A Transcription of Romans in 1980

Unit	Page	Verses	Attributions	Biblical	Comment
1		Rom.1.1
1ex	64r	Rom.1.1	α	Παῦλος	ζητητεον οὖν τινος ἕνεκεν αὐτοῦ τὸ ὄνομα ὁ θεὸς Σαῦλον λεγόμενον Παῦλον μετωνομασεν καὶ φαμὲν ὅτι τοῦτο καὶ ἐν τῆ μὲν παλαιὰ καὶ ἐν τῆ καινὴ διαθήκη πολλαχῶς εὑρήσεις ἐν μὲν τῆ παλαιὰ τὸν Ἀβραὰμ ὁ λέγεται περατης μετωνομασεν Ἀβραὰμ ὁ ἑρμηνεύεται πατὴρ ὁμοίως καὶ τὴν Σαραν στειραν οὖσαν ἡνίκα ἔμελλε τικτειν μετωνομασε Σαρραν ὁ ἑρμηνεύεται ματηρ ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰακὼβ ἡνίκα ἐν τῶ Ἰακὼβ επαλαισεν τοῦ αγγελλου μετωνομασεν αὐτον Ἱερουσαλὴμ ὁ ερμενευεται νοῦς ὁρῶν θεο καὶ μυρία ἕτερα ὀνόματα καὶ μάλιστα ὅσους ἐξ απιστιας εἰς πσιτιν μετηγαγεν ὁ θεὸς καὶ τῆ μεταθεσει τῶν ὀνομάτων αὐτοὺς ετιμησεν ἐν δὲ τῆ καινὴ διαθήκη ὡς καὶ τῆς παλαιᾶς ὧν κύριος ὁ Χριστὸς καὶ τῆς νέας μεσίτης ἐκλεξάμενος τοὺς ἑαυτοῦ αυτοπτας καὶ ὑπηρέτας τον μὲν Σίμωνα μετωνομασεν Κηφᾶν ὁ ἑρμηνεύεται Πέτρος Ἰάκωβον δὲ καὶ Ἰωάννην τοὺς υἱοὺς Ζεβεδειου ἐκάλεσεν Βοανεργες τουτέστιν υἱοὺς βροντῆς ἵνα οὖν μὴ δὲ ἐν τοῦτω τῶν ἀποστόλων ἔλαττον ἔχῃ ἀπὸ τοῦ Σαύλου Παῦλον μετωνομασεν ὅθεν τῶ ὀνόματι τοῦτω εγκαλλωπιζομενος πανταχοῦ τὸ ονονα τοῦτω τῶ ὀνομασι προτασσει
1Ph	64r	Rom.1.1
2	64r	Rom.1.1
2ex	64r	Rom.1.1	β	δοῦλος	εἰπὼν ἐνταῦθα εἰπὼν Παῦλος δοῦλος ἐσήμανε πολλοὺς είναι τοὺς τῆς δουλείας τρόπους ένα μὲν τὸν κατὰ τρόπον τῆς δημιουργίας κατὰ τὸ πάντα δουλουσα ἕτερον τὸν ἀπὸ τῆς πίστεως ὡς αὐτός που φησιν χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἡ τε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ εκκαθαρας καρδίας τοῦ δουλεύειν θεῶ καὶ τῶ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη καὶ ἕτερον τὸν ἀπὸ τῆς πολιτείας καθώς φησιν ὁ θεὸς Μωσῆς ὁ θεράπων μου τε τελευτηκεν ἐπεὶ οὖν ἐν πᾶσι τοῖς τροποις τῆς δουλείας δοῦλος ἦν ὁ Παῦλος ἀντὶ μέγιστο ἀξιώματος τοῦτο τίθησι λέγων
3	64r	Rom.1.1	γ	Παῦλος δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ	Τὸ Ιησυς τὸ ἀνθρώπινον δηλοῖ τὸ δὲ Χριστὸς τὴν τοῦ πνεύματος χρισιν
3ex	64r	Rom.1.1	^*		ταῦτα δὲ τὰ ὀνόματα ὡς ὄντα τῆς οἰκονομίας προβαλλεται κατωθεν {αναβενων /ἀναβαίνων }^*ἄνω καὶ γὰρ τὸ Ιησυς ὄνομα φέρων ὁ ἄγγελος ἦλθεν ἐκ τῶν οὐρανῶν ὅτε ετικτετο ἐκ τῆς παρθένου καὶ Χριστὸς δὲ ἀπὸ τοῦ χρισθηναι λέγεται ὁ καὶ αὐτο τῆς σαρκὸς ἦν καὶ ποιῶ φησιν ἐλαίῳ εκρισθη ἐλαίῳ μὲν οὐκ εχρισθη πνεύματι δὲ οἶδεν δὲ καὶ τοὺς τοιούτους Χριστους καλεῖν ἡ θεία γραφὴ τὸ γὰρ προηγουμενον ἐν τῆ κρίσει τὸ πνεῦμά ἐστι δι' οὐ καὶ τὸ ἔλαιον παραλαμβάνεται καί που Χριστους καλεῖ ἡ γραφὴ τοὺς μὴ χρισθεντας ἐλαίῳ ὡς ἐν τῶ μὴ ἅπτεσθε τῶν Χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρευεσθε καίτοι γε οὐδε ἡ κατασκευη τοῦ ἐλαίου τῆς χρισεως τὸ τηνικαυτὰ ἦν
4	64v	Rom.1.1	δ	κλητὸς ἀπόστολος	ευγνωμονως ὁμολογεῖ ὅτι οὐχ ἑκὼν προσῆλθεν ἀλλὰ κληθεὶς οὐκ εἰς πίστιν μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς ἀποστολήν
5	64v	Rom.1.1	ε	ἀφωρισμένος	Άλλος μέν φησιν ἐν ἄλλῳ ἐγὼ δὲ εἰς εὐαγγέλιον αφωρισμαι
5Ph	64v	Rom.1.1
6	64v	Rom.1.1	ϛ	εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ	θεὸν γὰρ ὄντα τὸν Χριστὸν εὐηγγελίζετο τὸν γὰρ πατηρα προηδεσαν ἐκ τῆς παλαιᾶς οὐδὲν δέ φησιν ἐρῶ σκυθρωπον ὡς οἱ προφῆται ἂλλ εὐαγγελίζομαι θεὸν ενανθρωπηκοτα
7	64v	Rom.1.1-Rom.1.3	ζ	ὁ προεπηγγείλατο διὰ τὴν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυίδ	Μηδείς φησι καινοτομειν με νομίσηι πάλαι ἐπήγγελται τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο ὑπό τε νόμου καὶ προφητῶν τὸ δὲ ἐν Γραφαῖς δηλοῖ ὅτι οὐ μόνον ἔλεγον οἱ προφῆται ἀλλὰ καὶ ἔγραφον
7ex	64v	Rom.1.3
8	64v	Rom.1.3-Rom.1.4	η	κατὰ σάρκα τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει	κατὰ σάρκα κατὰ γὰρ πνεῦμα υἱος θεοῦ ἦν τοῦ ὁρισθέντος
9	64v	Rom.1.4	^*		τουτέστιν αποδειχθεντος ἀποφανθέντος διά τε τῶν προφητῶν διά τε τῶν τοσούτων θεοσημειων διά τε τῆς ἀναστάσεως
9Ph	64v	Rom.1.4
10	64v	Rom.1.4	θ	υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει	τουτέστιν οὐ χάριτι ὡς οἱ πολλοὶ ἀλλὰ δυνάμει οἰκεῖα ἦν ενηργει ἐν ταῖς θεοσημειαις
11	64v	Rom.1.4	^*	κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης	καὶ ἐκ τοῦ ἁγίου φησι πνεύματος ὁ παρέχει τοῖς εἰς αὐτον πιστεύουσιν
12	64v	Rom.1.4	ι	ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	καὶ ἐκ τῆς ἀναστάσεώς φησι ἧς αὐτος ἀνέστη καὶ τῆς τοῦ θανάτου καταλυσεως
12Ph	64v	Rom.1.4
13	65r	Rom.1.4-Rom.1.5	ια	δι'oυ ἐλάβομεν χάριν καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοὴν πίστεως	οὐκ ἐξ οἰκείων φησι κατορθωμάτων ἐλάβομεν τὴν ἀποστολὴν ἀλλὰ τὸ πᾶν χάριτος καὶ δωρεᾶς ἐστι
14	65r	Rom.1.5	^*		καίτοι τοῦ πνεύματος ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ ὡς ἐν ταῖς πράξεσι κεῖται ἀλλὰ πάντα κοινὰ οἶδε τὰ τῆς ἁγίας τριάδος
14Ph	65r	Rom.1.5
15	65r	Rom.1.5	^*		εἰπὼν δὲ εἰς ὑπακοὴν πίστεως δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ πολυπραγμονεῖν γεννησιν καὶ οὐσίαν θεοῦ ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
16	65r	Rom.1.5	ιβ	ἐν πᾶσι τοῖς εθνησιν	εἰ γὰρ καὶ μὴ αὐτος πάντα περιηλθεν ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν λοιπῶν ἀποστόλων πάντες ευηγγελισθησαν
17	65r	Rom.1.5	ιγ	ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ	οὐχ ἵνα τὴν οὐσίαν φησι τοῦ θεοῦ περιεργασωνται ἂλλ ἵνα τῶι ὀνόματι αὐτοῦ πιστεύσωσιν
18	65r	Rom.1.5-Rom.1.6	ιδ	ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἐν οἷς ἔθνεσι τουτέστι μεθ' ὧν ἐθνῶν καὶ ὑμεῖς ἐκλήθητε οὐ γὰρ ἀφ' ἑαυτῶν ηκατε καταστελλει δὲ αὐτῶν τὸ φρόνημα ὡσεὶ ἔλεγε μὴ νομίσητε ὡς βασιλευουσα πόλις πλέον τι τῶν ἄλλων ἔχειν ἀλλὰ μετὰ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν ἐκλήθητε
19	65r	Rom.1.6-Rom.1.7	ιε	πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ αγαποτοις θεοῦ κλητοῖς ἁγίοις	οὐ γάρ ἐστι παρ' αὐτω διαστολὴ πλουσίου καὶ πενητος
20	65r	Rom.1.7	^*		πρῶτον δὲ τὸ ἀγαπητοῖς θεοῦ τέθεικεν εἶτα τὸ κλητοῖς ἁγίοις δηλῶν ἐκ τῆς ἀγάπης είναι θεοῦ τὸν ἁγιασμον
21	65r	Rom.1.7	^*		ἐκ δὲ τῆς κλήσεως τῆς τοῦ θεοῦ ἡμᾶς εὐεργεσίας ἀναμιμνήσκει
21Pha	65r	Rom.1.7
21Phb	65r	Rom.1.7
22	65r	Rom.1.7	ιϛ	χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ	οὐδεὶς γάρ φησιν ἐξ ἔργων δύναται σωθῆναι
23	65r	Rom.1.7	^*		ἡ δὲ ἀπὸ θεοῦ χάρις καὶ εἰρήνη τὸ βέβαιον ἔχει τὸ δὲ ἀπὸ πατρὸς τὴν υἱοθεσίαν ἐνδείκνυται
24	65r	Rom.1.7-Rom.1.8	ιζ	πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῶ θεῶ μου	ἔδει γὰρ ἐξ εὐχαριστίας προοιμιασασθαι εὐχαριστεῖ δὲ οὐ μόνον ὑπὲρ τῶν ἰδίων κατορθωμάτων ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν τοῦ πλησίον τοῦτο γὰρ ἀγάπης
25	65r	Rom.1.8	ιη	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν	ἀγάπης σημεῖον τὸν γὰρ ἁπάντων θεὸν ιδιοποιεται
26	65r	Rom.1.8	^*		αὐτος γὰρ ἡμῖν αἴτιος τῆς εἰς τὸν πατέρα εὐχαριστίας ὁ καὶ προσλαβόμενος ἡμᾶς καὶ τῶ ἰδίῳ καταλλαξας αἵματι πρὸς αὐτον
27	65r	Rom.1.8	ιθ	ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῶ κόσμῳ	οὐκ ἀπεικὸς γὰρ τὴν τῶν Ῥωμαίων πίστιν λαλεῖσθαι παρὰ πάντων
28	65v	Rom.1.8-Rom.1.9	κ	μάρτυς γὰρ μου ἐστιν ὁ θεὸς ὦ λατρεύω ἐν τῶ πνεύματι μου	εἰκοτως τὸν θεὸν ἄγει μάρτυρα ἀγνώστους γὰρ ἀνθρώπους πείθειν βούλεται
30	65v	Rom.1.9	^*		ὅτι οὐ τῆ ἐμή φησι σπουδὴ υπερξε τὸ λατρεύειν θεῶ ἡ τοι δουλειυειν ἀλλὰ τῆ τοῦ πνεύματος χάριτι ἡ ὅτι οὐ σαρκική μου ἐστι ἡ λατρεία ἀλλὰ πνευματική
29	65v	Rom.1.9	κα	ἐν τῶ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ	πολλοί φησι λατρείας τρόποι ἐγὼ δὲ ἐν τῶ εὐαγγελίζεσθαι λατρεύω ἐκ τούτου δείκνυσι κατὰ τὸ ἀναγκαῖον μεριμνῶν ὑπὲρ αὐτῶν ὃς τὸν λόγον δεξαμενων καὶ δέχεσθαι μελλόντων
31	65v	Rom.1.9-Rom.1.10	κβ	ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου	ὁρᾷς ὅτι ἄνω εἰπὼν εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ τοῦ Χριστοῦ ἔλεγεν
32	65v	Rom.1.10	^*		ἀγάπης εἰλικρινοῦς τὸ καὶ μεμνῆσθαι καὶ ἀδιαλείπτως τοῦτο ποιεῖν καὶ μάλιστα ἐν προσευχαῖς
33	65v	Rom.1.10	κγ	δεόμενος εἰ πως ἤδη ποτε	καὶ γὰρ ἐλθεῖν ηπειγετο καὶ παρὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τοῦτο πρᾶξαι οὐκ ηβούλετο τὸ δὲ ηδε ποτε τουτέστιν ὀψέ ποτε ὅπερ ἐστι σφόδρα επειγομενου σημεῖον
34	65v	Rom.1.10	κδ	εὐοδωθήσομαι ἐν τῶ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	ευκολιαν φησιν εἰ σχοιην καὶ ἐπὶ καλῷ τὴν πρὸς ὑμᾶς ὁδόν
35	65v	Rom.1.10-Rom.1.11	κε	ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς	οὐχ ἁπλῶς δέ φησι καὶ ανοητως ἰδεῖν ὑμᾶς σπουδαζω ἂλλ ώστε χαρίσματα δοῦναι λέγει δὲ τὴν διδαχὴν καὶ τὴν κατηχησιν τοῦτο γὰρ τὸ στηριχθῆναι εἰκὸς ἀκμὴν σαλευομένων αὐτῶν
36	65v	Rom.1.11	κϛ	ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικόν	τὸ ἵνα τι μετριαζοντος ἐστιν ὡσεὶ εἶπεν ἵνα μικροντι τὸ δὲ μεταδῶ δηλοῖ ὅτι οὐκ ἐμόν τι δώσω ἂλλ ὅπερ καὶ ἐγὼ ἔλαβον
37	65v	Rom.1.11	κζ	εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς	οὐ γὰρ μικρὸν χάρισμα τὸ μὴ σαλευεσθαι τῆ πίστει
37Ph	65v	Rom.1.11
38	65v	Rom.1.11-Rom.1.12	κη	τοῦτο δὲ ἐστι συμπαρακληθῆναι ὑμῖν	ἐπειδὴ στηριγμοῦ ἐμνήσθη ἵνα μὴ λυπηση αὐτοὺς ὡς ὅτι σαλευονται ἐπάγη συμπαρακληθῆναι τουτέστιν ἵνα καὶ ἐγὼ ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς ἐμε παρακαλεσητε τῆς γὰρ ἀλλήλων φησι δεόμεθα παρακλήσεως διὰ τῆς ενουσης ἡμῖν πίστεως σφόδρα δὲ μετριαζει ἑνὶ δὲ καὶ οὕτως νοῆσαι τὴν παράκλησιν ὡς ἵνα φησιν ὑμεῖς μὲν εἰς τὴν πίστιν παρ' ἐμοῦ παρακληθητε ἐγὼ δὲ εἰς ευφροσυνην ὁρῶν ὑμᾶς πεπιστευκότας
38Ph	65v	Rom.1.12
38ex	65v	Rom.1.12	κθ	διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ	πολλῶν γὰρ πιστῶν συνοδος μεγιστην ἐργάζεται παράκλησιν
39	65v	Rom.1.12-Rom.1.13	λ	oυ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ ἐκωλύθην	εἰ οὖν εὐχὴ ἐλθεῖν τι μὴ παραγινη ἐκωλύθην φησιν
40	66r	Rom.1.13	λα	ἄχρι τοῦ δεῦρο	οὐκέτι περιεργάζεται τὴν αἰτίαν τῆς κωλυσεως οὐ γὰρ ἡμῶν ἀπαιτεῖν θεὸν εὐθύνας ὧν κελεύει ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
41	66r	Rom.1.13	λβ	ἵνα καρπὸν τινα σχῶμεν καὶ ἐν ὑμῖν	πάντως εἴποι τις ἂν διὰ τοῦτο εκωλυθης ὅτι οὐ κατὰ θεὸν ἐλθεῖν εβουλου οὐμενοῦν καρπὸν γὰρ ἔχειν καὶ ἐν ὑμῖν ἤθελον καρπὸν δὲ λέγει τὸ εἰς πίστιν αὐτοὺς έναγαγειν
41Ph	66r	Rom.1.13
42	66r	Rom.1.13	λγ	καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι	τῶ συναπτειν αὐτοὺς τοῖς λοιποῖς καταστελλεει αὐτῶν τὸ φρόνημα
43	66r	Rom.1.13-Rom.1.14	λδ	Ἕλλησι τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις	ὥσπερ φησιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις οὕτω καὶ ὑμῖν ὀφειλέτης εἰμι
44	66r	Rom.1.14	λε	ὀφειλέτης εἰμι	οὐδέν φησιν ἴδιον δίδωμι ὀφειλέτης εἰμι πᾶσιν ευαγγελισασαι καὶ πληρῶσαι τὴν δοθεῖσάν μοι ἐντολήν
45	66r	Rom.1.14-Rom.1.15	λϛ	οὕτω τὸ κατ' ἐμε πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι	ὥσπερ γάρ φησιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμι οὕτω καὶ ὅσον ἧκεν εἰς τὴν ἐμὴν σπουδὴν καὶ προθυμίαν καὶ ὑμῖν εὐαγγελίσασθαι χρεωστῶ τὸ γὰρ ὀφειλέτης εἰμι ἀπὸ κοινοῦ δεκτεον
46	66r	Rom.1.15-Rom.1.16	λζ	οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Xριστου	ἐπειδὴ τοῖς ἀπίστοις πολλὰ αδοξα δοκεῖ είναι ἐν τῶ Εὐαγγελίῳ οἷον ὁ σταυρὸς ὁ θάνατος ἡ τῶν Ἰουδαίων παροινία τέως αὐτοὺς τοῦτο διδάσκει μηδὲν ἐν αὐτω αδοξον υπονοειν καὶ διὰ τοῦτο αισχυνεσθαι εἶτα προβαινων λοιπὸν καὶ εξαιρει τὸ Εὐαγγέλιον
46ex	66r	Rom.1.16	^*		καὶ ἄλλως νοητέον ἐπειδὴ πολλοῖς προτερημασιν οἱ Ῥωμαῖοι μέγα ἐφρόνουν οἷον πλουτω δυναστεια σοφία ὑμεῖς μέν φησιν ἐπὶ τούτοις φρονῆτε ἐγὼ δὲ Χριστὸν κηρυξων ἔρχομαι ἐν μέσῳ ὑμῶν καὶ οὐκ αἰσχύνομαι δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν τῶν δεχομένων
47	66r	Rom.1.16	λη	δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῶ πιστεύοντι	καλῶς τὸ εἰς σωτηρίαν ἑνὶ γὰρ καὶ εἰς τιμωρίαν δύναμις θεοῦ εἰς σωτηρίαν δὲ οὐ παντὶ ἀλλὰ τῶ πιστεύοντι τοῖς γὰρ ἀπειθοῦσι κόλασιν απειλει τὸ Εὐαγγέλιον
47Ph	66r	Rom.1.16
48	66r	Rom.1.16	λθ	Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι	ῥήματος μόνον τιμὴ τὸ πρῶτον οὐ χάριτος πλεονασμος
49	66r	Rom.1.16-Rom.1.17	μ	δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτω ἀποκαλύπτεται	ἵνα γὰρ μὴ σωτηρίαν καὶ δικαιοσύνην ἀκούων ἐνταῦθα μόνον αὐτὴν συμβαίνειν νομίσῃς ἐπάγει τὸ ἀποκαλύπτεσθαι ὅπερ καὶ τὴν ἐκεῖ δηλοῖ ὥς νυν αὐτῆς μὴ πάσης πεφανερωμενης
49Ph	66r	Rom.1.17
50	66v	Rom.1.17	μα	ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται	τὸν Εὐαγγέλιον δηλάδη
50Pha	66v	Rom.1.17
50Phb	66v	Rom.1.17
51	66v	Rom.1.17	^*		ἀπὸ πίστεως αρχεται καὶ εἰς πίστιν ὀφείλει ληξαι ὡς οὐκ ὀφειλοντων ἡμῶν ἅπαντα τὰ ἐν αὐτω περιεργαζεσθαι
51exa	66v	Rom.1.17
51exb	66v	Rom.1.17
51exc	66v	Rom.1.17
52	66v	Rom.1.17	μβ	ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται	ἵνα γὰρ μὴ δόξῃ απιθανον είναι τὸ ῥῆμα ὅτι πίστις σωτηρίαν δωρειται παράγει τὸν Αμβακουν μαρτυρουντα
53	66v	Rom.1.18	μγ	ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ	ἐν τῆ τῆς κρίσεως ἡμέρα
54	66v	Rom.1.18	μδ	ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων	ἡ μὲν γὰρ δικαιοσύνη μονοειδης ποικιλη δὲ ἡ περὶ τὰ δόγματα ἀσεβεῖ ὁμοίως ποικιλη καὶ ἡ περὶ τὴν πολιτείαν κακία
55	66v	Rom.1.18	με	τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατεχόντων	ἀλήθεια μὲν ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις ἀδικία δὲ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατέχουσιν ὅσοι τὸ σέβας τοῦ θεοῦ περιαπτουσιν εἰδώλοις τὸ δὲ κατεχόντων οἷον φυλαττοντων
55Ph	66v	Rom.1.18
56	66v	Rom.1.18-Rom.1.19	μϛ	διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ	ἡ γὰρ γνῶσις τοῦ θεοῦ φανερά φησιν ἐστι καὶ αὐτοῖς καὶ πᾶσι διὰ γὰρ τῆς ὁρωμένης κτίσεως ὁ αορατος θεὸς γινώσκεται τοιγαροῦν οἱ τοιοῦτοι ἑκοντες αποπλανωνται
56Ph	66v	Rom.1.19
57	66v	Rom.1.19	μζ	φανερὸν ἐστιν ἐν αὐτοῖς	διὰ τοῦ καλλους καὶ τοῦ μεγεθους ταύτης τῆς κτίσεως
58	66v	Rom.1.19	μη	ὁ γὰρ θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε	τῶ τὴν κτίσιν προθηναι πᾶσι διδάσκαλον τῆς οἰκείας μεγαλειότητος οἱ οὐρανοὶ γάρ φησι διηγουνται δόξαν θεοῦ
59	66v	Rom.1.19-Rom.1.20	μθ	τὰ γὰρ ἀορατα αὐτοῦ	ἐπειδὴ εἶπεν ὅτι τὴν ἰδίαν γνῶσιν ὁ θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν αὐτοὶ δὲ αὐτον ἑκοντες παρεδραμον νυν τοῦτο ἀποδείκνυσι καί φησι ὅτι δι' ὧν ἐποίησεν ὁ θεὸς οἷον διά τε τῶν αορατων διὰ τῶν ὁρατῶν ἔδειξεν αὐτοῦ τὸ μεγαλεῖον ἡ κτίσις γὰρ φωνὴν αφιεισα διὰ τῆς οψεως τὸν δημιουργὸν ἀνακηρύττει ἀορατα δέ φησι ἀγγέλους καὶ πᾶσαν τὴν ἐν οὐρανοῖς δύναμιν ὅρα οὖν τι φησι καὶ τὰ ἀορατα αὐτοῦ διὰ τῶν ὁρατῶν αὐτοῦ ποιηματων γίνεται δῆλα πως ὁ γὰρ οὐρανόν φησι ὁρῶν ἐν θυμηθησεται πάντως ὅτι καὶ ἐν τος αὐτοῦ ἐστι τινα λειτουργικὰ πνεύματα ὥστε τὸ αφανες ἐκ τοῦ φανεροῦ σαφηνιζεται
59Ph	66v	Rom.1.20
60	66v	Rom.1.20	ν	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποημασι νοούμενα καθορᾶται	ἵνα γὰρ μὴ συναιδους θεοῦ νομίσῃς τοὺς ἀγγέλους ὑπο κτίσιν αὐτοὺς ἄγει τὰ ἀορατα γάρ φησιν ποία ταῦτα τὰ αποκτισεως κόσμου εἰς γένεσιν παραχθεντα καλῶς δὲ τὸ καθορᾶται ἐκ γὰρ τῶν ὁρατῶν τὰ νοητα γινώσκεται
60ex	66v	Rom.1.20
60Ph	66v	Rom.1.20
61	67r	Rom.1.20	να	ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης	αποκοινουνοουμεν ἡ καθορᾶται
62	67r	Rom.1.20	νβ	εἰς τὸ είναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους	τοσούτων γὰρ ὄντων τῶν δεικνυντων τὸ τοῦ θεοῦ μεγαλεῖον τι απολογησονται οἱ ἑκοντες αποτυφλωθεντες οὐκ αυτὴ δὲ σπουδὴ τῶ θεῶ {γέγονεν τουτέστι τὰ αναπαγoμενα εἰ /γέγονεν εἰ }^*καὶ οὕτως ἐξέβη
