A Transcription of Romans in 1919

Unit	Page	Verses	Attributions	Biblical	Comment
1	1r	Rom.None.None-Rom.1.1		Παῦλος	Τὸ ἀποῦσι γράφειν αἴτιον τοῦ κεῖσθαι αὐτοῦ τὸ ὄνομα διὰ τοῦτο δὲ ἀπὸ Σαύλου εἰς Παῦλον μετετέθη ἵνα μὴ δὲ ἐν τοῦτω ἔλαττον τι ἔχοι τοῦ κορυφαίου Πέτρου
1ex	1r	Rom.1.1	^*		ζητητέον οὖν τινος ἕνεκεν αὐτοῦ τὸ ὄνομα ὁ θεὸς Σαῦλον λεγόμενον Παῦλον μετωνομασεν καὶ φαμὲν ὅτι τοῦτο καὶ ἐν τῆ μὲν παλαιὰ καὶ ἐν τῆ καινὴ διαθήκηι πολλαχῶς εὑρήσεις ἐν τῆ μὲν παλαιὰ τὸν μὲν Ἀβραὰμ ὁ λέγεται περατης μετωνομασεν Ἀβραὰμ ὁ ἑρμηνεύεται πατὴρ ὁμοίως καὶ τὴν Σαρραν στειραν οὖσαν ἡνίκα ἔμελλεν τικτειν μετωνομασεν Σαρραν ὁ ἑρμηνεύεται ματηρ ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰακὼβ ἡνίκα ἐν τῶ Ἰακὼβ επαλαισεν τῶ αγγελλω μετωνομασεν αὐτον Ἱερουσαλὴμ ὁ ερμενευεται νοῦς ὁρῶν θεὸν καὶ μυρία ἕτερα ὀνόματα καὶ μάλιστα ὅσους ἐξ ἀπιστίας εἰς πσιτιν μετηγαγεν ὁ θεὸς καὶ τῆ μεταθεσει τῶν ὀνομάτων αὐτοὺς ετιμησεν ἐν δὲ τῆ καινὴ διαθήκη ὡς καὶ τῆς παλαιᾶς κύριος ὁ Χριστὸς καὶ τῆς νέας μεσίτης ἐκλεξάμενος τοὺς ἑαυτοῦ αυτοπτας καὶ ὑπηρέτας τὸν μὲν Σίμωνα μετωνομασεν Κηφᾶν ὁ ἑρμηνεύεται Πέτρος Ἰάκωβον δὲ καὶ Ἰωάννην τοὺς υἱοὺς Ζεβεδειου ἐκάλεσεν ὄνομα Βοανεργες τουτέστιν υἱοὺς βροντῆς ἵνα οὖν μὴ δὲ ἐν τοῦτω τῶν ἀποστόλων ἔλαττον ἔχῃ ἀπὸ τοῦ Σαύλου Παῦλον μετωνομασεν {ὅθεν πανταχοῦ /ὅθεν τῶ ον[οματι] τούτωι [εγκαλλωπιζο]μ[ενος] }^*τοῦτω τῶ ὀνομασι προτασσει
2	1r	Rom.1.1
2ex	1r	Rom.1.1		δοῦλος	ἐνταῦθα δὲ εἰπὼν Παῦλος δοῦλος ἐσήμανεν Πολλοὺς τῆς δουλείας τρόπους ένα μὲν τὸν κατὰ τῆς δημιουργίας τρόπον κατὰ τὸ πάντα δουλουσα ἕτερον δοτι τὸ ἔργον τοῦ ποιήσαντος δοῦλὸν ἐστιν καὶ ἕτερον τὸν ἀπὸ τῆς πίστεως ὡς αὐτός που φησιν χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἡ τε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ εκκαθαρας καρδίας τοῦ δουλεύειν θεῶ καὶ τῶ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη ἕτερον τὸν ἀπὸ τῆς πολιτείας καθω φησι Μωϋσῆς ὁ θεράπων μου τε τελευτηκεν ἐπεὶ οὖν ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις τῆς δουλείας δοῦλος ἦν ὁ Παῦλος ἀντὶ μέγιστο ἀξιώματος τοῦτο τίθησι λέγων Παῦλος δοῦλος
3	1v	Rom.1.1	^*		τὸ Ἰησοῦ τὸ ἀνθρώπινον δηλοῖ τὴν δὲ τοῦ πνεύματος χρίσιν τὸ Χριστός
3exa	1v	Rom.1.1		Iησου Χριστοῦ	ταῦτα ὡς τὰ τῆς οἰκονομίας ὀνόματα προβάλλεται κατωθεν ἀναβαίνων ἄνω καὶ γὰρ τὸ Ιησυς ὄνομα φέρων ὁ ἄγγελος ἦλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν ὅτε ετικτετο ἐκ τῆς παρθένου καὶ Χριστὸς δὲ ἀπὸ τοῦ χρισθηναι λέγεται ὁ καὶ αὐτο τῆς σαρκὸς ἦν καὶ ποιῶ φησιν ἐλαίῳ εκρισθη ἐλαίῳ μὲν οὐκ εχρισθη πνεύματι δὲ οἶδεν δὲ καὶ τοὺς τοιούτους Χριστους καλεῖν τὸ γὰρ προηγουμενον ἐν τῆ κρίσει τὸ πνεῦμὰ ἐστιν δι' οὐ καὶ τὸ ἔλαιον παραλαμβάνεται καί που Χριστους καλεῖ ηγραφη τοὺς μὴ χρισθεντας ἐλαίῳ ὡς ἐν τῶ μὴ ἅπτεσθε φησι τῶν Χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρευεσθε καίτοι γε οὐδε ἡ κατασκευη τοῦ ἐλαίου τῆς χρισεως τὸ τηνικαυτὰ ἦν
4	1v	Rom.1.1		κλητὸς ἀπόστολος	ευγνωμονως ὁμολογεῖ ὅτι οὐχ ἑκὼν προσῆλθεν ἀλλὰ κληθεὶς οὐκ εἰς πίστιν μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς ἀποστολήν
5	1v	Rom.1.1		ἀφωρισμένος	Άλλος μέν φησιν ἐν ἄλλῳ ἐγὼ δὲ εἰς εὐαγγέλιον ἀφώρισμαι
5Ph	1v	Rom.1.1
6	1v	Rom.1.1		εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ	θεὸν γὰρ ὄντα τὸν Χριστὸν εὐηγγελίζετο τὸν γὰρ πατηρα προηιδεσαν ἐκ τῆς παλαιᾶς
6	1v	Rom.1.1	^*		οὐδὲν δέ φησιν ἐρῶ σκυθρωπὸν ὡς οἱ προφῆται ἂλλ εὐαγγελίζομαι θεὸν ἐνηνθρωπηκότα
6ex	1v	Rom.1.1	^*		[ευα]γγελιον αὐτο οὐ [δι]α τὰ γενημενα [αγα]αθα μόνον καλεῖ [αλ]λα καὶ διὰ τὰ μέλλοντα
7	2r	Rom.1.1-Rom.1.3		ὁ προεπηγγείλατο διὰ τὴν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυίδ	Μηδείς φησι καινοτομεῖν με νομίσῃ πάλαι τοῦτο ἐπήγγελται τὸ Εὐαγγέλιον ὑπό τε νόμου καὶ προφητῶν
7ex	2r	Rom.1.3
7exb	2r	Rom.1.3	^*		ὁ προεπηγγείλατο Ἐπειδὴ καινοτομίαν ἐνεκάλουν τῷ δογματι δείκνυσιν αὐτὸ πρεσβύτερον Ἑλλήνων ὂν καὶ ἐν τοῖς προφήταις προδιαγραφομενον
7exc	2r	Rom.1.3	^* s		Οὐ γὰρ ἔλεγον οἱ προφῆται μόνον ἀλλὰ καὶ ἔγραφον ἅπερ ἔλεγον καὶ οὐκ ἔγραφον μόνον ἀλλὰ καὶ διὰ πραγμάτων ἐτύπουν ὡς Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ ανἄγων καὶ ὁ Μωϋσῆς τὸν ὄφιν ὑψῶν καὶ τὰς χεῖρας ἐκτείνων ἐπὶ τοῦ Ἀμαλὴκ καὶ τὸν ἀμνὸν τοῦ πάσχα θύων
8	2r	Rom.1.3
9	2r	Rom.1.3
9Ph	2r	Rom.1.3
10	2r	Rom.1.3-Rom.1.4		κατὰ σάρκα τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει	τουτέστιν αποδεχθεντος κατὰ πνεῦμα ἐν δυνάμει ἁγιωσύνης οὐ χάριτι ὡς οἱ πολλοὶ ἀλλὰ δυνάμει οἰκεία ἦν ἐνήργει ἐν ταῖς θεοσημείαις
10ex	2r	Rom.1.4			τοῦ Δειχθέντος ἀποφανθέντος ὁμολογηθέντος παρὰ τῆς ἁπάντων γνώμης καὶ ψήφου
11	2r	Rom.1.4		κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης	καὶ ἐκ τοῦ ἁγίου φησι πνεύματος ὁ παρέχει τοῖς εἰς αὐτον πιστεύουσιν
12	2r	Rom.1.4		ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	καὶ ἐκ τῆς ἀναστάσεώς φησιν ἧς αὐτος ἀνέστη καὶ τῆς τοῦ θανάτου καταλύσεως
12Ph	2r	Rom.1.4
13	2r	Rom.1.4
14	2r	Rom.1.4-Rom.1.5		δι'oυ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως	καίτοι τοῦ πνεύματος ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ ὡς ἐν ταῖς πράξεσιν κεῖται ἀλλὰ πάντα κοινὰ οἶδεν τὰ τῆς ἁγίας τριάδος
14Ph	2r	Rom.1.5
15	2r	Rom.1.5	^*		καὶ γὰρ οὐ δεῖ πολυπραγμονεῖν γέννησιν καὶ οὐσίαν θεοῦ ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
16	2r	Rom.1.5		ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνησιν	εἰ γὰρ καὶ μὴ αὐτος πάντα περιῆλθεν ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν λοιπῶν ἀποστόλων πάντες εὐηγγελίσθησαν
16ex	2r	Rom.1.5	^*		ὅρα πως ἐπαίρει τὸ κήρυγμα εἴγε ὁ μὲν Μωϋσέως νόμος ἑνὶ ἐκήρυττεν ἔθνει τὸ ἡ εὐαγγέλιον εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκίας διὰ δέδοται
17	2r	Rom.1.5		ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ	οὐχ ἵνα τὴν οὐσίαν αὐτοῦ περιεργαζωνται ἂλλ ἵνα τῶι ὀνόματι αὐτοῦ πιστεύσωσιν
18	2r	Rom.1.5-Rom.1.6		ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ	τουτέστι μεθ' ὧν ἐθνῶν ὑμεῖς ἐκλήθητε καταστελλων αὐτῶν τὸ φρόνημα ὡσεὶ ἔλεγεν μὴ νομίσητε ὡς βασιλεύουσα πόλις πλέον τι τῶν ἄλλων ἔχειν ἀλλὰ μετὰ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν ἐκλήθητε
18ex	2r	Rom.1.6	^*		δύο διὰ τούτου ἐργάζεται καὶ πρὸς αὐτον κολακείας ἐκ τοῦ καθιστησι καὶ τῶν εκειων καταστέλλει τυφον ἀκολουθο ταξας τῶν ἐθνῶν
19	2r	Rom.1.6
20	2r	Rom.1.6-Rom.1.7		πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς θεοῦ κλητοῖς ἁγίοις	πρῶτον τὸ ἀγαπητοῖς τέθεικεν θεοῦ εἶτα τὸ κλητοῖς ἁγίοις δηλῶν ἐκ τῆς ἀγάπης θεοῦ είναι τὸν ἁγιασμον
20ex	2r	Rom.1.7	^* s	πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖς θεοῦ κλητοῖς ἁγίοις	ἁγίους τοὺς πιστοὺς καλεῖ πάντας
20exb	2r	Rom.1.7	^*		τὸ δὲ κλητοῖς οὐ περιττολογῶν ποιεῖ τρίτον ἡ δύο τεθειους ἀλλὰ βουλόμενος αὐτοὺς τῆς εὐεργεσίας ἀναμιμνησκειν
21	2r	Rom.1.7
21Pha	2r	Rom.1.7
21Phb	2r	Rom.1.7
22	2v	Rom.1.7		χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ	οὐδεὶς γάρ φησιν ἐξ ἔργων δύναται σωθῆναι
23	2v	Rom.1.7	^*		ἡ δὲ ἀπὸ θεοῦ χάρις καὶ εἰρήνη τὸ βέβαιον ἔχει τὸ δὲ ἀπὸ πατρὸς τὴν υἱοθεσίαν ἐνδείκνυται
24	2v	Rom.1.7-Rom.1.8		πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῶ θεῶ μου	ἔδει γὰρ ἐξ εὐχαριστίας προοιμιάσασθαι εὐχαριστεῖν δὲ οὐ μόνον ὑπὲρ τῶν ἰδίων κατορθωμάτων ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν τοῦ πλησίον τοῦτο γὰρ ἀγάπης
25	2v	Rom.1.8		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων {ἡμῶν /ὑμῶν }^*[/cap]	ἀγάπης σημεῖον τὸν γὰρ ἁπάντων θεὸν ἰδιοποῖεται
26	2v	Rom.1.8	^*		οὗτος γὰρ ἡμῖν αἴτιος τῆς εἰς τὸν πατέρα εὐχαριστίας ὁ προσλαβομενος ἡμᾶς καὶ τῶ ἰδίῳ καταλλάξας πρὸς αὐτον αἵματι
27	2v	Rom.1.8		ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῶ κόσμῳ	οὐκ ἀπεικὸς γὰρ ἦν τὴν γὰρ τῶν Ῥωμαίων πίστιν λαλεῖσθαι παρὰ πάντων
28	2v	Rom.1.8-Rom.1.9		μάρτυς γὰρ μου ἐστιν ὁ θεός	εἰκοτως τὸν θεὸν ἄγει μάρτυρα αγνωστους γὰρ ἀνθρώπους πείθειν βούλεται
28ex	2v	Rom.1.9	^*		[Ἐπειδὴ περὶ] ἀδήλου πράγματος ἦν [αὐτῷ ὁ λόγος] τοῦτο δὲ ἦν ἡ ἀγάπη [ἡ εἰς αὐτοὺς] ἀνθρώπους μηδὲ εἰδοτας αὐ[τον τούτου] χάριν τὸν Θεὸν ἐπὶ τοῦ [πράγματος τούτου μάρ]τυρα καλεῖ
29	2v	Rom.1.9	Θεοδ(ωρητου) s	ὦ λατρεύω	οἷον δουλεύω πολλὰ γὰρ εἴδη λατρείας καὶ γὰρ καὶ ὁ προσευχόμενος καὶ ὁ νηστείᾳ χρώμενος καὶ ὁ τοῖς θείοις λογιοις προσέχων καὶ μέντοι καὶ ὁ τῆς τῶν ξένων θεραπείας επιμελουμενος θεῶ λατρεύει ὁ δέ γε θεῖος ἀπόστολος λατρεύειν ἔφησε θεῶ τὸ τοῦ υἱοῦ προσφέρων τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγέλιον καὶ λατρεύειν ἐν τῶ πνεύματι τουτέστιν ἐν τῶ διδομένω χαρίσματι ἐκ τούτου δείκνυσι κατὰ τὸ ἀναγκαῖον μεριμνῶν ὑπὲρ αὐτῶν ὡς τὸν λόγον δεξαμένων καὶ δέχεσθαι μελλόντων
30	2v	Rom.1.9		ἐν τῶ πνεύματι μου	ὅτι οὐ τῆ ἐμὴ σπουδὴ υπερξε μοι τὸ λατρεύειν θεῶ ἀλλὰ τῆ τοῦ πνεύματος χάριτι ἡ ὅτι οὐ σαρκική μου ἐστιν ἡ λατρεία ἀλλὰ πνευματική
31	2v	Rom.1.9		ἐν τῶ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ	ὁρᾷς ὅτι ἄνω εἰπὼν εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ τοῦ Χριστοῦ ἔλεγεν
32	3r	Rom.1.9-Rom.1.10		ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου	ἀγάπης εἰλικρινοῦς τὸ καὶ μεμνῆσθαι καὶ ἀδιαλείπτως τοῦτο ποιεῖν καὶ μάλιστα ἐν προσευχαῖς
33	3r	Rom.1.10		δεόμενος εἰ πως ἤδη ποτε	καὶ γὰρ ἐλθεῖν ἠπείγετο καὶ παρὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τοῦτο πρᾶξαι οὐκ ἐβούλετο τὸ δὲ ἤδε ποτε τουτέστιν ὀψέ ποτε ὅπερ ἐστι σφόδρα επειγομένου
34	3r	Rom.1.10		εὐοδωθήσομαι ἐν τῶ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	εὐκολίαν φησι σχοίην καὶ ἐπὶ καλῷ τὴν πρὸς ὑμᾶς ὁδόν
35	3r	Rom.1.10-Rom.1.11		ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς	οὐχ ἁπλῶς δέ φησι καὶ ανονητως ἰδεῖν ὑμᾶς σπουδάζω ἂλλ ώστε χάρισμα μεταδοῦναι λέγει δὲ τὴν διδαχὴν καὶ τὴν κατήχησιν τοῦτο γὰρ τὸ στηριχθῆναι εἰκὸς ἀκμὴν σαλευομένων αὐτῶν
36	3r	Rom.1.11		ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικόν	τὸ ἵνα τι μετριάζοντος ἐστιν ὡσεὶ εἶπεν ἵνα μικροντι τὸ δὲ μεταδῶ δηλοῖ ὅτι οὐκ ἐμόν τι δώσω ἂλλ ὅπερ καὶ ἐγὼ ἔλαβον
37	3r	Rom.1.11		εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς	οὐ γὰρ μικρὸν χάρισμα τὸ μὴ σαλεύεσθαι τῆ πίστει
37Ph	3r	Rom.1.11
38	3r	Rom.1.11-Rom.1.12		τοῦτο δὲ ἐστι {συμπαρακληθῆναι ὑμῖν /συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν }^*[/cap]	ἐπειδὴ στηριγμοῦ ἐμνήσθη ἵνα μὴ λυπήση αὐτοὺς ὡς ὅτι σαλεύονται ἐπάγει τὸ συμπαρακληθῆναι τουτέστιν ἵνα καὶ ἐγὼ ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς ἐμε παρακαλέσητε τῆς γὰρ ἀλλήλων φησι δεόμεθα παρακλήσεως διὰ τῆς ἐνούσης ἡμῖν πίστεως σφόδρα δὲ μετριάζει ἑνὶ δὲ καὶ οὕτως νοῆσαι τὴν παράκλησιν ἵνα φησιν ὑμεῖς μὲν εἰς τὴν πίστιν παρ' ἐμοῦ παρακληθῆτε ἐγὼ δὲ εἰς εὐφροσύνην ὁρῶν ὑμᾶς πεπιστευκότας
38ex	3r	Rom.1.12		διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ	πολλῶν γὰρ πιστῶν συνοδος μεγίστην ἐργάζεται παράκλησιν
38Ph	3r	Rom.1.12
39	3v	Rom.1.12-Rom.1.13		oὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐκωλύθην	εἰ οὖν εὐχὴ ἐλθεῖν τι μὴ παραγίνῃ ἐκωλύθην φησιν
40	3v	Rom.1.13		ἄχρι τοῦ δεῦρο	οὐκέτι δὲ περιεργάζεται τὴν αἰτίαν τῆς κωλύσεως οὐ γὰρ ἡμῶν ἀπαιτεῖν θεὸν εὐθύνας ὧν κελεύει ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
41	3v	Rom.1.13		ἵνα τινα σχῶ καρπὸν καὶ ἐν ὑμῖν	πάντως εἴποι τις ἂν διὰ τοῦτο ἐκωλύθης ὅτι οὐ κατὰ θεὸν ἐλθεῖν ηβουλου οὐμενοῦν καρπὸν γὰρ ἔχειν καὶ ἐν ὑμῖν ἤθελον καρπὸν δὲ λέγει τὸ εἰς πίστιν αὐτοὺς έναγαγειν
41Ph	3v	Rom.1.13
42	3v	Rom.1.13		[καὶ ἐν τοῖς] λοιποῖς ἔθνεσιν	τῶ συνάπτειν αὐτοὺς τοῖς λοιποῖς καταστελλεει αὐτῶν τὸ φρόνημα
43	3v	Rom.1.13-Rom.1.14		Ἕλλησι τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις	ὥσπερ φησιν Ἕλλησιν καὶ βαρβάροις οὕτω καὶ ὑμῖν ὀφειλέτης εἰμι
44	3v	Rom.1.14		ὀφειλέτης εἰμι	οὐδὲν ἴδιον φησι δίδωμι ὀφειλέτης εἰμι πᾶσιν εὐαγγελίσασαι καὶ πληρῶσαι τὴν δοθεῖσάν μοι ἐντολήν
45	3v	Rom.1.14-Rom.1.15		οὕτως τὸ κατ' ἐμε πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι	ὥσπερ γάρ φησιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμι οὕτως καὶ ὅσον ἧκεν εἰς τὴν ἐμὴν προθυμίαν τε καὶ σπουδὴν καὶ ὑμῖν εὐαγγελίσασθαι χρεωστῶ τὸ γὰρ ὀφειλέτης εἰμι ἀπὸ κοινοῦ δεκτέον
46	3v	Rom.1.15-Rom.1.16		οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Xριστό	ἐπεὶ δὲ τοῖς ἀπίστοις πολλὰ ἄδοξα δοκεῖ είναι ἐν τῶ Εὐαγγελίῳ οἷον ὁ σταυρὸς ὁ θάνατος ἡ τῶν Ἰουδαίων παροινία τέως αὐτοὺς τοῦτο διδάσκει μηδὲν ἐν αὐτῶι ἄδοξον ὑπονοεῖν καὶ διὰ τοῦτο αισχύνεσθαι εἶτα λοιπὸν προβαίνων καὶ ἐξαίρει τὸ Εὐαγγέλιον
46ex	3v	Rom.1.16	και αλλως ^*		ἐπειδὴ πολλοῖς προτερήμασιν οἱ Ῥωμαῖοι μέγα ἐφρόνουν οἷον πλουτῷ δυναστεια σοφία ὑμεῖς μέν φησιν ἐπὶ τούτοις φρονεῖτε ἐγὼ δὲ θεὸν κηρύξων ἔρχομαι ἐν μέσῳ ὑμῶν καὶ οὐκ αἰσχύνομαι διατὶ δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν τῶν δεχομένων
46exb	3v	Rom.1.16	^*		Καίτοι ἀλλαχοῦ φησιν Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ Τίνος οὖν ἐν οἷς οὐ λέγει καυχῶμαι ἀλλ’ οὐκ επαἰσχύνομαι ἐπειδὴ σφόδρα ἐπτοημένοι ἦσαν εἰς τὰ τοῦ βίου πράγματα Ῥωμαῖοι τὴν τῆς οἰκουμένης εχοντης ἀρχὴν αὐτὸς δὲ ἐκήρυττεν Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον διὰ τοῦτο φησὶν οὐκ επαἰσχύνομαι ἐκείνους διδάσκων τέως μὴ ἐπαισχύνεσθαι ᾜδει γὰρ ὅτι ἂν τοῦτο κατορθώσωσιν ταχέως προϊοντες καὶ ἐπὶ τὸ καυχᾶσθαι ἥξουσιν
47	4r	Rom.1.16		δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῶ πιστεύοντι	καλῶς τὸ εἰς σωτηρίαν ἑνὶ γὰρ καὶ εἰς τιμωρίαν δύναμις θεοῦ εἰς σωτηρίαν δὲ οὐ παντὶ ἀλλὰ τῶ πιστεύοντι τοῖς γὰρ ἀπειθοῦσι κόλασιν ἀπειλεῖ τὸ Εὐαγγέλιον
47Ph	4r	Rom.1.16
48	4r	Rom.1.16		Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι	ῥήματος μόνον τιμὴ τὸ πρῶτον οὐ χάριτος πλεονασμός
48ex	4r	Rom.1.16	^*		Ἐνταῦθα τὸ πρῶτον οὐκ ἀξιώματος ὄνομα ἀλλὰ τάξεως σημασία ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν δεχομένων τὴν τοῦ βαπτίσματος χάριν οὐχ ὁ πρῶτος πλεονεκτεῖ τοῦ δευτέρου ἢ τοῦ τρίτου ἢ τοῦ ἐσχάτου
49	4r	Rom.1.16-Rom.1.17		δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ	ἵνα γὰρ μὴ σωτηρίαν καὶ δικαιοσύνην ἀκούων ἐνταῦθα μόνον αὐτὴν συμβαίνειν νομίσῃς ἐπάγει τὸ ἀποκαλύπτεται ὅπερ καὶ τὴν ἐκεῖ δηλοῖ ὥς νυν αὐτῆς μὴ πάσης πεφανερωμένης
49Ph	4r	Rom.1.17
50	4r	Rom.1.17		ἐν αὐτω ἀποκαλύπτεται	τῶι Εὐαγγελίῳ δῆλον ὅτι
50Pha	4r	Rom.1.17
50Phb	4r	Rom.1.17
51	4r	Rom.1.17		ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται	ἀπὸ πίστεως ἄρχεται καὶ εἰς τὸν πιστεύσαντα λήγει ἡ ὅτι ἐκ πίστεως ἄρχεται καὶ εἰς πίστιν ὀφείλει λήξαι ὡς οὐκ ὀφειλοντων ἡμῶν ἅπαντα τὰ ἐν αὐτω περιεργάζεσθαι
51exa	4r	Rom.1.17	^* s	ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται	δεῖ γὰρ πιστεῦσαι τοῖς προφεταις καὶ δι' ἐκείνων εἰς τὴν τοῦ Εὐαγγελίου πίστιν ποδηγηθῆναι
51exb	4r	Rom.1.17
52	4r	Rom.1.17		ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται	ἵνα γὰρ μὴ δόξῃ ἀπίθανον είναι τὸ ῥῆμα ὅτι πίστις σωτηρίαν δωρεῖται καὶ διακιοσύνην παράγει τὸν Αμβακουν μαρτυρουντα
53ex	4r	Rom.1.17	^*		περὶ τῆς μελλούσης λέγων ζωῆς
53	4r	Rom.1.17-Rom.1.18		ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ	ἐν τῆι τῆς κρίσεως ἡμέρα
54	4r	Rom.1.18		ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων	ἡ μὲν γὰρ δικαιοσύνη μονοειδὴς ποικίλη δὲ ἡ περὶ τὰ δόγματα ἀσεβεῖ καὶ ἡ περὶ τὴν πολιτείαν κακία
54exa	4r	Rom.1.18	^*		Ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν προτρεψάμενος ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ κήρυγμα καὶ ἀπὸ τῶν ἐναντίων πάλιν ἐργάζεται τὴν προτροπὴν ἢ γὰρ ὑπισχνούμενον ἀγα θὰ ἢ ἐκφοβοῦντα δεῖ τὴν προτροπὴν ἐργάζεσθαι Ἐγγὺς οὖν ὡς περίστησιν αὐτοὺς τοῦ θείου δικαστηρίου διὰ τῶν λόγων
54exb	4r	Rom.1.18	^*		ἐπὶ πᾶσαν δὲ ἀντὶ τοῦ ἐπὶ μικρὰν καὶ μεγάλην
55	4r	Rom.1.18		τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατεχόντων	ἀλήθεια μὲν ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις ἀδικία δὲ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατέχουσιν ὅσοι τὸ σέβας τοῦ θεοῦ περιάπτουσιν εἰδώλοις τὸ δὲ κατεχόντων οἷον φυλαττόντων
55Ph	4r	Rom.1.18	^*		ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων καλυπτοντων γνώμης πονηρίᾳ ἐπισκοτιζοντων ῥᾷον γὰρ εἴπερ ἐβούλοντο ἀπὸ τῶν ὁρωμένων καὶ ἑαυτοὺς καὶ ἑτέρους ὠφελῆσαι εἰς θεογνωσίαν οἱ δὲ μᾶλλον δι' αὐτῶν τούτων συνεκάλυψαν καὶ κατέσχον μὴ διαλάμψαι τὴν θεογνωσίαν αὐτὰ ταῦτα θεοποιήσαντες καὶ ἀδικήσαντες τὸ ὅσον ἐπ' αὐτοῖς τήν τε τῆς θεογνωσίας ἀλήθειαν καὶ ἑαυτοὺς καὶ αὐτά γε δὴ ἅπερ τιμᾶν ἔδοξαν δῆλον δὲ ὅτι τοὺς τῶν Ἑλλήνων σοφοὺς ἐπιπλήττει καὶ τοὺς ὁμοίους ἐκείνοις
56	4v	Rom.1.18-Rom.1.19		διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ	ἡ γὰρ γνῶσις τοῦ θεοῦ φανερά φησιν ἐστι ἐν αὐτοῖς καὶ πᾶσιν διὰ γὰρ τῆς ὁρωμένης κτίσεως ὁ ἀόρατος θεὸς γινώσκεται τοιγαροῦν οἱ τοιοῦτοι ἑκοντες ἀποπλανῶνται
56Ph	4v	Rom.1.19	^*		διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ ὅπερ αὐτοῦ δυνατὸν γνωσθῆναι ὅτι ποιητὴς ὅτι προνοητὴς καὶ τὰ ὁμοία
57	4v	Rom.1.19		φανερὸν ἐστιν ἐν αὐτοῖς	διὰ τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους τῆς κτίσεως
58	4v	Rom.1.19		ὁ γὰρ θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν	τῶ τὴν κτίσιν προθεῖναι πᾶσι διδ[ασκαλον] τῆς οἰκείας μεγαλειότητος οἱ οὐρανοὶ γάρ φησι διηγοῦνται τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ
51exc	4v	Rom.1.19	Ακακιου ^* s	ὁ γὰρ θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν	τῶ μὲν Ἰουδαίῳ ἐκ τῆς τοῦ θέτου νόμου πίστεως εἰς τὴν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶ δὲ Ἕλληνι ἐκ τῆς τοῦ φυσικοῦ εἰς τὴν αὐτὴν Ἰησοῦ Χριστοῦ πίστιν
59	4v	Rom.1.19-Rom.1.20		τὰ γὰρ ἀορατα αὐτοῦ	ἐπειδὴ εἶπεν ὅτι τὴν ἰδίαν γνῶσιν ὁ θεὸς ἐφανέρωσεν αὐτοῖς αὐτοὶ δὲ αὐτον ἑκοντες παρέδραμον νυν τοῦτο ἀποδείκνυσι καί φησιν ὅτι δι' ὧν ἐποίησεν ὁ θεὸς οἷον διά τε τῶν ἀόρατων διά τε τῶν ὁρατῶν ἔδειξεν ἑαυτοῦ τὸ μεγαλεῖον ἡ κτίσις γὰρ φωνὴν ἀφιεῖσα διὰ τῆς ὄψεως τὸν δημιουργὸν ἀνακήρυσσει ἀορατα δέ φησιν ἀγγέλους καὶ πᾶσαν τὴν ἐν οὐρανοῖς δύναμιν ποιήματα δὲ τὰ ὁρώμενα οἷον οὐρανὸν γῆν θάλασσαν ὅρα οὖν τι φησι καὶ τὰ ἀορατα αὐτοῦ διὰ τῶν ὁρατῶν αὐτοῦ ποιηματων γίνεται δῆλα πως ὁ γὰρ οὐρανόν φησιν ὁρῶν ἐν θυμηθησεται πάντως ὅτι καὶ ἐν τος αὐτοῦ ἐστιν τινα λειτουργικὰ πνεύματα ὥστε τὸ ἀφανὲς ἐκ τοῦ φανεροῦ σαφηνίζεται
59Ph	4v	Rom.1.20	^*		Τὰ γὰρ ἀορατα αὐτοῦ οἷον ἄγγελοι καὶ ἄλλοι ἀσώματοι οὐσίαι αὐτοῖς τοῦ κόσμου κτίσεως καταλαμβάνεται καὶ καθορᾶται πῶς καὶ αὐτὰ ἐν τοῖς ποιήμασι νοούμενα καὶ συναριθμούμενα καθ' ὑπερβατὸν οὖν ἡ σύνταξις ἢ τοῖς ποιήμασι νοούμενα ἀντὶ τοῦ ἐν αὐτοῖς τοῖς ποιήμασιν ἐνεῖναι καὶ τῇ τοῦ θεοῦ βουλήσει ὑπηρετεῖν καὶ πληροῦν τὰ κελευόμενα ἢ ἀορατα αὐτοῦ λέγει αὐτὸ τὸ ἀορατον αὐτου τῆς οὐσίας καὶ πῶς ἔνι φησὶ τὸ θεῖον ἀορατον ὂν κατιδεῖν καὶ κατανοῆσαι ναὶ ἐστι φησὶν ἀπὸ τῶν κτισμάτων αὐτοῦ κατιδεῖν αὐτοῦ τὴν θειότητα καὶ τὴν δύναμιν
60Ph	4v	Rom.1.20	^*		ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης πῶς ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου κτίσεως ἡ θειότης τοῦ θεοῦ καὶ ἀΐδιος δύναμις γινώσκεται εἶδέν τις τὸν κόσμον καὶ ἐν αὐτῷ ἀστέρων κάλλη δρόμον σελήνης καὶ ἡλίου τάξιν καὶ εἱρμὸν ἀπαράβατον οὐχ ἡμέραν σελήνη ποιεῖ οὐδὲ τὴν νύκτα ὁ ἥλιος αἱ νύκτες εὐτάκτως ταῖς ἡμέραις ἐξίστανται καὶ αἱ ἡμέραι ταῖς νυξὶ παραχωροῦσι τὸ ἀνάλογον ὁ αἰθὴρ τὸν οἰκεῖον τόπον φυλάττει καὶ ὁ ἀὴρ ὑφίσταται καὶ οὔτε ἐκεῖνος τὴν ἀλλοτρίαν ὑπέρχεται χώραν οὔτε ὁ ἀὴρ εἰς τὰ ὑπὲρ αὐτὸν ἐπεκτείνεται ἕστηκεν ἡ γῆ οὐκ ἔχουσα τὸν ὑπερείδοντα βάρος ἄπειρον καὶ μηδὲ δυναμένη ἐπερείδεσθαι ἐκκέχυται αὐτῇ τὸ ὕδωρ καὶ περικέχυται προσθήκῃ θαύματος τοῦ τε γὰρ βάρους προσθήκην ποιεῖ καὶ εὐδιάλυτον καὶ πρὸς τὸ καταφέρεσθαι πολυπλάσιον τὸ αἴτιον ἀλλ' ὅμως ἀκίνητος ἕστηκεν φωνῆς ἁπάσης λαμπρότερον τὴν κατέχουσαν ἀνακηρύττουσα δύναμιν φέρει καρποὺς μυρίαις ειδέαις ἐξαλλάττοντας μυρίαις δυνάμεσι διαφέροντας χρώμασι μεγέθεσι μία οὖσα γῆ οὖσα τρέφει ζῴων γένη ἄπειρα ἥμερα ἄγρια ζῳοτοκα ᾠοτοκα ἄπειρον ἄλλην διαφορὰν καὶ ἀνομοιοτητα κατὰ γένεσιν ἔχοντα ἰοβολα ἀλεξιτήρια ἕρποντα ἱπτάμενα βαδίζοντα νηχόμενα τὶ ἄν τις ἐπιχειροίη λέγειν τὰς διαφορὰς ὧν εἰς πέρας οὐ στήσεται ἀλλὰ καιρῶν εὐτάκτους μεταβολὰς ἀλλ' ὑετοὺς ἐτησίους ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα πάθη σεισμοὺς κεραυνοὺς ἀλλ' εἴ τι τούτων ἐπισκοπήσεις εἰς τὸν δημιουργὸν παραπέμπει τὸν προσέχοντα τὶ τὸ συνέχον τὶ τὸ συγκρατοῦν πῶς κυβερνᾶται πῶς διασώζεται ἔστιν ἄρα γνῶναι σαφῶς ἀπὸ τῆς κτίσεως ὅτι ἔστι δημιουργὸς ὅτι προνοητὴς ὅτι παντοδύναμος ὅτι ἀγαθος ἀγαθοῦ γὰρ καὶ ἡ δημιουργία καὶ ἡ πρόνοια ὅτι ἀΐδιος τῷ γὰρ παντοδυνάμῳ τὶς ἐπιβουλεύσει καὶ εἰ μὴ οὗτος ἀΐδιος ὑπ' ἄλλου πάντως ἀϊδίου καὶ συνέχεται καὶ προήχθη καὶ τοῦτο ἐπάπειρον ὥστε καὶ ἀΐδιος οὕτως οὖν ἡ θειότης αὐτοῦ καὶ ἀΐδιος δύναμις ἐν τοῖς ποιήμασι καθορᾶται οὕτως ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου κτίσεως ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις τοῖς ἀνθρώποις ἐγγίνεται οὕτως τὸ γνωστὸν αὐτοῦ ἐν πᾶσιν ἐφανέρωσεν τὸ γὰρ γνωστὸν τοῦ θεοῦ ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτὰ ἐστιν οὐσία δὲ καὶ φύσις παντελῶς πᾶσιν ἄληπτα ταῦτα καὶ Ἕλληνες ἔγνωσαν ἀλλὰ γνόντες οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἀλλ' ὦ πολλῆς ματαιότητος καὶ μωρίας ἅπερ ὡς περὶ θεοῦ θεοπρεπῶς ἐφαντάσθησαν ταῦτα εἰδώλοις καὶ δαίμοσι καὶ τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτοῦ λίαν ἀθλίως καὶ δυσσεβῶς περιέθηκαν ἀλλάξαντες τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν εἰδώλων δόξῃ καὶ ἀντὶ τοῦ σέβειν θεὸν ἐσεβάσθησαν εἰδώλοις καὶ φθαρτῶν εἰδώλοις ἐπίτασις πωρώσεως καὶ ἀνοίας καὶ ἔτι τὸ κακὸν ὑπερβολὴν οὐκ ἔχον ἑρπετῶν καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων εἰδώλοις ἴδε μανίαν μᾶλλον δὲ ἴδε πρᾶξιν ἧς οὐκ ἔστιν οὐδ' ὄνομα εὐπορῆσαι πῶς δὲ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν ποίων γὰρ διαλογισμῶν προσκυνεῖν λίθοις καὶ ξύλοις καὶ διαλογισμῶν δημιουργοὺς θεοὺς καὶ ἀϊδίους καὶ κηδεμονας ταῦτα καλεῖν
60	4v	Rom.1.20		ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποημασι νοούμενα καθορᾶται	ἵνα γὰρ μὴ συναιδους θεῶ νομίσῃς τοὺς ἀγγέλους ὑπο κτίσιν αὐτοὺς ἄγει τὰ ἀορατα γάρ φησι ποία ταῦτα τὰ αποκτισεως κόσμου εἰς γένεσιν παραχθέντα καλῶς δὲ τὸ καθορᾶται ἐκ γὰρ τῶν ὁρατῶν τὰ νοητὰ γινώσκεται
60ex	5r	Rom.1.20	Κυ(ριλλου) ^* s	ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης	Πῶς γινώσκεται διὰ τῆς δημιουργίας ἡ ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις ὅτι φθαρτὴν {ἐχοντων φύσιν /ἐχοντων τὴν φύσιν }^*τῶν παρηγμένων εἰς γένεσιν καὶ κεκλημένων ἐν χρόνῳ πρὸς ὕπαρξιν ἔσται που πάντως ὁ τούτων δημιουργὸς ἄφθαρτος καὶ ἀΐδιος
61	5r	Rom.1.20		ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης	αποκοινουνοουμεν ἡ καθορᾶται
62	5r	Rom.1.20		εἰς τὸ είναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους	τοσούτων γὰρ ὄντων τῶν δεικνύντων τὸ τοῦ θεοῦ μεγαλεῖον τι ἀπολογήσονται οἱ ἑκοντες ἀποτυφλωθέντες οὐκ αυτὴ δὲ σπουδὴ τῶ θεῶ γέγονεν ἄπαγε εἰ καὶ οὕτως ἐξέβη
62ex	5r	Rom.1.20	^*		οὐ διὰ τοῦτο ἐποίησεν αὐτὰ ὁ Θεὸς εἰ καὶ τοῦτο ἐξέβη οὐ γὰρ ἵνα αὐτοὺς ἀπολογίας ἀποστερήσῃ διδασκαλίαν τοσαύτην εἰς μέσον ἔθηκεν ἀλλ’ ἵνα αὐτὸν ἐπιγνῶσιν ἀγνοήσαντες δὲ ἑκοντες πάσης ἑαυτοὺς ἀπολογίας εστερησαν
63	5r	Rom.1.20-Rom.1.21		διότι γνόντες τὸν θεόν	ἔγνωσαν γὰρ διὰ τῆς κτίσεως ἂλλ ἑκοντες παρέδραμον καὶ οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν
63Pha	5r	Rom.1.21
63Phb	5r	Rom.1.21
64	5r	Rom.1.21		οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν	ανθ ὧν γὰρ εδειδοξασαι καὶ εὐχαριστῆσαι ὅτι τὸν ὀρώμενον κόσμον δι' ἡμᾶς συνεστήσατο ἐκ τοῦ ἐναντίου καὶ ἠτίμασαν
65Ph	5r	Rom.1.21
66	5r	Rom.1.21		ἂλλ εμεαταιωθησαν	ἐπλανήθησαν φησι καὶ τοῦ παντὸς ἐξέπεσον
67	5r	Rom.1.21		ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν	εἰπὼν ὅτι ἑκοντες ἐτυφλώθησαν λέγει καὶ τὴν αἰτίαν ἤδε ἐστι τὸ πάντα λογισμοῖς ἐπιτρέψαι καὶ οὐχὶ πίστει βουλόμενοι γὰρ ἐν σχήματι τὸν ἀσχημάτιστον καὶ ἐν εἴκοσι σωματικαῖς τὸν άσώματον καταλαβεῖν ἐπλανήθησαν οὐ δυνηθέντων τῶν λογισμῶν πρὸς τὸ πέρας ἐξικέσθαι οἷον πόθεν δηλονότι οὐρανὸν ἡ γῆν ἐποίησέν τις δὲ πατὴρ θεοῦ ἡ τις αἰτία τῆς ὑποστάσεως ἡ αὕτη ἡ ὑπόστασις
68	5r	Rom.1.21		καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία	νεφεσιν γὰρ ὁμοιωθέντες οἱ λογισμοὶ ἐσκότισαν αὐτῶν τὴν καρδίαν ἀσύνετον δέ φησι διὰ τὸ μὴ εθελησαι πίστει τὸ πᾶν παραλαβεῖν
69	5r	Rom.1.21-Rom.1.22		φάσκοντες είναι σοφοὶ εμαρανθησαν	ἤδε αἰτία τοῦ τὸ πᾶν τοῖς λογισμοῖς ἐπιτρέψαι τὸ οἴεσθαι σοφοὺς είναι καὶ ἑαυτοῖς ἀρκεῖν πρὸς πᾶσαν κατάληψιν διὸ καὶ ἐμωράνθησαν τι γὰρ ἀνοητότερον τοῦ λίθοις προσκυνεῖν καὶ ξύλοις
70	5v	Rom.1.22-Rom.1.23		καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ	εἶχον οὖν τὴν εἴδησιν τοῦ θεοῦ ἀλλὰ ταύτην δόντες ἀντέλαβον δόξαν καὶ σέβας εἰδώλων δόξαν δὲ θεοῦ τὸ δημιουργικὸν τὸ προνοητικὸν ταύτην τοιγαροῦν προσεκύρωσαν εἰδώλοις ἐν ὁμοιώμασιν ἀνθρώπων καὶ πετεινῶν καὶ τῶν λοιπῶν οὐκ αἰσχύνονται οἱ σοφοὶ τὰ θεοῦ ἴδια καὶ ἐξαίρετα ἑρπετοῖς συναψαντες
71	5v	Rom.1.23		ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν	καὶ αὐτο τὸ είναι τὸν ἄνθρωπον φθαρτὸν ἦρκε αὐτῶν ἐλέγξαι τὴν ἄνοιαν τὸ δὲ καὶ ἐν τοῖς ὁμοιώμασι τοῦ φθαρτοῦ προσκυρῶσαι τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν τῆς ἄγαν ἐστι παραπληξίας
71ex	5v	Rom.1.23	^*		Ὅρα τὰ κατηγορήματα πρῶτον ὅτι οὐκ ἔγνωσαν τὸν Θεὸν δεύτερον ὅτι ἔχοντες ἀφορμὰς εἰς τοῦτο μέγα τρίτον ὅτι σοφοὶ λὲ γοντες εἶναι τέταρτον ὅτι εἰς δαίμονας κατήγαγον καὶ λίθοις καὶ ξύλοις τὸ σέβας ἐκεῖνην
72	5v	Rom.1.23-Rom.1.24		διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς	οὐκ αὐτος παραδοὺς ἄπαγε ἂλλ αὐτος μὲν αὐτῶν ἠμέλησεν ἀναξίων ὄντων κηδεμονίας λοιπὸν δὲ λαβὼν αὐτοὺς ὁ σατανᾶς πάρεδωκεν εἰς απαρεδωκεν τὴν οὖν τοῦ θεοῦ συγχώρησιν παράδοσιν λέγει
72Ph	5v	Rom.1.24
72exa	5v	Rom.1.24
72exb	5v	Rom.1.24	Οικου(μενιου) ^*		ἡ τάχα ἑαυτοὺς παρέδωκαν ἐπειδὴ τοῦτο ἐπεθύμουν αὐτοὶ ἐν γὰρ ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν φησι
73	5v	Rom.1.24-Rom.1.25		οἵτινες μετήλλαξαν	ὁρᾷς πάλιν τὸ μετήλλαξαν σημαῖνον ὅτι κατὰ εἴδησιν μετήλλαξαν
74	5v	Rom.1.25		τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	τουτέστιν ἐπὶ θεοῦ λέγεσθαι καὶ νοεῖσθαι τὸ ἀληθὲς δυνάμενον περιέθηκαν τῶ ψεύδει τουτέστιν τοῖς εἰδώλοις
74exa	5v	Rom.1.25	Θεοδ(ωρετου) s ^*		ἀλήθειαν θεοῦ καλεῖ τὸ θεὸς ὄνομα ψεῦδος δὲ τὸ χειροποίητον εἴδωλον δέον αὐτοὺς τὸν ἀληθῆ προσκυνῆσαι θεὸν τῆ κτίσει τὸ θεῖον σέβας προσήνκεγκαν
74exb	5v	Rom.1.25	Σευηρι(ανου) s ^*	τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	ὅτι ὁ μὲν θεὸς ἀληθῶς ἐστι θεὸς τὰ δὲ εἴδωλα οἷς προσεκύνησαν ψευδως προσαγορευονται θεοί
75	6r	Rom.1.25		καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν	σέβοντες καὶ λατρεύοντες διετέλεσαν
76	6r	Rom.1.25		τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα	ἀεὶ τῆ συγκρίσει φοβερώτερον ποιεῖ τὸν λόγον τῆ κτίσει φησιν παρὰ τὸν κτίσαντα
77	6r	Rom.1.25		ὃς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν	ἂλλ οὐ παρὰ τοῦτό φησι παρεβλάβη τι ὁ θεὸς εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν ὁ μὲν γὰρ ἔμεινεν καὶ οὕτως εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας αὐτῶν δὲ αἱ προλεχθεῖσαι ἀμοιβαὶ καὶ αἱ προλεχθησόμεναι ἀτιμίαι τοῦ σώματος καὶ ἀντιδόσεις
78	6r	Rom.1.25-Rom.1.26		διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας	διὰ τοῦτο ποῖον ἐπειδὴ ἐλάτρευσαν τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα
79	6r	Rom.1.26		αἱ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν	ἔχοντες γὰρ ἐκ φύσεως μίξιν νόμιμον μετήλλαξαν αὐτήν
80	6r	Rom.1.26		εἰς τὴν {πᾶ φύσιν /παρὰ φύσιν }^*[/cap]	αἰσχρότατον τι λέγει ἐπικεκαλυμμένως
81	6r	Rom.1.26-Rom.1.27		ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρρενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας	δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον τοῖς θείοις νόμοις ἀλλὰ καὶ τοῖς τῆς φύσεως ἐπολέμουν
82	6r	Rom.1.27		ἐξεκαύθησαν ἐν τῆ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους	πολλὴν μανίαν καὶ οἶστρον δηλοῖ τὸ ἐξεκαύθησαν
83	6r	Rom.1.27		ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι	οὐκ εἶπεν τὴν ἐπιθυμίαν αὐτῶν κατεργαζόμενοι ἀλλὰ τὴν ἀσχημοσύνην δηλῶν ὅτι καὶ αὐτὴν τὴν φύσιν κατησχυναν τὴν φύσιν
84	6r	Rom.1.27	^*		ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν τὰ πάθη ἂλλ ὅτι σπουδὴν εἶχον ἐργάζεσθαι αυτὰ τὸ γὰρ κατὰ ἐπίτασιν καὶ φιλονεικίαν τινα δηλοῖ ὡς εἰ τις φιλονικοιη ὅπως μᾶλλον προσκρουοι θεῶ
85	6r	Rom.1.27		καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἦν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες	ἦν προσῆκον ἦν ἥτις αὐτοῖς ὠφείλετο τοιούτοις οὖσι
86	6r	Rom.1.27	^*		τὸν μισθόν φησι τὸν ὀφειλόμενον τῆ πλάνη αὐτῶν πλάνην δέ φησι τὸ προσκυνῆσαι τῆ κτίσει ἦν ἀπολαμβάνουσιν ἐν ἑαυτοῖς γυνὴ ἀπὸ γυναικὸς καὶ ἀνὴρ ἀπὸ ἀνδρὸς ἐν ασχημονουντες ἐπειδὴ γὰρ τοῖς περὶ γεέννης λόγοις οὐκ ἐπίστευον ταύτην αὐτοῖς ἀντιμισθίαν ὁ Παῦλος προφέρει ἦν καὶ ἠρυθρίων
87	6v	Rom.1.27-Rom.1.28		καὶ καθος οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει	ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν ἡ πλάνη ἂλλ εἰδήσεως μᾶλλον δὲ καί τινας αἰνίττεται τούτων εἰ καὶ ὡς ἐπὶ ἑτέροις ἐσχημάτισται ὁ λόγος
88	6v	Rom.1.28		παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα	τῆ γὰρ ἀποστροφὴ τοῦ θεοῦ εἰσάγεται νοῦς ἀδόκιμος παρὰ τῶν δαιμόνων τοῦτο παράδοσιν ἔθος καλεῖν τῆ γραφή
89	6v	Rom.1.28-Rom.1.30		πεπληρωμένους πάσῃ {ἀδικία πονηρίᾳ πορνεία /ἀδικία πορνεία πονηρίᾳ }^*πλεονεκξια κακία μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστὰς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστὰς ὑπερηφάνους	οὐδέν φησι συμμετρον ἀλλὰ πεπληρωμένους οἷον πλήρεις ὄντας ἐν ἀδικία πάσῃ ὅταν γὰρ ἀποστροφὴ γένηται θεοῦ εἰκοτως πάντα ἀντεισέρχεται τὰ κακὰ εἶτα γενικῶς εἰπὼν τὴν ἀδικίαν λοιπὸν καὶ τοῖς ιδικωτεροις αὐτῆς ἐπεξέρχεται
89ex	6v	Rom.1.30
90	6v	Rom.1.30		ἀλαζόνας	εἰ γὰρ ὁ κατορθῶν τῆι ἀλαζονείαι χρησάμενος ἐκένωσε τὰ κατορθωθέντα ποίας ἂν εἰ ἡ τιμωρίας ἄξιος ὁ ἐν ἁμαρτίαις αλαζομενουμενος
90ex	6v	Rom.1.30	^*		Ἵνα τῆς γνώμης αὐτῶν γένηται κατηγορημα λοιπὸν ἐφευρετὰς κακῶν αὐτοὺς προσηγόρευσεν
91	6v	Rom.1.30		εφευρεστας κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς	ὅπερ μελετώντων καὶ σπουδαζόντων ἴδιον οὐ μὴν ἀγνοούντων
92	7r	Rom.1.30-Rom.1.31		ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀσπόνδους ἀνελεήμονας	ἀποσχοινίζοντας ἀπὸ πάντων τουτέστι πάντας μισοῦντας καὶ ἀποστρεφομένους
89ex	7r	Rom.1.31	Γενναδιου ^*		καὶ ἑνὶ τοῦτω τῶ τῆς ἀδικίας προσρήματι κοινῇ τὰ εἰς άλληλους πάντα αὐτῶν περιλαβὼν ἁμαρτήματα ἐν τοῖς ἑξῆς ἀπαριθμεῖται καθ' ἕκαστον καὶ πονηρίαν μὲν λέγει τὸν ἐκ κατασκευῆς εἰς τινα παρὰ τούτου πόνον γενόμενον πλεονεξίαν δὲ τὴν ὑπὲρ τῆς ἐπιθυμίας τοῦ πλείονος βλάβην κακίαν δὲ τὴν τοῦ κακῶσαὶ τὸν πέλας σπουδὴν φθόνον δὲ τὴν ἐπὶ τοῖς τοῦ πλησίον καλοῖς βασκανίαν φόνον δὲ τὴν μέχρις ἀναιρέσεως κίνησιν ἔριν δὲ τὴν ἐπίψογὸν φιλονεικίαν δόλον τὰς ἐπὶ λύμῃ τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλάς τε καὶ μηχανὰς κακοήθειαν δὲ τὴν κακοτροπίαν ψιθυσρισμον δὲ τὴν υπ ὀδόντα τῶν παρόντων κακολογίαν καταλαλίαν δὲ τὴν εἰς ἀπόντας ὑπό τινων βλασφημίαν θεοστυγεῖς δὲ οὐ τοὺς ὑπο θεοῦ στυγομενου οὐ γὰρ αὐτω τοῦτο δεῖξαι πρόκειται νυν ἀλλὰ τοὺς μισοῦντας θεὸν ὑβριστὰς δὲ τοὺς θρασεῖς καὶ λοιδόρους ὑπερηφάνους δὲ τοὺς κατὰ τῶν οὐκ ἐχόντων ἐφ' οἷς ἔχουσι φυσωμένους ἀλαζόνας δὲ τοὺς ἐφ' οἷς οὐκ ἔχουσιν αὐχοῦντας ὡς ἔχοντας ἐφευρετὰς δὲ κακῶν τοὺς ἐπὶ τοῖς παλαιοῖς κακοῖς ἕτερα καινοτομοῦντας κακὰ γονεῦσιν δὲ ἀπειθεῖς τοὺς καὶ μέχρι γονέων ἀγνώμονας ἀσυνέτους δὲ τοὺς ἀσυνειδήτους ὧν οὐδὲν ἀφρονέστερον ἀσυνθέτους δὲ τοὺς ταῖς συνθήκαις μὴ ἐμμένοντας ἃς ἂν πρός τινας συνθῶνται ἀστόργους δὲ τοὺς ἀπηνεῖς καὶ ἀφίλους ἀσπόνδους δὲ τοὺς ἀδιαλλάκτους καὶ μνησικάκους ἀνελεήμονας δὲ τοὺς ἀκαμπεῖς καὶ ἀνενδότους πρὸς ἔλεον
93	7v	Rom.1.31-Rom.1.32		οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες	πάλιν δείκνυσιν ἐν γνώσει αὐτοὺς ἁμαρτάνοντας δικαίωμα δὲ τὰς ἐντολὰς λέγει
93Ph	7v	Rom.1.32	^*		Τοῦτο γὰρ ὁ νόμος ὁ Μωϋσαϊκὸς τρανῶς καὶ ἀποτομως διακελεύεται ἀξίους θανάτου κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράττοντας
94	7v	Rom.1.32		ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσιν	τι δὲ τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ὅτί φησιν οἱ τὰ τοιαυτὰ πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσι τοῦτο γὰρ τοῦ θεοῦ τὸ δικαίωμα
95	7v	Rom.1.32		οὐ μόνον αυτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι	δύο τίθησιν ἐγκλήματα τὸ ποιεῖν τε καὶ συμπράττειν τοῖς ποιοῦσι καὶ εἰς τὸ κακὸν παρακαλεῖν τὸν πλησίον
95ex	7v	Rom.1.32	Ησιδωρ(ου)	ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι	τινες μὴ νοήσαντες τὸ εἰρημένον ἀλλὰ διαπορήσαντες καὶ παραπεποιῆσθαι τὰς ἀποστολικὰς λέξεις νομίσαντες οὕτως αὐτὰς ἡρμήνευσαν οὐ μόνον οἱ ποιοῦντες αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ συνευδοκοῦντες τοῖς πράσσουσιν οὕτως γὰρ εἶχεν ἔφασαν τὸ παλαιὸν ἀντίγραφον ἵνα μεῖζον ἡ τὸ ποιεῖν καὶ ἔλαττον τὸ συνευδοκεῖν ἐγὼ δὲ οὔτε ἡμαρτῆσθαι ἐν τοῦτω φήσας τὰ ἀποστολικὰ βιβλία οὔτε καταδραμὼν τῶν μὴ {νενοητων /νενοηκότων }^*φράσας τοῖς ἐντευξομένοις ἐπιτρέψω τὴν ψῆφον φημι τοίνυν ὅτι ἐπειδὴ τοῦ πλημμελεῖν τὸ ἐπαινεῖν τοὺς πλημμελοῦντας πολλῷ ἀργαλεώτερον ἐστι καὶ μεῖζον εἰς κολάσεως λόγον εἰκοτως εἴρηται οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσιν ὁ μὲν γὰρ μετὰ τοῦ πλημμελεῖν καταγινώσκων τῆς ἁμαρτίας δυνήσεται χρόνῳ ποτε ἑαυτὸν ἀνακτήσασθαι μεγίστην βοήθειαν ἔχων εἰς τὸ μεταγνῶναι τὴν κατάγνωσιν τῆς ἁμαρτίας ὁ δὲ ἐπαίνων τὴν πονηρίαν τῆς ἐκ τοῦ μετανοῆσαι βοηθείας ἑαυτὸν ἀποστερεῖ ἐπεὶ τοινων δι' εφθαρμενης ἐστι γνώμης καὶ ψυχῆς ἀνίατα νοσούσης αὕτη ἡ ψῆφος εἰκοτως τοῦ πλημμελοῦντος ὁ τὴν ἁμαρτίαν ἐπαίνων πολλῷ παρανομώτερος κέκριται
95exb	7v	Rom.1.32	^*		Δύο θεὶς ἀντιθέσεις ἐνταῦθα ἀνεῖλεν ἀμφοτέρας Τὶ γὰρ ἂν εἴποις φησὶν ὅτι οὐκ οἶδας τὰ πρακτέα σὺ μὲν εἰ καὶ τοῦ μὴ εἰδέναι αἴτιος ἀφεὶς τὸν γνωριζοντά σοι Θεὸν νῦν δὲ καὶ διὰ πολλῶν σε δείκνυμεν εἰδοτα καὶ ἑκοντὶ πλημμελοῦντα Ἀλλ’ ὑπὸ πάθους ἕλκῃ Τὶ οὖν καὶ ἐπαινεῖς απραττης
96	8r	Rom.1.32-Rom.2.1		διὸ ἀναπολόγητος εἰ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων	ᾔδει τῆ πόλει ἐγχειρισθεῖσαν τοῦ κόσμου τὴν ἡγεμονίαν καὶ λοιπὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας ἀποτείνεται ὁ δὲ αὐτος καὶ πρὸς ἰδιώτας ἁρμοζει λόγος
99Ph	8r	Rom.2.1	^*	διὸ ἀναπολόγητος εἰ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων ἐν ὧι γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον	διὸ ἀναπολόγητος εἰ Ὑπερβολὴν παρανομίας λέγει καὶ ἔπραττον αὐτοὶ τὰ παράνομα καὶ συνέτρεχον τοῖς πράττουσιν καὶ ἐπειδ' ἄν τις ἁλοὺς ὑπο τινος ἐπὶ κρίσιν ἤγετο αὐτοὶ ἐκαθέζοντο καὶ κατέκρινον ἐκεῖνον οὗ τὰ ἴσα καὶ αὐτοὶ ἔπραττον καὶ ᾧ εἰς τὸ πράττειν συνέτρεχον
97	8r	Rom.2.1		ἐν ὦ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αυτὰ πράσσεις ὁ κρίνων	ὁ γὰρ τὰ κακὰ πράσσων κατακρίνων δὲ τοὺς τὰ ὁμοία πράσσοντας καθ' ἑαυτοῦ πρώτου τὴν κατάκρισιν ἐκφέρει
98	8r	Rom.2.1-Rom.2.2		οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας	ὧδε μὲν γὰρ οὐ κατὰ ἀλήθειαν ἐστι τὸ κρίμα πολλοὶ γὰρ καὶ ἔνοχοι διαφευγουσιν καὶ ἀθῶοι κατακρίνονται ἐκεῖ δὲ κατὰ ἀλήθειαν ἐστι τὸ κρίμα καὶ ὧδε δὲ τὸ τοῦ θεοῦ κρίμα οὔτε ἄδικον ἀθῶοι οὔτε δίκαιον κατάκρινει ὅταν εἰς κρίσιν καὶ ἐνταῦθα καταστῇ
99	8r	Rom.2.2-Rom.2.3		λογίζῃ δὲ τοῦτο ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αυτὰ ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ	πολλοὶ γὰρ ἡγοῦνται ὅτι εἰ καὶ ἐγώ φησι ἁμαρτάνω ἄλλους δὲ κωλύω ἁμαρτεῖν μισθὸν ἐκ τούτου ἔχω ἀλλὰ ἀκούσεται τὸ ἰατρὲ θεράπευσον σεαυτὸν τὴν γὰρ καταδίκην σὺ σαυτῷ ἐπήγαγε πρώτῳ
100	8r	Rom.2.3-Rom.2.4		ἡ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς	μακροθυμεῖ μὲν πλὴν εὰν μὴ ἐπιστραφῶμεν τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει
101	8v	Rom.2.4		ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιαν σε ἄγει	διὰ τοῦτο γὰρ μακροθυμεῖ οὐχ ἵνα τῆ μακροθυμία χρήσῃ εἰς ἀφορμὴν μείζονος καταφρονήσεως ἂλλ ἵνα διάστημα μετανοίας λάβῃς ἐπιμένων οὖν ἀπολήψῃ
102	8v	Rom.2.4-Rom.2.5		κατὰ δὲ τὴν σκληρότητὰ σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν	ὅταν γάρ τις μήτε χρηστότητι μαλασσεται μήτε ὀργὴν δειλιᾷ τι τούτου σκληρότερον
103	8v	Rom.2.5		θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργήν	τὸ πάντως φυλαχθησόμενον δηλοῖ καὶ ὅτι σὺ σαυτῷ αἴτιος σὺ γὰρ ἀποτιθεὶς καὶ θησαυρίζεις
104	8v	Rom.2.5-Rom.2.6		ἐν ἡμέραι ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ	ἵνα μὴ ὀργὴν θεοῦ ἀκούων πάθος νομίσῃς ἐπήγαγεν ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας ἔνθα γὰρ δικαιοκρισία οὐκέτι πάθος τότε γὰρ μάλιστα ἡ δικαιοκρισία ἀποκαλύπτεται ὅταν ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
105ex	8v	Rom.2.6	Κυ(ριλλου) ^* s	ἐν ἡμέραι ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ	ὡς πρὸς τὴν ἑρμηνείαν τὸ καὶ παρέλκεται
106	8v	Rom.2.6-Rom.2.7		τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου	οὐ γὰρ μόνον ἡ πίστις ἀρκεῖ ἀλλὰ καὶ ἔργων χρεία
106	8v	Rom.2.7	^*	ἀγαθοῦ	ὑπομονὴν δὲ εἰπὼν γενναίως ἔχειν διδάσκει πρὸς τοὺς πειρασμούς
106Ph	8v	Rom.2.7	^*	τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου	τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου Ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀποδώσει ὃς καὶ ἀποδώσει ἀποδώσει γὰρ τοῖς μὲν τὰ ἀγαθὰ τοῖς δὲ ἀποδοθήσεται θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ τὰ ὅμοια ἔστι δὲ διπλοῦν τὸ σχῆμα τοῦ λόγου καὶ ἀπὸ κοινοῦ γὰρ καὶ ζεῦγμα σκοπεῖ δὲ ὅτι τὰ μὲν ἀγαθὰ ἀποδώσει φησὶ τὴν δὲ κόλασιν οὐκ ἀποδώσει ἀλλ' ἀποδοθήσεται καὶ οὐδὲ τοῦτο κατὰ λέξιν εἶπεν ἀλλ' ἀφῆκεν συνεπινοηθῆναι οὕτως οἶδε τὸ μὲν δικαιοῦν καὶ σώζειν οἰκεῖον θεοῦ τὸ δὲ τιμωρεῖν αὐτὸν καὶ κολάζειν ἀπὸ τῆς τῶν ἁμαρτανοντων πωρώσεως καὶ τοῦ μὴ μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν
107	8v	Rom.2.7	^* s	ἀγαθοῦ	τὸ ὑπερβατον ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον
108	8v	Rom.2.7		δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον	τὰς περὶ ἀναστάσεως ἀνοίγει θύρας
109	8v	Rom.2.7-Rom.2.8		τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας	πάλιν δείκνυσι φιλονεικίας είναι καὶ ῥαθυμίας τὰ ἁμαρτήματα
110exa	8v	Rom.2.8	Οικου(μενιου) ^*		παρέλκεται ὁ καί
110	8v	Rom.2.8-Rom.2.9		καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῆι ἀληθείαι πειθομένοις δὲ τῆι ἀδικίαι θυμὸς καὶ ὀργὴ θλῖψις καὶ στενοχωρία	τις γὰρ πιστεύει ὅτι καλὸν ἡ ἀδικία καὶ κακὸν ἡ ἀλήθεια δῆλον οὖν ὡς ἐν γνώσει ἐστιν ἡ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ μάλιστα τὸ πειθομένοις δηλοῖ ἑκὼν γὰρ πείθεται ὁ πειθόμενος
110exb	8v	Rom.2.9	^*		ἐξ ἐριθείας θέλων δείξαι πάλιν τῆς γνώμης τὸ κατηγορημα οὐκ εἶπεν ἐξ ἀγνοίας ἀλλ’ ἐξ ἐριθείας
111	9r	Rom.2.9		ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργεζομενου τὸ κακόν	οὐκ ἑνί φησι βασιλεὺς οὐκ ἑνὶ δυνάστης ὃς φεύξεται
112	9r	Rom.2.9		Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Eλληνος	ὅσω γὰρ πλείονος διδασκαλίας ἠξίωται τοσούτῳ πλεῖον ἁμαρτάνων τιμωρηθησεται
113ex	9r	Rom.2.9
114	9r	Rom.2.9-Rom.2.10		δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῶ εργεζομενω τὸ ἀγαθον	καλῶς τὸ εἰρήνη ἐκεῖ γὰρ οὐδεὶς διὰ φθόνον μαχήσεται τῶ τιμηθέντι ἡ δοξασθέντι
114ex	9r	Rom.2.10	^* s	δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῶ εργεζομενω τὸ ἀγαθον	Πανταχοῦ τοῖς καλοῖς περιφράττει τὸν ἀκροατὴν προτρεπόμενος εἰς αὐτὸ ἐλθεῖν Πρῶτον γὰρ διεξέρχεται τὰς ἀμοιβὰς ἃς ἀπολήψονται οἱ ἅγιοι εἰς τὰς μέσας τὰς κολάσεις θεὶς πάλιν ἐπὶ τὰς τῶν καλῶν ἀμοιβὰς ἔρχεται Δόξαν καὶ τιμὴν λέγων ὑπάρξειν τῷ ἐργαζομένῳ τὸ καλὸν οὕτως γὰρ μᾶλλον ἐπισπάσαιτο τὸν ἀκροατήν
115	9r	Rom.2.10		Ἰουδαίῳ τε πρῶτον	ἵνα μὴ νομίσωσιν Ιουδαιοιοι τὸν ἀκροβυστον κἂν θεοσεβὴς ἡ ἔλαττον ἔχειν συνάπτει αὐτούς
116	9r	Rom.2.10		καὶ Eλληνι	Ἕλληνα οῦτον ειδωλατρην λέγει ἀλλὰ τὸν ἀκροβυστον μὲν θεοσεβῆ δὲ καὶ πιστόν
117	9r	Rom.2.10-Rom.2.11		οὐ γὰρ ἐστιν προσωποληψία παρὰ τῶ θεῶ	οὐ γὰρ προσώπων ἂλλ ἔργων ἐστι ζήτησις
117exa	9r	Rom.2.11	^*		οἷος ἦν ὁ Μελχισεδὲκ Νινευΐται ὁ Ἰὼβ ὁ Κορνήλιος