63	67r	Rom.1.20-Rom.1.21	νγ	διότι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν	ἔγνωσαν γὰρ διὰ τῆς κτίσεως ἂλλ ἑκοντες παρεδραμον καὶ οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν
63Pha	67r	Rom.1.21
63Phb	67r	Rom.1.21
64	67r	Rom.1.21	νδ	ἡ εὐχαρίστησαν	ανθ ὧν γὰρ εδειδοξασαι καὶ εὐχαριστῆσαι ὅτι τὸν ορωμενον κόσμον δι' ἡμᾶς συνεστησατο ἐκ τοῦ ἐναντίου καὶ ἠτίμασαν
65Ph	67r	Rom.1.21
66	67r	Rom.1.21	νε	ἂλλ εμεαταιωθησαν	ἐπλανήθησαν φησι καὶ τοῦ παντὸς ἐξέπεσον
67	67r	Rom.1.21	νϛ	ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν	εἰπὼν ὅτι ἑκοντες ετυφλωθησαν λέγει καὶ τὴν αἰτίαν ηδε ἐστι τὸ πάντα λογισμοῖς επιτρεψαι καὶ οὐχὶ πίστει βουλόμενοι γὰρ ἐν σχήματι καταλαβειν ἐπλανήθησαν οὐ δυνηθεντων τῶν λογισμῶν πρὸς τὸ πέρας εξικεσθαι οἷον πόθεν δῆλον ὅτι οὐρανὸν ἡ γῆν ἐποίησέ τις δὲ πατὴρ θεοῦ ἡ τις αἰτία τῆς ὑποστάσεως ἡ αὕτη ἡ ὑπόστασις
68	67r	Rom.1.21	νζ	καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία	νεφεσι γὰρ ὁμοιωθέντες οἱ λογισμοὶ εσκοτισαν αὐτῶν τὴν καρδίαν ασυνετον δέ φησι διὰ τὸ μὴ θελησαι πίστει τὸ πᾶν παραλαβεῖν
69	67r	Rom.1.21-Rom.1.22	νη	φάσκοντες είναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν	ηδε αἰτία τοῦ τὸ πᾶν τοῖς λογισμοῖς επιτρεψαι τὸ πᾶν τὸ οιεσθαι σοφοὶ είναι καὶ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν πρὸς πᾶσαν καταληψιν διὸ καὶ ἐμωράνθησαν τι γὰρ ανοητοτερον τοῦ λίθοις προσκυνεῖν καὶ ξύλοις
70	67r	Rom.1.22-Rom.1.23	νθ	[cap]{καὶ ἤλλαξαν τοῦ ἀφθάρτου /καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου }^*τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ	εἶχον οὖν τὴν ειδησιν τοῦ θεοῦ ἀλλὰ ταύτην δοντες αντελαβον δόξαν καὶ σέβας εἰδώλων δόξαν δὲ θεοῦ τὸ δημιουργικον τὸ προνοητικὸν ταύτην τοιγαροῦν προσεκυρωσαν εἰδώλοις ἐν ομοιωμασιν ἀνθρώπων καὶ πετεινῶν καὶ τῶν λοιπῶν οὐκ αισχυνονται οἱ σοφοὶ τὰ θεοῦ ἴδια καὶ εξαιρετα ερπετοις συναψαντες
71	67r	Rom.1.23	ξ	ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν	καὶ αὐτο τὸ είναι τὸν ἄνθρωπον φθαρτὸν ἦρκε αὐτῶν ἐλέγξαι τὴν ανοιαν τὸ δὲ καὶ ἐν τοῖς ομοιωμασι τοῦ αὐτοῦ τὴν θεοῦ {δόξαν τῆς ἄγαν /δόξαν ἂλλ εξασθαι τῆς ἄγαν }^*ἐστι παραπληξιας
72	67v	Rom.1.24	ξα	διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς	οὐκ αὐτος παραδοὺς απαγε ἂλλ αὐτος μὲν αὐτῶν ημελησεν ἀναξίων ὄντων κηδεμονιας λοιπὸν δὲ λαβὼν αὐτοὺς ὁ σατανᾶς πάρεδωκεν εἰς απαρεδωκε τὴν οὖν τοῦ θεοῦ συγχώρησιν παράδοσιν λέγει
72Ph	67v	Rom.1.24
72exa	67v	Rom.1.24
72exb	67v	Rom.1.24	^*		ἡ τάχα ἑαυτοὺς παρέδωκαν ἐπειδὴ τούτου επεθυμουν αὐτοὶ ἐν γὰρ ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν φησι
73	67v	Rom.1.24-Rom.1.25	ξβ	οἵτινες μετήλλαξαν	ὁρᾷς πάλιν τὸ μετήλλαξαν σημαινον ὅτι κατὰ ηδησιν μετήλλαξαν
74	67v	Rom.1.25	ξγ	τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	τουτέστι τὰ ἀληθῶς ἐπὶ θεοῦ λέγεσθαι καὶ νοεισθαι δυνάμενα περιέθηκαν τῶ ψεύδει τουτέστι τοῖς εἰδώλοις
74exa	67v	Rom.1.25
74exb	67v	Rom.1.25
75	67v	Rom.1.25	ξδ	καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν	σεβοντες καὶ λατρεύοντες διετελεσαν
77	67v	Rom.1.25	ξε	τῆι κτίσῃ παρὰ τὸν κτίσαντα ὃς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν	ἂλλ οὐ παρὰ τοῦτό φησι παρεβλαβη τι ὁ θεὸς εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν ὁ μὲν γὰρ ἔμεινε καὶ οὕτως εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας αὐτῶν δὲ {αμοιβαι προλεχθησαι /αμοιβαι αἱ προλεχθησαι }^*καὶ λεχθησομεναι ἀτιμίαι τοῦ σώματος καὶ αντιδοσεις
78	67v	Rom.1.25-Rom.1.26	ξϛ	διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας	διὰ τοῦτο ποῖον ἐπειδὴ ἐλάτρευσαν τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα
76	67v	Rom.1.26	^*		ἀεὶ γὰρ τῆ συγκρισει φοβερωτερον ποιεῖ τὸν λόγον πως ὅτι τῆ κτίσει φησι ἐλάτρευσαν παρὰ τὸν κτισανατα
79	67v	Rom.1.26	ξζ	αἱ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν	ἔχουσαι ἐκ φύσεως μιξιν νομιμον μετήλλαξαν αὐτήν
80	67v	Rom.1.26	ξη	εἰς τὴν παρὰ φύσιν	αισχροτατον τι λέγει επικεκαλυμμενως
81	67v	Rom.1.26-Rom.1.27	ξθ	ὁμοίως καὶ οἱ αρρενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας	δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον τοῖς θείοις νόμοις ἀλλὰ καὶ τοῖς τῆς φύσεως πολεμουσιν
82	67v	Rom.1.27	ο	ἐξεκαύθησαν ἐν τῆ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους	πολλὴν μανίαν καὶ οιστρον δηλοῖ δι' αὐτοῦ ἐξεκαύθησαν
83	67v	Rom.1.27	οα	ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι	οὐκ εἶπε τὴν ἐπιθυμίαν κατεργαζόμενοι ἀλλὰ τὴν ἀσχημοσύνην δηλονότι καὶ αὐτὴν κατησχυναν τὴν φύσιν
84	67v	Rom.1.27	^*		ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν τὰ πάθη ἂλλ ὅτι σπουδὴν εἶχον ἐργάζεσθαι αυτὰ τὸ γὰρ {κατ' επιτασιν /κατὰ επιτασιν }^*καὶ φιλονεικιαν τινα δηλοῖ ὡς εἰ τις φιλονεικοιη ὅπως μᾶλλον προσκρουη θεῶ
85	68r	Rom.1.27	οβ	καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἦν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες	ἦν προσῆκον ἦν ἥτις αὐτοῖς ωφειλετο τοιούτοις οὖσιν
86	68r	Rom.1.27	^*		οἷον τὸν μισθόν φησι τὸν ὀφειλόμενον τῆ πλάνη αὐτῶν πλανην δέ φησι τὸ προσκυνῆσαι τῆ κτίσει ἦν καὶ απολαμβανουσιν ἐν ἑαυτοῖς γυνὴ ἀπὸ γυνὴ ἀπὸ γυναικὸς ἀνὴρ ἀπὸ ἀνδρὸς ασχημονουντες ἐπειδὴ γὰρ τοῖς περὶ γεέννης λόγοις οὐκ ἐπίστευον ταύτην αὐτοῖς ἀντιμισθίαν ὁ Παῦλος προφέρει ἦν καὶ ηριθρυων
87	68r	Rom.1.27-Rom.1.28	ογ	καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει	ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν ἡ πλάνη ἂλλ ειδησεως μᾶλλον δὲ καί τινας αἰνίττεται τούτων ἡ καὶ ὡς ἐπὶ ἑτέροις ἐσχημάτισται ὁ λόγος
88	68r	Rom.1.28	οδ	παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα	τῆ γὰρ αποστροφη τοῦ θεοῦ εισαγεται νοῦς ἀδόκιμος παρὰ τῶν δαιμόνων ταύτην παράδοσιν ἔθος καλεῖν τῆ γραφή
89	68r	Rom.1.28-Rom.1.30	οε	πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικία πονηρίᾳ πορνεία πλεονεκξια κακία μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστὰς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστὰς ὑπερηφάνους	οὐδέν φησι μέτρον ἀλλὰ πεπληρωμένους οἷον πλήρεις ὄντας ἐν ἀδικία πάσῃ ὅταν γὰρ αποστροφη γένηται θεοῦ εἰκοτως πάντα αντεισερχεται τὰ κακὰ εἶτα γενικως εἰπὼν τὴν ἀδικίαν λοιπὸν καὶ τοῖς ιδικωτεροις αὐτῆς επεξερχεται
89ex	68r	Rom.1.30
90	68r	Rom.1.30	οϛ	ἀλαζόνας	εἰ γὰρ ὁ κατορθων τῆ ἀλαζονεία χρησάμενος ἐκένωσε τὰ κατορθωθεντα ποσης ἂν ἡ τιμωρίας ἄξιος ὁ ἐν ἁμαρτίαις αλαζομενομενος
91	68r	Rom.1.30	οζ	εφευρεστας κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς	ὅπερ μελετωντων καὶ σπουδαζοντων ἴδιον οὐ μὴν αγνοουντων
92	68r	Rom.1.30-Rom.1.31	οη	ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀσπόνδους ἀστόργους ἀνελεήμονας	τουτέστιν αποσχοινιζοντας ἀπὸ πάντων πάντας μισοῦντας καὶ αποστρεφομενους
93	68r	Rom.1.31-Rom.1.32	οθ	οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες	πάλιν δείκνυσιν ἐν γνώσει αὐτοὺς ἁμαρτάνοντας δικαίωμα δὲ τὰς ἐντολὰς λέγει
93Ph	68r	Rom.1.32
94	68v	Rom.1.32	π	ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσιν	τι δὲ τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ὅτί φησιν οἱ τὰ τοιαυτὰ πράσσοντες ἄξιοι εἰσι θανάτου τοῦτο γὰρ τοῦ θεοῦ τὸ δικαιωμω
95	68v	Rom.1.32	πα	οὐ μόνον αυτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκουσι τοῖς πράσσουσι	δύο τίθησιν ἐγκλήματα τὸ ποιεῖν τε καὶ συμπραττειν τοῖς ποιοῦσι καὶ εἰς τὸ κακὸν παρακαλεῖν τὸν πλησίον
95ex	68v	Rom.1.32
96	68v	Rom.1.32-Rom.2.1	πβ	διὸ ἀναπολόγητος εἰ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων	ᾔδει τὴν πόλιν εγχειρισθεισαν τοῦ κόσμου τὴν ηγεμονιαν καὶ λοιπὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας ἀποτείνεται ὁ δὲ αὐτος καὶ πρὸς τοὺς ιδιωτας ἁρμοζει λόγος
99Ph	68v	Rom.2.1
97	68v	Rom.2.1	πγ	ἐν ὦ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αυτὰ πράσσεις ὁ κρίνων	ὁ γὰρ κακὰ πράσσων κατακρίνων δὲ τοὺς τὰ ὁμοία πράσσοντας καθ' ἑαυτοῦ πρώτου τὴν κατάκρισιν εκφερει
98	68v	Rom.2.1-Rom.2.2	πδ	οἴδαμεν γὰρ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας	ὧδε μὲν γὰρ οὐ κατὰ ἀλήθειαν ἐστι τὸ κρίμα πολλοὶ γὰρ ἔνοχοι διαφευγουσι καὶ αθωοι κατακρινονται ἐκεῖ δὲ κατὰ ἀλήθειαν ἐστι τὸ τοῦ θεοῦ κρίμα οὔτε ἄδικον αθωοι οὔτε δίκαιον κατακρίνῃ ὅταν εἰς κρίσιν καταστη
99	68v	Rom.2.2-Rom.2.3	πε	λογίζηι δὲ τοῦτο ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αυτὰ ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ	πολλοὶ γὰρ ἡγοῦνται ὅτι εἰ καὶ ἐγώ φησι ἁμαρτάνω ἄλλους δὲ κωλυω ἁμαρτεῖν μισθὸν ἐκ τούτου ἔχω ἂλλ ακουσεται τὸ ἰατρὲ θεράπευσον σεαυτὸν τὴν γὰρ καταδίκην σὺ σαυτω ἐπήγαγε πρώτῳ
100	68v	Rom.2.3-Rom.2.4	πϛ	ἡ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ {τῆς μακροθυμίας /τῆς μακροθυμίας τοῦ θεοῦ }^*καταφρονεῖς	μακροθυμεῖ μὲν πλὴν εὰν μὴ επιστραφωμεν τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβωσει
101	68v	Rom.2.4	πζ	ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιαν σε ἄγει	διὰ τοῦτο γὰρ μακροθυμεῖ οὐχ ἵνα τῆι μακροθυμίαι χρηση εἰς ἀφορμὴν μείζονος καταφρονησεως ἂλλ ἵνα διάστημα μετανοίας λαβης ἐπιμένων οὖν αποληψη
102	68v	Rom.2.4-Rom.2.5	πη	κατὰ δὲ τὴν σκληρότητὰ σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν	ὅταν γάρ τις μήτε χρηστότητι μαλασσηται μήτε ὀργὴν δειλια τι τούτου σκληροτερον
103	69r	Rom.2.5	πθ	θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργήν	τὸ πάντως φυλαχθησομενον δηλοῖ καὶ ὅτι σὺ σαυτω αἴτιος σὺ γὰρ αποτιθης καὶ θησαυρίζεις
104	69r	Rom.2.5-Rom.2.6	ϟ	ἐν ἡμέρα ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ	ἵνα μὴ ὀργὴν θεοῦ ἀκούων πάθος νομίσῃς ἐπήγαγεν ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας ἔνθα γὰρ δικαιοκρισια οὐκ ἐστι πάθος τότε γὰρ μάλιστα ἡ δικαιοκρισια ἀποκαλύπτεται ὅταν ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
105ex	69r	Rom.2.6
106	69r	Rom.2.6-Rom.2.7	ϟα	τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ	οὐ γὰρ μόνον ἡ πίστις ἀρκεῖ ἀλλὰ καὶ ἔργων χρεία ὑπομονὴν δὲ εἰπὼν γενναίως ἔχειν διδάσκει πρὸς τοὺς πειρασμούς
106Ph	69r	Rom.2.7
107	69r	Rom.2.7	ϟβ	δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον	τὸ ὑπερβατον ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον
108	69r	Rom.2.7	^*		τὰς γὰρ περὶ ἀναστάσεως ἀνοίγει θύρας
109	69r	Rom.2.7-Rom.2.8	ϟγ	τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας	πάλιν δείκνυσι φιλονεικίας είναι καὶ ῥαθυμίας τὰ ἁμαρτήματα
110ex	69r	Rom.2.8
110	69r	Rom.2.8-Rom.2.9	ϟδ	καὶ ἀπειθοῦσι {μὲν ἀλήθεια /μὲν τῆ ἀλήθεια }^*πειθομένοις δὲ τῆ ἀδικία θυμὸς καὶ ὀργὴ θλῖψις καὶ στενοχωρία	τις γὰρ πιστεύει ὅτι καλὸν ἡ ἀδικία καὶ κακὸν ἡ ἀλήθεια δῆλον οὖν ὡς ἐν γνώσει ἐστιν ἡ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ μάλιστα τὸ πειθομένοις δηλοῖ ἑκὼν γὰρ πειθεται ὁ πειθομενος
111	69r	Rom.2.9	ϟε	ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργεζομενου τὸ κακόν	οὐκ ἑνί φησι βασιλεὺς οὐκ ἑνὶ δυνάστης ὃς διαφευξεται
112	69r	Rom.2.9	ϟϛ	Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Eλληνος	ὅσω γὰρ πλείονος διδασκαλίας ἠξίωται τοσούτῳ πλέον ἁμαρτάνων τιμωρηθησεται
113ex	69r	Rom.2.9
114	69r	Rom.2.9-Rom.2.10	ϟζ	δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῶ εργεζομενω τὸ ἀγαθον	καλῶς τὸ εἰρήνη ἐκεῖ γὰρ οὐδεὶς διὰ φθόνον μαχησεται τῶ τιμηθεντι ἡ δοξασθεντι
115	69r	Rom.2.10	ϟη	Ἰουδαίῳ τε πρῶτον	ἵνα μὴ νομιζωσιν οἱ Ἰουδαῖοι {τό /τόν }^*ἀκροβυστον κἂν θεοσεβὴς ἡ ἔλαττον ἔχειν συνάπτει αὐτούς
116	69r	Rom.2.10	ϟθ	καὶ Eλληνι	Ελληνα οῦτον ειδωλατρην λέγει ἀλλὰ τὸν ἀκροβυστον μὲν θεοσεβη δὲ εἰ καὶ μὴ πιστόν
117	69r	Rom.2.10-Rom.2.11	ρ	οὐ γὰρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῶ θεῶ	οὐ γὰρ προσώπων ἂλλ ἔργων ἐστιν ἡ ζήτησις
118	69r	Rom.2.11-Rom.2.12	ρα	ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται	ἔνθεν ἄχρι φυλῶν πλειόνων μάχην εἰσάγει ἐθνικῶν καὶ Ἰουδαίων καὶ συνηγορει αὐτος τοῖς εθνικοις μὲν φύσει δὲ τὰ δικαία πράττουσι τοῦτο δὲ ποιεῖ θέλων τὸν μὲν νόμον ἐκβαλεῖν τὴν δὲ πίστιν αντεισαγαγειν
118exa	69v	Rom.2.12-Rom.2.13	ρβ	καὶ ὅσοι ἐν νόμωι ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ {ἀκροαταὶ νόμου /ἀκροαταὶ τοῦ νόμου }^*δίκαιοι παρὰ τῶι θεῶ	δεῖξαι θέλει ἐν δύο ἁμαρτήσασιν Ἰουδαίῳ καὶ ακροβυστω χείρω τὸν Ἰουδαῖον τιμωρεισθαι ὅσω καὶ νόμου ὁδηγοῦ ευπορησας ἥμαρτεν ἀνόμως δὲ αμαρτοντα εἰσάγει τὸν ἀκροβυστον ὅς φησιν ἀνόμως ἀπολεῖται τουτέστιν οὐ μετὰ ἀκριβείας νόμου ὁ δηλοῖ τὴν συμμετρον ἀπώλειαν ἐν νομως δὲ αμαρτοντα λέγει τὸν Ἰουδαῖον ὅς φησιν διὰ τοῦ νόμου ὃν καὶ παραβεβηκε κριθησεται τουτέστι κατακριθήσεται δηλοῖ δὲ τοῦτο τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἀπώλειαν κρίσιν δὲ αὐτὴν καλεῖ καὶ οὐκ ἀπώλειαν διὰ τὸ ἡγεῖσθαι δικαστηριον εἰ χεῖρον ὁ Ἰουδαῖος τιμωρεῖται κατὰ τὴν παραγραφην πως ἐπὶ μὲν τοῦ Ἕλληνος ἀπολοῦνται εἶπεν ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰουδαίου κριθήσονται ὧν τὸ μὲν ἀναμφίβολον κακὸν είναι δοκεῖ τὸ δὲ αμφιβολον ἀλλὰ πρόσχες κρίμα ἐνταῦθα τὸ κατάκριμα λέγει τουτέστι τὴν ἀναμφίβολον ἀπώλειαν δηλοῖ ἂλλ ἑνὶ τιμωρία παρὰ τὴν τιμωρίαν καὶ τὰ δύο οὐκ ἀναμφίβολον ἀπωλείας
118exb	69v	Rom.2.13
118exc	69v	Rom.2.13
119	69v	Rom.2.13	ργ	ἂλλ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται	{ἴσως γὰρ ἀνθρώπους πλανωσιν ἂλλ οὐ τοὺς ακροατας τοῦ νόμου δίκαιοι ὁ θεὸς ἀλλὰ τοὺς ποιητας /ἂλλ οὐ τοὺς ακροατας τοῦ νόμου δίκαιοι ὁ θεὸς ἴσως γὰρ ἀνθρώπους πλανωσιν ἀλλὰ τοὺς ποιητας }^*
120	69v	Rom.2.13-Rom.2.14	ρδ	ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μo ^*νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ	τοῖς τῆς φύσεως λογισμοῖς χρώμενοι πρὸς δικαιοπραγιαν
120ex	69v	Rom.2.14
121	69v	Rom.2.14	ρε	οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος	θαυμάσιο οὖν οὗτοι οἱ νόμου παιδαγωγὸ μὴ δεηθεντες αὐτοὶ νομοθεται εἰσιν ἑαυτῶν καὶ πληρωται τῆς νομοθεσίας
122	69v	Rom.2.14-Rom.2.15	ρϛ	οἵτινες ἐν δείκνυται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν	οὐ γὰρ δέονται τοῦ ἐν γράμμασι νόμου φησι ἀλλὰ τούτων ἡ καρδία εγγραπτον ἔχει κατανοουμενον τὸν νόμον
123	69v	Rom.2.15	ρζ	συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως	ἀρκεῖ γὰρ ἀντὶ τοῦ νόμου τὴν οἰκείαν ἔχειν συνείδησιν μαρτυροῦσαν τοῖς καλοῖς ἔργοις
124	70r	Rom.2.15	ρη	καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἡ καὶ ἀπολογουμένων	ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῶ κριτηριω οὐ δεόμεθα τῶν εξωθην ἡ κατηγορούντων ἡ μαρτυρούντων ἡμῖν τὰ χρηστὰ ἂλλ οἱ ἑκάστου λογισμοὶ καὶ τὸ συνειδὸς ἡ κατηγορεῖ ἡ απολογειται
124Ph	70r	Rom.2.15
125	70r	Rom.2.15-Rom.2.16	ρθ	ἐν ἡμέρα ὅτε κρίνει ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων	οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι τὰ φανερὰ ὁ δὲ θεὸς τῶν κρυπτων ἐστι εξετασης
126	70r	Rom.2.16	ρι	κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ὁ γὰρ πατήρ φησι κρίνει οὐδένα τὴν δὲ κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῶ υἱῷ
127	70r	Rom.2.16-Rom.2.17	ρια	ἴδε σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ	εἰπὼν ὅτι οὐδὲν τῶ θεοσεβει μὲν ακροβυστω δὲ λείπει πρὸς τὸ σωθῆναι εὰν ἡ τοῦ νόμου μόνον ποιητὴς τίθησι λοιπὸν καὶ ἐφ' οἷς μέγα ἐφρόνουν {Ἰουδαῖοι /οἱ Ἰουδαῖοι }^*δεικνὺς ὅτι οὐδὲν τούτων ὠφελεῖ τὸν μὴ ὀρθῶς βιουντα καὶ πρῶτον αὐτο τὸ ὄνομα τέθεικεν ἴδε σύ φησιν Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ ἐδοκει γὰρ καὶ αὐτο τὸ ὄνομα μέγα τι είναι ὥς νυν τὸ τῶν χριστιανῶν
128	70r	Rom.2.17	^*		οὐ γὰρ κατὰ ἀλήθειαν εἰ μὴ πληροῖς τὸν νόμον
128ex	70r	Rom.2.17
129	70r	Rom.2.17	ριβ	καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	μέγα φησι ἐπὶ τῶι νόμωι φρονεῖς καὶ ἐν τρυφας αὐτω ὡς ηξιωμενος νομουθειου παρὰ τοὺς λοιποὺς τὸ δὲ ἐπαναπαύῃ δηλοῖ ὅτι οὐ καματω αὐτῶν ἡ κατορθώμασιν ἐδόθη ἀλλὰ θεία χάριτι
130	70r	Rom.2.17	ριγ	καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῶ	ὡς μόνος αγαπηθεις παρὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους δοκεῖ δὲ αὐτοὺς καὶ εἰς απονοιαν σκωπτειν
131	70r	Rom.2.17-Rom.2.18	ριδ	καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα	καίτοι τὸ γινώσκειν μὲν μὴ ποιεῖν δὲ πλείονα παρεσκευαζε τὴν κόλασιν ἂλλ ὅμως καὶ ἐπὶ τοῦτω μέγα ἐφρόνουν ὅθεν οὐ λέγει ποιεῖς ἀλλὰ γινώσκεις τὸ τοῦ θεοῦ θέλημα
132	70r	Rom.2.18	ριε	καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου	ἡ γὰρ τοῦ νόμου κατηχησις οἶδε τῶν συμφερόντων ἀκριβῆ δοκιμασιαν εκδιδαξαι οὗτοι δὲ μὴ ποιοῦντες καὶ ἐπὶ τῶ εἰδέναι τὴν τῶν συμφερόντων δοκιμασιαν ἐφρόνουν μέγα
133	70r	Rom.2.18-Rom.2.20	ριϛ	πέποιθας τε σεαυτὸν ὁδηγὸν είναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων	οὐκ εἰ φησιν ὁδηγος ἂλλ οὕτως περὶ σεαυτοῦ λογίζῃ τυφλοὺς δὲ λέγει καὶ ἐν σκότει καὶ αφρονας καὶ νηπιους τοὺς προσκαλουμενους αὐτοῖς προσηλύτους οἱ οὔπω ειδησιν εἶχον τοῦ νόμου τούτοις γὰρ τοῖς ονομασιν ἀπὸ κενοδοξιας αὐτοὶ τοὺς προσηλύτους ἐκάλουν διὸ καὶ αὐτος ηρεμα επονηδιζων αὐτοῖς τοῖς τοιούτοις ονομασιν ἐχρήσατο
134	70v	Rom.2.20	ριζ	ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῶ νόμῳ	εὐφυῶς εἶπε μόρφωσιν γνώσεως καὶ ἀληθείας δηλονότι οὐκ αὐτὴν ἔχουσι τὴν ἀληθῆ γνῶσιν καὶ εὐσέβειαν ἂλλ επιπλαστον εἰκονα τινα σχῆμα μὲν ἔχουσαν ἀληθείας οὐκ οὖσαν δὲ καλῶς δὲ κεῖται ἐν τῶ νόμῳ ἔδει γὰρ τὴν εἰκονα τὴν ἀληθῆ ἐν τῶ συνειδοτι καὶ ἐν ταῖς πράξεσι κεκτησθαι σὺ δέ φησι μέγα {φρονεῖς /φρονης }^ὡς {ὅτι νόμος /ὅτι ὁ νόμος }^ἔχει τὴν εἰκονα ταύτην ἂλλ οὐδὲν τοῦτο πρός σε ἐπεὶ μὴ ποιητὴς εἰ τοῦ νόμου
134Ph	70v	Rom.2.20
135	70v	Rom.2.20-Rom.2.22	ριη	ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις	εἶτα ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα παρὰ τοῦ θεοῦ λαβόντες καὶ μὴ φυλαττοντες αυτὰ μείζονος ἔσονται τιμωρίας ἔνοχοι ὅσω καὶ ἐν γνώσει ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τέως οὐ σφόδρα αὐτῶν καθαπτεται ἀλλὰ κατὰ ἐρώτησιν προσάγων τὸν λόγον τοῦτο αὐτο ἐνδείκνυται
135ex	70v	Rom.2.22
136	70v	Rom.2.22	ριθ	ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς	ὁ μὲν νόμος καὶ τὰ ἐν τοῖς εἰδώλοις χρηματαβδελυκτα εἶχε διὰ τοῖς δαιμοσιν ανατεθηναι ὑμεῖς δέ φησι τὰ μὲν εἴδωλα {βδελυσεσθαι /βδελύσσεσθαι }^*φατε τὰ δὲ ἐν αὐτοῖς χρήματα αρπαζετε ἄρα οὖν οὐδε τὰ εἴδωλα κατὰ ἀλήθειαν βδελυσσεσθε
136Ph	70v	Rom.2.22
137	70v	Rom.2.22-Rom.2.23	ρκ	ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι δα τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις	καυχᾶσαι ὡς τιμηθεὶς παρὰ θεοῦ διὰ τὸν νόμον τι τοίνυν τῆ παραβάσει ἀτιμάζεις τὸν νόμον καὶ συνατιμαζεις τὸν θεόν
138	70v	Rom.2.24	ρκα	τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δι' ὑμᾶς βλαφθημειται ἐν τοῖς ἔθνεσι καθὼς γέγραπται	ἐπειδὴ βαρυ εἶπεν ὅτί φησι τὸν θεὸν ἀτιμάζεις τὸν προφήτην Ἠσαΐαν παράγει μάρτυρα ὡς εἰ εἶπεν οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος οὗτος ἀλλὰ τοῦ Ἠσαΐου
139	70v	Rom.2.24	^*		καὶ γὰρ οἱ ἐξ ἐθνῶν ὁρῶντες αὐτοὺς κακῶς πολιτευομενους εἰς βλασφημίας εξεφεροντο ὡς λέγειν τούτους φησι ἔδει αγαπησαι τὸν θεὸν ἡ δοῦναί τι αὐτοῖς οὐκ ᾔδει κακοὺς ὄντας καὶ ἐσομένους
140	70v	Rom.2.24
141	70v	Rom.2.24-Rom.2.25	ρκβ	περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ εὰν νόμον πράσσῃς	ἐπειδὴ μέγα τι ἐδοκει ἡ περιτομὴ τελευταιον κατὰ αὐτὴν καί φησιν ἂλλ {ἐρεῖτε μέγα /ἐρεῖτέ τι μέγα }^*καὶ ὠφέλιμον τι χρῆμα ἡ περιτομὴ εισκρινει γὰρ τῶ λαῷ τοῦ θεοῦ Ναί φησι ὁμολογῶ ἀλλὰ τότε ὅταν νόμον πράσσῃς
142	71r	Rom.2.25	ρκγ	εὰν δὲ παραβάτης νόμου ἧς ἡ περιτομὴ σου ἀκροβυστία γέγονεν	βούλεται δεῖξαι ὅτι περιτομή ἐστι νοητη ἧς τύπος ἡ αισθητη περιτομὴ καὶ καθαρσκιο καὶ τὰ περιττα περιτετμησθαι περιττὸν δὲ πᾶν ὅσον οὐ φίλον θεῶ ἐκ δὴ τούτου ἐστι τις ἀκροβυστος μὲν τὸ σῶμα τὴν δὲ τοιαύτην ἔχων περιτομὴν καὶ πάλιν ἐμπερίτομος τὸ σῶμα ἀκροβυστος δὲ τὴν ψυχὴν ἀκροβυστίαν γὰρ καὶ περιτομὴν τὴν ἀληθῆ δηλονότι ἀγαθῶν καὶ πονηρῶν πράξεις χαρακτηριζουσιν
142Pha	71r	Rom.2.25
142Phb	71r	Rom.2.25
144	71r	Rom.2.25-Rom.2.26	ρκδ	εὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ	τουτέστιν οἱ τὴν ἀκροβυστίαν ἔχοντες ἐθνικοί
143	71r	Rom.2.26	^*		εἰς νοητὴν ἀκροβυστίαν φησι μετὰ πεφοιτηκεν σου ἡ περιτομὴ διά σε τὸν κακῶς χρώμενον τέως γὰρ οὐ βούλεται φανερῶς ατιμασαι τὴν περιτομήν
145	71r	Rom.2.26	ρκε	οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται	οὐκ εἶπεν ὅτι νίκα τὴν περιτομὴν τέως γὰρ επαχθες ἦν ἂλλ ὅτι εἰς περιτομὴν λογισθήσεται παρὰ θεῶ δηλονότι
146	71r	Rom.2.26-Rom.2.27	ρκϛ	καὶ κρίνει	τουτέστι κατάκρινει ὡς καὶ εἴρηται ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται καὶ {κρινοῦσι /κατακρινουσι }^*τὴν γενεὰν ταύτην
146Ph	71r	Rom.2.27
147	71r	Rom.2.27	ρκζ	ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία	ἐκ φύσεως ἀκροβυστίαν λέγει τὸν ἐν σαρκὶ ἀκροβυστον οὗτος τοιγαροῦν πληρῶν τὰ ἀπὸ τοῦ νόμου κατάκρινει σε τὸν περιτομὴν ἔχοντα καὶ ὅσον ηκε τερουντα εἰς τὸ γράμμα νόμον ταῖς δὲ πράξεσι παραβαίνοντα αὐτον
147Ph	71r	Rom.2.27
148	71r	Rom.2.27	ρκη	τὸν νόμον τελοῦσα σε τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου	διὰ γὰρ νόμου γραπτοῦ καὶ περιτομῆς προαχθεις ἐγένου πάντων παραβάτης
148ex	71r	Rom.2.28	ρκθ	οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστι οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή	λοιπὸν {οριζη /ὁρίζει }^*τις ὁ ὄντως Ἰουδαῖος καί τις ὁ ὄντως ἀκροβυστος καὶ δοκεῖ μὲν μὴ ἐκβάλλειν τὸν Ἰουδαῖον ἀλλὰ τὸν παραβάτην πολὺ δὲ καταβαλλει αὐτοὺς σημαίνων πάντα πρὸς ἐπίδειξιν αὐτοὺς ποιοῦντας
149	71r	Rom.2.28
150	71r	Rom.2.29	ρλ	ἂλλ ὁ ἐν τῶ κρυπτῷ Ἰουδαῖος	οἷον ὁ νοητος
151	71r	Rom.2.29	ρλα	καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι οὐ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἂλλ ἐκ τοῦ θεοῦ	οὐ γὰρ χρεία φησι τὴν σαρκικην περιτέμνειν ἀκροβυστίαν ἀλλὰ τὴν καρδίαν ἐκ τῶν κακῶν πράξεων ἐν πνεύματι {προδοποιει /προδοποιειν }^*τῆ πίστει οἱ γὰρ πιστοὶ διὰ πνεύματος ἁγίου τὴν περιτομὴν ἔχουσι τῶν ἁμαρτιῶν
152	71r	Rom.2.29	^*		ὁ γὰρ τὴν καρδίαν {φησι τετμημενος /φησιν περιτετμημος }^*ἀπὸ πάσης ἀκαθαρσίας οὗτος ὁ ἀληθῶς Ἰουδαῖος ὁ τὸν νόμον πληρῶν
153	71r	Rom.2.29	^*		τῆς γὰρ κρυπτης καὶ ἐν καρδία περιτομῆς οὐκ ἔσται επαινετης ἄνθρωπος ἂλλ ὁ εταζων καρδίας καὶ νεφρούς
154	71v	Rom.2.29-Rom.3.1	ρλβ	τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	αντιτιθησιν ἑαυτῷ εἰ οὖν φησι κατὰ τὸν σὸν λόγον οὐδὲν ὠφελεῖ οὔτε τὸ είναι Ἰουδαῖον οὔτε τὸ περιτέμνεσθαι ἀλλὰ καὶ βλαπτει οἱ παραβαινοτες γὰρ μείζονος εἰσι τιμωρίας ἄξιοι τι δήποτε ἡμᾶς καὶ ἐξελέξατο ὁ θεὸς διατὶ δὲ καὶ περιτέμνεσθαι προσέταξεν ἦν μὲν οὖν πρὸς τὴν ἀντίθεσιν εἰπεῖν ὅτι τύπος ἦν ἡ περιτομὴ ταύτης τῆς διὰ πίστεως ἐν πνεύματι περιτομῆς καὶ ὁ Ἰουδαῖος τοῦ νοητου Ἰουδαίου τοῦ εξομολογουμενου θεῶ Ἰούδας γὰρ εξομολογησις ἑρμηνεύεται ἀλλὰ ταύτην τέως ἁφῆς τὴν λύσιν απαραδεκτον ἔτι οὖσαν εἰς ἑτέραν ἦλθεν ὅτι ὠφελεῖ ὁ Ιουδαισμος κατὰ τοῦτό φησιν ὅτι ἔμαθον ὁδὸν σωτηρίας ἔλαβον νόμον ὁδηγὸν τῶν πρακτεων εἰ δὲ μὴ ἐφύλαξαν ἑαυτοῖς μεμφεσθωσαν ἐμοι γὰρ τέως φησι πρὸς τοὺς μὴ παραβαίνοντας ὁ λόγος
154ex	71v	Rom.3.1
155	71v	Rom.3.1-Rom.3.2	ρλγ	πολλὴ κατὰ πάντα τρόπον	συντιθεται είναι τὸ περισσὸν καὶ ὠφέλιμον
156	71v	Rom.3.2	ρλδ	πρῶτον μὲν ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ	ὅτι ὅλως φησιν ενεχειρισθησαν τὸν νόμον οὗτος γὰρ τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
157	71v	Rom.3.2-Rom.3.4	ρλε	τι γὰρ εἰ ἠπίστησαν τινες μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει μὴ γένοιτο	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσι ναί φησιν ενεχειρισεν ἡμῖν τὸν νόμον καί τις ὠφέλεια τοῦ νόμον εγχειρισθηναι ὁπότε πολλοὶ οὐκ ἐπίστευσαν αὐτω καί τι φησι πρὸς τὸν θεὸν εἰ ὑμεῖς ηπιστησατε μὴ γὰρ ἀνάγκην σῶσαι ὑμᾶς εἶχεν ὁ θεὸς ακοντας μὴ γὰρ ἐπειδή φησι τινες ἠπίστησαν παρὰ τοῦτο τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ τουτέστι τὴν εὐεργεσίαν κατηργησαν τουτέστιν εματαιοποιησαν οὐ μενοῦν εἰ γὰρ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἠβουλήθησαν σωθῆναι ὁ μέντοι θεὸς τὸ αὐτοῦ πεποίηκε
158	71v	Rom.3.4	ρλϛ	[cap]{γενέσθω /γινέσθω }^*δὲ ὁ θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης	οὐκ ἐπειδή φησιν ηπειθεσαν οἱ Ἰουδαῖοι διὰ τοῦτο παρεβλαβη τι ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἡ ηλαττωθη ἀλλὰ πάντα γέγονεν ἵνα δι' ἐλεγχθῇ καὶ τοῦ θεοῦ τὸ ἀληθὲς ἐφ' οἷς καί φησιν ἐπηγγείλατο τοῖς αμφι τὸν Ἀβραὰμ καὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ ψεῦδος εψευσαντο γὰρ τῆ ἀπιστία τὸν θεόν
158ex	71v	Rom.3.4	^*		θεοῖς λατρεύσαντες καὶ δαίμοσι
158Pha	71v	Rom.3.4
158Phb	71v	Rom.3.4
159	72r	Rom.3.4	ρλζ	καθὼς γέγραπται ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῶ κρίνεσθαι σε	παράγει καὶ τὸν Δαυὶδ τὸ αὐτο λέγοντα ὅτι διὰ τοῦτό φησι καὶ αναξιους εὐεργετεῖ ὁ θεὸς ἵνα τε δειχθῇ αὐτοῦ τὸ ἀγαθον καὶ ἵνα νικήσῃ εἰς κρίσιν τοῖς ἀνθρώποις καταστάς
160	72r	Rom.3.4-Rom.3.5	ρλη	εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν	ὁ θεός φησιν ευεργετησεν ἡμεῖς δὲ αὐτον εψευσαμεθα καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν ὤφθη μᾶλλον ἐλεήμων ὅσω καὶ αναξιους εὐεργέτῃ διὰ τοῦτο τοιγαροῦν καὶ νίκα ἐν τῆ κρίσει ἡμεῖς οὖν αὐτω αγνωμονησαντες τὴν πρόφασιν τῆς νίκης παρεσχομεν διατὶ οὖν {κολάζῃ /κολάζει }^*ἡμᾶς δι' οὓς ὤφθη νικῶν
160ex	72r	Rom.3.5	^*		εἰ αἴτιος αὐτω σὺ τῆς νίκης κολάζει δέ σε {αδικη /αδικει }^*εἰ δὲ ἄδικος οὐκ ἐστι κολάζει δὲ ἄρα οὐ σὺ αὐτω τῆς νίκης αἴτιος ἐν ἦν γὰρ αὐτω καὶ ἄλλως νικαν κἂν σὺ μὴ ὤφθης κακὸς οὐ γὰρ ὁ μὴ κακὸς ἤδη καὶ ἄξιος θεοῦ ἀγάπην επισπασασθαι
160Ph	72r	Rom.3.5
161	72r	Rom.3.5	ρλθ	θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησι τι ἐροῦμεν μὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν	εἰ δέ φησι ἐκ τῆς ἡμῶν ἀδικίας μᾶλλον δείκνυται ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ ὅτι δὴ οὔτε ἡ ἡμῶν ἀδικία ἐκώλυσεν αὐτον τὰ δικαία ποησαι τουτέστιν εἰς τέλος ἀγαγεῖν τὰ υποσχεθεντα τῶ Ἀβραὰμ καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ὁ θεὸς ὤφθη δίκαιος καὶ ἀληθὴς εἰ μὴ ἡμεῖς γεγόναμεν ἄδικοι εἰ τοῦτό ἐστιν ἄρα ἀδίκως κολάζει τοὺς αἰτίους αὐτω ἀληθείας γενομένους εἰ δὲ μὴ ἀδίκως κολάζει ἄρα οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας αἴτιοι
162	72r	Rom.3.5-Rom.3.6	ρμ	κατὰ ἄνθρωπον λέγω μὴ γένοιτο	ἐπειδὴ γὰρ ανρθωπινοις λογισμοῖς ἐχρήσατο οὐκ ὄντα ἄδικον δεικνὺς τὸν θεὸν ἐπάγει κατὰ ἄνθρωπον λέγω φησι τοὺς λογισμοὺς τούτους φησι ἐπεὶ εἰσί φησι καὶ ἄλλοι λογισμοὶ θειοτεροι ὡς εἰ εἶπεν κατὰ ἀνθρώπινον λογισμὸν λαλησωμεν ἄδικός ἐστιν ὁ θεὸς μὴ γένοιτό πως οὖν ὀργὴν ἐπάγει ἡ δῆλον ὅτι οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας καὶ τῆς δικαιοσύνης ἂλλ αὐτος
163	72r	Rom.3.6	ρμα	ἐπεὶ πως κρίνει ὁ θεὸς τὸν κόσμον	εἰ ἦν φησιν ἄδικος οὐκ ἂν ἔκρινε τὸν κόσμον αὐτο γὰρ τὸ κρίνειν δηλοῖ ὅτι δίκαιός ἐστι φύσις γὰρ αυτὴ τοῦ κρίνειν τὸ τὸν δίκαιον κρίνειν τοὺς ἀδίκους
164	72v	Rom.3.6-Rom.3.7	ρμβ	εἰ {γὰρ ἀλήθεια /γὰρ ἡ ἀλήθεια }^*τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσε	τὸ αὐτο πάλιν λέγει εἰ γὰρ διὰ τοῦτό φησιν ἐπερίσσευσεν ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνην καὶ ἡ νίκη τοῦ θεοῦ ἐπειδὴ ἐγὼ ἠδίκησα καὶ εψευσαμην αὐτον αλογως κρίνομαι ἔδει γάρ με καὶ αμοιβων ἀξιωθῆναι ὡς αἴτιον αὐτω νίκης καὶ ἀληθείας ἀλλά νυν οὐκ ἐγὼ αἴτιος τοιγαροῦν καὶ κρίνομαι
165	72v	Rom.3.7	ρμγ	εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τι ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι	ἵνα δοξάζηται επινικη καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀλήθεια
166	72v	Rom.3.7-Rom.3.8	ρμδ	καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθὼς φασὶ τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά	τι κρινομεθα φησι ὡς ἁμαρτωλοὶ αἴτιοι νίκης τῶ θεῶ γενωμενοι καὶ μὴ γίνεται καθωςω ἡμᾶς τινες νομιζουσι λέγειν τοιγαροῦν καὶ κωμωδουσιν ὅτι ποιήσωμεν τὸ κακὸν ἵνα ἐκ τούτου νικησας ὁ θεὸς αμειψεται ἡμᾶς ευεργεσιαις ὡς αἰτίους νίκης αὐτω γενομεμους ἐξ ὧν κακῶς ἐπράξαμεν
166ex	72v	Rom.3.8	^*		καὶ μὴ γένηται ἐκεῖνο φησιν ὅπερ λέγειν νομιζομεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀδικίας ἡμῶν εὐεργετεῖ ἡμᾶς ὁ θεὸς ὡς αἰτίους αὐτω νίκης γενομένους νυν γάρ φησι τὸ ἐναντίον καὶ τιμωρουμεθα
167	72v	Rom.3.8	ρμε	ὧν τὸ κρίμα ἔνδικον ἐστι	ἤκουσαν οἱ Ἕλληνες τῶν Χριστιανῶν λεγόντων ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις καὶ αὐτοὶ μὲν ταῦτα ἔλεγον ὅτι πλεονασας ὁ κόσμος ἁμαρτημάτων αὐτον τὸν υἱον τοῦ θεοῦ επεπασατο εἰς σωτηρίαν καὶ ἐκ τούτου ἐπλεόνασεν εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις αὐτοὶ δὲ διασυροντες τὸ εἰρημένον ἔφασκον τοὺς Χριστιανοὺς λέγειν δεῖν ἁμαρτάνειν ἵνα πλεονάσῃ ἡ χάρις ὧν φησι δηλονότι τούτων οὕτω βλασφημούντων ἡμᾶς τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν ὅτι τὰ καλῶς εἰρημένα κακῶς μεθερμηνευοντες διασύρουσιν
168	72v	Rom.3.8-Rom.3.9	ρμϛ	τι οὖν προεχομεθά	διὰ τοῦ νόμου φησι καὶ τῆς περιτομῆς οὐδὲν προκατέχομεν πλέον ἡ ὧν ἔχομεν
168ex	72v	Rom.3.9
168Pha	72v	Rom.3.9
168Phb	72v	Rom.3.9
169	72v	Rom.3.9	^*	οὐ πάντως	ἄνω εἰπών τι τὸ περισσὸν Ἰουδαίου καὶ διδάξας ἔχειν τι περισσὸν τὸν Ἰουδαῖον διὰ τὸ ὅλως πιστευθῆναι τὸν νόμον καὶ εγχειρισθηναι νυν δείκνυσι μηδὲν αὐτοὺς ἔχειν περισσὸν ὡς μὴ φυλάξαντας τὸν νόμον εἰ μὴ ὅτι καὶ ἔλαττον ὅσον τὸ ἐν γνώσει ἁμαρτάνειν χεῖρόν τι οὖν ἔχομεν φησι ἡμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι πλέον οὐδέν τι δήποτε ὅτι πάντες ὑφ' ἁμαρτίαν ἐσμεν Ἰουδαῖοί τε καὶ Ἕλληνες
170	73r	Rom.3.9-Rom.3.11	ρμζ	προητιασαμεθα γὰρ Ioυδαιους τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ' ἁμαρτίαν είναι καθὼς γέγραπται οὐκ ἐστι δίκαιος οὐδε εἰς οὐκ ἐστιν ὁ συνιῶν οὐκ ἐστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν	οὐδὲν οὖν φησι πλέον τῶ Ἰουδαίῳ πλέον ἐκ τοῦ νόμου οὐκ ἐφύλαξε γὰρ οὐδε τῶ ακροβυστω ἥμαρτε γὰρ οὐδεὶς οὖν ἔχει πλέον τοῦ άλλου πλέον καὶ γὰρ πάντας ητιασαμεθα τουτέστιν ηλεγξαμεν ὄντας ὑφ' ἁμαρτίαν εἶτα ἵνα μὴ δόξῃ επαχθης τὸν Δαυὶδ καὶ τὸν Ἠσαΐαν φέρει μάρτυρας
171	73r	Rom.3.11
172	73r	Rom.3.11-Rom.3.12	ρμη	πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρειώθησαν οὐκ ἐστι ποιῶν χρεστοτητα οὐκ ἐστι ἕως ἑνός	ἅμα τῶ εκκλιναι ἀπὸ θεοῦ ἀχρεῖοὶ καὶ απερριμμενοι γεγένηνται
173	73r	Rom.3.12-Rom.3.15	ρμθ	τάφος ανεωγμενος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπο τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα ἄρας καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα	ταῦτα τοῖς καταλαλοῦσιν ἁρμοζει λέγεσθαι