117exb	9r	Rom.2.11	^*		μᾶλλον δὲ τοῦτο δὲ ποιεῖ ὅπως ἂν εἰς τὸ δέξασθαι τὴν χάριν αὐτῶν ἐκκαλέσηται ἔλεγον γὰρ οἱ Ἰουδαῖοι μὴ χρῄζειν τῆς χάριτος δικαιούμενοι ἐν νομῳ Διὸ δείκνυσιν ὡς οὐδὲν αὐτοὺς ὠφελεῖ Ἀδύνατον γὰρ αὐτὸν κατορθωθῆναι ἀλλὰ καὶ ἐπικαταράτους ποιεῖ Ταῦτα δὲ πάντα ὡς εἶπον κατασκευάζει συγκλείων αὐτοὺς εἰς τὴν διὰ πίστεως χάριν
118	9r	Rom.2.11-Rom.2.12		ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται	ἔνθεν ἄχρι φυλῶν πλειόνων μάχην εἰσάγει ἐθνικῶν καὶ Ἰουδαίων καὶ συνηγορεῖ μὲν τοῖς ἐθνικοῖς φύσει δὲ τὰ δικαία πράττουσιν τοῦτο δὲ ποιεῖ θέλων τὸν μὲν νόμον ἐκβαλεῖν τὴν δὲ πίστιν ἀντεισαγαγεῖν
118exb	9r	Rom.2.12	Ιω(αννου) ^*		ἐνταῦθα οὐ μόνον ἰσοτιμίαν δείκνυσιν Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος ἀλλὰ πολὺ τὸν Ἰουδαῖον βαρούμενον ἀπὸ τῆς τοῦ νόμου δόσεως ὁ μὲν γὰρ Ἕλλην ἀνόμως κρίνεται τὸ δὲ ἀνόμως ἐνταῦθα οὐ τὸ χαλεπώτερον ἀλλὰ τὸ ἡμερώτερον λέγει τουτέστιν οὐκ ἔχει κατηγοροῦντα τὸν νόμον τὸ γὰρ ἀνόμως τουτέστιν χωρὶς τῆς ἐκείνου κατάκρισεως φησιν ἀπὸ τῶν τῆς φύσεως λογισμῶν καταδικάζεται μόνον ὁ δὲ Ἰουδαῖος ἐννόμως τουτέστιν μετὰ τῆς φύσεως καὶ τοῦ νόμου κατηγοροῦντος ὅσω γὰρ πλειονως ἀπέλαυσεν ἐπιμελείας τοσούτῳ μείζονα δώσει δίκην
118exc	9r	Rom.2.12
118exa	9v	Rom.2.12-Rom.2.13		καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ	δεῖξαι θέλει ἐν δύο ἁμαρτήσασιν Ἰουδαίῳ τε καὶ ἀκροβύστω χεῖρον τὸν Ἰουδαῖον τιμωρεῖσθαι ὅσω καὶ νόμου ὁδηγοῦ εὐπορήσας ἥμαρτεν ἀνόμως δὲ αμαρτωντα εἰσάγει τὸν ἀκροβυστον ὅς φησιν ἀνόμως ἀπολεῖται τουτέστιν οὐ μετὰ ἀκριβείας νόμου ὁ δηλοῖ τὴν συμμετρον ἀπώλειαν ἐν νομως δὲ ἁμαρτόντα λέγει τὸν Ἰουδαῖον ὅς φησι διὰ τὸν νόμον ὃν καὶ παραβεβηκεν κριθήσεται τουτέστιν κατακριθήσεται δηλοῖ δὲ τοῦτο τὴν ἐπὶ τὸ χείρω ἀπώλειαν κρίσιν δὲ αὐτὴν καλεῖ καὶ οὐκ ἀπώλειαν διὰ τὸ ἡγεῖσθαι τὸ δικαστηριον εἰ χεῖρον οὖν ὁ Ἰουδαῖος τιμωρεῖται κατὰ τὴν παραγραφήν πως ἐπὶ μὲν τοῦ Ἕλληνος ἀπολοῦνται εἶπεν ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰουδαίου κριθήσονται ὧν τὸ μὲν ἀναμφίβολον κακὸν είναι δοκεῖ τὸ δὲ ἀμφίβολον ἀλλὰ πρόσεχε κρίμα ἐνταῦθα {τὸ κατάκριμα λέγει τὸ κατάκριμα λέγει /τὸ κατάκριμα λέγει }^*τουτέστιν τὴν ἀναμφίβολον ἀπώλειαν δηλοῖ ἀλλὰ ἑνὶ τιμωρία παρὰ τιμωρίαν καὶ τὰ δύο οὐκ ἀμφίβολον ἀπωλείας
119	9v	Rom.2.13		ἂλλ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται	ἴσως γὰρ ἀνθρώπους πλανῶσιν ἂλλ οὐ τοὺς ἀκροατὰς τοῦ νόμου δίκαιοι ὁ θεὸς ἀλλὰ τοὺς ποιητάς
120	9v	Rom.2.13-Rom.2.14		ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ	τοῖς τῆς φύσεως λογισμοῖς χρώμενος πρὸς δικαιοπραγίαν
120ex	9v	Rom.2.14	Ιω(αννου) ^* s	ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμου ἔχοντα φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ	φύσει ὅταν εἴπῃ τοῖς ἐκ φύσεως λέγει λογισμοῖς
121	9v	Rom.2.14		οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος	θαυμάσιο οὖν οὗτοι οἱ νόμου παιδαγωγὸ μὴ δεηθέντες οὗτοι νομοθέται τε εἰσιν ἑαυτῶν καὶ πληρωταὶ τῆς νομοθεσίας
122	10r	Rom.2.14-Rom.2.15		οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν	οὐ γὰρ δέονται τοῦ ἐν γράμμασι νόμου φησιν ἀλλὰ τούτων ἡ καρδία ἔγγραπτον ἔχει κατανοούμενον τὸν νόμον
123	10r	Rom.2.15		συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως	ἀρκεῖ γὰρ ἀντὶ νόμου τὴν οἰκείαν συνείδησιν ἔχειν μαρτυροῦσαν τοῖς καλοῖς ἔργοις
124	10r	Rom.2.15		καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἡ καὶ ἀπολογουμένων	ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῶ κριτηρίῳ οὐ δεόμεθα τῶν ἔξωθην ἡ κατηγορούντων ἡ μαρτυρούντων ἡμῖν τὰ χρηστὰ ἂλλ οἱ ἑκάστου λογισμοὶ καὶ τὸ συνειδὸς ἡ κατηγορεῖ ἡ απολογειται
124Ph	10r	Rom.2.15	^*		καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν διὰ τὶ εἰπὼν κατηγορούντων οὐκ εἶπε καὶ δικαιούντων οὕτω γὰρ ἂν ἐδηλοῦντο οἱ κολαζομενοί τε διὰ τοῦ κατηγορούντων καὶ οἱ σωζόμενοι διὰ τοῦ δικαιούντων νῦν δὲ ὡς ἐπὶ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ προτρέπεται νοεῖν ἡ ἀκολουθία καὶ τὸ κατηγορούντων καὶ τὸ ἀπολογουμένων φαμὲν οὖν ὅτι οὐ δεῖ ἐπὶ τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ ἀμφοτερα λαβεῖν ἀλλὰ κατηγορούντων μὲν τῶν λογισμῶν ἐφ' ἑτέρων ἤτοι τῶν κολασθησομένων ἀπολογουμένων δὲ ἐφ' ἑτέρων ἤτοι τῶν σωθησομένων διὰ τὶ οὐκ εἶπεν δικαιούντων καὶ κατακρινοντων ὅτι οὐ δικαιοῦσιν οὗτοι οὐδὲ τιμωροῦνται ἀλλὰ κατηγοροῦσι μὲν ἢ ἀπολογοῦνται τὴν δὲ κρίσιν ὁ κριτὴς ἐπάγει Πάλιν ἔστιν εἰπεῖν τὶ οὖν πῶς ἀπολογοῦνται μηδενὸς κατηγοροῦντος εἰ τὸ μὲν ἐπὶ τῶν σωζομένων τὸ δὲ ἐπὶ τῶν δὲ απολλυμενων τέτακταὶ κατηγοροῦσι καὶ ἐνταῦθα οὐ γὰρ οὐκ ἔστιν ἄνθρωπον ἄνευ ἁμαρτίας ἐκεῖθεν ὀφθῆναι ἀλλ' ἡ κατηγορία ἐπεὶ οὐκ ἔστι βάρος ἔχοντα καὶ ὄγκον τὰ ἁμαρτήματα οὐκ ἔστι σφοδρὰ οὐδὲ ἀπαράγραπτος ἀλλ' ἀπολογίαν προάγουσην πρὸς αὐτὴν οἱ λογισμοὶ τὸ εὐολισθον τῆς φύσεως τὸ ἀσθενὲς τὴν τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίαν τὸν ἔλεον καὶ παύεται μὲν ἐκείνη νικᾷ δὲ ἡ ἀπολογία ἀπὸ τῆς ἀπολογίας οὖν εἰσιν ἄξιοι τοῦ σημαίνεσθαι κἂν ἡ κατηγορία προηγήσατο ἐπειδὴ δὲ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἄτοπα μὲν καὶ χαλεπὰ τὰ ἁμαρτήματα σφοδρὰ δὲ καὶ ἀπαραίτητος ἡ κατηγορία οὐδαμοῦ δὲ ἡ ἀπολογία τίθησι πάλιν μόνον ἐπ' αὐτῶν τὸ κατηγορούντων εἰσὶ δὲ συγγνωστὰ μὲν ἃ κατὰ λογισμοὺς ἡμάρτομεν ἀσύγγνωστα δὲ ἃ μέχρι πράξεων παρειλκύσαμεν καὶ πάλιν συγγνωστὰ μὲν ἃ διὰ μετανοίας εκαθηράμεθα ἀσύγγνωστα δὲ οἷς μηδὲ τὸ διὰ ταύτης ἰατήριον καὶ τὴν θεραπείαν προσενηνόχαμεν
124Ph	10r	Rom.2.15	^*		εἰς μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λόγων ∆ύναται ὡς ἔχει τάξεως ἡ λέξις τοῦ ῥητοῦ ἡ διάνοια παραληφθῆναι οἷον οἱ μὲν τὸν νόμον λαβόντες καὶ τὸν νόμον καὶ τὴν συνείδησιν ἔχουσιν ἐφ' οἷς ἁμαρτάνουσι κατηγοροῦσαν οἱ δὲ μὴ παρειληφότες φησὶ τὸν νόμον πράττοντες δὲ ἀπὸ συνειδήσεως τὰ τοῦ νόμου οὗτοι τὴν συνείδησιν προβάλλονται μάρτυρα τῆς ἀγαθοεργίας ἵνα γὰρ μή τις εἴπῃ οὐκοῦν κατὰ τύχην πράττουσι τὸ ἀγαθον εἰ μὴ νόμῳ πράττουσιν οὐμενοῦν φησὶν ἀλλὰ μετὰ συνειδήσεως διδάσκαλον ταύτην καὶ μάρτυρα ἔχοντες τῆς ἀγαθοεργίας διὸ καὶ μείζονος ἄξιοι ἀποδοχῆς καὶ μείζονα τὸν ἔλεγχον κατὰ τῶν μετὰ νόμου ἁμαρτανοντων ἐπάγονται εἶτα ἐπειδὴ οὐ πάντες οἱ χωρὶς νόμου ἀγαθοεργοῦσιν ἀλλ' εἰσὶν οἳ καὶ πλημμελοῦσιν δείκνυσιν οὐδ' αὐτοὺς ἐσομένους ἀτιμωρήτους εἰ γὰρ καὶ μὴ νόμον ἔχουσι φησὶ τὸν κατηγοροῦντα ἀλλὰ καὶ οὗτοι δίκας ὑφέξουσι μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων τὸ δὲ ἢ καὶ ἀπολογουμένων πίστωσὶς ἐστιν ἐκ τοῦ ἐναντίου ἐπαγομένη ὡσανεὶ ἔλεγεν ὅτι ὥσπερ ἀπολογουμένων τῶν λογισμῶν ἀθῴωσις ἀκολουθεῖ τοῦ νόμου χωρὶς οὕτω κατηγορούντων πάλιν χωρὶς τοῦ νόμου ἡ κατάκρισις ἕπεται ποτε δὲ ταῦτα ἐν τῇ δευτέρᾳ παρουσίᾳ
125	10r	Rom.2.15-Rom.2.16		ἐν ἡμέρα ὅτε κρίνει ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων	οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι τὰ φανερὰ ὁ δὲ θεὸς τῶν κρυπτων ἐστι ἐξετασής
126	10r	Rom.2.16		κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ὁ γὰρ πατήρ φησιν κρίνει οὐδένα ἀλλὰ τὴν δὲ κρίσιν δέδωκεν τῶ υἱῷ
127	10r	Rom.2.16-Rom.2.17		ἴδε σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ	εἰπὼν ὅτι οὐδὲν τῶ θεοσεβεῖ ἀκροβύστω δὲ λείπει πρὸς τὸ σωθῆναι εὰν ἡ μόνον τοῦ νόμου ποιητὴς τίθησι λοιπὸν καὶ ἐφ' οἷς μέγα ἐφρόνουν οἱ Ἰουδαῖοι δεικνὺς ὅτι οὐδὲν τούτων ὠφελεῖ τὸν μὴ ὀρθῶς βιοῦντα καὶ πρῶτον αὐτο τὸ ὄνομα τέθεικεν ἴδε σύ φησιν Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ ἐδοκει γὰρ καὶ αὐτο τὸ ὄνομα μέγα τι είναι ὥς νυν τὸ τῶν χριστιανῶν
128	10r	Rom.2.17	^*		οὐ γὰρ εἰ κατὰ ἀλήθειαν εἰ εἰ μὴ {πληροῖ /πληροῖς }^*τὸν νόμον
128ex	10r	Rom.2.17	Θεοδω(ρετου) ^* s	καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	οὐ γὰρ κάμνεις φησι ὡς ἔξω νόμου πολιτευόμενος τὸ πρακτέον ἐπιζητῶν ἂλλ ἔχεις τὸν νόμον σαφῶς ἅπαντα σε διδάσκοντα
129	10r	Rom.2.17		καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	μέγα φησιν ἐπὶ τῶ νόμῳ φρονεῖς καὶ ἐν τρυφας αὐτω ὡς ἡξιωμένος νομουθειου παρὰ τοὺς λοιποὺς τὸ δὲ ἐπαναπαύῃ δηλοῖ ὅτι οὐ καμάτῳ αὐτῶν ἡ κατορθώμασιν ἐδόθη ἀλλὰ θεία χάριτι
130	10r	Rom.2.17		καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῶ	ὡς μόνος ἀγαπηθεὶς παρὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους δοκεῖ δὲ αὐτοὺς καὶ εἰς ἀπόνοιαν σκώπτειν
131	10v	Rom.2.17-Rom.2.18		καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα	καίτοι τὸ γινώσκειν μὲν μὴ ποιεῖν δὲ πλείονα παρεσκέυαζε τὴν κόλασιν ἂλλ ὅμως καὶ ἐπὶ τοῦτο μέγα ἐφρόνουν ὅθεν οὐ λέγει ποιεῖς ἀλλὰ γινώσκεις τὸ τοῦ θεοῦ θέλημα
132	10v	Rom.2.18		καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου	ἡ γὰρ τοῦ νόμου κατήχησις οἶδεν τῶν συμφερόντων ἀκριβῆ δοκιμασίαν ἐκδιδάξαι οὗτοι δὲ μὴ ποιοῦντες καὶ ἐπὶ τὸ εἰδέναι τὴν τῶν συμφερόντων δοκιμασίαν μέγα ἐφρόνουν μέγα
133	10v	Rom.2.18-Rom.2.20		πέποιθας τε σεαυτὸν ὁδηγὸν είναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων	οὐκ εἰ φησιν ὁδηγος ἂλλ οὕτω περὶ σεαυτοῦ λογίζῃ τυφλοὺς δὲ λέγει καὶ ἐν σκότει καὶ ἄφρονας καὶ νηπίους τοὺς προσκολλωμενοις αὐτοῖς προσηλύτους οἱ οὔπω εἴδησιν εἶχον τοῦ νόμου τούτοις γὰρ τοῖς ὀνόμασιν ἀπὸ κενοδοξίας αὐτοὶ τοὺς προσηλύτους ἐκάλουν διὸ καὶ αὐτος ἠρέμα ἐπονειδίζων αὐτοῖς τοῖς τοιούτοις ὀνόμασιν ἐχρήσατο
134	10v	Rom.2.20		ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῶ νόμῳ	εὐφυῶς εἶπεν μόρφωσιν γνώσεως καὶ εὐσεβείας δηλῶν ὅτι οὐκ αὐτὴν ἔχουσιν τὴν ἀληθῆ γνῶσιν καὶ εὐσέβειαν ἂλλ ἐπίπλαστον εἰκονα τινα σχῆμα μὲν ἔχουσαν ἀληθείας οὐκ οὖσαν δὲ καλῶς δὲ κεῖται τὸ ἐν τῶ νόμῳ ἔδει γὰρ τὴν εἰκονα τὴν ἀληθῆ ἐν τῶ συνειδότι καὶ ἐν ταῖς πράξεσιν κεστῆσθαι σὺ δέ φησι μέγα φρονεῖς ὡς ὅτι ὁ νόμος ἔχει τὴν εἰκονα ταύτην ἂλλ οὐδὲν τοῦτο πρός σε ἐπεὶ μὴ ποιητὴς εἰ τοῦ νόμου
134Ph	10v	Rom.2.20
135	11r	Rom.2.20-Rom.2.22		ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις	εἶτα ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα παρὰ θεοῦ λαβόντες καὶ μὴ φυλάττοντες αυτὰ μείζονος ἔσονται τιμωρίας ἔνοχοι ὅσω καὶ ἐν γνώσει ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τέως οὐ σφόδρα αὐτῶν καθάπτεται ἀλλὰ κατ' ἐρώτησιν προάγων τὸν λόγον τοῦτο αὐτω ἐνδείκνυται
135ex	11r	Rom.2.22	Θεοδω(ρητου) ^*		αποφατικως ἀνάγνωθι ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις
135exb	11r	Rom.2.22	του Χριστοστο(μου) ^*		κατ’ ἐρώτησιν προάγει τὸν λόγον ἐντρέπων καὶ λέγων Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ δι-δάσκεις
136	11r	Rom.2.22		ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς	ὁ μὲν νόμος καὶ τὰ ἐν τοῖς εἰδώλοις χρήματα βδελυκτὰ εἶχεν διὰ τὸ δαίμοσιν ἀνατεθῆναι ὑμεῖς δέ φησι τὰ μὲν εἴδωλα {βδελυσσεσθ[ε] /βδελύσσεσθαι }^*φατὲ τὰ δὲ ἐπ' αὐτοῖς χρήματα ἀρπάζετε ἄρα οὖν οὐδε τὰ εἴδωλα κατὰ ἀλήθειαν βδελύσσεσθε
136Ph	11r	Rom.2.22
137	11r	Rom.2.22-Rom.2.23		ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι δα τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις	καυχᾶσαι ὡς τιμηθεὶς παρὰ θεοῦ διὰ τὸν νόμον τι τοίνυν τῆ παραβάσει ἀτιμάζεις τὸν νόμον καὶ συνατιμάζεις τὸν θεόν
138	11r	Rom.2.23	^*		ἐπειδὴ βαρὺ εἶπεν ὅτί φησι τὸν θεὸν ἀτιμάζεις τὸν προφήτην παράγει μάρτυρα ὡς εἰ εἶπεν οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ Ἠσαΐου
139	11r	Rom.2.23-Rom.2.24	Θεοδω(ρητου) ^*	τὸ γὰρ oνομα τοῦ θεοῦ δι' ὑμᾶς βλαφθημειται ἐν τοῖς ἔθνεσι καθὼς γέγραπται	οἱ γὰρ ἐξ ἐθνῶν ὁρῶντες αὐτοὺς κακῶς πολιτευομένους εἰς βλασφημίας ἐξεφέροντο τούτους λέγοντες ἔδει αγαπησαι τὸν θεὸν ἡ δοῦναί τι αὐτοῖς οὐκ ᾔδει κακοὺς ὄντας καὶ ἐσομένους
140	11r	Rom.2.24
141	11r	Rom.2.24		τὸ γὰρ oνομα τοῦ θεοῦ δι' ὑμᾶς βλαφθημειται ἐν τοῖς ἔθνεσι καθὼς γέγραπται	ἐπειδὴ μέγα τι ἐδοκει ἡ περιτομὴ τελευταῖον ἐπ' αὐτὴν ἦλθεν καί φησιν ἂλλ ἐρεῖτε μέγα καὶ ὠφέλιμον τι χρῆμα ἡ περιτομὴ εἰσκρίνει γὰρ τῶ λαῷ τοῦ θεοῦ ναί φησιν ὁμολογῶ ἀλλὰ τότε ὅταν νόμον πράσσῃς
142	11r	Rom.2.24-Rom.2.25		περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ εὰν νόμον πράσσῃς	βούλεται δεῖξαι ὅτι περιτομὴ ἐστιν νοητὴ ἧς τύπος ἡ αἰσθητὴ κεκαθάρθαι καὶ τὰ περιττὰ περιτετμῆσθαι {περὶ τό /περιττο }^*δὲ πᾶν ὅσον οὐ φίλον θεῶ ἐκ δὴ τούτου ἐστι τις ἀκροβυστος μὲν τὸ σῶμα τὴν δὲ τοιαύτην ἔχων περιτομὴν καὶ πάλιν ἐμπερίτομος μὲν τὸ σῶμα ἀκροβυστος δὲ τὴν ψυχὴν ἀκροβυστίαν γὰρ καὶ περιτομὴν τὴν ἀληθῆ δηλονότι αγαθαι καὶ πονηρᾶι πράξεις χαρακτηρίζουσιν
142ex	11r	Rom.2.25	Θε(ω)δ(ορη)τ(ου) ^* s	περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ εὰν νόμον πράσσῃς	Τοῖς προφητικοῖς ὁ θεῖος Ἀποστολος ἠκολούθησε λόγοις Ὁ γὰρ τῶν ὅλων Θεὸς διὰ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου φησὶν ὅτι «Πάντα τὰ ἔθνη ἀπερίτμητα σαρκὶ ὁ δὲ οἶκος Ἰσραὴλ ἀπερίτμητοι καρδίαις αὑτῶν » Καὶ πάλιν «Περιτμήθητε τῷ Θεῷ » Καὶ δεικνὺς ποίαν λέγει περιτομὴν ἀρέσκουσαν τῷ Θεῷ ἐπήγαγε «Καὶ περιτέμνεσθε τὴν ἀκροβυστίαν τῆς καρδίας ὑμῶν τὴν σκληρὰν » Ἐντεῦθεν ὁρμώμενος ὁ θεῖος Ἀποστολος περιττὴν ἔδειξε τὴν περιτομὴν τῆς κατὰ ψυχὴν οὐχ ὑπαρχούσης περιτομῆς Δι’ ἐκείνην γὰρ αὕτη δέδοται καὶ τάξιν ἐπέχει σφραγῖδος Ἔνθα δὲ χρυσὸν ἔχομεν ἢ ἄργυρον ἢ λίθους τιμίους ἢ ἐσθῆτα πολυτελῆ εἰώθαμεν ἐπιτιθέναι τὰ σήμαντρα Ὅταν δέ γε τούτων ἔνδον μηδὲν ἀποκειται περιττὴ τῶν σημάντρων ἡ θέσις
142Pha	11r	Rom.2.25
142Phb	11r	Rom.2.25
143	11v	Rom.2.25		εὰν δὲ παραβάτης νόμου ἧς ἡ περιτομὴ σου ἀκροβυστία γέγονεν	εἰς νοητὴν ἀκροβυστίαν φησιν μετὰ πεφοιτηκεν σου ἡ περιτομὴ διά σε τὸν κακῶς χρώμενον τέως γὰρ οὐ βούλεται φανερῶς ἀτιμάσαι τὴν περιτομήν
143ex	11v	Rom.2.25	Ιω(αννου) ^*		Δύο γὰρ ἐνταῦθα ἀκροβυστίας καὶ δύο περιτομάς φησιν ὥσπερ καὶ δύο νόμους Ἔστι γὰρ νόμος ὁ φυσικὸς καὶ ἔστιν ὁ γραπτος καὶ μέσος τούτων ὁ διὰ τῶν ἔργων Καὶ σκοπεῖ πῶς τοὺς τρεῖς δείκνυσι τούτους καὶ εἰς μέσον ἄγει Ὅταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φησὶ Ποῖον νόμον εἰπέ μοι Τὸν γραπτὸν Φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιεῖ Ποίου Τοῦ διὰ τῶν ἔργων Οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες Ποῖον Τὸν γραπτὸν Ἑαυτοῖς εἰσι νόμος Πῶς Τῷ φυσικῷ κεχρημένοι Οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου Ποίου Τοῦ διὰ τῶν κνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου Ποίου Τοῦ διὰ τῶν πράξεων Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἔξω κεῖται ὁ διὰ τῶν γραμμάτων οὗτος δὲ ἔνδον ὁ διὰ τῆς φύσεως ὁ δὲ ἐν ταῖς πράξεσι καὶ τὸν μὲν τὰ γράμματα ὑπαγορεύει τὸν δὲ ἡ φύσις τὸν δὲ αἱ πράξεις Τούτου δὴ τοῦ τρίτου χρεία δι’ ὃν καὶ ἐκεῖνοι οἱ δύο ὅ τε ἀπὸ φύσεως ὅ τε ἀπὸ τῶν γραμμάτων κἂν οὗτος μὴ παρῇ οὐδὲν ὄφελος ἐκείνων ἀλλὰ καὶ βλάβος μέγιστον Καὶ τοῦτο δείκνυς ἐπὶ τοῦ φυσικοῦ μὲν ἔλεγεν Ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον σεαυτὸν κατακρίνεις ἐπὶ δὲ τοῦ γραπτοῦ Ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις Οὕτω καὶ ἀκροβυστίας δύο μία μὲν ἡ φυσικὴ δευτέρα δὲ ἡ ἀπὸ πράξεως καὶ περιτομὴ μία μὲν ἡ ἐν τῇ σαρκὶ δευτέρα δὲ ἡ ἀπὸ προαιρέσεως Οἷον τι λέγω Περιετμήθη τις ὀκταήμερος αὕτη σαρκικὴ περιτομὴ Ἔπραξέν τις τὰ νόμιμα ἅπαντα αὕτη διανοίας περιτομὴ ἣν μάλιστα ὁ Παῦλος ζητεῖ μᾶλλον δὲ καὶ ὁ νόμος
144	11v	Rom.2.25-Rom.2.26		εὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ	τουτέστιν οἱ τὴν ἀκροβυστίαν ἔχοντες ἐθνικοί
145	11v	Rom.2.26		οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται	οὐκ εἶπεν ὅτι νίκα τὴν περιτομὴν τέως γὰρ ἐπαχθὲς ἦν ἂλλ ὅτι εἰς περιτομὴν λογισθήσεται παρὰ θεῶ δηλονότι
146	11v	Rom.2.26-Rom.2.27		καὶ κρίνει	τουτέστιν κατάκρινει ὡς καὶ εἴρηται ἄνδρες Νηνευιται ἀναστήσονται καὶ κρινοῦσι τὴν γενεὰν ταύτην
146Ph	11v	Rom.2.27
147	11v	Rom.2.27		ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία	ἐκ φύσεως ἀκροβυστίαν λέγει τὸν ἐν σαρκὶ ἀκροβυστον οὕτως τοιγαροῦν πληρῶν τὰ ἀπὸ τοῦ νόμου κατάκρινει σε τὸν περιτομὴν ἔχοντα καὶ ὅσον ἧκεν εἰς τὸ γράμμα τὸν νόμον ταῖς δὲ πράξεσι παραβαίνοντα αὐτον
147Ph	11v	Rom.2.27
148	11v	Rom.2.27		τὸν νόμον τελοῦσα σε τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου	διὰ γὰρ νόμου γραπτοῦ καὶ περιτομῆς προαχθεὶς ἐγένου πάντων παραβάτης
148ex	11v	Rom.2.27-Rom.2.28		οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖος ἐστι οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή	λοιπὸν ὁρίζει τις ὁ ὄντως Ἰουδαῖος καί τις ὁ ὄντως ἀκροβυστος καὶ δοκεῖ μὲν μὴ ἐκβάλλειν τὸν Ἰουδαῖον ἀλλὰ τὸν παραβάτην πολὺ δὲ καταβαλλει αὐτοὺς σημαίνων πάντα πρὸς ἐπίδειξιν αὐτοὺς ποιοῦντας
149	12r	Rom.2.28	^* s	οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖος ἐστι οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή	τοῦτο εἰπὼν ἐξέβαλεν τὰ σωματικα πάντα
150	12r	Rom.2.28	^*		οἷον ὁ νοητος
151	12r	Rom.2.28-Rom.2.29		ἂλλ ὁ ἐν τῶ κρυπτῷ Ἰουδαῖος καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι	οὐ γὰρ χρεία φησι τὴν σαρκικὴν περιτέμνειν ἀκροβυστίαν ἀλλὰ τὴν καρδίαν ἐκ τῶν κακῶν πράξεων εἰπὼν δὲ ἐν πνεύματι προδοποιεῖ τῆ πίστει οἱ γὰρ πιστοὶ διὰ πνεύματος ἁγίου τὴν περιτομὴν ἔχουσι τῶν ἁμαρτιῶν
152	12r	Rom.2.29	^*		ὁ τὴν καρδίαν φησι τετμημενος ἀπὸ πάσης ἀκαθαρσίας οὗτος γὰρ ἀληθῶς Ἰουδαῖος ὁ τὸν νόμον πληρῶν
153	12r	Rom.2.29		οὐ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἂλλ ἐκ τοῦ θεοῦ	τῆς γὰρ κρυπτης καὶ ἐν καρδία περιτομῆς οὐκ ἔσται ἐπαινέτης ἄνθρωπος ἂλλ ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς θεός
154	12r	Rom.2.29-Rom.3.1		τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	αντιτιθησιν ἑαυτῷ εἰ οὖν φησι κατὰ τὸν σὸν λόγον οὐδὲν ὠφελεῖ οὔτε τὸ είναι Ἰουδαῖον οὔτε τὸ περιτέμνεσθαι ἀλλὰ καὶ βλαπτει ὡς οἱ παραβαίνοτες μείζονος εἰσι τιμωρίας ἄξιοι τι δή ποτε ἡμᾶς καὶ ἐξελέξατο ὁ θεὸς διατὶ δὲ καὶ περιτέμνεσθαι προσέταξεν ἦν μὲν οὖν πρὸς τὴν ἀντίθεσιν εἰπεῖν ὅτι τύπος ἦν ἡ περιτομὴ ταύτης τῆς διὰ πίστεως ἐν πνεύματι περιτομῆς καὶ ὁ Ἰουδαῖος τοῦ νοητοῦ Ἰουδαίου τοῦ ἐξομολογουμένου θεῶ Ἰούδας γὰρ ἐξομολόγησις ἑρμηνεύεται ἀλλὰ ταύτην τέως ἀφεὶς τὴν λύσιν ἀπαράδεκτον ἔτι οὖσαν εἰς ἑτέραν ἦλθεν ὅτι ὠφελεῖ ὁ Ιουδαισμος κατὰ τοῦτό φησιν ἔμαθον ὁδὸν σωτηρίας ἔλαβον νόμον ὁδηγὸν τῶν πρακτέων εἰ δὲ μὴ ἐφύλαξαν ἑαυτοῖς μεμφέσθωσαν ἐμοι γὰρ τέως φησι πρὸς τοὺς μὴ παραβαίνοντας ὁ λόγος
154ex	12r	Rom.3.1	Θεοδ(ωρετου) ^* s	τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	τι δήποτε τῶν ἐθῶν εχωρησεν τὸν Ἰσραὴλ ὁ θεὸς καὶ τὴν περιτομὴν αὐτοῖς δέδωκεν τὸ γὰρ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου τὴν περιτομὴν λέγει εἶτα ἐπάγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ἐξελέξατο γὰρ αὐτῶν τοὺς προγόνους τῆς Αἰγυπτίων ἠλευθέρωσεν δυναστείας πολυθρυλήτους διὰ τὰς παντοδαπὰς θαυματουργίας απεφηνεν νόμον εἰς βοήθειαν ἔδωκεν προφήτας ἐπεστήσεν τοῦτο γὰρ λέγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ταῦτα μέντοι πάντα σιγήσας τοῦ νόμου τὴν θέσιν τίθησι μόνον Πρῶτον μὲν ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
155	12v	Rom.3.1-Rom.3.2		πολὺ κατὰ πάντα τρόπον	συντιθεται είναι τὸ περισσὸν καὶ ὠφέλιμον
156	12v	Rom.3.2		πρῶτον μὲν ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ	ὅτι ὅλως φησιν ἐνεχείρισθησαν τὸν νόμον οὗτος γὰρ τὰ Λόγια τοῦ θεοῦ
157	12v	Rom.3.2-Rom.3.4		τι γὰρ εἰ ἠπίστησαν τινες μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν {πίστιν θου /πίστιν τοῦ θεοῦ }^*καταργήσει μὴ γένοιτο	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν ναί φησιν ἐνεχείρισεν ἡμῖν ὁ θεὸς τὸν νόμον καί τις ὠφέλεια τοῦ νόμον ἐγχειρισθῆναι ὁπότε πολλοὶ οὐκ ἐπίστευσαν αὐτω καί τι φησι πρὸς τὸν θεὸν {ἡ /εἰ }^*ὑμεῖς ἠπιστήσατε μὴ γὰρ ἀνάγκη σῶσαι ἡμᾶς εἶχεν ὁ θεὸς ἄκοντας μὴ γὰρ ἐπειδή φησι τινες ἠπίστησαν παρὰ τοῦτο τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ τουτέστιν τὴν εὐεργεσίαν κατήργησαν καὶ ἐματαιοποίησαν οὐ μενοῦν εἰ γὰρ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἐβουλήθησαν σωθῆναι ὁ μέντοι θεὸς τὸ αὐτοῦ πεποίηκεν
158	12v	Rom.3.4		γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης	οὐκ ἐπειδή φησιν ηπειθεσαν οἱ Ἰουδαῖοι διὰ τοῦτο παρεβλάβη τι ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἡ ἠλαττώθη ἀλλὰ πάντα γέγονεν ἵνα δι' ἐλεγχθῇ καὶ εἴη τοῦ θεοῦ τὸ ἀληθὲς ἐφ' οἷς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ ψευδες ἐψεύσαντο γὰρ τῆ ἀπιστία τὸν θεόν
158ex	12v	Rom.3.4	^*		θεοῖς λατρεύοντες καὶ δαίμοσιν
158Pha	12v	Rom.3.4
158Phb	12v	Rom.3.4
159	12v	Rom.3.4		καθὼς γέγραπται ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῶι κρίνεσθαι σε	παράγει καὶ τὸν Δαυὶδ τὸ αὐτο λέγοντα ὅτι διὰ τοῦτό φησιν καὶ ἀναξίους εὐεργετεῖ ὁ θεὸς ἵνα τε δειχθῇ αὐτοῦ τὸ ἀγαθον καὶ ἵνα νικήσῃ εἰς κρίσιν τοῖς ἀνθρώποις καταστάς
160	13r	Rom.3.4-Rom.3.5	αντιθεσις	εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν	ὁ θεός φησιν εὐεργέτησεν ἡμεῖς δὲ αὐτον ἐψευσάμεθα καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν ὤφθη μᾶλλον ἐλεήμων ὅσω καὶ ἀναξίους εὐεργετεῖ διὰ τοῦτο τοιγαροῦν καὶ νίκα ἐν τῆ κρίσει ἡμεῖς οὖν αὐτω ἀγνωμονήσαντες τὴν πρόφασιν τῆς νίκης παρέσχομεν διατὶ οὖν κολάζει ἡμᾶς δι' οὓς ὤφθη νικῶν
160ex	13r	Rom.3.5	λυσις		εἰ αἴτιος αὐτω σὺ τῆς νίκης κολάζει δέ σε ἀδικεῖ εἰ δὲ ἄδικος οὐκ ἐστιν κολάζει δὲ ἄρα οὐ σὺ αὐτω τῆς νίκης αἴτιος ἐν ἦν γὰρ αὐτω καὶ ἄλλως νικᾷν κἂν σὺ μὴ ὤφθης κακὸς οὐ γὰρ ὁ μὴ κακὸς ἤδη καὶ ἄξιος θεοῦ ἀγάπην ἐπισπάσασθαι
160Ph	13r	Rom.3.5
161	13r	Rom.3.5		θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν τι ἐροῦμεν μὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν	εἰ δέ φησιν ἐκ τῆς ἡμῶν ἀδικίας μᾶλλον δείκνυται ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ ὅτι δὴ οὔτε ἡ ἡμῶν ἀδικία ἐκώλυσεν αὐτον τὰ δικαία ποησαι τουτέστιν εἰς τέλος ἀγαγεῖν τὰ ὑποσχεθέντα τῶ Ἀβραὰμ καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ὁ θεὸς ὤφθη δίκαιος καὶ ἀληθὴς εἰ μὴ ἡμεῖς γεγόναμεν ἄδικοι εἰ τοῦτὸ ἐστιν ἄρα ἀδίκως κολάζει τοὺς αἰτίους αὐτω ἀληθείας γενομένους εἰ δὲ μὴ ἀδίκως κολάζει ἄρα οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας αἴτιοι
162	13r	Rom.3.5-Rom.3.6		κατὰ ἄνθρωπον λέγω μὴ γένοιτο	ἐπειδὴ γὰρ ἀνρθωπίνοις λογισμοῖς ἐχρήσατο οὐκ ὄντα ἄδικον δεικνὺς τὸν θεὸν ἐπάγει κατὰ ἄνθρωπον λέγω τοὺς λογισμούς φησιν τούτους ἐπεὶ εἰσιν φησι καὶ ἄλλοι λογισμοὶ θειότεροι ὡς εἰ εἶπεν κατὰ ἀνθρώπινον λογισμὸν λαλήσωμεν ἄδικὸς ἐστιν ὁ θεὸς μὴ γένοιτό πως οὖν ὀργὴν ἐπάγει ἡ δῆλον ὅτι οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας καὶ τῆς δικαιοσύνης αἴτιοι ἂλλ αὐτος ἑαυτῷ
163	13v	Rom.3.6		ἐπεὶ πως κρίνει ὁ θεὸς τὸν κόσμον	εἰ ἦν φησιν ἄδικος οὐκ ἂν ἔκρινε τὸν κόσμον αὐτο γὰρ τὸ κρίνειν δηλοῖ ὅτι δίκαιὸς ἐστιν φύσις γὰρ αυτὴ τοῦ κρίνειν τὸ τὸν δίκαιον κρίνειν τοὺς ἀδίκους
164	13v	Rom.3.6-Rom.3.7		εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν	τὸ αὐτο πάλιν λέγει εἰ γὰρ διὰ τοῦτό φησιν ἐπερίσσευσεν ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνην καὶ ἡ νίκη τοῦ θεοῦ ἐπειδὴ ἐγὼ ἠδίκησα καὶ ἐψευσάμην αὐτον ἀλόγως κρίνομαι ἔδει γάρ με καὶ ἀμοιβῶν ἀξιωθῆναι ὡς αἴτιον αὐτω νίκης καὶ ἀληθείας ἀλλά νυν οὐκ ἐγὼ αἴτιος τοιγαροῦν καὶ κρίνομαι
165	13v	Rom.3.7		εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τι ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι	ἵνα δοξάζηται επινικη καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀλήθεια
166	13v	Rom.3.7-Rom.3.8		καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα ^*καὶ καθὼς φασὶ τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά	τι κρινόμεθα φησι ὡς ἁμαρτωλοὶ οἱ αἴτιοι νίκης θεῶ γενόμενοι καὶ μὴ γίνεται καθώς τινες ἡμᾶς νομιζουσιν λέγειν τοιγαροῦν καὶ κωμωδουσι λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὸ κακὸν ἵνα ἐκ τούτου νικήσας ὁ θεὸς ἀμείψεται ἡμᾶς εὐεργεσίαις ὡς αἰτίους νίκης αὐτω γενομέμους ἐξ ὧν κακῶς ἐπράξαμεν
166ex	13v	Rom.3.8	^*		καὶ μὴ γένηται ἐκεῖνο φησιν ὅπερ λέγειν νομιζόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀδικίας ἡμῶν εὐεργετεῖ ἡμᾶς ὁ θεὸς ὡς αἰτίους αὐτω νίκης μὴ γένηται δὲ ἐκεῖνο ποιεῖν τὸ ἐλθεῖν τὰ ἀγαθὰ καὶ τῶ εὐεργετεῖσθαι παρὰ θεῶ ὡς αἰτίους αὐτω νίκης νυν γάρ φησι τὸ ἐναντίον καὶ τιμωρούμεθα
167	14r	Rom.3.8		ὧν τὸ κρίμα ἔνδικον ἐστι	ἤκουσαν Ἕλληνες τῶν Χριστιανῶν λεγόντων ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις καὶ αὐτοὶ μὲν ταῦτα ἔλεγον ὅτι πλεονάσας ὁ κόσμος ἁμαρτημάτων αὐτον τὸν υἱον τοῦ θεοῦ ἐπεπάσατο εἰς σωτηρίαν καὶ ἐκ τούτου ἐπλεόνασεν εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις αὐτοὶ δὲ διασύροντες τὸ εἰρημένον ἔφασκον τοὺς Χριστιανοὺς λέγειν δεῖν ἁμαρτάνειν ἵνα πλεονάσῃ ἡ χάρις ὧν φησι δηλονότι τῶν βλασφημούντων ^*ἡμᾶς τὸ κρίμα ἔνδικὸν ἐστιν ὅτι τὰ καλῶς εἰρημένα κακῶς μεθερμηνεύοντες διασύρουσιν
168	14r	Rom.3.8-Rom.3.9		τι οὖν προεχομεθά	διὰ τοῦ νόμου φησι καὶ τῆς περιτομῆς οὐδὲν προκατέχομεν πλέον ὧν ἔχομεν
168ex	14r	Rom.3.9	σχ(ολιον) Σευηριαν(ου) ^*		τι οὖν προκατέχομεν περισσὸν προητιασαμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας καὶ τὰ ἑξῆς ἐλλειπῶς εἴρηται τὸ γάρ τι οὖν κατέχομεν περισσὸν ἀκολουθον ἦν ἐπαγαγεῖν τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην ὅπερ ἐν τοῖς ἑξῆς προϊὼν λέγει δικαιοσύνην θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τι οὖν κατέχομεν φησι περισσὸν ἡμεῖς τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην προητιασαμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πως δὲ προητιασατο ἐν τῶ Ἕλληνας μὲν ἀπελέγξαι διαφθείραντας τὴν φυσικὴν γνῶσιν ἐν οἷς ἔφη ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν καὶ ὅτι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν Ἰουδαίους δὲ παραβεβηκότας τὸν νόμον δι' ὧν φησιν ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι καὶ δείξας ὅτι παρ' οἷς μὲν ἡ φύσις ἠσθένησεν παρ' οἷς δὲ καὶ ἡ φύσις καὶ νόμος ἀκολούθως τὴν τκ τοῦ Εὐαγγελίου χάριν εἰσάγει καί φησιν τι καὶ ἔχομεν ἡμεῖς ἐκ τῆς χάριτος περισσὸν καὶ ἐξαίρετον τὴν πίστιν τὴν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δικαιοσύνης οὖσαν ἀπεργαστικήν
168Phb	14r	Rom.3.9	Φωτ(ιου) ^*		Τὶ οὖν προεχομεθὰ οὐ πάντως Μάχεσθαι δοκεῖ τὸ τὶ οὖν προεχομεθὰ καὶ ἑξῆς πρὸς τὸ προειρημένον ὅτι πολὺ κατὰ πάντα τρόπον τὸ περισσὸν τῶν Ἰουδαίων καὶ ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς λέγει γὰρ ἐκεῖ μὲν πολὺ προκεκρίσθαι καὶ πλέον τοὺς περιτετμημένους τῶν ἀκροβύστων ἔχειν ἐνταῦθα δὲ οὐδὲν προέχειν ἢ οὐκ ἔστι μαχόμενον ἐκεῖ μὲν γὰρ πλέον ἔχειν φησὶν ἀπὸ τῆς φιλανθρωπίας καὶ ἀληθείας τοῦ θεοῦ ὅτι τὰ λόγια κατεπίστευσεν ὅτι τὰς ὑποσχέσεις ἐπλήρωσεν μὴ κωλυθεὶς ὑπὸ τῶν ἀπιστησάντων ἐνταῦθα δὲ αὐτὰ καθ' ἑαυτὰ τὰ πρόσωπα συγκρίνει τῶν ἀκροβύστων καὶ τῶν περιτετμημένων καὶ λέγει αὐτοὺς μηδὲν ἑτέρους ἑτέρων προέχειν οἵ τε γὰρ κατορθοῦντες τὴν ἀρετὴν ὁποίας ἂν εἴησαν τάξεως ὁμοίως τῆς εὐεργεσίας ἀπολαύουσιν οἵ τε πάλιν παραβαίνοντες κἄν τε τῶν ἀκροβύστων εἶεν κἄν τε τῶν ἐμπεριτομων τὴν ὁμοίαν τιμωρίαν ἑαυτοῖς ἐπισπάσονται ὥστε οὐ μάχεται τὸ οὐδὲν προεχομεθὰ καὶ τὸ πολὺ τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου καὶ ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς κατ' ἄλλον γὰρ τρόπον ἐκεῖ εἴρηται καὶ κατ' ἄλλον νῦν ἡ σύγκρισις παρείληπται
168Pha	14r	Rom.3.9	αλλ(ως) το αυτό ^*		Τὸ χωρίον τοῦτο διττῶς δύναται ἀναγνωσθῆναι καὶ δύο καὶ τὰς ἐννοίας ἔχειν μίαν μὲν ὡς ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων προτεινόμενον ἑτέραν δὲ ὡς ἀπὸ τῶν ἐν ἀκροβυστίᾳ πιστῶν προβαλλομενον εἰ μὲν γὰρ ἀναγνῶμεν τὶ οὖν προεχομεθὰ ἅμα συνείροντες τῷ ἐρωτηματικῷ μορίῳ τὸ προεχομεθὰ ὡς ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων δηλοῦται προτεινόμενον καὶ ἔννοιαν ἔχοι ἂν τοιαύτην τὶ οὖν φησὶν προέχομεν καὶ τὶ ἐκερδήσαμεν προκριθέντες τῶν ἀκροβύστων πρὸς οὓς τὸ οὐ πάντως ἀποκρισις ἀποδίδοται τοῦτ' ἔστιν οὐκ ἐκ παντὸς τρόπο κέρδος ὑμῖν τοῦτο μὴ φυλάξασι γὰρ τὰ ἐμπιστευθέντα οὐδεμία διαφορὰ οὐδὲ κέρδος ἀλλὰ καὶ ἡ τιμωρία μείζων οὕτῳ μὲν εἰ ἐν συνεπείᾳ τὸ τὶ οὖν μετὰ τοῦ προεχομεθά τις ἀναγνῷ εἰ δὲ κατὰ διαστολὴν ἄμφω ποιῶν ἐρωτηματικὰ καὶ τὸ τὶ οὖν καὶ τὸ προεχομεθὰ ὡς ἀπὸ τῶν ἀκροβύστων πιστῶν εἴη ἂν διαπορούμενον ἐπειδὴ γὰρ προεῖπεν ὅτι πολὺ τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἐπάγει ὁ ἀκροβυστος διαπορῶν καὶ λέγων τὶ οὖν προεκρίθησαν ἐκεῖνοι προέλαβον ἡμεῖς προελήφθημεν προεχομεθὰ ποῦ ἡ τοῦ θεοῦ δικαιοσύνη πρὸς οὓς ὁ θεῖος Παῦλος φησιν μὴ γένοιτο οὐ πάντως γὰρ φησὶ μὴ κατορθώσαντες μὲν ὑπαίτιοὶ εἰσιν ὥσπερ καὶ ὑμεῖς μὴ κατορθώσαντες κατορθωσάντων δὲ ἑκατέρων ἴση ἡ σωτηρία ὥστε οὐ προέχομεθα
168exb	14r	Rom.3.9	αλλ(ως) Ιω(αννου) ^*		Ἀνθυποφορὰ Τὶ οὖν λέγεις ὦ Παῦλε πρωτερυομεν τῇ τιμωρίᾳ Ὁ δὲ μέσως φησὶν οὐ πάντως οὐ καθόλου ἀναιρῶν τὸ πρῶτον εἶναι ἐν τῇ τιμωρίᾳ τὸν Ἰουδαῖον καίτοι γε ἀνωτέρω τοῦτο ποιήσας ἀλλὰ φείδεται μὴ δοξῃ ὡς ἐχθρὸς κατατρέχειν τῶν Ἰουδαίων καὶ κατήγορον αὐτῶν παρίστησι τὸν Δαυὶδ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν ἐκεῖνον ἐκκαλύπτειν ἐῶν
169	14v	Rom.3.9		οὐ πάντως	ἄνω εἰπών τι τὸ περισσὸν Ἰουδαίου καὶ διδάξας ἔχειν τι περισσὸν τὸν Ἰουδαῖον διὰ τὸ ὅλως πιστευθῆναι τὸν νόμον καὶ ἐγχειρισθῆναι νυν δείκνυσι μηδὲν αὐτοὺς ἔχειν περισσὸν ὡς μὴ φυλάξαντας αὐτον μὴ ὅτι καὶ ἔλαττον ὅσον τὸ ἐν γνώσει ἁμαρτάνειν χεῖρόν τι οὖν ἔχομεν φησιν ἡμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι πλέον τι οὐδέν φησι τι δήποτε ὅτι πάντες ὑφ' ἁμαρτίαν ἐσμεν Ἰουδαῖοί τε καὶ Ἕλληνες
170	14v	Rom.3.9-Rom.3.11		προητιασαμεθα γὰρ Ioυδαιους τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ' ἁμαρτίαν είναι καθὼς γέγραπται ὅτι οὐκ ἐστι δίκαιος οὐδε εἰς οὐκ ἐστιν ὁ συνιῶν οὐκ ἐστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν	οὐδὲν οὖν φησι πλέον τῶ Ἰουδαίῳ ἐκ τοῦ νόμου οὐκ ἐφύλαξε γὰρ οὐδε τῶ ἀκροβύστω ἥμαρτεν γὰρ οὐδεὶς οὖν ἔχει τοῦ άλλου πλέον καὶ γὰρ πάντας ἠτιασάμεθα τουτέστιν ἠλέγξαμεν ὄντας ὑφ' ἁμαρτίαν εἶτα ἵνα μὴ δόξῃ ἐπαχθὴς είναι τὸν Δαυὶδ καὶ τὸν Ἠσαΐαν φέρει μάρτυρας
171	14v	Rom.3.11
172	14v	Rom.3.11-Rom.3.12		πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρειώθησαν οὐκ ἐστι ποιῶν χρεστοτητα οὐκ ἐστι ἕως ἑνός	ἅμα τῶ ἐκκλῖναι ἀπὸ θεοῦ ἀχρεῖοὶ καὶ ἀπεῤῥιμμένοι γεγένηνται
173	14v	Rom.3.12-Rom.3.15		τάφος ανεωγμενος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπο τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα ἄρας καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα	ταῦτα τοῖς καταλαλοῦσι πρέπει
174	14v	Rom.3.15-Rom.3.16		σύντριμμα καὶ ταλαπωρια ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν	ὁδούς φησι τὴν πολιτείαν καὶ τὴν ζωὴν σύντριμμα δὲ καὶ ταλαιπωρίαν τὰς ἁμαρτίας λέγει οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐπὶ τριβει καὶ ἐξίτηλον ποιεῖ ψυχὴ καὶ σῶμα ὡς ἁμαρτία
175	15r	Rom.3.16-Rom.3.18		καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἐστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν	ὁδὸν εἰρήνης τὴν χρηστὴν λέγει πολιτείαν
176	15r	Rom.3.18-Rom.3.19		οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ	ἵνα μὴ λέγωσιν Ἰουδαῖοι καί τι πρὸς ἡμᾶς ταῦτα πάντως γὰρ περὶ ἡμῶν εἴρηται ναί φησι πρὸς ὑμᾶς πάντες γὰρ τοῦτο ἴσμεν ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει νόμον δὲ λέγει πᾶσαν τὴν παλαιὰν τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ ποία γὰρ ἦν φησιν ἀνάγκη ἑτέρων κατηγορεῖν καὶ οὐχὶ τῶν οἰκείων τὸν Δαυὶδ καὶ ἄλλους ἐλέγχειν τῶν εἰς διόρθωσιν Ἰουδαίων ἀποσταλέντα Ἠσαΐαν
177exa	15r	Rom.3.19	^* s	οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ	σὺν πολλὴ καὶ τοῦτο τέθεικεν ἀκριβείᾳ
177exa	15r	Rom.3.19	^*		οὐ γὰρ εἶπεν περὶ τῶν ἐν νόμῳ ἀλλὰ τοῖς ἐν τῶ νόμῳ πολλὰ γὰρ καὶ περὶ Βαβυλωνιων λέγει Περσῶν τε καὶ Μήδων καὶ Αἰγυπτίων καὶ ἑτέρων πλείστων ἐθνῶν ἂλλ ὅμως Ἰουδαῖος καὶ τὰς περὶ τούτων προῤῥησεις προσέφερον
177exb	15r	Rom.3.19	^*		τουτέστι τοῖς ὑπο νόμον
177exc	15r	Rom.3.19
177	15r	Rom.3.19		ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑποδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῶ θεῶ	δείκνυσι μεγαλορήμονας τοὺς Ἰουδαίους διὰ τοῦτο τοιγαροῦν ἠλέγχοντο ὑπο τῶν προφητῶν ἵνα τῶν μεγαλορημόνων ἀπορραφῇ τὰ στόματα
179	15r	Rom.3.19	^*		εἶτα ἵνα μὴ ἀναξιοπαθήσωσιν Ἰουδαῖοι συγκαταριθμούμενοι παντὶ τῶ κόσμῳ εἰς τὸ ὑπόδικοι είναι πάλιν τὰ κατ' αὐτοὺς ἐξετάζει
178	15r	Rom.3.19	^*		τοιοῦτόν τι αἰνίττεται διὰ τοῦτό φησιν οἱ προφῆται διήλεγξαν καὶ ἔδειξαν τοὺς Ἰουδαίους εἰκῆ μεγαλορήμονας μᾶλλον δὲ ὅλον τὸν κόσμον υπεθυνον ἁμαρτίαις ἵνα προοδοποιήσωσι τῆ πίστει καὶ γὰρ γινώσκοντες οἱ ἄνθρωποι ὅτι οὔτε ἀπὸ νόμου καὶ περιτομῆς οὔτε ἀπὸ ἀκροβυστίας ἑνὶ σωθῆναι εὐχερῶς τῶ Χριστῷ προσελθωσιν τὸν χάριτι σωζοντα τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων
178exb	15r	Rom.3.19	^*		οὐ τοῦτο φησιν ὅτι διὰ τοῦτο ἥμαρτον ἵνα φραγῇ αὐτῶν τὸ στόμα ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλέγχοντο ἵνα μὴ ἀγνοῶσιν ἁμαρτάνοντες τοῦτο αὐτο
178Ph	15r	Rom.3.19	^*		Καὶ ὑποδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῶ θεῶ ὑποχρεως εἰς τὸ πιστεῦσαι Χριστῷ τῷ θεῷ τῷ μόνῳ δυναμένῳ ῥύσασθαι καὶ Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας καὶ πάντα τὸν κόσμον διὰ τῆς οἰκείας χάριτος ἐκ τῶν ἁμαρτημάτων αὐτῶν καὶ τῆς μακρᾶς πλάνης καὶ ἀπωλείας αὐτῶν εἶτα πάλιν ὥσπερ ἀντιπίπτον λύει ἴνα γὰρ μή τις εἴπῃ τὶ οὖν ὁ νόμος οὐδὲν ὠφέλησεν ἐπάγει διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ὡσεὶ ἔλεγεν ὅτι ὠφέλει ἂν ὁ νόμος εἰ ἐφύλαξαν οἱ παρειληφότες τὰ προστάγματα αὐτοῦ ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἐφύλαξαν ἐκ περιστάσεως καὶ ἔβλαψεν οὐ τῇ ἑαυτοῦ φύσει ἀλλὰ τῇ τῶν μὴ φυλαξάντων γνώμῃ
178exc	15r	Rom.3.19	Ιω(αννου) αλλως ^*		Ὑποδικος λέγεται ὁ ἑαυτον μὲν μὴ δυνάμενος βοηθεῖν τῆς ἑτέρου δὲ χρῄζων ἐπικουρίας
178ex	15r	Rom.3.19
180	15r	Rom.3.19
181	15r	Rom.3.19-Rom.3.20		διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ	καί τι λέγω ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖσθε Ἰουδαῖοι ἐκ τοῦ νόμου εἰς τὸ μὴ γενέσθαι ἅμα τῶ παντὶ κόσμῳ ὑπόδικοι μενοῦνγε ἐξετάζων τις εὑρήσει καὶ βλαβέντας ὑμᾶς ὑπο τοῦ νόμου οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ὑμῶν κακίαν πως ὅτι τὸ γνῶναι τὴν ἁμαρτίαν διὰ τοῦ νόμου ἔχετε τὸ δὲ ἐν γνώσει ἁμαρτάνειν χαλεπώτερον τοῦ ἐν ἄγνοια
182	15r	Rom.3.20	^*		επιδειξεας αὐτοὺς οὐδὲν ὠφελουμένους ἐκ τοῦ νόμου καὶ εἰς ἐπιθυμίαν ἀγαγὼν Μεθόδου σῶσαι δυναμένης εὐκαίρως εἰς τὴν πίστιν εἰσβάλλει τοῦ Χριστοῦ
181ex	15v	Rom.3.20	Γενναδ(ιου) ^* s	διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	εἰς τοῦτό φησι ὁ νόμος ἐλυσιτέλησεν ἐγνώρισεν ἡμῖν τὴν ἁμαρτίαν οὐ τὸ ἀπαγορεῦσαι μόνον τὴν πρᾶξιν τῶν ἀτοπων ἀλλὰ καὶ τῶι παρακούοντας αὐτοῦ τιμωρεῖσθαι μὴ ἐπιφερομένης γὰρ κολάσεως τοῖς ἁμαρτάνουσιν οὐκ ἂν ἐγνωρίσαμεν αὐτὴν διὰ τούτων τοίνυν πάντων ἀκριβῶς συστήσας ὑφ' ἁμαρτίαν πάντας ὄντας ἐπάγει λοιπὸν δεικνὺς τοῦ οἰκείου λόγου τὸ περιττόν
183	15v	Rom.3.20		διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	εἰ μετὰ νόμου φησιν ἡμαρτήσαμεν πως ἂν σωθείημεν εἴποι τις καὶ μάλιστα χωρὶς νόμου διὰ τῆς ἐκ θεοῦ δικαιοσύνης ὅπου δὲ θεὸς δίδωσι μὴ ἀμφίβαλλε ἄνθρωπε
183ex	15v	Rom.3.20	^*		διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας Δικαιῶσαι μὲν οὐδένα φησὶν ὁ νόμος δύναται τοῦτο δὲ μᾶλλον ἴσχυεν τὸ διδάξαι τὴν ἁμαρτίαν οὐ τοῦτο δὲ λέγει ὡς τοῦ θείου νόμου διδασκάλου ὄντος τῶν κακῶν ἀλλ’ ὡς ἐλέγχοντος καὶ διδασκαοντα ἑκάστου ἣν ἁμαρτάνει ἁμαρτίαν τοῦτο δὲ γέγονεν ἐκ τῆς Ἰουδδαίων ῥᾳθυμίας Ὁ γὰρ νόμος ἵνα φυλάττηται τὸ κακὸν δέδοται ἐπειδὴ δὲ ἀναπεπτώκασιν ἔλεγχος τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν ἐστι
184	15v	Rom.3.20
185	15v	Rom.3.20-Rom.3.21		νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπο τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν	τὸ φανερούμενον δῆλον ὡς ἦν μὲν ἐκέκρυπτο δὲ τὴν οὖν καινοτομίαν φεύγων καὶ τῶ δοκεῖν πρόσφατον είναι τὸ κήρυγμα εἶπεν πεφανέρωται καὶ οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ καὶ προμαρτυρηθεῖσαν ὑπο Μωσέως οὗτος γὰρ ὁ νόμος καὶ τῶν προφητῶν
185exa	15v	Rom.3.21	αλλ(ως) εις τ(ο) αυτ(ο) ^*		Ἑλλήνων φησὶν τὸν φυσικὸν καὶ παραβαινοντων νόμον Ἰουδαίων δὲ τὸν γραπτὸν καὶ αὐτοῦ δὲ ἀσθενοῦντος δικαιῶσαι τὶ ἔδει λοιπὸν φανερωθῆναι τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην Αὕτη δὲ ἐστιν ἡ διὰ πίστεως χάρις
185exb	15v	Rom.3.21	^*		μαρτυρουμένη ὑπο τοῦ νόμου Ἐπειδὴ χωρὶς νόμου εἶπεν τὴν δικαίωσυνην καὶ εἶδεν τὸν Ἰουδαῖον θορυβούμενον ἐπήγαγεν ὡς οὐ καινοτομία τὸ λεγόμενον Αὐτὸς γὰρ ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται φησὶν τὴν αὐτὴν δικαιοσύνην προανεκήρυττον
186	15v	Rom.3.21-Rom.3.22		δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ	ποία δικαιοσύνη εἴποι τις ἡ πως διδομένη ὑπο θεοῦ διὰ πίστεώς φησιν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶτα ἵνα μὴ δόξωσιν ξένον τι ἀκούειν εἰ ὅλως ἑνὶ σώζεσθαι καὶ μηδὲν αὐτοὺς συνεισενεγκόντας δείκνυσιν ὅτι καὶ τὸ πιστεῦσαι συνεισενέγκαι ἐστιν ἀνδρείας γὰρ δεῖται ψυχῆς τὸ πιστεῦσαι διὸ καί φησιν διὰ πίστεως δεικνὺς καὶ ἡμᾶς ἐκ τούτου συνεισφέροντας
186Ph	15v	Rom.3.22	^*		∆ικαιοσύνη θεοῦ ἡ ἀπὸ θεοῦ δικαίωσις καὶ ἀθῴωσις καὶ ἀπαλλαγὴ τῶν ἁμαρτιῶν ὧν ὁ νόμος οὐκ ἴσχυσεν ἀπαλλάξαι
186ex	16r	Rom.3.22	Γενναδ(ιου)	εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας	εἰς πάντας μὲν τοὺς Ἰουδαίους φησιν ὡς οἴκοθεν καὶ ἐξ ἑαυτῶν ἐσχηκότας τῆς σωτηρίας τὸν αἴτιον ἐπὶ πάντας δὲ τοὺς ἐθνικοὺς λέγει ὡς ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπὶ τούτοις ἐκταθείσης τῆς χάριτος ὅμως μέντοι κἀκείνων καὶ τούτων μετασχήσειν τῆς χάριτος ἔφησεν οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ πάλιν ὅτι κοινῇ δικαίως ἡ χάρις κατὰ πάντων
187	16r	Rom.3.22	^*		πάλιν δείκνυσιν Ἰουδαίους μηδὲν ἔχοντας πλέον τῶν ἐξ ἐθνῶν
187ex	16r	Rom.3.22	Ιω(αννου) ^*		ἐν τῷ δικαιοῦσθαι μία γὰρ χάρις τοῖς πᾶσιν ἡ πλοῦται παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ οὐκ ἔστι προσωποληψις παρὰ τῶ θεῶ Καὶ τοῦτο ἐστι διαστολή
188	16r	Rom.3.22-Rom.3.23		οὐ γὰρ διαστολὴ πάντες γὰρ ἥμαρτον	μὴ γάρ μοι φησιν εἴπῃς ἐγὼ μὲν Ἰουδαῖὸς εἰμι ἄνωθεν εἰδὼς θεὸν οὗτος δὲ ξένος καὶ βάρβαρος ὅλως εἰ πάντες ἥμαρτον ἔχουσι καὶ τὸ πάντες ὁμοτίμως σωθῆναι
188ex	16r	Rom.3.23	^*		Εἰ πάντες ὁμοίως ἥμαρτον καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ Ἕλληνος ὁ Ἰουδαῖος κατὰ τὴν ἁμαρτίαν τὶ ὁ παραβάτης τὴν σωτηρίαν τὸ πλέον επιζητεῖ
189	16r	Rom.3.23-Rom.3.24		καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῆι αὐτοῦ χάριτι	μὴ γάρ μοι εἴπῃς φησιν ὅτι Ελληνεις πλέον ἥμαρτον μὴ σὺ κατόπιν οὐκ εἰ τῆς δόξης καὶ τῆς εὐεργεσίας τοῦ θεοῦ καὶ δωρεὰν τουτέστιν ἄνευ σῶν κατορθωμάτων σώζῃ καὶ πάλιν ὡς μηδὲν ἕτερον συνεισενέγκαι πλὴν πίστεως δικαιούμενος δὲ δωρεὰν δικαιοῦται καὶ κατόπιν ἔρχεται τῆς τοῦ θεοῦ δόξης καὶ εὐεργεσίας
189Pha	16r	Rom.3.24	^*		καὶ Ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ κατόπιν ἐγένοντο οὐκ ἔφθασαν τοῦ δοξάζειν τὸν θεὸν ἐκπεπτώκασιν ἅπαντες τοῦ τιμᾶν αὐτον οἱ μὲν Ἰουδαῖοι παραβάται γινόμενοι τῶν διὰ τοῦ νόμου ἐντολῶν οἱ δὲ ἐθνικοὶ εἰδώλοις λατρεύσαντες διὸ πάντες πιστεύοντες εἰς Χριστὸν δωρεὰν δικαιοῦνται τὸ πιστεύειν μόνον συνεισάγοντες πῶς δὲ δικαιούμεθα ἀπολυτρούμενοι τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν διὰ τίνος δὲ ἀπολυτρούμεθα διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ πῶς λυτροῦντος ἐκείνου τῷ ἰδίῳ αἵματι
189Phb	16r	Rom.3.24			Ἢ καὶ οὕτω ἧς αὐτοὺς δοξάζει πιστεύοντας υἱοθεσίας γὰρ ἀξιοῖ καὶ κληρονόμους τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀποφαίνεται ἧς δηλονότι ἐξ ὧν ἡμάρτομεν πάντες ὁμοίως ὑστερούμεθα διὸ δωρεὰν ἡμᾶς τούτων ἀξιοῖ
190	16r	Rom.3.24		διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Xριστωι Ἰησοῦ	πως δὲ δικαιοῦται διὰ τῆς ἀφέσεως τῶν παραπτομάτων ἧς τυγχάνομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀντὶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ
191	16r	Rom.3.24-Rom.3.25		ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως	εὐδοκία γὰρ τοῦ πατρὸς ἐξ ιλασμα γεγένηται τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων τὸ δὲ προέθετο δηλοῖ παλαιὰν τὴν περὶ τούτου βουλήν
191ex	16r	Rom.3.25	^*		ἱλαστήριον πάλιν ἀναμιμνήσκει τῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ οὗτος ἐστι φησὶν ὁ τύπος ἦν ἐκεῖνο τὸ ἱλαστήριον καὶ τοῦ αἵματος αὐτοῦ σύμβουλον ἐκεῖνο τὸ αἷμα τὸ ἁγιάζον τὸν λαόν
192	16r	Rom.3.25		ἐν τῶ αὐτοῦ αἵματι	ὁ μὲν γὰρ πατὴρ προέθετο ὁ δὲ υἱος τὸ αἷμα ἐξέχεεν ὑπὲρ ἡμῶν κοινῇ οὖν ἡ χάρις τῆς ἁγίας τριάδος συνήργησεν γὰρ καὶ τὸ πανάγιον πνεῦμα
192ex	16r	Rom.3.25	^*		οὐκ εἶπε Λυτρώσεως ἀλλ’ Ἀπολυτρώσεως ὡς μηκέτι ἡμᾶς ἐπανελθεῖν πάλιν ἐπὶ τὴν αὐτὴν δουλείαν