173ex	73r	Rom.3.15	^*		ἀνοίγοντες γὰρ τὰ στόματα αὐτῶν λέγουσι βλασφημίας [βὰ τιν] δυσωδίαν ἔχουσι δηλοῖ οἱ πονηροὶ λογισμοὶ κινοῦσι κατὰ τῆς ψυχῆς καὶ ἀνοίγοντες τὰ στόματα αὐτῶν τὰς ἡδυπαθείας τὰς λαιμαργίας τὰς πλεονεξίας ταύτας ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς τὸ [φυ] νεωπαίω ἐξομοιοῦντα πολλὴν δυσωδίαν καὶ ὀσμὴν εὐ [δ'] ἀναπέμποντας λάρυγξ δὲ ἐστὶν ὁ λαιμος
174	73r	Rom.3.16	ρν	{συντριμα /σύντριμμα }^*καὶ ταλαπωρια ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν	ὁδούς φησι τὴν πολιτείαν καὶ τὴν ζωὴν {συντριμα /σύντριμμα }^*δὲ καὶ ταλαιπωριαν τὰς ἁμαρτίας λέγει οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐπὶ τριβει καὶ εξιτηλον ποιεῖ ψυχὴ καὶ σῶμα ὡς ἁμαρτία
175	73r	Rom.3.16-Rom.3.18	ρνα	καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἐστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν	ὁδὸν εἰρήνης τὴν χρηστην λέγει πολιτείαν
176	73r	Rom.3.18-Rom.3.19	ρνβ	οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ	ἵνα μὴ λέγωσιν οἱ Ἰουδαῖοι καί τι πρὸς ἡμᾶς ταῦτα πάντως γὰρ περὶ ἡμῶν εἴρηται ναί φησι πρὸς ὑμᾶς πάντες γὰρ τοῦτο ισμεν ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ ποία γὰρ ἦν φησιν ἀνάγκη ἑτέρων κατηγορεῖν καὶ οὐχὶ τῶν οἰκείων τὸν Δαυὶδ καὶ ἄλλους ἐλέγχειν τὸν εἰς διόρθωσιν Ἰουδαίων αποσταλεντα Ἠσαΐαν
177exa	73r	Rom.3.19
177exb	73r	Rom.3.19
177exc	73r	Rom.3.19
177	73v	Rom.3.19	ρνγ	ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑποδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῶ θεῶ	δείκνυσι μεγαλορημονας τοὺς Ἰουδαίους διὰ τοῦτο τοιγαροῦν καὶ ἠλέγχοντο ὑπο τῶν προφητῶν ἵνα τῶν μεγαλορημονων απορραφη τὰ στόματα
178	73v	Rom.3.19
178Ph	73v	Rom.3.19
178ex	73v	Rom.3.19
179	73v	Rom.3.19	^*		εἶτα ἵνα μὴ αναξιοπαθησωσιν Ἰουδαῖοι συγκαταριθμουμενοι παντὶ τῶ κόσμῳ εἰς τὸ υποδικοι είναι πάλιν τὰ κατ' αὐτοὺς ἐξετάζει
180	73v	Rom.3.19
181	73v	Rom.3.19-Rom.3.20	ρνδ	διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ	καί τι λέγω ὅτι οὐδὲν ωφελεισθε Ἰουδαῖοι ἐκ τοῦ νόμου εἰς τὸ μὴ γενέσθαι ἅμα τῶ παντὶ κόσμῳ υποδικοι μενοῦνγε εξεταζων τις ευρισκη καὶ βλαβεντας ὑμᾶς ὑπο τοῦ νόμου οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ὑμῶν κακίαν πως ὅτι τὸ γνῶναι τὴν ἁμαρτίαν διὰ τοῦ νόμου ἔχετε τὸ δὲ ἐν {γνώσῃ /γνώσει }^*ἁμαρτάνειν χαλεπωτερον τοῦ ἐν ἄγνοια
181ex	73v	Rom.3.20
182	73v	Rom.3.20	^*		δείξας δὲ αὐτοὺς οὐδὲν ωφελουμενους ἐκ τοῦ νόμου καὶ εἰς ἐπιθυμίαν ἀγαγὼν Μεθοδου σῶσαι δυναμενης εὐκαίρως λοιπὸν εἰς τὴν πίστιν εισβαλλει τοῦ Χριστοῦ
183	73v	Rom.3.20	ρνε	διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	εἰ μετὰ νόμου φησιν ημαρτησαμεν πως ἂν σωθειημεν εἴποι τις καὶ μάλιστα χωρὶς νόμου πως διὰ τῆς ἐκ θεοῦ δικαιοσύνης ὅπου δὲ θεὸς δίδωσι μὴ αμφιβαλλε ὦ ἄνθρωπε
184	73v	Rom.3.20
185	73v	Rom.3.20-Rom.3.21	ρνϛ	νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπο τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν	τὸ φανερούμενον δῆλον ὡς ἦν μὲν εκρυπτετο δὲ τὴν οὖν καινοτομίαν φευγων καὶ τὸ δοκεῖν πρόσφατον είναι τὸ κήρυγμα εἶπε πεφανέρωται καὶ οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ καὶ {προμαρτυρηθησα /προμαρτυρηθεισα }^*ὑπο Μωϋσέως οὗτος γὰρ ὁ νόμος ἀλλὰ καὶ τῶν προφητῶν
186	73v	Rom.3.22	ρνζ	δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ	ποία δικαιοσύνη εἴποι τις ἡ πως διδομενη ὑπο θεοῦ διὰ πίστεώς φησιν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶτα ἵνα μὴ δοξωσι ξένον τι ἀκούειν εἰ ὅλως ἑνὶ σώζεσθαι μηδὲν αὐτοὺς συνεισενεγκοντας δείκνυσιν ὅτι καὶ τὸ πιστεῦσαι συνεισενεγκαι ἐστιν ανδρειας γὰρ δεῖται ψυχῆς τὸ πιστεῦσαι διὸ καί φησιν διὰ πίστεως δεικνὺς καὶ ἡμᾶς ἐκ τούτου συνεισφεροντας
186Ph	73v	Rom.3.22
186ex	73v	Rom.3.22
187	73v	Rom.3.22	ρνη	εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας	πάλιν δείκνυσι μηδὲν Ἰουδαίους ἔχοντας πλέον τῶν ἐξ ἐθνῶν
188	74r	Rom.3.22-Rom.3.23	ρνθ	οὐ γὰρ ἐστι διαστολὴ πάντες γὰρ ἥμαρτον	μὴ γάρ μοι φησιν εἴπῃς ἐγὼ μὲν Ἰουδαῖός εἰμι ὁ ἄνωθεν εἰδὼς θεὸν οὗτος δὲ ξένος καὶ βάρβαρος ὅλως εἰ πάντες ἥμαρτον ἔχουσι καὶ τὸ πάντως ομοτιμως σωθῆναι
189	74r	Rom.3.23-Rom.3.24	ρξ	καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῆ αὐτοῦ χάριτι	μὴ γάρ μοι εἴπῃς φησι ὅτι Ελληνεις πλέον ἥμαρτον μὴ σὺ κατοπιν οὐκ εἰ τῆς δόξης καὶ τῆς εὐεργεσίας τοῦ θεοῦ καὶ δωρεὰν τουτέστιν ἄνευ σων κατορθωμάτων σωζη καὶ πάλιν ὡς μηδὲν ἕτερον συνεισενεγκαι πλὴν πίστεως δικαιουμενος δὲ καὶ δωρεὰν δικαιοῦται καὶ κατοπιν ἔρχεται τῆς τοῦ θεοῦ δόξης καὶ εὐεργεσίας
189Pha	74r	Rom.3.24
189Phb	74r	Rom.3.24
190	74r	Rom.3.24	ρξα	διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Xριστω Ἰησοῦ	πως δὲ δικαιοῦται διὰ τῆς ἀφέσεως τῶν παραπτοματων ἧς τυγχάνομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀντὶ τοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ
191	74r	Rom.3.24-Rom.3.25	ρξβ	ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως	εὐδοκία γὰρ τοῦ πατρὸς ἐξ ιλασμα γεγένηται τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων τὸ δὲ προέθετο δηλοῖ παλαιὰν τὴν περὶ τούτου βουλήν
192	74r	Rom.3.25	ρξγ	ἐν τῶ αὐτοῦ αἵματι	ὁ μὲν πατὴρ προέθετο ὁ δὲ υἱος τὸ αἷμα ἐξέχεεν ὑπὲρ ἡμῶν κοινῇ οὖν ἡ χάρις τῆς ἁγίας τριάδος συνήργησε γὰρ καὶ τὸ πνεῦμα
193	74r	Rom.3.25	ρξδ	εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ	ὥσπερ ἔνδειξις τουτέστιν ἀποδειξις πλουσίου τὸ καὶ ἑτέρους πλουτίζειν οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς ἐνδείξασθαι βουλόμενος τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐδικαίωσε
194	74r	Rom.3.25-Rom.3.26	ρξε	διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων αμρτηματων ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ	ἀποδειξις δὲ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ μάλιστα γέγονεν ὅτι {παρημενους /παρειμενους }^*τουτέστι νενεκρωμενους ταῖς ἁμαρτίαις ἐδικαίωσεν εἶτα ἐπιτείνει τῶν ἀνθρώπων τὸ ἔγκλημα τὸ τὰς ἁμαρτίας γενέσθαι ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ ὅτε γάρ φησιν ἔδει μετανοῆσαι δοθησης ἀνοχῆς τότε ἡμάρτομεν τοὺς οὖν ἀσύγγνωστα πταισαντας νυν δὲ διὰ πίστεως σώζει
194Ph	74r	Rom.3.26
195	74r	Rom.3.26	ρξϛ	πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῶ νυν καιρῷ	τὸ γὰρ νεκρωθεντα ταῖς ἁμαρτίαις νυν σώζεσθαι ὅτε καιρὸς τιμωρίας ὑπάρχει τοῦτο ἀποδειξις τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ
195ex	74r	Rom.3.26	^*		ἔδει γὰρ τὰς πρὸς τὸν Ἀβραὰμ πληρωθῆναι ὑποσχέσεις καὶ ἐν εὐλογηθήσονται ἐν τῶ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τοῦτο οὖν δικαιοσύνη τὸ ἀληθεῦσαι καὶ ἐπὶ τοῖς αναξιοις τοῦ σώζεσθαι
195Ph	74r	Rom.3.26
196	74v	Rom.3.26	ρξζη	εἰς τὸ είναι αυτον δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ	ἰδοὺ ἡ ἔνδειξις τῆς δικαιοσύνης τὸ μὴ μόνον είναι δίκαιον τὸν θεὸν ἀλλὰ καὶ τὸ δικαιοῦν τὸν διὰ πίστεως Ἰησοῦ οικειωθεντα θεοῦ καὶ λαὸν γινόμενον
197	74v	Rom.3.27	^*	που οὖν ἡ καύχησις ^*	που λοιπὸν τῶν Ἰουδαίων ἡ καύχησις δείκνυσιν δὲ αὐτοὺς εἰκῆ καυχωμένους ἐξεκλείσθη οὐκ εἶπεν ηφανισθη ἂλλ ἐξεκλείσθη δεικνὺς ὅτι καὶ χώραν εἶχέ ποτε νυν μέντοι ἡ πίστις απεκλεισεν αὐτήν
197	74v	Rom.3.27	^*	ἐξεκλείσθη	οὐκ εἶπεν ηφανισθη ἂλλ ἐξεκλείσθη δεικνὺς ὅτι καὶ χώραν εἶχέ ποτε νυν μέντοι ἡ πίστις απεκλεισεν αὐτήν
198	74v	Rom.3.27	ρξθ	διὰ ποίου νόμου τῶν ἔργων οὐχὶ ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως	νόμου ἔργων τῶν ἔργων περιφραστικῶς καὶ νόμου πίστεως περιφραστικῶς φησιν οὖν ουδι ἔργων ὧν ἐπράξαμεν ἡ Ἰουδαίων ἐξεκλείσθη καύχησις ἀλλὰ διὰ πίστεως ὡς εἰ εἶπε πᾶσα ἐκείνη ἡ καύχησις καὶ τὰ δοκοῦντα προτερηματα διὰ τῆς πίστεως ἀπεκλείσθη οὐδε ἡ θεντων ἡμῶν ἔργων
199	74v	Rom.3.27-Rom.3.28	ρο	λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου	τοιγαροῦν φησι λέγομεν ἐκ πίστεως δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς τῆς ἐκ νόμου παρατηρήσεως
200	74v	Rom.3.28-Rom.3.29	ροα	ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν	εἰ γὰρ μόνους τοὺς ἐκ τοῦ νόμου ορμωμενους ἡ τῶ νόμῳ στοιχουντας ἐδικαίου καὶ οὐχὶ πάντα ἄνθρωπον πιστεύοντα μονομερης ἂν ἦν
201	74v	Rom.3.29-Rom.3.30	ροβ	ἐπείπερ εἰς ὁ θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως	καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ οἱ ἐκτὸς τοῦ νόμου πίστεως δέονται πρὸς τὸ σωθῆναι
202	74v	Rom.3.30-Rom.3.31	ρογ	νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως μὴ γένοιτο	εθορυβουντο Ἰουδαῖοι ὡς εκβαλλομενου τοῦ νόμου διὰ τῆς πίστεως λέγει οὖν ὅτι οὐ μόνον οὐ καταργεῖ ἡ πίστις τὸν νόμον ἀλλὰ καὶ ἵστησι πως ὅτι ὁ νόμος σῶσαι βουλόμενος οὐκ {ἰσχύ /ἰσχύει }^*ἡ δὲ πίστις σώζει τὸν οὖν σκοπὸν τοῦ νόμου πληρουσα ἡ πίστις ἵστησιν αὐτον
203	74v	Rom.3.31	ροδ	ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	εἰπὼν ἱστῶμεν ἔδειξε σαλευόμενον
203exa	74v	Rom.3.31
203exb	74v	Rom.3.31
203exc	74v	Rom.3.31
204	74v	Rom.3.31-Rom.4.1	ροε	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα	μέγα ἐφρόνουν ἐπὶ τῶ Αμβρααμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἀεὶ προεφερον ὅτι Αβρραμ περιετμήθη σκοπὸς οὖν αὐτω δεῖξαι ὅτι καὶ αὐτον Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα ἡμῶν πατέρα εὑρηκέναι καί τινος αὐτον επιτετυχηκεναι λέγομεν δικαιοσύνης τῆς δι' ἔργων ἡ τῆς διὰ πίστεως καὶ δείκνυσιν ὅτι τῆς διὰ πίστεως ὅθεν καὶ ευρημα αὐτὴν καλεῖ ἐπειδὴ μὴ ἐξ ἔργων αὐτὴν ἐκτήσατο ἂλλ ἀπὸ πίστεως ἥτις χάριτι θεοῦ παρεχεται
204ex	74v	Rom.4.1
204Ph	74v	Rom.4.1
205	74v	Rom.4.1	^*		καλῶς δὲ ὡς πρὸς Ἰουδαίους τὸ κατὰ σάρκα κατὰ πίστιν γὰρ καὶ ἐπαγγελίαν ἡμεῖς οἱ πιστοὶ τέκνα ἐσμεν τοῦ Ἀβραὰμ καθὼς καὶ ἡ γραφή φησιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα τῶ Ἀβραάμ
206	75r	Rom.4.1-Rom.4.2	ροϛ	εἰ γὰρ Aβρααμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεόν	δύο δείκνυσιν ὅτί τε ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη καὶ ὅτι μείζων ἡ διὰ πίστεως δικαιοσύνη καί φησι εἰ ἐξ ἔργων καὶ κατορθωμάτων Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη ἔχει μὲν καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεὸν ἂλλ ἐφ' ἑαυτῷ ὡς κατωρθωκοτι ὁ δὲ ἐκ πίστεως σωθεις ἐπεὶ μὴ {ἔχῃ /ἔχει }^*εἰς ἑαυτὸν καυχήσασθαι οὐδὲν γὰρ ἔργον ἔπραξεν εἰς τὸν θεὸν καυχαται μεῖζον δὲ τὸ εἰς θεὸν καυχᾶσθαι ἤπερ εἰς ἑαυτὸν τὰ μὲν γὰρ κατορθωματα πολλάκις καὶ αφανιζεται ἑτέραις πλημμελειαις ἡ δὲ εἰς θεὸν καύχησις ατρεπτος μένει
207	75r	Rom.4.2-Rom.4.3	ροζ	τι γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	φέρει τὴν γένεσιν μαρτυροῦσαν ὅτι Ἀβραὰμ ἐκ πίστεως ἐδικαιώθη
208	75r	Rom.4.3-Rom.4.4	ροη	τῶ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα	δείκνυσι μείζονα τὴν κατὰ χάριν δικαιοσύνην ἦν ἡ πίστις παρέχει οὕτως τῶ μὲν γὰρ {κατορθουντι κατά /κατορθουντι φησι κατά }^ὀφειλὴν ἡ ἀντιμισθία κεχρεωστηται τι δὲ δύναται καὶ ὁ πάνυ εναρεταις κατορθῶσαι καὶ ὀφειλέτην ἔχειν θεὸν ὁ δέ γε ἐκ πίστεως δικαιουμενος κατὰ χάριν δικαιοῦται ἔνθα δὲ θεὸς χαρίζεται πάντως μεγάλα χαρίζεται τι γὰρ χαρίζεται υἱοθεσίαν παρέχει ἀδελφοὺς {ποιῇ /ποιεῖ }^Χριστοῦ κληρονόμους θεοῦ συγκληρονομους Χριστοῦ ἅτινά ποτε ἂν παρέσχεν ἡμῖν τὰ οἰκεῖα κατορθωματα
208ex	75r	Rom.4.4
209	75r	Rom.4.4-Rom.4.5	ροθ	τῶ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ	μὴ δὲ τὴν πίστιν νομίσῃς ευχερως παραγινεσθαι τινι ανδρειας γὰρ δεῖται καὶ διεσμηγμενης ψυχῆς
210	75v	Rom.4.5	ρπ	εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι τῶ μὲν ἐργαζομένῳ μισθὸς {κατὰ ἔργα /κατὰ τὰ ἔργα }^*λογίζεται τῶ δὲ πιστῷ δικαιοσύνη μυρίων δὲ μισθων ἐστι περιεκτικη ἡ δικαιοσύνην
211	75v	Rom.4.5-Rom.4.6	ρπα	καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ὦ ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων	καὶ ὁ Δαυὶδ τῆι ἐκ πίστεως δικαιοσυνηψηφιζεται τὸν ἁγιασμον χωρὶς ἔργων
212	75v	Rom.4.6-Rom.4.8	ρπβ	μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ αιμαρτιαι μακάριος ἀνὴρ ὦ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν	μακαρισμός ἐστιν ἡ κορυφη τῶν ἀγαθῶν δοκεῖ μὲν οὖν πως {αλοκοτος /αλλοκοτος }^είναι ἡ μαρτυρία οὐ γὰρ {ἔχῃ /ἔχει }^μακάριος ὦ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων λογίζεται πλὴν σφόδρα ἐστι κατάλληλος εἰ γὰρ μακάριος ὦ αἱ ἁμαρτίαι κατὰ χάριν ἀφέθησαν τρισμακάριστος δηλονότι ὃν ἐδικαίωσε κατὰ καριν ὁ θεός
212Ph	75v	Rom.4.8
213	75v	Rom.4.8-Rom.4.9	ρπγ	ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν	εἶτά φησιν οὗτος ὁ τῶι Δαυὶδ ειρημενος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἦλθεν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν καὶ μᾶλλον δείκνυσιν ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν αὐτον ἐληλυθότα καὶ χώραν ἔχοντα τῶ τὸν Ἀβραὰμ ἀκροβυστον ὄντα σωθῆναι καὶ δικαιωθῆναι
214	75v	Rom.4.9-Rom.4.10	ρπδ	λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῶ Αβρραμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην πως οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομὴ ὄντι ἡ ἐν ἀκροβυστία	εἶτα κατασκευάζει τὸ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν μᾶλλον ἔχειν χώραν καί φησι τῶ Ἀβραὰμ ἐλογίσθη δικαιοσύνη διὰ πίστεως ἴδωμεν τοιγαροῦν ἐν περιτομω ὄντι τῶ Ἀβραὰμ ἡ τοιαύτη ἐλογίσθη δικαιοσύνη ἡ ακροβυστω δῆλον ὡς ακροβυστω ὁρᾷς οὖν ὅτι μᾶλλον ἡ ἀκροβυστία χώραν ἔχει
215	75v	Rom.4.10	ρπε	οὐκ ἐν περιτομὴ ἂλλ ἐν ἀκροβυστία	εἰ οὖν ἐν ἀκροβυστία ὧν ἐδικαιώθη ἄρα μᾶλλον ὁ τῶ Δαυὶδ ειρημενος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν ἔχει χώραν ἡ ἐπὶ τὴν περιτομήν
215ex	75v	Rom.4.10
216	75v	Rom.4.10-Rom.4.11	ρπϛ	καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία	δοκουσαν ἀντίθεσιν λύει τωσουτον φησι μεγάλη ἡ περιτομὴ καὶ {ταύτῃ /ταύτης }^χωρὶς οὐκ ἑνὶ δικαιωθῆναι ὅτι καὶ αὐτος ὁ ἐν ἀκροβυστία κατὰ τὸν σὸν λόγον δικαιωθεὶς περιτομῆς ἐδεήθη καί φησιν οὐ διά τι ἕτερον περιετμήθη ἡ διὰ τὸ σημεῖον καὶ ἀπόδειξιν ἐπιφέρεσθαι τὴν {περιτομὴν οὐδέν /περιτομὴν κἂν οὐδέν }^αὕτη πρὸς τὴν δικαιοσύνην συνετέλεσεν ἀλλὰ μόνον τὸ τοιωσδε δεδικαιωσθαι εσημαινε τουτέστιν ὅτι ἐν τῆ ἀκροβυστία ὧν ἠξιώθη τῆς δικαιοσύνης
216Ph	75v	Rom.4.11
217	75v	Rom.4.11	^*		τῆς ἐκ πίστεως υπαρξασας
218	76r	Rom.4.11	ρπζ	εἰς τὸ είναι αὐτον πατέρα πάντων τῶν πιστευόντων δι' ἀκροβυστίας	διά τι δὲ ὅλως φησιν ἐδεήθη περιτομῆς εἰ μηδὲν συνετέλει ἡ περιτομὴ ἐν τῆ δικαιοσύνη διά τι ἐδεήθη πρῶτον μὲν καθὼς ἄνω λέγει εἰς τὸ είναι αὐτὴν σημεῖον ἔπειτα ἵνα κοινὸς γένηται πατὴρ τῶν τε ἐν περιτομὴ τῶν τε ἐν ἀκροβυστία
219	76r	Rom.4.11	^*		οὐχ ἁπλῶς δὲ πατὴρ τῶν οιων δήποτε ἀλλὰ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Χριστόν
220	76r	Rom.4.11	^*		τῶν ἐν ἀκροβυστία ὄντων καὶ πιστευόντων
221	76r	Rom.4.11	ρπη	εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην	διὰ πίστεως δηλονότι χωρὶς ἔργων
221Ph	76r	Rom.4.11
222	76r	Rom.4.11-Rom.4.12	ρπθ	καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον	ὥσπερ γὰρ οἱ ἐν ἀκροβυστία οὐ διὰ τοῦτο μόνον ἔχοιεν τὸν Ἀβραὰμ πατέρα διὰ τὸ ἐν ἀκροβυστία αὐτον πεπιστευκεναι εἰ μὴ καὶ τὴν πίστιν μιμησοιντο οὕτως οὐδε οἱ ἐν περιτομὴ σχωσι τι κέρδος διὰ τὸ μόνον περιτμηθῆναι τὸν Ἀβραὰμ εὰν μὴ καὶ τὴν πίστιν αὐτοῦ μιμησωνται δῆλον ὡς καὶ εκπεσουνται τῆς πρὸς Ἀβραὰμ συγγενείας οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πιστεύσωσιν
223	76r	Rom.4.12	ρϟ	ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι	πειθομένοις εμμενουσιν
223Ph	76r	Rom.4.12