192exb	16r	Rom.3.25	Θεοδωρ(ητου) ^*		Τὸ ἱλαστήριον πέταλον ἦν χρυσοῦν ἐπέκειτο δὲ τῇ κιβωτῷ ἑκατέρωθεν δὲ εἶχε τὰ τῶν Χερουβὶμ ἐκτυπώματα Ἐκεῖθεν τῷ ἀρχιερεῖ λειτουργοῦντι ἐγίνετο δήλη τοῦ Θεοῦ ἡ εὐμένεια Διδάσκει τοίνυν ὁ θεῖος Ἀποστολος ὡς τὸ ἀληθινὸν ἱλαστήριον ὁ Δεσπότης ἐστὶ Χριστὸς Ἐκεῖνο γὰρ τὸ παλαιὸν τούτου τὸν τύπον ἐπλήρου Ἁρμοττει δὲ αὐτῷ ὡς ἀνθρώπῳ τὸ ὄνομα οὐχ ὡς Θεῷ Ὡς γὰρ Θεὸς αὐτὸς διὰ τοῦ ἱλαστηρίου χρηματίζει ὡς δὲ ἄνθρωπος καὶ ταύτην δέχεται τὴν προσηγορίαν καθάπερ καὶ τὰς ἄλλας οἷον πρόβατον καὶ ἀμνὸς καὶ ἁμαρτία καὶ κατάρα καὶ ὅσα τοιαῦτα Καὶ τὸ μὲν παλαιὸν ἱλαστήριον ἄναιμον ἦν ἐπείπερ καὶ ἄψυχον τοῦ δὲ τῶν ἱερείων αἵματος τὰς ῥανίδας ἐδέχετο Ὁ δὲ Δεσπότης Χριστὸς καὶ Θεὸς ἐστι καὶ ἱλαστήριον καὶ ἀρχιερεὺς καὶ ἀμνὸς καὶ ἐν τῷ οἰκείῳ αἵματι τὴν ἡμετέραν ἐπραγματεύσατο σωτηρίαν πίστιν μόνην παρ’ ἡμῶν ἀπαιτήσας
193	16v	Rom.3.25		εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ	ὥσπερ ἔνδειξις τουτέστιν ἀποδειξις πλουσίου τὸ καὶ ἑτέρους πλουτίζειν οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς ἐνδείξασθαι βουλόμενος τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐδικαίωσεν
193ex	16v	Rom.3.25	^*		Ἔνδειξιν δικαιοσύνης τὸ μὴ μόνον δειχθῆναι τὸν Θεὸν δίκαιον ἀλλὰ καὶ δικαιοῦντα τοὺς πιστεύοντας εἰς Χριστὸν Ὥσπερ ἔνδειξις πλούτου τὸ καὶ ἑτέρους δύνασθαι πλουτίζειν μένοντα πλούσιον
194	16v	Rom.3.25-Rom.3.26		διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμρτημάτων ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ	ἀποδειξις δὲ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ μάλιστα γέγονεν ὅτι παρειμένους τουτέστιν νενεκρωμένους ταῖς ἁμαρτίαις ἐδικαίωσεν εἶτα ἐπιτείνει τῶν ἀνθρώπων τὸ ἔγκλημα τὸ τὰς ἁμαρτίας γενέσθαι ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ ὅτε γάρ φησιν ἔδει μετανοῆσαι δοθείσης ἀνοχῆς τότε ἡμάρτομεν τοὺς οὖν ἀσύγγνωστα πταίσαντας νυν δὲ διὰ πίστεως σώζει
194ex	16v	Rom.3.26	^* s	διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμρτημάτων ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ	τὸ μὴ μόνον ἑαυτὸν εἶναι δίκαιον ἀλλὰ καὶ ἑτέρους ἐν ἁμαρτία {καταπεντας /κατασαπεντας }^*ἐξαίφνης δικαίους ποιεῖν
194Ph	16v	Rom.3.26			διὰ τὴν πάρεσιν Παρείθημεν ταῖς ἁμαρτίαις καὶ παρελελύμεθα εἶτα δέον τῆς παρέσεως ἀπαιτηθῆναι δίκας ἀνοχῆς καὶ φιλανθρωπίας ἐτύχομεν ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνοχῆς τυχόντες δέον μετανοεῖν καὶ τὰ φθάσαντα ἐξιλεοῦσθαι ἔτι τοῖς αὐτοῖς ἐγκαλινδούμεθα τὶ οὖν ἔδει τότε καὶ τὸν λίαν φιλάνθρωπον κριτὴν πρᾶξαι πάντως κολάσαι καὶ τιμωρήσασθαι ὑπὲρ ὧν τε ἐξ ἀρχῆς ἡμάρτομεν καὶ ὑπὲρ ὧν ἀνοχῆς τυχόντες οὐ μετεμελήθημεν καὶ ὑπὲρ ὧν οὐ μόνον οὐ μετεμελήθημεν ἀλλὰ καὶ τὴν κακίαν ἐπετείνομεν ὁ δὲ τὶ ποιεῖ τότε λύτρον ἑαυτὸν δίδωσιν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ οὐ μόνον ἐξαρπάζει τῆς τιμωρίας ἀλλὰ καὶ δικαιοῖ καὶ σώζει καὶ κληρονόμους αὐτοῦ ποιεῖται τῆς βασιλείας ὄντως χάρις μέτρον οὐκ ἔχουσα
195	16v	Rom.3.26		πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῶ νυν καιρῷ ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ	τὸ γὰρ νεκρωθέντα ταῖς ἁμαρτίαις νυν σώζεσθαι ὅτε καιρὸς τιμωρίας ὑπάρχει τοῦτο ἀποδειξις τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ
195ex	16v	Rom.3.26	^*		ἔδει γὰρ τὰς πρὸς τὸν Ἀβραὰμ πληρωθῆναι ὑποσχέσεις τὸ καὶ ἐν εὐλογηθήσονται ἐν τῶ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τοῦτο οὖν δικαιοσύνη τὸ ἀληθεῦσαι καὶ ἐπὶ τοῖς ἀναξίοις τοῦ σώζεσθαι
195Ph	16v	Rom.3.26	^*		Πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ εἰπὼν ἐπήγαγεν ἐν τῷ νῦν καιρῷ ἡ γὰρ ἐν τῷ νῦν καιρῷ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ τοῦτ' ἔστιν ἐν ᾧ τὴν ἀπολύτρωσιν ἡμῶν εἰργάσατο πλήρης ἦν φιλανθρωπίας πλήρης δωρεᾶς πλήρης χάριτος διὸ καὶ ἔλεγεν οὐ γὰρ ἦλθον κρῖναι τὸν κόσμον ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος ἡ δὲ μέλλουσα δικαιοσύνη οὐκέτι ὁμοίως ἀλλ' ἀνταποδοσὶς ἐστιν ἑκάστῳ τῶν βεβιωμένων ὡς καὶ αὐτὸς πάλιν φησὶν ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ καὶ ἑξῆς Ἢ καὶ οὕτως ἐκληπτέον ἔνδειξις γέγονεν ἐν τῷ νῦν καιρῷ ἡ ἀνοχὴ αὐτοῦ καὶ ἡ δωρεὰ καὶ ἡ χάρις τῆς μελλούσης δικαιοσύνης πῶς καὶ τίνα τρόπον εἰ γὰρ τοσοῦτον μακροθυμήσας τοσοῦτον χαρισάμενος τοσαύτης δωρεᾶς ἀξιώσας οὐκ ἐπέστρεψεν οὐδ' ἔσχεν βελτιωθέντας μετὰ πολλῆς ἄρα δικαιοσύνης ἐκεῖθεν ἐπάγει τὰς τιμωρίας
196	16v	Rom.3.26		εἰς τὸ είναι αὐτον δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ	ἰδοὺ ἡ ἔνδειξις τῆς δικαιοσύνης τὸ μὴ μόνον είναι δίκαιον τὸν θεὸν ἀλλὰ καὶ τὸ δικαιοῦν τὸν διὰ πίστεως τοῦ Ἰησοῦ οἰκεῖον θεοῦ καὶ λαὸν γινόμενον
197	16v	Rom.3.26-Rom.3.27		που οὖν ἡ καύχησις ἐξεκλείσθη	τούτων τοίνυν οὕτως γεγενοτων καὶ τοῦ πατρὸς σώζοντος τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ οἰκειωθέντα που λοιπὸν τῶν Ἰουδαίων ἡ καύχησις δείκνυσιν αὐτοὺς εἰκῆ καυχωμένους ἐξεκλείσθη οὐκ εἶπεν ἠφανίσθη ἂλλ ἐξεκλείσθη δεικνὺς ὅτι καὶ χώραν εἶχέν ποτε νυν μέντοι ἡ πίστις ἀπέκλεισεν αὐτήν
198	17r	Rom.3.27		διὰ ποίου νόμου τῶν ἔργων οὐχὶ ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως	νόμου ἔργων τῶν ἔργων περιφραστικῶς καὶ νόμου πίστεως περιφραστικῶς τῆς πίστεώς φησιν οὖν ουδι ἔργων ὧν ἐπράξαμεν Ἰουδαίων ἐξεκλείσθη ἡ καύχησις ἀλλὰ διὰ τῆς πίστεως ὡς εἰ εἶπεν πᾶσα ἐκείνη ἡ καύχησις καὶ τὰ δοκοῦντα προτερήματα διὰ πίστεως ἀπεκλείσθη οὐδὲν θεντων ἡμῶν ἔργων
198ex	17r	Rom.3.27	^* s	διὰ ποίου νόμου τῶν ἔργων οὐχὶ ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως	Οὐχ ἁπλῶς τὴν πίστιν προσηγορευσε νόμον ἀλλὰ τῆς Ἱερεμίου προφητείας ἀναμιμνήσκων «Ἐν ταῖς ἡμέραις γὰρ φησὶν ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διαθήσομαι τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα διαθήκην καινὴν οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν διεθέμην τοῖς πατράσιν αὐτῶν » Εἰ δὲ ὁ Μωσαϊκὸς νόμος Διαθήκη κέκληται καὶ ἡ Καινὴ πάλιν ὁμοίως Διαθήκη ὠνομασται αὕτη δὲ πιστεύειν νομοθετεῖ τῷ Χριστῷ προφητικῶς ὁ θεῖος Ἀποστολος τὴν τοῦ νόμου προσηγορίαν τῇ πίστει συνέζευξεν
198exb	17r	Rom.3.27	^*		Ἐπειδὴ τῷ ὀνοματι τοῦ νόμου ἔβλεπεν μάλιστα τὸν Ἰουδαῖον προσκείμενον τούτου ἕνεκα καὶ τὴν διὰ πίστεως χάριν ὀνομάζει πίστεως νόμον
199	17r	Rom.3.27-Rom.3.28		λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου	τοιγαροῦν φησιν λέγομεν ἐκ πίστεως δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς τῆς ἐκ τοῦ νόμου παρατηρήσεως
199ex	17r	Rom.3.28	^*		Νόμον ἐνταῦθα τὸν Μωσαϊκὸν λέγει οὐκ εἶπε Ιουδαῖον ἀλλ’ Ἄνθρωπον τὸ κοινὸν τῆς φύσεως ὄνομα
200	17r	Rom.3.28-Rom.3.29		ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν	εἰ γὰρ μόνους τοὺς ἐκ τοῦ νόμου ὁρμωμένους ἡ τῶι νόμωι στοιχοῦντας ἐδικαίου καὶ οὐ πάντα τὸν πιστεύοντα μονομερὴς ἂν ἦν
201	17r	Rom.3.29-Rom.3.30		ἐπείπερ εἰς ὁ θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως	καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ οἱ ἐκτὸς νόμου πίστεως δέονται πρὸς τὸ σωθῆναι
201ex	17r	Rom.3.30	^*		Πάλιν κοινὴν πᾶσιν ἀνθρώποις τὴν σωτηρίαν προθεὶς γενναίως ἀγωνίζεται φάσκων Ἐπειδὴ πάντων ἀνθρώπων ποιητὴς ἐστιν ὁ Θεὸς τούτου χάριν τοὺς πάντας σώζει Οὐ γὰρ ἔχει τις εἰπεῖν ὅτι Ἰουδαίων μὲν ἐστι Θεὸς τῶν δὲ ἐθνῶν οὒ εἷς δὲ πάντων κτίστης πάντων ἐστὶ καὶ Σωτὴρ δηλονότι
201exb	17r	Rom.3.30	^*		ιστεον ὅτι περιτομὴν τοὺς Ἰουδαίους λέγει ἀκροβυστίαν δὲ τὰ εθνικα
201exc	17r	Rom.3.30	^*		ἄνωθέν φησι καὶ ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται περὶ τῆς πίστεως προεθεσισαν δεχόμενος τοίνυν τὸν ὅρον … τῶν πιστῶν
202	17r	Rom.3.30-Rom.3.31		νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως μὴ γένοιτο	εθορυβουντο Ἰουδαῖοι ὡς ἐκβαλλομένου τοῦ νόμου διὰ τῆς πίστεως λέγει οὖν ὅτι οὐ μόνον οὐ καταργεῖ ἡ πίστις τὸν νόμον ἀλλὰ καὶ ἵστησιν πως ὅτι ὁ νόμος σῶσαι βουλόμενος οὐκ ἰσχύει ἡ δὲ πίστις σώζει τὸν οὖν σκοπὸν τοῦ νόμου πληροῦσα ἡ πίστις ἵστησιν αὐτον
203	17v	Rom.3.31		ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	εἰπὼν ἱστῶμεν ἔδειξεν σαλευόμενον
203exa	17v	Rom.3.31	Ιω(αννου) s	ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	ἔργον ἦν τοῦ νόμου ώστε δίκαιον ποιῆσαι τὸν ἄνθρωπον ἂλλ οὐκ ἴσχυσε τοῦτο ποιῆσαι πάντες γάρ φησιν ἥμαρτον ἡ πίστις δὲ ἐλθοῦσα τοῦτο κατώρθωσεν ὁμοῦ γάρ τις ἐπίστευσεν καὶ ἐδικαιώθη οὐκοῦν ἔστησε τοῦ νόμου τὸ θέλημα
203exb	17v	Rom.3.31-Rom.4.1	Θεοδω(ρητου) ^* s	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν	ἄνωθεν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται τὰ περὶ τῆς πίστεως προεθέσπισαν δεχομενοι τοίνυν τὴν πίστιν βεβεαιοῦμεν τὸν νόμον
203exc	17v	Rom.4.1	Θε(ωδορητου) ^* s	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν	ποίαν φησι πρὸ τοῦ πιστεῦσαι θεῶ τὸν Ἀβραὰμ δικαιοσύνην αὐτοῦ δι' ἔργων γεγενημένην ἠκούσαμεν κατὰ σάρκα γὰρ τὴν ἐν ἔργοις λέγει ἐπειδὴ διὰ τῆς σαρκὸς ἐκτελοῦμεν τὰ ἔργα
204	17v	Rom.4.1		τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν	μέγα ἐφρόνουν ἐπὶ τῶ Ἁμβραὰμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἀεὶ προέφερον ὅτι Ἁβρρὰμ περιετμήθη σκοπὸς οὖν αὐτω δεῖξαι ὅτι καὶ αὐτος Ἀβραὰμ οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλὰ διὰ πίστεως ἐδικαιώθη καί φησιν λέγομεν Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα ἡμῶν πατέρα εὑρηκέναι καί τινος αὐτον ἐπιτευχηκέναι δικαιοσύνης τῆς δι' ἔργων ἡ διὰ πίστεως καὶ δείκνυσιν ὅτι τῆς διὰ πίστεως ὅθεν καὶ εὕρημα αὐτὴν καλεῖ ἐπεὶ μὴ ἐξ ἔργων αὐτὴν ἐκτήσατο ἂλλ ἀπὸ πίστεως ἥτις χάριτι Χριστοῦ παρέχεται
204Ph	17v	Rom.4.1
205	17v	Rom.4.1		εὑρηκέναι κατὰ σάρκα	καλῶς πρὸς Ἰουδαίους τὸ κατὰ σάρκα κατὰ πίστιν γὰρ καὶ ἐπαγγελίαν ἡμεῖς οἱ πιστοὶ τέκνα ἐσμεν τοῦ Ἀβραὰμ καθὼς ἡ γραφή φησιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα τῶ Ἀβραάμ
204ex	17v	Rom.4.1	^*		μεθ' υπερβατος ἐστιν ἡ ῥῆσις οὑτωσί πως κειμένη τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι ἀνέλθωμεν φησι ἐπὶ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ κατὰ σάρκα γένους ἡμῶν ὃν ἐκ πάντων ἐθνῶν ἐκλεξάμενος ὁ θεὸς εὐλόγησεν τε καὶ εἰς τοὺς ἐξ αὐτοῦ δι' αὐτοῦ τὰ τῆς εὐλογίας ὑπέσχετο παραπέμψειν δῆλον γὰρ ὅτι ὅπως ἂν ἔχοι τὰ κατ' αὐτον οὕτως σχήσει καὶ τὰ ἡμέτερα
206	18r	Rom.4.1-Rom.4.2		εἰ γὰρ Aβρααμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεόν	δύο δείκνυσιν ὅτί τε ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη καὶ ὅτι μείζων ἡ διὰ πίστεως δικαιοσύνη καί φησιν εἰ ἐξ ἔργων καὶ κατορθωμάτων Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη ἔχει μὲν καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεὸν ἂλλ ἐφ' ἑαυτῷ ὡς κατωρθωκότι ὁ δὲ ἐκ πίστεως σωθεὶς ἐπεὶ μὴ ἔχῃ εἰς ἑαυτὸν καυχήσασθαι οὐδὲν γὰρ ἔργον ἔπραξεν εἰς τὸν θεὸν καυχᾶται μείζων δὲ τὸ εἰς θεὸν καυχᾶσθαι ἤπερ εἰς ἑαυτὸν τὰ μὲν γὰρ κατορθώματα πολλάκις καὶ ἀφανίζεται ἑτέραις πλημμελείαις ἡ δὲ εἰς θεὸν καύχησις ἄτρεπτος μένει
206ex	18r	Rom.4.2	Θεοδωρητου ^*		Ἡ τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἐκπλήρωσις αὐτοὺς στεφανοῖ τοὺς ἐργαζομένους τὴν δὲ τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν οὐ δείκνυσιν ἡ δὲ πίστις ἀμφοτερα ποιεῖ δῆλα καὶ τοῦ πεπιστευκοτος τὴν περὶ τὸν Θεὸν διάθεσιν καὶ τοῦ Θεοῦ τὸ φιλάνθρωπον ὅτι τὴν πίστιν δεχόμενος ἀνακηρύττει τὸν κεκτημένον Καὶ τοῦτο διὰ τῆς Γραφικῆς βεβαιοῖ μαρτυρίας
207	18r	Rom.4.2-Rom.4.3		τι γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	φέρει τὴν γένεσιν μαρτυροῦσαν ὅτι Ἀβραὰμ ἐκ πίστεως ἐδικαιώθη
207ex	18r	Rom.4.3	του αυτου ^*		Οὐ γὰρ κατὰ νόμον πολιτευσάμενος ὁ μακάριος Ἀβραὰμ τῆς θείας μαρτυρίας τετύχηκεν ἀλλὰ τῷ κεκληκότι πιστεύσας τῆς δικαιοσύνης τὸν πλοῦτον ἐτρύγησε
208	18r	Rom.4.3-Rom.4.4		τῶ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα	δείκνυσι μείζονα τὴν κατὰ χάριν δικαιοσύνην ἦν ἡ πίστις παρέχει οὕτως τῶ μὲν γάρ φησιν κατορθοῦντι κατὰ ὀφειλὴν ἡ ἀντιμισθία κεχρεώστηται τι δὲ δύναται καὶ ὁ πάνυ ἐνάρετος κατορθῶσαι καὶ ὀφειλέτην ἔχειν θεὸν ὁ δέ γε ἐκ πίστεως δικαιούμενος κατὰ χάριν δικαιοῦται ἔνθα δὲ θεὸς χαρίζεται πάντως μεγάλα χαρίζεται τι γὰρ χαρίζεται υἱοθεσίαν παρέχει ἀδελφοὺς ποιεῖ Χριστοῦ κληρονόμους θεοῦ συγκληρονόμους Χριστοῦ ἅτινά ποτε ἂν παρέσχεν ἡμῖν οἰκεῖα κατορθώματα
208ex	18r	Rom.4.4
209	18r	Rom.4.4-Rom.4.5		τῶι δὲ μὴ ἐργαζομένωι πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ	μὴ δὲ τὴν πίστιν νομίσῃς εὐχερῶς παραγίνεσθαί τινι ἀνδρείας γὰρ δεῖται καὶ διεσφιγμενης ψυχῆς
210	18r	Rom.4.5		εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι τῶ μὲν ἐργαζομένῳ μισθὸς κατὰ τὰ ἔργα λογίζεται τῶ δὲ πιστῷ δικαιοσύνη μυρίων δὲ μισθῶν ἐστι περιεκτικὴ ἡ δικαιοσύνην
211	18v	Rom.4.5-Rom.4.6		καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ὦ ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων	καὶ ὁ Δαυὶδ τῆ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη ψηφίζεται τὸν ἁγιασμον χωρὶς ἔργων
212	18v	Rom.4.6-Rom.4.8		μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι μακάριος ἀνὴρ ὧι οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν	μακαρισμὸς ἐστιν ἡ κορυφὴ τῶν ἀγαθῶν δοκεῖ μέν πως ἀλλόκοτος είναι ἡ μαρτυρία οὐ γὰρ ἔχει μακάριος ὦ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων λογίζεται πλὴν σφόδρα ἐστι κατάλληλος εἰ γὰρ μακάριος ὦ αἱ ἁμαρτίαι κατὰ χάριν ἀφέθησαν τρισμακάριστος δηλονότι ὃν ἐδικαίωσεν κατὰ καριν ὁ θεός
212Ph	18v	Rom.4.8	Φωτ(ιου) ^* s	μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι μακάριος ἀνὴρ ὧι οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν	Κατάλληλος λίαν καὶ ἁρμοζουσα ἡ ψαλμικὴ χρῆσις καὶ γὰρ πᾶσα δικαίωσις ἀπὸ θεοῦ ἢ ἐκ τοῦ ἀφεθῆναι γίνεται τὰς ἀνομίας καὶ ἁμαρτίας ἢ ἐκ τοῦ ἐπικαλυφθῆναι οἷον διά τινων κατορθωμάτων ἐκνικηθῆναι καὶ καταποθῆναι ἢ ἐκ τοῦ μὴ λογίσασθαι τὸν θεὸν τὸ πραχθὲν εἰς ἁμαρτίαν καὶ διὰ τῶν τριῶν τούτων φιλανθρώπων τρόπων λογίζεται ὁ θεὸς τῷ ἀνθρώπῳ τὴν δικαιοσύνην ὡς συμπαθῶν ὡς οἰκονομῶν ὡς φιλοτιμούμενος ἡ μὲν γὰρ ἄφεσις συμπαθείας ἡ δὲ ἐπικάλυψις οἰκονομίας τὸ δὲ μὴ λογίσασθαι εἰς ἁμαρτίαν φιλοτιμίας τίνες οὖν ἀξιοῦνται τούτων οἱ πιστοὶ καὶ διὰ τῆς πίστεως διὸ καὶ μακαρίζει αὐτοὺς καὶ ὁ προφήτης ∆αυὶδ τοῖς δὲ ἐν νόμῳ καὶ ἐξ ἔργων ζητοῦσι δικαιωθῆναι οὐδεμία τῶν τριῶν δικαίωσις ἕπεται τοῖς δὲ ἐκ πίστεως διὰ τῶν τριῶν τούτων τρόπων ἡ δικαιοσύνη λογίζεται
213	18v	Rom.4.8-Rom.4.9		ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν	εἶτά φησιν οὗτος ὁ τῶ Δαυὶδ εἰρημένος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἦλθεν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν καὶ μᾶλλον δείκνυσιν ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν αὐτον ἐληλυθότα καὶ χώραν ἔχοντα τὸ τὸν Ἀβραὰμ ἀκροβυστον ὄντα σωθῆναι καὶ δικαιωθῆναι
214	18v	Rom.4.9-Rom.4.10		λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῶ Ἁβρρὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην πως οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομὴ ὄντι ἡ ἐν ἀκροβυστία	εἶτα κατασκευάζει τὸ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν μᾶλλον ἔχειν χώραν καί φησιν τῶ Ἀβραὰμ ἐλογίσθη δικαιοσύνη διὰ πίστεως ἴδωμεν τοιγαροῦν ἐν περιτομω ὄντι τὸ Ἀβραὰμ τῆ ἐλογίσθη δικαιοσύνη ἡ ἀκροβύστω καὶ δῆλόν φησι ὡς ἀκροβύστω ὁρᾷς οὖν ὅτι μᾶλλον ἡ ἀκροβυστία χώραν ἔχει
215	19r	Rom.4.10		οὐκ ἐν περιτομὴ ἂλλ ἐν ἀκροβυστία	εἰ οὖν ἐν ἀκροβυστίαι ὧν ἐδικαιώθη ἄρα μᾶλλον ὁ τῶ Δαυὶδ εἰρημένος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν ἔχει χώραν ἡ ἐπὶ τὴν περιτομήν
215ex	19r	Rom.4.10-Rom.4.11	^* s	καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς σφαγιδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία	δοκοῦσαν ἀντίθεσιν λύει ἡ περιτομὴ ἐδόθη διὰ τρεῖς αἰτίας ταύτας ώστε σημεῖον είναι πίστεως καὶ τοῦ ἁβραμιαίου γένους δηλωτικὴν καὶ σύμβολον καὶ αἴνιγμα πολιτείας καθαρᾶς καὶ σώφρονος ώστε οὐχ ὡς δικαιοσύνης ποιητικὴ ἐδόθη ἀλλὰ σφραγὶς καὶ σημεῖον τῆς ἐκ πίστεως δικαιοσύνης
216	19r	Rom.4.11		καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης	τοσοῦτόν φησι μεγάλη ἡ περιτομὴ καὶ ταύτης χωρὶς οὐκ ἑνὶ δικαιωθῆναι ὅτι καὶ αὐτος ὁ ἐν ἀκροβυστία κατὰ τὸν σὸν λόγον δικαιωθεὶς περιτομῆς ἐδεήθη καί φησιν οὐ διά τι ἕτερον περιετμήθη ἡ διὰ τὸ σημεῖον καὶ ἀπόδειξιν ἐπιφέρεσθαι τὴν περιτομὴν τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία ὑπαρξάσης αὐτω δικαιοσύνης εἰ δὲ σημείου ἕνεκεν καὶ σφραγῖδος ἔλαβεν αὐτὴν οὐδὲν αὕτη πρὸς δικαιοσύνην συνετέλεσεν ἀλλὰ μόνον τὸ τοιῶσδε δεδικαιῶσθαι εσημαινεν τουτέστιν ὅτι ἐν τῆ ἀκροβυστία ὧν ἠξιώθη τῆς δικαιοσύνης
216Ph	19r	Rom.4.11
217	19r	Rom.4.11			τῆς ἐκ πίστεως ὑπαρξάσης
218	19r	Rom.4.11		εἰς τὸ είναι αὐτον πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι' ἀκροβυστίας	διά τι δὲ ὅλως φησιν ἐδεήθη περιτομῆς εἰ μηδὲν συνετέλει ἡ περιτομὴ ἐν τῆ δικαιοσύνη διά τι ἐδεήθη πρῶτον μὲν καθὸ ἄνω λέγει εἰς τὸ είναι αὐτὴν σημεῖον ἔπειτα ἵνα κοινὸς γένηται πατὴρ τῶν τε ἐν περιτομὴ τῶν τε ἐν ἀκροβυστία
219	19r	Rom.4.11	^*		οὐχ ἁπλῶς τῶν οιων δήποτε πατέρα ἀλλὰ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Χριστόν
220	19r	Rom.4.11	^*		τῶν ἐν ἀκροβυστία ὄντων καὶ πιστευόντων
221	19v	Rom.4.11		εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην	διὰ πίστεως δηλονότι χωρὶς ἔργων
221Ph	19v	Rom.4.11
222	19v	Rom.4.11-Rom.4.12		καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον	ὥσπερ γὰρ οἱ ἐν ἀκροβυστία οὐ διὰ τοῦτο μόνον σχοῖεν τὸν Ἀβραὰμ πατέρα διὰ τὸ ἐν ἀκροβυστία αὐτον πεπιστευκέναι εἰ μὴ καὶ τὴν πίστιν μιμησοιντο οὕτως οὐδε οἱ ἐν περιτομὴ σχησωσιν διὰ τὸ μόνον περιτμηθῆναι τὸν Ἀβραὰμ εὰν μὴ καὶ τὴν πίστιν αὐτοῦ μιμήσωνται δῆλον ὡς καὶ ἐκπεσοῦνται τῆς πρὸς Ἀβραὰμ συγγενείας οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πιστεύσωσιν
222ex	19v	Rom.4.12	Ιω(αννου) ^*		Εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα περιτομῆς τούτοις τοῖς καὶ τὴν νοητὴν προσλαμβάνουσιν ὡς ἐὰν ταύτην μόνον ἔχῃς οὐδέν σοι γενήσεται πλέον Σημεῖον γὰρ τότε τοῦτο ἐστιν ὅταν τὸ πρᾶγμα οὗ τοῦτο ἐστι σημεῖον φαίνηται παρὰ σοὶ τουτέστιν ἡ πίστις ὡς ἂν μὴ ταύτην ἔχῃς οὐδὲ τὸ σημεῖον λοιπὸν εἶναι σημεῖον δύναται Τίνος γὰρ ἔσται σημεῖον καὶ σφραγὶς οὐκ ὄντος τοῦ σφραγιζομένου ὡς ἂν εἰ καὶ βαλάντιον ἐπιδεικνύεις ἡμῖν σφραγῖδα ἔχον μηδενὸς ἔνδον ἀποκειμένου ὥστε καταγέλαστος ἡ περιτομὴ τῆς πίστεως ἔνδον οὐκ οὔσης
223	19v	Rom.4.12		ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι	πειθομένοις ἐμμένουσι
223Ph	19v	Rom.4.12
224	19v	Rom.4.12		τοῖς ἴχνεσι	τῆ μιμήσει τῆ ὁμοιώσει
224ex	19v	Rom.4.12	Ιω(αννου) ^*		Καὶ καλῶς εἶπε Τοῖς ἴχνεσιν ἵνα ὁμοίως ἐκείνῳ πιστεύσῃς εἰς νεκρῶν ἀνάστασιν σωμάτων Καὶ γὰρ καὶ ἐκεῖνος περὶ τοῦτο τὴν πίστιν ἐπεδείξατο μὴ κατὰ νοησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδε νενεκρωμένον καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας ὥστε εἰ τὴν ἀκροβυστίαν ἐκβάλλεις φησι οὐδέν σοι οὐδὲ τῆς περιτομῆς ὄφελος Ἂν γὰρ μὴ τοῖς ἴχνεσιν ἀκολουθήσῃς τῆς πίστεως κἂν μυριάκις ᾖς ἐμπερίτομος οὐκ ἔσῃ τοῦ Ἀβραὰμ ἔκγονος
225	19v	Rom.4.12		τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ακρoβυστια τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ	πάλιν ὑπομιμνήσκει ὅτι ἐν ἀκροβυστία ἐπίστευσεν καὶ ὕστερον περιετμήθη
226	19v	Rom.4.12-Rom.4.13		οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῶι Ἀβραὰμ ἡ τῶ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου	θαυμάσιον λέγει οὕτως φησιν ἡ περιτομὴ χωρὶς πίστεως οὐκ ἰσχύει δικαιῶσαι οὐδε προπάτορα σοι ὦ ἰουδαῖε ποιεῖ τὸν Ἀβραὰμ ὅτι οὐδε ὁ νόμος ἐφ' ὦ μεγαφρονεις συνετέλεσεν τι εἰς τὰς ἐπαγγελίας τῶ Ἀβραὰμ ἀλλὰ μόνῃ ἡ πίστις ἀκροβύστω γὰρ ἔτι ὄντι καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι πιστεύσαντι εἰ οὖν αὐτος ὁ νόμος οὐδὲν εἰς τὰς ἐπαγγελίας συνετέλεσεν σχολῇ γοῦν {εἰ /ἡ }^*περιτομὴ πρὸς δικαιοσύνην ἐξαρκέσει
227	20r	Rom.4.13		ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως	τῆς πίστεώς φησι
227Ph	20r	Rom.4.13	αλλ εις τ(ου) αυτ(ου) Φωτ(ιου) ^*		Εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι εἰπὼν πρότερον ὅτι διὰ τοῦτο ἀκροβυστος ὢν ὁ Ἀβραὰμ ἐπίστευσε καὶ ἐδικαιώθη ἵνα πατὴρ λογισθῇ τῶν ἐν ἀκροβυστίᾳ πιστῶν καὶ διὰ τοῦτο πάλιν περιετμήθη ἵνα καὶ τῶν ἐν περιτομῇ πιστῶν πατὴρ λογισθῇ καὶ ἐπαγαγὼν καὶ ἀποδείξας ὅτι μᾶλλον λογίζεται πατὴρ τῶν ἐν ἀκροβυστίᾳ πιστῶν ὅσῳ καὶ πρὸ τῆς περιτομῆς καὶ πρὸ αὐτοῦ τοῦ νόμου τοῦ καὶ τὴν περιτομὴν περιέχοντος καὶ ἐπίστευσεν καὶ ἡ πίστις αὐτοῦ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην ταῦτα εἰπὼν καὶ παραστήσας νῦν καὶ ἑτέρῳ τρόπῳ τὸ αὐτὸ δείκνυσι καί φησιν ὑποκείσθω μὴ οὕτως ἔχειν ὡς ἔφημεν ἀλλὰ τοὺς ἐκ νόμου μόνους εἶναι κληρονόμους τῶν Ἀβραὰμ ἐπαγγελιῶν οὔκουν εἰς μάτων γέγονεν ἡ πίστις τῷ Ἀβραὰμ αὐτὸς γὰρ πρὸ τοῦ νόμου καὶ χωρὶς τοῦ νόμου ἐπίστευσεν κεκένωται ἄρα ἡ πίστις οὐδὲν ἐστιν αὐτῆς τὸ ὅλον ἠφάνισται ἀλλὰ καὶ αἱ ἐπαγγελίαι κατηργήθησαν οἷον ἄχρηστοι καὶ ἀτέλεστοι γεγένηνται εἰ γὰρ ἡ πίστις δι' ἣν ἡ ἐπαγγελία ἐκενώθη καὶ αἱ ἐπαγγελίαι δηλονότι αἱ ἐπὶ τῇ πίστει ἑδραζομεναι συναπερρύησαν καὶ γεγόνασι φροῦδοι τὶ οὖν οἱ διὰ νόμου κληρονομήσουσιν τῆς μὲν πίστεως κενωθείσης συνεκρυείσης δὲ τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας ὁρᾷς ὡς δι' ὧν λέγουσι διὰ νόμου κληρονομεῖν διὰ τούτων δείκνυνται μηδ' ὅλως κληρονομεῖν οὕτω τοίνυν διχῶς τὰς ἀποδείξεις ἐποιήσατο ὅτι ὁ μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν διὰ πίστεως ἀκροβυστίαν μᾶλλον ἁρμοζει ἢ ἐπὶ τὴν περιτομὴν τὴν μὲν πρώτην ἐπ' εὐθείας προαγαγὼν καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν κατὰ τὸν Ἀβραὰμ πραχθέντων τὴν δευτέραν δὲ συνδραμὼν ἐκείνοις καὶ ὑποθεὶς τὸ παρὰ τὼν ἐναντίων λεγόμενον καὶ δείξας οἷον ἄτοπον ἕπεται τῇ ὑποθέσει αὐτῶν τίθησι δὲ καὶ τρίτην ἀποδειξιν ἐξ αὐτοῦ λαμβανομένην τοῦ νόμου καί φησιν ὁ νόμος ἐφ' ᾧ ἐπερείδεσθε παραβαθεὶς ὀργὴν κατεργάζεται τοῦτο εἰπὼν τὸ ἀκολουθον ὡς δῆλον ὑπάρχον κατέλιπεν οἷον ὑμεῖς δὲ παραβεβήκατε δῆλον γὰρ τοῦτο καὶ συνεπινοούμενον εἰ οὖν ὁ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται παραβαθεὶς ὑμεῖς δὲ παραβεβήκατε οὐ μόνον ἐπαγγελιῶν οὒκ ἐστε ἄξιοι ἀλλὰ καὶ τιμωρηθήσεσθε τοῦτο γὰρ ὑμῖν οὗτος ὁ νόμος παραβεβηκόσιν ἐπανατείνεται
228	20r	Rom.4.13-Rom.4.14		εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις	ὁ γὰρ ἐχόμενος τοῦ νόμου ὡς σώζοντος ἀτιμάζει τὴν διὰ πίστεως σωτηρίαν κληρονόμοι δὲ οἷον τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας
226ex	20r	Rom.4.14	^*		κληρονόμους τοῦ κόσμου τοὺς δικαίους ἔσεσθαι φησιν ὅτι τῶν ἀσεβῶν ἐκ μέσου γενομένων καὶ παραδοθέντων κολάσει ἐν τῆ τῆς κρίσεως ἡμέρα τὸν συμπάντα λοιπὸν κόσμον ἕξουσιν οἱ δίκαιοι ἀνακαινισθέντα καὶ αὐτῶν ἔσται τὰ οὐράνια ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐπίγεια
229ex	20r	Rom.4.14	Ιω(αννου) τ(ου) Χρ(ισοστομου) ^*		εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμος Ἔδειξεν ὅτι ἀναγκαία ἡ πίστις ὅτι πρεσβυτέρα περιτομῆς ὅτι νόμου ἰσχυροτέρα ὅτι συνίστησι νόμον Εἰ γὰρ πάντες ἥμαρτον ἀναγκαία εἰ ἀκροβυστος ὢν ἐδικαιώθη πρεσβυτέρα εἰ διὰ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας χωρὶς δὲ νόμου πεφανέρωται ἰσχυροτέρα εἰ μαρτυρεῖται ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τὸν νόμον συνίστησιν οὐκ ἐναντία ἀλλὰ φίλη καὶ σύμμαχος
229	20r	Rom.4.14		καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία	ὡς οὐ χρειωδεις οὖσαι κατήργηνται αἱ ἐπαγγελίαι τουτέστιν ἄπρακτο γεγόνασιν πως εἰ γὰρ ἡ πίστις καταργεῖται δι' ἦν αἱ ἐπαγγελίαι δῆλον ὅτι συγκαταργοῦνται αἱ ἐπαγγελίαι εἰ δὲ αὗται καταργηθῶσιν οὔτε ὁ Ἀβραὰμ πατήρ τινος
230	20r	Rom.4.14-Rom.4.15		ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὐ γὰρ οὐκ ἐστι νόμος οὐδε παράβασις	καὶ οὕτως φησιν οὐ διὰ τοῦ νόμου βεβαιοῦνται αἱ ἐπαγγελίαι ὅτι τρόπον τινα καὶ ἐμποδίζονται πως ὅτι ὁ νόμος ὀργὴν καταργαζεται παραβαθεὶς δηλονότι οὐδεὶς γὰρ αὐτον ἴσχυσεν πληρῶσαι ἔνθα δὲ ὀργή πως ἥξουσιν αἱ ἐπαγγελίαι ἡ δὲ πίστις φησιν τὴν χάριν εἰσάγει τοῦ θεοῦ χάριτος δὲ οὔσης ἔρχονται καὶ πληροῦνται αἱ ἐπαγγελίαι
231	20r	Rom.4.15-Rom.4.16		διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τὸ είναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν	ἔνθα γὰρ χάρις θεοῦ οὐκ ἔτι ἀμφίβολοι αἱ ἐπαγγελίαι ἀλλὰ βεβαιοῖ θεὸς γάρ φησιν ὁ δικαίων χάριτί τις ὁ κατακρίνων
232	20r	Rom.4.16		παντὶ τῶι σπέρματι	τὸ ὑπερβατον παντὶ τῶ σπέρματι Ἀβραάμ
232ex	20r	Rom.4.16	Ιω(αννου) ^*		παντὶ τῷ σπέρματι Δύο τίθησιν τὰ ἀγαθὰ ὅτι καὶ βέβαια τὰ διδόμενα καὶ παντὶ τῷ σπέρματι τοὺς ἐξ ἐθνῶν συνεισάγων καὶ δεικνὺς Ἰουδαίους ἐκτὸς ὄντας ἂν πρὸς τὴν πίστιν φιλονεικήσωσι ποίῳ δὲ σπέρματι Τῷ ἐκ τῆς πίστεως φησὶ συνάπτων τὴν πρὸς τὰ ἔθνη συγγένειαν Ἰδοὺ καὶ τρίτον ἄλλο ἡ πίστις εἰργάσατο τὴν γὰρ συγγένειαν πρὸς τὸν δίκαιον ἀκριβεστέραν ἐποίησε καὶ πλειόνων ἐκγονων ἀπέφηνε προγονον διὸ οὐδὲ ἁπλῶς εἶπεν Ἀβραὰμ ἀλλὰ Τοῦ πατρὸς ἡμῶν τῶν πιστῶν Εἶτα καὶ τῇ μαρτυρίᾳ ἐπισφραγίζει τὸ εἰρημένον Καθὼς γέγραπται φησὶν ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε Εἶδες ἄνωθεν ταῦτα οἰκονομούμενα Τὶ οὖν φησὶν εἰ τῶν Ἰσμαηλιτῶν ἢ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἢ τῶν Ἀγαρηνῶν ἕνεκεν ταῦτα λέγει ἂλλ ὅτι μὲν οὐ περὶ ἐκείνων δείξει προϊὼν σαφέστερον Ποῦ γὰρ θαυμαστὸν τῶν ἐξ αὐτοῦ πατέρα εἶναι τοῦτο γὰρ ἕκαστος κέκτηται τῶν ἀνθρώπων Τὸ δὲ παράδοξον ἐκεῖνο ἐστιν ὅτι οὓς οὐκ εἶχεν ἐκ φύσεως τούτους ἀπὸ τῆς τοῦ Θεοῦ δωρεᾶς ἔλαβεν Ὥστε εἰ βούλει πιστεῦσαι ὅτι ἐτιμήθη ὁ Ἀβραὰμ πίστευσον ὅτι πάντων ἐστὶ πατήρ
233	20v	Rom.4.16		οὐ τῶ ἐκ τοῦ νόμου μόνον	ἐκ τοῦ νόμου λέγει τουτέστιν τοὺς ἐξ Ἰουδαίων εἰς τὴν πίστιν ἐλθόντας
234	20v	Rom.4.16-Rom.4.17		ἀλλὰ καὶ τῶ ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ὃς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικα σε	τοὺς χωρὶς νόμου πιστοὺς γενομένους ὅρα δέ πως λοιπὸν συνάπτει τοὺς δύο λαοὺς καὶ πάντων ποιεῖ πατέρα τὸν Ἀβραάμ
235	20v	Rom.4.17	Ιω(αννου) ^*	κατέναντι οὐ ἐπίστευσεν θεοῦ	κατέναντι τουτέστιν ὥσπερ ὁ θεὸς οὐκ ἐστι {μερικός /μερικὸς θεός }^ἀλλὰ πάντων {θεός /πατήρ }^οὕτως καὶ ὁ Ἀβραὰμ πάντων πατὴρ καὶ ὥσπερ ὁ θεὸς πάντων πατὴρ οὕτως καὶ ὁ Ἀβραὰμ πάντων πατήρ
235Ph	20v	Rom.4.17	Φωτ(ιου) ^*		εἰς τὸ Κατέναντι οὐ ἐπίστευσεν ἐναντίον ἐνώπιον εἰς πρόσωπον θεοῦ εἰς πρόσωπον γὰρ εἴρηται θεοῦ οἷον ὡς ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ τὸ πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν καθὼς γέγραπται μὴ προσθεὶς ποῦ γέγραπται ἢ πῶς ἐπήγαγεν τὸ κατέναντι θεοῦ τὸ ἀξιοπιστον καὶ βέβαιον τοῦ γέγραπται παριστῶν καθὼς γέγραπται κατενώπιον θεοῦ τοῦτ' ἔστιν εἰς πρόσωπον θεοῦ καὶ ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ ἀξιοπιστος ἐστι φησὶν ἡ γραφὴ ἀμετάπτωτος βεβαία θεὸς ἐστιν ἐν αὐτῇ εἰπὼν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε τὸ δὲ ἑξῆς καθὼς γέγραπται κατέναντι οὗ ἐπίστευσε θεοῦ ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν καὶ ἑξῆς
235exa	20v	Rom.4.17
235exb	20v	Rom.4.17
235exc	20v	Rom.4.17	s	κατέναντι οὐ ἐπίστευσεν θεοῦ	ἀντὶ τοῦ ἐνώπιον πρὸ προσώπου οὐ ἐπίστευσεν
235exd	20v	Rom.4.17	^*		Καὶ πάλιν Ὥσπερ ὁ Θεὸς πατὴρ ἐστιν οὐ κατὰ τὴν φυσικὴν συγγένειαν ἀλλὰ κατ’ οἰκείωσιν πίστεως οὕτω καὶ αὐτος ἡ γὰρ ὑπακοὴ ποιεῖ πατέρα πάντων ἡμῶν Ἐπειδὴ γὰρ οὐδὲν ἐνομιζον εἶναι ταύτην τὴν συγγένειαν τὴν παχυτέραν ἐκείνην κατασχοντες δείκνυσι ταύτην κυριωτέραν ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν λόγον ἀναγαγὼν Καὶ μετὰ τούτων κἀκεῖνο ἐμφαίνει ὅτι καὶ ἀμοιβὴν τῆς πίστεως ταύτην ἔλαβεν ὥστε ἂν μὴ τοῦτο ᾖ κἂν πάντων ᾖ πατὴρ τῶν τὴν γῆν οἰκούντων τὸ Κατέναντι οὐκ ἔχει χώραν ἀλλ’ ἠκρωτηρίασται ἡ τοῦ Θεοῦ δωρεὰ τὸ γὰρ κατέναντι ὁμοίως ἐστι
236	20v	Rom.4.17		τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα	τὸν μὲν τῆς ἀναστάσεως καταβάλλεται λόγον πλὴν προφορως καὶ εἰς τὸ προκείμενον ἐπίστευσεν φησιν ὁ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ ὅτι καὶ τοὺς νεκροὺς ζωοποιεῖ διὰ τοῦτο καὶ τὸ δοῦναι αὐτον σπέρμα τῶ γεγηρακότι ὁ γὰρ τοὺς νεκροὺς ζωοποιῶν καὶ τὰ μὴ ὄντα οὐσιῶν πολλῷ μᾶλλον δυνήσται τῶ νεκρωμενω διὰ τὸ γῆρας σώματι δοῦναι σπέρμα
236Pha	20v	Rom.4.17
236Phb	20v	Rom.4.17	Φωτ(ιου) ^*		ἀντὶ τοῦ ἐπαγγελίαις ἐπίστευσε πολὺ τὸ ἀνέλπιστον ἐχούσαις κατὰ ἀνθρώπινον λογισμὸν μόνῃ ἑδρασθεὶς τῇ ἐπὶ θεὸν ἐλπίδι
236ex	20v	Rom.4.17-Rom.4.18	Σευηριανου s	ὃς παρ' ἐλπίδα	παρ' ἐλπίδα τῆς οἰκείας φύσεως ἐπ' ἐλπίδι τῆς τοῦ ἐπαγγειλαμένου δυνάμεως
237	20v	Rom.4.18		ὃς παρ' ἐλπίδα	τὴν ἀνθρωπίνην
238	20v	Rom.4.18		ἐπ' ἐλπίδι	τῆι τοῦ θεοῦ
239	20v	Rom.4.18		ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτον πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου	τῶν κατὰ πίστιν καὶ ἐπαγγελίαν τις δὲ αὐτοῦ υἱος διὰ πίστεως καὶ ἐπαγγελίας δοθεὶς δηλονότι ὁ Ἰσαὰκ ὁ γὰρ Ἰσμαὴλ κατὰ σάρκα ἦν αὐτοῦ
239ex	20v	Rom.4.18	^*		ἐκ τοῦ Παρ’ ἐλπίδα τὴν ἀνθρωπίνην ἐπ’ ἐλπίδι τῇ τοῦ Θεοῦ Δείκνυσι γὰρ καὶ τὸ μεγαλεῖον τοῦ πράγματος καὶ οὐ περὶ τῶν ἐκ τοῦ Ἰσμαὴλ καὶ τῶν λοιπῶν ἦν ὁ λόγος ἐκεῖνοι γὰρ οὐ κατὰ πίστιν ἀλλὰ κατὰ φύσιν ἐτέχθησαν Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰσαὰκ εἰς μέσον ἄγει οὐ γὰρ ὑπὲρ ἐκείνων ἐπίστευσε ἀλλὰ τοῦ ἀπὸ τῆς στείρας γυναικὸς ἐσομένου Εἰ τοίνυν μισθὸς ἐστι τὸ πατέρα πολλῶν ἐθνῶν γενέσθαι ἐκείνων τῶν ἐθνῶν ὑπὲρ ὧν ἐπίστευσε δῆλον ὅτι καὶ τοῦτο δὴ αὐτῶν ἑξῆς καὶ μὴ ἀσθενήσας τῆ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα
239exb	20v	Rom.4.18	^*		Παρ’ ἐλπίδα γὰρ τὴν κατὰ φύσιν λέγει ἐπ’ ἐλπίδι δὲ τῆς Θεοῦ ὑποσχέσεως
240	20v	Rom.4.18-Rom.4.19		καὶ μὴ ἀσθενήσας τῆ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον	πολλὰ μὲν ἦν τὰ ἀσθενῆ καὶ ἀδύναμον αὐτοῦ τὴν πίστιν γενέσθαι παρασκευάζοντα ἂλλ οὐδε πρὸς ἐν ἠσθένησεν ἡ γενναία ψυχὴ πρῶτον ὅτι πρὸς οὐδε ἐν τοιοῦτον παράδειγμα ἰδεῖν ἠδύνατο ἀλλὰ πρώτῳ ἡ τῆς παρ' ἐλπίδα παιδοποιίας δέδοται ἐπαγγελία δεύτερον τὸ νενεκρῶσθαι αὐτοῦ τῶ γερα τὸ σῶμα τρίτον τὸ {συννεκρωσθαι /συννενεκρωσθαι }^*τὴν μήτραν Σάρρας καὶ ἀδυνάτως ἔχειν πρὸς παιδοποιΐαν
241	21r	Rom.4.19		ἑκατονταετὴς που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας	καλῶς τὸ ἑκατονταετής που οὐ γὰρ ἦν ἑκατονταετὴς ἂλλ ἐνενήκοντα ἐννέα
242	21r	Rom.4.19-Rom.4.20		εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ	οὐ γὰρ ἦν ἔργων ἡ ἀποδειξις ἀλλὰ ψιλὰ ῥήματα
243	21r	Rom.4.20		οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία	οὐκ εἶπεν οὐκ ἐπίστευσεν ἂλλ οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία τουτέστιν οὐδε ἐνεδοίασεν οὐδε ἀμφέβαλεν
244	21r	Rom.4.20		ἂλλ ἐνεδυναμώθη τῆ πίστει	εἰπὼν ἐνεδυναμώθη δείκνυσι πολλῷ καμάτῳ καὶ δυνάμει ψυχῆς καὶ πονω κατορθουμένην τὴν πίστιν
245	21r	Rom.4.20		δοὺς δόξαν τῶ θεῶ	πως ἐνεδυναμώθη δοὺς δόξαν φησι τῶ θεῶ τουτέστιν οὐ περιεργασάμενος πως ἐγχωρεῖ τοῦτο γενέσθαι ἂλλ εὐθὺς πιστεύσας καὶ εὐλογήσας ὡς εὐεργέτην τὸν θεὸν ὡς ἤδε δεδωκότα τὸ επαγγειλατο
246	21r	Rom.4.20-Rom.4.21		καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ ἐπήγγελται δυνατὸς ἐστι καὶ ποιῆσαι	οὐκ εἶπεν πιστεύσας ἂλλ ἐμφαντικώτερον πληροφορηθείς
246ex	21r	Rom.4.21	Ιω(αννου) ^*		ἄρα τὸ μὴ περιεργάζεσθαι δοξάζειν ἐστιν τὸν θεὸν ὥσπερ οὖν τὸ περιεργάζεσθαι πλημμελεῖν
247	21r	Rom.4.21-Rom.4.22		διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι ἀπὸ πίστεως ἐδικαιώθη
248	21r	Rom.4.22-Rom.4.24		οὐκ ἐγράφη δὲ δι' αὐτον μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτω ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν οἱ ἀκροαταὶ καί τι πρὸς ἡμᾶς ἐκεῖνος γὰρ ἐδικαιώθη ἐπάγει ὅτι ταῦτα οὐ χάριν μόνου τοῦ πατριάρχου γέγραπται ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς ἵνα παράδειγμα τὸν Ἀβραὰμ ἔχοντες πιστοί τε ὁμοίως γινώμεθα καὶ ὁμοίως ἡμῖν ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην λογίζηται
249	21v	Rom.4.24-Rom.4.25		τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Iησουν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν	εὐφυῶς εἰσέβαλεν εἰς τὸν περὶ τοῦ κυρίου λόγον καί φησιν οὐ διὰ τὰς οἰκείας ἁμαρτίας ἀπέθανεν ἐπεὶ οὔτε ἀναστῆναι αὐτον ἔδει ὥσπερ οὐδε πρὸ τούτου τις ἀλλὰ διὰ τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας ἵνα ἡμᾶς ἀπαλλάξη αὐτῶν
250	21v	Rom.4.25		καὶ ἐγερθῇ διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν	ἵνα φησι δικαιώσῃ ἡμᾶς καὶ ἀπαλλάξη ἁμαρτιῶν οὐ γὰρ διὰ τοῦτο οἰκειωσάμενος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν δίκην θανάτου δέδωκεν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἡμᾶς ὑπευθύνους καὶ χρεωστας {ἔχει /ἔχῃ }^*θανάτου ἂλλ ἵνα δικαιώσῃ ἡμᾶς καὶ τέλεον ἀνευθύνους ἀφῇ
251	21v	Rom.4.25-Rom.5.1		δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν θεόν	πως δὲ ἄν τις εἰρηνέυοι πρὸς τὸν θεὸν ἀκολουθῶν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ ὡς ὅ γε ἁμαρτάνων πολεμεῖ θεῶ
251Ph	21v	Rom.5.1
252	21v	Rom.5.1		διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	εἰ γὰρ δι' αὐτοῦ τῶν προγενομένων ἐλυτρώθημεν ἁμαρτιῶν δι' αὐτον πάλιν καὶ τῆς εἰς αὐτον πίστεως μενοῦμεν μὴ ἁμαρτάνοντες καὶ γὰρ εὐχερὲς μᾶλλον φυλάξαι ἡ κτήσασθαι τὰ ἀγαθὰ τῆ αὐτοῦ συνεργίᾳ
253	22r	Rom.5.1-Rom.5.2		δι' οὐ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσκήκαμεν	δι' αὐτοῦ γὰρ προσήχθημεν τῶ πατρὶ εἰ οὖν μακρὰν ὄντες ἐγγὺς εγεγονειμεν τῶ θανάτῳ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον ἐγγὺς ὄντες ειρηνευσοιμεν πρὸς αὐτον χάριτι Χριστοῦ
254	22r	Rom.5.2		τῆ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην	θεὶς τὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ἡμῶν τίθησιν πρὸς γὰρ τὰς ἀφάτους δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς οὐδὲν πλὴν πίστεως εἰσηνέγκαμεν
254Ph	22r	Rom.5.2
255	22r	Rom.5.2		ἐν ἡ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπ' ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ	τουτέστιν τὸ καταζιωθηναι τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως τὸ προσαχθῆναι αὐτω τὸ ἁμαρτιῶν ἀπαλλαγῆναι καὶ ὅσα τὸ βάπτισμα χαρίζεται τὸ δὲ ἑστήκαμεν βεβειοτητα δηλοῖ
255Ph	22r	Rom.5.2
256	22r	Rom.5.2-Rom.5.4		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργεζεται ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν	οὐ μόνον δέ φησιν ἐπὶ τοῖς δοθεισιν καὶ τοῖς μέλλουσιν ἀγαθοῖς καυχώμεθα ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἐναντίοις είναι δοκοῦσιν οἷον ταῖς θλίψεσί τι δήποτε ὅτι πρὸς ὑπομονὴν ἡμᾶς ἀλείφουσιν τι δὲ τῆς ὑπομονῆς τὸ κέρδος δοκίμους φησι ποιεῖ τι δὲ τοῦ γενέσθαι δοκίμους τὸ ὄφελος ἐλπίδα ἡμῖν προξενεῖ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ὁ δέ γε ἐλπίζων ταῦτα οὐκ ἂν καταισχυνθείη ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ ἄνθρωπον ἐλπίζων ἴσως καὶ ψευσθείη τῆς ἐλπίδος ὁ δὲ ἐπὶ θεῶ οὐκέτι πλὴν οὐ μόνον φησιν ἐν οἷς ἑστήκαμεν ἀγαθοῖς ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς προσδοκωμένοις ὡς ἤδη παροῦσι καυχώμεθα τοῦτο γὰρ πίστεως ἀκριβοῦς καλῶς δὲ δόξης εἶπεν εκβαινοντα γὰρ τὰ ἐπαγγελλόμενα δοξάζεσθαι τὸν ἐπαγγειλάμενον παρασκευάζει
256Pha	22r	Rom.5.4
256Phb	22r	Rom.5.4
257	22v	Rom.5.4-Rom.5.5		ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ κατάισχυνει	ἄρα γε οἱ κακῷ συνειδότι πληττόμενοι οὐδε ἐλπίζουσιν ἀντίδοσιν ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ὁ γὰρ βούλεται ἕκαστος τοῦτο καὶ νομίζει
258	22v	Rom.5.5		ὅτι ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν	καὶ πόθεν φησι δῆλον ὅτι ἐκεῖ δώσει ἡμῖν ἀγαθὰ ὁ θεὸς πόθεν ἐξ ὧν ἐνταῦθα δέδωκέν τι δὲ ἔδωκεν τὸ πνεῦμά φησιν ὅπερ ἐκ μόνης ἀγάπης θεοῦ ἧς ἠγάπησεν ἡμᾶς ἐπεφοίτησεν ἡμῖν οὐ γὰρ ἡμεῖς οἰκείοις κατορθώμασιν ἐπεσπασάμεθα τὴν χάριν τοῦ πνεύματος
258ex	22v	Rom.5.5	Οικου(μενιου)		καλῶς δὲ τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἡ ἐστιν ἡ δόσις τοῦ πνεύματος εἶπεν ἐκκεχύσθαι οἷον δαψιλῶς δεδόσθαι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν νοητὴ γὰρ ἡ ἐνοίκησις τοῦ προσκυνητοῦ καὶ τρισαγίου πνεύματος καινῷ μόνῳ καὶ καρδία καταλεπτη
259	22v	Rom.5.5-Rom.5.7		ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν	εἰπὼν τοῦ ἁγίου πνεύματος τὴν δόσιν μεταβαίνει εἰς τὸν θεόν
259Ph	22v	Rom.5.7
260	22v	Rom.5.7	^*		τὰ μέλλοντα πιστωσάμενος ἐκ τῆς τοῦ ἁγίου πνεύματος δωρεᾶς νυν καὶ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ πιστοῦται εἰ γάρ φησιν ὑπὲρ ἀνδρὸς ἐναρέτου οὐκ ἄν τις ἕλοιτο ἀποθανεῖν σκοπεῖ μοι τοῦ δεσπότου τὴν ἀγαθότητα ὅτι τὸν υἱον ὑπὲρ ἀσεβῶν ἔδωκεν τῆ ἁμαρτία
261	22v	Rom.5.7	Οικου(μενιου) ^*		τουτέστι κατὰ τὸν εὔκαιρον καὶ προσήκοντα καιρὸν καὶ χρόνον
262	23r	Rom.5.7-Rom.5.8		συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν	συνίστησιν βεβαιοῖ δείκνυσι
263	23r	Rom.5.8-Rom.5.9		πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νυν ἐν τῶ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι' αὐτοῦ	εἰ γὰρ τότε φησι οὐ περιεῖδεν ὅτε καὶ ἁμαρτωλοὶ ἦμεν καὶ χρεία ἦν πρὸς τὸ σῶσαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πόσῳ μᾶλλον νυν οὐ περὶ ιδοι ἀλλὰ σώσει ὅτε οὔτε ἁμαρτωλοὶ ἐσμεν δικαιωθέντες τῶ αἵματι Χριστοῦ οὔτε ἔτι χρεία θανατωθῆναι τὸν υἱον αὐτοῦ
264	23r	Rom.5.9		ἀπὸ τῆς ὀργῆς	τῆς μελλούσης κολάσεως
265	23r	Rom.5.9-Rom.5.10		εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῶ θεῶ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ {υἱοῦ /υἱον }^*αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῆι ζωὴ αὐτοῦ	οὐκέτι γάρ φησιν χρεία ὡς τὸ πρότερον δοῦναι τὸν υἱον εἰς θάνατον ἀλλὰ ζῶντος ἔσται ἡ σωτηρία οὐδὲν οὖν φησι δυσχερές
266	23r	Rom.5.10-Rom.5.11		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῶ θεῶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἵνα μὴ ἐρυθριῶμεν καὶ ἀδημονῶμεν ὅτι τοσοῦτον γεγόναμεν ἀσεβεῖς ὡς χρεία γενέσθαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ {υἱοῦ /υἱον }^*πρὸς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς ἐπάγει οὐ μόνον δὲ ἐσώθημεν φησιν ἀλλὰ καὶ καυχᾶσθαι ὀφείλομεν τοιγαροῦν καὶ καυχώμεθα ὅτι ὅλως ἀπέθανεν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ὄντων ἀσεβῶν τοῦτο γὰρ τὴν ἄγαν τοῦ πατρὸς ἀγάπην δηλοῖ ὅτι καὶ ὑπὲρ ἀσεβῶν τὸν υἱον ἔδωκεν τοὺς δὲ ἀγαπωμένους ὑπο θεοῦ οὐκ ἐγκαλύπτεσθαι οὐδε ἀδημονεῖν ἀλλὰ ἀγάλλεσθαι καὶ καυχᾶσθαι προσήκει
267	23r	Rom.5.11		δι' οὐ νυν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν	τὴν οἷον οἰκείωσιν καὶ τὸ διαλλαγῆναι ἡμῖν ὀργιζόμενον τὸν θεόν
268	23v	Rom.5.11-Rom.5.12		διὰ τοῦτο ὥσπερ δι' ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος	κατασκευάσας ἄνω πολλαχῶς τὸ δεδικαιῶσθαι ἡμᾶς τῆ τε μετουσίᾳ τοῦ πνεύματος καὶ τῶ θανάτῳ τοῦ υἱοῦ νυν καὶ ἐκ τοῦ εὔλογο αὐτο κατασκευάζει ὅτί φησι καὶ εὔλογον ἦν τοὺς δι' ένα ανθρωοπον ἁμαρτωλοὺς καὶ θνητους γενομένους ἐπεὶ ἐζηλώσαμεν αὐτοῦ τὴν παρακοὴν διὰ τὸν ἕνα ἄνθρωπον τὸν κύριον δηλάδη σωθῆναι δικαιωθέντας καὶ ἀπαθανατισθέντας
268Ph	23v	Rom.5.12
269	23v	Rom.5.12		καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν ἐφ' ὦ πάντες ἥμαρτον	ἐφ' ὦ Ἀδὰμ δι' ὃν Ἀδὰμ ἡ ὅτι ἐπ' αὐτω καὶ οἱ ἄλλοι
270	23v	Rom.5.12	^*		ἵνα μή τις ἀδικίαν ἐγκαλέσῃ τῶ θεῶ ὅτι τοῦ Ἀδὰμ πταίσαντος ἡμεῖς ἀποθνήσκομεν ἐπάγει ἐφ' ὦ πάντες ἥμαρτον ὡσεὶ ἔλεγεν αὐτος μὲν τὴν ἀρχὴν παρέσχεν καὶ τὴν αἰτίαν ὅτι πάντες ἡμάρτομεν κατὰ ὁμοίωσιν αὐτοῦ
270Ph	23v	Rom.5.12
271	23v	Rom.5.12-Rom.5.13		ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου	θέλει δεῖξαι ὅτι οὐ τοσοσυτον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀποθνήσκομεν ὅσον διὰ τὸν Ἀδὰμ χώραν τῶ θανάτῳ παρεχηκοτα ἐκ τῆς παρακοῆς καί φησιν ἦν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρώποις καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἁμαρτία πλὴν οὐκ ἐλογίζετο αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν ἀπαγορεύοντα τὴν ἁμαρτίαν μὴ λογιζομενης οὖν τῆς ἁμαρτίας ἀπέθνησκον οἱ ἄνθρωποί τι δήποτε ἄρα οὐ πρόδηλον ὅτι διὰ τὴν τοῦ Ἀδὰμ κατάκρισιν
271exa	23v	Rom.5.13	Οικου(μενιου) ^*		ὅρα δὲ τὴν ἀσφάλειαν τοῦ ἀπόστολο ἵνα μὴ δόξωμεν λοιπὸν ἀδικεῖσθαι δι' ἄλλον ἀποθνήσκοντες εἶπεν ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ εἰ καὶ μὴ ἐλογίζετο τοιγαροῦν οὐ μόνον διὰ τὸν Ἀδὰμ ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἀπεθνήσκομεν
271exb	23v	Rom.5.13	^*		ἐγὼ νομίζω ἁμαρτίαν λέγειν αὐτον ἐνταῦθα τὴν ἐκ τῆς παραβάσεως τοῦ Μωϋσέως νόμου καὶ τῶν ἐκεῖσε ἐπιταγμάτων συνισταμένην οἷον τοῦ δεῖν περιτέμνεσθαι τοῦ σαββατίζειν καὶ τάδε μὲν ἐσθίειν τῶν δὲ ἀπέχεσθαι ἐπεὶ ἡ καθόλου ἁμαρτία ἦν καὶ αυτὴ τῆ τῶν ἀνθρώπων φύσει γινωσκομένη καὶ ἦν καὶ ενελλογειτο οἷον ἀνδροφονία κλοπὴ παιδοφθορία καὶ τὰ ὁμοία καὶ μάρτυρες τούτων Κάϊν Λάμεχ οἱ ἐπὶ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ Σοδομῖται ἐπὶ γὰρ τούτων τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ὁ φυσικὸς ἔκειτο νόμος ὁ γὰρ δημιουργὸς παράγων εἰς γένεσιν τὸν ἄνθρωπον τῶν τε πρακτέων τῶν τε οὐ πρακτέων φυσικήν τινα γνῶσιν εντεθεικεν φασὶ δέ τινες τῶν πατέρων ὧν καὶ Γρηγόριος ὑπάρχει ἐν τῶ τοῦ ἀνθρώπου πονηματι καὶ τὴν ἐντολὴν τὴν δοθεῖσαν τῶ Ἀδὰμ μὴ φαγεῖν ἐκ τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρὸν ξύλου νόμον είναι ἁμαρτιῶν τούτων δὴ τῶν καθόλου ἀπείργοντα τὸ γὰρ ξύλον τὸ ποιητικὸν τὴν γνῶσιν τοῦ καλοῦ καὶ πονηροῦ ἁμαρτίαν είναι ἐδέξαντο
271Ph	23v	Rom.5.13	^*		Ἄχρι γὰρ νόμου εἰπὼν ἐφ' ᾧ πάντες ἥμαρτον ἵνα μή τις εἴπῃ καὶ πῶς ἦν ἁμαρτεῖν νόμου μὴ ὄντος αὐτὸς γὰρ σὺ ἀνωτέρω ἔφης ὅτι οὗ οὐκ ἔστι νόμος οὐδὲ παράβασις παραβάσεως δὲ μὴ οὔσης οὐδὲ ἁμαρτία δηλονότι πῶς οὖν διῆλθεν ὁ θάνατος εἰς ἀντὶ τῆς ἐφ' ᾧ πάντες ἥμαρτον ἵνα οὖν μὴ ᾖ τις λέγων τοῦτο προλαβὼν λύει τὴν ἀπορίαν καί φησιν ὅτι ἦν καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐπράττετο γὰρ καὶ τὸ πραττόμενον οὐκ ἔστι μὴ γενέσθαι ἦν οὖν ἡ ἁμαρτία ἀλλ' οὐχ οὕτω πᾶσιν ἐλογίζετο οὐδ' εἰς ὅσον χωρεῖ τιμωρίας τῶν ἁμαρτανομένων ἕκαστον ἐγνωρίζετο τοῦ δὲ νόμου τάξαντος καὶ ὁρίσαντος τὰς τιμωρίας καὶ διὰ τῆς ποινηλασίας ἐκδηλοτερον αὐτὰς καταστήσαντος καὶ τὰ μεγέθη τῶν ἁμαρτημάτων ἐμφανίσαντος μᾶλλον καὶ πᾶσιν ἐγένοντο γνώριμοι καὶ συνετῷ καὶ ἀσυνέτῳ καὶ νέῳ καὶ πρεσβύτῃ καὶ γυναικὶ καὶ ἀνδρὶ διὰ τοῦτο οὖν πρὸ τοῦ νόμου οὐχ ὁμοίως ἐλογίζετο ἡ ἁμαρτία ὅτι τε οὐχ ὥριστο ἡ τιμωρία καὶ ὅτι οὐδὲ τὸ μέγεθος αὐτῶν ἐγινώσκετο ἀκριβῶς καὶ ὅτι οὐδὲ κατὰ πόδας ἠκολούθει τοῖς πλημμελοῦσιν ἡ τιμωρία ἐπεὶ ὅτι ἦν ἁμαρτία καὶ ὅτι εἰ καὶ μετὰ πολλῆς ἀνοχῆς καὶ μακροθυμίας ὅμως ἐπιμενοντων αὐτῶν καὶ ἀνιάτως ἐχοντων αἱ τῶν δικῶν εἰσπράξεις ἐγένοντο μαρτυρεῖ σαφῶς τά τε Σοδομητῶν πάθη καὶ πρό γε τούτων τὸ κοινὸν ναυάγιον ὁ κατακλυσμὸς καὶ τοιαῦτα ἕτερα ἦν οὖν ἁμαρτία πρὸ τοῦ νόμου καὶ ἐλογίζετο ἀλλ' οὐχ οὕτως ὡς μετὰ τὸν νόμον ὥστε ἄμφω καλῶς ἔχει καὶ τὸ διῆλθεν εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος ἐφ' ᾧ πάντες ἥμαρτον καὶ τὸ οὗ γὰρ οὐκ ἔστιν νόμος οὐδὲ παράβασις λέλυται γὰρ τὸ δοκοῦν ἀντιπίπτειν διὰ τοῦ εἰπεῖν τὸν θεσπέσιον Παῦλον ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ καὶ ἑξῆς
272	24r	Rom.5.13-Rom.5.14		ἂλλ ἐβασίλευεν ὁ θάνατος ἀπὸ Aδαμ	εἱρμόν φησιν λαβὼν τὴν Ἀδὰμ παράβασιν
272Ph	24r	Rom.5.14	Φωτ(ιου) ^*		Ἀλλ' ἐβασίλευσεν ὁ θάνατον τοῦτ' ἔστιν εἰς ἔννομον ἐξουσίαν ἐλογίσθη αὐτῷ ἡ τυραννὶς τῷ τε χρόνῳ σεμνυνομένη καὶ τοῖς ἡμῶν ἁμαρτήμασι κρατυνομένη ἀπὸ Ἀδὰμ φησὶ τοῦ κατὰ παράβασιν ἐντολῆς νενομοθετημένης ἁμαρτήσαντος ἀπὸ Ἀδὰμ οὖν ὁ θάνατος ἐβασίλευσε τοῦτ' ἔστι κατ' ἐξουσίαν πολλὴν ἐκράτησε καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτήσαντας μέχρι τίνος μέχρι τοῦ Μωσέως οἱ γὰρ μεταξὺ Ἀδὰμ καὶ Μωσέως ἥμαρτον μὲν ἀλλ' οὐχὶ ἐπὶ τῶ ὁμοιώματι τῆς τοῦ Ἀδὰμ παραβάσεως ὁ μὲν γὰρ ὡρισμένην καὶ νομοθετηθεῖσαν ἐντολὴν θεοῦ παρέβη καὶ ἥμαρτεν οἱ δὲ ἡμάρτανον τὸν αὐτοδίδακτον τῆς φύσεως ἐνυβρίζοντες οὐ μήν γε νόμον εἰσαχθέντα ῥητῶς παραβαίνοντες καὶ οἱ μὲν μέχρι Μωσέως οὕτως ἡμάρτανον ἀπὸ δὲ Μω̈σέως μέχρι τῆς παρουσίας Χριστοῦ κατὰ ὁμοιοτητα τῆς τοῦ Ἀδὰμ παραβάσεως ἡμάρτανον νόμους γὰρ ῥητοὺς καὶ νόμους ἐκ θεοῦ διὰ Μωσέως δοθέντας παραβαίνοντες ἡμάρτανον ἐβασίλευσε δὲ ὁ θάνατος εἰπὼν ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδὰμ ἁμαρτήσαντας οὐκ ἐξάγει τοὺς ἐξ ἐκείνου μέχρι Χριστοῦ ἡμαρτηκοτας πῶς γὰρ ἂν ἐξῆγε τοὺς μᾶλλον ἐοικοτας ταῖς παραβάσεσι τῇ τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτίᾳ οὐκ ἐξάγει τοίνυν τούτους τῆς τοῦ θανάτου βασιλείας καὶ ἐπικρατείας ἀλλὰ διὰ τοῦ εἰπεῖν καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ κατὰ ὁμοιοτητα τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτήσαντας τῇ προσρήσει τοῦ καὶ ἐκείνους μάλιστα παρεδήλωσεν οἷον οὐ μόνον ἐπὶ τῶν κατὰ ὁμοιοτητα τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτησάντων ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀλλὰ καὶ τῶν μὴ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι αὐτοῦ ἁμαρτησάντων ἢ οὖν οὕτω ῥητέον ἢ ἐν ὑπερβατῷ νοήσαντας τὸ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι καὶ συμφράσαντας τὸ ἐπὶ τῶι τὸ ὁμοιώματι τὸ ῥητὸν τὸν τρόπον τοῦτον ἀλλ' ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδὰμ μέχρι Μωσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας οὕτω οὖν συντάξαντας δεῖ τὸν νοῦν ἀναπτύξαι
273Ph	24r	Rom.5.14	^*		Ἀλλ' ἐβασίλευσεν ὁ θάνατον τρία ἐστὶν ἐν τούτοις τοῖς παραβολικῶς ἀλλήλοις παρατεθεῖσιν ὁμοιοτης τις ἐναντιοτης ὑπερβολὴ κατὰ τὴν ὁμοιοτητα ἐναντιοτης μὲν ἁμαρτία ἀναμάρτητον ἔχθρα πρὸς θεὸν καταλλαγὴ πρὸς θεὸν κατάκριμα δικαίωμα ἀπώλεια καὶ πτῶμα καὶ θάνατος σωτηρία ζωὴ καὶ ἀνάστασις ἡ μὲν οὖν ἐναντιοτης ἐν τούτοις ἡ δὲ ὁμοιοτης ὥσπερ δι' ἑνὸς τοῖς πᾶσι τὰ χείρω συνέπεσεν οὕτω δι' ἑνὸς τὰ ἀμείνω τοῖς πᾶσιν ἐπιγέγονεν ἡ δὲ ὑπερβολὴ ὅτι ἐπὶ μὲν τῶν χειρόνων συνέπραξαν τῷ ἑνὶ οἱ πολλοὶ ἐπὶ τὸ μετασχεῖν αὐτοῖς τῶν κακῶν ἐπὶ δὲ τῶν ἀμεινονων οὐδεὶς συνέπραξεν ἀλλὰ μόνου τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ τὸ χάρισμα γέγονεν ὥστε οὐχ ὁμοίως καὶ ἐπ' ἴσης ἀλλὰ καθ' ὑπερβολὴν καὶ ἐκ περισσείας ἡ ὁμοιοτης πάλιν διὰ τοῦ Ἀδὰμ τῶν χειρόνων εἰσαχθέντων οὐκ ἀνῃρέθη μόνον ταῦτα ἅπερ ὡς ἐν ἐναντίοις ὅμοιον καὶ ἀνάλογον ἀλλὰ καὶ ἐπεδοθη παρὰ Χριστοῦ τὰ ἀμείνω ὅπερ τὴν ὑπερβολὴν καὶ τὴν περισσείαν παρίστησι
273	24r	Rom.5.14		μέχρι Μωσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῶι ομοιοωματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ	μωσέα φησι πᾶσαν τὴν παλαιὰν ὡς ἐκεῖ εἰ Μωσέως οὐκ ακουσι τὸν οὖν ἄχρι τῆς ἐπιδημίας τοῦ Χριστοῦ χρόνον Μωσέα λέγει φησιν οὖν ὅτι ἄχρι τῆς παλαιᾶς διαθήκης ἐπεκράτει ὁ θάνατός νυν γὰρ ἐν τῆ νέα χάριτι Χριστοῦ λέλυται τῶ αἵματι τοῦ θεοῦ ἡμῶν μὴ ἁμαρτήσαντας δέ φησιν τοὺς πρὸ τοῦ νόμου
273ex	24r	Rom.5.14	Οικουμενιου ^*		οὐκ ἐπειδὴ οἱ πρὸ τοῦ νόμου οὐχ ἡμάρτανον μᾶλλον γὰρ ἐκεῖνοι τῶν μετὰ τὸν νόμον ἀλλὰ διὰ τὴν αἰτίαν ἦν αὐτος εἶπεν ὅτι ἁμαρτία μὲν ἦν καὶ ἐνηργεῖτο παρὰ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐλογίζετο δὲ αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν τὴν ἁμαρτίαν ἀπαγορεύοντα ὅσον οὖν πρὸς τὸ μὴ λογίζεσθαι πρὸ τοῦ νόμου τὴν ἁμαρτίαν ἁμαρτία γάρ φησιν οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου ἀναμάρτητο ἦσαν τὸ τηνικάδε οἱ ἄνθρωποι καίτοι ἁμαρτάνοντες
274	24v	Rom.5.14		ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος	ὅς φησιν Ἀδὰμ τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔρχεσθαι τουτέστιν τοῦ Χριστοῦ πως ὥσπερ φησι τῶ θανάτῳ τοῦ Ἀδὰμ πάντες ἀπέθνησκον οὕτως τῶ θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ πάντες ζησόμεθα καὶ ἀναστησομεθα ὁ οὖν τύπος ἐκ τοῦ ἐναντίου συμβέβηκεν
274ex	24v	Rom.5.14	Ιω(αννου) ^* s	ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος	ὥσπερ ἐκεῖνος τοῖς ἐξ αὐτοῦ καίτοι γε μὴ φαγοῦσιν ἀπὸ τοῦ ξύλου γέγονεν αἴτιος θανάτου διὰ τὴν βρῶσιν εἰσαχθέντος οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς τοῖς ἐξ αὐτοῦ καιτοι γε μὴ δικαιοπραγησασιν γέγονεν πρόξενος δικαιοσύνης
275	24v	Rom.5.14-Rom.5.15		ἂλλ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτω καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον	ὅρα τι λέγει οὐχ οὕτως φησιν ἰσχύει τὸ παράπτωμα {τοῦ Ἀδὰμ καίτοι /τοῦ Ἀδὰμ ὅσον τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ εἰ οὖν τοσοῦτον ἴσχυσεν τὸ παράπτωμα τοῦ Ἀδὰμ καίτοι }^*ἀσθενὲς ὃν καὶ κατὰ πολὺ ἡττώμενον τῶ χαρίσματι τοῦ θεοῦ ώστε καὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας θανατῶσαι πόσῳ μᾶλλον υπερισχυσεις τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς μὴ κατορθώσαντας ζωοποιῆσαι τῆ ἀναστάσει
276	24v	Rom.5.15	Οικου(μενιου) ^*		βούλεται δεῖξαι μείζονα ἐνεργήσασαν τὴν τοῦ Χριστοῦ χάριν ηνπερ ἐνήργησεν τὸ τοῦ Ἀδὰμ παράπτωμα καί πως τοῦτο καὶ γὰρ ὁρῶμεν τὰ ἴσα ἐνεργήσαντα εἰ καὶ ἐναντία τὰ ἐνεργηθέντα ὥσπερ γὰρ ἡ ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρεπεμψεν τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀνάστασιν τὸν ἴσον τρόπον καὶ ἡ παρακοὴ τοῦ Ἀδὰμ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρεπεμψεν τὸν θάνατόν πως οὖν φησι οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα
276ex	24v	Rom.5.15	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτως ἔχοντος τοῦ πράγματος καθὼς εἶπας μεῖζον ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ οὐ κατὰ τοῦτο λέγω μεῖζον ὡς ἄν τις οἰηθείη καθ' ὁ μεῖζον καὶ διαφορωτέρα ἡ ζωὴ τοῦ θανάτου ἂλλ ὅτι καὶ αὐτω τῶ ἔργῳ καὶ τῆ ἐνέργεια μεῖζον εἰργάσατο ἡ Χριστοῦ ὑπακοὴ τῆς Ἀδὰμ παραβάσεως πως ὅτι ὁ μὲν θάνατος ὁ τὴν ἀρχὴν ἐκ τοῦ Ἀδὰμ λαβὼν συνεργίαν ἔσχεν καὶ τὴν ἡμῶν ἁπάντων ἁμαρτίαν ἵνα κατὰ πάντων ἰσχύσῃ οὐ πάντως ἰσχύειν μέλλων εἰ καθαροὶ παντὸς ῥύπου ἔμειναν οἱ ἄνθρωποι ἡ δέ γε Χριστοῦ χάρις καὶ ἄνευ τῆς ἡμῶν συνερεργιας εἰς πάντας ἀφίκετο καὶ τοῦτο δηλοῖ τὸ τὴν χάριν τῆς ἀναστάσεως μὴ μόνον εἰς τοὺς πιστοὺς ἐνεργεῖσθαι τοὺς οἷον δόξαντας τὴν πίστιν συνεισφέρειν ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀπίστους οἷον Ιουδαδιους καὶ Ἕλληνας μεῖζον οὖν τὸ μὴ προσδεηθὲν τῆς ἀφ' ἡμῶν συμμαχίας τοῦ δεηθέντος καὶ τῆς ἡμῶν αὐτῶν εἰς τὸ ἴσχυσα συνεργιας
277	25r	Rom.5.15		πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῆ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν	οὐ μόνον φησι ἡ χάρις τοῦ πατρὸς ἀλλὰ δὴ καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦτο δὲ κατασκευαστικὸν ἐστι τοῦ δυνατὸ ὅτί φησι χάρις πατρὸς καὶ υἱοῦ ὅπου δὲ πατὴρ καὶ υἱος εὔδηλον ὅτι καὶ τὸ πνεῦμα πάντας δύναται σῶσαι
278	25r	Rom.5.15-Rom.5.16		καὶ οὐχ ὡς δι' ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα	καὶ οὐχ ὥσπερ φησιν ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἀδὰμ οὕτως καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἂλλ ἡ δωρεὰ μεῖζόν πως τὸ μὲν γὰρ κρίμα τουτέστιν τὸ κατάκριμα ἐκ τοῦ ἑνὸς τοῦ Ἀδὰμ εἰς πάντας ἦλθεν ἀνθρώπους τὸ δὲ χάρισμα καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ τοσοῦτον ὑπερίσχυσεν ώστε καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτίαν ἐξαλεῖψαι καὶ οὐ μόνον ἐκείνην ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων ἅπερ μετὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκείνην ἥμαρτον καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς δικαίωμα τουτέστιν εἰς δικαιοσύνην ἅπαντας ἤγαγεν πολὺ δὲ τὸ μέσον ἀμνηστίας ἁμαρτιῶν καὶ δικαιοσύνης
279	25r	Rom.5.16	^*		καὶ οὐχ οὕτως φησι τὸ δώρημα ὡς ἡ διὰ τοῦ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος παράβασις καὶ ἁμαρτία ἂλλ ἡ δωρεά φησι πολλῷ μᾶλλον
280	25v	Rom.5.16-Rom.5.17		εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνός	πάλιν τοῦτο κατασευαζει καί φησιν εἰ γὰρ τῶ παραπτώματι τοῦ Ἀδὰμ διὰ τὸν ὲν αὐτον ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὴν χάριν λαβόντες καὶ τὴν δωρεὰν καὶ τὴν δικαιοσύνην οὐχ υπαχθησωμεθα θανάτῳ ἀλλὰ ζήσωμεν
280Ph	25v	Rom.5.17
281exa	25v	Rom.5.17	Οικου(μενιου)	πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωὴ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ	περισσείαν φησι τὴν δαψίλειαν τοῦτο δὲ κατασκευαστικὸν ἐστι τοῦ πάντως ἐν ζωὴ βασιλεῦσαι ὅσω καὶ ἡ χάρις οὐ φειδωλῶς οὐδε μεμετρημένως ἐδόθη ἂλλ ἐκ περισσείας
281exb	25v	Rom.5.17	^*		οὐ {μόνον ζήσωμεν /μόνον ἵνα ζήσωμεν }^*ἐδόθη ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἵνα ἡ ἁμαρτία ἀναιρεθῇ καὶ ἡ κόλασις συναναιρέθη ἂλλ ἵνα καὶ υἱοὶ θεοῦ γενώμεθα καὶ συγκληρονόμοι Χριστοῦ καὶ κληρονόμοι πατρὸς καὶ σύσσωμοι τοῦ υἱοῦ καὶ ἀλλὰ μυρία ἀγαθὰ διὰ τοῦτό φησιν οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος λαμβάνοντες
282	26r	Rom.5.17-Rom.5.18		ἄρα οὖν ὡς δι' ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτω δι' ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς	πάλιν τῶ αὐτω ἐπαγωνίζεται λόγῳ ἐπειδὴ γὰρ παράδοξον ἐδοκει τῆ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ ζωὴ καὶ δωρεὰ καὶ κατορθώματι ἅπαν σώζεσθαι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων πολλαχῶς αὐτο κατασκευάζει
283	26r	Rom.5.18-Rom.5.19		ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου	τὸ αὐτο πάλιν λέγει ἐπὶ χειρημα
284	26r	Rom.5.19		ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί	τουτέστιν θανάτῳ καὶ κολάσει
284ex	26r	Rom.5.19	^*		ἡ διὰ τὸ τάξει καὶ εἰρμῷ εἰς πάντας τοὺς τοῦ γένους διαβῆναι τὴν τοῦ προπάτορος ἁμαρτίαν πάντων κατά τινα μίμησιν καὶ διδαχὴν ἐπιτελούντων αὐτήν
285	26r	Rom.5.19		οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί	ὑπήκοος γὰρ γέγονε τῶ πατρὶ μέχρι θανάτου θανάτου δὲ σταυροῦ
286	26r	Rom.5.19-Rom.5.20		νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα	καθαίρει τοῦ νόμου τὴν δόξαν πρὸς Ἰουδαίους γὰρ ἦν ὁ ἄγων αὐτω καί φησιν οὐ μόνον οὐδὲν ἡμᾶς ὤνησεν ὁ νόμος ἀλλὰ καὶ ηὔξησεν τὰς ἁμαρτίας ἐκ τοῦ παραβαίνεσθαι τὸ δὲ ἵνα οὐκ αἰτιολογικῶς κεῖται ἀλλὰ τὸ ὅπως ἐξέβη δηλοῖ οὐ γὰρ διὰ τοῦτο ἐδόθη ἵνα πλεονάσῃ τὴν ἁμαρτίαν ἄπαγε ἂλλ εδοθημεν ἵνα σώσῃ καὶ παιδεύσῃ μὴ φυλαχθεὶς δὲ ηὔξησεν τὴν ἁμαρτίαν οὐ παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἡ αυξησις ἀλλὰ παρὰ τὴν τῶν μὴ φυλαξάντων αὐτον ραθυμιαν καὶ παράβασιν
286ex	26r	Rom.5.20	Γενναδ(ιου) ^* s	νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα	ἔοικεν τοῦτο τῆ πρὸς Γαλάτας ὁ νόμος τῶν παραβάσεων χάριν προσετέθη τὸ γὰρ ἵνα κἀνταῦθα κατὰ τὸ ἰδίωμα τέθεικεν σηναίνει δὲ τὸ ἀκολουθον τοῖς γὰρ μετὰ τὸ Ἀδάμ φησι ἅπασι μᾶλλον δὲ καὶ αὐτω τῶ Ἀδὰμ νόμου δοθέντος ἐπλεόνασεν τὸ παράπτωμα ὅσω γὰρ τὰ παραγγέλματα πλείω τοσούτῳ παραβαινομένων αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα
286Ph	26r	Rom.5.20
287	26r	Rom.5.20	^* s	παρεισῆλθεν	τὸ πρὸς καιρὸν αὐτοῦ δείκνυσιν
288	26r	Rom.5.20	^* s	ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα	πολλὰς γὰρ δοὺς ἐντολὰς παραβαθεὶς ἐπλεόνασεν
289	26v	Rom.5.20		οὐ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία	μὴ φοβηθείς φησι ὅτι ἐπλεονάσθη ἡ ἁμαρτία καὶ γὰρ τῆ τῶν ἀνθρώπων παραβάσει εἰς δέον καὶ συμφέρον ἐχρήσατο ἄπορον τοῖς ἀπόροις μηχανώμενος ὁ θεὸς ἐκ γὰρ τούτου ἡ χάρις διὰ Χριστοῦ μείζων καὶ πολυποθητεα γεγένηται ἧς οὕτως γενομένης ἡ πίστις μᾶλλον ἐπέδωκεν οὐκοῦν ἐκ τοῦ {πλεονασμοῦ τῆς /πλεονασμοῦ οὐ τῆς }^*τῆς ἁμαρτίας οὐχ ἡ κόλασις ἐπλεονάσθη ἂλλ ἡ σωτηρία ἐρασμιωτέρα γέγονεν
290	26v	Rom.5.20		ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις	οὐ γὰρ μόνον τῶν ἁμαρτημάτων ἀπήλλαξεν ἂλλ καὶ μυρία ἔδωκεν ἀγαθά
290ex	26v	Rom.5.20
291	26v	Rom.5.20-Rom.5.21		ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῶ θανάτῳ	ἡ γὰρ ἁμαρτία ενταξει βασιλέως ὁ δὲ θάνατος ενταξει στρατιώτου καὶ ὑπουργοῦ γεγένηται ἐν τῶ θανάτῳ διὰ τοῦ θανάτου
292	26v	Rom.5.21		οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσει	χάρις μὲν γὰρ καὶ χάρις θεοῦ καὶ δικαιοσύνη μεῖζον κατορθοῖ ἁμαρτίας καὶ θανάτου ὅμως αὐτος ἐκ περιουσίας εἶπεν οὕτως
292Ph	26v	Rom.5.21
293	26v	Rom.5.21		διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	διὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ δηλονότι δικαιοσύνης
294	26v	Rom.5.21-Rom.6.1		τι οὖν ἐροῦμεν	τι οὖν φησι διὰ τῆς τῶν εἰρημένων ἀκολουθίαν ελθομεν εἰς τοιάδε ῥήματα καὶ λέγει ποία
295	26v	Rom.6.1		ἐπιμενοῦμεν τῆ ἁμαρτία ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ	ἐπειδὴ εἶπεν ἄνω οὐδε ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις ἵνα μὴ τοῖς ἀνοήτοις είναι δόξῃ τὰ εἰρημένα προτροπὴ ἁμαρτίας ἀναιρεῖ αυτά
296	26v	Rom.6.1-Rom.6.2		μὴ γένοιτο	ὅπερ ἐπὶ τῶν ὡμολογημένων ὡς ἀτοπων εἰώθαμεν λέγειν
297	26v	Rom.6.2		οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσωμεν ἐν αυτή	ἡ ὅτι τὸ αὐτῆς φησιν μέρος ἐνεκρώθημεν πως οὖν ἔνεστιν ἐκ τῆς αὐτῆς καὶ νεκροῦσθαι καὶ ζῆν ἡ ὅτι νεκροί φησι γεγόναμεν τῆ ἁμαρτία πιστεύσαντες τῶ Χριστῷ καὶ βαπτισθέντες οὐδει οὖν φησιν τοὺς τὴν σωτεριον νέκρωσιν ὑπομείναντας ζῆσαι τὴν κακὴν ζωὴν τῆς ἁμαρτίας ἐνεκρώθημεν δὲ τῆι ἁμαρτία πως εἰς τὸ μὴ ὑπακούειν αὕτη
297ex	26v	Rom.6.2	Σευηρι(ανου) ^* s	οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσωμεν ἐν αυτή	ἐπειδὴ βαπτιζόμενοι ὁμολογοῦμεν ἀποτεθνηκέναι τῶ κόσμῳ καὶ ἀποτάττεσθαι τῆ ἁμαρτία καὶ τῶ διαβόλῳ
298	27r	Rom.6.2-Rom.6.4		ἡ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Iησουν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτω διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν	επιπληκτικω λόγῳ κέχρηται ἑρμενεύων πως ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία καί φησιν ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν εἰς τοῦτο ἐβαπτίσθημεν εἰς τὸ καὶ αὐτοὶ ἀποθανεῖν θάνατον γὰρ μιμεῖται τὸ βάπτισμα τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν εἰ γὰρ καὶ μὴ σωματικὸς ἐστι θάνατος τὸ βάπτισμα ἁμαρτιῶν μέντοι
298Ph	27r	Rom.6.4
299	27r	Rom.6.4		διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός	πιθανὴν ποιεῖ τὴν ἀνάστασιν διὰ τῆς τοῦ ἐγείραντος δόξης καλῶς δὲ τὸν πατέρα φησι ἐγηγερκέναι νηπίοις γὰρ ἔτι διαλέγεται
299ex	27r	Rom.6.4	Θεοδω(ρετου) ^* s	διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός	δόξαν τοῦ πατρὸς τὴν θεότητα καλεῖ τοῦ Χριστοῦ καὶ γὰρ ἐν ἑτέρῳ φησιν ἵνα ὁ θεὸς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ πατὴρ τῆς δόξης
300	27r	Rom.6.4		οὕτως καὶ ἡμεῖς	ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν οὕτως καὶ ἡμεῖς ἀναστησομεθα ἂλλ εἰς πολιτείαν ἦλθεν ἑτέραν ἡμᾶς ἀπαιτῶν ἀνάστασιν τὴν διὰ χρηστῆς πολιτείας ἐν ἡ νεκροῦται μὲν ἡ ἁμαρτία ἀνίσταται δὲ βίος ἐνάρετος
301	27r	Rom.6.4		ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν	ὁ πόρνος ἐν ὦ μηκέτι πορνεύη καὶ ἅρπαξ μὴ ἀρπάζη τοῦτο καινότης ζωῆς
301Pha	27r	Rom.6.4
301Phb	27r	Rom.6.4
302	27r	Rom.6.4-Rom.6.5		εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῶ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ	ὁμοιοτητα δεῖξαι ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τε καὶ τοῦ Χριστοῦ καί φησιν εἰ σύμφυτοι οἷον συμμέτοχοι γεγόναμεν τοῦ θανάτου σύμφυτους δὲ λέγει διὰ τοῦτο ὥσπερ τὸ σῶμά φησι τὸ δεσποτικὸν ταφὲν ἐν τῆ γῆ ἔφυσεν σωτηρίαν τῶ κόσμῳ οὕτω καὶ τὸ ἡμῶν ταφὲν ἐν τῶ βαστισματι δικαιοσύνην ἔφυσεν ἡμῖν αὐτοῖς
303	27r	Rom.6.5	^*		ὁμοίωμα γὰρ θανάτου ἔχομεν ἐν τῶ βαπτίσματι οὐ σωματικὸν θάνατον αἱ γὰρ τρεῖς κατάδυσεις αἱ ἐν τῶ βαπτίσματι καὶ ἀναδύσεις θάνατον καὶ ἀνάστασιν σημαίνουσιν
303ex	27r	Rom.6.5	^*		Κύριλλος γὰρ ἐν τῶ δώδεκα τῶ βιβλίῳ τὸ κατὰ Ἰουλιανοῦ φησιν ὁμοίωμα ἦν θανάτου ὁ Χριστοῦ θάνατος διὰ {τὸ ἀπομεμενηκέναι /τὸ μὴ ἀπομεμενηκέναι }^*αὐτον τῶ θανάτῳ ἀλλὰ ἀναβιῶναι τριήμερον
303exb	27r	Rom.6.5	^*		καὶ πάλιν ὁμοίωμα θανάτου τὸ πάθος ἦν ἐν τῶ Χριστῷ καὶ μάλα εἰκοτως ἀνεβίω γὰρ καὶ οὐ μεμενηκεν νεκρός
304	27v	Rom.6.5		ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως εσωμεθα	τῆς ὅταν ἀναστῶμεν
304ex	27v	Rom.6.5	Οικου(μενιου) ^*		καὶ ὅρα ἀγαθότητα θεοῦ τὸν μὲν θάνατον τοῦ κυρίου ὡς ἐν εἰκόνι ἀπεθάνομεν τῆς δὲ ἀναστάσεως ἀληθῶς κοινωνησωμεν
305	27v	Rom.6.5-Rom.6.6		τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	εἶτα λέγει πως ἡμῖν ἔσται ἐπίδοξος ἡ ἀνάστασις καί φησι τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος τουτέστιν ὁ κατεγνωσμένος βίος συνεσταυρώθη τῶ Χριστῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐφ' ὦ τε φησι καταργηθῆναι τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τουτέστιν ἵνα νέκρωσιν αἱ κακαὶ πράξεις ὑπομείνωσιν ταύτας γάρ φησιν σῶμα αμρτιας
305Ph	27v	Rom.6.6
305ex	27v	Rom.6.6	Θεοδω(ρητου) ^* s	τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	παλαιὸν ἄνθρωπον οὐ τὴν φύσιν ἐκάλεσεν ἀλλὰ τὴν πονηρὰν γνώμην ταύτην δὲ ἔφη τῶ βαπτίσματι νεκρωθῆναι
306	27v	Rom.6.6		ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτία	εἰς τοῦτό φησι ἵνα καταργηθῇ καὶ νεκρωθῇ εἰς τὸ μηκέτι ὑποπεσεῖν ἁμαρτία νέκρωσιν δέ φησι τὸ ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν ἵνα εἴη νεκρὸν ὁ γὰρ νεκρὸς οὐχ ἁμαρτάνει
306ex	27v	Rom.6.6
307	28r	Rom.6.6-Rom.6.7		ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας	ὁρᾷς ὅτι ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν δεῖ ἡμᾶς είναι νεκροὺς ὁ γάρ φησιν ἀποθανὼν δεδικαίωται τουτέστιν ἀπήλλακται καὶ ἠλευθέρωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας τινες δὲ τοῦτο περὶ τοῦ βαπτίσματος ἐδέξαντο ἐν ὦ συνετάφημεν τῶ Χριστῷ
307Ph	28r	Rom.6.7
308	28r	Rom.6.7-Rom.6.8		εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζησωμεν αὐτω	εἶτα λοιπὸν καθαρῶς τὴν ἀνάστασιν εὐαγγελίζεται καί φησιν εἰ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ ὥσπερ καὶ ἀπεθάνομεν διὰ τοῦ βαπτίσματος πιστεύομεν ὅτι καὶ συζησωμεν αὐτω τὴν μακαρίαν ἐκείνην δηλονότι καὶ ἀγήρω ζωὴν τὴν μετὰ τὴν ἀνάστασιν
308Pha	28r	Rom.6.8
308Phb	28r	Rom.6.8
309	28r	Rom.6.8-Rom.6.9		εἰδότες ὅτι Xριστος ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει	καὶ πόθεν φησι δηλονότι συζησωμεν τῶ Χριστῷ καὶ γὰρ αὐτο τοῦτο ἄδηλον μήπως καὶ αὐτος ὁ Χριστὸς ἐγερθεὶς πάλιν ἀποθάνῃ ἄπαγε φησιν τοῦτο γὰρ χρὴ πεπληροφορῆσθαι ὅτι ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθανεῖται διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἀπέθανεν ἵνα καταργήσει τὸν θάνατον
309ex	28r	Rom.6.9		θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριερύει οὐκέτι αποθνεσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι {κυριευσει /κυριεύει }^*[/cap]	πως γὰρ δι' ὃν καὶ οἱ λοιποὶ ζησόμεθα συναναπεμπομένου τοῦ ὅλου τῆ ἀπαρχὴ ἡμῶν
310	28r	Rom.6.9-Rom.6.10		ὁ γὰρ ἀπέθανεν τῆ ἁμαρτία ἀπέθανεν ἐφάπαξ	καὶ τοσοῦτόν φησιν οὐκέτι ἀποθανεῖται ὅτι ἐκεῖνο τὸ ἅπαξ ὁ ἀπέθανεν οὐχ ὡς ὑπεύθυνος θανάτου κατὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους ἀπέθανεν ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ κόσμου ἁμαρτίαν ἵνα ταύτην ἀνέλῃ καὶ θανατώσῃ
311	28r	Rom.6.10		ὁ δὲ ζῆ ζῆ τῶ θεῶ	τοῦτο ὡς θεὸς ἀπαύστως καὶ ἀκαταλύτως ὡς γὰρ νοεῖται τῆ ἁμαρτία τουτέστι διὰ τὴν ἁμαρτίαν οὕτως νοεῖται τῶ θεῶ τουτέστιν διὰ τὸ είναι θεός
311ex	28r	Rom.6.10	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτως νοήσεις ὥσπερ λέγομεν ἐπὶ τοῦ καθ' ἡμᾶς ἀνθρώπου ἀπέθανεν τῆ σαρκὶ ζῆ δὲ τῆ ψυχὴ κατὰ δοτικὴν ἀποδιδόντες τὸν λόγον οὕτω μοι νόει τῶ θεῶ ζῆ τουτέστι τὸ είναι θεὸς οὐκ ἐπειδὴ καὶ τὸ είναι ψυχὴ οὐκ ἔζη ἀλλὰ τὸ ἀμαχώτερον ἔθηκεν τὸ είναι αὐτον θεόν
312	28v	Rom.6.10-Rom.6.11		οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν είναι τῆ ἁμαρτία	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν καί τι φησι πρὸς ἡμᾶς εἰ ἅπαξ ἀποθανὼν ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθνήσκει φησιν οὕτως καὶ ὑμεῖς ἑαυτοὺς λογίζεσθε οὕτως πως ὅτι ἀποθανεῖσθε μὲν διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἅπαξ ζήσετε δὲ τῶ θεῶ καὶ γὰρ ἐν αὐτω ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμεν καθὼς ἀλλαχοῦ φησιν
312	28v	Rom.6.11	Οικου(μενιου) ^*		ἡ οὕτως ὥσπερ ὁ Χριστός φησιν ἀπέθανεν καὶ ζῆ οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς χρεὼν είναι νεκροὺς μὲν ὅσον ^*πρὸς τὸ μὴ ἁμαρτάνειν ζῶντας δὲ εἰς τὰ κατὰ θεόν
312	28v	Rom.6.11	^*	ζῶντας δὲ τῶ θεῶ	εἰς τὰ κατὰ θεόν
312	28v	Rom.6.11	^*	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ^*τῶ κυρίῳ ἡμῶν	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τουτέστι συμμαχοῦντος Χριστοῦ
313	28v	Rom.6.11
313ex	28v	Rom.6.11-Rom.6.12		μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία	βασιλεία τυραννίδος ταύτῃ διαφέρει τὸ τὴν μὲν τυραννίδα ἀκόντων γίνεσθαι τῶν ὑπηκόων τὴν δὲ βασιλείαν βουλομενων τῶν ἀρχομένων παραινεῖ τοίνυν ^μηκέτι τῆ δυναστεια τῆς ἁμαρτίας συντίθεσθαι κατέλυσε γὰρ αὐτῆς τὴν βασιλείαν ὁ δεσπότης ἐνανθρωπήσας καὶ {ἅτε θνητοῖς /ἅτε δὴ θνητοῖς }^ἔτι καὶ παθητὸν ἔχουσι σῶμα νομοθετῶν σύμμετρα τῆ ἀσθένεια νομοθετεῖ καὶ οὐ λέγει μὴ τυραννείτω ἀλλὰ μὴ βασιλευέτω τὸ μὲν γὰρ ἴδιον ἐκείνης τὸ δὲ τῆς ἡμετέρας γνώμης ἡ μὲν γὰρ παθημάτων κίνησις καὶ ὄχλησις κατὰ φύσιν ἡμῖν γίνεται τῶν δὲ ἀπειρημένων ἡ πρᾶξις ^*τῆς γνώμης ἐξηρτήται
314	28v	Rom.6.12	^* s	μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία /cap	ἐπεὶ οὖν νενκρους ὑμᾶς φησιν είναι χρὴ ὅσον εἰς τὴν ἁμαρτίαν μὴ κρατείτω ὑμῶν ἡ ἁμαρτία καλῶς δὲ ἐν τῶ θνητῷ ὑμῶν σώματι διὰ γὰρ τοῦ σώματος ἡ ἁμαρτία ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μὴ βασιλευτω εἰς τὸ ὑπακούειν αὕτη τοῦτο γὰρ βασιλευσθαι
315	29r	Rom.6.12		ἐν τῶ θνετω ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὕτη	παραμυθεῖται αὐτοὺς ἐν τῶ εἰπεῖν θνητὸν τὸ σῶμα δεικνὺς ὅτι πρόσκαιρὸς ἡ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν πάλη πρόσκαιρον γὰρ καὶ τὸ σῶμα
315Ph	29r	Rom.6.12
316	29r	Rom.6.12
317	29r	Rom.6.12-Rom.6.13		μηδὲ περιστανετε τὰ μέλη ὑμῶν	τὸ γὰρ σῶμα ἄγεται καθὸ ἂν ἄγῃ τις δύναταί τις τὴν χεῖρα καὶ ὅπλον ἐλεημοσύνης καὶ ἁρπαγῆς ποιῆσαι τὴν γλῶσσαν καὶ εὔφημον καὶ δύσφημον καὶ οὕτως πάντα τὰ μέλη
318	29r	Rom.6.13		ὅπλα ἀδικίας τῆ ἁμαρτία	καλῶς τὴν ἁμαρτίαν ἀδικίαν ἐκάλεσεν ἡ γὰρ ἑαυτόν τις ἀδικεῖ δι' αὐτῆς ἡ τὸν πλησίον
319	29r	Rom.6.13		ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῶ θεῶ	τέως ἐκ τῶν ὀνομάτων τὸ διάφορον οἷον γὰρ ἐστι μὴ παραστῆσαι ἑαυτὸν τῆ ἁμαρτία ἀλλὰ τῶ θεῶ
319Ph	29r	Rom.6.13
320	29r	Rom.6.13		ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας	οὕτως ἑαυτούς φησι παραστήσατε τῶ θεῶ ὡς ἄξιον ὅτι νενεκρωμένους ὑμᾶς ταῖς πολλαῖς ἁμαρτίαις ἤγουν τῶ ὑπο θανάτου βασιλεύεσθαι εζωοποιησεν
321	29r	Rom.6.13-Rom.6.14		καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῶ θεῶ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει	ὁ γὰρ εἰς ὅπλα δικαιοσύνης τὰ μέλη παραστήσας τῶ θεῶ ἑαυτὸν παρίστησιν
321ex	29r	Rom.6.14	Θεοδ(ωρετου) ^* s	καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῶ θεῶ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει	ποία ἁμαρτία οὐ κυριεύσει ἡ πρὸ τοῦ βαπτίσματος δηλονότι ἦν ἀφίησιν ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ τοῦτο δὲ ποιεῖν ὁ νόμος οὐκ ἠδύνατο οὐκ ἐστε οὖν φησιν ὑπο νόμον τὸν μὴ δυνάμεον ῥύσασθαι ἀλλὰ μᾶλλον τιμωρούμενον
321Ph	29r	Rom.6.14
322	29r	Rom.6.14		οὐ γὰρ ἐστε ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν	εὰν μή φησιν μὴ ἑαυτοὺς ὑποκλίνωμεν τῆ ἁμαρτία οὐκ ἁλισκόμεθα πως ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο τὸν νόμον τὸν ἀπαγορεύοντα μὲν τὴν ἁμαρτίαν ῥύσασθαι δὲ μὴ δυνάμενον ἂλλ ὑπο τὴν Χριστοῦ χάριν τὴν καὶ τὰς προγενομένας ἀφεῖσαν ἁμαρτίας καὶ εἰς τὸ μέλλον φρουροῦσαν ἐὰν μὴ ἡμεῖς ραθυμησωμεν
323	29v	Rom.6.14-Rom.6.15		τι οὖν ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν μὴ γένοιτο	ἵνα μὴ ραθυμος ὁ ἀκροατὴς γένηται ὡς μὴ κυριευθησόμενος ὑπο τῆς ἁμαρτίας διὰ τὸ είναι ὑπο χάριν τὴν φρουροῦσαν ἀσφαλίζεται αὐτον
323Ph	29v	Rom.6.15
324	29v	Rom.6.15-Rom.6.16		οὐκ οἴδατε ὅτι ὦ παριστάνετε ἑαυτούς	ποιεῖτε ἀποδείκνυτε παρασκευάζετε
325	29v	Rom.6.16		δούλους εἰς ὑπακοήν	οὐ λέγω φησι τὴν γέενναν οὐδε τὰ ἐκεῖ δικαιωτήρια αυτὴ ἡ αἰσχύνη οὐχ ἱκανὴ ἀναχαιτίσαι ὑμᾶς ὅτι καταδουλοῦτε ἑαυτοὺς τῆ ἁμαρτία ὑπο Χριστοῦ ἐλευθερωθέντες
326	29v	Rom.6.16		δοῦλοι ἐστε ὦ ὑπακούετε	ἐκείνου φησιν ἐστε τοῦ πράγματος δοῦλοι ὦ ὑπακούετε
327	29v	Rom.6.16		ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον	ἤτοι φησι τῆς εἰς θάνατον ἀγούσης ἁμαρτίας φησιν ἡ τῆς ὑπακοῆς τοῦ θεοῦ τῆς εἰς δικαιοσύνην ἀγούσης
328	29v	Rom.6.16		ἡ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην	ἀπὸ κοινοῦ δοῦλοὶ ἐστε
329	29v	Rom.6.16-Rom.6.17		χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας	φοβήσας αὐτοὺς τῆ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶ ἐκ ταύτης θανάτῳ τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκει τοῦ θεοῦ παραμυθούμενος τε αὐτοὺς καὶ δεινκὺς εὐκολώτερον τὸ μέλλον πρὸς σωτηρίαν
330	29v	Rom.6.17		ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας	μηδενός φησι βιασαμένου μήτε ἀναγκάσαντος τοῦτο δὲ καὶ ἐγκώμιον ἐστιν αὐτῶν
331	29v	Rom.6.17		εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς	εἶτα ἐπειδὴ εἶπεν αὐθαίρετον αὐτῶν είναι τὴν προθυμίαν λοιπὸν λέγει καὶ τὴν τοῦ θεοῦ βοήθειαν ὑμεῖς μὲν γάρ φησιν ἑκοντες ὑπηκούσατε ὁ δὲ θεὸς ὑμᾶς εἰς τὸν τύπον τοῦτον τῆς διδαχῆς παρέδωκεν ποῖον τὸ ὀρθῶς ζῆν ἐθέλειν καὶ ὑγιαίνειν περὶ τὰ δόγματα τύπον δέ φησι διδαχῆς οἷον ὅρον καὶ κανόνα
332	30r	Rom.6.17-Rom.6.18		ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη	οὐ μόνον γάρ φησιν ὁ θεὸς ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ ἐδούλωσε τῆ δικαιοσύνη
332Ph	30r	Rom.6.18
333	30r	Rom.6.18-Rom.6.19	Ιω(αννου)	ἀνθρώπινον λέγω	συμμετρον τι φησι λέγω καὶ μικρὸν οὐχ ὑπερβαῖνον τὸ τῆς φύσεως ἀσθενές
334	30r	Rom.6.19		διὰ τὴν ασθενενιαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν	οὐκ εἶπεν τῆς προαιρέσεως ἡ τῆς προθυμίας ὅπερ ἦν ἐκείνων ἀδίκημα ἀλλὰ τῆς σαρκός φησιν ὁ παραγνωμην αὐτῶν ἐγίνετο τοῦτο δέ φησιν ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον ποιῶν
334ex	30r	Rom.6.19
335	30r	Rom.6.19		ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νυν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ δικαιοσύνη εἰς ἁγιασμον	πολλῷ μὲν μείζονα ἔδει τῶ Χριστῷ τὴν δουλείαν παρασχεῖν καὶ τῆ δικαιοσύνη ἤπερ ὅσην παρέσχετε τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία πλὴν διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς τὴν ἴσην ἀπαιτῶ
336	30r	Rom.6.19-Rom.6.20		ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη	ὅτε φησι ἐν ἁμαρτίαις ἐζῆτε τοσοῦτον ὑπηκούετε τῆ ἁμαρτία ὡς μηδ ὅτι οὖν πράττειν καλὸν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη τουτέστιν οὐκ ἦτε ὑποτεταγμένοι αὕτη ἐν οὐδενὶ οὐκοῦν καί νυν ἐπειδὴ μετέστητε εἰς τὴν δικαιοσύνην ἐλεύθεροι γένεσθε τῆ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ συνυπακούειν ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνώτερο κεφαλαίου ἀπαιτεῖ
337	30v	Rom.6.20-Rom.6.21		τινα οὖν καρπὸν {εἴχετε ἐφ' οἷς /εἴχετε τότε ἐφ' οἷς }^*νυν ἐπαισχύνεσθε	τι οὖν ωφελος ὑμῖν φησιν τῆς πάλαι πονηρίας οὐδὲν δηλονότι τὸ ἐπαισχύνεσθαι ὑμᾶς νυν οὕτως γὰρ κακὸν ἡ ἁμαρτία ὅτι μετὰ ἀπαλλαγὴν αἰσχυνεταί τις ἐπ' αυτή
338	30v	Rom.6.21		τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος	οὐ μόνον ἀπὸ τὰ αἰσχύνης ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν ἀποτελεσμάτων κατασκευάζει τὸ μοχθηρὸν τῆς ἁμαρτίας τὸ τέλος ἐκείνων φησι θάνατον ἔχει τοῦτον δὴ τὸν νοητόν
339	30v	Rom.6.21-Rom.6.22		νυνὶ δὲ {ελευθερωτες /ἐλευθερωθέντες }^*ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῶ θεῶ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμον	ἐκείνων μέν φησιν ὁ καρπὸς θάνατος καὶ αἰσχύνη τούτων δὲ ὁ καρπὸς ἁγιασμὸς καὶ ζωὴ ἂλλ ὅμως καὶ τούτων οὕτως ὄντων φησιν καὶ οὕτως τῶ θεῶ δουλεύσατε ὥσπερ καὶ τῆ ἀκαρθασίᾳ καὶ τῆ ἀνομία
340	30v	Rom.6.22		τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον	ἐκ τῶν δεδομένων τὰ προσδοκώμενα πιστοῦται τουτέστιν ἀπὸ τοῦ ἁγιασμο τὴν αἰώνιον ζωήν
341	30v	Rom.6.22-Rom.6.23		τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος	τὰ ὀψώνια οἷον ὁ καρπὸς ὅρα δὲ ἐξ ὧν ἐπεξέρχεται τῶ λόγῳ ἀσφαλεστέρους τε αὐτοὺς πρὸς τὸ μέλλον ποιεῖ καὶ ευχαριστουσιν ὧν ἐῤῥύσθησαν
342	30v	Rom.6.23		τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰῶνος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	οὐκ εἶπεν ὁ μισθὸς τῶν κατορθωμάτων ἀλλὰ χάρισμα δεικνὺς ὅτι οὐκ ἐκ καμάτων ἀλλὰ κατὰ χάριν ἀπηλλάγησαν τῶν ἁμαρτιῶν
343	30v	Rom.6.23-Rom.7.1		ἡ ἀγνοεῖτε ἀδελφοὶ γινώσκουσι γὰρ νόμον λαλῶ	μετ' ἐγκωμίου
344	30v	Rom.7.1		ὅτι ὁ νόμος κυριεύει	εἶπεν ἄνω ὅτι ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία τοιγαροῦν οὐ κυριεύσει ἡμῶν τῶν ὅσον ἐπ' αὕτη νεκρῶν ἡμῶν ὄντων νυν δὲ θέλει δεῖξαι ὅτι οὔτε ὁ νόμος ἡμῶν κυριεύει ἀνθρώπινον δὲ λέγει παράδειγμα εἶτα προϊὼν δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον ἡμεῖς ἀπεθάνομεν τῶ νόμῳ ἀλλὰ καὶ ὁ νόμος ἀπέθανεν τῆ ἐπιφανείᾳ τοῦ Χριστοῦ
345	31r	Rom.7.1-Rom.7.2		τοῦ ἀνθρώπου ἐφ' ὅσον χρόνον ζῆ ^*ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῶ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ	οὐκ εἶπεν ἀνδρὸς ἡ γυναικὸς ἀλλὰ ἀνθρώπου ἵνα ἀμφοτέρους δηλώσῃ
345Pha	31r	Rom.7.2
345Phb	31r	Rom.7.2
346	31r	Rom.7.2-Rom.7.3		εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ κατήργηται ἀπὸ {τοῦ νόμου ἀνδρός /τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός }^*ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρματίσει εὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ενταξει τοῦ ἀνδρὸς τέθεικεν τὸν νόμον ενταξει δὲ γυναικὸς τοὺς {πιατευαντας /πιστεύσαντας }^*τῶ Χριστῷ
346Ph	31r	Rom.7.3
347	31r	Rom.7.3		εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ἐλευθέρα ἐστιν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ είναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ἐν τῶ παραδείγματι τὸν νόμον ὑποτίθεται ἀποθανόντα οὐκ ἐν τῶ συμπεράσματι ἵνα μὴ ἐπαχθῆ ποιήσῃ τὸν λόγον
348	31r	Rom.7.3-Rom.7.4		ώστε ἀδελφοὶ μου καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητε τῶ νόμῳ	ἐν τῶ συμπεράσματι οὐκ εἰσάγει ἀποθανόντα τὸν νόμον διὰ τὸ μὴ δόξα είναι ἐπαχθὴς Ἰουδαίοις γὰρ λαλεῖ ἀλλὰ τοὺς πιστεύσαντας εἰσάγει τῶ θανάτῳ Χριστοῦ ἀποθανόντας ἀπὸ τοῦ νόμου διὸ καὶ ἐλευθερωθέντας εἰ οὖν τοῦ νόμου ἀποθανόντος οὐκ ἐστι παραβάτης ὁ καταλιμπάνων αὐτον καὶ πιστεύων τῶ κυρίῳ πολλῷ μᾶλλον καὶ αὐτός τις ἀποθάνῃ ὥσπερ φησι καὶ ἡμεῖς ἀποθάνουμεν λέλυται ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ οὐκ ἐστι παραβάτης ὁ πιστεύων τῶ Χριστῷ
348ex	31r	Rom.7.4
349	31r	Rom.7.4		διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς	τοῦ θανατωθέντος ὑπὲρ ἡμῶν συναπεθάνομεν γὰρ αὐτω ἐν τῶ βαπτίσματι καὶ οὐκ ἐσμεν ἑαυτῶν ἠγοράσθημεν γὰρ τιμῆς
350	31r	Rom.7.4		ἑτέρῳ τῶ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι	ὡς τοῦ νόμου ἀποθανόντος διὸ οὔτε παραβάται εὑρεθησόμεθα
351	31v	Rom.7.4		ἵνα καρποφορήσωμεν τῶ θεῶ	εἶτα προτρέπει ἐλπίσι κρείττοσιν τότε γάρ φησι τῶ θανάτῳ ἐκαρποφοροῦμεν τὸ πᾶν ἐκεῖνο πράττοντες νυν δὲ τῶ θεῶ
351ex	31v	Rom.7.4-Rom.7.5	Θεοδ(ωρητου) ^* s	ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκὶ τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου	τουτέστιν ἐν τῆ κατὰ νόμον πολιτείᾳ σάρκα γὰρ τὰς τῆ σαρκὶ δεδομένας νομοθεσίας ὠνόμασεν τὰς περὶ βρώσεως καὶ πόσεως καὶ λέπρας καὶ τῶν τοιούτων
352	31v	Rom.7.5		ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκὶ τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου	τουτέστιν τῶ σαρκικῷ βίῳ οὐκ εἶπεν δὲ ἐν τῶ νόμῳ ἵνα μὴ ἀπαράδεκτος γένηται ἔτι γὰρ ἔσεβον τὸν νόμον
353	31v	Rom.7.5		ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν	οὐ γὰρ ᾔδειν φησιν τὴν ἐπιθυμίαν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις τὰ οὖν διὰ τοῦ νόμου γνωριζόμενα καὶ πάλιν οὐκ εἶπεν ἐνεργεῖ τὰ μέλη ἵνα μὴ κατηγορήσῃ τῆς σαρκὸς ἂλλ ἐνηργεῖτο τὰ οὖν διὰ τοῦ νόμου γνωριζόμενα πάθη αἰνίττεται
354	31v	Rom.7.5		εἰς τὸ καρποφορμῆσαι τῶ θανάτῳ	δεικνὺς ἔξωθεν παραγενόμενα ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ εἰς τὸ συνεισενεγκεῖν τῶ θανάτῳ διὰ γὰρ τῶν ἁμαρτιῶν τῶ θανάτῳ ἐκαρποφοροῦμεν
355	31v	Rom.7.5-Rom.7.6		νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες	πάλιν τὸ ἐπαχθὲς φεύγων οὐκ εἶπε κατήργηται ὁ νόμος ἂλλ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νόμου τουτέστιν ἀπολελύμεθα καὶ ηυλυτωμεθα διά τι ἐπειδὴ ἀπεθάνομεν διὰ τῆς ἁμαρτίας αυτὴ γὰρ ἡ κατέχουσα καὶ ἠγέρθημεν οὐ διὰ τοῦ νόμου ἀλλὰ διὰ τοῦ Χριστοῦ δῆλον οὖν ὅτι ἀπὸ μὲν τοῦ νόμου ἀπολελύμεθα ὡς ἀποθανόντος ὑπετάγημεν δὲ τῶ ρυσαμένῳ ἡμᾶς Χριστῶι
356	31v	Rom.7.6		ἐν ὦ κατειχόμεθα ώστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος	εἶτα ἵνα μὴ νομίσωσιν ὅτι ἀπολυθέντες τοῦ νόμου λοιπὸν ἃ βούλονται ἀκινδύνως πράττουσιν ἐπάγει άλλην δουλείαν ἀκριβεστέραν τὴν τοῦ πνεύματος καλῶς δὲ τὸ καινότητι ἐπειδὴ οὐ τὰ αυτὰ ἐν τῆ νέα ἐπιτετάγμεθα ἅπερ οἱ πάλαι ἐν τῶ νόμῳ ἀλλὰ καινὰ καὶ νέα παραγγέλματα καὶ φιλοσοφώτερα ὡσεὶ εἶπεν ἵνα δουλεύωμεν τοῖς νέοις τοῖς ἐκ τοῦ πνεύματος επιταγεισιν καὶ γὰρ τοῖς μὲν ἀρχαίοις τὸ μὴ φονεύειν ἡμῖν δὲ τὸ μὴ δὲ ὀργίζεσθαι ἐκείνοις μὴ μοιχεύειν ἡμῖν δὲ τὸ μηδὲ περιέργως ὁρᾷν ἐπιτέτακται
357	31v	Rom.7.6	^*		οὐκέτι γὰρ ὁ νόμος ἐπιτάσσει ἀλλὰ τὸ πνεῦμα εἰπὼν δὲ παλαιότητι ἔδειξεν τὸ σαθρὸν τοῦ νόμου καὶ ἀχρεῖον πᾶν γὰρ τὸ παλαιούμενον καὶ γηράσκον φησι ἐγγὺς ἀφανισμοῦ
357Ph	31v	Rom.7.6
358	32r	Rom.7.6-Rom.7.7		τι οὖν ἐροῦμεν ὁ νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τὴν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις	ἐπειδὴ εἶπεν ἵνα δουλεύωμεν ἐν καινότητι πνεύματος ὡς τοῦ μὲν πνεύματος σώζοντος τοῦ δὲ νόμου μὴ σώζοντος φησιν τι οὖν εἴποι τις ὅτι ὁ νόμος ἁμαρτωλὸς ἐστιν ἡ ἁμαρτίας πρόξενος οὐ τοῦτό φησι λέγω ἂλλ ὅτι πρόξενός μοι τοῦ γνῶναι τὴν ἁμαρτίαν οὐκοῦν καὶ τοῦ χειρόνως τιμωρηθῆναι ὅτι ἐν γνώσει λοιπὸν ἁμαρτάνω ὅμως κατὰ μικρὸν δείκνυσι τὸν νόμον καὶ κατασκευαστικὸν τῆς ἁμαρτίας οὐ μὴν παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ἑαυτῶν κακίαν
359	32r	Rom.7.7	^*		μετετραπη φησιν ὁ νόμος τὴν φύσιν καὶ γέγονεν εἰς ἁμαρτίαν ὠθῶν οὐχί φησιν
359ex	32r	Rom.7.7	Σευηρι(ανου) ^* s	οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τὴν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις	οὐκ εἶπεν ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησα εἰ μὴ διὰ νόμου ἂλλ οὐκ ἔγνων ώστε οὐ τοῦ ποιεῖν ἀλλὰ τοῦ διαγνιωσκειν τὴν ἁμαρτίαν ὁ νόμος αἴτιος παιδευτικὸς ὧν καὶ μὴ συγχωρῶν διὰ τῆς ἀγνοίας εἰς τὴν τῶν ἀλογων ἐκπίπτειν φύσιν
360	32r	Rom.7.7-Rom.7.8		ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς	οὐκοῦν οὐχ ὁ νόμος φησι αἴτιος τῆς ἁμαρτίας ἂλλ ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς ἡ ἐστιν ὁ νόμος ἐξηπάτησέν με ὅρα πως ἠρέμα δείκνυσιν πρόφασιν τῆς ἁμαρτίας είναι τὸν νόμον φανερῶς δὲ οὐ λέγει ἵνα μὴ προστῇ αὐτοῖς
360ex	32r	Rom.7.8	Σευηρι(ανου) ^* s	ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς	ἁμαρτίαν ἔοικεν λέγειν τὸν διάβολον ὥσπερ οὖν τὴν σωτηρία ζωὴν ἡ γραφὴ καλεῖ καὶ δικαιοοσυνην τῶ ζωῆς καὶ δικαιοσύνης αἴτιον είναι οὕτως καὶ τὴν ἐναντίαν δύναμιν ἐκ τῆς οἰκείας ἐνεργείας ποτε μὲν λέγει ἁμαρτίαν ποτε δὲ ψεῦδος καὶ θάνατον καλεῖ οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰπὼν ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν τὸν διάβολον δηλοῖ λοιπὸν οὖν διὰ τῆς ἐντολῆς ἀφορμὴν ὁ διάβολος ἔλαβεν ὅτι τὰ παραγγέλματα τοῦ νόμου ὡς ὕλην τινα τῆς ἑαυτοῦ τέχνης ποιησάμενος εἰς τὸ ἐναντίον ταῖς ἐντολαῖς περιέτρεπε τὸν ἄνθρωπον δῆλον δὲ ὅτι δι' ἑαυτοῦ ὁ ἀπόστολος τὸν κοινὸν ἄνθρωπον δηλοῖ
361	32v	Rom.7.8		κατειργάσατο ἐν ἐμοι πᾶσαν ἐπιθυμίαν	καλῶς τὸ πᾶσαν ἦν γὰρ καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐπιθυμία ἐπεὶ διά τι ὁ κατακλυσμὸς γέγονε καὶ τὰ σόδομα ἀπώλετο ἀλλά νυν φησι καὶ ἃς οὐκ ᾔδειν ἐπιθυμίας ἔμαθον ἐκ τοῦ νόμου καὶ μαθὼν ετελεσα
361Ph	32v	Rom.7.8
362	32v	Rom.7.8		χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά	ἀνενέργητος ὡς εἰ εἶπεν εἰ καὶ ἐνήργει καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἡ ἁμαρτία ἂλλ οὐ τοσοῦτον καθεύδειν φησιν ἐδόκουν αἱ πλείους ἁμαρτίαι καὶ τεθαναναι οὐ γὰρ ᾔδειν τὰς πλείους καὶ ἐν ἄγνοια πράττων οὐχ οὕτως ἡμάρτανον
363	32v	Rom.7.8-Rom.7.9		ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόμου ποτε	ποτε ἔζων χωρὶς νόμου πρὸ τοῦ δοθῆναι τὴν ἐντολὴν τοῖς πρωτοπλάστοις τὴν ἐν τῶ παραδείσῳ ζωήν
364	32v	Rom.7.9	^*		πρὸ Μωσέως δηλονότι ἔζων φησιν οὐκ ἤμην νεκρὸς τῶ πλήθει τῶν ἁμαρτιῶν τότε γὰρ μόνον κατήγορον εἶχον τὸν φυσικὸν νόμον νυν δὲ καὶ τὸν γραπτὸν ὁρᾷς πως ἐκ περιστάσεως ἔβλαψεν ὁ νόμος
365	32v	Rom.7.9-Rom.7.10		ἐλθούσης τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αυτὴ εἰς θάνατον	ἐντολήν φησι τὸν νόμον εἰπὼν δὲ ἀνέζησεν ἔδειξεν ὅτι ἦν μὲν ἡ ἁμαρτία ἂλλ ἡσύχαζεν ὁ δὲ νόμος ὡς εὐεργετῶν ἐφανέρωσεν αὐτὴν ἵνα φύγωμεν αὐτὴν ἂλλ ἡ περίστασις τοὺς μὴ φυγόντας κατεβλαψεν εἰ οὖν εἰς ζωήν μοι δοθεῖσα ἐντολὴ οὕτως γὰρ εἶχεν φύσεως εἰς θάνατόν μοι γέγονεν διὰ τὴν ἐμῶν ραθυμιαν οὐ διὰ τὴν αὐτῆς φύσιν
366	33r	Rom.7.10-Rom.7.11		ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησὲ με καὶ δι' αὐτῆς ἀπέκτεινεν	πάλιν τε αὐτὰ ποικίλως κατασκευάζει καὶ εἰκοτως μεγάλην γὰρ εἶχεν δόξαν ὁ νόμος δείκνυσιν οὖν αὐτον μηδὲν ὠφελοῦντα ἂλλ ἐκ περιστάσεως καὶ βλάψαντα ποιεῖ δὲ τοῦτο ἵνα εὐπαράδεκτος γένηται κηρύσσων τοῦ ἀφεῖναι μὲν τὸν νόμον προσδραμεῖν δὲ τῆ πίστει Χριστοῦ