224	76r	Rom.4.12	ρϟα	τοῖς ἴχνεσι	τῆ μιμησει τῆ ομοιωσει
225	76r	Rom.4.12	ρϟβ	τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ακρoβυστια τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ	πάλιν ἐν τῆ {μιμηση /μιμησει }^*ὅτι ἐν ἀκροβυστία ἐπίστευσε καὶ ὕστερον περιετμήθη
226	76r	Rom.4.12-Rom.4.13	ρϟγ	οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῶ Ἀβραὰμ ἡ τῶ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου	θαυμάσιον λέγει οὕτως φησι ἡ περιτομὴ χωρὶς πίστεως οὐκ {ἰσχύ /ἰσχύει }^*δικαιῶσαι οὐδε προπάτορα σοι ὦ ἰουδαῖε ποιεῖ τὸν Ἀβραὰμ ὅτι οὐδε ὁ νόμος ἐφ' ὦ μεγαφρονεις συνετελεσε τι εἰς τὰς ἐπαγγελίας τῶ Ἀβραὰμ ἀλλὰ μόνῃ ἡ πίστις ακροβυστω γὰρ ἔτι ὄντι καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐδόθησαν αὐτω αἱ ἐπαγγελίαι πιστεύσαντι εἰ οὖν αὐτος ὁ νόμος οὐδὲν εἰς τὰς ἐπαγγελίας συνετελεσε σχολῇ γοῦν ἡ περιτομὴ πρὸς δικαιοσύνην εξαρκεση
226ex	76r	Rom.4.13
227	76r	Rom.4.13	ρϟδ ^*	ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως	τῆς πίστεώς φησι
227Ph	76r	Rom.4.13
228	76r	Rom.4.13-Rom.4.14	ρϟε ^*	εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις	ὁ γὰρ εχομενος τοῦ νόμου ὡς σωζοντος ατιμαζει τὴν διὰ πίστεως σωτηρίαν κληρονόμοι δὲ οἷον τῆς οὐρανῶν βασιλείας
229	76v	Rom.4.14	ρϟϛ ^*	καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία	ὡς οὐ χρειωδεις οὖσαι κατηργηνται αἱ ἐπαγγελίαι τουτέστιν ἄπρακτο γεγόνασι πως εἰ γὰρ ἡ πίστις καταργεῖται δι' ἦν αἱ ἐπαγγελίαι δηλονότι συγκαταργουνται αἱ ἐπαγγελίαι εἰ δὲ αὗται καταργηθωσιν οὔτε ὁ Ἀβραὰμ πατήρ τινος
230	76v	Rom.4.14-Rom.4.15	ρϟζ	ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὐ γὰρ οὐκ ἐστι νόμος οὐδε παράβασις	καὶ οὕτως φησι οὐ διὰ τὸν νόμον βεβαιουνται αἱ ἐπαγγελίαι ὅτι τρόπον τινα καὶ εμποδιζονται πως ὅτι ὁ νόμος ὀργὴν καταργαζεται παραβαθεὶς δηλονότι οὐδεὶς γὰρ αὐτον ἴσχυσε πληρῶσαι ἔνθα δὲ ὀργή πως ἥξουσιν αἱ ἐπαγγελίαι ἡ δέ γε πίστις φησι τὴν χάριν εἰσάγει τοῦ θεοῦ χάριτος δὲ οὔσης ἔρχονται καὶ πληρουνται αἱ ἐπαγγελίαι
231	76v	Rom.4.15-Rom.4.16	ρϟη	διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τὸ είναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν	ἔνθα γὰρ χάρις θεοῦ οὐκ ἔτι αμφιβολοι αἱ ἐπαγγελίαι ἀλλὰ βεβαιοῖ θεὸς γάρ φησι ὁ δικαίων χάριτί τις ὁ κατακρίνων
232	76v	Rom.4.16	ρϟθ	παντὶ τῶ σπέρματι	τὸ ὑπερβατον παντὶ τῶ σπέρματι Ἀβραάμ
233	76v	Rom.4.16	{ρ /ς }^*	οὐ τῶ ἐκ τοῦ νόμου μόνον	ἐκ νόμου λέγει τουτέστι τοὺς ἐξ Ἰουδαίων εἰς τὴν πίστιν ἐλθόντας
234	76v	Rom.4.16-Rom.4.17	ςα	ἀλλὰ καὶ τῶ ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ὃς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικα σε	τοὺς χωρὶς νόμου πιστοὺς {γενομένους ὅρα /γενομένους φησιν ὅρα }^*δέ πως λοιπὸν συνάπτει τοὺς δύο λαοὺς καὶ πάντων ποιεῖ πατέρα τὸν Ἀβραάμ
235	76v	Rom.4.17	ςβ	κατέναντι οὐ ἐπίστευσε θεοῦ	κατέναντι τουτέστιν ὥσπερ ὁ θεὸς οὐκ ἐστι μερικως ἀλλὰ πάντων θεὸς οὕτω καὶ ὁ Ἀβραὰμ πάντων πατὴρ καὶ ὥσπερ θεὸς πάντων πατὴρ οὕτω καὶ ὁ Ἀβραὰμ πάντων πατήρ
235Ph	76v	Rom.4.17
235exa	76v	Rom.4.17
235exb	76v	Rom.4.17
235exc	76v	Rom.4.17
236	76v	Rom.4.17	ςγ	τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα	τὸν μὲν τῆς ἀναστάσεως {καταβαλεται /καταβαλλεται }^*λόγον πλὴν προφορως καὶ εἰς τὸ προκείμενον ἐπίστευσε φησι ὁ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ ὅτι καὶ τοὺς νεκροὺς ζωοποιεῖ διὰ τοῦτο καὶ τὸ δοῦναι αὐτον σπέρμα γεγηρακοτι ὁ γὰρ τοὺς νεκροὺς ζωοποιων καὶ τὰ μὴ ὄντα ουσιων πολλῷ μᾶλλον δυνησται τῶ νενεκρωμενω διὰ τὸ γῆρας σώματι δοῦναι σπέρμα
236Pha	76v	Rom.4.17
236Phb	76v	Rom.4.17
236ex	76v	Rom.4.17
237	77r	Rom.4.17-Rom.4.18	ςδ	ὃς παρ' ἐλπίδα	[cap]{τὴν ἀνθρωπίνην /τὴν ἀνθρωπίνην δηλονότι }[/cap]^*
238	77r	Rom.4.18	^*	ἐπ' ἐλπίδι ἐπίστευσεν	{τῆ τοῦ θεοῦ /τῆ τοῦ θεοῦ δηλονότι }[/cap]^*
239	77r	Rom.4.18	^*	[cap]{γενέσθαι /εἰς τὸ γενέσθαι }^*αὐτον πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου	τῶν κατὰ πίστιν καὶ ἐπαγγελίαν τις δὲ αὐτοῦ υἱος διὰ πίστεως καὶ ἐπαγγελίας δοθεὶς δηλονότι ὁ Ἰσαὰκ ὁ γὰρ Ἰσμαὴλ κατὰ σάρκα ἦν αὐτοῦ
240	77r	Rom.4.18-Rom.4.19	ςε	καὶ μὴ ἀσθενήσας τῆ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον	πολλὰ μὲν ἦν τὰ ἀσθενῆ καὶ αδυναμον αὐτοῦ τὴν πίστιν γενέσθαι παρασκευαζοντα ἂλλ οὐδε πρὸς ἐν ἠσθένησεν ἡ γενναια ψυχὴ πρῶτον ὅτι πρὸς οὐδε ἐν τοιοῦτον παράδειγμα ἰδεῖν ἠδύνατο ἀλλὰ πρώτῳ ἡ τῆς παρ' ἐλπίδα παιδοποιιας δέδοται ἐπαγγελία δεύτερον τὸ νενεκρωσθαι αὐτοῦ τὸ σῶμα τρίτον τὸ νενεκρωσθαι τὴν μήτραν Σάρρας καὶ αδυναμον είναι πρὸς παιδοποιιαν
241	77r	Rom.4.19	ςϛ	ἑκατονταετὴς που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας	καλῶς τὸ ἑκατονταετής που οὐ γὰρ ἦν ἑκατονταετὴς ἂλλ {ενηκοντα ἐννέα /ενηκοντα ἐννέα ητων ἦν }^*
242	77r	Rom.4.19-Rom.4.20	ςζ	εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ	οὐ γὰρ ἦν ἔργον ἡ ἀποδειξις ἀλλὰ ψιλα ῥήματα
243	77r	Rom.4.20	ςη	οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία	οὐκ εἶπεν οὐκ ἐπίστευσεν ἂλλ οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία τουτέστιν οὐδε ενεδοιασεν οὐδε αμφεβαλεν
244	77r	Rom.4.20	ςθ	ἂλλ ἐνεδυναμώθη τῆ πίστει	εἰπὼν ἐνεδυναμώθη δείκνυσι πολλῷ καματω καὶ δυνάμει ψυχῆς καὶ πονω κατορθουμενην τὴν πίστιν
245	77r	Rom.4.20	ςι	δοὺς δόξαν τῶ θεῶ	πως ἐνεδυναμώθη δοὺς δόξαν φησι τῶ θεῶ {τουτέστιν /τουτηστιν }^*οὐ περιεργασαμενος πως ἐγχωρεῖ τοῦτο γενέσθαι ἂλλ εὐθὺς πιστεύσας καὶ εὐλογήσας ὡς εὐεργέτην τὸν θεὸν ὡς ηδε δεδωκοτα ὁ ἐπηγγείλατο
246	77r	Rom.4.20-Rom.4.21	ςι ^*	καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ ἐπήγγελται δυνατὸς ἐστι καὶ πληρῶσαι	οὐκ εἶπε πιστεύσας ἀλλὰ ἐμφαντικώτερον πληροφορηθείς
247	77r	Rom.4.21-Rom.4.22	ςια	διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι ἀπὸ πίστεως ἐδικαιώθη
248	77r	Rom.4.22-Rom.4.24	ςιβ	οὐκ ἐγράφη δὲ δι' αὐτον μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτω ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν οἱ ἀκροαταὶ καί τι πρὸς ἡμᾶς ἐκεῖνος γὰρ ἐδικαιώθη ἐπάγει ὅτι ταῦτα οὐ χάριν μόνου τοῦ πατριάρχου γέγραπται ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς ἵνα παράδειγμα τὸν Ἀβραὰμ ἔχοντες πιστοί τε ὁμοίως γινώμεθα καὶ ὁμοίως ἡμῖν ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην λογιζηται
249	77r	Rom.4.24-Rom.4.25	ςιγ	τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν	εὐφυῶς εισεβαλεν εἰς τὸν περὶ τοῦ κυρίου λόγον καί φησιν οὐ διὰ τὰς οἰκείας ἁμαρτίας ἀπέθανεν ἐπεὶ οὔτε αὐτῶν ἀναστῆναι ἔδει ὥσπερ οὐδε πρὸ {τούτου τις ἀλλά /τούτου τις ἀναστῆναι ἀλλά }^*διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἵνα ἡμᾶς ἀπαλλάξη αὐτῶν
250	77v	Rom.4.25	ςιδ	καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν	ἵνα φησι δικαιωση ἡμᾶς καὶ ἀπαλλάξη ἁμαρτιῶν οὐ γὰρ διὰ τοῦτο οἰκειωσάμενος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν δίκην θανάτου δέδωκεν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἡμᾶς υπευθυνους καὶ χρεωστας ἔχῃ θανάτου ἂλλ ἵνα δικαιωση ἡμᾶς καὶ τελεον ανευθυνους ἀφῇ
251	77v	Rom.4.25-Rom.5.1	ςιε	δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν θεόν	πως δὲ ἄν τις ειρηνευσοι πρὸς τὸν θεὸν ἀκολουθῶν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ ὡς ὅ γε ἁμαρτάνων {πολεμη /πολεμεῖ }^*θεῶ
251Ph	77v	Rom.5.1
252	77v	Rom.5.1	ςιϛ	διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	εἰ γὰρ δι' αὐτοῦ τῶν προγενομενων ελυτρωθημεν ἁμαρτιῶν δι' αὐτοῦ πάλιν καὶ τῆς εἰς αὐτον πίστεως μενουμεν μὴ ἁμαρτάνοντες καὶ γὰρ ευχερες μᾶλλον φυλάξαι ἡ κτησασθαι τὰ ἀγαθὰ τῆ αὐτοῦ συνεργια
253	77v	Rom.5.1-Rom.5.2	ςιζ	δι' οὐ καὶ τὴν προσαγωγήν	δι' αὐτοῦ γὰρ προσηχθημεν τῶ πατρὶ εἰ οὖν μακρὰν ὄντες ἐγγὺς γεγόναμεν τῶ θανάτῳ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον ἐγγὺς ὄντες ειρηνευσομεν πρὸς αὐτον χάριτι Χριστοῦ
254	77v	Rom.5.2	ςιη	εσκηκαμεν τῆ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην	θεὶς τὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ἡμῶν τίθησι πρὸς γὰρ τὰς αφατους δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς οὐδὲν πλὴν πίστεως εἰσηνέγκαμεν
254Ph	77v	Rom.5.2
255	77v	Rom.5.2	ςιθ	ἐν ἡ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπ' ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ	τουτέστι τὸ καταζιωθηναι τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως τοῦ προσαχθῆναι αὐτω τὸ ἁμαρτιῶν ἀπαλλαγῆναι καὶ ὅσα τὸ βάπτισμα χαρίζεται τὸ δὲ ἑστήκαμεν βεβειοτητα δηλοῖ
255Ph	77v	Rom.5.2
256	77v	Rom.5.2-Rom.5.4	ςκ	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργεζεται ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν	οὐ μόνον δέ φησιν ἐπὶ τοῖς δοθεισι καὶ τοῖς μέλλουσιν ἀγαθοῖς καυχώμεθα ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἐναντίοις είναι δοκοῦσιν οἷον ταῖς θλίψεσί τι δήποτε ὅτι πρὸς ὑπομονὴν ἡμᾶς αἱ θλιψης αλειφουσιν τις δὲ τῆς ὑπομονῆς τὸ κέρδος δοκιμους φησι ποιεῖ τι δὲ τοῦ γενέσθαι δοκιμους τὸ ὄφελος ἐλπίδα ἡμῖν προξενεῖ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ὁ δέ γε ἐλπίζων ταῦτα οὐκ ἂν καταισχυνθειη ὁ μὲν γὰρ ἐπ' ἄνθρωπον ἐλπίζων ἴσως καὶ ψευσθειη τῆς ἐλπίδος ὁ δὲ ἐπὶ θεῶ οὐκέτι πλὴν οὐ μόνον φησιν ἐν οἷς ἑστήκαμεν ἀγαθοῖς ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς προσδοκωμενοις ὡς ἤδη παρουσι καυχώμεθα τοῦτο γὰρ πίστεως ἀκριβοῦς καλῶς δὲ δόξης εἶπεν εκβαινοντα γὰρ τὰ επαγγελλομενα δοξάζεσθαι τὸν ἐπαγγειλάμενον κατασκευάζει
256Pha	77v	Rom.5.4
256Phb	77v	Rom.5.4
257	77v	Rom.5.4-Rom.5.5	ςκα	ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ κατάισχυνει	ἄρα γε οἱ κακῷ συνειδοτι πληττομενοι οὐδε ελπιζουσιν αντιδοσιν ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ὁ γὰρ βούλεται ἕκαστος τοῦτο καὶ νομίζει
258	77v	Rom.5.5	ςκβ	ὅτι ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν	καὶ πόθεν γάρ φησι δῆλον ὅτι ἐκεῖ δώσει ἡμῖν τὰ ἀγαθὰ ὁ θεὸς πόθεν ἐξ ὧν ἐνταῦθα ἔδωκέν τι δέδωκε τὸ πνεῦμά φησιν ὅπερ ἐκ μονης ἀγάπης θεοῦ ἧς ἠγάπησεν ἡμᾶς επεφοιτησεν ἡμῖν οὐ γὰρ ἡμεῖς οικειοις κατορθώμασιν επεσπασαμεθα τὴν χάριν τοῦ πνεύματος
258ex	77v	Rom.5.5	^*		καλῶς δὲ τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἡ ἐστιν ἡ δόσις τοῦ πνεύματος εἶπεν εκκεχυσθαι οἷον δαψιλῶς δεδοσθαι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν νοητη γὰρ ἡ ενοικησις τοῦ προσκυνητου καὶ {τρισαγιου /παναγίου }^*πνεύματος καινῷ μόνῳ καὶ καρδία καταλεπτη
259	78r	Rom.5.5-Rom.5.7	ςκγ	ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ αποθανειv	εἰπὼν τοῦ ἁγίου πνεύματος τὴν δόσιν μεταβαινει εἰς τὸν θεόν
259Ph	78r	Rom.5.7
260	78r	Rom.5.7	^*		τὰ μέλλοντα πιστωσαμενος ἐκ τῆς τοῦ ἁγίου πνεύματος δωσεως νυν καὶ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ πιστοῦται εἰ γάρ φησι ὑπὲρ ἀνδρὸς ἐναρέτου οὐκ ἄν τις ἕλοιτο ἀποθανεῖν σκοπεῖ μοι τοῦ δεσπότου τὴν αγαθοτητα ὅτι τὸν υἱον ὑπὲρ ἀσεβῶν τῆ ἁμαρτία
261	78r	Rom.5.7
262	78r	Rom.5.7-Rom.5.8	ςκδ	συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε	συνίστησι τουτέστι βεβαιοῖ δείκνυσι
263	78r	Rom.5.8-Rom.5.9	ςκε	πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νυν ἐν τῶ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι' αὐτοῦ	εἰ γὰρ τότε φησι οὐ περιειδεν ὅτε καὶ ἁμαρτωλοὶ ἦμεν καὶ χρεία ἦν πρὸς τὸ σῶσαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ πόσῳ μᾶλλον νυν οὐ περὶ ιδοι ἀλλὰ σώσει ὅτε οὔτε ἁμαρτωλοί ἐσμεν δικαιωθέντες τῶι αἵματι τοῦ Χριστοῦ οὔτε ἔτι χρεία θανατωθῆναι τὸν υἱον αὐτοῦ
264	78r	Rom.5.9	ςκϛ	ἀπὸ τῆς ὀργῆς	τῆς μελλούσης κολάσεως
265	78r	Rom.5.9-Rom.5.10	ςκζ	εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῶ θεῶ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῆ ζωὴ αὐτοῦ	οὐκέτι γάρ φησι χρεία ὡς τὸ πρότερον δοῦναι τὸν υἱον εἰς θάνατον ἀλλὰ ζῶντος ἔσται ἡ σωτηρία οὐδὲν οὖν φησι δυσχερές
266	78r	Rom.5.10-Rom.5.11	ςκη	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῶ θεῶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἵνα μὴ ερυθριωμεν καὶ αδημονωμεν ὅτι τοσοῦτον γεγόναμεν ἀσεβεῖς ὡς χρείαν γενέσθαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ πρὸς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς {ἐπάγει /ἐπάγη }^*οὐ μόνον δὲ ἐσώθημεν φησιν ἀλλὰ καὶ καυχᾶσθαι ὀφείλομεν τοιγαροῦν καὶ καυχώμεθα ὅτι ὅλως ἀπέθανε Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ὄντων ἀσεβῶν τοῦτο γὰρ τὴν τοῦ πατρὸς ἀγάπην δηλοῖ ὅτι καὶ ὑπὲρ ἀσεβῶν τὸν υἱον ἔδωκε τοὺς δὲ αγαπωμενους ὑπο θεοῦ οὐκ εγκαλυπτεσθαι οὐδε ἀδημονεῖν ἂλλ αγαλλεσθαι καὶ καυχᾶσθαι ἐν θεῶ προσήκει
267	78r	Rom.5.11	ςκθ	δι' οὐ νυν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν	τὴν οἷον εἰ οἰκείωσιν καὶ τὸ διαλλαγηναι ἡμῖν οργιζομενον τὸν θεόν
268	78v	Rom.5.11-Rom.5.12	ςλ	διὰ τοῦτο ὥσπερ δι' ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθε καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος	κατασκευάσας ἄνω πολλαχῶς τὸ δεδικαιωσθαι ἡμᾶς τῆ τε μετουσίᾳ τοῦ πνεύματος καὶ τῶ θανάτῳ τοῦ υἱοῦ νυν καὶ ἐκ τοῦ εὔλογο αὐτο κατασκευάζει ὅτί φησι καὶ εὔλογον ἦν τοὺς διὰ ένα ανθρωοπον ἁμαρτωλοὺς καὶ θνητους γενομένους ἐπεὶ εζηλωσαμεν αὐτοῦ τὴν παρακοὴν διὰ τὸν ἕνα ἄνθρωπον τὸν κύριον δηλάδη σωθῆναι δικαιωθεντας καὶ απαθανατισθεντας
268Ph	78v	Rom.5.12
269	78v	Rom.5.12	ςλα	καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν ἐφ' ὦ πάντες ἥμαρτον	ἐφ' ὦ Ἀδὰμ δι' ὃν Ἀδὰμ ἡ ὅτι ἐπ' αὐτω καὶ οἱ ἄλλοι
270	78v	Rom.5.12	^*		ἵνα δὲ μή τις ἀδικίαν ἐγκαλέσῃ τῶ θεῶ ὅτι τοῦ Ἀδὰμ πταισαντος ἡμεῖς ἀποθνήσκομεν ἐπάγει ἐφ' ὦ πάντες ἥμαρτον ὡσεὶ ἔλεγεν αὐτος μὲν τὴν ἀρχὴν παρεσχε καὶ τὴν αἰτίαν ἡμεῖς δὲ πάντες ἡμάρτομεν κατὰ ὁμοίωσιν αὐτοῦ
270Ph	78v	Rom.5.12
271	78v	Rom.5.12-Rom.5.13	ςλβ	ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου	θέλει δεῖξαι ὅτι οὐ τοσοσυτον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀποθνήσκομεν ὅσον διὰ τὸν Ἀδὰμ χώραν τῶ θανάτῳ ἐκ παρεσχηκοτα ἐκ τῆς παρακοῆς καί φησι ἦν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρώποις καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἁμαρτία πλὴν οὐκ ἐλογίζετο αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν απαγορευοντα τὴν ἁμαρτίαν μὴ λογιζομενης οὖν τῆς ἁμαρτίας απεθνησκον οἱ ἄνθρωποί τι δήποτε ἄρα οὐ πρόδηλον ὅτι διὰ τὴν τοῦ Ἀδὰμ κατάκρισιν
271exa	78v	Rom.5.13	^*		ὅρα δὲ τὴν ἀσφάλειαν τοῦ ἀπόστολο ἵνα μὴ δοξωμεν λοιπὸν αδικεισθαι δι' ἄλλον ἀποθνήσκοντες εἶπεν ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ καὶ εἰ μὴ ἐλογίζετο τοιγαροῦν οὐ μόνον διὰ τὸν Ἀδὰμ ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἁμαρτίαν απεθνησκομεν
271exb	78v	Rom.5.13			ἐγὼ νομίζω ἁμαρτίαν λέγειν αὐτον ἐνταῦθα τὴν ἐκ τῆς παραβάσεως τοῦ Μωσέως νόμου καὶ τῶν ἐκεῖσε επιταγματων συνισταμενην οἷον τοῦ δεῖν περιτέμνεσθαι τοῦ σαββατιζειν καὶ τάδε μὲν ἐσθίειν {τῶν δέ /τωνδε δέ }^ἀπέχεσθαι ἐπεὶ ἡ καθόλου ἁμαρτία ἦν καὶ αυτὴ τῆ τῶν ἀνθρώπων φύσει γινωσκομένη καὶ ἦν καὶ ενελογειτο οἷον ανδροφονια κλοπη παιδοφθορια καὶ τὰ ὁμοία καὶ μάρτυς τούτων ὁ Κάϊν ὁ Λάμεχ οἱ ἐπὶ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ Σοδομιται ἐπὶ γὰρ τούτων τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ὁ φυσικὸς ἔκειτο νόμος ὁ γὰρ δημιουργὸς παράγων εἰς γένεσιν τὸν ἄνθρωπον τῶν τε πρακτεων τῶν τε οὐ πρακτεων φυσικήν τινα γνῶσιν αὐτω εντεθεικεν φασὶ δέ τινες τῶν πατέρων ὁμοίως καὶ ὁ ἐν ἅγιος Γρηγοριος ὁ θεολογος ὑπάρχειν ἐν τῶι τοῦ ἀνθρώπου ποιηματι καὶ τὴν ἐντολὴν τὴν δοθεῖσαν τῶ Ἀδὰμ μὴ φαγεῖν ἐκ τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρὸν {ξύλου νόμον /ξύλου καὶ νόμον }^είναι ἁμαρτιῶν τούτων δὴ τῶν καθόλου απειργοντα τὸ γὰρ ξύλον τὸ ποιητικον τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ πονηροῦ ἁμαρτίαν είναι ἐδέξαντο
271Ph	78v	Rom.5.13
272	79r	Rom.5.13-Rom.5.14	ςλγ	ἂλλ εβασιλευεν ὁ θάνατος ἀπὸ Aδαμ μέχρι Μωσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῶ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ	εἱρμόν φησιν λαβὼν τὴν Ἀδὰμ παράβασιν
272Ph	79r	Rom.5.14
273	79r	Rom.5.14	^*		μωσέα δέ φησι πᾶσαν τὴν παλαιὰν κατὰ τὸ εἰρημένον εἰ Μωσέως οὐκ ακουσι τὸν οὖν ἄχρι τῆς ἐπιδημίας αὐτοῦ χρόνον Μωσέα λέγει φησιν οὖν ὅτι ἄχρι τῆς παλαιᾶς διαθήκης επεκρατη ὁ θάνατός νυν γὰρ ἐν τῆ νεα χάριτι Χριστοῦ λέλυται τῶι αἵματι τοῦ θεοῦ ἡμῶν μὴ ἁμαρτήσαντας δέ φησι τοὺς πρὸ τοῦ νόμου
273ex	79r	Rom.5.14	^*		οὐκ ἐπειδὴ οἱ πρὸ τοῦ νόμου οὐκ ἡμάρτανον μᾶλλον γὰρ ἐκεῖνοι τῶν μετὰ τὸν νόμον ἀλλὰ διὰ τὴν αἰτίαν ἦν αὐτος εἶπεν ὅτι ἁμαρτία μὲν ἦν καὶ ἐνηργεῖτο παρὰ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐλογίζετο δὲ αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν τὴν ἁμαρτίαν απαγορευοντα ὅσον οὖν πρὸς τὸ μὴ λογίζεσθαι πρὸ τοῦ νόμου τὴν ἁμαρτίαν ἁμαρτία γάρ φησι οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου ἀναμάρτητο ἦσαν τὸ τηνικαδε οἱ ἄνθρωποι καίτοι ἁμαρτάνοντες
273Ph	79r	Rom.5.14
274	79r	Rom.5.14	ςλδ	ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος	ὅς φησι Ἀδὰμ τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔρχεσθαι τουτέστι τοῦ Χριστοῦ πως {ὥσπερ φησι /ὥσπερ γάρ φησι }^*τῶ θανάτῳ τοῦ Ἀδὰμ πάντες απεθνησκον οὕτως τῶ θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ πάντες ζησόμεθα ὁ οὖν τύπος ἐκ τοῦ ἐναντίου συμβέβηκεν
274ex	79r	Rom.5.14
275	79r	Rom.5.14-Rom.5.15	ςλε	ἂλλ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον	ὅρα τι λεγειουχ οὕτως ἰσχύει φησι τὸ παράπτωμα τοῦ Ἀδὰμ ὅσον τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ εἰ οὖν τοσοῦτον ἴσχυσε τὸ παράπτωμα τοῦ Ἀδὰμ καίτοι ἀσθενὲς ὃν καὶ κατὰ πολὺ ηττωμενον τῶ χαρίσματι ώστε καὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας θανατῶσαι πόσῳ μᾶλλον υπερισχυσει τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς μὴ κατορθωσαντας ζωοποιῆσαι τῆ ἀναστάσει
276	79r	Rom.5.15	^*		βούλεται δὲ δεῖξαι μείζονα ενεργησασαν τὴν τοῦ θεοῦ χάριν ἤπερ ἐνήργησε τὸ τοῦ Ἀδὰμ παράπτωμα καί πως τοῦτο καὶ γὰρ ὁρῶμεν τὰ ἴσα ενεργησαντα εἰ καὶ ἐναντία τὰ ενεργηθεντα ὥσπερ γὰρ ἡ ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρεπεμψε τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀνάστασιν τὸν ἴσον τρόπον καὶ ἡ παρακοὴ τοῦ Ἀδὰμ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρεπεμψε τὸν θάνατόν πως οὖν φησι οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα
276ex	79r	Rom.5.15	^*		καὶ οὕτως ἔχοντος τοῦ πράγματος καθὼς {εἶπας /ειπομεν }^*μεῖζον ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ οὐ κατὰ τοῦτο λέγω μεῖζον ὡς ἄν τις οἰηθείη καθ' ὁ μείζων καὶ διαφορωτερα ἡ ζωὴ τοῦ θανάτου ἂλλ ὅτι καὶ αὐτῶι τῶι ἔργωι καὶ τῆ ἐνέργεια μεῖζον εἰργάσατο ἡ Χριστοῦ ὑπακοὴ τῆς Ἀδὰμ παραβάσεως πως ὅτι ὁ μὲν θάνατος ὁ τὴν ἀρχὴν ἐκ τοῦ Ἀδὰμ λαβὼν συνεργίαν ἔσχε καὶ τὴν ἡμῶν ἁπάντων ἁμαρτίαν ἵνα κατὰ πάντων ισχυση οὐ πάντως ἰσχύειν μέλλων εἰ δ' ἂν καθαροὶ παντὸς μωμου ἔμειναν οἱ ἄνθρωποι ἡ δέ γε Χριστοῦ χάρις καὶ ἄνευ τῆς ἡμῶν συνερεργειας εἰς πάντας ἀφίκετο καὶ τοῦτο δηλοῖ τὸ τὴν χάριν τῆς ἀναστάσεως μὴ μόνον εἰς τοὺς πιστοὺς ενεργεισθαι τοὺς οἷον δοξαντας τὴν πίστιν συνεισφερειν ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀπίστους οἷον Ιουδαδιους καὶ Ἕλληνας μεῖζον οὖν τὸ μὴ προσδεηθεν τῆς ἀφ' ἡμῶν συμμαχίας τοῦ δεηθεντος καὶ τῆς ἡμῶν αὐτῶν εἰς τὸ ἴσχυσα συνεργειας
277	79v	Rom.5.15	ςλζ ^*	πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῆ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς {επερισευσε /ἐπερίσσευσε }^*	οὐ μόνον φησι ἡ χάρις τοῦ πατρὸς ἀλλὰ δὴ καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦτο δὲ κατασκευαστικόν ἐστι τοῦ δυνατὸ ὅτί φησι χάρις πατρὸς καὶ υἱοῦ ὅπου δὲ πατὴρ καὶ υἱος εὔδηλον ὅτι καὶ τὸ πνεῦμα πάντας δύναται σῶσαι
278	79v	Rom.5.15-Rom.5.16	ςλη	καὶ οὐχ ὡς δι' ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα	καὶ οὐχ ὥσπερ ἡ ἁμαρτία φησι τοῦ Ἀδὰμ οὕτω καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἂλλ ἡ δωρεὰ μείζων πως τὸ μὲν γὰρ κρίμα τουτέστι τὸ κατάκριμα ἐκ τοῦ ἑνὸς τοῦ Ἀδὰμ εἰς πάντας ἦλθεν ἀνθρώπους τὸ δὲ χάρισμα καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ τοσοῦτον υπερισχυσεν ώστε καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτίαν εξαλειψαι καὶ οὐ μόνον ἐκείνην ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων ἅπερ μετὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκείνην ἥμαρτον καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς δικαίωμα τουτέστιν εἰς δικαιοσύνην ἅπαντας ἤγαγεν πολὺ δὲ τὸ μέσον αμνηστιας ἁμαρτιῶν καὶ δικαιοσύνης
279	80r	Rom.5.16	ςλθ		ἡ συνταξιςκαι οὐχ οὕτως φησι τὸ δώρημα ὡς ἡ διὰ τοῦ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος παράβασις καὶ ἁμαρτία ἂλλ ἡ δωρεά φησι πολλῷ μᾶλλον
280	80r	Rom.5.16-Rom.5.17	ςμα ^*	εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός	πάλιν τὸ αὐτο κατασευαζει καί φησιν εἰ γὰρ τῶ παραπτώματι τοῦ Ἀδὰμ διὰ τὸν ένα αὐτον ὁ θάνατος ἐβασίλευσε πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὴν χάριν λαβόντες καὶ τὴν δωρεὰν καὶ τὴν δικαιοσύνην οὐχ υπαχθησομεθα θανάτῳ ἀλλὰ ζήσομεν
280Ph	80r	Rom.5.17
281exa	80r	Rom.5.17	ςμβ	πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῆι βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ	περισσείαν φησι τὴν δαψιλειαν τοῦτο δὲ κατασκευαστικόν ἐστι τοῦ πάντως ἐν ζωὴ βασιλεῦσαι ὅσω καὶ ἡ χάρις οὐ φειδωλως οὐδε μεμετρημενως ἐδόθη ἂλλ ἐκ περισσείας
281exb	80r	Rom.5.17	^*		{οὐ μόνον ἵνα /οὐ μόνον γὰρ ἵνα }^*ζήσωμεν ἐδόθη ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἵνα ἡ ἁμαρτία ἀναιρεθῇ καὶ ἡ κολασις συναναιρεθη ἂλλ ἵνα καὶ υἱοὶ θεοῦ γινώμεθα καὶ συγκληρονόμοι Χριστοῦ καὶ κληρονόμοι πατρὸς καὶ συσσωμοι τοῦ υἱοῦ καὶ ἀλλὰ μυρία ἀγαθὰ διὰ τοῦτό φησι οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος λαμβάνοντες
282	80r	Rom.5.17-Rom.5.18	ςμγ	ἄρα οὖν ὡς δι' ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτως καὶ δι' ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς	πάλιν τῶ αὐτω επαγωνιζεται λόγῳ ἐπειδὴ γὰρ παράδοξον ἐδοκει τῆ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ ζωὴ καὶ δωρεὰ καὶ κατορθώματι ἅπαν σώζεσθαι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων πολλαχῶς αὐτο κατασκευάζει
283	80r	Rom.5.18-Rom.5.19	ςμδ	ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου	τὸ αὐτο πάλιν λέγει ἐπὶ χειρημα
284	80r	Rom.5.19	ςμε	ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί	τουτέστι οχοι θανάτῳ καὶ κολασει
284ex	80r	Rom.5.19	^*		ἔδει γὰρ τάξει καὶ ειρμω εἰς πάντας τοὺς τοῦ γένους διαβῆναι τὴν τοῦ προπάτορος ἁμαρτίαν πάντων κατά τινα μίμησιν καὶ διδαχὴν επιτελουντων αὐτήν
285	80r	Rom.5.19	ςμϛ	οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί	ὑπήκοος γὰρ γέγονε τῶ πατρὶ μέχρι θανάτου θανάτου δὲ σταυροῦ
286	80r	Rom.5.19-Rom.5.20	ςμζ	νόμος δὲ περεισηλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ κατάκριμα	καθαίρει τοῦ νόμου τὴν δόξαν πρὸς Ἰουδαίους γὰρ ἦν αὐτω ὁ ἄγων καί φησι οὐ μόνον οὐδὲν ἡμᾶς ωνησεν ὁ νόμος ἀλλὰ καὶ ηὔξησε τὰς ἁμαρτίας ἐκ τοῦ παραβαινεσθαι τὸ δὲ ἵνα οὐκ αιτιολογικως κεῖται ἀλλὰ τὸ ὅπως ἐξέβη δηλοῖ οὐ γὰρ διὰ τοῦτο ἐδόθη ἵνα πλεονάσῃ τὴν ἁμαρτίαν απαγε ἂλλ εδωθη μὲν ἵνα ἡμᾶς σώσῃ καὶ παιδευση μὴ φυλαχθεις δὲ ηυξεσε τὴν ἁμαρτίαν οὐ παρὰ τὴν οἰκείαν δὲ φύσιν αὔξησιν ἀλλὰ παρὰ τὴν τῶν μὴ φυλαξάντων αὐτον ραθυμιαν καὶ παράβασιν
286ex	80r	Rom.5.20
286Ph	80r	Rom.5.20
287	80r	Rom.5.20	^*		τὸ πρὸς καιρὸν αὐτοῦ δείκνυσιν
288	80r	Rom.5.20	^*		πολλὰς γὰρ δοὺς ἐντολὰς παραβαθεὶς {ἐπλεονασε /επελονασε τὸ κατάκριμα }^*
289	80 v	Rom.5.20	ςμη	οὐ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία	μὴ φοβηθῇς φησι ὅτι επλεονασθη ἡ ἁμαρτία καὶ γὰρ τῆ τῶν ἀνθρώπων παραβάσει εἰς δέον καὶ συμφέρον ἐχρήσατο πορον τοῖς αποροις μηχανωμενος ὁ θεὸς ἐκ γὰρ τούτου ἡ χάρις ἡ διὰ Χριστοῦ μείζων καὶ πολυποθητεα γεγένηται ἧς οὕτω γενομένης ἡ πίστις μᾶλλον επεδωκεν οὐκ οὖν ἐκ τοῦ πλεονασμου τῆς ἁμαρτίας οὐχ ἡ κολασις επλεονασθη ἂλλ ἡ σωτηρία ερασμιωτερα γέγονεν
290	80 v	Rom.5.20	ςμθ	[cap]{υπερπερισσευσεν /ὑπερεπερίσσευσεν }^*ἡ χάρις	οὐ γὰρ μόνον τῶν ἁμαρτημάτων απηλλαξεν ἂλλ καὶ μυρία ἔδωκεν ἀγαθά
290ex	80 v	Rom.5.20
291	80 v	Rom.5.20-Rom.5.21	ςν	ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῶ θανάτῳ	ἡ γὰρ ἁμαρτία ενταξει βασιλέως ὁ δὲ θάνατος ενταξει στρατιωτου καὶ υπουργου γεγένηται ἐν τῶ θανάτῳ διὰ τοῦ θανάτου
292	80 v	Rom.5.21	ςνα	οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ	χάρις μὲν γὰρ καὶ χάρις θεοῦ καὶ δικαιοσύνη μείζω κατορθοῖ ἁμαρτίας καὶ θανάτου ὅμως αὐτος ἐκ περιουσίας εἶπεν οὕτως
292Ph	80 v	Rom.5.21
293	80 v	Rom.5.21	ςνβ	διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	διὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ δηλονότι δικαιοσύνης
294	80 v	Rom.5.21-Rom.6.1	ςνγ	τι οὖν ἐροῦμεν	τι οὖν φησι διὰ τὴν τῶν εἰρημένων ἀκολουθίαν λοιπὸν ἑξῆς ελθωμεν εἰς τοιάδε ῥήματα καὶ λέγει ποία
295	80 v	Rom.6.1	ςνδ	ἐπιμενοῦμεν τῆ ἁμαρτία ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ	ἐπειδὴ εἶπεν ἄνω οὐδε ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις ἵνα μὴ τοῖς ἀνοήτοις είναι δόξῃ τὰ εἰρημένα προτροπη ἁμαρτίας ἀναιρεῖ αυτά
296	80 v	Rom.6.1-Rom.6.2	ςνε	μὴ γένοιτο	ὅπερ ἐπὶ τῶν ωμολογημενων ἀτοπων εἰώθαμεν λέγειν
297	80 v	Rom.6.2	ϛ ^*	οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσομεν ἐν αὕτη	ἡ ὅτι τὸ αὐτῆς φησι μέρος ενεκρωθημεν πως οὖν ἐν ἐστιν ἐκ τῆς αὐτῆς καὶ νεκρουσθαι καὶ ζῆν ἡ ὅτι {φησι γεγόναμεν /φησι νεκροὶ γεγόναμεν }^*τῆ ἁμαρτία πιστεύσαντες τῶ Χριστῷ καὶ βαπτισθέντες οὐδει οὖν φησι τοὺς τὴν σωτεριον νέκρωσιν ὑπομείναντας ζησαι τὴν κακὴν ζωὴν τῆς ἁμαρτίας ενεκρωθημεν δὲ τῆ ἁμαρτία πως εἰς τὸ μὴ ὑπακούειν φησι αὕτη
297ex	80 v	Rom.6.2
298	81r	Rom.6.2-Rom.6.4	ςνζ	ἡ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Iησουν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτω διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν	ἐπιπλέκων τῶ επιπληκτικω λόγῳ κέχρηται πως ἀπεθάνομεν ^*τῆ ἁμαρτία καί φησι ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν εἰς τοῦτο ἐβαπτίσθημεν εἰς τὸ καὶ αὐτοὶ ἀποθανεῖν θάνατον γὰρ μιμειται τὸ βάπτισμα τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν εἰ γὰρ καὶ μὴ σωματικος ἐστι θάνατος τὸ βάπτισμα ἁμαρτιῶν μέντοι
298Ph	81r	Rom.6.4
299	81r	Rom.6.4	ςνη	διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός	πιθανην ποιεῖ τὴν ἀνάστασιν διὰ τῆς τοῦ ἐγείραντος δόξης καλῶς δὲ τὸν πατέρα λέγει εγηγερκεναι νηπίοις γὰρ ἔτι διαλέγεται
299ex	81r	Rom.6.4
300	81r	Rom.6.4	ςνθ	οὕτως καὶ ἡμεῖς	ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν οὕτως καὶ ἡμεῖς ἀναστησομεθα ἂλλ εἰς πολιτείαν ἦλθεν ἑτέραν ἡμᾶς ἀπαιτῶν ἀνάστασιν τὴν διὰ χρηστης πολιτείας ἐν ἡ νεκρουται μὲν ἡ ἁμαρτία ἀνίσταται δὲ βίος εναρετος
301	81r	Rom.6.4	ςξ	ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν	ὁ πόρνος ἐν ὦ μηκέτι πορνευει καὶ ὁ ἅρπαξ μὴ αρπαξει τοῦτο καινοτης ζωῆς
301Pha	81r	Rom.6.4
301Phb	81r	Rom.6.4
302	81r	Rom.6.4-Rom.6.5	ςξα	εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῶ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ	ὁμοιοτητα δεῖξαι ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τε καὶ τοῦ Χριστοῦ καί φησι εἰ σύμφυτοι οἷον συμμέτοχοι γεγόναμεν τοῦ {θαναυτου /θανάτου αὐτοῦ }^*συμφυτους δὲ καλεῖ διὰ τοῦτο ὥσπερ τὸ σῶμα τὸ δεσποτικον ταφεν ἐν τῆ γῆ εφυσε σωτηρίαν τῶ κόσμῳ οὕτως καὶ τὸ ἡμῶν ταφεν ἐν τῶ βαστισματι εφυσε δικαιοσύνην ἡμῖν αὐτοῖς
303	81r	Rom.6.5	^*		ὁμοίωμα γὰρ θανάτου ἐσχήκαμεν ἐν τῶ βαπτίσματι οὐ σωματικον θάνατον αἱ γὰρ τρεῖς κατάδυσεις αἱ ἐν τῶ βαπτίσματι καὶ αἱ αναδυσεις θάνατον καὶ ἀνάστασιν σημαινουσιν
303ex	81r	Rom.6.5	^*		ὁ γὰρ ἐν ἅγιος Κυριλλος ἐν τῶ δωδεκατω αὐτοῦ βιβλίῳ τωδε κατὰ Ιουλιανου φησι ὅτι ὁμοίωμα ἦν θανάτου ὁ Χριστοῦ θάνατος διὰ τὸ μὴ μεμενηκεναι αὐτον τῶ θανάτῳ ἀλλὰ αναβιωναι τριημερον
303exb	81r	Rom.6.5	^*		καὶ πάλιν ὁμοίωμα θανάτου τὸ πάθος ἦν ἐν Χριστῷ καὶ μάλα εἰκοτως ανεβιω γὰρ καὶ οὐ μεμενηκε νεκρός
304	81r	Rom.6.5	ςξβ	ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα	τῆς ὅταν αναστωμεν
304ex	81r	Rom.6.5	^*		καὶ ὅρα αγαθοτητα θεοῦ τὸν μὲν θάνατον τοῦ κυρίου ὡς ἐν εἰκόνι ἀπεθάνομεν οἷον διὰ τοῦ βαπτίσματος τῆς δὲ ἀναστάσεως ἀληθῶς κοινωνησομεν
305	81v	Rom.6.5-Rom.6.6	ςξγ	τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	εἶτα λέγει πως ἡμῖν ἔσται επιδοξος ἡ ἀνάστασις καί φησι τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος τουτέστιν ὁ κατεγνωσμένος βίος συνεσταυρώθη τῶ Χριστῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐφ' ὦ τε φησι καταργηθῆναι τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας
305Ph	81v	Rom.6.6
305ex	81v	Rom.6.6
306	81v	Rom.6.6	ςξδ	ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτία	εἰς τοῦτό φησι ἵνα καταργηθῇ καὶ νεκρωθη εἰς τὸ μηκέτι υποπεσειν ἁμαρτία νέκρωσιν δέ φησι τὸ ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν ἵνα εἴη νεκρὸν ὁ γὰρ νεκρὸς οὐχ ἁμαρτάνει
306ex	81v	Rom.6.6
307	81v	Rom.6.6-Rom.6.7	ςξε	ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας	ὁρᾷς ὅτι ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν δεῖ ἡμᾶς είναι νεκροὺς ὁ γάρ φησιν ἀποθανὼν δεδικαίωται τουτέστιν ἀπήλλακται καὶ ἠλευθέρωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας τινες δὲ τοῦτο περὶ τοῦ βαπτίσματος ἐδέξαντο ἐν ὦ συνετάφημεν τῶ Χριστῷ
307Ph	81v	Rom.6.7
308	81v	Rom.6.7-Rom.6.8	ςξϛ	εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω	εἶτα λοιπὸν καθαρῶς τὴν ἀνάστασιν εὐαγγελίζεται καί φησι εἰ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ ὥσπερ καὶ ἀπεθάνομεν διὰ τοῦ βαπτίσματος πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω τὴν μακαρίαν ἐκείνην δηλονότι καὶ αγηρω ζωὴν τὴν μετὰ τὴν ἀνάστασιν
308Pha	81v	Rom.6.8
308Phb	81v	Rom.6.8
309	81v	Rom.6.8-Rom.6.9	ςξζ	εἰδότες ὅτι Xριστος ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει	καὶ πόθεν φησι δηλονότι συζήσομεν τῶ Χριστῷ καὶ γὰρ αὐτο τοῦτο ἄδηλον μήπως καὶ αὐτος ὁ Χριστὸς ἐγερθεὶς πάλιν ἀποθάνῃ απαγε φησι τοῦτο γὰρ χρὴ πεπληροφορησθαι ὅτι ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθανεῖται διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἀπέθανεν ἵνα καταργήσῃ τὸν θάνατον
309ex	81v	Rom.6.9	ςξη	θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριερυει	πως γὰρ δι' ὃν καὶ οἱ λοιποὶ ζησόμεθα συναναπεμπομενου τοῦ ὅλου τῆ ἀπαρχὴ ἡμῶν
310	81v	Rom.6.9-Rom.6.10	ςξθ	ὁ γὰρ ἀπέθανε τῆ ἁμαρτία ἀπέθανεν ἐφάπαξ	καὶ τοσοῦτόν φησι οὐκέτι ἀποθανεῖται ὅτι καὶ ἐκεῖνο τὸ ἅπαξ ὁ ἀπέθανεν οὐχ ὡς υπευθυνος θανάτῳ κατὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους ὧν ἀπέθανεν ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ κόσμου ἁμαρτίαν ἵνα αὐτὴν ανελη καὶ θανατωση