366Ph	33r	Rom.7.11
367	33r	Rom.7.11-Rom.7.13		ώστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθὴ τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο	Οὐ γὰρ τῆς τοῦ νόμου φύσεως ἦν τὸ βεβλάφθαι με ἀλλὰ τῆς ἡμῶν φησι κακίας καὶ ῥαθυμίας ανθ ὧν οὐκ ἐφυλάξαμεν τὰ ἐπιταχθέντα
367Ph	33r	Rom.7.13	^*		ώστε ὁ μὲν ὁ νόμος Ἅγιος ὁ νόμος ὅτι ἐφύλαττεν ἀπὸ ἀκαθαρσίας τοὺς φυλάττοντας αὐτον δίκαιος ὅτι τοῖς μὲν κατορθοῦσιν ἠμείβετο δωρεαῖς τοῖς δὲ παραβαίνουσιν ἐπετίθει τὰς τιμωρίας ἀγαθος ὅτι οὐχ ἡδομενος ταῖς τιμωρίαις ἢ ὀργῇ χρώμενος ἐκολαζεν ἀλλὰ τῆς αὐτῶν ἕνεκα σωτηρίας καὶ ὠφελείας καὶ βελτιώσεως καὶ ἔτι ὅτι μικρὰ κατορθοῦσι μεγάλα ἐχαρίζετο καὶ ἁμαρτάνοντας περιεῖπε καὶ οὐ κατ' ἀξίαν τῶν πλημμελημάτων ἐκολαζεν αὐτὸς δὲ τέως ταῦτα παραδραμὼν ἐκ τούτων συμπεραίνει ἅγιον καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸν νόμον ἤτοι τὴν ἐντολὴν ἐξ ἑνὸς μὲν ὅτι ἐδίδαξέ με γνωρίσαι τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐπέταξε φυγεῖν αὐτὴν ἐξ ἑτέρου δὲ ὅτι κηδόμενος καὶ φροντίζων τοῦτο ἐποίησεν εἰς γὰρ ζωὴν ἐμοὶ καὶ σωτηρίαν ταῦτα ἐποίησεν ἅγιος οὖν ὅτι ἐδίδαξε καὶ φυγεῖν ἀπὸ τῆς ἀκαθαρσίας αὐτῆς ἐπέταξεν δίκαιος ὅτι διδάξας οὕτω τὴν τιμωρίαν τοὺς μὴ φυλάξαντας ἀπαιτεῖ ἀγαθὸς δὲ πάλιν ὅτι ζωήν μοι προνοούμενος ταῦτα ἐπετέλει
367ex	33r	Rom.7.13	Θεοδωρ(ητου) ^* s	ώστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθὴ τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο	Νόμον τὸν Μωσαϊκὸν λέγει ἐντολὴν δὲ τὴν τῶ Ἀδὰμ δεδομένην ἁγίαν μὲν ὡς τὸ δέον διδάξασαν δικαίαν δὲ ὡς ὀρθῶς τοῖς παραβάταις τὴν ψῆφον ἐπενεγκοῦσαν ἀγαθὴν δὲ ὡς ζωὴν τοῖς φυλαττουσιν εὐτρεπίζουσαν
368	33r	Rom.7.13		ἂλλ ἡ ἁμαρτίαν ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον	ἵνα φησι δειχθῇ πως μιαρὰ καὶ ἰταμὴ καὶ ἰσχυρὰ ἡ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτοῦ τουτέστιν τοῦ νόμου αὐτοῦ τὸν θάνατον κατειργάσατο μεγίστην δὲ δηλοῖ τῆς ἁμαρτίας τὴν ἰσχὺν δεῖξαι θέλων τοῦ Χριστοῦ τὴν δωρεὰν ὅτι ταύτης ἡμᾶς τῆς ἰσχυρᾶς καὶ ἀφύκτου ἀπήλλαξεν
368Ph	33r	Rom.7.13	^*		ἂλλ ἡ ἁμαρτία ἵνα φανῇ ἁμαρτία Ἐπειδὴ τῆς ἁμαρτίας ἠθέλησεν τὸ μέγεθος δεῖξαι μεῖζον δὲ ταύτης εἰς κακίαν οὐκ ἦν εὑρεῖν δι' αὐτῆς ταύτης τὸ μέγεθος αὐτῆς ἐνδεικνύμενος φησιν ἀλλ' ἡ ἁμαρτία ἵνα φανῇ ἁμαρτία τοῦτ' ἔστιν ἐκκαλυφθῇ αὐτῆς ὁ πᾶς τῆς κακίας πλοῦτος καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῆς ἡ ἐν αὐτῇ ἵνα ὅπερ ἐστὶν ὅλη ὡς ὅλη γένηται ἐμφανὴς ἐπειδη ταύτης οὐκ ἦν χεῖρον εὑρεῖν αὐτὴν ἐφ' ἑαυτῆς κατηγόρησε πικρῶς ἅμα καὶ δριμέως τὸν ὄγκον αὐτῆς καὶ τὸ τυραννικὸν καὶ ἀνυπέρβλητον ἐνδεικνύμενος
369	33r	Rom.7.13		ἵνα γένηται καθ' ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς ^*	ἵνα φασιν δειχθῇ αὐτῆς ὁ ἅπας Ἰὸς καὶ ἡ πᾶσα κακία τὸ γὰρ καθ' ὑπερβολὴν ἐπιτάσεως ἐστιν οὐ μικρὸν οὖν ὤνησεν ὁ νόμος πᾶσαν αὐτῆς τὴν πικρίαν ἀποκαλύψας ἵνα διὰ γοῦν τοῦτο φύγωμεν αὐτήν
370	33r	Rom.7.13-Rom.7.14		οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικὸς ἐστιν	ἐπειδὴ εἶπε τὸν νόμον αἴτιον τῆς ἁμαρτίας εἰ καὶ μὴ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἵνα μὴ νομίσωσιν αὐτον κατὰ τοῦ νόμου λέγειν οὐ μόνον αὐτον κατηγορίας ἀπαλλάττει ἀλλὰ καὶ ἐγκωμιάζει αὐτον κατηγορεῖ δὲ τῶν μὴ φυλαξάντων
371	33r	Rom.7.14	^*		διδάσκαλος φησι ἀρετῆς πολέμιος ἁμαρτιῶν
371Ph	33r	Rom.7.14
371ex	33r	Rom.7.14
372	33v	Rom.7.14		ἐγὼ δὲ σαρκικὸς εἰμι	αὐτος ὁ ἄνθρωπος οὐ καθὸ ἐστιν ἄνθρωπος ἀλλὰ καθὸ οὕτως ἑαυτοὺς ἤξαμεν ὑπο τὴν ἐπιθυμίαν φησι κείμενος τῆς σαρκὸς καὶ ἐπιτελῶν τὰ ἀρέσκοντα τῶ σώματι
373	33v	Rom.7.14		πεπραμένος ὑπο τὴν ἁμαρτίαν	μετὰ γὰρ τοῦ θανάτου φησιν καὶ ὁ τῶν παθῶν {υπεισηλθεν ἐσμὸς οἷον /υπεισηλθεν οἷον }^*ὀργὴ λύπη ἐπιθυμία κακὴ τούτοις φησι παραδεδομένος ἤμην τοῦτο γὰρ τὸ πεπραμένος παρεδεδόμην δὲ τῶν παθῶν ἀρχὴν λαβόντων τὴν ἐν Ἀδὰμ παράβασιν
374	33v	Rom.7.14-Rom.7.15		ὁ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω	{εἶτά πως /εἶτα λέγει πως }^*πεπράμεθα ὑπο τὴν ἁμαρτίαν οὐ γινώσκω φησι πως ἀπατῶμαι καὶ συναρπάζομαι εἰς τὴν ἁμαρτίαν κλέπτομαι φησιν ὡς μικροῦ μήτε εἰδέναι τι πάσχω
374Pha	33v	Rom.7.15
374Phb	33v	Rom.7.15
375	33v	Rom.7.15		οὐ γὰρ ὁ θέλω τοῦτο ποιῶ ἂλλ ὁ μισῶ τοῦτο ποιῶ	οὐ τοῦτο λέγει ὅτι βιάζεται με καὶ ἄκοντα ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τὸ ἀπατηλὸν αὐτῆς δεῖξαι θέλει καὶ ὅπως ἐκ τοῦ καταγλυκαίνειν τὴν αἴσθησιν συναρπάζει ὅτι πολλάκις οὐ καταγινώσκω πράγματος καὶ ὁ μισῶ εἰς αὐτο συναρπάζομαι
376	33v	Rom.7.15-Rom.7.17		εἰ δὲ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῶ νόμῳ ὅτι καλὸς νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο	οὐ μικρὸν ἐγκώμιον τοῦ νόμου λέγει αὐτο γὰρ τὸ μὴ θέλειν τὴν ἁμαρτίαν παρὰ τῆς διδαχῆς ἔχω τοῦ νόμου πως οὖν αἴτιος ὁ διδάξας τὸ κακὸν αἴτιος δὲ ὁ οὕτω χαῦνος ὃς διὰ τὸ πρὸς καιρὸν ἡδὺ τῆς ἁμαρτίας ἐκεῖνα πράττει ὧν καὶ αὐτος ὑπάρχει κατήγορος καὶ πρὶν πράξει καὶ μετὰ τὸ πρᾶξαι
377	34r	Rom.7.17		ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία	καί πως ἁμαρτία κατεργάζεται αὐτο τὸ ἡδύ μοι φησι τοῦ πραγαματος προβάλλεται καὶ οὕτως εξαπαταμε μὴ ἐμμένειν οἷς κέκρικα καὶ βεβούλευμαι
377ex	34r	Rom.7.17-Rom.7.18		οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι τουτέστιν ἐν τῆι σαρκὶ μου ἀγαθον	τὸ αὐτεξούσιον θέλει δεῖξαι καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος κύριος τῆς ἐπ' ἄμφω τοῦ τε ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ῥοπῆς φησιν οὖν οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοι τὸ ἀγαθον τουτέστιν οὐκ ἀποκεκληρωμένον καὶ ἀνάγκη τινι παραμενων μοι ἔχω τὸ πράττειν τὰ ἀγαθὰ ὥστε καὶ πρὸς βίαν ἀφέλκειν με τῶν κακῶν τοῦτο γὰρ οἴκησις ἡ εἰς ἀεὶ διαμονὴ καὶ ἐγκάθισις
378	34r	Rom.7.18	Οικου(μενιου) ^* s	οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι τουτέστιν ἐν τῆι σαρκὶ μου ἀγαθον	τὴν ἀπὸ τῆς πραβασεως εἰσοικισθεῖσαν λέγει οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ τῆς ἀναστάσεως λόγῳ
379	34r	Rom.7.18		τὸ γὰρ θέλειν παράκειται μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω	τὸ θέλειν φησιν ἐστι μοι οὐ ποιῶ δὲ διὰ τὴν τῆς ἁμαρτίας συναρπαγὴν καὶ γάρ με συναρπάζει ἐφ' ὦ μὴ πρᾶξαι τὰ παρ' ἐμοῦ ἐπαινούμενα ἀλλὰ τὰ ψεγόμενα
380	34r	Rom.7.18-Rom.7.19		οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθον ἂλλ o οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω	δείκνυσι τοσαύτην τὴν ἀπάτην τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν πείθω ὅτί φησι σπουδή μοι πρᾶξαι τι ἀγαθον καὶ σπουδή μοι μὴ πρᾶξαι τι κακὸν καὶ ὅμως ἔπεισιν ἡ ἐπιθυμία αἰχμαλωτίζουσά με καὶ πείθουσα τῶν δεδογμένων ὑπεριδεῖν καὶ ἐσπουδασμένων καὶ τὰ αὐτῆς πρᾶξαι
381	34r	Rom.7.19-Rom.7.20		εἰ δὲ ὁ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο	σχεδὸν γὰρ καὶ ἀβουλήτως πρὸς τὸ κακὸν συναρπάζομαι ὡς είναι τὸ πᾶν τῶν τὴν ἁμαρτίαν ὑποτιθεμένων δαιμόνων μικρᾶς γὰρ χώρας ἐπιλαβόμενοι ἐκ τῆς ἡμῶν ῥαθυμίας τὸ ὅλον ἀνατρέπουσιν
382ex	34v	Rom.7.20		ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία	ἐπὶ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ οὐκ εἶπεν οἴκησιν ἐπὶ δὲ τῆς ἁμαρτίας εἶπεν λοιπὸν γὰρ ἐκ τοῦ ἀεὶ ἁμαρτάνειν εἰς ἕξιν τινα τῆς ἁμαρτίας ἤλθομεν {τὸ γὰρ ἔθος /τὸ γὰρ ἄγαν ἔθος }^*ἔθος ἴσα φύσεως
383	34v	Rom.7.20-Rom.7.21		εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῶ θέλοντι ἐμοι ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται	ἀσαφὲς τὸ εἰρημένον ἐστι δὲ ἐπαινῶ φησι τὸν νόμον κατὰ τὸ συνειδιὸς καὶ αὐτον δὲ εὑρίσκω τὸν νόμον ἐμοι τὸ καλὸν ποιεῖν προαιρουμενω προτροπὴν παρέχοντα τι οὖν μετὰ τοῦτο τὸ κακὸν πράσσω φησιν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται τουτέστιν ἐπιμελῶς ἔγκειται ὥστε οὐδε βουλομένῳ μοι τὸ καλὸν πρᾶξαι ἱκανὸς ἐστιν ὁ νόμος βοηθῆσαι πλὴν γὰρ τοῦ προτρέψασθαι οὐδὲν ἰσχύει τοιγαροῦν ἀφετέον τὸν νόμον τοῦτο γὰρ τὸ κατασκευαζόμενον αὐτω καὶ προσελευστέον τῶ Χριστῷ ὃς οὐ προτρέπεται μόνον ἀλλὰ καὶ ἀναιρεῖ τὴν προγενομένην ἁμαρτίαν διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ μετὰ τοῦτο σώζει καὶ βοήθει
383Pha	34v	Rom.7.21
383Phb	34v	Rom.7.21
384	34v	Rom.7.21	^*	εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῶ θέλοντι ἐμοι ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται	οἷον προτροπὴν καὶ συβουλὴν παρέχοντα
385	34v-35r	Rom.7.21-Rom.7.23		συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσὶ μου ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοὸς μου	τέσσαρες εἰσιν ἐνταῦθα νόμο περὶ ὧν διαλαμβάνει εἰς μὲν ὁ νόμος τοῦ θεοῦ περὶ οὐ φησι συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ δεύτερος δὲ ὁ ἀντιστρατευομενος τρίτος περὶ οὐ φησι τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τέταρτος περὶ οὐ λέγει ^τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου τούτων ὁ πρῶτος τὸ εὐαγγελικὸν ἐστι παίδευμα ἔξωθην διὰ ^τοῦ κηρύγματος εισιων ^καὶ ῥυθμίζον τὴν ψυχν ὁ δεύτερος ὁ ἀντιστρατευομενος καὶ {οὕτως /οὗτος }^τῶν ἔξωθεν ἐστιν επεισιων κατ' ἐνέργειαν τοῦ πονηροῦ καὶ τὴν ψυχὴν αἰχμαλωτίζων ὁ τρίτος ὅν φησιν νόμον νοὸς οὗτὸς ἐστιν ὁ τῆ φύσει ἡμῶν ἐγκατασπαρεὶς παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἐπὶ τὰ θεῶ φίλα παροτρύνων ὁ τέταρτος ὁ τῆς ἁμαρτίας νόμος οὗτὸς ἐστιν ὁ φιλαμαρτήμων ὃς διὰ τῆς πρὸς τὸ κακὸν συνηθείας ενεσκηρωσεν ἐν ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ὅρα οὖν πως ἐκ διαμέτρου ἐναντίοις περιεστοιχίσμεθα νόμοις οἱ μὲν γὰρ δύο {αὐτω /αὐτῶν }^ἔξωθεν ἐπεισρέουσιν ἡμῖν ὁ μὲν πρὸς ἀγαθοεργίαν προκαλούμενος τουτέστιν ὁ εὐαγγελικὸς ὁ δὲ πρὸς κακίαν παρακαλῶν ὁ ἀντιστρατευομενος τοῦ πονεροῦ νόμος οἱ δὲ λοιποὶ δύο ἔνδον εἰσιν καὶ τὴν ψυχὴν συνέχουσὶν ὁ μὲν τοῦ νοὸς παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἡμῖν ἐγκατεσπαρμένος καὶ ὁδηγῶν πρὸς τὰ κρεῖττονα ὁ δέ γε τέταρτος ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας διὰ τὴν πρὸς τὸ κακὸν ἕξιν ἐνσκιρωθεὶς ἐν ἡμῖν διὸ πρόσσχες πως ἀκριβῶς εἶπεν βλέπω δέ φησιν ἕτερον νόμον ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τοῦτω δὴ τῶ ἐμφύτῳ πρὸ τὰ καλὰ καὶ αἰχμαλωτίζοντὰ μὲν ἐν τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσίν μου ὡς εἰ ἔλεγεν ἔξωθεν εἰσπνέων {συγκινεῖ /σoυκινει }^καὶ ἐρεθίζει πάντα τὸν ἐν ἐμοι ἀποκείμενον κονιορτὸν καὶ βόρβορον ὃν ἡ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν μοι ἕξις ενεπιλωσεν καὶ ἐνέκαυσεν
385ex	34v-35r	Rom.7.23	^*		οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ καὶ γὰρ καὶ ὁ νόμος τοῦ θεοῦ ὁ εὐαγγελικὸς κινεῖ καὶ ἐρεθίζει τὰ ἐν ἡμῖν ἔμφυτα καὶ ἐγκατεσπαρμένα παρὰ τοῦ δημιουργὸ πρὸς ἀγαθοεργίαν σπέρματα ἕκαστος γὰρ τῶν {ἐπεισιόντων /επισιοντων }^*ἔξωθεν τὸν οἰκεῖον καὶ κατάλληλον τῶν ἔνδον καὶ ἐν ἡμῖν ὄντων νόμων κινῶν καὶ διερεθίζων ἡ εὐσεβεῖν ἡ ἀσεβεῖν ἡμᾶς προτρέπεται
385Ph	34v-35r	Rom.7.23
385exb	34v-35r	Rom.7.23	^*		ὅρα περὶ τῶν τεσσάρων τούτων νόμων ὧν οἱ μὲν καὶ ἔξωθεν οἱ δὲ καὶ ἔσωθεν
386	34v-35r	Rom.7.23
387ex	35v	Rom.7.23		καὶ αἰχμαλωτίζοντὰ με	καλῶς εἶπεν αἰχμαλωτίζοντά με μάχης γὰρ κινουμένης μεταξὺ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν τοῦ νόμου ἐπιταγμάτων ἤγουν τοῦ ἀντιλέγοντος λογισμοῦ τῆ ἁμαρτία ἄπεισι νικήσασα ἡ αμρτια αἰχμάλωτον λαβοῦσα τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον
388	35v	Rom.7.23		τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας	νόμον ἁμαρτίας περιφραστικῶς τὴν ἁμαρτίαν καλεῖ
389	35v	Rom.7.23		τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσὶ μου	τῶ διὰ τῶν μελῶν μου φησι πολεμοῦντί μοι τοῦτο δὲ οὐ κατάγνωσις τοῦ σώματος οὐ γὰρ εἰ βασιλέως οἰκίαν τύραννος καταλαβοι ἤδη τῆς οἰκίας ἡ αἰτία
390	35v	Rom.7.23-Rom.7.24		ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος τις με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου	τις με ῥύσεταί φησιν ἐκ τῶν σωματικῶν μου πράξεων τῶν τὸν νοητὸν επαγον τῶν θάνατον ἥτις με ῥύσεται ἀπὸ τοῦ μὴ συναρπάζεσθαι ὑπο τῶν ἐν τῶ σώματι ἐπιθυμιῶν αἱ θάνατὸς εἰσιν ἡμῖν τις μὲν οὖν ἕτερος ἡ ὁ Χριστὸς τοῦτο γὰρ ἠρέμα ἐμφαίνει οὔτε γὰρ ὁ νόμος ῥύεται οὔτε ἡ ἐμὴ προαίρεσις σπουδάζουσα
394	35v	Rom.7.24	^*		ὁ μὲν νόμος οὕτως φησιν ὁ δέ γε Χριστὸς οὐ μόνον τῶν προγενομένων ἀπήλλαξεν ἁμαρτιῶν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον ἀχειρώτους ἐποίησεν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ οὐδὲν ἄρα κατάκριμα νυν οἷον οὐδεμία δι' ἁμαρτίαν κατάδικη
391	35v	Rom.7.24-Rom.7.25		εὐχαριστῶ τῶ θεῶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	ὅτι αὐτός με φησιν ἐρρύσατο διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
391ex	35v	Rom.7.25	Θεοδωρη(του) ^*		Θανάτου σῶμα φησι καλεῖ ὡς ὑπὸ τὸν θάνατον γεγενημένον τουτέστι θνητὸν ἡ ψυχὴ γὰρ ἀθάνατος
392	36r	Rom.7.25		ἄρα οὖν αὐτος ἐγὼ τῶ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ θεοῦ	ὅσον φησιν ἧκεν εἰς τὴν προαίρεσιν τὴν ἐμὴν ὁ ἔλεγεν ἄνω συνήδομαι γὰρ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ
393	36r	Rom.7.25		τῆ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας	ἡ γὰρ ἁμαρτία διὰ τῆς σαρκὸς καὶ τῶν αὐτῆς ἐπιθυμιῶν τὰ ἑαυτῆς ἐνήργει
395	36r	Rom.7.25-Rom.8.1		οὐδὲν ἄρα νυν κατακριμσ τοῖς ἐν Xριστω Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	τι οὖν οὐδε μία κατάδικη οὐ δὲ ἁμαρτία νυν ἀσφαλίζεται αὐτο οὐχί φησιν ἂλλ ἐκείνοις ὅσοι μὴ ἑκοντες σαρκικὴν ζῶσιν ζωὴν εἰ γὰρ μόνον προέλοιντο πνευματικῶς ζῆν οὐχ ἁμαρτήσονται ἐπὶ δέ γε τοῦ νόμου οὐδε ὁ βουλόμενος ζῆν ὀρθῶς ἴσχυεν μηδενὸς βοηθοῦντος μηδὲ συνεπισχουντος ἐν δὲ Χριστῷ Ἰησοῦ οἷον τοῖς οὖσιν ἐν τῆ Χριστοῦ πίστει καὶ ἑλομένοις πνευματικὴν ζωήν
396	36r	Rom.8.1-Rom.8.2		ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσεν με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου	ὥσπερ νόμον ἁμαρτίας τὴν ἁμαρτίαν φησιν οὕτως καὶ νόμον πνεύματος τὸ πνεῦμα ὅπερ φησιν ἐστι ζωῆς χορηγὸν καὶ δοτικον τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ αὐτος γὰρ ὁ αἴτιος ἡμῖν τῆς δωρεᾶς τοῦ πνεύματος ὁ λύσας τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐπισπασάμενος καθὸ ἐστιν ἄνθρωπος τὸ πνεῦμα καὶ ἡμῖν μεταδους τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα ἠλευθέρωσέν με ἀπό τε τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἔνθεν θανάτου ὁδηγοῦν πρὸς τὰ βελτίω
396Ph	36r	Rom.8.2
397	36r	Rom.8.2-Rom.8.3		τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὦ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός	ὁρᾷς ὅτι οὐ τοῦ νόμου καταψηφίζεται οὐ γὰρ εἶπεν τὸ πονηρὸν τοῦ νόμου ἐν ὦ ἐκακούργει ἀλλὰ τὸ ἀδύνατον καὶ ἐν ὦ ἠσθένει ὡς εἰ εἶπεν ἤθελεν σῶσαι ἂλλ οὐκ ἴσχυεν ἐν ὦ φησιν ἠσθένει ἐπειδὴ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς τουτέστιν τοῦ σαρκινου φρονήματος οὐ γὰρ τὴν σάρκα διαβάλλει
398	36v	Rom.8.3		ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱον πέμψας	ἄνω εἰπὼν τὸ πνεῦμα ἠλευθερωκέναι νυν τὸν υἱον λέγει κοινῇ γὰρ εὐδοκία τῆς ἁγίας τριάδος σεσώσμεθα
399	36v	Rom.8.3		ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	τὸ ἐν ὁμοιώματι οὐ πρὸς τὸ σαρκὸς ὅρα ἀλλὰ πρὸς τὸ σαρκὸς ἁμαρτίας οὐ γὰρ ἄλλην παρὰ τὴν ἡμῶν ἥνωσεν ἑαυτῷ ἄπαγε ἂλλ οὐχ ἁμαρτωλὸν ὡς εἰ εἶπεν ἐν ὁμοιώματι ἁμαρτωλὸ σαρκὸς ἀναμάρτητον δὲ Κύριλλος ἐν βιβλίῳ ἱ τῆς κατὰ Ἰουλιανοῦ τὸ σῶμά φησι Χριστοῦ οὐκ ἦν ἁμαρτίας σῶμα ἂλλ ὁμοίωμα σαρκὸς ἁμαρτίας
399ex	36v	Rom.8.3	Βασι(λιου) εκ τ(ης) προς Σωζοπο(λιτανους) επιστολ(ης)	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	φαίνεται ὁ Κύριος τὰ φυσικὰ πάθη μὲν παραδεξάμενος πρὸς βεβαίωσιν τῆς ἀληθινῆς καὶ οὐ κατὰ φαντασίαν ένανθρωπησεως τὰ δὲ ἀπὸ κακίας πάθη ὅσα τὸ καθαρὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν καταρυπαινει ὡς ἀνάξια τῆς ἀχράντου θεότητος ἀπωσάμενος διὰ τοῦτο εἴρηται ἐν ὁμοιώματι γεγενῆσθαι αὐτον σαρκὸς ἁμαρτίας ὥστε σάρκα μὲν τὴν ἡμετέραν ἔλαβε μετὰ τῶν φυσικῶν αὐτῆς παθῶν ἁμαρτίαν δὲ οὐκ ἐποίησεν
400	36v	Rom.8.3		καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν	οὐχ ἁπλῶς φησιν οὐδε ἀνεξετάστως καθὸ δυνατὸς ἐστι κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἀλλὰ πρῶτον διελέγξας τὰ μεγιατα πταίουσαν καὶ ἁμαρτάνουσαν
400Ph	36v	Rom.8.3
401	36v	Rom.8.3		ἐν τῆ σαρκί	διὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ φησι τοῦτο γὰρ τὸ θαυμαστὸν ὅτι διὰ τῆς σαρκὸς τῆς πάλαι ἔνοχο οὔσης τῆ ἁμαρτία κατέκρινε ταύτην πως τῶ φυλάξαι δηλάδη ἀναμάρτητον ταύτῃ γὰρ νικήσας αὐτὴν καὶ ἐκόλασεν κόλασις δὲ ἁμαρτίας ἡ ἀναίρεσις αὐτῆς καὶ οὕτω παραδοῦναι εἰς τὸν θεὸν ἐπὶ ἀναιρέσει τῆς ἁμαρτίας
402	36v	Rom.8.3-Rom.8.4		ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	ἵνα μή τις λέγη καί τι πρὸς ἡμᾶς τοῦτό φησι ταῦτα ἐποίησεν ὁ Χριστὸς ἵνα ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου τοῦτο γὰρ τὸ δικαίωμα πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τις δὲ ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου τὸ μὴ γενέσθαι ἡμᾶς ὑπευθύνους τῆ ἄρα πληρωθῇ δὲ ἐν ἡμῖν τισιν τοῖς μή φησιν εθελουσιν σαρκικῶς ζῆν ἀλλὰ πνευματικῶς ἵνα γὰρ μὴ εἴπῃς ἐνίκησεν ὁ Χριστὸς καὶ οὐκέτι χρεία ζῆν ἀσφαλῶς προσέθηκεν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ὡς εἰ εἶπεν κατώρθωται μὲν ἡμῖν ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου διὰ Χριστοῦ πλὴν ἀλλὰ καὶ ἡμῶν χρεία ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἔδωκεν τὴν νίκην καὶ τὸν στέφανον ἡμῶν δὲ τὸ δυνηθῆναι κατασχεῖν τὰ δοθέντα διὰ πολιτείας χρηστῆς καὶ πίστεως
403	37r	Rom.8.4-Rom.8.5		οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν	οἱ ταῖς σαρκικαῖς φησι ἐπιθυμίαις ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες ταύτας δὴ καὶ ἐν σπουδὴ ἔχουσιν
404	37r	Rom.8.5		οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος	ἀπὸ κοινοῦ τὸ φρονυσιν
405	37r	Rom.8.5-Rom.8.6		τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος	φρόνημα σαρκὸς καλεῖ τὴν γεώδη τῆς διανοίας ὁρμὴν καὶ τὴν εἰς τὰς ἀτόπους πράξεις ῥοπὴν τοῦτο δὲ οὐ διαβολὴ τῆς σαρκὸς οὐ γὰρ εἶπεν ἡ φύσις ἀλλὰ τὸ φρόνημα τὸ δυνάμενον καὶ διορθωθηναι
406	37r	Rom.8.6		τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴν καὶ εἰρήνη	τῆ ἐν πνευματικινουμενη ἐν ἡμῖν διάνοια
407	37r	Rom.8.6	^*		τὸ μὲν ζωὴ ὡς πρὸς τὸ εἰρημένον ὅτι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος τὸ δὲ εἰρήνη ὡς πρὸς τὸ ἑξῆς διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν
408	37r	Rom.8.6-Rom.8.7		διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν	φρόνημα σαρκὸς οὐχὶ σὰρξ ἀλλὰ τὸ πρὸς ἀκρασίαν αὐτῆς ὅρμημα οὕτως γὰρ Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ
409	37v	Rom.8.7		τῶ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται οὐδε γὰρ δύναται	εἶπεν τὴν αἰτίαν τῆς ἔχθρας διὰ τὸ μὴ εἴκειν τῶ θείῳ νόμῳ
409Ph	37v	Rom.8.7
410	37v	Rom.8.7	^*		μὴ θορυβηθῇς ἀκούων τοῦτο οὐ {τοῦτο λέγει /τοῦτο γὰρ λέγει }^*ὅτι ὁ σαρκικὸν φρόνημα ἔχων οὐδέποτε δύναται θεῶ ἀρέσαι ἂλλ ἐν ὦ ἐπιμἐνει ἐν αὐτω οὐκ ἂν ὑποταγείη θεῶ ἐπεί πως πολλοὶ μετανοήσαντες ἐσώθησαν οὐ γὰρ εἶπεν ὅτι ὁ ἔχων αὐτω ἄνθρωπος οὐ δύναται θεῶ ὑποταγῆναι ἂλλ αὐτο τὸ φρόνημα ὃ εἰσιν αἱ πονηρᾶι πράξεις ἃς καὶ εγκαταλιπειν ἔξεστιν
411	37v	Rom.8.7-Rom.8.8		οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῶ ἀρέσαι οὐ δύνανται	τινες δὲ εἰσιν ἐν σαρκὶ οὗτοι δηλάδη οἱ τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχοντες ἐκ παραλλήλου γὰρ τὸ αὐτο εἶπεν
412	37v	Rom.8.8-Rom.8.9		ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστε ἐν σαρκὶ ἂλλ ἐν πνεύματι	διὰ τὴν δοθεῖσάν φησιν τοῦ θεοῦ χάριν οὐκ ἐστε ἐν σαρκὶ τουτέστιν ἐν σαρκικαῖς καὶ αμαρτωλαις πράξεσιν ἂλλ ἐν πνευματικῶ φρονήματι
413	37v	Rom.8.9		εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν	οὐκ ἐστιν τὸ εἴπερ ἐνταῦθα ἀμφιβάλλοντος ἀλλὰ πεπεισμένου ἀντὶ τοῦ ἐπειδήπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν ὡς καὶ ἐκεῖ εἴπερ δίκαιον παρὰ θεῶ ἀποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν καὶ γὰρ καὶ ἐκεῖ τὸ εἴπερ ἐπειδήπερ κεῖται
413Ph	37v	Rom.8.9
414	37v	Rom.8.9		εἰ δὲ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ	ἵνα μὴ λυπήση οὐκ εἶπεν εἰ δὲ οὐκ ἔχετε ἀλλὰ εἰ δέ τις ὡς ἐπὶ ἄλλων
415ex	37v	Rom.8.9	Οικου(μενιου) ^* s	εἰ δὲ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ	κοινὸν γὰρ πατρὸς καὶ υἱοῦ τὸ πνεῦμα
414exa	37v	Rom.8.9	Σευηρι(ανου) ^* s	εἰ δὲ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ	πνεῦμα Χριστοῦ εἶπεν τὰ χαρίσματα τῆς καινῆς διαθήκης
415exb	37v	Rom.8.9-Rom.8.10	Ιωανν(ου) ^* s	εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν	ἔδειξεν ὡς οὐ τῆς σαρκὸς κατηγορεῖ ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας τῆ γὰρ ἁμαρτία προσέταξεν τοιτο γενέσθαι νεκρὸν ἀντὶ τοῦ τῆς ἁμαρτίας μὴ ἐνεργεῖν πνεῦμα δὲ ἐνταῦθα τὴν ψυχὴν προσηγόρευσεν ὡς πνευματικὴν ἤδη γεγενημένην ταύτην επιεναι τὴν δικαιοσύνην κελεύει ἧς καρπὸς ἀξιέραστος ἡ ζωή
416	37v	Rom.8.10		εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι' ἁμαρτίαν	τὸ λυπηρον ἐπὶ ἄλλο θεὶς καὶ ἑνὸς εἰ δέ τις φησι πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει τὸ ποθητυον ἐπὶ αὐτῶν καὶ πληθυντικῶς εἶπεν εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν
417	37v	Rom.8.10	^*		τὸ σῶμά φησιν ἔσται νεκρὸν ὡς πρὸς τὴν τῆς ἁμαρτίας ^*ἐνέργειαν τοῦτο γὰρ τὸ διὰ ἁμαρτίαν
418	38r	Rom.8.10-Rom.8.11		τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν	μὴ φοβησθῇς φησιn ἀκούων νεκρὸν ἔχεις γὰρ καὶ ζωὴν τὸ πνεῦμα εἰς δικαιοσύνης ἐνέργειαν ὥσπερ δὲ εἶπεν τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν οὕτως ἦν ἀκολουθον εἰπεῖν τὸ δὲ πνεῦμα ζῶν ἂλλ εἶπεν ζωὴ δεικνὺς οὐ μόνον ζῶν τὸ πνεῦμα ἀλλὰ καὶ ζωοποιόν
418ex	38r	Rom.8.11	Κυριλλ(ου) ^* s	ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν	ἐγήγερται ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς παρὰ τοῦ πατρὸς ἐνεργουμένης περὶ τὴν σάρκα αὐτοῦ τῆς ζωῆς διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος ὃ ἐστιν αὐτοῦ οὐκοῦν καὶ εἰ ἐγηγέρθαι λέγοιτο παρὰ τοῦ πατρὸς ἀλλὰ καὶ αὐτος ἦν ὁ ανιστας διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πάντα γὰρ ἐνεργεῖται τὰ θεοπρεπῆ παρὰ τοῦ πατρὸς δι' υἱοῦ ἐν πνεύματι ἐγερεῖ τοίνυν καὶ τὰ ἡμῶν σώματα ἐκ νεκρῶν ὁ Χριστός
419	38r	Rom.8.11		ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν	εἰς τὸν περὶ ἀναστάσεως ἦλθεν λόγον ἐπεὶ οὖν ἐν ταύτῃ μὲν πάντες μὲν ἀνίστανται ἂλλ οἱ μὲν εἰς ζωὴν οἱ δὲ εἰς τιμωρίαν οὐκ εἶπεν ἀναστήσει ἀλλὰ ζωοποιήσει τουτέστιν εἰς ζωὴν καὶ δόξαν ἀναστήσει
420	38r	Rom.8.11		διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ πνεῦμα ἐν ὑμῖν	τὴν αἰτίαν εἶπεν τῆς ζωοποιήσεως ἐνοικοῦν δὲ εἶπεν τὴν δι' ὅλου μόνην δηλῶν
421	38r	Rom.8.11-Rom.8.12		ἄρα οὖν ἀδελφοὶ ὀφειλέται ἐσμεν οὐ τῆ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν	μετὰ γὰρ τὴν τοσαύτην χάριν χρεωστοῦμεν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ζῆν καὶ οὐκέτι κατὰ σάρκα εἶτα ἵνα μὴ νομισθῇ τὰς ἀναγκαίας ἀναιρεῖν τοῦ σώματος ὑπηρεσίας οἷον τροφὴν ἔνδυμα ἐπάγει τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν τουτέστιν ἐν ἁμαρτίαις καὶ εἰς τὸ ἐπιτρέπειν ταῖς σαρκικαῖς ἐπιθυμίαις
422	38r	Rom.8.12-Rom.8.13		εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε ἀποθνήσκειν	τὸν ἀθάνατον θάνατον ἐν τῆ γεέννῃ
423	38r	Rom.8.13		εἰ δὲ πνεύματι τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε	εἶδε διὰ πνεύματος ἁγίου τὰς πράξεις τοῦ σώματος τουτέστιν τὰς πονηρᾶς πράξεις ἀναιρεῖτε ζήσεσθε τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωήν
424	38r	Rom.8.13-Rom.8.14		ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται οὗτοι εἰσιν υἱοὶ θεοῦ	οὐκ εἶπεν ὅσοι πνεῦμα θεοῦ λάβωσιν ἂλλ ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται τουτέστιν παντὸς τοῦ βίου ἡνίοχον καὶ ἡγεμόνα προστήσονται πάντες μὲν γὰρ οἱ βαπτιζόμενοι πνεῦμα ἅγιον λαμβάνουσιν ἂλλ οὐ πάντες αὐτω τὴν ἡγεμονίαν ἐνδιδόασιν
425	38r	Rom.8.14	^*		ἰδοὺ καὶ τὴν υἱοθεσίαν εὐαγγελίζεται
426	38v	Rom.8.14-Rom.8.15		οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον	ἐπειδὴ υἱοθεσίας ἐμνήσθη ἦσαν δὲ καὶ Ἰουδαῖοι τούτου ἠξιωμένοι τοῦ ὀνόματος ὡς τὸ υἱος πρωτότοκος μου Ἰσραὴλ καὶ ἐγὼ εἶπα θεοὶ ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες θέλει δεῖξαι πολλὴν τὴν τῶν υἱοθεσιῶν διαφορὰν οὐ γὰρ ἐλάβομεν φησιν πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον οὐχ ὥσπερ φησιν οἱ Ἰουδαῖοι πνευματικὸν ἔλαβον νόμον ὡς δοῦλοι εἰς φόβον τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ πνεῦμα δουλείας αὐτοὶ γὰρ διὰ τοῦ ἐν χερσὶ παρακειμένου φοβοῦ ὡς δοῦλοι ἠναγκάζοντο τὰ δέοντα ποιεῖν ἡμεῖς δέ φησιν ὡς υἱοὶ διὰ τὴν ἐν οὐρανοῖς ἐλπίδα τὰ δέοντα ποιοῦμεν οὐκοῦν ἐκείνοις μὲν τοῖς ενταξει δούλων ἐν φόβῳ ζῶσιν ἄχρις ὀνόματος καὶ {τιμῆς υιοθησια /τιμῆς ἡ υιοθησια }^*ἡμῖν δὲ κατὰ ἀλήθειαν
426Ph	38v	Rom.8.15
426ex	38v	Rom.8.15	Οικου(μενιου) ^*	οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον	ὥσπερ πάντα τὰ παρ' αὐτοῖς τύπος ἦν τῶν ἡμετέρων οὕτως ἡγοῦμαι κα τὴν υἱοθεσίαν
427	38v	Rom.8.15		ἂλλ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας ἐν ὧι κράζομεν ἀββᾶ ὁ πατήρ	τὸν πμευματικον φησι νόμον οὐ γὰρ ἔλαβον καθολικῶς πνεῦμα Ἰουδαῖοι
428	38v	Rom.8.15	^*		καί τοι ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν ἐλευθερίας ἂλλ ὅμως τὸ μεῖζον λέγει
429	38v	Rom.8.15			λέγομεν γὰρ πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέθεικεν δὲ καὶ τὴν εβραιαν λέξιν ἵνα τὸ γνήσιον δείξῃ διὰ πάντων
430	38v	Rom.8.15-Rom.8.16		αὐτο τὸ πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῶ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμεν τέκνα θεοῦ	ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι πατέρα ἐκάλουν τὸν θεὸν θέλει δεῖξαι ὅτι αὐτοῖς μὲν οὐκ ἐπετέτραπτο τοῦτο ἡμῖν δὲ ναὶ δῆλον ἐκ τοῦ μαρτυροῦντος πνεύματος καί φησι αὐτο τὸ πνεῦμα τουτέστιν αὐτος ὁ παράκλητος συμμαρτυρεῖ τῶ πνεύματι ἡμῶν τουτέστιν τῶ δοθέντι ἡμῖν παρ' αὐτοῦ χαρίσματι οὐ γὰρ μόνον τοῦ χαρίσματος ἡ τοιαύτη φωνὴ ἀλλὰ καὶ τοῦ δωρησαμένου ἔνθα οὖν τὸ πνεῦμα μαρτυρεῖ ποία ἐστι ἀμφισβήτησις
431	39r	Rom.8.16-Rom.8.17		εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι	λοιπὸν αὔξει τὴν ἀξίαν ἑνὶ γὰρ τέκνα μὴ κληρονομοῦντα
432	39r	Rom.8.17		κληρονόμοι μὲν θεοῦ	ὁρᾷς ὅτι άλλη ἐστιν ἡμῶν ἡ υἱοθεσία ἡμῶν παρὰ τὴν τῶν Ἰουδαίων ἡμεῖς γὰρ καὶ κληρονόμοι οἱ δὲ οὐχί φησι γὰρ περὶ αὐτῶν ὅτι κακοὺς κακῶς ἀπολέσει καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσει ἄλλοις γεωργοῖς καὶ πάλιν ὅτι πολλοί φησιν ἥξουσιν καὶ ανακληθησονται μετὰ Ἀβραὰμ οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται
433	39r	Rom.8.17		{κληρονόμοι /συγκληρονόμοι }^*δὲ Χριστοῦ	πάλιν αὔξει τὸ ἀξίωμα καὶ φιλονεικεῖ ἐγγὺς ἡμᾶς στῆσαι τοῦ δεσπότου
434	39r	Rom.8.17		εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν	ἵνα μὴ ραθυμωτεροι γενώμεθα τὸ πᾶν είναι χάριτος λογιζόμενοι ἀπαιτεῖ καὶ τὰ παρ' ἡμῶν εἰ γάρ φησιν ἐν τοῖς λυπηροῖς κοινωνήσομεν καὶ ἐν τοῖς χρηστοῖς
435	39r	Rom.8.17-Rom.8.18		λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νυν καιροῦ	τὸ πρόσκαιρον τῶν παθημάτων δηλοῖ διὰ τοῦ νυν καιροῦ
436	39r	Rom.8.18		πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς	εἶτα δείκνυσι τὸ ὅλον σχεδὸν τῆς χάριτος ὃν διὰ τὸ νικᾷν ταῖς αντιδοσεσιν τὸν θεὸν καὶ ὅτι οὐκ ἰσχύομεν ἄξιόν τι τῆς ἐκεῖ ἀντιδόσεως παθεῖν ἡ συνεισενέγκαι
437	39r	Rom.8.18	^*		καλῶς τὸ ἀποκαλυφθῆναι ἐστι γὰρ καί νυν ἀλλὰ κέκρυπται
438	39r	Rom.8.18-Rom.8.19		ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως	ὁ λέγει τοιοῦτὸν ἐστι καὶ αὕτη φησιν ἡ κτίσις σφόδρα προσδοκᾷ τὴν μέλλουσαν ἡμῶν δόξαν διά τι ἄφθαρτος φησι πλασθεῖσα διὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας φθαρτὴ γέγονεν ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς εξαφθαρτων φθαρτὸ γεγόναμεν βούλεται οὖν ἡ κτίσις φησι τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀφθαρσίαν ἀπολαβεῖν ἔσται δὲ τοῦτο ἐν τῆ ἀναστάσει ἵνα καὶ αὕτη τὴν οἰκείαν ἀφθαρσίαν ἀπολάβῃ τοῦ γὰρ ἀνθρώπου δι' ὃν γέγονε φθαρτὴ τὴν ἀφθαρσίαν ἀπολαμβάνοντος καὶ αὕτη τὴν οἰκείαν ἀφθαρσίαν συναπολειψεται προσωποποιία δὲ ἐστι τὸ πᾶν ἵνα τὴν τῶν ἀγαθῶν τὴν ὑπερβολὴν δηλώσῃ καὶ ἵνα δείξῃ ὅτι ἡμεῖς μᾶλλον ὀφείλομεν σπουδάζειν τῆς τοιαύτης δόξης καὶ ἀφθαρσίας ἐπιτυχεῖν ἤπερ ἡ κτίσις ἐπεὶ μὴ νόμιζε τὴν ἄψυχον καὶ ἀναίσθητον κτίσιν τὰ τοιαῦτα προσδοκᾶν
438ex	39r	Rom.8.19	^* s	ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως	σφόδρα προσδοκία
439	39r	Rom.8.19	^* s	ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως	οἷον ἐπιτεταμένη προσδοκία
440	39v	Rom.8.19		τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται	τὸ τέλος ὅταν μελλωσιν δείκνυσθαι τινες υἱοὶ θεοῦ καί τινες υἱοὶ διαβόλου
441	39v	Rom.8.19-Rom.8.20		τῆ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη	οἷον τῆ φθορὰ τοῦτο γὰρ κατεκρίθη διὰ τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας
442	39v	Rom.8.20		οὐχ ἑκοῦσα	τῆς τοῦ Χριστοῦ δυνάμεως φησι τοῦτο τὸ ἔργον τὸ καὶ ἄκουσαν ὑποτάξαι
443	39v	Rom.8.20-Rom.8.21		ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα ἐπ' ἐλπίδι ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς	καὶ γάρ φησι καὶ αὕτη τὴν ἀπαλλαγὴν ἐλπίζει ἐπ' ἐλπίδι οὖν ἀπαλλαγῆς ὑπετάγη λοιπὸν ἑαυτὸν ἐφερμηνεύει πως ἐπ' ἐλπίδι ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται
444	39v	Rom.8.21		εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ	εἰς τὴν ἐλευθερίαν οἷον διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τουτέστι δι' ἡμᾶς ἔσται καὶ ἡ κτίσις ἄφθαρτος ὥσπερ καὶ δι' ἡμᾶς γέγονε φθαρτὴ οὕτω πάλιν καὶ δι' ἡμᾶς ἔσται ἄφθαρτος
444ex	39v	Rom.8.21	Οικου(μενιου) ^*	εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ	ἡ τὸ εἰς τὴν ἐλευθερίαν δηλοῖ τουτέστιν εἰς τὴν αὐτὴν εἰς ἦν καὶ ἡμεῖς ἐλευθερίαν τῆς φθορᾶς ἐλεύσεται οἷον ἐκ φθαρτῆς ἄφθαρτος γενομένη
445	40r	Rom.8.21-Rom.8.22		οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νυν	στενάζει φησιν ἡ κτίσις βουλουμένη ἀποθέσθαι τὴν φθορὰν λοιπὸν δὲ εἰ ἡ κτίσις πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς τοῦτο ἐθέλειν ὀφείλομεν καὶ μὴ τοῖς ὧδε κεχηνέναι οἱ καὶ λόγῳ τετιμημένοι καὶ υἱοθεσίαν προσδοκῶντες
446	40r	Rom.8.22	^*		ἐπειδὴ καὶ οἱ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ στενάζομεν διὰ τοῦτο συνωδίνει
447	40r	Rom.8.22-Rom.8.23		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν	οὐ μόνον φησιν ἡ κτίσις στενάζει ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπαρχήν τινα μικρὰν καὶ γεῦσιν τοῦ πνεύματος λαβόντες σπεύδουσι πρὸς τὰ ἐκεῖ μεταβῆναι εἰ γὰρ ἡ ἀπαρχὴ τοῦ πνεύματος τοιαύτη ώστε ποιεῖν θαυματουργίας ἐκ τῆς σκιᾶς τι τὸ τέλειον
448	40r	Rom.8.23		υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν	ἵνα μή τις λέγη σὺ εἶπας θεοὶ ἐσμεν ποίαν ἄλλην προσδοκῶμεν υιοθησιαν φησι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος τουτέστιν τὴν ἀφθαρσίαν τότε βεβαία γὰρ υἱοθεσία καὶ τότε ἥξει τὰ αὐτῆς ἀποτελέσματα νυν γὰρ οὔτε ἡ δόξα δήλη ἀλλὰ καὶ προσδοκία ἐκ πτωσεως διὰ βίου κατεγνωσμένου
449	40r	Rom.8.23	^*		εἶτα ἵνα μὴ νομισθῇ τὰ παρόντα διαβάλλειν καὶ δῷ λαβὴν τοῖς αἱρετικοῖς φησιν οὐ τὰ παρόντα κακὰ ἀλλὰ τὰ προσδοκώμενα βελτίω ἃ ἐστιν υἱοθεσία
449ex	40r	Rom.8.23	Οικου(μενιου) ^* s	υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν	τότε γὰρ τὰ τῆς υἱοθεσίας ἀποτελέσματα
449Ph	40r	Rom.8.23
450	40r	Rom.8.23-Rom.8.24		τῆ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἐστιν ἐλπὶς ὁ γὰρ βλέπει τις τι καὶ ἐλπίζει	ὡς εἰ ἔλεγεν πάντα λαβόντες παρὰ θεοῦ ἡμεῖς πίστιν αὐτω προσηγάγομεν ἧς μέγα μέρος ἡ τῶν ἐκεῖσε ἐλπὶς μὴ τοιγαροῦν ζητεῖ πάντα σοι ἐνταῦθα παρεῖναι τὰ ἀγαθὰ {ἀλλά τινα ἀλλά τινα /ἀλλά τινα }^*καὶ τῆ ἐλπίδι ταμίευσαι εἰ δὲ πάντα παρεῖναι θέλεις οὐκέτι ἐλπίζεις ἐλπὶς γὰρ βλεπωμενη οὐκ ἐστιν ἐλπίς
451	40v	Rom.8.24-Rom.8.25		εἰ δὲ ὁ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν δι' ὑπομονῆς απεκδοχημεθα	εἰ δέ φησιν τὰ μὴ ὁρώμενα ἐλπίζομεν ἐν ὑπομονὴ ἕξομεν τὴν τούτων προσδοκίαν ἡ δὲ ὑπομονὴ ὅτι μέρος μέγιστον ἀρετῆς παντί που δῆλον ώστε ἡ ἐλπὶς καὶ πίστεὼς ἐστι καὶ ὑπομονῆς ποιητική
451ex	40v	Rom.8.25-Rom.8.26	Οικου(μενιου) ^* s	ωσαύτος δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν	ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦμα φροντίσει σου εἰ δὲ ἀμελεῖς ἀμεληθήσῃ
452	40v	Rom.8.26		ωσαύτος δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν	καὶ μὴ νόμιζέ φησι κάμνειν ὑπομένων οὐ γὰρ εασεισε τὸ πευμα κάμνειν ἂλλ ἀντιλήψεται σου πρὸς τοῦτο ἀσθενεῖς γὰρ ἐσμεν καὶ οὐδε ὑπομονὴν κατορθῶσαι ἰσχύομεν δίχα τῆς τοῦ πνεύματος βοηθείας
453	40v	Rom.8.26		τὸ γὰρ τι προσευξόμεθα καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν	καί τι λέγω φησιν ὅτι πρὸς κατόρθωσιν ὑπομονῆς δεόμεθα ἀντιλήψεως παρὰ τοῦ πνεύματος καὶ ἐν τοῖς δοκοῦσιν φησιν εὐχερέσιν οἷον ἐν τῆ εὐχὴ ἐστι γὰρ ὅτε ἀσύμφορα αἰτοῦμεν
454	40v	Rom.8.26	^*		καὶ ἑαυτὸν ἔμιξεν ἵνα μὴ εὑρέθη ἐπαχθής
456	40v	Rom.8.26		ἂλλ αὐτο τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις	αὐτος ὁ παράκλητος ὁ τὰς καρδίας τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων ἐρευνῶν τῶν τὴν χάριν δηλάδη καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ εὔχεσθαι λαβόντων
455	40v	Rom.8.26	Οικου(μενιου) ^*		τὸ παλαιὸν χαρίσματα πολλοὶ ἐλάμβανον διαφορὰ προφητειῶν ἑρμηνειῶν γλωσσῶν ἅπερ πάντα πνεύματα ἐκάλουν καὶ χάρισμα δι' εὐχῆς ἐλάμβανον τινες ἐπειδὴ γὰρ ἀγνοοῦν τὸ πλῆθος τὸ συμφέρον ᾔτει πολλάκις ἀσύμφορα ἐλάμβανον οὖν τινες χάρισμα εὐχῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ ηὔχοντο ὅπερ καὶ αὐτο πνεῦμα ἐλέγετο τοῦτο οὖν λέγει ὅτι αὕτη ἡ χάρις τῆς εὐχῆς ὑπὲρ ἡμῶν τῶ θεῶ ἐντυγχάνει μεγίστοις στεναγμοῖς τοῦτο δὲ εἶπεν συστῆσαι βουλόμενος ὅτι ἀγνοοῦμεν καθὸ {δή /δεῖ }^*προσεύξασθαι εἰ γὰρ μὴ τοῦτό φησιν ἦν τις ἦν χρεία λαβεῖν τινας χάρισμα εἰς τὸ εὔχεσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ
455ex	40v	Rom.8.26	Οικου(μενιου) ^* s	ἂλλ αὐτο τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις	τοῦτό νυν ὁ διάκονος πληροῖ λιτανεύων
455Ph	40v	Rom.8.26
457	41r	Rom.8.26-Rom.8.27		ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τι τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματος	τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων τῶν τὸ εἰρημένον τῆς εὐχῆς λαβόντων πνεῦμα καὶ χάρισμα
458	41r	Rom.8.27		ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων	οὐκ αγνοουντα φησι διδάσκουσιν οἱ πνευματικοὶ τὸν θεὸν ἂλλ οἶδεν ὁ παράκλητος ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει οὐ κατά τινα βλαβερὰν ἐπιθυμίαν ἀλλὰ κατὰ θεὸν ὃ ἐστιν κατὰ τὴν βούλησιν τοῦ θεοῦ
459	41r	Rom.8.27	^* s	ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων	τῶν διὰ τῆς εὐχῆς ἁγιαζομένων
459Ph	41r	Rom.8.27
460	41r	Rom.8.27-Rom.8.28	^* s	οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς αγαπτωσι τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθον	οὕτω φησι διὰ τὴν ἐν τῶι εὔξασθαι ἄγνοιαν βοηθούμεθα ὑπο τοῦ πνεύματος ὅτι καὶ τὰ κακὰ εἰς ἀγαθὰ ἡμῖν περιτρέπει
461	41r	Rom.8.28	Οικου(μενιου)	οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς αγαπτωσι τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθον	πάντα φησι καὶ τὰ κακὰ καὶ ταῦτα περιστρέφει ὁ θεὸς εἰς ἀγαθον εἰς γὰρ εὐδοκίμησιν τῶν πασχόντων περιστρέφεται μεῖζον δὲ τὸ εἰς ἀγαθὰ περιστρέφεσθαι τοῦ μὴ παντελῶς ἐπελθεῖν
462	41r	Rom.8.28		τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν	ἐπειδὴ ἀπίθανον είναι ἐδοκει τὸ περιστρέφεσθαι τὰ κακὰ εἰς ἀγαθὰ προσθεὶς τὴν τοῦ θεοῦ κλῆσιν ἐπιστώσατο τὸ εἰρημένεον οὐ γὰρ τοῖς τυχοῦσι φησι τοῦτο συμβαίνει ἀλλὰ τοῖς ὑπο θεοῦ κληθεῖσιν εἶτα μὴ νομισθῇ μονομερῶς ὁ θεὸς ἐνίους καλέσας φησιν τοῖς κατὰ πρόθεσιν δεικνὺς ὅτι πάντες μὲν ἐκλήθημεν ἐκεῖνοι δὲ υπηκουυσαν διὸ καὶ βοηθοῦνται οἱ κατὰ πρόθεσιν οἰκείαν γενόμενοι κλητοί
462ex	41r	Rom.8.28
463	41r	Rom.8.28-Rom.8.29		ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισεν	ἀπὸ κοινοῦ κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς ὄντας
464	41r	Rom.8.29		συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ	ὅπερ ἐστι φησιν ὁ υἱος τοῦ θεοῦ κατὰ φύσιν ἐν τῆ ἐνανθρωπήσει δῆλον δὲ ὡς ἅγιος καὶ ἀναμάρτητος τοῦτο καὶ αὐτοὶ γεγόνασι κατὰ χάριν συμμόρφους γὰρ τοὺς ἰσομόρφους εἰκονα δὲ τοῦ υἱοῦ τὴν οἰκονομίαν καλεῖ καὶ τὸ ἐντεῦθεν αὐτοῦ σῶμα κατὰ μὲν τὴν οἰκονομίαν σύμμορφοι καὶ ἀδελφοὶ αὐτοῦ οἱ ἄνθρωποι κατὰ δὲ τὴν θεότητα μονογενὴς ὑπάρχει
464ex	41r	Rom.8.29	Κυ(ριλλου) ^* s	καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ	εἰ κάϊν τοῦ θεοῦ τις ἂν νοοῖτο σαφηνιεῖ λέγων αὐτὸς Ὥσπερ γὰρ ἐφορέσαμεν τὴν εἰκονα τοῦ χοϊκοῦ φορέσομεν καὶ τὴν εἰκονα τοῦ " ἐπουρανίου τουτέστι τὴν ἐν ἁγιασμῷ ζωὴν τὴν πρὸς πᾶν οτιουν ἀμώμητον πολιτείαν ὥσπερ γὰρ εἰκονα τοῦ χοικοῦ τουτέστιν Ἀδὰμ τὴν ἐν παρακοῇ τε καὶ ἁμαρτίαις ζωὴν εἶναὶ φαμὲν οὕτω καὶ εἰκονα τοῦ ἐπουρανίου τουτέστι Χριστοῦ τὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν δικαίοσυνην τὴν ὑπακοήν
465	41v	Rom.8.29		εἰς τὸ είναι αὐτον πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς	διὰ πάντων τὴν συγγένειαν ἡμῶν τὴν πρὸς τὸν Χριστὸν σημᾶναι θέλει συγγένειαν δὲ τὴν ἐν τῆ οἰκονομία τῆς σαρκὸς αὐτοῦ
466	41v	Rom.8.29-Rom.8.30		οὓς δὲ προώρισεν τούτους καὶ ἐκάλεσεν	πανταχοῦ τὸ κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς ὄντας συνυπάκουε ἐπεὶ ἄτοπον ἅπαντα εἰ ὁ θεός τινας μὲν ευεποιησεν τινας δὲ οὐ τὸ δὲ κατὰ πρόθεσιν συνυπακούομενον αὐτῶν ποιεῖ τὸ κατόρθωμα καὶ προσωποληψίας ἀπαλλάττει τὸν θεόν
467	41v	Rom.8.30		καὶ οὓς ἐκάλεσεν τούτους καὶ ἐδικαίωσεν	διὰ τῆς τοῦ λουτροῦ παλιγγενεσίας
468	41v	Rom.8.30		οὓς δὲ ἐδικαίωσεν τούτους καὶ εδοξασεν	διὰ τῶν χαρισμάτων διὰ τῆς υἱοθεσίας
468Ph	41v	Rom.8.30
469	41v	Rom.8.30-Rom.8.31		τι οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα	ὡς εἰ ἔλεγεν τούτων οὕτως ἐχόντων μηδεὶς λοιπὸν περὶ τῶν ὧδε πειρασμῶν ἡ κινδύνων λόγον ποιεσθω τι γὰρ ἑνὶ εἰπεῖν πρὸς τὴν τοσαύτην {ἀγαθότητα θεοῦ /ἀγαθότητα τοῦ θεοῦ }^*
469Ph	41v	Rom.8.31
470	41v	Rom.8.31		εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν τις καθ' ἡμῶν	ἵνα γὰρ μὴ λέγωσιν ὅτι βασιλεῖς καθ' ἡμῶν καὶ δῆμο καὶ ἡγεμόνες πάντες γὰρ ἐπεβούλευον τοῖς πιστοῖς φησιν ὅτι ἰσχύει ὁ θεὸς τὰς καθ' ἡμῶν ἐπιβουλὰς ἀφορμὴν στεφάνων ποιήσασθαι οὐδεὶς οὖν καθ' ἡμῶν
471	41v	Rom.8.31-Rom.8.32		ὃς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἂλλ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτον	πως οὖν φησιν ἡμᾶς προήσεται ὁ θεὸς οὓς οὐ μόνον συμμόρφους τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἐποίησεν ἀλλὰ καὶ ἐδικαίωσε καὶ εδοξασεν καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ τὸν υἱον ἔδωκεν ὑπὲρ ἡμῶν πάντων φησι καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν καὶ πορνῶν
472	42r	Rom.8.32		πως οὐχὶ καὶ σὺν αὐτω τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται	εἰ τὸν υἱόν φησιν ἔδωκεν εἰς θάνατόν τι δεῖ φησι περὶ τῶν ἄλλων ἀμφιβάλλειν ὁ γὰρ τὸ μέγα δοὺς καὶ τὸ ἔλαττον δώσει
473	42r	Rom.8.32-Rom.8.33		τις ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ	πολλοὶ ἀσεβεῖς ἐμέμφοντο τοὺς πιστεύσαντας φησιν οὖν τις ἱκανὸς ἐγκαλέσαι ημεμψασθαι τοῖς ὑπο θεοῦ εκλεχθεισιν καὶ ὅρα οὐκ εἶπεν {δούλοις ἡ πίστις /δούλοις θεοῦ ἡ πίστις }^*ἀλλὰ ἐκλεκτοῖς ἐπαίρων τὸ ἀξίωμα
474	42r	Rom.8.33-Rom.8.34		θεὸς ὁ δικαίων τις ὁ κατάκρινων	οὐκ εἶπεν ὁ ἀφεὶς ἁμαρτίας ἂλλ ὁ μεῖζον ἦν ὁ δικαίων φησιν
475	42r	Rom.8.34	^*		ὅταν γὰρ ὁ θεὸς ψήφῳ οἰκεῖα δικαιώσῃ τινα τις ἐστιν ὁ κατακρίνων τις δὲ καὶ κατακρίνων ὠφελεῖ τὸ δὲ κατακρίνων ὡς ἐπὶ αμαρτημασιν
476	42r	Rom.8.34		Χριστὸς ὁ ἀποθανὼν μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς	οὐ κατὰ ἐρώτησιν αυτὰ προάγει ὡς ἀναντιρρήτων ὄντων
477	42r	Rom.8.34	^*		τις φησιν ὁ κατακρίνων τοῦ μὲν πνεύματος συναντιλαμβανομένου ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν τοῦ δὲ πατρὸς δικαιοῦντος τοῦ δὲ υἱοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντος οὓς γὰρ ἡ τριὰς δικαιοωσει τις ὁ κατακρίνων
477ex	42r	Rom.8.34	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτως δύνῃ νοῆσαι ὡς πρὸς τὸ κατὰ πόδα τοῦ ῥητοῦ εἰ τὸ πνεῦμά φησιν ἀντιλαμβάνεται εἰ ὁ πατὴρ ἐδικαίωσεν τις ἔχει κατακρῖναι ὑπολείπεται φησιν ὁ υἱός πως οὖν φησιν ἔχει κατακρῖναι καί τοι τοσοῦτον ἀγαπᾷ ὡς καὶ θάνατον αἱρήσασθαι ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ὧν ἐν δεξιὰ τοῦ πατρὸς καὶ εἰς τὴν ἰδίαν ἐπανελθὼν δόξαν οὐκ ἐπαύσατο τῆς πρὸς ἡμᾶς ἀγάπης ἀλλὰ καὶ παρακελεῖ τὸν πατέρα ὑπὲρ ἡμῶν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἐντυγχάνει τὴν δὲ παράκλησιν οὕτως νόει αὐτω τῶ ἐνηνθρωπηκέναι παρακάλει τὸ πατέρα ὑπὲρ ἡμῶν
478	42v	Rom.8.34		ὃς καὶ ἐστιν ἐν δεξιὰ τοῦ θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν	ἵνα γὰρ μὴ ἐλάττωσιν τὴν ἐντυχίαν νομίσῃς θεὶς πρῶτον τὴν ἰσοτιμίαν τὸ είναι ἐν δεξιὰ τοῦ θεοῦ οὕτως εἶπεν τὸ ἐντυγχάνει δεῖξαι θέλων τὴν διάπυρον αὐτοῦ ἀγάπην οὐ γὰρ ὡς αὐτος ἀσθενῶν σώζει διὰ τοῦ πατρὸς ἄπαγε
478ex	42v	Rom.8.34	^*	ὃς καὶ ἐστιν ἐν δεξιᾶι τοῦ θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν	ἂλλ ὡς πρὸς τὸ ἀνθρώπινον εἴρηται ὅ τι ἀρχιερεὺς ἦν
478Ph	42v	Rom.8.34
479	42v	Rom.8.34-Rom.8.35		τις ἡμᾶς χωρησει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ	τις οὐδείς φησι τοὺς τοσαύτης ἀγάπης καὶ προνοίας ηξηιωμενους παρὰ θεῶ
479Ph	42v	Rom.8.35
480	42v	Rom.8.35		θλῖψις ἡ στενοχωρία ἡ διωγμὸς ἡ λιμὸς ἡ γυμνότης ἡ κίνδυνος ἡ μάχαιρα	οὐκ εἶπεν χρήματα δόξαν καὶ ὅσα παρὰ τοῖς ἀνθρώποις δοκεῖ καλὰ ἂλλ ἐκεῖνα ἅτινα καὶ βιάζεσθαι πέφυκεν τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τῶ δὲ τῆς θλίψεως ὀνόματι πολλὰ δηλοῦται φυλακαὶ ἁλύσεις ἐξορίαι καὶ ὅσα τοιαῦτα
481	42v	Rom.8.35-Rom.8.36		καθὼς γέγραπται	ἐντρέψαι αὐτοὺς βουλόμενος ἤγαγεν τὴν μαρτυρίαν εἰ γὰρ οἱ ἐν τῆ παλαιά φησιν ζωῆς κατεφρόνουν οἷς τὰ ἔπαθλα γῆ ἵνα καὶ τὰ ἐν γῆ ἀγαθὰ πόσῳ μᾶλλον ἡμεῖς ὀφείλομεν οἱ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔχοντες τῶν πόνων ἀμοιβήν
482	43r	Rom.8.36		ὅτι ἕνεκα σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν	ματυρίᾳ τοῦ λόγον πιστοῦται
483	43r	Rom.8.36	^*		ἐστι γὰρ προαιρέσει πολλάκις τῆς ἡμέρας ἀποθανεῖν
484	43r	Rom.8.36		ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς	πᾶσι φησιν εἰς τὸ ἀδικεῖν προκείμεθα καὶ ὥσπερ τὰ πρόβατα σφαζόμενα οὐκ ἀντιλέγει οὕτως οὐδε ἡμεῖς οἱ ἀπόστολοι
485	43r	Rom.8.36-Rom.8.37		ἂλλ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς	ἐπαίρει τὸν ἀκροατὴν ἵνα μὴ καταπέσῃ θλῖψιν ἀκούσας καὶ διωγμὸν καὶ ὅσα εἶπεν καί φησι πάντων κρατοῦμεν χάριτι Χριστοῦ καὶ οὐκ εἶπεν νικῶμεν ἂλλ ἐν τούτοις ὑπὲρ νικῶμεν τουτέστι δι' ὧν ἐπιβουλευόμεθα στεφανούμεθα οἱ γὰρ ἐπίβουλοι πρόξενο στεφάνων ἡμῖν ἂν εὐχαρίστως φέρωμεν
486	43r	Rom.8.37-Rom.8.39		πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος	ἐπειδὴ ἄνω τὰ παρόντα εἶπέν νυν τὰ μέλλοντα λέγει καί φησι οὔτε ὁ μέλλων θάνατος οὔτε ἡ μέλλουσα ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε δυνάμεις δύνανταί με χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς διὰ Χριστοῦ μοι φησι προξενηθεισης πάντα μέν φησι μικρὰ πρὸς ἐκείνην τὴν ἀγάπην εἶτα ἐπειδὴ πᾶσαν εἶπεν τὴν κτίσιν τὴν ὁρατὴν καὶ νοητὴν προστίθησιν οὔτε τις ἕτερα κτίσις τουτέστιν εἰ καὶ ἄλλη τις παρὰ τὴν οὖσαν ὑποσταίη οὐδε αὕτη μοι είναι τι δοκεῖ πρὸς τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἐπειδὴ δὲ καὶ ἀγγέλων καὶ δυνάμεων ἐμνήσθη μὴ νομίζει τοὺς ἀγγέλους ἡ τὰς δυνάμεις ἀποστῆσαί τινας ἐθέλειν ἀπὸ Χριστοῦ ἄπαγε ἀλλὰ τὸν περὶ θεὸν θερμὸν πόθον σημᾶναι ζητῶν εἰς τούτους υπερηλθεν τοὺς λόγους
486exa	43r	Rom.8.39	Θεοδω(ρητου) ^* s	οὔτε βάθος	βάθος ὡς οἶμαι τὴν γέενναν ὀνομάζει ὕψος δὲ τὴν βασιλείαν καὶ πρὸς τούτοις τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὸν αἰώνιον θάνατον
486exb	43r	Rom.8.39	^*		ἄλλως τουτέστιν οὔτε τὰ ἄγαν ἐπίδοξα οὔτε τὰ ἄγαν ἄδοξα
487	43v	Rom.8.39		οὔτε τις κτίσις ἕτερα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	ἄνω πρῶτον εἶπεν τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἵνα μὴ ψεύδεσθαι δόξῃ περὶ τῆς ἰδίας λέγων ἀγάπης ὁ γὰρ ἀγαπηθεὶς οὐ θαυμαστὸν εἰ ἀνταγαπᾷ
488	43v	Rom.8.39-Rom.9.2		ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῶι οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεως μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ ὅτι λύπη μοι ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῆ καρδία μου	μέγα θέλει εἰπεῖν διὸ προοδοποιεῖ τῶ πιστευθεναι ὅρα δὲ ἀλήθειαν φησι λέγω ἐν Χριστῷ καὶ οὐ ψεύδομαι καὶ ἡ συνείδησις μοι εἰς τοῦτο μάρτυς σὺν τῶ ἁγίῳ πνεύματι
489	43v	Rom.9.2-Rom.9.3		ηὐχόμεν γὰρ αὐτος ἐγώ	ὅρα τὴν ἐπίτασιν οὐκ εἶπεν ἠβουλόμην ἂλλ ευχομην
489ex	43v	Rom.9.3		ἀνάθεμα είναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου τῶν κατὰ σάρκα	δοκεῖ μὲν ἐθέλειν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τῶν συγγενῶν ἀλλοτριωθῆναι Χριστοῦ τοῦτο γὰρ ἡ τοῦ ἀναθέματος δύναμις ὅμως τῶ ἀκριβῶς θεωροῦντι φανήσεται ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ταῦτα εἰρηκώς πως ἐπειδὴ ἑώρα τὸν θεὸν βλασφημούμενον ὑπο τῶν Ἰουδαίων ὅτί φησιν ἡμεῖς οἱ τὸν νόμον καὶ τὰς ἐπαγγελίας δεξάμενοι καὶ προπάτορες αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς οὓς ἦν ἡ υἱοθεσία ἐκβεβλήμεθα ἀντεισῆλθον δὲ ἄνθρωποι ἄρτι τῶν βωμῶν καὶ τῆς κνίσης ἐξελθόντες ἐπεὶ οὖν ταῦτα λέγοντας ᾔδει ὑπὲρ τοῦ μὴ είναι πρόφασιν βλασφημίας κατὰ τοῦ θεοῦ ηβούλετο ἐπιστρέψαι καὶ τοὺς Ἰουδαίους ὡς καὶ ἀνάθεμα ὑπὲρ τούτου ἐθέλειν γενέσθαι ὅπερ δεικτικὸν ἐστι τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὃν γὰρ οὐδεμία κτίσις χωρῆσαι ἴσχυεν πως ἂν ἐχώρισεν ἀγάπη συγγενῶν καὶ ἀδελφῶν
489Pha	43v	Rom.9.3
489Phb	43v	Rom.9.3
490	43v	Rom.9.3	^*		ὁ διδάσκαλος φησι πάντων ὁ μυρίους προσδοκῶν στεφάνους ὁ πάντων αὐτοῦ τὴν ἀγάπην προτιμῶν
491	43v	Rom.9.3	^*		διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ τοῦτο εἶπεν ηβούλετο γὰρ αὐτον παρὰ πάντων δοξάζεσθαι ἀλλὰ μὴ βουλόμενος δημοσιεῦσαι τὸ χάρισμα χάρισμα ἦν τὸ οὕτως ἀγαπᾶν τὸν Χριστὸν τοὺς συγγενεῖς ἀγαπᾶν ὑποκρίνεται
491Ph	43v	Rom.9.3
492	44r	Rom.9.3-Rom.9.5		οἵτινες εἰσιν Ἰσραηλῖται ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ ἐπαγγελίαι ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα	δεῖξαι θέλει ὅτι ὁ θεὸς οὐδὲν παρῆκεν εἰς τὴν τῶν Ἰουδαίων εὐεργεσίαν αὐτοὶ δὲ οἰκεῖα ἀγνωμοσύνῃ πάντων ἐξέπεσον διὸ καταλέγει τὰς δωρεᾶς τοῦ θεοῦ
492Ph	44r	Rom.9.5
493	44r	Rom.9.5		ὁ ὧν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοῦ αἰῶνας ἀμήν	αὐτος τὴν ὑπὲρ πάντων ἀνήγαγεν εὐχαριστίαν εἰ γάρ φησι καὶ Ἰουδαῖοί φησι βλασφημοῦσιν εἰς αὐτον ἂλλ ἐγώ φησιν οτα ἀπόῤῥητα εἰδὼς καὶ τὴν πρόνοιαν αὐτοῦ ἐπιστάμενος οἶδα ὅτι δοξολογεῖσθαι ὑπάρχει ἄξιος οἷα θεός
494	44r	Rom.9.5-Rom.9.6		οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ	ἰδού φησιν καὶ ἀνάθεμα ζητῶ γενέσθαι ὑπὲρ τοῦ πιστεῦσαι Ἰουδαίους καὶ ἵνα μὴ δόξῃ ἐψεῦσθαι ὁ θεὸς ἐφ' οἷς ἐπήγγελται καὶ ὅμως εὰν ἴδωμεν ἀκριβῶς οὔτε νυν ἐξέπεσεν ὁ λόγος καὶ ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ ἡ ἐψεύσατο ταῦτα γάρ φησιν εἶπον οὐχ οἷον ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ τουτέστιν οὐκ ἐπειδὴ ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἂλλ ἵνα τὴν πρὸς αὐτοὺς ἀγάπην ἐνδείξωμαι καὶ λοιπὸν δείκνυσιν πως ὁ λόγος καὶ ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ ἡ πρὸς Ἀβραὰμ οὐκ ἐκπέπτωκεν ποία δὴ τὰ ἡ τὸ κατ' ἐπαγγελίαν αὐτοῦ σπέρμα λέγουσα ἰσάριθμον ἔσεσθαι τοῖς ἄστροις κατ' ἐπαγγελίαν δὲ αὐτοῦ σπέρμα τὸ τῶν πιστῶν καὶ οὐκ ἐκ πεπτωκότων τῆς θείας προνοίας
494Ph	44r	Rom.9.6
495	44v	Rom.9.6-Rom.9.7		οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ οὗτοι Ἰσραὴλ οὐδ ὅτι εἰσι σπέρμα Ἀβραὰμ πάντες τέκνα ἂλλ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεται σοι σπέρμα	καί πως φησιν οὐκ ἐξέπεσεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ πως ὅτι οὐ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ Ἰσραηλῖταὶ εἰσιν τουτέστιν σπέρμα Ἀβραὰμ εἶτα σαφηνίζει αὐτο οὐ γὰρ ἐπειδή τινες φησι τέκνα σαρκικὰ τοῦ Ἀβραὰμ ἤδε καὶ τέκνα εἰσι κατ' ἐπαγγελίαν καὶ οἷς ἡ ἐπαγγελία ἐδόθη ἀλλὰ ποία εἰσι τέκνα Ἀβραὰμ ἄκουε φησι τῆς γραφῆς ὅρα δὲ οὐκ εἶπεν ἐξ Ἰακὼβ ἂλλ ἐξ Ἰσραὴλ τὸ τῆς ἀρετῆς γνώρισμα τεθεικὼς τῶ Ἰσραὴλ καὶ δεικνὺς τὴν ἄνωθεν δωρεάν
495Ph	44v	Rom.9.7
496	44v	Rom.9.7-Rom.9.8		τουτέστιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ	εἶτα ἑρμηνεύει τὴν ἀναγνωσθεῖσαν γραφήν τι ἐστι τὸ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα ὅτί φησιν οἱ ἐκ τῆς ἐπαγγελίας εἰσι τέκνα οὐκ εἶπεν δὲ τοῦ Ἀβραὰμ ἀλλὰ τοῦ θεοῦ δεικνὺς οὔτε τὸν Ἰσαὰκ ἁπλῶς είναι τοῦ Ἀβραὰμ ἵνα δείξῃ ὅτι οἱ τὴν υἱοθεσίαν ἔχοντες αὐτοὶ εἰσι κατ' ἐπαγγελίαν τέκνα τοῦ Ἀβραάμ
497	44v	Rom.9.8			ἐπεὶ τοῦτω τῶ λόγῳ καὶ Ιδουμαιοι ἐπειδὴ ἀπόγονοι ἦσαν Ἀβραὰμ ὅσον τὸ κατὰ σάρκα ὤφειλον είναι τέκνα τοῦ θεοῦ ἂλλ οὐκ εἰσι κατὰ σάρκα γὰρ αὐτοὶ σπέρμα Ἀβραὰμ ἂλλ ἡμεῖς ἐσμεν καὶ τέκνα τοῦ Ἀβραὰμ οἱ τῆς αὐτῆς πίστεως καὶ τέκνα τοῦ θεοῦ διὰ τῆς κολυμβήθρας
498	44v	Rom.9.8-Rom.9.9		ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῆ Σάρρα υἱος	ὅσοι φησι κατὰ τὸν Ἰσαὰκ γεννηθῶσιν οὗτοι εἰσι καὶ σπέρμα Ἀβραὰμ καὶ υἱοὶ θεοῦ ὁ δὲ Ἰσαὰκ {οὐ τά /οὐ κατά }^*νόμον ἐγεννήθη φύσεως ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ἐπαγγελίας οὐκοῦν οἱ γεννώμενο οὕτως υἱοὶ Ἀβραὰμ εἰσιν οὕτως δὲ ἡμεῖς γενώμεθα διὰ τῆς κολυμβήθρας ῥήμασι γὰρ καὶ ἡμεῖς ἐπαγγελίας γεννώμεθα ῥήμασι μὲν διὰ τὸ εἰς ὄνομα πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος γίνεσθαι τὰς ἐν τῆ κολυμβήθρα κατάδυσεις ἐπαγγελία δὲ καθὸ οἱ προφῆται πρὸ πολλῶν χρόνων τὸ βάπτισμα εὐηγγελίσαντο ὡς τὸ λούσασθε καθαροὶ γένεσθε
499	45r	Rom.9.9-Rom.9.10		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν	καί τι φησι θαυμαστὸν ὅτι τῶν Ἰουδαίων οἱ μὲν πιστεύσαντες εἰς σπέρμα Ἀβραὰμ λογίζονται οἱ δὲ ἄπιστοι οὐκέτι τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν παλαιων εὑρήσεις καὶ γὰρ ὁ Ἰσαὰκ λογίζεται μόνος εἰς σπέρμα καίτοι ὄντων καὶ τῶν ἀπὸ Χεττούρας οὐ μόνον δὲ τοῦτό φησιν ἀλλὰ καὶ ἡ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς τοῦ Ἰσαὰκ σπέρμα ἔχουσα καὶ δύο γεννήσασα οὐκ ἔσχεν τοὺς δύο ἀρέσαντας τῶ θεῶ οὐ δὲ λογιζομένους εἰς σπέρμα Ἀβραὰμ οὕτως φησιν καὶ Ἰουδαῖοι οἱ μὲν πιστοὶ καὶ σπέρμα Ἀβραὰμ εἰσι καὶ σώζονται οἱ δὲ ἄπιστοι οὐκέτι
500	45r	Rom.9.10	^*		ἐξ ὧν οὐκ ἔσχεν φησι τοὺς δύο θεῶ ἀρέσαντας
501	45r	Rom.9.10-Rom.9.11		μήπω γὰρ γεννηθέντων	τοῦ Ἠσαῦ καὶ τοῦ Ἰακώβ
502	45r	Rom.9.11		μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθον ἡ κακὸν ἵνα ἡ κατ' ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ	ἡ κατὰ πρόγνωσιν ἐκλογή
502Ph	45r	Rom.9.11
503	45r	Rom.9.11	^*		μήπω γάρ τι πράξαντα τὸν Ἰακὼβ ἐκάλεσεν ἀγαπητὸν τὸν γὰρ Ἰακώβ φησιν ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα
504	45r	Rom.9.11-Rom.9.13		οὐκ ἐξ ἔργων ἂλλ ἐκ τοῦ καλοῦντος ἐρρήθη αὕτη ὅτι ὁ μείζων δουλεύσει τῶ ἐλάσσονι καθὼς γέγραπται τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα	οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι ἴσως μετὰ τὸ γενέσθαι ὁ δὲ θεὸς πρὸ γενέσεως ἐπίσταται τὰ ἐν τῶ ἀνθρώπῳ
505	45v	Rom.9.13-Rom.9.14		τι οὖν ἐροῦμεν μὴ ἀδικία παρὰ τῶ θεῶ μὴ γένοιτο	ὁ μὲν Ἠσαῦ φησιν ὡς κακὸς ἐμισήθη τι δὲ ἐροῦμεν περὶ τῶν ἐν τῆ ἐρήμῳ Ιουδαδιων οὐ πάντες ἐμοσχοποίησαν πως οὖν εἴρηται ἐλεήσω ὃν ἂν ελεσω εἰ γὰρ ἀδικία οὐκ ἐστιν παρὰ τῶ θεῶ καὶ ὅμως πάντων μοσχοποιησάντων εἶπεν ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ ἄρα κρυφίοις ὀφθαλμοῖς ὁ θεὸς ἐμβατεύει εἰς τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας καὶ οὐχ ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι οὐκ οὖν οὐδε ἐπὶ τῶν νυν Ἰουδαίων ἀδικεῖ ὁ θεὸς ἀλλὰ καί νυν ὅσοι μὲν ἄξιοι σώζονται πιστεύουσι γὰρ ὅσοι δὲ ἀνάξιοὶ ἀπόλλυνται οὐ πιστεύουσι γάρ
506	45v	Rom.9.14-Rom.9.15		τῶ γὰρ Μωσῇ λέγει ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω	ὡσεὶ εἶπεν ἐγὼ οἶδά τινες ἄξιοι σωτηρίας καὶ ὅσοι οὐ εἰ οὖν φησι Μωϋσῆς ἠγνόει σχολῇ γοῦν ἡμεῖς γνοίημεν τὰς αἰτίας τῶν γινομένων
507	45v	Rom.9.15-Rom.9.16		ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδε τοῦ τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος θεοῦ	{δεῖ οὖν /δεῖ μὲν οὖν }^*θέλειν καὶ τρέχειν καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἕκαστον δύναμιν πληροῦν πλὴν ὅτι δίχα βουλῆς θεοῦ οὔτε ὁ θέλων οὔτε ὁ τρέχων ἀνύει τι πλέον
507Ph	45v	Rom.9.16
508	45v	Rom.9.16	^*		ἐδοκει αὐτω ἀντικεῖσθαι τι δήποτε ἐκβέβληται οἱ Ιουδαισμος παρὰ τῶ θεῶ ἀντεισήχθη δὲ ἡ πίστις θέλων οὖν ἡμᾶς παιδεῦσαι μὴ ἀπαιτεῖν εὐθύνας τὸν θεὸν ὧν πράττει ἀλλὰ πάντα ἡγεῖσθαι καλὰ κἂν ἡμεῖς ἀγνοῶμεν πολλὰ θεματοφορεῖ τὸ δυστέκμαρτον τῶν τοῦ θεοῦ κριμάτων παριστῶν
509	45v	Rom.9.16-Rom.9.17		λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῶ φαραὼ ὁ	τούτου τὴν λύσιν κάτω λέγει ὅτί φησιν ὁ φαραὼ διὰ τὴν οἰκείαν κακίαν ἔπαθεν ἅπερ ἔπαθεν ὡς ὅγε θεὸς σῶσαι αὐτον ἤθελεν τοιγαροῦν καὶ ἐμακροθύμει χώραν αὐτω μετανοίας διδούς
509ex	46r	Rom.9.17	Οικου(μενιου) s	ὅτι εἰς αὐτο τοῦτο ἐξήγειρὰ σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοι τὴν δύναμιν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομα μου ἐν πάσῃ τῆ γῆ	δύναμις θεοῦ ἡ μακροθυμία καὶ δύναμις μεγίστῃ τις γὰρ οὐ κἂν ἐκπλαγείη τοσοῦτον μακροθυμήσαντος τοῦ θεοῦ φησιν οὖν ὅτι εἰς τοῦτό σε συγκεχώρηκα βασιλεῦσαι ὅπως δειχθῇ πως εἰμι μακρόθυμος
510	46r	Rom.9.17-Rom.9.18		ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλέει ὃν δὲ θέλει σκληρύνει	τὸν ἄξιον τοῦ ἐλεεῖσθαι ἐλέει τὸν δὲ σκληρὸν καὶ ἀπειθῇ σκληρὸν καὶ ἀπειθῇ είναι συγχωρεῖ οὐ γὰρ κρίσεως ὁ παρὼν καιρὸς ἀλλὰ πολιτείας καὶ αὐτεξουσιότητος τὸ γὰρ σκληρύνει σκληρὸν είναι συγχωρεῖ νοήσεις
510exa	46r	Rom.9.18	Γρεγοριου Νυ(σης) ^* s	ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλέει ὃν δὲ θέλει σκληρύνει	τὸ ἐσκληρῦνθαι παρὰ θεοῦ τὸν Αἰγύπτιον τύραννον οὐχ ὡς τὴν ἀντιτυπίαν ἐν τῆ ψυχὴ αὐτοῦ τῆς θείας βουλήσεως ἐντιθείσης νοητέον ἀλλὰ τῆς προαιρέσεως διὰ τῆς πρὸς τὴν κακίαν {προσκλίσεως μαλασσοντα /προσκλίσεως τὸν ἐκμαλάσσοντα }τὴν ἀντιτυπίαν λόγον οὐ δεχομένης
510exb	46r	Rom.9.18	του αγιου Βασι(λιου) ^*		ἐσκλήρυνεν ὁ θεὸς τὸν φαραὼ τῆ μακροθυμία καὶ τῆ τῆς τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν κακίαν ἵνα εἰς τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας τὸ δίκαιον ἐπ' αὐτω τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ
511	46r	Rom.9.18-Rom.9.20		ἐρεῖς οὖν μοι τι ἔτι μέμφεται τῶ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τις ἀνθέστηκεν μενοῦνγε ὦ ἄνθρωπε σὺ τις εἰ ὁ ἀνταποκρινομενος τῶ θεῶ	ὡς ἐξ ἀκολουθίας ἴσως ἐρεῖς τι οὖν λοιπὸν παρ' ἡμᾶς εἶτα ἐπιστομίζει τοὺς πάντα εθελοντας μαθεῖν αποιει ὁ θεὸς καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν εἰδέναι ὑπὲρ γὰρ ὧν μανθάνεις φησιν χάριν ἔχε ὑπὲρ δὲ ὧν ἀγνοεῖς μὴ δυσχεραινε γινώσκων ὅτι κατάλογον πάντα προβαίνει κἂν σὺ τοὺς λόγους ἀγνοῇς καλὸν δὲ τὸ σύ τις εἰ κοινωνός φησιν εἰ τῆς ἀρχῆς αὐτω ἀλλὰ κριτής τις εἰ
511ex	46r	Rom.9.20
512	46r	Rom.9.20		μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῶ πλάσαντι τι με πεποιηκας οὕτως	οὐ τὸ αὐτεξούσιον ἀναιρῶν λέγει ταῦτα ἄπαγε ἀλλὰ δεικνὺς ὡς πᾶσι τρόποις χρὴ πείθεσθαι τῶ θεῶ κἂν αγνωμεν τοὺς λόγους τῶν γινομένων ὡς ἐν τῶ γε ἀπαιτεῖν τῶν γινομένων εὐθύνας τὸν θεὸν ἡ μὴ ἀπαιτεῖν πεπεῖσθαι προσήκει μηδὲν πηλοῦ διαφέρειν
513	46v	Rom.9.20-Rom.9.21		ἡ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι o μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος	ἔχει φησιν ὁ θεὸς ἐξουσίαν ἐγεῖρων τοὺς νεκροὺς τοὺς μὲν εἰς δόξαν τοὺς δὲ εἰς αἰσχύνην ἔγειραι κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῶν ἑκάστῳ βεβιωμένων οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος
514	46v	Rom.9.21	^*		οὐκ ἐπειδὴ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς τοὺς δὲ οὐ τοιούτους ποιεῖ ὁ θεὸς ἄπαγε ἀλλὰ πάντα μὲν τὰ τοῦ θεοῦ χρηστὰ πρὸς πάντας κοινὰ καὶ τό γε ἧκον εἰς αὐτον ηβούλετο πάντας εὐδοκιμεῖν ἂλλ ὡς πρὸς τὴν ἐξουσίαν ἦν ἔχει ὁ θεὸς ποιεῖν αβουλεται τοῦτο αὐτω εἴρηται πάντως δὲ καλῶς καὶ πρεπόντως ποιεῖ κἂν ἡμεῖς τοὺς λόγους ἀγνοῶμεν καί φησιν ὥσπερ ὁ κεραμεὺς ὁ θέλει ποιεῖ καὶ ὁ πηλὸς οὐδὲν ἀντιλέγει ἡ περιεργάζεται οὕτως μὴ δὲ σύ φησιν περιεργάζου ἡ ἀγνοῶν δυσχεραινε ἃ ἂν ὁ θεός σε ἀγνοεῖν βούληται καὶ γὰρ καὶ ἄγνοια σοι πάντως συμφέρει ἡ γὰρ ἂν ἐδιδάχθης
515	46v	Rom.9.21-Rom.9.22		εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ	μακροθυμίαν ἠθέλησεν ἐνδείξασθαι ἂλλ ἐπειδὴ εἰς ἀπόνοιαν τῆ μακροθυμία τοῦ θεοῦ ἐχρήσατο λοιπὸν ὀργὴν ἐνεδείξατο
515ex	46v	Rom.9.22	Οικου(μενιου) ^* s	εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ	οὐκ ἄρα ὀργῆς πάθει ἥλω θεὸς ἄπαγε ἂλλ ἐπειδὴ ταῦτα ἐποίησεν ἃ ἡμεῖς ὀργιζόμενοι ποιοῦμεν ὀργὴν τὸ πρᾶγμα ἐκάλεσεν ἐκ τοῦ ἡμῖν γνωρίμου
515Ph	46v	Rom.9.22
516	46v	Rom.9.22		ἤνεγκεν ἐν πολλὴ μακροθυμία	τουτέστιν πάνυ ἐμακροθύμησεν εἰς μετάνοιαν ἄγων ὡς δὲ οὐκ ἦλθεν πρὸς σωφρονισμὸν ἐτιμωρήσατο αὐτον
516Ph	46v	Rom.9.22
517	46v	Rom.9.22		σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν	σκεῦος ἦν ὀργῆς ὁ φαραὼ τουτέστιν ἄνθρωπος τὴν τοῦ θεοῦ ἀνάπτων ὀργὴν ἡ τὴν τοῦ θεοῦ ὀργὴν ἐπισπώμενος καὶ οὐ μόνον τοῦτο ἀλλὰ καὶ κατηρτισμένος εἰς ἀπώλειαν τουτέστιν ἀπηρτισμένος τέλειος πρὸς τὸ δεῖν ἀπολέσθαι τοῦτο δὲ οὐ παρὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ παρὰ τὴν οἰκείαν κακίαν
518	46v	Rom.9.22	^*		τι φησιν ἀλογίαν καταγινώσκεις τοῦ θεοῦ κατὰ ὑποστιγμὴν ἀναγνωστέον
518Pha	46v	Rom.9.22
518Phb	46v	Rom.9.22
519	47r	Rom.9.22-Rom.9.24		καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς	ὥσπερ φησιν εἰς τὰ σκεύη τῆς ὀργῆς τουτέστιν {τῶν φαραώ /τὸν φαραώ }^*τὸν φαραὼ ἤνεγκεν ὀργὴν πολλὰ πρότερον μακροθυμήσας οὕτως καὶ εἰς σκεύη ἐλέους τουτέστιν εἰς ἀξίους τοῦ ἐλεεῖσθαι ἡμᾶς ἤνεγκε φιλανθρωπίαν τοῦτο γὰρ συνυπακουστέον
519Ph	47r	Rom.9.24
520	47r	Rom.9.24	^*		προητοίμασεν δὲ ἐπεὶ ἔγνω ἀξίους ἐλέου διὰ τὴν πίστιν τοῦτο δὲ εἰς δόξαν αὐτοῦ συντείνει
521	47r	Rom.9.24-Rom.9.25		οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν ὡς καὶ ἐν τῶ Ὡσηὲ λέγει	ὁρᾷς ὅτι οὐ μονομερὴς ὁ θεὸς ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰουδαίων καὶ ἐξ ἐθνῶν σώζει διὰ τῆς πίστεως τοὺς ἀξίους σωτηρίας
522	47r	Rom.9.25		καλέσω τὸν οὐ λαὸν μου λαὸν μου	ὅτι δέ φησιν οὐχ ἁπλῶς οὐδε ὡς ἂν εἴποι τις μονομερῶς ἔσωσεν ὁ θεὸς τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστοὺς ἂλλ ἐπειδὴ ἄξιοι ἦσαν σωτηρίας παράγει τὸν προφήτην πρὸ τοσούτων χρόνων προαναφωνοῦντα ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς καὶ λαὸν καὶ ἠγαπημένην ἐκκλησίαν καὶ υἱοὺς καλεῖ τοὺς ἐξ ἐθνῶν τι δήποτε πάντως διὰ τὴν αὐτῶν εὐγνωμοσύνην καὶ πίστιν
523	47r	Rom.9.25		καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην	τὴν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν ἥτις οὐκ ηγαπη τὸ πρότερον οὐ γὰρ ἐγίνωσκεν θεόν
524	47v	Rom.9.25-Rom.9.26		καὶ ἔσται ἐν τῶ τόπῳ οὐ ἐρρήθη αὐτοῖς οὐ λαὸς μου ὑμεῖς ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος	τὰ γὰρ ἔθνη {απερνητω /απερνειτο }^*ὁ θεὸς πάλαι διὰ τὴν δεισιδαιμονίαν
525	47v	Rom.9.26-Rom.9.27		Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ	οὐδέν φησιν υποστελλεομενος βοᾷ
526	47v	Rom.9.27		εὰν ἦι ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης τὸ κατάλειμμα σωθήσεται	οὐ πάντες φησιν ἀλλὰ μέρος ἐξ αὐτῶν τοῦτο γὰρ τὸ κατάλειμμα
526Ph	47v	Rom.9.27
527	47v	Rom.9.27-Rom.9.28	Οικου(μενιου)	λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνη	τὸ συντελῶν δηλοῖ ὅτι πέρας ἔχουσι πάντες λόγοι πίστεως καὶ γνώσεως θεοῦ καὶ οὐκ ἔσται ἕτερος μετὰ τοῦτον τόν νυν κηρυσσόμεον οὐχ ὥσπερ ἦν τὰ Ἰουδαίων καὶ μετεπέσεν εἰς τά νυν ἂλλ ἐπὶ συντέλεια πάσης πίστεως καὶ παντὸς λόγου δέδοται ὅ νυν τῆς πίστεως λόγος
527Ph	47v	Rom.9.28
528	47v	Rom.9.28		ὅτι λόγον συντετμημένον ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς	ὁ δὲ λέγει τοιοῦτὸν ἐστιν ὅτι λόγος ὁ δὲ συντετμημένος καὶ συντετελεσμένος ὁ τῆς πίστεὼς ἐστιν
529	47v	Rom.9.28	^*		τὴν πίστιν λέγων εὰν γάρ φησιν εἴπῃς ἐν τῶ στόματι σου κύριον Ιησον καὶ πιστεύσῃς ἐν τῆ καρδία σου ὅτι ὁ θεὸς αὐτον ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ ὁρᾷς τὴν συντομίαν
530	47v	Rom.9.29		καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας εἰ μὴ κύριος σαβαὼθ ^ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν ^	δυνάμεων στρατιῶν
531	47v	Rom.9.29	^*		διά τε τὴν αὐτοῦ χάριν καὶ διὰ τὴν τῶν καταλειφθέντων εὐγνωμοσύνην
531ex	47v	Rom.9.29	Οικου(μενιου) ^*		δύνῃ δὲ καὶ περὶ Χριστοῦ νοῆσαι τοῦτο ὥς φησιν ὁ ἐν ἁγίοις Κύριλλος
531Ph	47v	Rom.9.29
532	47v	Rom.9.29-Rom.9.30		τι οὖν ἐροῦμεν ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην	ἰδοὺ ἡ πᾶσα λύσις τινος ἕνεκεν οἱ πιστοὶ ἐσώθησαν οἱ δὲ ἐναπομείναντες τῶ Ἰουδαϊσμῷ οὐκέτι
533	47v	Rom.9.30	^*		τὸ γὰρ ξένον ὅτι μὴ διώκοντα κατέλαβεν οἱ δὲ Ἰουδαῖοι διώκοντες οὐ κατέλαβον
533Ph	47v	Rom.9.30
534	48r	Rom.9.30-Rom.9.31		δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως Ἰσραὴλ δὲ διώκον νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον δικαιοσύνης οὐκ ἔφθασεν	αὕτη γὰρ ἡ ἀληθῶς δικαιοσύνη ὡς ἥγε τοῦ νόμου ψευδής
535	48r	Rom.9.31	^*		τουτέστι τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην
536	48r	Rom.9.31	^*		οὔτε γὰρ τὰ ἐν τῶ νόμῳ ἐφύλαξεν
537	48r	Rom.9.31-Rom.9.32		διὰ τι ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἂλλ ὡς ἐξ ἔργων νόμου	ἠθέλησε φησι δικαιωθῆναί τι οὖν αἴτιον τοῦ μὴ φθάσαι τὴν δικαιοσύνην ὅτι ἐξ ἔργων ἐζήτησὲν δικαιωθῆναί τις δὲ ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος ὧν
538	48r	Rom.9.32		προσέκοψαν γὰρ τῶ λίθῳ τοῦ προσκόμματος	προσέκοψαν ἠπίστησάν πως δέ τις προσκόπτει ἐὰν ἔξω προσέχῃ καὶ οὗτοι τοίνυν τῶ νόμῳ προσέχοντες προσέκοψαν
539	48r	Rom.9.32-Rom.9.33		καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνηθεσεται	προσκόμματος λίθον καὶ πέτραν σκανδάλου τὸν κύριον καλεῖ ἐκ τῶν εἰς αὐτον προσκοψαν τῶν καὶ σκανδαλισθέντων τὸ ὄνομα ἐπιθείς
540	48r	Rom.9.33	^*		ὁρᾷς ὅτι οὐ μονομερὴς ὁ θεὸς ἀλλὰ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτον σωθήσεται τοῖς μὲν γὰρ ἀπίστοις ἐναντίως ἤπερ ἔχει φύσεως γίνεται τοῖς δὲ πιστοῖς κατὰ φύσιν
539ex	48r	Rom.9.33	Θεοδ(ωρητου) ^* s	καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνηθεσεται	προσπταίειν εἰώθασιν οἱ ἑτέρωσε τὴν διάνοιαν ἔχοντες καὶ τὴν ὁδὸν προσκοπεῖν οὐκ ἐθέλοντες τοῦτο πεπόνθασιν Ἰουδαῖοι περὶ γὰρ δὴ τὰ περιττὰ τοῦ νόμου κεχηνότες τὸν ὑπο τῶν προφητῶν προαγορευθέντα λίθον ἰδεῖν οὐκ ἠθέλησαν
541	48r	Rom.9.33-Rom.10.1		ἀδελφοὶ ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν	τὴν σφοδραν ἐπιθυμίαν
541Ph	48r	Rom.10.1
542	48r	Rom.10.1	^*		μέλλων τῶν Ἰουδαίων καθάπτεσθαι προεισφέρει εὔνοιαν τοῦ λόγου ἵνα μὴ δόξῃ μισοῦντος είναι ἀλλὰ κηδομένου τὰ ῥήματα τῆς ἐπιτιμήσεως φησι δὲ ὅτι καὶ σφόδρα ἐπιθυμῶ καὶ δέομαι αὐτοὺς σωθῆναι
542Ph	48r	Rom.10.1
543	48r	Rom.10.1	^*		δοκεῖ χαρίζεσθαὶ αὐτοῖς μαρτυρῶ φησιν αὐτοῖς ὅτι οὐ δι' ἄνθρωπὸν εἰσιν ἀπεσχισμένοι Χριστοῦ ἀλλὰ διὰ ζῆλον δῆθεν θεοῦ τοῦτο δὲ κατὰ ἄγνοιαν πράττουσιν νομίζοντες γὰρ τὸν νόμον είναι καλὸν ἀπιστοῦσι τῶ σώζειν δυναμένῳ Χριστῷ
544	48v	Rom.10.1-Rom.10.2		μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν ἂλλ οὐ κατ' ἐπίγνωσιν	ζῆλον φησιν ἔχουσιν ἂλλ οὐχ ἵνα ἐπιγνῶσι τὸ ὄντως καλὸν ὃ ἐστι Χριστὸς εἰ γὰρ τοιοῦτον ἔσχον ζῆλον ἐπέγνωσαν ἄν
545	48v	Rom.10.2-Rom.10.3		ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην	ῥῆμα συγγνώμης
549	48v	Rom.10.3	^*		οἷον πειθήνιον οὐχ ὑπέθηκαν αὐχένα
546	48v	Rom.10.3		καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι	θεοῦ δικαιοσύνην καλεῖ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν διὰ τὸ χάριτος δεῖσθαι θεοῦ
547	48v	Rom.10.3	^*		ἰδίαν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου καλεῖ ἡ διὰ τὸ μηκέτι ἰσχύειν ἡ διὰ τὸ δεῖσθαι πόνων καὶ ἱδρώτων
547Ph	48v	Rom.10.3
548	48v	Rom.10.3		τῆ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν	δηλονότι οὐδε τὴν ἐν νόμῳ ἐπλήρωσαν ζητοῦντες γὰρ στῆσαι οὐκοῦν οὐκ ἔστησαν
550	48v	Rom.10.3-Rom.10.4		τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῶ πιστεύοντι	τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς ἐν τῶ θ βιβλίῳ κατὰ Ἰουλιανοῦ οὕτως κεῖται ὅτι τὸ τέλος καὶ οἷον ἀναίρεσις τοῦ νόμου καὶ πλήρωσις ὁ Χριστός
550Ph	48v	Rom.10.4
551	48v	Rom.10.4	^*		ἐπειδὴ ὅλως καὶ τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην ἐκάλεσεν ἵνα μὴ νομίσωσιν ὅτι δύναται δικαιῶσαι ὁ νόμος φησιν τέλος είναι καὶ πλήρωμα τοῦ νόμου τὸν Χριστὸν τὸ γὰρ τέλειον ὁ νόμος ἐν τῆ εἰς Χριστὸν ἔχει πίστει ὁ οὖν πιστεύων Χριστῷ πληροῖ τὸν νόμον
552	48v	Rom.10.4	^*		εἰς τὸ δικαιοῦν τὸν ὄντως τελειωτὴν τοῦ νόμου τουτέστιν τὸν πιστόν
553	49r	Rom.10.4-Rom.10.5		Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου	ὄρος τῆς ἐν νόμῳ δικαιοσύνης
554	49r	Rom.10.5		ὅτι ὁ ποιήσας αυτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς	οὐκοῦν οὐκ ἑνὶ σωθῆναι τὸν μὴ πληροῦνται τὰ ἐν αὐτω ἐπεὶ οὖν οὐδεὶς ἀνθρώπων ἐπλήρωσεν ἐξέπεσεν ἡ διὰ νόμου δικαιοσύνη καὶ ἀπρακτεῖ
555	49r	Rom.10.5-Rom.10.6		ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει	εἰρηκὼς τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην λέγει καὶ τὴν ἐκ πίστεως καὶ δείκνυσιν οὐχ οὕτως οὖσαν ἐπίπονον τοιγαροῦν ταύτην μέν τινες ἔφθασαν ἐκείνην δὲ οὐδείς
556	49r	Rom.10.6-Rom.10.7		μὴ εἴπῃς ἐν τῆ καρδία σου τις ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανὸν τουτέστιν Χριστὸν καταγαγεῖν ἡ τις καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον τουτέστιν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν	ἵνα μὴ νομισθῇ ἡ πίστις εὐκατόρθωτος καὶ εὐκαταφρόνητος διὰ τοῦτο δείκνυσι καὶ αὐτὴν πόνου δεομένην καὶ πρὸς τοὺς ἀφανεῖς λογισμοὺς ἔχουσαν τὴν πάλην μὴ εἴπῃς γὰρ μηδὲ ἐν καρδία τουτέστι μηδὲ ἐνθυμηθῇς ἀλλὰ πάντα λογισμὸν ἔκβαλε ἔξω
557	49r	Rom.10.7-Rom.10.8		ἀλλὰ τι λέγει ἐγγὺς σου τὸ ῥῆμα ἐστιν ἐν τῶ στόματι σου καὶ ἐν τῆ καρδία σου τουτέστιν τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὁ κηρύσσομεν	σύντομος μὲν ἡ σωτηρία καὶ οὐ δεομένη τῶν ἔξωθεν κόπων ἐν γὰρ τῆ διάνοια καὶ τῆ γλωττη κεῖται πλὴν στεῤῥᾶς δεῖται καὶ νουνεχοῦς ψυχῆς
558	49r	Rom.10.8-Rom.10.9		ὅτι εὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῶι στόματι σου κύριον Ἰησοῦν καὶ πιστεύσῃς ἐν τῆ καρδία σου	ἔδειξέν πως ἐν καρδία οἷον ἐν λογισμῷ καὶ γλώσσῃ κεῖται ἡ σωτηρία
559	49r	Rom.10.9		ὅτι ὁ θεὸς αὐτον ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ	τρόπον λέγει δι' ουτις εναχθει πρὸς τὴν πίστιν ἐν νοησον φησι τὸ δυνατὸν τοῦ ἐγείραντος καὶ οὐ δυσχερανεῖς πρὸς τὴν πίστιν
560	49r	Rom.10.9-Rom.10.10		καρδία γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν	καρδίαι μὲν γάρ φησιν πιστευόμενος ὁ Χριστὸς δίκαιοι στόματι δὲ ὁμολογούμενος σώζει
560ex	49v	Rom.10.10
561	49v	Rom.10.10-Rom.10.11		λέγει γὰρ ἡ γραφὴ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῶι οὐ καταισχυνθήσεται	τὴν μαρτυρίαν ἤγαγεν ἵνα δείξῃ μὴ οὖσαν ἐν τῆ πίστει διαφορὰν Ἰουδαίου καὶ ἐθνικοῦ πᾶς γάρ φησιν ὁ πιστεύων
562	49v	Rom.10.11-Rom.10.12		οὐ γὰρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος	τὸ πᾶσι κοινὸν τῆς χάριτος ἀνακηρύττει καὶ ὅπερ ἐποίησεν ἄνω πολλοῖς λόγοις θέλων καταγαγεῖν τὸ φύσημα τῶν Ἰουδαίων νυν διὰ βραχέων ποιεῖ ὅτι οὐκ ἑνὶ μέσον Ἰουδαίου καὶ ἐθνικοῦ
563	49v	Rom.10.12		ὁ γὰρ αὐτος κύριος πάντων πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτον	ἄνω περὶ τοῦ πατρὸς ἔλεγεν ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν νυν δὲ τὸ αὐτο περὶ τοῦ υἱοῦ λέγει οὕτως ὅτι οὐκ οἶδεν διαφορὰν τῆς ἁγίας τριάδος
564	49v	Rom.10.12	^*		δείκνυσι τὸν Χριστὸν σφόδρα ἐφιέμενον τῆς ἡμετέρας σωτηρίας ὅπουγε πλοῦτον ἴδιον ἡγεῖται τὸ πολλοὺς πιστεῦσαι καὶ σωθῆναι τοῦτο δὲ ποιεῖ παιδεύων αὐτοὺς μὴ ἀπογνῶναι ἑαυτῶν ὁ γάρ φησι πλοῦτον οἰκεῖον ἡγούμενος τὸ σώζειν οὐκ ἄν ποτε ὀκνήσῃ ἡ ἀναβάληται σῶσαι
565	49v	Rom.10.12-Rom.10.14		πᾶς γὰρ ὃς ανεπικαλεσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται πως οὖν ἐπικαλέσωνται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν	εἰπὼν οὐδὲν πλέον ἔχουσιν Ἰουδαῖοι τῶν ἐθνικῶν μάρτυς δὲ ὁ Ἰωήλ
566	49v	Rom.10.14	^*		εἶπεν πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται πως τοιγαροῦν ἔσται αὐτοῖς ἐπιτυχεῖν τῶν τοῦ προφήτου ῥημάτων ἀνθρώποις πιστεῦσαι μὴ εθελησασιν ἑαυτοὺς τοιγαροῦν μεμφέσθωσαν ἀποκλείουσι τὴν σωτηρίαν ἀφ' ἑαυτῶν
566Ph	49v	Rom.10.14
567	50r	Rom.10.14		πως δὲ πιστεύσουσι οὐ οὐκ ἤκουσαν	κατὰ τὸ ἀκολουθον γὰρ καὶ τοῦτο συμβαίνει ἐπειδὴ γὰρ τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκοῦσαι οὐκ ἠβουλήθησαν εἰκοτως οὐδε ἐπίστευσαν
568	50r	Rom.10.14		πως δὲ ἀκούσωσι χωρὶς κηρύσσοντος	τοιγαροῦν ἰδού φησι κηρύσσω καὶ προσῆκον ὑμᾶς ἀνασχέσθαι τῶν λόγων καὶ τῶν ἐλέγχων
569	50r	Rom.10.14-Rom.10.15		πως δὲ κηρύξουσιν εὰν μὴ ἀποσταλῶσιν	δείκνυσιν ὅτι οὐκ ἐξ οἰκείας αὐθεντίας ἦλθεν εἰς τὸ κηρύξαι αὐτοῖς ἂλλ ἀποσταλεὶς παρὰ Χριστοῦ τοῦτο ἑαυτὸν αξοπιστον ποιῶν
570	50r	Rom.10.15		καθὼς γέγραπται ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην	οὐ μόνον φησιν ὅτι ἀπέσταλμαι ἀλλὰ καὶ πάλαι τὸ δεῖν ἀποστολὴν γενέσθαι προείρητο ἀξιοπιστος οὖν κατ' ἄμφω ἐκ τε τῆς ἀποστολῆς ἐκ τε τοῦ προωρίσθαι τὴν ἀποστολήν
571	50r	Rom.10.15	^*		οἱ πόδες αὐτῶν ενεγκωμιασθωσαν διὰ τὸν τοῦ κηρύγματος τρόπον
572	50r	Rom.10.15		τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά	εἰ τοίνυν ἄλλως οὐκ ἦν πιστεῦσαι δίχα τοῦ ἀκοῦσαι καὶ δίχα τοῦ κηρύξαι κεκήρυκται δὲ καὶ ἤκουσαν εὔδηλον ὡς ὁ θεὸς μὲν οὐδὲν ἐλλέλοιπεν οἱ δὲ μὴ πιστεύοντες ἑαυτοῖς μεμφέσθωσαν
573	50r	Rom.10.15-Rom.10.16		ἂλλ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῶι εὐαλγγελίωι Ἠσαΐας γὰρ λέγει κύριε	ἐπειδὴ τοῦτο αὐτω ἀντέκειτο ὅτι εἰ ἀπὸ θεοῦ ἀπεστάλητε διά τι μὴ πάντες ὑπήκουσαν τῶ εὐαγγελίῳ καί φησιν ὅτι καὶ τοῦτο πρὸ πολλοῦ ἐλεγχθῇ διὰ γὰρ τὸ είναι ἡμᾶς αὐτεξιουσίους οὐδένα πρὸς βίαν ἄγει ὁ θεός
574	50r	Rom.10.16		τις ἐπίστευσε τῆι ἀκοῆι ἡμῶν	εἰ τοῦτό σε φησι σκανδαλίζει τὸ μὴ πάντας ὑπακοῦσαι αυτοσε τοῦτο πιστεῦσαι πεισάτω ἐπειδὴ προελεγχθη ὡς οὐ πάντες πιστεύσωσιν
575	50v	Rom.10.16-Rom.10.17		ἄρα οὖν ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος θεοῦ	ἐπειδὴ ἀεὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα ἐπεζήτουν πρόφασιν λαβὼν τὸ προφητικὸν ἐντρέπει αὐτοὺς ὡς οὐ χρὴ σημεῖα ἐπιζητεῖν ἡ γὰρ πίστις ὡς ὁρᾶτε ἐξ ἀκοῆς οὐκ ἐκ σημείων γίνεται
576	50v	Rom.10.17	^*		καὶ ἐπειδὴ ἀκοὴν εἶπεν ἐπάγει διὰ ῥήματος θεοῦ μή φησιν εὐτελές τι νομίσῃς τὴν ἀκοὴν οὐκ ἐστιν ανθρωπινα ῥήματα τὰ λαλούμενα ἀλλὰ τοῦ θεοῦ
577	50v	Rom.10.17-Rom.10.18		ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν	ἐπειδὴ εἶπεν ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς ἂλλ ἐρεῖ φησι τις μὴ οὐκ ἤκουσαν οἱ Ἰουδαῖοι καί φησιν ὅλη ἡγῇ ἤκουσεν ὡς μαρτυρεῖ καὶ ὁ προφήτης καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρ' οἷς μάλιστα κεκήρυκται οὐκ εἶχον ἀκοῦσαι
578	50v	Rom.10.18-Rom.10.19		ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ	ναί φησιν ἐκήρυξαν μὲν πολλοὶ εἰκὸς δὲ τοὺς ἐξ Ἰσραὴλ μὴ γνῶναι τοῦ κηρύγματος τὴν δύναμιν καί πως ἑνὶ τοῦτό φησιν ὅτι τὰ μὲν ἔθνη οἷς οὐδὲν προείρητο ἔγνωσαν ὁ δὲ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω καίτοι προακούσας ἰδοὺ γὰρ αὐτος ὁ νομοθέτης φησιν ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει ὡς οὖν τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἑωρᾶτε προσερχομένους τῆ πίστει καὶ ἔτι μὴν ἐρχομένους ἑαυτοὺς ἀποῤῥιπτομένους ἔδει ὑμᾶς τὴν αἰτίαν εἰδέναι μᾶλλον δὲ ἑκοντες ἐπελάθεσθε τῶν οὕτως σαφῶν προῤῤήσεων
579	50v	Rom.10.19		πρῶτος Μωσῆς λέγει ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς	δεύτερος γὰρ εἶπεν Ἠσαΐας
580	50v	Rom.10.19	^*		οἷον παρακνησω μεγίστῃ δὲ ἡ τοῦ πράγματος ἰσχὺς πολλάκις γὰρ ὁ παρακλήσει μὴ πεισθεὶς ἐπείσθη τῶ παρακνισμῷ
581	50v	Rom.10.19	^*		τι γὰρ εὐτελέστερον ἡ ἀσυνετώτερον εἰδωλολατρῶν
582	51r	Rom.10.19-Rom.10.20		Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει	ᾑρήσατο φησι καὶ κινδυνεῦσαι μᾶλλον ἡ συνεσκιασμεην εἰπεῖν τὴν οἰκονομίαν
583	51r	Rom.10.20		εὑρέθην τοῖς ἐμε μὴ ζητοῦσιν ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμε μὴ ἐπερωτῶσιν	τινες δὲ οἱ μὴ ζητοῦντες μήτε ἐπερωτῶντες οἱ ἐξ ἐθνῶν δηλάδη ὁρᾷς πόσας εἶχον τοῦ γνῶναι ἀφορμὰς ὁρῶντες γὰρ διὰ τῆς πίστεως εὐδοκιμοῦντα τὰ ἔθνη ὤφειλον ἀνανῆψαι ἂλλ ἑκοντες απετυφλωθησαν
584	51r	Rom.10.20	^*		τῶν ἐθνῶν καθαίρει τὸ φρόνημα ὅτί φησιν τὸ πᾶν χάριτος ἦν ὅμως ἐστι καὶ τῶν ἐθνῶν τὸ γὰρ τὸν εὑρεθέντα καὶ φανέντα μηκέτι ἐάσαι τῆς αὐτῶν ἦν ἀρετῆς
585	51r	Rom.10.20-Rom.10.21		πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖρας μου	ὦ κατηγορίας Ἰουδαίων ἵνα γὰρ μὴ λέγωσιν διατὶ ἡμῖν μὴ γέγονεν ἐμφανὴς τὸ πλέον ἐπ' αὐτῶν γενόμενον ἔδειξεν ὅτι καὶ παρεκάλει καὶ οὐκ ἠκούσθη ὁ κύριος ὅλην δέ φησιν τὴν ἡμέραν οἷον τὸν τῆς ένανθρωπησεως καιρὸν ἡ μᾶλλον πάντα τὸν ἔμπροσθεν ἐξ ἧς ἐξῆλθον ἐξ Αἰγύπτου
585Ph	51r	Rom.10.21
586	51r	Rom.10.21		πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα	ὁ μὲν θεὸς ἐκάλει καὶ οἷον ἐναγκαλίσασθαι ηβούλετο τι δὲ αὐτοὶ ^*ἠπείθουν καὶ ἀντέλεγον
587	51r	Rom.11.1		λέγω οὖν μὴ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ Iσραηλιτης εἰμι ἐκ σπέρματος Ἀβραὰμ φυλῆς Βενιαμὶν ^*	ἄρα οὖν ἐπειδὴ ἠπείθησαν καὶ ἀντεῖπον μὴ ἐν ἀποβολὴ γεγένηνται ὡς μὴ δὲ ἐπιστρέψαι δύνασθαι καὶ διὰ τοῦτο κατηργεῖσθαι τὰς πρὸς Ἀβραὰμ ἐπαγγελίας οὐμενοῦν καὶ γὰρ καὶ λαὸς ἐστιν αὐτοῦ φησι καὶ προέγνω αὐτον τουτέστιν πρὸ τῶν ἐθνῶν καὶ ἐγγὺς ὁ ἔλεγχος αὐτος ἐγὼ ^*φησιν ὁ κῆρυξ καὶ διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν Ἰσραηλίτης εἰμι οὐκοῦν οὐκ ἀπώσθητε ἂλλ ἑαυτοὺς ἀπωθεῖσθε
588	51r	Rom.11.1	^*		κατὰ ἐρώτησιν καὶ αναγορευσιν προάγει τὸν λόγον
589	51v	Rom.11.2		οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω	εἰ γὰρ ἀπώσατο οὐκ ἂν ἐξ Ἰουδαίων ἀποστόλους καὶ κήρυκας ἐξελέξατο
590	51v	Rom.11.2-Rom.11.3		ἡ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τι λέγει ἡ γραφὴ ὡς ἐντυγχάνει τῶ θεῶ κατὰ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριὰ σου κατέσκαψαν	ἵνα μὴ λέγωσιν οἱ Ἰουδαῖοι εἶτα σὺ εἰ φησιν ὁ ἅπας λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σε μέλλουσιν αἱ πρὸς Ἀβραὰμ ἐπαγγελίαι πέρας λαμβάνειν φησι πρὸς τοῦτο ὅτι πολλοὶ εἰσι σεσωσμένοι ἂλλ ὑμεῖς ἀγνοεῖτε καὶ γὰρ καὶ ὁ Ἠλίας μόνος ᾤετο ὑπολελεῖφθαι ἂλλ ἤκουσεν είναι καὶ ἄλλους οὕτως φησι καί νυν πολλοὶ εἰσιν οἱ ἐξ Ἰουδαίων πιστοὶ ἂλλ ὑμεῖς ἀγνοοῦντες ἐμε μόνον οἴεσθε
591	51v	Rom.11.3		κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχὴν μου	εἰ δὲ ὁ Ἠλίας ἠγνόει ὅτι μόνος οὐκ ἦν σχολῇ γαν ὑμεῖς εἰδείητε
592	51v	Rom.11.4		ἀλλὰ τι λέγει αὐτῶι ὁ χρηματισμός	τουτέστιν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ
593	51v	Rom.11.4		κατελειπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῆ Βάαλ	δηλοῖ τὸ κατελειπον ὅτι τῆς τοῦ θεοῦ χάριτος ἦν τὸ πολὺ μέρος
594	51v	Rom.11.4	^*		ὥσπερ οὖν τότε φησιν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ ἑπτακισχίλιοι εὐηρέστουν οὕτως καί νυν ὀλίγοι ευαρεστουσιν καὶ αὐτοὶ λογίζονται εἰς σπέρμα τῶ Ἀβραὰμ καὶ οὐκ ἐξέπεσεν ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ
595	51v	Rom.11.5		οὕτω οὖν καὶ ἐν τῶ νυν καιρῷ λεῖμμα κατ' ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν	οὐκοῦν καὶ ἐπὶ Ἠλίᾳ χάριτι ἐσώθησαν τοῦτο γὰρ ὁ Κάϊν δηλοῖ σύνδεσμος καὶ πάλιν ὥσπερ ἐν Ἠλίᾳ φησιν ὑπόλειμμα ἐστιν εὐάρεστον κατὰ χάριν ἐπιλεγέντων τὸ δὲ εἰπεῖν ἐκλογὴν ἔδειξεν καὶ τῶν ἐπιλεγέντων τὴν δοκιμὴν οὐ γὰρ ἂν ἀδόκιμοι ἐπελέγησαν τὸ δὲ εἰπεῖν χάριτι ἔδειξεν τὴν τοῦ θεοῦ δωρεάν
596	52r	Rom.11.6		εἰ δὲ χάριτι οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις εἰ δὲ ἐξ ἔργων οὐκέτι ἐστι χάρις	ἵνα μὴ λέγωσιν ὅτι εἰ καὶ προφῆται φησι προέτρεπον καὶ ὁ θεὸς παρεκάλει καὶ ἡ παραζήλωσις ἱκανὴ ἦν ἡμᾶς πεῖσαι απητουμεθα δὲ φορτικά τινα καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ὑπηκούσαμεν φησι χάρις ἐστι τὸ πᾶν καὶ οὐ χρεία ἔργων εἰς τὸ πιστεῦσαι οὐδε γὰρ οἱ προσελθόντες δι' ἔργα προγενόμενα ἀξιόχρεοι πρὸς τὴν κλῆσιν ἔδοξαν ἀλλὰ χάρις ἐστι θεοῦ τὸ πᾶν
596Ph	52r	Rom.11.6
597	52r	Rom.11.6		ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστιν ἔργον	εἰ γὰρ ἡ χάρις ἔργον ἀπαιτεῖται ἄρα τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστιν ἔργον τῆς χάριτος προλαβούσης καὶ γενομένης ἔργον καὶ οἷον ἐξωθησάσης τὸ ἔργον ἐκ τοῦ είναι ἔργον
598	52r	Rom.11.7		τι οὖν ὁ ἐπιζητεῖ Ἰσραὴλ τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν	τοῦτο οὐκ ἐρωτῶντος ἐστιν ἂλλ ἐγκαλοῦντος ἑαυτῷ γάρ φησιν μάχεται ὁ Ἰοῦ [δαιος ζη]τῶν δικαιοσύνην ἦν οὐ βούλεται λαβεῖν τοῦτο γάρ φησιν ἐπιζητεῖ οὐ βούλεται τυχεῖν τὸ γὰρ οὐκ ἐπέτυχεν κατὰ οἰκείαν νοήσεις βούλησιν
599	52r	Rom.11.7		ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν	οἷον ἐξ Ἰουδαίων καὶ ἐξ ἐθνῶν πιστοὶ ἐκλογὴν δὲ εἰπὼν δείκνυσιν καὶ τὴν ἐκείνων δοκιμὴν καὶ τὴν τοῦ θεοῦ χάριν τὸ δὲ ἐπέτυχεν δηλοῖ τῶν ἀγαθῶν τὸ μέγεθος
600	52r	Rom.11.7		οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν	ὅσοι ἐναπέμειναν τῶ Ἰουδαϊσμῷ λοιπὸν μετὰ τὸν ελκεγχον θαῤῥεῖ πώρωσιν αὐτοῖς ἐγκαλεῖν
601	52r	Rom.11.8		καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεός	τὸ ἔδωκεν μὴ ἐνέργειαν ἀλλὰ συγχώρησιν νόει οἷον λαβεῖν συνεχωρεσεν
602	52v	Rom.11.8		πνεῦμα κατανύξεως	τὴν περὶ τὸ χεῖρόν νυν ἕξιν καὶ προσοχὴν τῆς ψυχῆς κατάνυξιν καλεῖ κατανυγηναι γὰρ ἐστι τὸ ἐμπαγῆναί που καὶ προσηλωθῆναι ἑνὶ δὲ καὶ ἐν καλῷ καὶ ἐν κακῷ προσηλωθῆναι νυν μέντοι τὸ ἀμετάθετον αὐτῶν πρὸς τὸ κακὸν κατάνυξιν ἐκάλεσεν
603	52v	Rom.11.8		ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας	εἰπὼν ἐπωρώθησαν φέρει τοῦ Ἠσαΐου τὴν μαρτυρίαν ἵνα μὴ δόξῃ ἐπαχθὴς είναι αἰτίαν δὲ τῆς {ποροσεως /πορωσεως }^λέγει τὴν αὐτῶν γεγενῆσθαι φιλονεικίαν ὀφθαλμοὺς γὰρ ἔχοντες εἰς τὸ ἰδεῖν τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὦτα εἰς τὸ ^in τῶ ἀκοῦσαι τὴν διδασκαλίαν οὐδενὶ τούτων εἰς δέον ἐχρήσαντο ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐκάμμυσαν τὰ δὲ ἀπέφραξαν ὡς τοῦτο σπουδάζοντες τὸ μὴ σωθῆναι
604	52v	Rom.11.9		καὶ Δαυὶδ λέγει	λοιπὸν τὴν ὑπὲρ τῆς ἀπιστίας ταύτης τιμωρίαν τὸν Δαυὶδ φέρει λέγοντα ἥτις τέλος ἔλαβεν καὶ ἐξῆλθεν
605	52v	Rom.11.9		γενηθετω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν	τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν καὶ ἡ τρυφῇ εἰς τὸ ἐναντίον περιεσται
606	52v	Rom.11.9		καὶ εἰς σκάνδαλον	εὐάλωτοί φησιν τοῖς ἐπηρεάζουσι γένωνται
607	52v	Rom.11.9		καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς	ἀνταπόδομα εἶπεν δηλονότι ταῦτα πάσχοντες ἁμαρτιῶν τίνουσι δίκας
608	52v	Rom.11.10		σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν	τὸ αὐθαιρέτως μέλλον παρ' αὐτῶν γίνεσθαι ὡς ἐν κατάρας λέγει μέρει ἐπειδὴ γάρ φησιν οὐκ ηβουληθσαν τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης ιδεναι μηδὲ ἴδοιεν
608ex	52v	Rom.11.10		καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον	τὸ μέλλειν αὐτοὺς ὑπο Ῥωμαίους γίνεσθαι δηλοῖ τὸ δὲ διὰ παντὸς ὡς οὐδέπω ελέυθερωθειεν ποτε σημαίνει
609	53r	Rom.11.11		λέγω οὖν μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσι ^*μὴ γένοιτο	{καψαμενος /καθαψαμενος }^αὐτῶν σφοδρῶς νυν {πειρασται /πειρᾶται }^τινα παραμυθίαν αὐτοῖς εὗρε τὰ μὲν γὰρ ἁμαρτήματα μέγιστα ἄρα δὲ μὴ τοιαῦτα ἔπταισαν ἵνα πεσόντες μὴ δὲ ἀναστῶσιν ἔτι κἂν βοθυληθῶσι μὴ γένοιτό φησιν οἷα γὰρ ἔπταισαν ἂν δεκτὸ εἰσιν θεῶι βουληθέντες μόνον πλὴν ὅρα ὅτι καὶ ἐν αὕτη τῆ παραμυθίᾳ ὑπευθύνους αὐτοὺς ποιεῖ μεγίστων ἁμαρτημάτων
609Ph	53r	Rom.11.11
610	53r	Rom.11.11		ἀλλὰ τῶ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν	ὅλον τὸ χωρίον τοῦτο εἴρηται ὅπως καὶ αὐτοὺς παραμυθήσηται καὶ πείσῃ μὴ ἀπογνῶναι καὶ ἵνα τῶν ἐθνῶν κατενέγκῃ τὸ φύσημα καὶ πείσῃ μὴ ἀπονοεῖσθαι διὰ τοῦτό φησιν ἐσώθη τὰ ἔθνη ὅτι αὐτοὶ σωθῆναι οὐκ ἠνέσχοντο ὡς εἴγε ἄξιον ἦν τούτους ἔδει πρώτους σωθῆναι εἶτα τὰ ἔθνη ἐπεὶ οὖν οὗτοί φησιν οὐκ ἠθέλησαν πρωτότυποι γεγόνατε ὑμεῖς ὅθεν καὶ αὐτος ὁ ἀπόστολος φησιν Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι καὶ πάλιν ὁ κύριος πορεύεσθε μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραὴλ καὶ πάλιν ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον ὁρᾷς ὅτι ἡ ἀπείθεια τῶν Ἰουδαίων χώραν δέδωκεν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ γενέσθαι πρωτοτύπους εἰς τὴν πίστιν
611	53r	Rom.11.11		εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς	ἵνα ἐπειδὴ ἀφ' ἑαυτῶν πιστεῦσαι οὐκ ἠβουλήθησαν κἂν κατὰ ζῆλον πιστεύσωσιν