311	81v	Rom.6.10	ςο	ὁ δὲ ζῆ ζῆ τῶ θεῶ	τοῦτο ὡς θεὸς απαυστως καὶ ακαταλυτως ὡς γὰρ νοεῖται τῆ ἁμαρτία τουτέστι διὰ τὴν ἁμαρτίαν οὕτως νοεῖται τῶ θεῶ τουτέστι διὰ τὸ είναι θεός
311ex	81v	Rom.6.10	^*		καὶ οὕτως νοήσεις ὥσπερ λέγομεν ἐπὶ τοῦ καθ' ἡμᾶς ἀνθρώπου ἀπέθανε τῆ σαρκὶ ζῆ δὲ τῆ ψυχὴ κατὰ δοτικὴν ἀποδιδόντες τὸν λόγον οὕτω μοι νόει τῶ θεῶ ζῆ τουτέστι τῶ είναι θεὸς οὐκ ἐπειδὴ καὶ τῶ είναι ψυχὴ οὐκ ἔζη ἀλλὰ τὸ αμαχωτερον ἔθηκε τῶ είναι αὐτον θεόν
312	82r	Rom.6.10-Rom.6.11	ςοα	οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν είναι τῆ ἁμαρτία	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσι καί τι φησι πρὸς ἡμᾶς εἰ ἅπαξ ἀποθανὼν ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθνήσκει φησι οὕτω καὶ ὑμεῖς ἑαυτοὺς λογίζεσθε οὕτω πως ὅτι ἀποθανεῖσθε μὲν διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἅπαξ ζήσεσθε δὲ τῶ θεῶ καὶ γὰρ ἐν αὐτω ζῶμεν καὶ κινούμεθα καί ἐσμεν καθὼς ἀλλαχοῦ φησι ἡ οὕτως ὥσπερ ὁ Χριστὸς ἀπέθανέ φησι καὶ ζῆ οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς ἐχρῆν είναι νεκροὺς μὲν ὅσον πρὸς τὸ μὴ ἁμαρτεῖν ζῶντας δὲ τῶ θεῶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τουτέστι συμμαχουντος Χριστοῦ
313	82r	Rom.6.11	ςοβ	ζῶντας δὲ τῶ θεῶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ γὰρ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἡ ζωὴ ἡμῶν
313ex	82r	Rom.6.11
314	82r	Rom.6.11-Rom.6.12	ςογ	μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία	ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ὑμᾶς φησι είναι χρὴ ὅσον εἰς τὴν ἁμαρτίαν μὴ κρατειτω ὑμῶν ἡ ἁμαρτία καλῶς δὲ ἐν τῶ θνητῷ ὑμῶν σώματι διὰ γὰρ τοῦ σώματος ἡ ἁμαρτία ὡς ἐπὶ πολὺ μὴ βασιλευτω οὖν φησιν εἰς τὸ ὑπακούειν αὕτη τοῦτο γὰρ βασιλευσθαι
315	82r	Rom.6.12	ςοδ	ἐν τῶ θνετω ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αὕτη	{παραμυθειται /παραμυθηται }^*αὐτοὺς ἐν τῶ εἰπεῖν θνητῷ σῶμα δεικνὺς ὅτι πρόσκαιρὸς ἡ πάλη ἡ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν πάλη πρόσκαιρον γὰρ καὶ τὸ σῶμα
315Ph	82r	Rom.6.12
316	82r	Rom.6.12	ςοε	ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ	τουτέστι τὸ σώματος οἷον μὴ αποτελειται
317	82r	Rom.6.12-Rom.6.13	ςοϛ	μηδὲ περιστανετε τὰ μέλη ὑμῶν	τὸ γὰρ σῶμα αγεται καθὸ ἂν αγη τις δύναται γάρ τις τὴν χεῖρα καὶ οπλον ἐλεημοσύνης ποιῆσαι καὶ ἁρπαγῆς τὴν γλῶσσαν καὶ ευφημον καὶ δυσφημον καὶ οὕτω πάντα τὰ μέλη
318	82r	Rom.6.13	ςοζ	ὅπλα ἀδικίας τῆ ἁμαρτία	καλῶς τὴν ἁμαρτίαν ἀδικίαν ἐκάλεσεν ἡ γὰρ ἑαυτόν τις αδικει δι' αὐτῆς ἡ τὸν πλησίον
319	82r	Rom.6.13	ςοη	ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῶ θεῶ	τέως ἐκ τῶν ὀνομάτων τὸ διαφορον οἷον γάρ ἐστι μὴ παραστῆσαι ἑαυτὸν τῆ ἁμαρτία ἀλλὰ τῶ θεῶ
319Ph	82r	Rom.6.13
320	82r	Rom.6.13	σου	ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶντας	οὕτως φησι παραστήσατε ἑαυτοὺς τῶ θεωως ἄξιον ὅτι νενεκρωμενους ὑμᾶς ταῖς πάλαι ἁμαρτίαις ἤγουν τῶ ὑπο θανάτου βασιλευεσθαι εζωοποιησε
321	82r	Rom.6.13-Rom.6.14	ςπ	καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῶ θεῶ ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει	ὁ γὰρ εἰς ὅπλα δικαιοσύνης τὰ μέλη παραστήσας τῶ θεῶ ἑαυτὸν παρίστησιν
321ex	82r	Rom.6.14
321Ph	82r	Rom.6.14
322	82v	Rom.6.14	ςπα	οὐ γὰρ ἐστε ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν	εὰν μή φησι ἑαυτοὺς υποκλινωμεν τῆ ἁμαρτία οὐχ αλισκομεθα πως ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο νόμον ἔτι τὸν απαγορευοντα μὲν τὴν ἁμαρτίαν ῥύσασθαι ἐπὶ δὲ μὴ δυνάμενον ἂλλ ὑπο τὴν Χριστοῦ χάριν τὴν καὶ τὰς προγενομενας αφιεισαν ἁμαρτίας καὶ εἰς τὸ μέλλον φρουρουσαν ἐὰν ἡμεῖς μὴ ραθυμησωμεν
323	82v	Rom.6.14-Rom.6.15	ςπβ	τι οὖν ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν μὴ γένοιτο	ἵνα μὴ ραθυμος ὁ ἀκροατὴς γένηται ὡς μὴ κυριευθησομενος ὑπο τῆς ἁμαρτίας διὰ τὸ είναι ὑπο χάριν τὴν φρουρουσαν ασφαλιζεται αὐτον
323Ph	82v	Rom.6.15
324	82v	Rom.6.15-Rom.6.16	ςπγ	οὐκ οἴδατε ὅτι ὧι παριστάνετε ἑαυτούς	ποιεῖτε αποδεικνυετε παρασκευαζετε
325	82v	Rom.6.16	ςπδ	δούλους εἰς ὑπακοήν	οὐ λέγω φησι τὴν {γεεναν /γέενναν }^*οὐδε τὰ ἐκεῖ δικαιωτηρια αυτὴ ἡ αἰσχύνη οὐχ ικανη αναχαιτισαι ὑμᾶς ὅτι καταδουλουτε ἑαυτοὺς τῆ ἁμαρτία ὑπο Χριστοῦ ἐλευθερωθέντες
326	82v	Rom.6.16	ςπε	δοῦλοι ἐστε ὦ ὑπακούετε	ἐκείνου φησιν ἐστε τοῦ πράγματος δοῦλοι ὦ ὑπακούετε
327	82v	Rom.6.16	^*	ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον	ἤτοι τῆς εἰς θάνατόν φησιν ἀγούσης ἁμαρτίας ἡ τῆς ὑπακοῆς τοῦ θεοῦ τῆς εἰς δικαιοσύνην ἀγούσης
328	82v	Rom.6.16	ςπϛ	ἡ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην	ἀπὸ κοινοῦ δοῦλοί ἐστε
329	82v	Rom.6.16-Rom.6.17	ςπζ	χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας	φοβησας αὐτοὺς τῆ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἐκ ταύτης θανάτου τῶν εὐεργεσιῶν υπομιμνησκει τοῦ θεοῦ παραμυθούμενος αὐτοὺς καὶ δεινκυς εὐκολώτερον τὸ μέλλον πρὸς σωτηρίαν
330	82v	Rom.6.17	ςπη	ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας	μηδενός φησι βιασαμενου μήτε αναγκασαντος τοῦτο δὲ καὶ εγκωμιον ἐστιν αὐτῶν
331	82v	Rom.6.17	ςϟ	εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς	εἶτα ἐπειδὴ εἶπεν {αυθερετον /αυθιρετον }^*αὐτῶν είναι τὴν προθυμίαν λοιπὸν λέγει καὶ τὴν τοῦ θεοῦ βοήθειαν ὑμεῖς μὲν γάρ φησιν ἑκοντες ὑπηκούσατε ὁ δὲ θεὸς ὑμᾶς εἰς τὸν τύπον τοῦτον τῆς διδαχῆς παρέδωκε ποῖον τὸ ὀρθῶς ζῆν ἐθέλειν καὶ ὑγιαίνειν περὶ τὰ δόγματα τύπον δέ φησι διδαχῆς οἷον ὅρον καὶ κανόνα
332	82v	Rom.6.17-Rom.6.18	ςϟα	ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη	οὐ μόνον γάρ φησι ὁ θεὸς ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ εδουλωσεν τῆ δικαιοσύνη
332Ph	82v	Rom.6.18
333	83r	Rom.6.18-Rom.6.19	ςϟβ	ἀνθρώπινον λέγω	συμμετρον τι φησι λέγω καὶ μικρὸν οὐχ υπερβαινον τὸ τῆς φύσεως ἀσθενές
334	83r	Rom.6.19	^*		οὐκ εἶπε τῆς προαιρέσεως ἡ τῆς προθυμίας ὅπερ ἦν ἐκείνων ἀδίκημα ἀλλὰ τῆς σαρκός φησιν ὁ παραγνωμην αὐτῶν ἐγίνετο ανεπαχθη τὸν λόγον ποιῶν
334ex	83r	Rom.6.19
335	83r	Rom.6.19	ςϟγ	διὰ τὴν ασθενενιαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νυν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ δικαιοσύνη εἰς ἁγιασμον	πολλῷ μὲν μείζονα ἔδει τὴν δουλείαν τῶι Χριστῶι παρασχεῖν καὶ τῆ δικαιοσύνη ἤπερ οσην παρεσχετε τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία πλὴν διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς τὴν ἴσην απαιτω
336	83r	Rom.6.19-Rom.6.20	ςϟδ	ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη	ὅτε φησι ἐν ἁμαρτίαις ἐζῆτε τοσοῦτον υπηκουετε τῆ ἁμαρτία ὡς μηδ ὅτι οὖν πράττειν καλὸν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη τουτέστιν οὐκ ἦτε υποτεταγμενοι αὕτη ἐν οὐδενὶ οὐκοῦν καί νυν ἐπεὶ μετεστητε εἰς τὴν δικαιοσύνην ἐλεύθεροι γίνεσθε τῆ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ συνυπακουειν ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνώτερο κεφαλαίου ἀπαιτεῖ
337	83r	Rom.6.20-Rom.6.21	^*	τινα οὖν καρπὸν {ειχετο /εἴχετε τότε }^*ἐφ' οἷς νυν ἐπαισχύνεσθε	τι οὖν τὸ ὄφελος φησιν ὑμῖν τῆς πάλαι πονηρίας οὐδὲν άλλο ὃν τὸ ἐπαισχύνεσθαι ὑμᾶς νυν οὕτως γὰρ κακὸν ἡ ἁμαρτία ὅτι ερυθριατε πράξαντες αὐτήν
338	83r	Rom.6.21	ςϟε	τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος	οὐ μόνον ἀπὸ τῆς αἰσχύνης ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν αποτελεσματων κατασκευάζει τὸ μοχθηρον τῆς ἁμαρτίας τὸ τέλος ἐκείνων φησι θάνατον ἔχει οὐ τοῦτον ἀλλὰ τὸν νοητον
339	83r	Rom.6.21-Rom.6.22	ςϟϛ	νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῶ θεῶ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμον	ἐκείνων μέν φησιν ὁ καρπὸς θάνατος καὶ αἰσχύνη τούτων δὲ ὁ καρπὸς ἁγιασμὸς καὶ ζωὴ ἂλλ ὅμως καὶ τούτων οὕτως ὄντων φησιν κἂν οὕτως τῶ θεῶ δουλευσατε ὥσπερ τῆ ακαρθασια καὶ τῆ ἀνομία
340	83r	Rom.6.22	ςϟζ	τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον	ἐκ τῶν δεδομενων τὰ προσδοκωμενα πιστοῦται τουτέστιν ἀπὸ τοῦ ἁγιασμο τὴν αἰώνιον ζωήν
341	83r	Rom.6.22-Rom.6.23	ςϟη	τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος	τὰ ὀψώνια ἤγουν ὁ καρπὸς ὅρα δὲ ἐξ ὧν επεξερχεται τῶ λόγῳ ασφαλεστερους τε αὐτοὺς πρὸς τὸ μέλλον ποιεῖ καὶ ευχαριστους οἷον ερρυσθησαν
342	83v	Rom.6.23	τ ^*	τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰῶνος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	οὐκ εἶπεν ὁ μισθὸς τῶν κατορθωμάτων {ἀλλὰ χάρισμα /ἀλλὰ τὸ χάρισμα }^*δεικνὺς ὅτι οὐκ ἐκ καματων ἀλλὰ κατὰ χάριν απηλλαγησαν τῶν ἁμαρτιῶν
343	83v	Rom.6.23-Rom.7.1	τα	ἡ ἀγνοεῖτε ἀδελφοὶ γινώσκουσι γὰρ νόμον λαλῶ	μετ' εγκωμιου
344	83v	Rom.7.1-Rom.7.2	τβ	ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ' ὅσον χρόνον ζῆ ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῶ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ	εἶπεν ἄνω ὅτι ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία τοιγαροῦν οὐ κυριεύσει ἡμῶν τῶν ὅσον ἐπ' αὕτη νεκρῶν ἡμῶν ὄντων νυν θέλει δεῖξαι ὅτι οὔτε ὁ νόμος ἡμῶν κυριεύει ἀνθρώπινον δὲ λέγει παράδειγμα εἶτα προϊὼν δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον ἡμεῖς ἀπεθάνομεν τῶ νόμῳ ἀλλὰ καὶ ὁ νόμος ἀπέθανεν τῆ ἐπιφανείᾳ τοῦ Χριστοῦ
345	83v	Rom.7.2	^*		οὐκ εἶπεν δὲ ἀνδρὸς ἡ γυναικὸς ἀλλὰ ἀνθρώπου ἵνα ἀμφοτέρους δηλωση
345Pha	83v	Rom.7.2
345Phb	83v	Rom.7.2
346	83v	Rom.7.2-Rom.7.3	τγ	εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρὸς ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρματισει εὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ενταξει τοῦ ἀνδρὸς τέθεικε τὸν νόμον ενταξει δὲ γυναικὸς τοὺς πιστεύοντας τῶ Χριστῷ
346Ph	83v	Rom.7.3
347	83v	Rom.7.3	τδ	εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ἐλευθέρα ἐστιν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ είναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ἐν τῶ παραδειγματι τὸν νόμον ὑποτίθεται ἀποθανόντα ἂλλ οὐκ ἐν τῶ συμπεράσματι ἵνα μὴ ἐπαχθῆ ποιήσῃ τὸν λόγον
348	83v	Rom.7.3-Rom.7.4	τε	ώστε ἀδελφοὶ μου καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητε τῶ νόμῳ	ἐν τῶ συμπεράσματι οὐκ εἰσάγει ἀποθανόντα τὸν νόμον διὰ τὸ μὴ δόξα είναι επαχθης Ἰουδαίοις γὰρ λαλεῖ ἀλλὰ τοὺς πιστεύσαντας εἰσάγει τῶ θανάτῳ Χριστοῦ αποθανοντας ἀπὸ τοῦ νόμου διὸ καὶ ἐλευθερωθέντας φησιν οὖν τοῦ νόμου ἀποθανόντος οὐκ ἐστι παραβάτης ὁ πιστεύων τῶ Χριστῷ
348ex	83v	Rom.7.4
349	83v	Rom.7.4	τϛ	διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς	τοῦ θανατωθεντος ὑπὲρ ἡμῶν συναπεθάνομεν γὰρ αὐτω ἐν τῶ βαπτίσματι καὶ οὐκ ἐσμεν ἑαυτῶν ηγορασθημεν γὰρ τιμῆς
350	83v	Rom.7.4	τζ	ἑτέρωι τῶι ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι	ὡς τοῦ νόμου ἀποθανόντος διὸ οὔτε παραβάται εὑρεθησόμεθα
351	83v	Rom.7.4	τη	ἵνα καρποφορήσωμεν τῶ θεῶ	εἶτα προτρέπει ἐλπίσι κρείττοσι τότε γάρ φησι τῶ θανάτῳ εκαρποφορουμεν τὸ πᾶν ἐκείνας πράττοντες νυν δὲ τῶ θεῶ
351ex	83v	Rom.7.4
352	83v	Rom.7.4-Rom.7.5	τθ	ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκὶ τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου	τουτέστιν τῶ σαρκικω βίῳ οὐκ εἶπε δὲ ἐν τῶ νόμῳ ἵνα μὴ απαραδεκτος γένηται ἔτι γὰρ εσεβον τὸν νόμον
353	84r	Rom.7.5	τι	ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν	οὐ γὰρ ᾔδειν φησι τὴν ἐπιθυμίαν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ πάλιν οὐκ εἶπεν ἐνεργεῖ τὰ μέλη ἵνα μὴ κατηγορήσῃ τῆς σαρκὸς ἀλλὰ ἐνηργεῖτο τὸ οὖν διὰ τοῦ νόμου γνωριζομενα πάθη αἰνίττεται
354	84r	Rom.7.5	τια	εἰς τὸ καρποφορμησαι τῶ θανάτῳ	δεικνὺς ἔξωθεν παραγενομενα ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ εἰς τὸ συνεισενεγκειν τῶ θανάτῳ διὰ γὰρ τῶν ἁμαρτιῶν τῶ θανάτῳ εκαρποφορουμεν
355	84r	Rom.7.5-Rom.7.6	τιβ	νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες	πάλιν τὸ επαχθες φευγων οὐκ εἶπε κατήργηται ὁ νόμος ἂλλ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νόμου κατηργήθημεν τουτέστιν απολελυμεθα καὶ ηυλυτωμεθα διά τι ἐπειδὴ ἀπεθάνομεν διὰ τῆς ἁμαρτίας αυτὴ γὰρ ἡ κατεχουσα καὶ ηγερθημεν οὐ διὰ τοῦ νόμου ἀλλὰ διὰ τοῦ Χριστοῦ δῆλον οὖν ὅτι ἀπὸ μὲν τοῦ νόμου απολελυμεθα ὡς ἀποθανόντες υπεταγημεν δὲ τῶ ρυσαμενω τοῦ θανάτου ἡμᾶς Χριστῷ
356	84r	Rom.7.6	τιγ	ἐν ὦ κατειχόμεθα ώστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος	εἶτα ἵνα μὴ νομισωσιν ὅτι ἀπολυθέντες τοῦ νόμου λοιπὸν ἃ βούλονται ακινδυνως πράττουσιν ἐπάγει άλλην δουλείαν ἀκριβεστέραν τὴν τοῦ πνεύματος καλῶς δὲ τὸ καινότητι ἐπειδὴ οὐ τὰ αυτὰ ἐν τῆ νεα επιτεταγμεθα ἅπερ οἱ πάλαι ἐν τῶ νόμῳ ἀλλὰ καινὰ καὶ νεα παραγγελματα καὶ φιλοσοφωτερα ὡσεὶ εἶπεν ἵνα δουλευωμεν τοῖς νεοις τοῖς ἐκ τοῦ πνεύματος επιταγεισι καὶ γὰρ τοῖς μὲν ἀρχαίοις τὸ μὴ φονευειν ἡμῖν δὲ τὸ μὴ δὲ οργιζεσθαι ἐκείνοις μὴ μοιχεύειν ἡμῖν δὲ τὸ μὴ περιεργως οραν επιτετακται
357	84r	Rom.7.6	^*		οὐκέτι γὰρ ὁ νόμος ἐπιτάσσει ἀλλὰ τὸ πνεῦμα εἰπὼν δὲ παλαιότητι ἔδειξε τὸ σαθρον τοῦ νόμου καὶ ἀχρεῖον πᾶν γὰρ τὸ παλαιούμενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισμοῦ
357Ph	84r	Rom.7.6
358	84r	Rom.7.6-Rom.7.7	τιδ	τι οὖν ἐροῦμεν ὁ νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τὴν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις	ἐπειδὴ εἶπεν ἵνα δουλευωμεν ἐν καινότητι πνεύματος σωζοντος τοῦ δὲ νόμου μὴ σωζοντος φησι τι οὖν εἴποι τις ὅτι ὁ νόμος ἁμαρτωλός ἐστιν ἡ ἁμαρτίας προξενος καὶ οὐ τοῦτό φησι λέγω ἂλλ ὅτι προξενος {μοι τήν /μοι τοῦ τήν }^*ἁμαρτίαν γνῶναι οὐκοῦν καὶ χειρονως τιμωρηθηναι ὅτι λοιπὸν ἐν γνώσει ἁμαρτάνω ὅμως κατὰ μικρὸν δείκνυσι τὸν νόμον καὶ κατασκευαστικὸν τῆς ἁμαρτίας οὐ μὴν παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν αὐτῶν κακίαν
359	84v	Rom.7.7-Rom.7.8	τιε	ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς	μετετραπη φησιν ὁ νόμος τὴν φύσιν καὶ γέγονεν εἰς ἁμαρτίαν ωθων οὐχί φησι
359ex	84v	Rom.7.8
360	84v	Rom.7.8	^*		οὐχ ὁ νόμος γὰρ αἴτιος τῆς ἁμαρτίας ἂλλ ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς τουτέστιν τοῦ νόμου ἐξηπάτησέ με ὅρα πως ηρεμα δείκνυσι πρόφασιν τῆς ἁμαρτίας τὸν νόμον φανερῶς δὲ οὐ λέγει ἵνα μὴ αποστωσιν αὐτοῦ
360ex	84v	Rom.7.8
361	84v	Rom.7.8	τιϛ	κατειργασατπ ἐν ἐμοι πᾶσαν ἐπιθυμίαν	καλῶς τὸ πᾶσαν ἦν γὰρ καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐπιθυμία ἐπεὶ διά τι ὁ κατακλυσμὸς γέγονεν καὶ τὰ σόδομα ἀπώλετο ἀλλά νυν φησι καὶ ἃς οὐκ ᾔδειν ἐπιθυμίας ἔμαθον ἐκ τοῦ νόμου καὶ μαθὼν επετελεσα
361Ph	84v	Rom.7.8
362	84v	Rom.7.8	τιζ	χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά	ανενεργητος ὡς εἰ εἶπεν εἰ καὶ ενηργει καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἡ ἁμαρτία ἂλλ οὐ τοσοῦτον καθεύδειν φησιν ἐδόκουν αἱ πλείους ἁμαρτίαι καὶ τεθαναναι οὐ γὰρ ᾔδειν τὰς πλείους καὶ ἐν ἄγνοια πράττων οὐχ οὕτως ἡμάρτανον
363	84v	Rom.7.8-Rom.7.9	τιη	ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόμου ποτε	ποτε ἔζων χωρὶς νόμου πρὸ τοῦ δοθῆναι τὴν ἐντολὴν τοῖς πρωτοπλαστοις τὴν ἐν τῶ παραδείσῳ ζωήν
364	84v	Rom.7.9	^*		πρὸ Μωσέως δηλονότι ἔζων φησιν οὐκ ἤμην νεκρὸς τῶ πλήθει τῶν ἁμαρτιῶν τότε γὰρ μόνον εἶχον κατήγορον τὸν φυσικὸν νόμον νυν δὲ καὶ τὸν γραπτὸν ὁρᾷς πως ἐκ περιουσίας ἔβλαψεν ὁ νόμος