612	53r	Rom.11.12		εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν	πρὸς παραμυθίαν αὐτοῖς λαλεῖ καὶ προτροπὴν εἰ γάρ φησιν τὸ παράπτωμα αὐτῶν καὶ τὸ ἥττημα ἀφορμὴ γέγονεν ἀγαθῶν τοσούτοις πόσῳ μᾶλλων ὰν πάντες σωθῶσιν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ πλήρωμα πωσοις ἄρα φησιν γένωνται πρόφασις σωτηρίας πάντες σωζόμενοι ἐν ταυτῷ δὲ καὶ τὸ μὴ ἀπογνῶναι αὐτοὺς παιδεύει
613	53r	Rom.11.12
613Ph	53r	Rom.11.12
614	53v	Rom.11.13		ὑμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν ἐφ' ὅσον μὲν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω	ὑπὲρ Ἰουδαίων λέγει τότε μὴ δόξα διὰ μῖσος ἐκεῖνα ἃ εἶπεν εἰρηκέναι καὶ ἵνα καταστείλῃ {τῶ /τῶν }^*ἐθνῶν τὸ φρόνημα ὑμᾶς φησι τὰ ἔθνη διὰ δύο αἰτίας ἐπαινῶ καὶ δοξάζω πρῶτον μὲν ὅτι τὴν διακονίαν ὑμῶν τουτέστι τὸ κήρυγμα ἐγκεχείρισμαι καὶ ἀνάγκην ἔχω ἐπαινεῖν καὶ δοξάζειν ὑμᾶς ὡς ἐμοὺς μαθητὰς ἔπειτα ἵνα καὶ τῶν Ἰουδαίων τινας οὓς καὶ σῶμα ἴδιον καλεῖ παρακνισθέντας ἐκ τῶν περὶ ὑμῶν ἐπαίνων σώσω λαμπρύνει δὲ κατὰ τοῦτο τὰ ἔθνη ὡς αἰτία γενόμενα σωτηρίας Ἰουδαίοις οἱ μὲν γὰρ ἐξ ἀπωλείας ὑμῖν εἰσιν ἀφορμὴ σωτηρίας τὰ μέντοι ἔθνη εκενοις ἐκ πίστεως
614ex	53v	Rom.11.13	^*		ὅπερ Ἰουδαίων καὶ Ἑλλήνων
615	53v	Rom.11.13-Rom.11.14		εἰ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινας ἐξ αὐτῶν	ὦ φιλονεικίας Ἰουδαϊκῆς οὐκ εἶπεν πείσω ἀλλὰ παραζηλώσω ὡς οὐκ ἄλλως πεισθησομένων εἰ μὴ ἐξ ἐπιτάσεώς τινος
616	53v	Rom.11.14	^*		ἄνω μὲν συγγενεῖς αὐτοὺς καὶ ἀδελφοὺς καλεῖ νυν δὲ σάρκα πλέον αὐτοὺς οἰκειούμενος
617	53v	Rom.11.14	^*		οὐδε οὕτως πάντας ἀλλά τινας οὕτως αὐτῶν ᾔδει τὸ μονότονον
618	53v	Rom.11.14-Rom.11.15		εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν κατάλλαγη κόσμου τις ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν	ἐπειδὴ πάλιν αὐτῶν καθήψατο πάλιν αὐτοὺς ἐπαινεῖ τὰ αυτὰ τοῖς ἄνω λέγων εἰ γάρ φησιν ἡ πρόσκρουσις αὐτῶν πρόφασις γέγονε σωτηρίας τῶ κόσμῳ τι ἂν εἴποι τις ὅτι ἔσται εὰν προσληφθωσιν παρὰ θεοῦ τι μὲν οὖν ἕτερόν φησιν εἰ μὴ ἀνάστασις νεκρῶν ἂλλ ὥσπερ ἡ ἀνάστασις οὐ διὰ τὴν πρόσληψιν αὐτῶν ἔσται οὕτως οὐδε ἡ σωτηρία τῶν ἐθνῶν γέγονε δι' αὐτοὺς ἀλλὰ λόγους αὐτοῖς χαρίζεται εἰς τὸ προτρέψασθαι
618Pha	53v	Rom.11.15
618Phb	53v	Rom.11.15
619ex	53v	Rom.11.15	Οικου(μενιου) ^* s	εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν κατάλλαγη κόσμου τις ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν	ἡ τοῦτό φησι τις ἔσται ἡ πρόσληψις αὐτῶν εἰ μὴ ἵνα εἴπωμεν ὅτι ἀποθανόντας αὐτοὺς ταῖς ἁμαρτίαις ζωοποιεῖ ὁ προσλαμβάνων θεός
619Ph	53v	Rom.11.15
620	54r	Rom.11.15-Rom.11.16		εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι	ἀπαρχὴν καὶ ῥίζαν καλεῖ τοὺς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ φύραμα δὲ καὶ κλάδους τοὺς ἐκ τοῦ γένους αὐτοῦ πιστεύσαντας
621	54r	Rom.11.16	^*		εἰ οὖν σὺν τῆ ἀπαρχὴ καὶ τῆ ῥίζῃ ἀνάγκη είναι ἅγιον τότε φύραμα καὶ τοὺς κλάδους οἱ δὲ Ἰουδαῖοι οὐχ ἅγιοι ἄρα καὶ τῆς συγγενείας ἐξέπεσον τοῦ Ἀβραάμ
621ex	54r	Rom.11.16	Οικου(μενιου) ^* s	εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι	ἡ ὅτι αὐτοὺς ἁγίους καλεῖ προτρέπων εἰς τὴν πίστιν ὡσεὶ εἶπεν ἐπιτήδειοὶ ἐστε καὶ πρέποντες τὸ θέλειν ὑμῖν λειπομενον
622	54r	Rom.11.16-Rom.11.17		εἰ δὲ τινες τῶν κλάδων	ὀλιγότητος σημαντικὴν τέθεικε λέξιν παραμυθούμενος αὐτοὺς ἐπεὶ ἄνω δηλοῖ ὅτι ὀλίγοι ἐσώθησαν ὡς ὅταν λέγη τὸ κατάλειμμα σωθήσεται
623	54r	Rom.11.17		ἐξεκλάσθησαν	τῆ ἀπιστία
624	54r	Rom.11.17		σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὧν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς	ὅσω δείκνυσιν εὐτελεῖς τοὺς ἐξ ἐθνῶν τοσοῦτον πλέον παρακνίζει αὐτοὺς εἰπὼν ἐνεκεντρίσθης δείκνυσι ἐν τῆ διαφερούσῃ αὐτοῖς ῥίζῃ εφεστηκοτα τὸν ἐξ ἐθνῶν ἄρα οὖν παρακνίζοντος ῥήματα
625	54r	Rom.11.17		καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου	τοῦτο ταλαιπωρία Ἰουδαίων τὸ τοὺς κατὰ μηδὲν διαφέροντας κοινωνοὺς τῆς διαφερούσης αὐτοῖς γενέσθαι ῥίζης αὐτοὺς δὲ ἐξωσθῆναι
626	54r	Rom.11.17-Rom.11.18		μὴ κατάκαυχω τῶν κλάδων	δείκνυσι τὴν ἄγαν εὐτέλειαν τῶν Ἰουδαίων οὐ γὰρ εἶπεν καυχῶ ἀλλὰ κατάκαυχω ὅπερ ἐπὶ τῶν χαμαὶ κειμένων γίνεται εἶτα καὶ παραδάκνει αὐτοὺς δεικνὺς καυχήσεως ἄξια συμβεβηκέναι τοῖς ἔθνεσιν ἐκ τῆς πίστεως εἰ καὶ μὴ προσήκει καυχᾶσθαι φησιν
627	54v	Rom.11.18		εἰ δὲ κατάκαυχασαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἂλλ ἡ ῥίζα σε	καί τι τοῦτο πρὸς τοὺς ἐκκλασθέντας κλάδους οὐδὲν εἰ μὲν γὰρ τῆς ῥίζης κατεκαυχώμην εἶχεν λόγον τοῦτο εἰ δὲ τὴν ῥίζαν ὡς ἁγίαν προσκυνῶ τι πρὸς τοὺς ἐκπεσόντας κλάδους εἰ βασταζομαι ὑπο τῆς ῥίζης ἀλλὰ βούλεται σκιὰν αὐτοῖς ἐξευρεῖν παραμυθίας ἵνα μὴ τῆ περισσοτέρᾳ λύπη καταποθῶσιν ἀλλὰ ἀνανήψωσιν ὡς ὑπολελειμμένης σωτηρίας
628	54v	Rom.11.18-Rom.11.20		ἐρεῖς οὖν ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ καλῶς τῆ ἀπιστία ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ τῆ πιστὲ ἕστηκας μὴ ὑψηλοφρόνει ἀλλὰ φοβοῦ	ἐσχημάτισται ὁ λόγος ὡς τῶν ἐθνῶν λεγόντων καὶ διά τι μὴ καυχήσωμαι τοιούτων μοι φησιν ὑπαρξάντων χρηστῶν οὗτοι ἐξεκλάσθησαν καὶ ἐγὼ ἐνεκεντρίσθην καὶ κληρονόμος γέγονα τῆς τῶν πατρων αὐτῶν δόξης καὶ τῶν ἐκείνοις δοθεισῶν ἐπαγγελιῶν ὁ ξένος ἐγὼ καὶ κατ' οὐδὲν προσήκων ἀπολαύω ἐκ δὲ τοῦ εἰπεῖν καλῶς συναινεῖ τοῖς ἔθνεσιν ὡς ἀληθῆ εἰρηκόσιν
629	54v	Rom.11.20	^*		ὅρα τὸ σοφὸν τοῦ ἀπόστολο ἐν τῶ δοκεῖν τὸν ὑπὲρ Ιοδαιων ποιεῖσθαι λόγον πλεῖον αὐτοὺς ἐπιτρίβει καὶ κατακόπτει
630	54v	Rom.11.20	^*		τὴν αἰτίαν τῆς τε ἐκείνων ἀποβολῆς τῆς ἡμῶν προσλεψεως τῆς εἰς Χριστὸν λέγει πίστιν
631	54v	Rom.11.20-Rom.11.21		εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο	θέλων αὐτῶν εκτραγωδησαι τὴν συμφορὰν ενταξει ἐπιτιμήσεως τῶν ἐθνῶν
632	54v	Rom.11.21		μήπως οὐδε σου φείσεται	περιαιρεῖ τοῦ λόγου τὸ φορτικὸν τῆι ἀμφιβολίᾳ
633	55r	Rom.11.21-Rom.11.22		ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν ἐπὶ δὲ σε χρηστότητα	ἐπὶ τὸν θεὸν ἄγει τὸ πρᾶγμα καὶ τὴν αὐτοῦ χάριν οὐδε γὰρ λέγει ἴδε πόσον ἔσχες πόνον καὶ κατορθώματα
634	55r	Rom.11.22		εὰν ἐπιμείνῃς τῆ χρεστότητι	εὰν ἄξια πράττῃς τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας οὐ γὰρ πίστεώς σοι δεῖ μόνης φησιν
635	55r	Rom.11.22		ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ	οὔτε γάρ σοι τὰ ἀγαθὰ οὔτε ἐκείνοις τὰ κακὰ ἀμετάβλητα
636	55r	Rom.11.22-Rom.11.23		καὶ ἐκεῖνοι δὲ εὰν μὴ επιμεινωσιν τῆ ἀπιστία ἐγκεντρισθήσονται	οὐ γὰρ ὁ θεὸς αὐτοῖς ἐξέκοψεν ἂλλ αὐτοὶ ἑαυτούς
637	55r	Rom.11.23		δυνατὸς γὰρ ὁ θεὸς ἐστι πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς	τὸ πιθανὸν τῶ λόγῳ ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως περιποιεῖ
638	55r	Rom.11.23-Rom.11.24		εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσοι μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν	καὶ λογισμὸν ἀποδίδωσιν τοῦ δύνασθαι αὐτοὺς θελήσαντὰς ἐγκεντρισθῆναι εἰ γάρ φησι τὰ παραφυσιν ἡ πίστις ἐποίησεν πόσῳ μᾶλλον τὰ κατὰ φύσιν
639	55r	Rom.11.24		ἐγκεντρισθήσονται τῆ ἴδια ἐλαίᾳ	ἵνα μή τις πλέον τι τὸν Ἰουδαῖον ἔχειν νομίσῃ ἐν τῶ ἀκούειν περὶ τῶν ἐθνικῶν παρὰ φύσιν καὶ ἐνεκεντρίσθης τίθησι καὶ περὶ τῶν Ἰουδαίων τὸ ἐγκεντρισθῶσιν ἵνα ἰσοτιμίαν δείξῃ καὶ ὅτι οὐδὲν αὐτοῖς πλέον ἐκ τοῦ είναι ἐκ τῆς καλλιέλαιο ἅπαξ δεομένοις καὶ αὐτοῖς τοῦ ἐγκεντρισθῆναι
640	55r	Rom.11.24-Rom.11.25		οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ τὸ μυστήριον τοῦτο	τὸ παρ' ὑμῶν φησιν ἀγνοούμενον
641	55r	Rom.11.25		ἵνα μὴ ἦτε παρ' ἑαυτοῖς φρόνιμοι	τὸ γὰρ ἀγνοεῖν τὴν ἰδίαν ἐκύρουν βουλήν
641ex	55r	Rom.11.25
642	55v	Rom.11.25		ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῶ Ἰσραὴλ γέγονεν	οὐκ ἐξ ὁλόκληρο φησι καὶ γὰρ ἦσαν καὶ ἐξ Ἰουδαίων ἀμύθητοι πιστεύσαντες καὶ πιστεύειν μέλλοντες
643	55v	Rom.11.25-Rom.11.26		ἄχρις οὐ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθησηται καθὼς γέγραπται ὅτι ἥξει ἐκ Σιὼν o ῥυόμενος	πλήρωμα ἐθνῶν φησι πάντας τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστεύειν μέλλοντας ὅταν τοιγαροῦν πάντες εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πίστιν τότε καὶ ὁ Ἰσραὴλ πιστεύσας σωθήσεται Ἰσραὴλ δέ φησι τοὺς ἐν τῶ Ἰουδαϊσμῷ ἀπομεμενηκότας ὅτι θήσεις γὰρ αὐτοῖς φησι νῶτον καὶ ἐν τοῖς περιλοίποις τουτέστιν καταλοίποις ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν
643ex	55v	Rom.11.26	Διονυσιου ^* s	καὶ οὕτως πᾶς Ιηλ σωθησηται καθὼς γέγραπται	ἀντὶ τοῦ οἱ πλείονες
644	55v	Rom.11.26		καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ	τουτέστιν ἀποστρέψει μὲν ἐξ ἁμαρτιῶν ἐπιστρέψει δὲ πρὸς ἑαυτόν
645	55v	Rom.11.26	^*		ἵνα μή τις εἰς τοὺς ἤδη πεπιστεκουτας ἐξ Ἰουδαίων νομίσῃ τὴν γραφὴν ἁρμόζειν λέγει σημεῖον δι' οὐ δείκνυται ὅτι μέλλει ἡ προφητεία ποῖον τοῦτο ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν εἰ οὖν μήπω ἀφείλετο ἄρα μέλλει ἡ γραφὴ ὅθεν ἐπάγει ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα τοῦ θεοῦ
646	55v	Rom.11.26-Rom.11.27		καὶ αυτὴ αὐτοῖς ἡ παρ' ἐμοῦ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν	τότε φησιν ἐκβήσεται ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ
647	55v	Rom.11.27-Rom.11.28		κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι' ὑμᾶς	ὅσον μέν φησι ἧκεν εἰς τὸ εὐαγγέλιον δι' ὑμᾶς τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἐχθροὶ εἰσιν οἱ Ἰουδαῖοί πως ὑμῶν γὰρ τὴν πίστιν εὐαγγελισθέντων φιλονεικότεροι γενόμενοι ἀπεσκίρτησαν τῆς πίστεως
647Ph	55v	Rom.11.28
648	55v	Rom.11.28-Rom.11.29		κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα	κατὰ δὲ τὸ ἐκλελέχθαι πατρόθεν ὑπο θεοῦ ἀγαπητοὶ εἰσιν
648ex	55v	Rom.11.29	^*		εἶτα ἐπειδὴ έναπομεμενηκασιν τῆ ἀπιστία καὶ διὰ τοῦτο οὐκ εἰσιν ἀγαπητοὶ ἀσφαλῶς λαλῶν φησι διὰ τοὺς πατέρας ὡσεὶ εἶπεν εἰ καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἀπιστίαν οὐκ ἀγαπητοὶ διὰ μέντοι τοὺς πατέρας ἔτι ἀγαπῶνται ὅθεν καὶ σωτηρίαν ἐκδέχονται
649ex	56r	Rom.11.29		καὶ ἡ κλῆσις τοῦ θεοῦ	ἡ γενομένη φησι περὶ τὸ ἔθνος
650	56r	Rom.11.29-Rom.11.31		ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῶ θεῶ νυν δὲ ἠλεήθητε τῆ τούτων ἀπείθεια οὕτως καὶ οὗτοι νυν ἠπείθησαν τῶ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσιν	δείκνυσιν ἐνταῦθα τοὺς ἐξ ἐθνῶν πρότερον κεκλημένους εἶτα ἐπειδὴ οὐχ ὑπήκουσαν τοὺς Ἰουδαίους ἐκλεχθέντας καὶ τὸ αὐτο πάλιν συμβὰν μετὰ ταῦτα ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἠθέλησαν οἱ Ἰουδαῖοι πιστεῦσαι πάλιν ἐκλήθη τὰ ἔθνη καὶ κληθέντα τὸ δεύτερον ἐπίστεσυσαν ἂλλ οὐκ εἰς τὴν ἐκβολὴν τῶν Ἰουδαίων τελευτᾷ ἂλλ εἰς τὸ καὶ αὐτοὺς ἐλεηθῆναι πάλιν
650Ph	56r	Rom.11.31
651	56r	Rom.11.31-Rom.11.32		συνέκλεισε γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν	συνέκλεισεν τουτέστιν ἤλεγξεν ἀπειθοῦντας
652	56r	Rom.11.32		ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ	ἵνα φησι τοὺς ἑτέρους διὰ τῆς τῶν εταιρων σώσῃ φιλονεικίας τούτους δι' ἐκείνων κἀκείνους διὰ τούτων
652Ph	56r	Rom.11.32
653	56r	Rom.11.32-Rom.11.33		ὦ βαθoς {πλούτου καὶ γνώσεως /πλούτου σοφίας καὶ γνώσεως }^*θεοῦ	ὅτι μὲν βάθος εἶδε πόσον δὲ οὐκέτι
654	56r	Rom.11.33	^*		ἐννοήσας τὴν ἐξ ἀρχῆς σοφὴν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν καί τι πρὸς αὐτὴν εἰπεῖν ἀπορήσας ἐθαύμασεν μόνον
655	56r	Rom.11.33		ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ	οὐ γὰρ μόνον γνωσθῆναι οὐ δύναται ἂλλ οὐδε ζητηθῆναι
656	56r	Rom.11.33		καὶ ἀνεξιχνίαστοι	οὐ γὰρ μόνον καταληφθῆναι οὐ δύναται ἂλλ οὐδε {ερευθηναι /ἐρευνηθῆναι }^*
657	56r	Rom.11.33		αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ	αἱ οἰκονομία φησιν
658	56r	Rom.11.33-Rom.11.34		τις γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου ἡ τις σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο	αὐτός φησι τὰ ἑαυτοῦ οἶδεν μόνος
659	56v	Rom.11.34-Rom.11.35		ἡ τις προέδωκεν αὐτω καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτω	οὐδενί φησιν ἀμοιβὴν χρεωστῶν εὐεργετεῖ ἂλλ αὐτος ἀεὶ κατάρχεται τῶν δορεῶν
660	56v	Rom.11.35-Rom.11.36		ὅτι ἐξ αὐτοῦ	αὐτος εὗρε τὰ ἀγαθά φησιν
661	56v	Rom.11.36		καὶ δι' αὐτοῦ	αὐτός φησι καὶ ἐποίησεν τὰ πάντα
662	56v	Rom.11.36		καὶ εἰς αὐτον τὰ πάντα	αὐτός φησι συγκρατεῖ τὰ γινόμενα
663	56v	Rom.11.36		αὐτω ἡ δόξα εἰς τοὺς αιωανς	ἐπειδὴ μεγάλα εἶπεν καὶ ἄγνωστα εἰς δοξολογίαν ἐτελεύτησεν
663Ph	56v	Rom.11.36
664	56v	Rom.11.36-Rom.12.1		παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τῶν οἰκτίρμων τοῦ θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν	αὐτοί φησιν οἱ οἰκτιρμοὶ τοῦ θεοῦ δι' ὧν ἐσώθητε παρακαλοῦσιν ὑμᾶς αὐτοὺς γὰρ εἰσφέρει τὴν ἱκετηρίαν ποιουμένους ὅπως ἀξίαν αὐτῶν μετέλθητε πολιτείαν
665	56v	Rom.12.1		θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῶ θεῶ	{εἶπεν θυσίαν /ἐπειδὴ εἶπεν θυσίαν }^*ἵνα μή τις νομίσῃ ὅτι κατασφάξαι ἑαυτοὺς κελευόμεθα επηγαγεn ζῶσαν πως δὲ ἔσται θυσία τὸ σῶμα ὁράτωσαν ὀρθὰ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡ γλῶσσα καὶ ἡ χεὶρ ἡ μὲν εἰς υμνωδιαν θεοῦ ἡ δὲ εἰς ἐντολὰς ἀσχολείσθω καὶ γέγονεν θυσία ζῶσα τὸ σῶμα
666	56v	Rom.12.1	^* s	θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῶ θεῶ	διαιρῶν ταύτην τὴν θυσίαν ἀπὸ τῆς Ἰουδαϊκῆς φησιν ἁγίαν εὐάρεστον καὶ λογικὴν ἡ γὰρ Ἰουδαϊκὴ σωματικὴ οὖσα οὐ σφόδρα ἦν ἁγία ἡ ευραρεστος
666Ph	56v	Rom.12.1
667	56v	Rom.12.1		τὴν λογικὴν λατεριαν ὑμῶν	τὴν πνευματικήν φησι διακονίαν τὴν κατὰ Χριστὸν πολιτείαν ὡς εἰ εἶπεν παραστήσατε τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν διὰ λογικὴς λατρείας τουτέστιν τῆς ἀναιμάκτου ἡ ὅτι προσενέγκατε θυσίαν ζῶσαν καὶ τὴν λογικὴν λατρείαν ἀπὸ κοινοῦ τὸ προσενέγκατε
668ex	56v	Rom.12.1-Rom.12.2		καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τῶ αἰῶνι τοῦτω	ἡ ὅτι μὴ {συμμεταβαλεσθε /συμμεταβάλλεσθε }^*τοῖς καιροῖς
669	56v	Rom.12.2			καί πως ἄν τις ἑαυτὸν {προσενεγκει /προσενέγκῃ }^*θυσίαν ζῶσαν πως μὴ συσχηματίζεσθε τουτέστιν μὴ τυποῦτε ἑαυτοὺς κατὰ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου οὐδὲν γὰρ ὑγιὲς ἔχει ἡ μόνιμον διὸ καὶ σχῆμα αὐτω καλεῖ δηλῶν τὸ μὴ μένον εἰπὼν δὲ τοῦτο δηλοῖ τὸ ἐπίκηρον
669Ph	56v	Rom.12.2
670	57r	Rom.12.2		ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε	τὸ τοῦ κόσμου σχῆμα καλῶν τὴν τῆς ἀρετῆς μορφὴν καλεῖ δεικνὺς τὸ φυσικὸν αὐτῆς κάλλος
671	57r	Rom.12.2		τῆ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν	ἐπειδὴ ἄνθρωπον ὄντα οὐκ ἐστι μὴ ἁμαρτεῖν φησιν ἀνακαίνου σαυτὸν διὰ μετανοίας ἀεὶ οὐδὲν γὰρ οὕτως παλαιὸ ψυχὴν καὶ σῶμα ὡς ἁμαρτία
672	57r	Rom.12.2		εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τὸ ἀγαθον	ἡ τοῦτό φησι ἀνακαινώθητι ἵνα μάθῃς τι τε τὸ συμφέρον καί τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ἡ ὅτι οὕτω δυνήσῃ ἀνακαινωθῆναι εὰν μάθῃς τι τὸ συμφέρον καί τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
673	57r	Rom.12.2		καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον	πρὸς Ιουδαους ἀποτείνεται οἵτινες εἴχοντο τοῦ νόμου λέγων ὅτι καὶ ὁ νόμος μὲν θέλημα ἦν θεοῦ ἂλλ οὐκ εὐάρεστον οὔτε τέλειον ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσθένειαν φησιν ὑμῶν συγχωρήθεν τέλειον δὲ καὶ εὐάρεστον ἡ νέα διαθήκη
674	57r	Rom.12.2-Rom.12.3		λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῶ ὄντι ἐν ὑμῖν	ἄνω διὰ τῶν οἰκτίρμων εἰρηκώς νυν διὰ τῆς χάριτος φησιν οὐδαμοῦ ἀξιοπιστον ἑαυτὸν νομίζων πρὸς τὸ πεῖσαι διὰ τοῦτό ποτε μὲν τοὺς οἰκτιρμούς ποτε δὲ τὴν χάριν προβάλλεται εἰπὼν δὲ διὰ τῆς χάριτος τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκει τοῦ θεοῦ
674Ph	57r	Rom.12.3
675	57r	Rom.12.3		μὴ ὑπερφρονεῖν παρ' ὁ δεῖ φρονεῖν	μὴ παρὰ τὰ μέτρα φησιν ἡμῶν φρονῶμεν τοῦτο γὰρ ἀνοίας ἡ ἀπονοίας ἐστιν
676	57r	Rom.12.3		ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν	φρόνησιν γάρ φησιν ἐλάβομεν οὐχ ἵνα εἰς ἀπόνοιαν αυτὴ χρησώμεθα καὶ μωράνωμεν αὕτη ἂλλ ἵνα εἰς σωφροσύνην τουτέστιν εἰς τὸ ὑγιαίνειν τὴν διάνοιαν ταύτην γάρ νυν σωφροσύνην καλεῖ οὐχὶ τὴν πρὸς τὴν ἀσέλγειαν ἀντιδιαστελλομένην
677	57r	Rom.12.3		ἑκάστῳ ὡς ὁ θεὸς ἐμέρισεν μέτρον πίστεως	ἦσαν τινες παρ' αὐτοῖς χαρισμάτων ἠξιωμένοι καὶ οἱ μὲν ἐφρόνουν μέγα ἐπ' αὐτοῖς καὶ ἀπενοοῦντο κατὰ τῶν ἄλλων οἱ δὲ ἐζήλουν καί φησι τι ἀπονοῇ ἡ τι παραζηλοῖς εἰ ὁ θεὸς ἐμέρισεν πάντως καλῶς καὶ συμφερόντως ἐμέρισεν στοιχείτω τοιγαροῦν ἕκαστος ὧι ἔχει καὶ μήτε ὑπεραιρέσθω θεοῦ γὰρ δόσις ἐστιν ουσον κατόρθωμα μήτε ζηλούτω ὁ θεὸς γὰρ ἐμέρισεν καὶ οἶδεν τὸ ἑκάστῳ πρέπον καὶ ἁρμόδιον
678	57r	Rom.12.3	^*		ἐξ ὧν εἰς αὐτό φησι ἐμμενέτω καὶ μήτε ζηλούτω μήτε υπεραιυρεσθω πίστεως δέ φησι χαρίσματος
678Ph	57r	Rom.12.3
680	57v	Rom.12.3-Rom.12.4		καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν	πρὸς τοῦτο αὐτο ὅρα ἡ παραβολὴ ὥσπερ φησι τὰ μέλη διάφορον ἐγκεχείρισται πρᾶξιν οὕτως διαφορὰ ἐδόθη παρὰ τοῦ πνεύματος χαρίσματα
679	57v	Rom.12.4-Rom.12.5		αυτὴν ἔχει πρᾶξιν οὕτως οἱ πολλοὶ ἐν σῶμα ἐσμεν ἐν Χριστῶι ὁ δὲ καθ' εἰς ἀλλήλων μέλη	τι γὰρ σύ φησιν μέγα φρονεῖς τι δὲ σὺ ζηλοῖς οὐ πάντες ἐσμεν σῶμα ἐν μέλη δὲ ἀλλήλων καὶ οὐκ εἶπεν ὁ εὐτελὲς δοκῶν ἔχειν χάρισμα μέλος ἐστι τοῦ τὸ μεῖζον ἔχοντος ἂλλ ὅτι καὶ ὁ τὸ μεῖζον ἔχων τοῦτο εὐτελὲς τῆ ἀνακρίσει θέλων κἀκείνους καταστεῖλαι κἀκείνους παραμυθήσασθαι
681	57v	Rom.12.5-Rom.12.6		ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν	εἰ ὁ θεὸς ἐχαρίσατο σύ τι μέγα φρονεῖς μὴ γὰρ σὸν κατόρθωμα τὰ χαρίσματα θεοῦ φησιν ἡ δόσις
682	57v	Rom.12.6		διαφορά	καλῶς τὸ διαφορὰ ἵνα δείξῃ οὐ τὸ μὲν μέγα τὸ δὲ μικρὸν μεγάλα γὰρ ἅπαντα ἀλλὰ ποικίλα καὶ ἁρμόδια
682Ph	57v	Rom.12.6
683	57v	Rom.12.6		εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως	νυν δείκνυσιν ὅτι τῶν δοκούντων μειζόνων χαρισμάτων οἱ λαμβάνοντες εἰσιν αἴτιοι πρὸς τὸ λαβεῖν εἰ γὰρ καὶ χάρις ἐστι τοσοῦτον μέντοι ἐπιῤῥει ὅσον ἂν εὕρῃ σκεῦος ἐπιτήδειον {αὐτο /εαυτο }^*καταστῆσαν διὰ τῆς πίστεως
683ex	58r	Rom.12.6-Rom.12.7		εἴτε διακονίαν	ἔχομεν φησιν
684	58r	Rom.12.7		ἐν τῆ διακονία	ἡ διακονία γενικόν τι ἐστι πάντα γὰρ εἰς διακονίαν δίδοται τὰ χαρίσματα λοιπὸν δὲ καὶ τοῖς ἰδικοῖς ἐπεξέρχεται
684exa	58r	Rom.12.7		εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῆ διδασκαλία	ἔλαβεν τις φησιν
684exb	58r	Rom.12.7	^*		ἐν τοῦτω μενέτω
684exc	58r	Rom.12.7	^*		ἔλαβεν φησι χάρισμα διδασκαλίας ἀπὸ κοινοῦ τὸ μενέτω
684exd	58r	Rom.12.7-Rom.12.8		εἴτε παρακαλῶν ἐν τῆ παρακλήσει	χάρισμα φησιν ἔλαβεν παρακλήσεως ἐν τῆ παρακλήσει μενέτω
685	58r	Rom.12.8		ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι	λοιπὸν δείκνυσιν ὅτι οἱ κακῶς τοῖς χαρίσμασι χρώμενοι ἀνόνητα αυτὰ ποιοῦσιν
685Ph	58r	Rom.12.8
686	58r	Rom.12.8		ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδή	οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ προστῆναι μόνον
687	58r	Rom.12.8		ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι	μὴ ὡς ζημιούμενος ἂλλ ὡς αὐτος μᾶλλον κερδαίνων ἔνθεν γὰρ συμβήσεται τὸ ἱλαρόν
688	58r	Rom.12.8-Rom.12.9		ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος	μὴ πλάσμα ἀγάπης ἔστω ἀλλὰ ἀγάπη ἧς οὔσης κατορθοῦται τὰ εἰρημένα
688ex	58r	Rom.12.9
689	58r	Rom.12.9		ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρὸν κολλώμενοι τῶ ἀγαθῷ	μὴ μόνον ἀπεχόμενοι ἀλλὰ καὶ λίαν μισοῦντες τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀπὸ εἶτά φησιν μὴ μόνον μισειτε τὸ πονηρὸν ἀλλὰ καὶ ἔχεσθε τοῦ ἀγαθοῦ τὸ δὲ κολλώμενοι τὴν πρὸς αὐτο διάθεσιν ἐμφαίνει
690	58r	Rom.12.9	^*		ἑνὶ γὰρ είναι ἀγάπην καὶ ἐπὶ αἰσχροῖς
690Ph	58r	Rom.12.9
691	58r	Rom.12.9-Rom.12.10		τῆ φιλαδελφία εἰς ἀλλήλους {φιστοργοι /φιλόστοργοι }^*τῆ τιμὴ ἀλλήλους προηγούμενοι	εἰ γὰρ σχοίητέ φησι φιλαδελφίαν φιλήσετε πάντως ἀλλήλους ἀδελφοὶ γὰρ ἐστε εἶτα λέγει πως ἂν ἡ φιλαδελφία κατορθωθείη εἰ ἕκαστος ἡγεῖται τῆς πρὸς τὸν ἀδελφον τιμῆς
692	58r	Rom.12.10-Rom.12.11		τῆ σπουδὴ μὴ ὀκνηροί	καὶ γὰρ τοῦτο ἀγάπην τίκτει ὅταν μὴ τιμῶμεν μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπερσπουδάζωμεν
693	58v	Rom.12.11		τῶ πνεύματι ζέοντες	ζεον ἐν ἑαυτοῖς ἔχετε καὶ διαθερμαινομενον τὸ ἅγιον πνεῦμα ἔσται δὲ τοῦτο εὰν ζῶμεν ἐν καλοῖς ἔργοις
694	58v	Rom.12.11		τῶ κυρίῳ δουλεύοντες	διὰ γὰρ τῶν εἰρημένων γὰρ εγγενησεται ἡμῖν δουλεύειν τῶ κυρίῳ
695	58v	Rom.12.11-Rom.12.12		τῆ ἐλπίδι χαίροντες	πως δ' ἂν γένοιτο ζέειν τῶ πνεύματι εὰν τῆ ἐλπίδι χαίρητέ φησι οὐδὲν γὰρ οὕτως πρὸς πάντα ποιεῖ πρόθυμον ὡς ἐλπὶς καλὴ καὶ εάν φησιν υπομενητε καὶ εὰν ἀδιάλειπτον εὐχὴν ἔχητε
696	58v	Rom.12.12		τῆ θλίψει ὑπομένοντες	ἡ γὰρ ὑπομονὴ τίκτει δοκιμήν
697	58v	Rom.12.12		τῆ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες	ταύτης γὰρ βοηθούσης ἔσται ῥάιδια πάντα
698	58v	Rom.12.12-Rom.12.13		ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες	ἐν οἷς ἂν χρεία γένωνται
699	58v	Rom.12.13		τὴν φιλοξενίαν διώκοντες	μὴ μείνῃς φησιν ἐκεῖνον ἐλθεῖν πρός σε ἐρυθριᾷ γὰρ ἀλλὰ σὺ δίωξον αὐτον
700	58v	Rom.12.13-Rom.12.14		εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε	διδάξας πως δέοι διακεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς διδάσκει πως καὶ πρὸς τοὺς πολεμίους ὅρα δὲ οὐκ εἶπεν μὴ ἀμύνου μηδὲ καταρῶ ἂλλ ὁ μεῖζον εὐλόγει φησι καὶ ὑπερεύχου
701	58v	Rom.12.14-Rom.12.15		χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων	μὴ μόνον φησι ῥήμασιν εὐλογεῖτε ἀλλὰ καὶ ἔργοις χαίρουσι μὲν συγχαίροντες ἀλγοῦσι δὲ συναλγοῦντες μεῖζον δὲ τὸ συγχαίρειν χαίρουσιν ὅσω ἡ εὐημερία τῶν {πλησιων /πλησίον }^*καὶ φθόνου πρόφασις τοῖς ασεβουσι γίνεται
702	58v	Rom.12.15-Rom.12.16		τὸ αὐτο εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονουτες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι	οἷον μέγαν σεαυτὸν νομίζεις τοιοῦτον νόμιζε καὶ τὸν ἀδελφον κἂν πένης ἡ ἐπεὶ μὴ ἐστι πλούτου καὶ πενίας διάκρισις παρὰ θεῶ πως δ' ἂν γένοιτό σοι τοῦτο εὰν μὴ φρονῇς περὶ σεαυτοῦ ὑψηλὰ ἀλλὰ συμφέρῃ καὶ συναπάγῃ τοῖς ταπεινοῖς καὶ εἰς τὴν ἐκείνων συγκαταβαίνης εὐτέλειαν ἐκ δὴ τούτων τὴν κενοδοξίαν καταστέλλει εἰκὸς γὰρ ἦν αὐτοὺς διὰ τὴν πόλιν τοῦτω κατεσχῆσθαι τῶ πάθει
702Pha	58v	Rom.12.16
702Phb	58v	Rom.12.16
703	59r	Rom.12.16		μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ' ἑαυτοῖς	τουτέστιν μὴ ἡγεῖσθε είναι σοφοὶ καὶ μηδενὸς νοήματος ἐνδεεῖς φησι γὰρ ἡ γραφὴ οὐ αἱ οἱ συνετὸ παρ' ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες
704	59r	Rom.12.16-Rom.12.17		μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες	εἰ γὰρ ψεκτὸς καὶ ἄθλιος ὁ ποιῶν κακὰ ἵνα τι μὴ φευγεις τὴν μίμησιν τῶν κακῶν ἀλλὰ τὸ ἀμύνασθαι ἔνοχον σαυτὸν καθιστὰς καὶ κοινωνὸν τῆ ἀσεβεῖ
705	59r	Rom.12.17		προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων	τοῦτό φησιν ὅτι πρόνοιαν ποιεῖσθε τοῦ καλοὶ φαίνεσθαι ἐν τῶ μηδενὶ διδόναι ψόγου πρόφασιν ἡ ἐπειδὴ ἄνω εἶπεν μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες προσέθηκεν καὶ τὸ προνοούμενοι καλὰ ὡς εἰ εἶπεν οὐκ ἀρκεῖ μόνον τὸ μὴ ἀποδιδοναι κακὰ ἀλλὰ δεῖ καὶ προνοεῖν τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς κακῶς καὶ γὰρ καὶ ἄνω οὐκ ἠρκέσθη τῶ μὴ καταρᾶσθαι τοὺς διώκοντας ἀλλὰ καὶ εὐλογεῖν προσέταξεν
706	59r	Rom.12.17-Rom.12.18		εἰ δυνατὸν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες	ἐστι γὰρ ὅτε οὐ δυνατὸν ἔνθα περὶ εὐσεβείας ὁ λόγος τὸ δὲ ἐξ ὑμῶν τουτέστιν σὺ τὸ σὸν ποίησον καὶ μὴ παράσχῃς ἔχθρας ἀφορμὴν μὴ Ἕλληνι μὴ Ἰουδαίῳ τοῦτο γὰρ τὸ μετὰ πάντων
707	59r	Rom.12.18-Rom.12.19		μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες ἀγαπητοὶ ἀλλὰ δότε τόπον τῆ ὀργή	ἐπειδὴ τοῦτο ἀκολουθον τὸν ἠδικημένον ἐκδικίας τυχεῖν τοῦτο αὐτο ἐπαγγέλλεται σύ φησι μὴ ἐκδικήσῃς σαυτὸν καὶ ὁ θεός σε ἐκδικεῖ δότε γάρ φησι τόπον καὶ χώραν τῆ ὀργὴ τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν ἂν γὰρ σὺ μὴ ἀμύνῃ ἥξει ἡ ὀργή
707ex	59r	Rom.12.19
708	59v	Rom.12.19		γέγραπται γάρ	παραμυθούμενος πλέον τὸν ἠδικημένον ἤγαγεν τὴν μαρτυρίαν
709	59v	Rom.12.19		ἐμοι εδικησις ἐγὼ αντανποδωσω λέγει κύριος	ἐμοι τουτέστιν παρ' ἐμοι
710	59v	Rom.12.19-Rom.12.20		εὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρὸς σου ψώμιζε αὐτον εὰν διψᾷ πότιζε αὐτον τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ	μὴ μόνον φησιν εἰρηνεύετε καὶ μὴ ἀμύνεσθε ἀλλὰ καὶ εὐεργετεῖτε τρέφοντες ποτίζοντες εἶτα ἐπειδὴ βαρὺ ἦν ἐπάγει ὅτι πῦρ αὐτω σωρεύσεις τοῦτο ποιῶν τοῦτο δὲ εἶπεν καὶ τοῦτον παραμυθούμενος καὶ τὸν ἠδικηκότα φοβῶν
710Ph	59v	Rom.12.20
711	59v	Rom.12.20-Rom.12.21		μὴ νικῶ ὑπο τοῦ κακοῦ ἀλλὰ νίκα ἐν τῶ ἀγαθῷ τὸ κακόν	{μαλαξας /μαλλαξας }^*πρότερον τὸν ηδικηθεντα καὶ πείσας αὐτον εὐεργετεῖν διὰ τοῦ εἰπεῖν ἄνθρακας σωρεύσεις νυν ὑψηλοτερον αὐτω παραινεῖ εἰ γάρ φησι τοιαύτη διαθέσει τρέφεις ἵνα πῦρ αὐτω σωρεύσεις οὐκ ἐνίκησας τὸ κακὸν ἂλλ ἡττήθης αὐτω ἐγὼ δέ σε φησι νικᾷν τὸ κακὸν βούλομαι τοιγαροῦν μὴ διαθέσει κακοποιῷ εὐεργετεῖ ὑπὲρ γὰρ παραμυθίας σου φησι τὰ εἰρημένα εἴρηται οὐχ ἵνα οὕτω ποιεῖς
711Ph	59v	Rom.12.21
712	59v	Rom.12.21-Rom.13.1		πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω	πολλὴν τοῦ κεφαλαίου τούτου πανταχοῦ ποιεῖται πρόνοιαν δεικνὺς οὐκ ἐπὶ καταστροφῇ τῆς κοινῆς εὐταξίας τοὺς τοῦ Χριστοῦ νόμους είναι καὶ ὅτι ἀρκοῦσιν καὶ οἱ διὰ τὴν ἀλήθειαν πολεμοῦντες φησιν ἡμῖν καί τι δεῖ καὶ ἡμᾶς περιττοὺς ἐπινοεῖν ἡμῖν αὐτοῖς πολεμίους
713	59v	Rom.13.1		οὐ γὰρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ἀπὸ θεοῦ	οὐ περὶ τοῦ καθεκαστον ἄρχοντος ταῦτα λέγει ἀλλὰ περὶ αὐτῆς τῆς ἀρχῆς ἐπειδὴ γὰρ τὸ ὁμότιμον στασιῶδες ἦν εἰσήγαγεν ὁ θεὸς τὰς ἐξουσίας
714	60r	Rom.13.1		αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπο θεοῦ τεταγμέναι εἰσιν	κατὰ τοῦ αὐτοῦ εἶπεν εἰπὼν γὰρ οὐκ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπο τοῦ θεοῦ πάλιν τὸ αὐτο λέγει αἱ δὲ οὖσαι φησιν ἐξουσίαι ὑπο τοῦ θεοῦ τεταγμέναι εἰσιν οἷον γεγονυῖαι ὁ θεός φησιν ἔταξεν καὶ διωκησεν αὐτάς
715	60r	Rom.13.1-Rom.13.2		ώστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῆ ἐξουσία τῆ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν	ἵνα μὴ εὐτελίζεσθαι νομίζωσιν οἱ τοῦ Χριστοῦ δοῦλοι ὑποτασσόμενοι ἄρχουσιν δείκνυσιν ὅτι χρὴ πείθεσθαι καὶ μὴ ἀντιτάσσεσθαι μηδὲ ἀπειθεῖν τοῖς ἄρχουσιν ὡς ὅ γε τοῦτο ποιῶν φησι τῶ θεῶ ἀντιλέγει τῶ πεποιηκότι τὰς ἀρχάς
715Ph	60r	Rom.13.2
716	60r	Rom.13.2		οἱ δὲ ανθετηκοτες ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται	κατάκρισιν φησι τὴν παρὰ θεοῦ ἑαυτοῖς ἐπισπῶνται
717	60r	Rom.13.2-Rom.13.3		οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσι φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων	τι ἀλγεῖς φησιν ὑποταγεὶς τῆ ἐξουσία τι δὲ φοβῇ αὐτὴν καὶ τρέμεις μὴ γὰρ ἐπιτιμᾷ τοῖς καλῶς ζῶσιν δὲ μὴ γὰρ ἐστιν φοβερὸς τῶ ἀρετῆς επιμελουμενω
718	60r	Rom.13.3	^*		τουτέστιν τοῖς τὰ ἀγαθὰ πράττουσιν
719	60r	Rom.13.3		ἀλλὰ τῶν κακῶν	τουτέστιν τῶν κακὰ πραττόντων
720	60r	Rom.13.3		θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν τὸ ἀγαθον ποιεῖ καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς	εἰ δὲ θέλεις φησι μὴ μόνον είναι σοι τὸν ἄρχοντα ἤπιον ἀλλὰ δεῖ καὶ ἐπαινοῦντα τὸ ἀγαθον ποιεῖ
721	60r	Rom.13.3-Rom.13.4		θεοῦ γὰρ διάκονος ἐστι σοι εἰς τὸ ἀγαθον	τοσοῦτον γάρ φησιν ἐπαινέσει σε τὸ ἀγαθον πράττοντα ὅτι δὴ καὶ συμπραττει σοι πρὸς τοῦτο ὁ γὰρ φόβος πρόφασις σοι γίνεται καλῶς βιοῦν διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν θεοῦ αὐτον είναι διάκονον εἰς τὸ ἀγαθον ὅτι διακονεῖ τῆ βουλὴ τοῦ θεοῦ τοὺς ἀγαθοὺς ἐπαίνων καὶ τοὺς κακοὺς κολάζων ἐκ δὲ τούτου εἰς ἀγαθόν σε συνωθεῖ
721Ph	60r	Rom.13.4
722	60v	Rom.13.4		εὰν δὲ τὸ κακὸν ποιεῖς φοβοῦ	οὐκ ἄρα ὁ ἄρχων αἴτιος σοι τοῦ φοβοῦ ἀλλὰ τὸ πράττειν κακῶς
723	60v	Rom.13.4		οὐ γὰρ εἰκῆ τὴν μάχαιραν φορεῖ	ὁρᾷς πως ἐφόβησε μὲν τὸν ὑπήκοον καθώπλισε δὲ τὸν ἄρχοντα
724	60v	Rom.13.4		θεοῦ γὰρ διάκονος ἐστιν εἰς ὀργὴν ἔκδικος τῶ τὸ κακὸν πράσσοντι	ὁ γὰρ τοὺς κακῶς βιοῦντας τιμωρούμενος τῶ θεῶ διακονεῖ εἰς ὀργήν
725	60v	Rom.13.4-Rom.13.5		διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν	ἀνάγκη οὖν φησιν τοῖς ἄρχουσιν ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν τοῦ θεοῦ τὴν κατὰ τῶν μὴ ὑποτασσομένων τῆ ἀρχὴ γινομένην ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν τουτέστιν ἵνα μὴ δόξης ἀσυνείδητός τις είναι καὶ ἀγνώμων τῶι εὐεργέτῃ καὶ τῶ διακονῷ τοῦ θεοῦ μὴ ὑποτασσομενος
725Pha	60v	Rom.13.5
725Phb	60v	Rom.13.5
726	60v	Rom.13.5-Rom.13.6		διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε	καὶ τοσοῦτόν φησιν εὐεργετοῦσιν αἱ ἐξουσίαι ὅτι καὶ φόρους φησι τελεῖτε μισθὸν ὥσπερ τῆς κηδεμονίας καὶ τῆς προνοίας παρέχοντες
727	60v	Rom.13.6		λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν	τουτέστι λειτουργοὶ θεοῦ καὶ λειτουργοῦντες θεῶ τοῦτο τὸ ἡμῶν κηδεσθε ^*
728	60v	Rom.13.6		εἰς αὐτο τοῦτο προσκαρτεροῦντες	τῶν οἰκείων φησι ἀμελοῦντες εἰς τὰς ὑπὲρ ἡμῶν φροντίδας ἀπησχόληνται
729	60v	Rom.13.6-Rom.13.7		ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλάς	ἔδειξεν χρέος είναι τὸ πρᾶγμα διὰ τοῦτο γὰρ ὀφειλὰς εἶπεν
730	60v	Rom.13.7		τῶ τὸν φόρον τὸν φόρον τῶ τὸ τέλος τὸ τέλος τῶ τὸν φόβον τὸν φόβον τῶ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν	φόβον καλεῖ τὴν ἐπιτεταμένην τιμὴν οῦτον ἐκ τοῦ πονηροῦ συνειδότος φόβον
731	60v	Rom.13.7-Rom.13.8		μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους o γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν	οὐ μόνον χρήματα φησι χρεωστεῖτε ἀλλὰ καὶ τιμήν
732	60v	Rom.13.8	^*		ἐπὶ τὴν μητηρα τῶν ἀγαθῶν ἦλθεν τὴν ἀγάπην δεικνὺς καὶ αὐτὴν χρέος οὖσαν καὶ ὄφλημα
733	61r	Rom.13.8-Rom.13.9		τὸ γὰρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἰ τις ἕτερα ἐντολὴ ἐν τοῦτω τῶ λόγῳ ανακελφαλαιουται	εἶτα δείκνυσιν τι τὸ κέρδος τῆς ἀγάπης ὅτί φησιν ὁ ταύτην πληρῶν νόμον ὅλον πληροῖ καὶ λέγει πως
733Ph	61r	Rom.13.9
734	61r	Rom.13.9		ἐν τῶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν	εἰπὼν ὅτι ὁ ἀγαπῶν τὸν νόμον ὅλον πληροῖ δείκνυσι πως ὅτί φησι πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ διὰ τῆς ἀγάπης πληροῦνται ἂλλ οὐκ εἶπεν πληροῦνται ἁπλῶς ἂλλ ἀνακεφαλαιοῦνται τουτέστιν συντόμως καὶ ἐν βραχεῖ λόγῳ τὸ πᾶν γίνεται καὶ ὅλον πληροῦται τῶν ἐντολῶν τὸ ἔργον διὰ βραχέων
735	61r	Rom.13.9	^*		τὸ ὡς ἑαυτὸν τὴν ἐπιτεταμένην ἀγάπην δηλοῖ
736	61r	Rom.13.9-Rom.13.10		ἡ ἀγάπη τῶ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη	εἶδές πως τὰς ἀρετὰς ἑκατέρας ἔχει ἡ ἀγάπη τὴν τῶν κακῶν ἀποχὴν λέγω καὶ τὴν ποίησιν τῶν ἀγαθῶν ἰδοὺ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν τῶ πλησίον φησιν κακὸν οὐ {τεργαζεται /κατεργάζεται }^*ἰδοὺ ἡ ποίησις τῶν ἀγαθῶν πλήρωμα φησι νόμου ἡ ἀγάπη τὸν γὰρ πλησίον ευποιει ἅπασα δὲ ἡ σπουδὴ τοῦ νόμου τοῦτο βούλεται
736ex	61r	Rom.13.10	Σευηρι(ανου) ^* s	ἡ ἀγάπη τῶ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη	πληροῦτε φησιν τὸ τῆς ἀγάπης ἔργον εἰδότες τὸν καιρὸν κατεπείγοντα καὶ ἀρετὴν ἀπαιτοῦντα νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν τουτέστιν νυν ὅτε ἔγνωμεν τῶν ἔργων τὰ ὠφελιμώτερα κοῦφον ὅμως γέγονεν τὸ σωθῆναι ἤπερ ὅτε κατηχούμεθα τὸν τῆς πίστεως λόγον οὐ γὰρ ἅμα τῶ πιστεῦσαι εἰς Χριστὸν καὶ τὴν ἀκριβῆ τῶν πρακτέων κατάληψιν εἴχομεν
736Ph	61r	Rom.13.10
737	61r	Rom.13.10-Rom.13.11		καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν	εἰδότες φησι ποῖον τοῦτον τὸν καιρόν φησιν
738	61r	Rom.13.11		ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι	ἐγγύς φησι τὸ τέλος καὶ δεῖ ἡμᾶς ἐπείγεσθαι εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἐργασίαν
739	61r	Rom.13.11	^*		ἐκ τῆς ῥαθυμίας ἡμῶν ἀναστῆναι φησιν
740	61r	Rom.13.11		νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν	τοῦ γὰρ παρόντος βίου ὑποσυρόμενο κατὰ μικρὸν ἐγγύτερος ὁ τῆς ἀναστάσεως γίνεται καιρός
741	61r	Rom.13.11			εὰν μὲν ὦμεν ὡς δεῖ παρεσκευασμένοι σωτήριος ἡμῖν ἔσται ἡ τῆς κρίσεως ἡμέρα εἶδε μὴ ὀλέθριος πλὴν αὐτος ἐκ τῶν χρηστοτέρων δηλοῖ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
742	61r	Rom.13.11			εἰκὸς ἦν τούτους ἐν ἀρχὴ μὲν ὡς νεαροὺς ζέειν νυν δὲ ἀπομεμαράνθαι τοῦτο οὖν αἰνίττεται ὅτι ὅσω φησιν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία σπουδάζειν μᾶλλον προσήκει ἡ γὰρ ραθυμειν
743	61v	Rom.13.11-Rom.13.12		ἡ νὺξ προέκοψεν ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν	νύκτα τὸν παρόντα καλεῖ βίον οὐδὲν γὰρ ὀνειράτων διαφέρει τὰ ἐν αὐτω ἡμέραν δὲ τὸν μέλλοντα χρόνον διὰ τὸ τὰ κρυπτὰ ἐν αὐτω {φερουσθαι /φανεροῦσθαι }^*
744	61v	Rom.13.12		ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός	ἔργα σκότους φησι τὰς πονηρᾶς πράξεις ὅπλα δὲ φωτὸς τὴν ἀρετὴν ὡς μὲν οὖν ὅπλα ἀσφαλίζεται ὡς δὲ φωτὸς λαμπρύνει
745	61v	Rom.13.12-Rom.13.13		ὡς ἐν ἡμέρα εὐσχημονως περιπατήσωμεν	ἄνω εἰρηκὼς μέλλειν τὴν τῆς κρίσεως ἡμέραν νυν αὐτὴν εφιστησιν πτοῶν τὸν ἀκροατὴν τὸ δὲ περιπατήσωμεν ἀνεπαχθῆ ποιεῖ τὸν λόγον καὶ γὰρ καὶ ἑαυτὸν ἔμιξεν
745Ph	61v	Rom.13.13
746	61v	Rom.13.13		μὴ κώμοις καὶ μέθαις	οὐ τὸ πίνειν ἀλλὰ τὸ ἀμέτρως κωλύει
747	61v	Rom.13.13		μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις	οὐ τὴν μίξιν ἀναιρεῖ ἀλλὰ τὴν πορνείαν
748	61v	Rom.13.13		μὴ ἔριδι καὶ ζηλῶ	ἔριδι περὶ θυμοῦ λέγει ζῆλος περιβασκανιας
749	61v	Rom.13.13-Rom.13.14		ἂλλ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν	ὁ γὰρ αὐτον ἐνδεδυμένος ἔχει καθόλου τὴν ἀρετήν πως δὲ αὐτον ἐνδυτέον εἰ πάντα ἡμῖν αὐτος εἴη ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν ἐν ἡμῖν φαινόμενος τὸ δὲ μηδέ ποτε αὐτοῦ ἀπολείπεσθαι ἔνδυμα καλεῖ
750	62r	Rom.13.14		καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας	εἰπὼν μηδεῖν προνοεῖν τῆς σαρκὸς ἐπάγει εἰς ἐπιθυμίας ἵνα μὴ νομίσῃς ὅτι οὐδε ἐν τοῖς ἀναγκαίοις δεῖ ἡμᾶς προνοεῖσθαι τῆς σαρκὸς οἷον ἐν βρώσει ἡ ἐν ἐνδύματι προνοητέον τοιγαροῦν αὐτῆς πρὸς διαμονὴν οὐ πρὸς ἀσέλγειαν
751	62r	Rom.13.14-Rom.14.1		τὸν δὲ ασεθενουντα τῆ πίστει προσλαμβάνεσθε	Ἦσαν τινες ἐξ Ἰουδαίων πιστεύσαντες οἵτινες ἔτι τοῦ νόμου ἐχόμενὸ πολλὰ τῶν βρωμάτων ἐβδελύσσοντο καὶ διὰ τὸ μὴ γίνεσθαι δηλοῖ λάχανα ἤσθιον μόνα ἵνα δόξῃ ἐγκρατείας ἂλλ οὐ βδελυγμοῦ είναι ἡ παρατήρησις ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι ἀπὸ Ἰουδαίων πιστοὶ οἱ ἑδραίως πεπιστευκότες οὐ παρετηροῦντο τὰ βρώματα πρὸς τούτους τοιγαροῦν τοὺς εἰλικρινεῖς πιστοὺς ἀποτείνων τὸν λόγον τῶν τὰ βρώματα βδελυσσομενων καθάπτεται ἀσθενοῦντας καλῶν τῆ πίστει
751Ph	62r	Rom.14.1
752	62r	Rom.14.1		μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν	μία μὲν κατ' αὐτοῦ πληγὴ τὸ εἰπεῖν ἀσθενοῦντα τῆ πίστει δευτέρα δὲ τὸ προσλαμβάνεσθε δείκνυσι γὰρ αὐτοῖς πολλῆς δεομένων ἐπιμελείας τρίτη τὸ μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν δηλοῖ γὰρ τοσοῦτον αὐτοὺς πταίοντας ὅτι τοὺς κοινωνοῦντας αὐτοὶ τῆς φιλίας διακρίνεσθαι
753	62r	Rom.14.1-Rom.14.2		ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει	ὁ μέν φησιν εἰλικρινῶς πιστεύων καὶ μηδεμίαν ἔχων Ιουδαικην παρατήρησιν πάντα ἀβδελύκτως ἐσθίει ἀνακηρύττει δὲ αὐτον ἀπὸ τῆς πίστεως ὁ δέ γε φησι περὶ τὴν πίστιν ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει ἐν ταυτῷ καὶ διελέγχει αὐτον ὅτι οὐ δι' ἐπαινουμένην ἐγκράτειαν ἐσθίει τὰ λάχανα κἂν τοῦτο ὑποκρίνεται ἀλλὰ κατὰ ασθενιαν πίστεως
754	62v	Rom.14.2-Rom.14.3		ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω	οὐκ εἶπεν διορθούσθω ἀλλὰ μὴ ἐξουθενείτω δεικνὺς ὅτι καταγέλαστα πράττει δεῖ γὰρ αὐτον ἀδελφικῶς διορθοῦσθαι οὐ μὴν ὡς βδελυκτὸν ἐξουθενεῖν
755	62v	Rom.14.3		καὶ ὁ μὴ ὁ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω	ὥσπερ γὰρ οἱ διὰ πίστιν {αδικριτως /ἀδιάκριτος }^*πάντα ἐσθίοντες ἐξουθένουν τοὺς παρατηρουμένους οὕτως ἐκεῖνοι τούτους ὡς γαστριμάργους ἔκρινον ὅρα δὲ ἐπὶ τῶν ἐσθιόντων εἰπὼν ὁ θεὸς γὰρ αὐτον προσελάβετο ἐπὶ τῶν παρατηρουμένων οὐδὲν εἶπεν τοιοῦτον
756	62v	Rom.14.3		ὁ θεὸς γὰρ αὐτον προσελάβετο	ὁ Χριστὸς αὐτόν φησι πρὸς ἑαυτὸν ἐφειλκύσατο καὶ ἀπήλλαξεν πάσης Ἰουδαϊκῆς παρατηρήσεως
756ex	62v	Rom.14.3-Rom.14.4	Σευηρι(ανου) ^* s	σὺ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην	ὁ οἰκέτης Χριστοῦ ὃν προσελάβετο ὁ Χριστὸς ἀλλοτριος ἐστι τοῦ νόμου τις οὖν εἰ ὁ κρίνων ἀπὸ τοῦ νόμου τὸν τοῦ νόμου ἀλλότριον
757	62v	Rom.14.4		σὺ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην	πρὸς τὸν εἰλικρινῆ πιστὸν ὁ λόγος αὐτω ἐκ δὲ τούτου δῆλον ὅτι οὐ μόνον ἐξουθένουν ἀλλὰ καὶ ἔκρινον τοὺς τὰ λάχανα ἐσθίοντας
758	62v	Rom.14.4		τῶ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἡ πίπτει	τοῦ θεοῦ φησιν ἐστιν καὶ τῶ θεῶ διαφέρει καὶ ἡ πτῶσις αὐτοῦ καὶ ἡ ἔγερσις οὐκ ἐπειδὴ οὖν φησιν οὐκ ἄξια ποιεῖ κατακρίσεως μὴ κρῖναι αὐτον ἂλλ ὅτι ἀλλοτριος ἐστιν οἰκέτης
759	62v	Rom.14.4		σταθήσεται δὲ δυνατὸς γὰρ ἐστιν ὁ θεὸς στῆσαι αὐτον	πάλιν πλήττει τοὺς ἀσθενεῖς καὶ παρατηρουμένους τὰ βρώματα εἰπὼν γὰρ σταθήσεται δηλοῖ ὅτι σαλεύονται καὶ τοσοῦτον ὡς θεοῦ δεῖσθαι στεῤῥοποιοῦντος
760	62v	Rom.14.4-Rom.14.5		ὃς μὲν κρίνει ἡμέραν παρ' ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν	εἰκὸς ἦν τινας τῶν συνεχῶς νηστευόντων κατακρίνειν τοὺς μὴ συνεχῶς νηστεύοντας οἷς τὸ κρίνειν καὶ τὸ σφόδρα ἐγκαλεῖν ἀπαγορεύει ἦσαν γὰρ νεήλυδες ἐν τῆ πίστει καὶ ἐδεδοίκει μὴ ἡ πολλὴ ἔγκλησις τέλεον αὐτοὺς ἀποσχίσῃ τῆς πίστεως ὀργισθέντας ταῖς {εγκλισεσιν /εγκλησεσειν }^*
762exb	62v	Rom.14.5	^* s	ὃς μὲν κρίνει ἡμέραν παρ' ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν	ἀμφότεροι γὰρ οὗτός τε κἀκεῖνος ἑνὶ χρῶνται σκοπῷ τιμὴ τῆ περὶ τὸν θεὸν ὅ τε γὰρ παραφυλαττόμενος τὴν ἡμέραν οἴεται θεοῦ νόμον πληροῦν ὅτε ἀδιαφορῶν περὶ τοῦτο πᾶσαν ὡς ὑπο θεοῦ γινομένην ἡμέραν δι' ὁμοίας ἔχει τιμῆς
760Ph	62v	Rom.14.5
761	63r	Rom.14.5		ἕκαστος ἐν τῶ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω	μὴ περὶ πάντων δέξῃ τὸ ἕκαστος τῶ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω ἂλλ ἐπὶ νηστείας μόνον καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἀρτιπαγεῖς ἦσαν ἐν τῆ πίστει οἱ Ῥωμαῖοι καὶ συγκατεβαίνεν αὐτοῖς ὡς εἰ γε καὶ περὶ πίστεως δέξῃ τὸ εἰρημένον τοῦ παντὸς ἐξέπεσες
762	63r	Rom.14.5	^*		κατὰ τὸν ἴδιον νοῦν ἕκαστος πληροφορείσθω ἡ ὅτι καλῶς ποιεῖ νηστεύων ἀεὶ ἡ ὅτι καλῶς ποιεῖ οὐ νηστεύων ἀεί
762ex	63r	Rom.14.5	Οικου(μενιου) ^*		οὐ δεκτέον τὸ ῥητον ἐπὶ δόγματος ἡ πίστεως ὅμως καὶ αὐτος αὐτο λέγει
763	63r	Rom.14.5-Rom.14.6		ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ οὐ ^*φρονεῖ καὶ o ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει	οὕτω φησι φρονῶν ώστε καθ' ἡμέραν νηστεύειν διὰ τὸν κύριον οὕτως φρονεῖ καὶ ὁ φρονῶν ώστε καθ' ἡμέραν μὴ νηστεύειν διὰ τὸν κύριον οὕτω φρονεῖ πᾶν δὲ ὁ διὰ τὸν κύριον γίνεται καλὸν ἐστι φησιν
763Ph	63r	Rom.14.6	^*		τοῦτο φανερὸν ἐκ τῶν προειρημένων ὅτι τοῦτο λέγει ὁ κρίνων καὶ λογιζόμενος καλὸν εἶναι καθ' ἡμέραν φαγεῖν τῷ κυρίῳ φρονεῖ τοῦτ' ἔστιν ἐν κυρίῳ τοῦτο λογίζεται ἡ τοι διὰ τὸν κύριον αὐτὸ ποιεῖ καὶ ὁ μὴ κρίνων τοῦτο μηδὲ λογιζόμενος ὅτι καλὸν ἐστι καθ' ἡμέραν φαγεῖν διὰ τὸν κύριον τοῦτο κρίνει καλὸν εἶναι καὶ λογίζεται αἰτία γὰρ ἐστιν αὐτῷ ταῦτα εἰρημένα τοῦ ἕκαστος τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω πῶς λέγεις τοῦτο Παῦλε καλῶς εἶπον φησὶν ἐπειδὴ καὶ ὁ νηστεύων ὑπὲρ ἡμέραν καὶ ὁ ἐσθίων καθ' ἡμέραν εἰς ἀρέσκειαν κυρίου τοῦτο ποιοῦσι καὶ οὐ δεῖ κρίνειν ὅλως ἀλλήλους ἐπὶ τούτο εἶτα ἐπιτείνει τὴν αἰτίαν καί φησιν καὶ γὰρ ὁ ἐσθίων εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ ἐν τῷ ἐσθίειν ὅτι ἔδωκεν ἀνθρώποις πόρον καὶ συνέχειαν ζωῆς καὶ ὁ νηστεύων εὐχαριστεῖ ὅτι ἔδωκεν ἀνθρώποις καρτερίαν καὶ ὑπομονὴν καὶ μεθόδους δι' ὧν τις δύναται περιγενέσθαι τῶν τῆς σαρκὸς παθῶν ὁ δὲ ἄλλως πως νηστεύων ἢ ἐσθίων κατάκριτος
764	63r	Rom.14.6		εὐχαριστεῖ γὰρ τῶ θεῶ καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῶ θεῶ	εἰ οὖν φησι τὸ καίριον γίνεται τὸ διὰ πάντων εὐχαριστεῖσθαι τὸν θεόν τι διαφέρεσθε περὶ τῆς νηστείας οὕτω σφοδρῶς ὀλίγον γὰρ τὸ μέσον συγκαταβατικῶς μὲν οὕτως λέγει πλήν πως δύναται Χριστῷ εὐχαριστεῖν ὁ μὴ ἐσθίων ὃς τοῦ νόμου ἐχόμενος οὐκ ἐσθίει
765	63r	Rom.14.6-Rom.14.7		οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῆ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνήσκει	ἔχομεν φησι κύριον ὦ καὶ ζῶμεν εὰν ζῶμεν ὦ καὶ ἀποθνήσκομεν εὰν ἀποθνήσκωμεν εἰ οὖν τῶ κυρίῳ διαφέρει ἡμῶν ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος αὐτος οἰκονομήσει τὰ καθ' ἡμᾶς καὶ οὐ χρεία κρίνειν τὸν πλησίον ἡ ἐξουθενεῖν
766	63r	Rom.14.7-Rom.14.8		εὰν τε γὰρ ζῶμεν τῶ κυρίῳ ζῶμεν εὰν τε ἀποθνήσκωμεν τῶ κυρίῳ ἀποθνήσκομεν εὰν τε οὖν ζῶμεν εὰν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ κυρίου ἐσμεν	ζωῆς γὰρ αὐτος καὶ θανάτου μόνος ἔχει τὴν ἐξουσίαν
767	63v	Rom.14.8-Rom.14.9		εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν	τὸν λογισμὸν ἐπήγαγεν τοῦ καὶ ζῶντας ἡμᾶς καὶ ἀποθανόντας είναι τοῦ Χριστοῦ πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο δείκνυσιν ὅτί φησιν εἰ τοσαύτη περὶ ἡμᾶς ἐχρήσατο πρόνοια ὡς καὶ σταυρωθῆναι οὐκ ἂν ἡμῶν καταφρονηση εἰ γὰρ καὶ ἀποθανόντων ἡμῶν προνοεῖ πολλῷ μᾶλλον ζώντων τοῦτο δὲ πρὸς τοὺς κατακρίνοντας λέγει ὅτι φροντισθωσιν παρὰ θεοῦ οἱ ἀσθενεῖς τῆ πίστει διὰ τὴν τοσαύτην αὐτοῦ περὶ πάντας πρόνοιαν καὶ τὸν ὀλιγόπιστον δι' ἐντρέπει τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκων τοῦ θεοῦ
768	63v	Rom.14.9		ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ	δικαιώματά φησι ἑαυτῷ προαπέθετο τῆς ἡμετέρας δεσποτείας
769	63v	Rom.14.9	^*		τουτέστι ψυχῶν καὶ σωμάτων αἱ μὲν γὰρ εἰσιν ἀθάνατοι θνητὰ δὲ τὰ σώματα οὕτως καὶ ὁ ἅγιος Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ
771	63v	Rom.14.9-Rom.14.10		σὺ δὲ τις εἰ ὁ κρίνων τὸν ἀδελφον σου	πρὸς τὸν ἐδραῖον τῆι πίστει ὁ λόγος οὗτος
770	63v	Rom.14.10		ἡ καὶ σὺ τι ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφον σου	πρὸς τὸν ολογοπιστον πάλιν αὐτω ὁ λόγος
772	63v	Rom.14.10	^*		τῶι ὀνόματι τοῦ ἀδελφοῦ λύει αὐτοῖς τὴν εριδα
773	63v	Rom.14.10-Rom.14.11		γέγραπται γὰρ ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος	δοκεῖ μὲν διὰ τῆς παραγωγῆς τῆς προφητείας καταστέλλειν τὸν πιστὸν εἰς τὸ μὴ ἐξουθενεῖν τὸν Ἰουδαΐζοντα πλὴν ὅλον τὸ χωρίον εἶπεν κατάσειων τὴν ψυχὴν τοῦ Ἰουδαΐζοντος ἔτι ὧδε μὲν τῆ μνήμῃ τῆς χρισεως ἄνω δὲ ταῖς εὐεργεσίαις αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἐντρέπων εἰ γὰρ τῶ Χριστῷ φησιν πάντες παραστησόμεθα καὶ αὐτος ἡμᾶς καὶ οὐχ ὁ νόμος τὰς εὐθύνας ἀπαιτεῖ τι σὺ ἔτι ἔχῃ τοῦ νόμου καὶ οὐ καθάπαξ ἐπιλαμβάνῃ τοῦ Χριστοῦ
774	64r	Rom.14.11		oτι ἐμοι κάμψει πᾶν γόνυ	τὴν ἁπάντων αὐτω δεσποτείαν μαρτυρεῖ
775	64r	Rom.14.11			τὰς οἰκείας ἁμαρτίας ἐξ αὐτοῦ τοῦ συνειδότος ἅτε κριτῇ
776ex	64r	Rom.14.11	Οικου(μενιου) ^* s	καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῶ θεῶ	εἴρηται περὶ τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ὅτι αὐτος κρίνει οὐδένα τὴν δὲ κρίσιν δέδωκεν τῶ υἱῷ δῆλον οὖν ὡς περὶ τοῦ κριτοῦ εἴρηται τῶ Παύλῳ τὸ ἐξομολογήσεται τῶ θεῶ καὶ τὸν λόγον δώσει τῶ θεῶ ἄρα θεὸς ὁ Χριστὸς κἂν οἱ ἀσεβεῖς μὴ βούλωνται
777	64r	Rom.14.11-Rom.14.13		ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῶ θεῶ μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν	πάλιν τοῦ πρώτου ἔχεται λόγου ἵνα μὴ δόξῃ διὰ φόβον τῆς κρίσεως μνησθῆναι ἀλλὰ διά τινα λόγου ἀκολουθίαν
778	64r	Rom.14.13		ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῶ ἀδελφῷ ἡ σκάνδαλον	τοῦτο καὶ πρὸς τὸν εἰλικρινῆ πιστὸν καὶ τὸν ἔτι ἰουδαΐζοντα ἁρμόδιον καὶ γὰρ καὶ ὁ τέλειος ἐσκανδαλίζετο τῆ τῶν βρωμάτων παρατηρήσει τοῦ πλησίον καὶ ὁ τὰ βρώματα παραιτούμενος τῆ σφόδρα ἐπιπλήξει τοῦ εἰλικρινοῦς πιστοῦ ώστε μία συμβουλὴ τοὺς δύο διορθοῦται ἀπέχεσθαι τούτων ἃ σκανδάλου πρόφασις τῶ πλησίον γίνονται
779	64r	Rom.14.13-Rom.14.14		οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ	ἔτι περὶ τῆς τῶν βρωμάτων παρατηρεσεως ὁ λόγος αὐτω ἐπεὶ οὖν εἶπεν οἶδα καὶ πέπεισμαι ὅτι οὐδὲν κοινὸν ἵνα μὴ εἴπῃ ὁ ἔτι ἰουδαΐζων καί τι εἰ σὺ πεπεισμένος εἰ τοῦ νόμου τὸ ἐναντίον εἰσηγουμένου προστίθησιν τῶ ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ δεικνὺς ὅτι παρ' αὐτοῦ ταῦτα μεμαθηκεν καὶ πεπληροφόρηται καὶ οὐκ ἀφ' ἑαυτοῦ λέγει
779Ph	64r	Rom.14.14
779exb	64r	Rom.14.14	^* s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ	κοινὸν οὐδὲν δι' ἑαυτοῦ τῆ φύσει τουτέστιν οὐδὲν ἀκάθαρτον
779exc	64r	Rom.14.14	Σευηρι(ανου) ^* s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ	δι' αὐτοῦ τουτέστιν τοῦ θεοῦ
779ex	64r	Rom.14.14	Θεοδω(ρητου) ^* s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ	οὐδέν φησι κοινὸν δι' αὐτοῦ ἵνα γὰρ μὴ λέγωσι σύ τις ὧν ἀντινομοθετεῖς Μωσῇ τὸν Μωσέως δεσπότην εἰς μέσον παράγει διδάσκων ὡς αὐτος τὰς νομικὰς παρατηρήσεις ἔπαυσεν καὶ οὐδὲν εἴασεν νομίζειν ἀκάθαρτον ἔδεσμα τὸ γὰρ δι' αὐτοῦ τουτέστιν διὰ τὴν εὐαγγελικὴν αὐτοῦ νομοθεσίαν
780	64r	Rom.14.14		ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ	διὰ τήν νυν φησι δοθεῖσαν χάριν παρ' αὐτοῦ οὐδὲν φύσει κοινὸν ἀλλὰ ποτης προαιρέσεως τοῦ μετιόντος γίνεται κοινὸν οὐχὶ δὲ καὶ πᾶσιν ἐκείνῳ γάρ φησιν κοινόν
781	64r	Rom.14.14-Rom.14.15		εἰ μὴ τῶ λογιζομένῳ τι κοινὸν είναι ἐκείνῳ κοινὸν εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφος σου λυπεῖται	ὠνείδιζον γὰρ αὐτοὺς οἱ πιστοὶ ὡς ἰουδαΐζοντας ἔτι καὶ διὰ τοῦτο παρατηρουμένους τὰ βρώματα οὐ βούλεται οὖν αὐτοὺς ἐν τοῖς μὴ πάνυ μεγάλοις σφοδρῶς επιπληττεσθαι φοβούμενος μή πως ολιγοθυμήσαντες τέλεον ἀποστῶσι πίστεως εἰ οὖν καὶ μηδὲν ἐν βρώμασι κοινὸν πλὴν ἀπόσχου τῆς σφοδρᾶς τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐγκλήσεως {οικομικως /οἰκονομικῶς }^*διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν
782	64v	Rom.14.15		οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς	βούλεται γὰρ είναι ἀγάπην εἰδὼς πάντα δι' αὐτῆς κατὰ μέρος κατορθοῦσθαι
783	64v	Rom.14.15		μὴ τῶ βρώματὶ σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὐ Χριστὸς ἀπέθανε	μὴ ἐπειδὴ πάντα σὺ ἐσθίεις πιστὸς ὧν ἐγκαλῶν σφοδρῶς ἐκείνῳ εκβαλεις αὐτον τέλεον τῆς πίστεως καὶ γὰρ καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ Χριστὸς ἀπέθανεν ὅθεν ὀφείλεις οἰκονομικῶς συγκαταβαίνειν αὐτω
783ex	64v	Rom.14.15	Οικου(μενιου) ^* s	μὴ τῶ βρώματὶ σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὐ Χριστὸς ἀπέθανε	ὦ δὲ συμβουλεύει καὶ τοὺς πιστοὺς ἀπέχεσθαι βροματων διὰ τὴν τῶν ὀλιγοπίστων συγκατάβασιν ^*ὅπερ καὶ παριὼν λέγει
784	64v	Rom.14.15-Rom.14.16		μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν	ἐγκαλῶν γὰρ καὶ ἀεὶ διαφιλονεικων πρὸς αὐτον διὰ τὴν παρατήρησιν τῶν βρωμάτων οὐ μόνον αὐτον φιλονεικότερον ποιεῖς ἀλλὰ καὶ πρόφασιν δίδως τοῖς ἔξωθεν βλασφημεῖν ἡμῶν τὴν πίστιν διὰ τὰς τοιαύτας μάχας
785	64v	Rom.14.16		τὸ ἀγαθον	οἷον ἡ πίστις
785ex	64v	Rom.14.16	^*		καλῶς μέν φησι διδάσκεις ἂλλ ἡ μάχη βλασφημίας αἰτία γίνεται
785Ph	64v	Rom.14.16
786	64v	Rom.14.16-Rom.14.17		οὐ γὰρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις	παῦσαι βούλεται ἐκείνους τῶν εγκληματων οὐ γάρ φησι διὰ βρώσεως ἡ πόσεως {ἔχομεν ἐλθεῖν /ἔχομεν εἰσελθεῖν }^*εἰς τὴν τοῦ θεοῦ βασιλείαν
786Ph	64v	Rom.14.17
787	64v	Rom.14.17		ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ	ποία οὖν εἰσι τὰ εἰσάγοντα εἰς τὴν βασιλείαν ποία δικαιοσύνη εἰρήνη χαρὰ τουτέστιν ὁ ἐνάρετος βίος ἡ πρὸς τὸν ἀδελφον εἰρήνη ἡ ἐκ τῆς ὁμονοίας χαρὰ ἐπειδὴ δὲ ἑνὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ καὶ ἐπὶ αἰσχροῖς πράγμασιν προστίθησι ἐν πνεύματι ἁγίῳ ὡς εἰ εἶπεν ταύτην λέγω τὴν εἰρήνην καὶ χαρὰν τὴν ἁγίῳ πνεύματι γινομένην τουτέστιν τὴν διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος εἰσηγουμένην
787Ph	64v	Rom.14.17
788	65r	Rom.14.17-Rom.14.18		ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῶ κυρίῳ εὐάρετος τῶ θεῶ	ἑνὶ καὶ ἀπὸ κενοδοξίας ἐγκαλεῖν καὶ οὐ διὰ φόβον ἡ ἀγάπην θεοῦ διὸ καὶ ἐπάγει ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῶ Χριστῷ ἐν δικαιοσύνη φησι ἐν χαρὰ ἐν εἰρήνη πνευματική
789	65r	Rom.14.18		καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις	καὶ γὰρ καὶ οἱ ἄνθρωποί σε θαυμάσουσιν ὁρῶντες εἰρήνην ἔχοντα καὶ χαρὰν καὶ δικαιοσύνην ἤπερ διὰ τὰ βρώματα
790	65r	Rom.14.18-Rom.14.19		ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους	ἐπεὶ οὖν ταῦτα ἀνωμολόγηταί φησι καὶ ὅτι καλὸν ἡ ειρημην δέδεικται αὐτήν φησι μετερχώμεθα διὰ ταύτης γὰρ ἔσται καὶ ἡ πάντων οἰκοδομή
791	65r	Rom.14.19-Rom.14.20		μὴ ἕνεκεν βρώματος	οὐ μόνον φησιν οὐκ οἰκοδομεῖς ἐγκαλῶν ἀεὶ διὰ τὰ βρώματα ἀλλὰ καὶ ἦν ἔχει πίστιν καταλύεις φιλονεικοτέρους αὐτοὺς ποιῶν καὶ ἀποστῆναι τέλεον τῆς πίστεως παροξύνων
792ex	65r	Rom.14.20		κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ	ὁ θεὸς διὰ τοῦ σταυροῦ ᾠκοδόμησεν σὺ τοίνυν καταλύεις τὴν οἰκοδομὴν αὐτοῦ
793	65r	Rom.14.20		πάντα μὲν καθαρά	ἵνα μὴ τῆ πολλὴ τῶν ὑγιαινόντων ἐπιπλήξει βεβαιώσῃ τῶ ἀσθενεῖ τῶ παρατηρεῖσθαι τὰ βρώματα καὶ εἰς αὐτον χωρεῖ λοιπόν
794	65r	Rom.14.20		ἀλλὰ κακὸν τῶ ἀνθρώπῳ τῶ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι	τῶ φησι μετὰ κακοῦ συνειδότος ἐσθίοντι κἂν γάρ φησιν ἀναγκασθεὶς φάγῃς οὐδὲν ὠφέλησας μετὰ γὰρ διακρίσεως βέβρωκας οὐ γὰρ τὸ φαγεῖν ποιεισε καθαρὸν ἂλλ ἡ γνώμη μεθ' ἧς ἐσθίεις
795	65r	Rom.14.20-Rom.14.21		καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον	ἐνταῦθα οὐ μόνον τῶ πιστῷ παραινεῖ μὴ σφόρδα καθάπτεσθαι τοῦ ἀσθενοῦς ἀλλὰ καὶ συγκαταβῆναι αὐτω καὶ μὴ φαγεῖν κρέα καὶ μὴ πιεῖν οἶνον κἂν ὰλλ ὅτι δέοι παραιτῆσαι διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀδελφοῦ σου μεγίστην γὰρ ἔχει συγκαταβάσεως ἀφορμὴν ἡ ἀσθένεια
796	65v	Rom.14.21		μηδὲ ἐν ὦ ὁ ἀδελφος σου προσκόπτει ἡ σκανδαλίζεται ἡ ἀσθενεῖ	ὅρα πως ἐν τῶ πρὸς τὸν πιστὸν λόγῳ τῶν ὀλιγοπίστων καθάπτεται προσκόπτει γὰρ ὅπερ τυφλωττόντων ἴδιον ἐστι τὸ σκανδαλιζεσθαι
797	65v	Rom.14.21-Rom.14.22		σὺ πίστιν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ	πίστιν ἐνταῦθα τὴν περὶ τῶν προκειμένων λέγει οἷον βρωμάτων ὡς ἥγε περὶ δογμάτων ὁμολογεῖσθαι πᾶσιν οφελει ἐνταῦθα δὲ καὶ κενοδοξίαν αἰνίττεται τῶ τελεῖ τέλειος εἰ φησι καὶ ἀπηρτισμένος τι πομπεύεις τὴν ἀρετὴν ἴστω ὁ θεὸς τὸ πρᾶγμα
798	65v	Rom.14.22		μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ὦ δοκιμάζει	μακάριὸς ἐστι φησιν ὁ μὴ κατακρίνων ἑαυτὸν ἐν ὦ δοκιμάζει τουτέστιν ἐν ὦ ἂν δοκιμάσῃ πράγματι τοιῶσδε ἡ τοιῶσδε οἷον φαγει τόδε ἡ μὴ φαγεῖν πως δὲ ἔσται τοῦτο ἀπὸ καθαρὸ συνειδότος ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν κατὰ σεαυτὸν ἔχε πίστιν φησιν ὅτι κἂν πάντες σε μέμφωνται οἰκονομικῶς τι ποιοῦντα ἡ διὰ σωτηρίαν τοῦ ἀδελφοῦ τὸ δὲ σὸν συνειδὸς οὐ κατακρινεισε μακάριος εἰ ἐκ δὴ τούτων τὸν ἀσθενῆ πλήττει εἰ γὰρ ἐκ τοῦ συνειδότος ὁ στέφανος καὶ ὁ μακαρισμὸς τῶ πιστῷ δηλονότι καὶ ἡ κατάκρισις μὴ οὖν κατὰ διάκρισιν ἔσθιε διὰ τὴν ἀνάγκην φησιν
798Ph	65v	Rom.14.22
799	65v	Rom.14.22-Rom.14.23		ὁ δὲ διακρινόμενος εὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πᾶν δὲ ὁ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστιν	τοῦτο πάλιν πρὸς τὸν ὑγιαίνοντα τῆ γὰρ αὐτον {ἐκβιάζῃ αὐτον φαγεῖν /ἐκβιάζῃ φαγεῖν }^*ουπως ἐστηριγμένον οὐκ οἶδας ὅτι ὁ διακρινόμενος εὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι μὴ ἐκ πίστεως ἐσθίει ἂλλ ἐξ ἀνάγκης ἡ αἰδοῦς οὔτε γὰρ ἐπίστευσεν καθαρὸν αὐτο είναι καὶ οὕτως ἔφαγεν τι οὖν πρόφασις αὐτω γέγονας κατακρίσεως εἶτα λοιπὸν κατὰ ἀποφασιν λέγει ὅτι πᾶν ὁ ἐάν τις ποιῇ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτάνει
800	66r	Rom.14.23-Rom.16.24		τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ	τὸ ὑπερβατον τῶ δεδυναμενω ὑμᾶς στηρίξαι δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν
801	66r	Rom.16.24	^*		λοιπὸν επευχαται τοῖς ἀσθενέσιν εὐχῆς γὰρ χρείαν εἶχον μᾶλλον ἡ συμβουλῆς εἰπὼν δὲ στηρίξαι δηλοῖ ὅτι σαλεύονται εἶτα ἐπάγει καὶ τὸν τρόπον τοῦ στηριγμοῦ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου φησιν
801ex	66r	Rom.16.24	Οικου(μενιου) ^* s	τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἵνα οὕτως ζῶσιν φησιν ὡς τὸ εὐαγγέλιον διαγορεύει
802	66r	Rom.16.24	^*		ὁ Χριστὸς αυτὰ ἐκήρυξεν φησιν οὐκοῦν οὐκ ἀνθρώπων οἱ νόμο οἱ ἐν τῶ εὐαγγελίῳ ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ τὸ ἀξιοπιστον δὲ αὐτῶν δείκνυσιν ἀπό τε τοῦ κηρύξαντος καὶ ἀπὸ τοῦ ὀνόματος εὐαγγέλιον γὰρ λέγεται ποῖον δὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ αὐτος ὁ Χριστός
803	66r	Rom.16.24		κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνιoις σεσιγημένου	τοῦ φησι κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου δοθέντος ποίου μυστηρίου τοῦ σεσιγημένου μὲν ἐν τοῖς προλαβουσιν αἰωνίοις χρόνοις τουτέστιν πολλοῖς φανερωθέντος δέ νυν
803ex	66r	Rom.16.24	^*		σημαίνει τὸ είναι αὐτο πολλῆς τιμῆς δῶρον οὐ μόνον ἐκ τοῦ κηρύξαντος Χριστοῦ καὶ ἐκ τοῦ λέγεσθαι εὐαγγέλιον ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ νυν ἡμῖν κατὰ δωρεὰν φανερωθῆναι εἰ καὶ ἦν προαιώνιον ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἦν ὁ υἱος ἀλλά νυν ἐγνώσθη ἀγνοούμενος τὸ πρίν
803Pha	66r	Rom.16.24
803Phb	66r	Rom.16.24
804	66r	Rom.16.24-Rom.16.25		φανερωθέντος δὲ νυν διὰ τε γραφῶν προφητικῶν κατ' ἐπιταγὴν τοῦ αιωνου θεοῦ	πως δέ νυν φησιν ἐφανερώθη διὰ γραφῶν προφητικῶν οὕτως τοῦ πατρὸς ἐπιτάξαντος γενέσθαι ταύτῃ δὲ τὸν ἄπιστον εἰς πίστιν προτρέπεται τι γὰρ φοβῇ εἰλικρινῶς αὐτω πιστεῦσαι οἱ προφῆται εἶπον ὁ θεὸς ἐνετείλατο
805	66r	Rom.16.25		εἰς υποακοην πίστεως	ὑπακοῆς γὰρ χρείαν ἔχει ἡ πίστις ἵνα πιστεύων μὴ περιεργάζῃ διά τι νυν ἐφανερώθη καὶ διά τι πάλαι ἐσιγᾶτο
806	66r	Rom.16.25		εἰς πάντα τὰ ἔθνη	μὴ φοβοῦ φησιν οὐ σὺ μόνος πιστεύεις ἀλλὰ πᾶσα ἡ οἰκουμένη
807	66v	Rom.16.25-Rom.16.26		γνωρισθέντος μόνῳ σοφῷ θεῶ	πρὸς ἀντιδιατολην τῶν ψευδων ὑμῶν θεῶν οὐ τοῦ Χριστοῦ ἡ τοῦ πνεύματος μὴ γένοιτο
808	66v	Rom.16.26		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὧι ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας {ἡμῖν /αμιν }^*[/cap]	γνωρισθέντος ἐν τοῖς ἔθνεσιν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ κηρύξαντος λοιπὸν διὰ μέσου τὸ μόνῳ σοφῷ ἡ δόξα
808ex	66v	Rom.16.26	Οικου(μενιου) ^*		ἡ οὕτως τῶ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι μόνῳ σοφῷ θεῶ στηρίξαι δέ πως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δόξα φησιν εἰς τοὺς αἰῶνας
808exb	66v	Rom.16.26
809	66v	Rom.16.26-Rom.15.1		ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν	πρὸς τοὺς ὑγιαίνοντας τρέπει τὸν λόγον διδάσκων δεῖν συγκαταβαίνειν τοῖς ἀσθενέσι χρεωστοῦμεν γὰρ τοῦτο ὅρα δέ πως εὐτελίζει τοὺς ἀσθενεῖς περὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων φησιν οἱ δυνατοὶ περὶ δὲ τούτων δὲ τὰ ἀσθενήματα καὶ τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν
810	66v	Rom.15.1	^*		ἀλλὰ τῶ πλησίον διὰ τῆς συγκαταβάσεως
811	66v	Rom.15.1-Rom.15.2		ἕκαστος ἡμῶν τῶ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθον πρὸς οἰκοδομήν	δυνατὸς εἰ καὶ πιστὸς λαβέτω σου πεῖραν ὁ ἀσθενὴς διὰ συγκαταβάσεως δεῖ γὰρ ἕκαστον ἡμῶν τῶ πλησιων ἀρέσκειν ἂλλ ἐπειδὴ ἀρέσκειν ἑνὶ καὶ ἐπὶ κακῷ προσέθηκεν εἰς τὸ ἀγαθον πρὸς οἰκοδομὴν τοῦτο γὰρ ὁ εἶπον ποιῶν ωκοδομησας αὐτον καὶ διορθωσω
812	66v	Rom.15.2-Rom.15.3		καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς ὁ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν	εἰ ἠθέλησεν φησιν ὁ Χριστὸς τὸ ἑαυτοῦ σκοπεῖν οὐκ ἂν ἔπαθεν εξην γὰρ αὐτω μὴ ὑβρισθῆναι ὰλλ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν οὐ δὲ τοῦ ἰδίου ἐφρόντισεν ἀλλὰ τοῦ ἡμέτερο συμφέροντος
812ex	66v	Rom.15.3
813	66v	Rom.15.3		ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ' ἐμε	οὐδέν φησι ξένον γέγονεν ἂλλ οἱ ἐν τῆ παλαιὰ ὀνειδίσαντες καὶ ὑβρίσαντές σε θεὲ πάτερ οὗτοι καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ σου ἐμοῦ ἦλθον
814	66v	Rom.15.3-Rom.15.4		ὅσα γὰρ προεγράφη εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη	ταῦτά φησι πρὸς ἡμετέραν διδασκαλίαν γέγραπται ἵνα μὴ μιμώμεθα
815	67r	Rom.15.4		ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γαρφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν	ἵνα φησι παρακαλούμενοι ὑπο τῶν γραφῶν καὶ διὰ τῆς ἐκεῖ γεγραμμένης ὑπομονῆς νευρούμενοι μένωμεν εἰς τὴν ἐλπίδα τοῦ θεοῦ ἡ γὰρ ὑπομονὴ τῆς ἐλπίδος ἐστι κατάσκευαστικη καὶ ἡ ἐλπὶς πάλιν τῆς ὑπομονῆς
816	67r	Rom.15.4-Rom.15.5		ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως	δείκνυσιν ὅτι μετὰ τῶν γραφῶν καὶ τῆς ἐκεῖθεν διδασκαλίας καὶ παρακλήσεως καὶ εὐχῶν χρεία πρὸς τὸ ἐπισπάσασθαι τὴν τοῦ θεοῦ βοήθειαν
817	67r	Rom.15.5		δώιη ὑμῖν τὸ αὐτο φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν	ἀγάπην αὐτοῖς ἐπεύχεται ἂλλ ἐπειδὴ ἑνὶ καὶ ἐπὶ κακῷ ἀγάπη διαιρῶν ἐκείνης ταύτην ἐπάγει κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν
818	67r	Rom.15.5-Rom.15.6		ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	τι δὲ ωφελος τοῦ ἀγάπην ἔχειν καὶ τὸ αὐτο φρονεῖν μετ' ἀλλήλων τι αἴτιον φησι γίνεται τοῦ πάντας ὁμοθυμαδὸν μία ψυχὴ δοξάζειν τὸν θεόν
819	67r	Rom.15.6-Rom.15.7		διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν θεοῦ	ἐπειδὴ ταῦτα οὕτως ἔχει φησι προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους τουτέστιν καταλλάσσεσθε ἑαυτοῖς καὶ πάλιν ἐν ὑποδείγματι τὸν Χριστὸν φέρειν τοῦτο δὲ ποιοῦντες τὸν θεὸν δοξάσετε καὶ πάλιν τὸν θεὸν δοξάζεσθαι παρασκευάσει ἡ ὑμῶν ἀγάπη
820	67r	Rom.15.7	^*		τὸ ὑπερβατον προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους εἰς δόξαν θεοῦ
821	67r	Rom.15.7-Rom.15.8		λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς	τοῖς ἰουδαΐζουσιν ἐγκαλεὶ καί φησιν ὁ Χριστὸς ἐλθὼν συνέπραξε τῶ πατρὶ εἰς τὸ τὰς παρ' αὐτοῦ δοθείσας τῆς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ ἐπαγγελίας εἰς πέρας ἐλθεῖν συνέπραξε δὲ τὸν νόμον ἅπαντα πληρώσας καὶ περιτμηθεὶς ἵνα καὶ ταύτῃ βεβαίως πληρώσῃ τὸν νόμον
821Ph	67r	Rom.15.8
821ex	67r	Rom.15.8	Οικου(μενιου) ^* s	λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς	ἑνὶ δὲ καὶ οὕτως νοῆσαι διάκονός φησι γέγονεν ὁ Χριστὸς τῶν Ἰουδαίων τουτέστιν διάκονος γέγονεν ὑπὲρ τούτους Ἰουδαίους ἐν τος γενέσθαι τῶν ἐπαγγελιῶν ἵνα καὶ ὁ ταύτας ἐπαγγειλάμενος πατὴρ ἀληθεύσῃ
822	67v	Rom.15.8		ὑπὲρ αληθεαις θεοῦ	ὑπὲρ τοῦ ἀληθεῦσαί φησιν τὸν ἐπαγγειλάμενον πατέρα
822Ph	67v	Rom.15.8
823	67v	Rom.15.8		εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων	ὁ δὲ γενόμενος οὐκ ἴσχυσεν αὐτὰς βεβαιῶσαι πως οὖν φησιν οὐκ ἄτοπον τὸν βεβαιώσαντα ἡμῶν τὰς ἐπαγγελίας ἃς οἱ πατέρες ἔλαβον Χριστὸν παρορᾶν καὶ τοῦ νόμου ἔχεσθαι δὲ τοῦ μὴ ἰσχύσαντος τὰς ἐπαγγελίας ἡμῖν φυλάξαι
824	67v	Rom.15.8-Rom.15.9		τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν θεὸν καθὼς γέγραπται	οἱ μὲν Ἰουδαῖοι οὖν κἂν ἐπαγγελίας ἦσαν δεξάμενοι εἰ καὶ μηδὲν ἐξ αὐτῶν ὠφελήθησαν εἰ μὴ Χριστὸς αὐτὰς ἐβεβαίωσεν ὑμεῖς δέ φησι τὰ ἔθνη ὑπὲρ μόνης φιλανθρωπίας ὀφείλετε τὸν θεὸν δοξάζειν ἐπειδὴ μήτε ἐπαγγελίας εἴχετε ἂλλ ἠλεήθητε τῆς χάριτος τὸ πᾶν ποιησάσης ὅσω οὖν φησιν ἠλεήθητε χάριτι Χριστοῦ τοσοῦτον ὀφειλέται ἐστε τοῦ θεοῦ εἰς τὸ βαστάζειν τοὺς ὀλιγοπίστους τοὺς ἐξ Ἰουδαίων τοῦτο γὰρ δόξα θεοῦ ἡ ὁμόνοια ὑμῶν καὶ ἡ εἰρήνη διαλέγεται γὰρ τοῖς ἐξ ἐθνῶν πιστοῖς οἱ μάλιστα ἐπέκειντο τοῖς παρατηρουμένοις τὰ βρώματα
824ex	67v	Rom.15.9
825	67v	Rom.15.9-Rom.15.11		διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαι σοι ἐν ἔθνεσιν κύριε καὶ τῶ ὀνόματι σου ψαλῶ καὶ πάλιν λέγει εὐγφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ πάλιν λέγει αἰνεῖτε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐπαινέσατε αὐτον πάντες οἱ λαοί	τὴν μαρτυρίαν φέρει δεικνὺς ὅτι συνῆφθαι δεῖ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων τοῖς ἐξ ἐθνῶν
826	67v	Rom.15.11	^*		καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει τὸ Καὶ παρέλκεται ἵνα ἡ ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν ἐπ' αὐτω ἔθνη ἐλπιοῦσιν
827	68r	Rom.15.11-Rom.15.13		ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης	πάλιν εἰς εὐχὴν ἦλθεν λέγει δὲ ὁ θεός φησιν ἀπαλλάξει ὑμᾶς τῆς πρὸς ἀλλήλους μάχης καὶ τῆς ἔνθεν ἀθυμίας
828	68r	Rom.15.13		ἐν τῶ πιστεύειν εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῆ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου	τοῦτο γὰρ παρ' ἡμῶν εἰσενεκτέον τὴν πίστιν ἐκ δὴ τούτου ἔσται ἡμῖν τὸ πάντων αἴτιον τῶν ἀγαθῶν ἡ εἰς θεὸν ἐλπὶς ἦν μεθ' ὑπερβολῆς ἐπεύχεται εἰς τὸ περισσεύειν γάρ φησιν ὅπερ οὐκ ἄλλως ἔσται εἰ μὴ τῆ δυνάμει τοῦ πνεύματος ὁ τοίνυν τὸ πνεῦμα ἔχων πάντα ἔχει
829	68r	Rom.15.13-Rom.15.14		πέπεισμαι δὲ ἀδελφοὶ μου καὶ αὐτος ἐγὼ περὶ ὑμῶν	οὐ δέομαί φησι παρ' ἑτέρων μαθεῖν
829Ph	68r	Rom.15.14
830	68r	Rom.15.14		ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοὶ ἐστε ἀγαθωσύνης	ἀγαθωσύνην καλεῖ τὴν ἀπηρτισμένην ἀρετὴν τὸ δὲ μεστοὶ ἐπιτάσεως ἐστι ῥῆμα
831	68r	Rom.15.14		πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως	τι γὰρ ὅτι φιλάδελφὸς μὲν ἐστι τις οὐ δυνάμενος δὲ εἰς δέον τῆ ἀγάπη χρήσασθαι διὰ τοῦτό φησι πάσης γνώσεως
832	68r	Rom.15.14		δυνάμενοι καὶ ἄλλους νουθετεῖν	οὐ μόνον ουδεισθε παραινέσεως ἀλλὰ καὶ ἄλλους διδάσκετε
833	68r	Rom.15.14-Rom.15.15		τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀπὸ μέρους	ἔδει γὰρ αὐτοὺς κατασκωφθέντας ἱκανῶς καὶ λεᾶναι
833Pha	68r	Rom.15.15
833Phb	68r	Rom.15.15
834	68r	Rom.15.15	^*		οὐκ ἐμὸς ὁ πόνος φησιν ἀλλὰ χάρις ἐστι θεοῦ δείκνυσι δὲ ὅτι οὔτε ἀναμνῆσαι ἂν ἐτόλμησεν εἰ μή φησι τὰ ἔθνη επεπιστευμην πολὺ οὖν μετριάζει
833ex	68r	Rom.15.15		ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν μοι ὑπο τοῦ θεοῦ	ἠρέμα πως φησιν ὡς ἂν εἰ ἀναμνήσας τουτέστι μικρὸν ἀναμνήσας ἡ δὲ τοιαύτη σημασία τῶν λεξεων κολάζει τὸ μὴ καθόλου αὐτοὺς ἀναμεμνῆσθαι ὅθεν οὐδε λέγει διδάσκων ἂλλ ἀναμιμνήσκων
835	68v	Rom.15.15			οὐκοῦν καὶ παρ' ἡμῶν δικαίως ἂν ἀκουσθείην
836	68v	Rom.15.15-Rom.15.16		εἰς τὸ είναι με λειτουργὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν	τοιγαροῦν ἐμπιστευθεὶς ταύτην τὴν λειτουργίαν καὶ ἱερουργίαν σπουδὴν ἔχω εἰς ἔργον ἀγαγεῖν τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ἡ δὲ ἐστιν εὐπρόσδεκτον ὑμῶν γενέσθαι τὴν προσφοράν
837	68v	Rom.15.16		εὐπρόσδεκτος ηγιαμενη ἐν πνεύματι ἁγίῳ	πως δ'αν ἔσεσθε εὐπρόσδεκτοι καὶ ἡγιασμένοι εἰ ἔχετέ φησι τὸ πνεῦμά πως δὲ τοῦτο παραγίνεται διὰ βίου ἀλήπτου ὡς οἴγε μὴ βιοῦντες ὀρθῶς διωκουσι τὸ ἅγιον πνεῦμα ἀπ' αὐτῶν
838	68v	Rom.15.16-Rom.15.17		ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν	καυχῶμαι τοιγαροῦν οὐκ ἐν ἐμαυτῷ οὐδε ἐν σπουδὴ ἐμὴ ἂλλ ἐν Χριστῷ ἐν τοῖς πράγμασι τοῖς ἀνήκουσι καὶ διαφέρουσι τῶ πατρὶ ἄρα ἡ εἰς Χριστὸν πίστις τῶ πατρὶ διαφέρει
838Ph	68v	Rom.15.17
839	68v	Rom.15.18		οὐ γὰρ τολμήσω λαλεῖν τι	ἐπειδὴ εἶπεν ἔχω καύχημα προστίθησιν ὅτι οὐ κόμπος φησι ῥημάτων τὰ εἰρημένα οὐδὲν γὰρ εἰπεῖν τολμῶ τῶν μὴ παρὰ Χριστοῦ μοι παρασχεθέντων εἰς τὴν τῶν ἐθνῶν ἱερουργίαν καὶ ἵνα μοι τὰ ἔθνη υπακουση ἀλλὰ καὶ σημείων ποιήσεις καὶ τεράτων ἐπιδείξεις μοι παρεσχέθησαν ἀνάγει γὰρ λοιπὸν ἑαυτὸν ἐπειδὴ σφόδρα ἐν τοῖς ἄνω ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν εἰπὼν τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἵνα μὴ ὡς εὐτελοῦς ἀπόβλητος ὁ λόγος αὐτοῦ γένηται
840	68v	Rom.15.18-Rom.15.19		ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι' ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων	δείκνυσιν ὅτι οὐδὲν ἦν αὐτοῦ ἀλλὰ τὸ πᾶν τοῦ Χριστοῦ
841	69r	Rom.15.19		ἐν δυνάμει πνεύματος θεοῦ	τὸ ἀξίωμα λέγει τοῦ ἁγίου πνεύματος ὅτι ταῦτα πεποίηκα φησι τῆι δυνάμει αὐτοῦ
842	69r	Rom.15.19		ώστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Iλλυρικου πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ	λοιπὸν ἡ ἀποδειξις τῶν εἰρημένων τῶν μαθητῶν τὸ πλῆθος διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν καὶ κύκλῳ ἵνα μὴ τὴν κατ' εὐθείαν ὁδὸν ἐνθυμηθῇς ἀλλὰ πάντα τὰ πέριξ οὐκ εἶπεν κηρύξαι ἂλλ ὁ μεῖζον ἦν πεπληρωκέναι
843	69r	Rom.15.19-Rom.15.20		οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός	φιλοτιμία δέ μοι ἦν φησιν ἐκεῖ εὐαγγελίζεσθαι ἔνθα ὅπου ἦν {ονομασθης /ὀνομασθείς }^*ὁ Χριστός τι δήποτε ἵνα μή φησιν ἐπ' ἀλλότριον θεμελίῳ οἰκοδομῶ
843ex	69r	Rom.15.20	Σευηριανου ^* s	οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός	οὐχ ὡς ἀπευχόμενος τῶν λοιπῶν ἀποστόλων τὴν κοινωνίαν ἂλλ ὡς πλεονεκτικὸν καὶ ἄδικον κρίνων τὴν τῶν ἀλλοτρίων ἔργων δόξαν ὑφαρπάζειν
844	69r	Rom.15.20		ἵνα μὴ ἐπ' ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ	ἀλλότριον θεμέλιον φησι τὴν τῶν ἄλλων κηρύκων διδαχὴν ἀλλότριον δὲ ουδια τὸ ἂλλ οἷον τοῦ κηρύγματος ἀλλὰ κατὰ τὸν τοῦ μισθοῦ λόγον καὶ τοῦ καμάτου
845	69r	Rom.15.20-Rom.15.21		ἀλλὰ καθὼς γέγραπται οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται καὶ οἱ οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι	δείκνυσιν ὅτι τοῦτο ποιῶν καὶ προφητείαν ἐπλήρου
846	69r	Rom.15.21-Rom.15.22		διὸ καὶ ἐνεκοπτομην	τοῦ ἐν ἀρχὴ αὐτω εἰρημένου ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς νυν τὴν αἰτίαν ἀποδίδωσιν ὅτί φησιν ἡ πρὸς τὰ ἔθνη διδασκαλία ἐκώλυσεν με
847	69r	Rom.15.22		τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	οἷον πολλάκις
848	69r	Rom.15.22-Rom.15.23		νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλημασι τούτοις	ὁρᾷς ὅτι οὐ τῆς αὐτῶν δόξης ἐφιέμενος ἔγραψεν οὐ δὲ ὡς ἂν εἴποι τις κολακεύων αὐτοὺς ὡς δυνάστας καὶ γὰρ μονονουχὶ τοῦτο γράφει ἐπειδὴ τὸ ἔργον πεπλήρωκα καὶ οὐδὲν ἔχω ποιῆσαι θέλω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
849	69v	Rom.15.23		ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν	ἵνα μὴ δόξῃ ἐξευτελίζειν αὐτοὺς γραφῶν ὅτι μηδὲν ἔχων ποιῆσαι ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς τὸν τῆς ἀγάπης ἀναπτύσσει λόγον
850	69v	Rom.15.23-Rom.15.24		ὡς εὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς	ἵνα μὴ πάλιν νομισθῇ κατὰ κολακείαν εἰρηκέναι τὸ ἐπιποθίαν ἔχω ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν κολάζει τὸ εἰρημένον λέγων ὅτι διὰ τοῦτο μάλιστα ἐλθεῖν θέλω ἵνα εἰς τὴν Σπανίαν ἀπέλθω
851	69v	Rom.15.24		ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσαθαι ὑμᾶς καὶ ὑφ' ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ	{εἶτα μή /εἶτα ἵνα μή }^*λέγωσιν ὁδοῦ πάρεργον ἡμᾶς ποιεῖ ἐπάγει τὸ ἀφ' ὑμῶν προπεμφθῆναι ἵνα πάλιν τὴν ἀγάπην ἐνδείξηται ἂλλ ἐπειδὴ οὐκ ἦν ἀξιόχρεων τοῦτο προστίθησι τὸ ἐμπλησθῶ ὅπερ πατρὸς ἦν μᾶλλον ἡ διδασκάλου
852	69v	Rom.15.24		εὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ	οἷον ἐν μέρει οὐδεὶς γάρ φησιν χρόνος τελείως με ἐμπλῆσαὶ δύναται τῆς ὑμῶν ἀγάπης
853	69v	Rom.15.24-Rom.15.25		νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλήμ	ἐπειδὴ εἶπεν μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς ἤμελλεν δὲ ἔτι βραδύνειν ἵνα μὴ κεχλευάσθαι νομίσωσι λέγει τὴν αἰτίαν τῆς μελλήσεως
854	69v	Rom.15.25		διακονῶν τοῖς ἁγίοις	εἰ Παῦλος διακονεῖ ἐννόησον τὸ μέγα τοῦ πράγματος
855	69v	Rom.15.25-Rom.15.26		εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα	οὐ μόνον τὴν αιτιαιν εἰπεῖν θέλει τῆς ἔτι μελλήσεως ἀλλὰ καὶ προτρέψασθαι αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς ἄλλοις πέμψαι τοῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τοῦτο γὰρ βούλεται αὐτω τὸ εἰπεῖν καὶ τοὺς πέμποντας
856	70r	Rom.15.26		κοινωνίαν τινα ποιήσασθαι	κοινωνίαν καλεῖ τὴν ἐλεημοσύνην καθὸ αὐτοὶ μὲν χρήματα οἱ δὲ ἅγιοι τὴν πρὸς θεὸν παρρησίαν συνεισφέρουσιν
857	70r	Rom.15.26		εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ	διπλὴ ἡ τῆς ἐπιδόσεως ἀνάγκη διά τε τὴν πενίαν καὶ τὴν ἀρετήν
858	70r	Rom.15.26-Rom.15.27		εὐδόκησαν γὰρ καὶ ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν	διά τι δὲ τοῦτο ποιεῖν εβουλευεσαντο ἴσασι φησι χρεωστοῦντες τοῦτο οὐκ ἄρα κατὰ ἐλεημοσύνην ἀλλὰ κατὰ χρέος πέμπουσιν
859	70r	Rom.15.27		εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσι καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς	λοιπὸν λέγει πως ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν δι' αὐτούς φησι μάλιστα ἦλθεν ὁ Χριστὸς περὶ γὰρ τῶν ἐκ περιτομῆς πιστῶν ὁ λόγος αὐτω καὶ {αὐτω /αὐτῶν }^*ἦν τὰ ἀγαθὰ καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ὥσπερ οὖν τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησεν τὰ ἔθνη οὕτως χρὴ αὐτοὺς καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς οὐκέτι δὲ λέγει κοινωνῆσαι ἀλλὰ λειτουργῆσαι ενταξει διακονῶν αὐτοὺς τιθεὶς τῶν ἁγίων φόρους τελούντων ὡς βασιλεῦσιν
860	70r	Rom.15.27-Rom.15.28		τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον	ὡς ἐν ἀσύλῳ τόπῳ καὶ ἀσφαλεῖ μέλλων ἀποτίθεσθαι καὶ γὰρ ἐν οὐρανοῖς ἤμελλεν ἀποτίθεσθαι φησι καὶ σφραγισάμενος
861	70r	Rom.15.28	^*		καρπὸν δὲ καλεῖ τὴν ἐλεημοσύνην δεικνὺς κερδαίνοντα τὸν παρέχοντα
862	70r	Rom.15.28		ἀπελεύσομαι δι' ὑμῶν εἰς τὴν Σπασιαν	πάλιν τῆς Σπανιας μέμνηται δεικνὺς τὸ πρὸς τοὺς Σπανίους φίλτρον
863	70r	Rom.15.28-Rom.15.29		οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι	τουτέστιν οἶδα ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς κομῶντας ὑμᾶς τοῖς ἀγαθοῖς εὑρεῖν ἔχω τὸ γὰρ ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τὸ πάντων ἐντὸς είναι τῶν ἀγαθῶν σημαίνει
863ex	70r	Rom.15.29	Οικου(μενιου) ^* s	οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι	ἡ οὕτως οἶδα ὅτι ἐρχόμενος πρὸς τὸ πληρῶσαι ὑμᾶς τῆς ἐκ τοῦ εὐαγγελίου εὐλογίας ἐλεύσομαι τουτέστιν πρὸς ἀρετὴν ὑμᾶς καὶ πίστιν ἀλείψω
864	70v	Rom.15.29-Rom.15.30		παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύματος	ὡς μὴ αὐτος ὧν ἀξιόχρεως πρὸς τὸ πεῖσαι διὰ τοῦ Χριστοῦ φησιν ὑμᾶς καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος παρακαλῶ ὅρα ὅτι υἱοῦ καὶ πνεύματος ἐμνήσθη οὐκέτι δὲ καὶ πατρὸς τοῦτο δὲ εἴρηται ἵνα ὅτε πατρὸς καὶ υἱοῦ μόνου μέμνηται μὴ θορυβηθῇς διά τι μὴ καὶ τοῦ πνεύματος ἐμνήσθη ἀδιαφόρως γὰρ τὴν ἁγίαν τίθησι τριάδα
865	70v	Rom.15.30		συναγωνίσασθαὶ μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν θεόν	μεγίστῃ ταπεινωοφροσύνη ὅτι λέγει τῆς τούτων δεῖσθαι εὐχῆς
866	70v	Rom.15.30-Rom.15.31		ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῆ Ἰουδαία	οὐκ εἶπεν ἵνα συμπλακῶ καὶ νικήσω αὐτοὺς ἀλλὰ ῥυσθῶ θεῖον νόμον πλρων ὅς φησιν εὔχεσθε μὴ ἐμπεσεῖν εἰς πειρασμόν
867	70v	Rom.15.31	^*		σημαίνει πονηρούς τινας καὶ λύκους μᾶλλον ἡ ἀνθρώπους ἐπιθησομένους αὐτω
868	70v	Rom.15.31		καὶ ἵνα ἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἱερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτος γένηται τοῖς ἁγίοις	καὶ ἵνα φησιν ἡ θυσία μου εὐπρόσδεκτος γένηται παρὰ θεῶ καὶ ἵνα καὶ αὐτοὶ μετὰ προθυμίας καὶ εὐχαριστίας δέξωνται τὰ υπ ἐμοῦ
869	70v	Rom.15.31-Rom.15.32		ἵνα ἐν χαρὰ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς	εἰ γάρ φησι ῥυσθῶ ἐκ τῶν ἀπειθούντων καὶ εὐπρόσδεκτος μου γένηται ἡ διακονία ἐν χαρὰ καὶ οὐκ ἐν ἀθυμίαι ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς
870	70v	Rom.15.32		διὰ θελήματος θεοῦ	ὁ ἐξ ἀρχῆς εἶπεν καί νυν λέγει εἴπως ἤδε ποτε εὐοδωθήσομαι ἐν τῶ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
871	70v	Rom.15.32		καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν	ὁρᾷς αὐτοῦ τὸ ἄτυφον οπυ γὰρ εἶπε διδάξω ὑμᾶς ἡ κατεχήσω ἀλλὰ συναναπαύσομαι τουτέστιν ὑμεῖς ἐμοι διὰ τὴν διδασκαλίαν κἀγὼ ὑμῖν διὰ τὴν τῆς πίστεως ἐπίδοσιν ὑμῶν
871Ph	70v	Rom.15.32
872	71r	Rom.15.32-Rom.15.33		ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν	τοῦτο πανταχοῦ ἔθος αὐτο εὐχὴν τιθέναι μετὰ τὴν παραίνεσιν
873	71r	Rom.15.33-Rom.16.1		συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν {οὖσαν διάκονον /οὖσαν καὶ διάκονον }^*τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Kεχρεαις	ὅρα διὰ πόσων αὐτὴν σεμνύνει τῶ πρώτης μνησθῆναι τὸ ἀδελφὴν καλέσαι τι δὲ ἴσον τοῦ είναι Παύλου ἀδελφὴν καὶ ἐκ τῆς διακονίας
874	71r	Rom.16.1-Rom.16.2		ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων	ἡ διὰ τὸν κύριον ἡ κατὰ κύριον καὶ ἀξίως τῶν ἁγίων ὃν τρόπον φησιν πρέπει ἁγίους δέχεσθαι διπλὴν δέδωκεν αὕτη θεραπείας ἀφορμὴν καὶ τὸ διὰ τὸν κύριον αὐτὴν δεχθηναι καὶ τὸ είναι ἁγίαν
875	71r	Rom.16.2		καὶ παραστῆτε αὐτῆι ἐν ὧι ἂν ὑμῶν χρηζη πράγματι	ὁρᾷς τὸ ἀνεπαχθὲς οὐκ εἶπεν ὅτι ἀπαλλάξατε αὐτὴν ἐκ τῶν ἐπικειμένων ἀλλὰ παραστῆτε τουτέστι τὰ παρ' ὑμῶν εἰσενέγκατε καὶ χεῖρα ὀρέξατε
876	71r	Rom.16.2		καὶ γὰρ αυτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη	μέγας ὁ ἔπαινος καὶ ἱκανὸς αὐτοὺς προτρέψασθαι
877	71r	Rom.16.2		καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ	τὸ μέγιστον ἐγκώμιον τελευταῖον τέθεικεν μακαρία γὰρ ὄντως ηδυνηθεισα προστῆναι καὶ ἀναπαῦσαι τὴν ἁγίαν ψυχὴν τοῦ Παύλου αὐτοῦ ἐμοῦ τουτέστι τοῦ ἀπόστολο τοῦ κήρυκος τοῦ διδασκάλου τῆς οἰκονουμένης
878	71r	Rom.16.2-Rom.16.4		ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργοὺς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς {ψχης /ψυχῆς }^*μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν	συνεργησαν φησιν ἐν διδαχὴ ἐν πειρασμοῖς ἐν κινδύνοις μέγας δὲ ὁ ἔπαινος
879	71r	Rom.16.4		οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν	ἡ διὰ τὴν διδασκαλίαν ἡ ὅτι καὶ διὰ τὴν ἐκ τῶν χρημάτων εἰς αὐτοὺς συνεισφοράν
880	71r	Rom.16.4-Rom.16.5		καὶ τὴν κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν	οὕτως δὲ ἦσαν οὗτοι εὐδόκιμοι ὅτι καὶ τὸν οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν ἐποίησαν ἡ ὅτι πανοικὶ ἦσαν πιστοὶ ὡς τὸν οἶκον λοιπὸν ἐκκλησίαν είναι
881	71v	Rom.16.5		ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητὸν μου ὃς ἐστιν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας εἰς Χριστόν	μέγα τὸ είναι Παύλου ἀγαπητὸν τοῦ κρίσει καὶ οὐ πρὸς χάριν φιλεῖν εἰδότος ἀπαρχὴν δὲ αὐτον λέγει ἡ ὅτι πρῶτος ἐπίστευσεν ἡ ὅτι πλεῖον ἁπάντων εὐλάβειαν ἐπεδείκνυτο ἵνα δὲ μὴ νομίσῃς ὅτι ἐν κοσμικοῖς ἦν πράγμασιν ἀπαρχὴ προστίθησιν εἰς Χριστόν
882	71v	Rom.16.5-Rom.16.6		ἀσπάσασθε Μαριάμ	δείκνυσιν ὅτι μετὰ τῆς διδασκαλίας καὶ ἕτερα κέκμηκεν εἰς αὐτούς
883	71v	Rom.16.6		ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς	οὐ μόνον φησιν εἰς ἑαυτὴν ἐκοπίασεν ἵνα σωθῇ ἀλλὰ καὶ εἰς ὑμᾶς ἀπόστολο τάξιν πληροῦσα καὶ εὐαγγελιστοῦ πως οὖν εἴρηται γυναικὶ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω τῆς ἐν τῶ μέσῳ καὶ κοινοπροεδριας αὐτὴν κωλύων καὶ τῆς ἐν βήματι καθέδρας οὐ τῆς τοῦ λόγου διδασκαλίας
884	71v	Rom.16.6-Rom.16.7		ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου	μεῖζον τὸ ἐγκώμιον τὸ συναιχμαλώτους μου χαλεπώτερα γὰρ αἰχμαλώτων ἔπασχον διωκόμενοι ὑβριζόμενοι ἀδικούμενοι
885	71v	Rom.16.7		οἵτινες εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις	μέγα μὲν καὶ τὸ είναι ἀποστόλους τὸ δὲ καὶ ἐπισήμους ἐν αὐτοῖς μέγιστον
886	71v	Rom.16.7		oἱ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ	ὅρα τὴν ἁγίαν ψυχὴν οὐκ ἐπαισχύνεται λέγων ὅτι πρὸ ἐμοῦ ἐπίστευσαν οὗτοι τῶ Χριστῷ
887	71v	Rom.16.7-Rom.16.8		ἀσπάσασθε Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητὸν μου ἐν κυρίῳ	μέγας ὁ ἔπαινος
888	71v	Rom.16.8-Rom.16.9		ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Xριστω καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητὸν μου	τοῦτο μεῖζον ὅτι καὶ συνήργει ἐν τῆ διδασκαλία
889	71v	Rom.16.9-Rom.16.10		ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ	οἷον ἀνεπίληπτον
890	72r	Rom.16.10		ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Αριστοβολυ	ἴσως οὐκ ἦσαν ὡς οἱ πρῶτοι διὸ οὐδε ὀνομαστὶ αὐτῶν ἐμνήσθη
891	72r	Rom.16.10-Rom.16.11		ἀσπάσασθε Ηρωδιωνα τὸν συνγγενη μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Νακρίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ	ἴσος πᾶσιν ὁ ἔπαινος ὅτι ἐν κυρίῳ ἦσαν τουτέστιν πιστοί
891Ph	72r	Rom.16.11
892	72r	Rom.16.11-Rom.16.12		ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ	περὶ τῆς Μαρίας ἄνω ἔλεγεν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ταύτας δὲ ἔτι κοπιώσας λέγει διὸ μεῖζον ὁ ἔπαινος
893	72r	Rom.16.12		ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητὴν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ	αὕτη μείζων Τρυφαίνης καὶ Τρυφώσης ὅτί τε ἀγαπητῇ καὶ ὅτι πολλὰ ἐκοπίασεν
894	72r	Rom.16.12-Rom.16.13		ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ	διπλοῦν ἀγαθον τὸ καὶ τὸν υἱον είναι ἀνεπίληπτον καὶ τὴν ματηρα ἐνάρετον τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ καὶ ἐμοῦ
895	72r	Rom.16.13-Rom.16.15		ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμᾶν Πατρόβαν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφοὺς ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ καὶ Ὀλυμπᾶν	μέγα καὶ τούτοις τὸ είναι Παύλου ἀδελφούς
895Ph	72r	Rom.16.15
896	72r	Rom.16.15		καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους	εἰ δὲ ἅγιοι οὐ μικρὸν αὐτοῖς τὸ ἐγκώμιον
897	72r	Rom.16.15-Rom.16.16		ἀσπάσασθε ἀλλήλους	νυν πάντας ἀναμὶξ τίθησιν ἵνα μή τις λύπη γένηται τοῖς μὴ ὀνομαστὶ μνημονευθεῖσιν
898	72r	Rom.16.16		ἐν φιλήματι ἁγίῳ	ἑνὶ γὰρ καὶ μὴ ἁγίῳ
899	72r	Rom.16.16		ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ θεοῦ	οὐκέτι τὸν δεῖνα καὶ τὸν δεῖνα ἂλλ ἐκοινοποίησεν αὐτοὺς τὸ ὑμᾶς εἰπών
900	72r	Rom.16.16-Rom.16.17		παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί	ξένον εἶδος συμβουλῆς ἱκέτου γὰρ ὑπέδυ πρόσωπον καὶ ἀδελφοὺς καλεῖ μετὰ πολλῆς τιμῆς
901	72r	Rom.16.17		σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας	ἐρευναν φησιν καὶ καταμανθάνειν δείκνυσι δὲ τὸ δολερὸν αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ γίνονται κατάδηλὸ πονηροὶ ὄντες αυτὴ γὰρ μάλιστα ἐκκλησίας ἀνατροπὴ τὸ διηρεισθαι ἀπ' ἀλλήλων
902	72r	Rom.16.17		καὶ τὰ σκάνδαλα	μετὰ γὰρ τὴν διχοστασίαν εἴσοδον εὑρίσκει τὰ σκάνδαλα
903	72v	Rom.16.17		παρὰ τὴν διδαχὴν ἦν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας καὶ ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν	τι δὲ ἐστι τὰ σκάνδαλα ἑρμηνεύει αἱρέσεις φησι παρὰ τὴν διδαχὴν ἡμῶν ἐπεισιοῦσα
904	72v	Rom.16.17-Rom.16.18		οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῶ κυρίῳ ἡμῶν οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῆ ἑαυτῶν κοιλία	αἱ γὰρ αἱρέσεις πᾶσαι καὶ τὰ σκάνδαλα ἀπὸ τοῦ δουλεύειν πάθεσιν καὶ γαστρὶ διό φησιν ὅτι οὐ δουλεύουσι Χριστῷ ἀλλὰ κοιλία δοκεῖ δὲ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων αἰνίττεσθαι καὶ γὰρ Ἰουδαίων πάντες ὡς γαστριμάργων κατηγοροῦσιν
905	72v	Rom.16.18		καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας	ἄχρι φησι ῥημάτων ἡ θεραπεία ἡ δὲ διάνοια δολερὰ πρὸς ὑμᾶς καινὸν δὲ λέγει τρόπον ἀπάτης τὸ πρῶτον αὐτοὺς κολακεύειν
906	72v	Rom.16.18		ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων	οὐκ εἶπεν ὑμῶν ἀλλὰ τῶν ἀπλουστέρων
907	72v	Rom.16.18-Rom.16.19		ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο	καὶ ὅτι οὐχ ὑμᾶς ἀλλὰ τοὺς ἀκάκους ἐξαπατῶσιν δῆλον ἔνθεν ὅτι ἡ ὑμῶν ὑπακοὴ καὶ ηπειθω εἰς πάντας ἦλθεν πολλοὺς δὲ αὐτοῖς ἐφίστησι μάρτυρας ἵνα μὴ ἀναισχυντήσωσι πρὸς τὴν κακὴν διδακήν
908	72v	Rom.16.19		χαίρω οὖν τὸ ἐφ' ὑμῖν	τοῖς μὴ ἐξαπατωμένοις φησι
909	72v	Rom.16.19		θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν είναι εἰς τὸ ἀγαθον ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν	ὑπαινίττεται ὅτι καὶ ἐξ αὐτῶν ἦσαν τινες ἀπατώμενοι θέλω γάρ φησιν εἰς μὲν τὸ ἀγαθον είναι ὑμᾶς φρονίμους εἰς δὲ τὰ φαῦλα απειροκακους
909ex	72v	Rom.16.19	Σευηρ(ιανου) ^*		τουτέστιν φρονήσει μὲν κεχρῆσθαι εἰς τὸ μὴ ὑφ' ἑτέρων ἀδικεῖσθαι ἀκεραιότητι δὲ εἰς τὸ μὴ ἑτέροις ἐπιβουλεύειν
910	72v	Rom.16.19-Rom.16.20		ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης	ἐπειδὴ ἦσαν διχοστασίαι τὸν τῆς εἰρήνης δοτῆρα ἐπικαλεῖται ἵνα παύσῃ τὰ σκάνδαλα
911	73r	Rom.16.20		συντρίψει τὸν σατανᾶν ὑπο τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει	ὁ πολλῷ μεῖζον ἦν τὸ ὑποτάξαι
912	73r	Rom.16.20	^*		οὐ μόνον φησι τοὺς τὰ σκάνδαλα παρεμβαλλοντας συντρίψει ἀλλὰ καὶ αὐτον τὸν στρατηγὸν αὐτῶν σατανᾶν ἐν τάχει φησιν ἐκ τοῦ χρόνου τὴν παραμυθίαν κατασκευάζων
913	73r	Rom.16.20		ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ' ὑμῶν	ἀνέμνησεν αὐτοὺς τῆς τοῦ θεοῦ χάριτος τῆς ἀεὶ σωσάσης εἰ δὲ ἐχθροὺς ὄντας ἔσωσεν φησι πολλῷ μᾶλλον νυν ὁρᾷς ὅτι μετὰ τῶν ἔργων καὶ χάριτος εἰς τὸ σωθῆναι δεόμεθα μετὰ γὰρ τὸ μαρτυρῆσαι αὐτοῖς ὑπακοὴν τότε τὴν χάριν ἐπηύξατο
914	73r	Rom.16.20-Rom.16.21		ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργὸς μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος	εἶδες ἐγκώμιον τοῦ Τιμοθέου συνήργει δὲ αὐτω ἐν τῶ εὐαγγελίῳ
915	73r	Rom.16.21		οἱ συγγενεῖς μου	συγγενεῖς φησι τοὺς εικοτας κατὰ τὴν εὐσέβειαν
916	73r	Rom.16.21-Rom.16.22		ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ	ἀντὶ μεγάλου τέθεικεν ἐπαίνου τὸ είναι ὑπογραφέα Παύλου
917	73r	Rom.16.22-Rom.16.23		ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης	τουτέστιν ὁ ξενοδοχοσμου καὶ πολὺς ὁ ἔπαινος ὅτι πᾶσαν αὐτος ἐξενοδόχει τὴν ἐκκλησίαν καὶ τὸν Παῦλον ὃς οὐκ ἂν ἁπλῶς παρ' αὐτω ἐξενίσθη
918	73r	Rom.16.23		ἀσπάζεται ὑμᾶς Eραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφος	τὴν ἀξίαν αὐτοῦ τέθεικεν ἵνα γνῷς ὅτι οὐ πλοῦτος οὐκ ἀξίωμα κώλυμα γίνεται τινι πρὸς τὸ ὀρθῶς βιοῦν ἡ πιστεῦσαι
919	73r	Rom.16.23		ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	τῆς χάριτος μέμνηται τὸν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκων τοῦ Χριστοῦ
920	73r	Rom.16.23		μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν	οὕτως ἄρχεσθαι ἀπὸ εὐχῆς καὶ οὕτως καταπαύειν τὸν λόγον προσήκει εἰς εὐχὴν ταύτην γὰρ θεμέλιον ταύτην ὅρον ἀεὶ ποιεῖν αὐτω φίλον