365	84v	Rom.7.9-Rom.7.10	τιθ	ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ ηυρεθη μοι ἡ {ἐντολή /ἐντολὴ ἡ }^*εἰς ζωὴν αυτὴ εἰς θάνατον	ἐντολήν φησι τὸν νόμον εἰπὼν δὲ ἀνέζησεν ἔδειξεν ὅτι ἦν μὲν ἡ ἁμαρτία ἂλλ ησυχαζεν ὁ δὲ νόμος ὡς ευεργετης ἐφανέρωσεν αὐτὴν ἵνα φυγωμεν αὐτὴν ἂλλ ἡ περιουσια τοὺς μὴ φυγοντας κατεβλαψεν ἡ οὖν εἰς ζωήν μοι δοθεῖσα οὕτω γὰρ εἶχε φύσεως εἰς θάνατόν μοι γέγονε διὰ τὴν ἡμῶν ραθυμιαν οὐ διὰ τὴν αὐτῆς φύσιν
366	84v	Rom.7.10-Rom.7.11	τκ	ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησὲ με καὶ δι' αὐτῆς ἀπέκτεινεν	πάλιν τὰ αὐτὰ ποικιλως κατασκευάζει καὶ εἰκοτως μεγάλην γὰρ εἶχε δόξαν ὁ νόμος δείκνυσιν οὖν αὐτον μηδὲν ωφελουντα ἂλλ ἐκ περιουσίας καὶ βλαψαντα λοιπὸν καὶ ἵνα ευπαραδεκτος γένηται κηρύσσων τὸ ἀφεῖναι τὸν νόμον προσδραμεῖν δὲ τῆ πίστει Χριστοῦ
366Ph	84v	Rom.7.11
367	85r	Rom.7.11-Rom.7.13	τκα	ώστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθὴ τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο	Οὐ γὰρ τῆς τοῦ νόμου φύσεως ἦν τὸ βεβλαφθαι με ἀλλὰ τῆς ἡμῶν φησι κακίας ανθ ὧν οὐκ εφυλαξαμεν τὰ επιταχθεντα
367Ph	85r	Rom.7.13
367ex	85r	Rom.7.13
368	85r	Rom.7.13	τκβ	ἂλλ ἡ ἁμαρτίαν ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον	Ἵνα φησι δειχθῇ πως μιαρα καὶ ιταμη καὶ ἰσχυρὰ {ἡ αμαρτιη /ἡ ἁμαρτία ἡ }^διὰ τοῦ ἀγαθοῦ αὐτοῦ τουτέστιν τοῦ νόμου αὐτοῦ τὸν θάνατον κατειργάσατο μεγιστην δὲ δηλοῖ τῆς ἁμαρτίας τὴν ἰσχὺν δεῖξαι θέλων τοῦ Χριστοῦ τὴν δωρεὰν ὅτι ἡμᾶς ταύτης τῆς ἰσχυρᾶς καὶ αφυκτου {απηλαξεν /απηλλαξεν }^
368Ph	85r	Rom.7.13
369	85r	Rom.7.13	τκγ	ἵνα γένηται καθ' ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς	ἵνα φησι δειχθῇ αὐτῆς ὁ ἅπας Ἰὸς καὶ ἡ πᾶσα κακία τὸ γὰρ καθ' ὑπερβολὴν επιτασεως ἐστιν οὐ μικρὸν οὖν ωνησεν ὁ νόμος πᾶσαν αὐτῆς τὴν πικριαν αποκαλυψας ἵνα διὰ γοῦν τοῦτο φυγωμεν αὐτήν
370	85r	Rom.7.13-Rom.7.14	τκδ	οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικὸς ἐστιν	ἐπειδὴ εἶπε τὸν νόμον αἴτιον τῆς ἁμαρτίας εἰ καὶ μὴ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἵνα μὴ νομισωσιν αὐτον κατὰ τοῦ νόμου λέγειν οὐ μόνον αὐτον κατηγοριας {απαλαττει /απαλλαττει }^*ἀλλὰ καὶ εγκωμιαζει αὐτον κατηγορεῖ δὲ τῶν μὴ φυλαττοντων
371	85r	Rom.7.14	^*		ὅρα δὴ οὖν τι καὶ ὁ Τίτος ηρμηνευσεν ἐν δ' κατὰ Μανιχαιων διδάσκαλος φησι ἀρετῆς πολεμιος ἁμαρτιῶν
371Ph	85r	Rom.7.14
371ex	85r	Rom.7.14
372	85r	Rom.7.14	τκε	ἐγὼ δὲ σαρκικος εἰμι	αὐτος ὁ ἄνθρωπος οὐ καθό ἐστιν ἄνθρωπος ἀλλὰ καθὸ οὕτως ἑαυτοὺς ηξαμεν ὑπο τὴν ἐπιθυμίαν φησι κείμενος τῆς σαρκὸς καὶ επιτελων τὰ αρεσκοντα τῶ σώματι
373	85r	Rom.7.14	τκϛ	πεπραμένος ὑπο τὴν ἁμαρτίαν	μετὰ γὰρ τοῦ θανάτου φησι καὶ ὁ τῶν παθῶν υπεισηελθεν εσμος οἷον ὀργὴ λύπη ἐπιθυμία κακη τούτοις φησι παραδεδομενος εἰμι τοῦτο γὰρ τὸ πεπραμένος παρεδεδομην δὲ τῶν παθῶν ἀρχὴν λαβοντων τὴν ἐν Ἀδὰμ παράβασιν
374	85r	Rom.7.14-Rom.7.15	τκζ	ὁ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω	εἶτα λέγει πως πεπραμεθα ὑπο τὴν ἁμαρτίαν οὐ γινώσκω φησι πως απατωμαι καὶ συναρπαζομαι εἰς τὴν ἁμαρτίαν κλεπτομαι γάρ φησιν ὡς μικροῦ μήτε εἰδέναι τι πάσχω
374Pha	85r	Rom.7.15
374Phb	85r	Rom.7.15
375	85v	Rom.7.15	τκη	οὐ γὰρ ὁ θέλω τοῦτο πράσσω ἂλλ ὁ μισῶ τοῦτο ποιῶ	οὐ τοῦτο λέγει ὅτι βιάζεται με καὶ ἄκοντα ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τὸ απατηλον αὐτῆς δεῖξαι θέλει καὶ ὅπως ἐκ τοῦ καταγλυκαινειν τὴν αισθησιν συναρπαζει ὅτι πολλάκις οὐ καταγινωσκω πράγματος καὶ ὁ μισῶ εἰς αὐτο συναρπαζομαι
376	85v	Rom.7.15-Rom.7.17	τκθ	εἰ δὲ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῶ νόμῳ ὅτι καλὸς νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο	οὐ μικρὸν εγκωμιον τοῦ νόμου λέγει αὐτο γὰρ τὸ μὴ θέλειν τὴν ἁμαρτίαν παρὰ τῆς διδαχῆς φησι ἔχω τοῦ νόμου πως οὖν αἴτιος ὁ διδάξας τὸ καλὸν αἴτιος δὲ ὁ οὕτως χαυνος ὡς διὰ τὸ πρὸς καιρὸν ηδυ τῆς ἁμαρτίας ἐκεῖνα πράττειν ὧν καὶ αὐτος ὑπάρχει κατήγορος καὶ πρὶν πράξει καὶ μετὰ τὸ πρᾶξαι
377	85v	Rom.7.17	τλ	ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία	καί πως ἡ ἁμαρτία κατεργάζεται αὐτο τὸ ηδυ μοι φησι τοῦ πραγαματος {προβαλεται /προβαλλεται }^*καὶ οὕτως εξαπαταμε μὴ ἐμμένειν οἷς κέκρικα καὶ βεβουλευμαι
377ex	85v	Rom.7.18	τλα	οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ {οικη /οἰκεῖ }^*ἐν ἐμοι τουτέστιν ἐν τῆι σαρκὶ μου ἀγαθον	τὸ αὐτεξούσιον θέλει δεῖξαι καὶ ὅτι καὶ ὁ ἄνθρωπος κύριος τῆς ἐπ' ἄμφω τοῦ τε ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ροπης φησι οὖν οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοι τὸ ἀγαθον οὐκ αποκεκληρωμενον καὶ ἀνάγκη τινι παραμενον μοι ἔχω τὸ πράττειν τὰ ἀγαθὰ ὥστε καὶ πρὸς βίαν αφελκειν με τῶν κακῶν τοῦτο γὰρ οικησις ἡ εἰς ἀεὶ διαμονη καὶ οἷον εγκαθισις
378	85v	Rom.7.18
379	85v	Rom.7.18	τλβ	τὸ γὰρ θέλειν παράκειται μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω	τὸ θέλειν φησιν ἐστι μοι οὐ ποιῶ δὲ διὰ τὴν τῆς ἁμαρτίας συναρπαγην καὶ γάρ με συναρπαζει ἐφ' ὦ μὴ πρᾶξαι τὰ παρ' ἐμοῦ επαινουμενα ἀλλὰ τὰ ψεγομενα
380	85v	Rom.7.18-Rom.7.19	τλγ	οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθον ἂλλ o οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω	δείκνυσι τοσαύτην τὴν ἀπάτην τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν πείθω ὅτί φησι σπουδή μοι πρᾶξαι τὸ κακὸν καὶ ὅμως επεισιν ἡ ἐπιθυμία αιχμαλωτιζουσα με καὶ πειθουσα τῶν δεδογμενων υπεριδειν καὶ εσπουδασμενων καὶ τὰ αὐτῆς πρᾶξαι
381	85v	Rom.7.19-Rom.7.20	τλδ	εἰ δὲ ὁ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο	σχεδὸν γὰρ καὶ αβουλητως πρὸς τὸ κακὸν συναρπαζομαι ὡς είναι τὸ πᾶν τῶν τὴν ἁμαρτίαν ὑποτιθεμένων δαιμόνων μικρας γὰρ χώρας ἐπιλαβόμενοι ἐκ τῆς ἡμῶν ῥαθυμίας τὸ ὅλον ἀνατρέπουσιν
382ex	86r	Rom.7.20	τλε	ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία	ἐπὶ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ οὐκ εἶπεν οικησιν ἐπὶ δὲ τῆς ἁμαρτίας εἶπε λοιπὸν γὰρ ἐκ τοῦ ἀεὶ ἁμαρτάνειν εἰς ἕξιν τινα τῆς ἁμαρτίας ἤλθομεν τὸ γὰρ ἄγαν ἔθος ἴσα φύσει ἐστι
383	86r	Rom.7.20-Rom.7.21	τλϛ	εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῶ θέλοντι ἐμοι ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται	ἀσαφὲς τὸ εἰρημένον ἐστι δὲ ἐπαινῶ φησι τὸν νόμον κατὰ τὸ συνειδιος καὶ αὐτον δὲ εὑρίσκω τὸν νόμον ἐμοι τὸ καλὸν ποιεῖν προηρημενω προτροπὴν παρεχοντα τι οὖν μετὰ τοῦτο κακὸν πράσσω φησι ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται τουτέστιν ὅτι ἐπιμελῶς ἔγκειται ὥστε οὐδε βουλομένῳ μοι τὸ καλὸν πρᾶξαι ἱκανός ἐστι ὁ νόμος βοηθῆσαι πλὴν γὰρ τοῦ τι προτρέψασθαι οὐδὲν ἰσχύει τοιγαροῦν αφετεον τὸν νόμον τοῦτο γὰρ τὸ κατασκευαζομενον αὐτω καὶ προσελευστεον Χριστῷ ὃς οὐ προτρέπεται μόνον ἀλλὰ καὶ ἀναιρεῖ τὴν προγενομενην ἁμαρτίαν διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ μετὰ τοῦτο σώζει καὶ βοήθει
383Pha	86r	Rom.7.21
383Phb	86r	Rom.7.21
384	86r	Rom.7.21	^*		οἷον προτροπὴν καὶ συβουλην παρέχων τινα
385	86r	Rom.7.21-Rom.7.23	τλζ	συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσὶ μου ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοὸς μου	τέσσαρες εἰσιν ἐνταῦθα νόμο περὶ ὧν διαλαμβανει εἰς μὲν ὁ νόμος τοῦ θεοῦ δεύτερος δὲ ὁ ἀντιστρατευομενος τρίτος περὶ οὐ φησι τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τέταρτος περὶ οὐ λέγει τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου τούτων ὁ πρῶτος ^τὸ εὐαγγελικόν ἐστι παιδευμα εξωθην διὰ τοῦ κηρύγματος εισιων καὶ ρυθμιζων τὴν ψυχν ὁ δεύτερος ^ὁ ἀντιστρατευομενος καὶ οὗτος τῶν ἔξωθεν ἐστιν επεισιων κατὰ ἐνέργειαν τοῦ πονηροῦ καὶ τὴν ψυχὴν αιχμαλωτιζων ὁ τρίτος ^ὅν φησι νόμον νοὸς οὗτός ἐστιν ὁ τῆ φύσει ἡμῶν εγκατασπαρεις παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἐπὶ τὰ τῶ θεῶ φιλα παροτρυνων ὁ τέταρτος ^ὁ τῆς ἁμαρτίας νόμος οὗτός ἐστιν ὁ φιλαμαρτημων ὃς διὰ τῆς πρὸς τὸ κακὸν συνηθείας {ενεσκιρωσεν /ενεσκιρρωσεν }^ἐν ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ὅρα οὖν πως ἐκ διαμετρου ἐναντίοις περιεστοιχισμεθα νόμοις οἱ μὲν γὰρ δύο ἔξωθεν ἡμῖν {επησρευσιν /επεισρευσιν }^ὁ μὲν πρὸς αγαθοεργιαν προκαλουμενος τουτέστιν ὁ ευαγγελικος ὁ δὲ πρὸς κακίαν παρακαλῶν ὁ ἀντιστρατευομενος τοῦ πονερου νόμος οἱ δὲ λοιποὶ δύο ἔνδον εἰσι καὶ τὴν ψυχὴν συνέχουσὶν ὁ μὲν νόμος τοῦ νοὸς παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἡμῖν εγκατεσπαρμενος καὶ οδηγων πρὸς τὰ κρεῖττονα ὁ δέ γε τέταρτος ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας διὰ τὴν πρὸς τὸ κακὸν ἕξιν ενσκιρωθεις ἐν ἡμῖν διὸ πρόσχες πως ἀκριβῶς εἶπε βλέπω δέ φησι ἕτερον νόμον ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τοῦτω δὴ τῶ εμφυτω πρὸ τὰ καλὰ καὶ αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου ὡς εἰ ἔλεγεν ἔξωθεν εισπνεων συγκινει καὶ ερεθιζει πάντα τὸν ἐν ἐμοι αποκειμενον κονιορτὸν καὶ βορβορον ὃν ἡ πρὸς ἁμαρτίαν μοι εξις ενεπιλωσε καὶ ενεκαυσεν
385ex	86r	Rom.7.23	^*		οὕτως δὲ καὶ ὁ ἐν ἁγίοις Μεθοδιος ἐν τῶ λόγῳ περὶ ἀναστάσεως ἔφη καὶ γὰρ καὶ ὁ νόμος τοῦ θεοῦ ὁ ευαγγελικος κινει καὶ ερεθιζει τὰ ἐν ἡμῖν εμφυτα καὶ εγκατεσπαρμενα παρὰ τοῦ δημιουργὸ πρὸς αγαθοεργιαν σπερματα ἕκαστος γὰρ τῶν ἔξωθεν επεισιοντων τὸν οἰκεῖον καὶ καταλληλον τῶν ενδοθεν ἡμῖν ὄντων νομων κινων καὶ διερεθιζων ἡ εὐσεβεῖν ἡ ἀσεβεῖν ἡμᾶς προτρέπεται
385Ph	86r	Rom.7.23
386	86r	Rom.7.23	^*		καὶ ταῦτα μὲν ὁ ἐν ἅγιος Μεθοδιος εἰπὼν δὲ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον ἔσω ἄνθρωπον τὸν νοῦν ἤτοι τὴν ψυχὴν καλεῖ καί φησι θέλει ὁ νοῦς πράττειν ἅπερ ὁ νόμος λέγει ἂλλ ἐν αὐτω φησι τῶ καιρῷ τῆς ἁμαρτίας συναρπαζομαι διὰ τῆς ἁμαρτίας ταύτην γάρ φησι ἕτερον νόμον διὰ τὸ ἴδια τινα καὶ ἔξω τοῦ νόμου ἐπιτάσσειν οὗτος τοιγαροῦν ὁ νόμος ἤτοι ἡ ἁμαρτία απατα με διὰ τῆς ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν καὶ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς εγκειμενης ἐπιθυμίας καὶ αἰχμαλωτίζει με τὴν γὰρ ἐν ἡμῖν πρὸς τὸ συμφέρον ἐνοῦσαν ἐπιθυμίαν εἰς τὰ ασυμφορα τρεψασα ἡ ἁμαρτία ἡμῖν αὐτοῖς χρῆται καθ' ἡμῶν επιτειχισμασι
387ex	86v	Rom.7.23	τλθ	καὶ αἰχμαλωτίζοντὰ με	καλῶς εἶπεν αἰχμαλωτίζοντά με μαχης γὰρ κινουμενης μεταξὺ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν τοῦ νόμου επιταγματων ἤγουν τοῦ αντιλεγοντος λογισμοῦ τῆ ἁμαρτία απεισι νικήσασα ἡ ἁμαρτία αιχμαλωτον λαβοῦσα τὸν {ταλαιπορον /ταλαιπωρον }^*ἄνθρωπον
388	86v	Rom.7.23	τμ	τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας	νόμον ἁμαρτίας περιφραστικῶς τὴν ἁμαρτίαν καλεῖ
389	87r	Rom.7.23	τμα	τῶι ὄντι ἐν τοῖς μέλεσὶ μου	τὸ διὰ τῶν μελῶν μου φησι πολεμουντι μοι τοῦτο δὲ οὐ καταγνωσις τοῦ σώματος οὐ γὰρ εἰ βασιλέως οἰκίαν τυραννος καταλαβοι ἤδη τῆς οἰκίας ἡ αἰτία
390	87r	Rom.7.23-Rom.7.24	τμβ	ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος τις με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου	τις με ῥύσεται ἐκ τῶν σωματικων μου πράξεων τῶν τὸν νοητον επαγον τῶν θάνατον ἥτις με ῥύσεται ἀπὸ τοῦ μὴ συναρπαζεσθαι ὑπο τῶν ἐν τῶ σώματι ἐπιθυμιῶν αἱ θάνατός εἰσιν ἡμῖν τις με οὖν ἕτερος ἡ ὁ Χριστὸς τοῦτο γὰρ ηρεμα ἐμφαίνει οὔτε γὰρ ὁ νόμος ῥύεται οὔτε ἡ ἐμὴ προαίρεσις σπουδαζουσα
391	87r	Rom.7.24-Rom.7.25	τμγ	εὐχαριστῶ τῶ θεῶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	ὅτι αὐτός με φησιν {ερυσατο /ἐρρύσατο }^*διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
392	87r	Rom.7.25	τμδ	ἄρα οὖν αὐτος ἐγὼ τῶ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ θεοῦ	ὅσον φησιν ἧκεν εἰς τὴν προαίρεσιν τὴν ἐμὴν ὅπερ καὶ ἔλεγεν ἄνω συνήδομαι γὰρ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ
393	87r	Rom.7.25	τμε	τῆ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας	ἡ γὰρ ἁμαρτία διὰ τῆς σαρκὸς καὶ τῶν αὐτῆς ἐπιθυμιῶν τὰ ἑαυτῆς ἐνεργεῖ
395	87r	Rom.7.25-Rom.8.1	τμϛ	οὐδὲν ἄρα κατάκριμα τοῖς ἐν Xριστω Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	ἵνα μὴ λέγη τις τι οὖν οὐδε μία κατάδικη οὐ δὲ ἁμαρτία νυν ασφαλιζεται αὐτο οὐχί φησι ἂλλ ἐκείνοις ὅσοι μὴ ἑκοντες σαρκικην ζῶσι ζωὴν εἰ γὰρ μόνον προελοιντο πνευματικῶς ζῆν οὐχ αμαρτησονται ἐπὶ δέ γε τοῦ νόμου οὐδε ὁ βουλόμενος ζῆν ὀρθῶς ἴσχυε μηδενὸς βοηθουντος μηδὲ συνεπισχουντος ἐν δὲ Χριστῷ Ἰησοῦ οἷον τοῖς οὖσιν ἐν τῆ Χριστοῦ πίστει καὶ ελομενοις πνευματικην ζωήν
394	87r	Rom.8.1	^*		ευκολον τὸ μὴ ἁμαρτάνειν ὁ μὲν γὰρ νόμος φησι κατεδικαζε τοὺς ἁμαρτάνοντας ὁ δέ γε Χριστὸς οὐ μόνον τῶν προγενομενων απηλλαξεν ἁμαρτιῶν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον αχειρωτους ἐποίησε τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ οὐδὲν ἄρα κατάκριμα οἷον οὐδεμία διὰ ἁμαρτίαν κατάδικη
396	87r	Rom.8.1-Rom.8.2	τμζ	ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσε με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου	ὥσπερ νόμον ἁμαρτίας τὴν ἁμαρτίαν φησιν οὕτως καὶ νόμον πνεύματος τὸ πνεῦμα ὅπερ φησιν ἐστι ζωῆς χορηγον καὶ δοτικον τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ αὐτος γὰρ ὁ αἴτιος ἡμῖν τῆς δωρεᾶς τοῦ πνεύματος ὁ λύσας τὴν ἁμαρτίαν καὶ επισπασαμενος καθό ἐστιν ἄνθρωπος τὸ πνεῦμα καὶ ἡμῖν μεταδους τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου τοῦ ἔνθεν οδηγουν πρὸς τὰ βελτιω
396Ph	87r	Rom.8.2
397	87v	Rom.8.2-Rom.8.3	τμη	τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὦ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός	ὁρᾷς ὅτι οὐ τοῦ νόμου καταψηφιζεται οὐ γὰρ εἶπε τὸ πονηρὸν τοῦ νόμου ἐν ὧι εκακουργει ἀλλὰ τὸ ἀδύνατον καὶ ἐν ὧι ἠσθένει ὡς εἰ εἶπεν ἤθελε σῶσαι ἂλλ οὐκ ἴσχυσεν ἐν ὦ φησι ἠσθένει ἐπειδὴ ησεθενει διὰ τῆς σαρκὸς τουτέστι τοῦ σαρκικος καὶ φρονήματος αὐτῆς οὐ γὰρ τὴν σάρκα διαβαλλει
398	87v	Rom.8.3	τμθ	ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱον πέμψας	ἄνω εἰπὼν τὸ πνεῦμα ηλευθερωκεναι νυν τὸν υἱον λέγει κοινῇ γὰρ εὐδοκία τῆς ἁγίας τριάδος σεσωσμεθα
399	87v	Rom.8.3	τν	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	τὸ ἐν ὁμοιώματι οὐ πρὸς τὸ σαρκὸς ὅρα ἀλλὰ πρὸς τὸ σαρκὸς ἁμαρτίας οὐ γὰρ ἄλλην παρὰ τὴν ἡμῶν ηνωσεν ἑαυτῷ απαγε ἂλλ οὐχ αμαρτωλην ὡς εἰ εἶπεν ἐν ὁμοιώματι αμαρτωλης σαρκὸς ἀναμάρτητο δὲ οὕτως γὰρ καὶ ὁ ἐν ἁγίοις Κυριλλος ἐν βιβλίῳ ἱ τῆς κατὰ Ιουλιανου ὅτι σῶμά φησι Χριστοῦ οὐκ ἦν ἁμαρτίας σῶμα ἂλλ ὁμοίωμα σαρκὸς ἁμαρτίας
399ex	87v	Rom.8.3
400	87v	Rom.8.3	τνα	καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῆ σαρκί	οὐχ ἁπλῶς φησι οὐδε ανεξεταστως καθὸ δυνατός ἐστι κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἀλλὰ πρῶτον ελεγξας τὰ μεγιατα πταιουσαν καὶ αμαρτανουσαν
400Ph	87v	Rom.8.3
401	87v	Rom.8.3	^*		διὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ φησι τοῦτο γὰρ τὸ θαυμαστὸν ὅτι διὰ τῆς σαρκὸς τῆς πάλαι ἔνοχο οὔσης τῆ ἁμαρτία κατέκρινεν αὐτήν πως τῶ φυλάξαι δηλάδη ἀναμάρτητον ταύτῃ γὰρ νικησας αὐτὴν καὶ εκωλασε κολασις δὲ ἁμαρτίας ἡ αναιρεσης αὐτῆς καὶ οὕτω παραδοῦναι εἰς τὸν θεὸν ἐπὶ ἀναιρέσει τῆς ἁμαρτίας
402	87v	Rom.8.3-Rom.8.4	τνβ	ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	ἵνα μή τις λέγη καί τι πρὸς ἡμᾶς τοῦτό φησι ταῦτα ἐποίησεν ὁ Χριστὸς ἵνα ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου τὸ μὴ γενέσθαι ἡμᾶς υπευθυνους τῆ ἁμαρτία πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τισι τοῖς μή φησι εθελουσι σαρκικῶς ζῆν ἀλλὰ πνευματικῶς ἵνα γὰρ μὴ εἴπῃς ἐνίκησεν ὁ Χριστὸς καὶ οὐκέτι χρεία ζῆν ἀσφαλῶς προστεθεικε τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ὡς εἰ εἶπεν
403	87v	Rom.8.4
404	87v	Rom.8.4
405	87v	Rom.8.4
406	87v	Rom.8.4
407	87v	Rom.8.4
408	87v	Rom.8.4
409	87v	Rom.8.4
409Ph	87v	Rom.8.4
410	87v	Rom.8.4
411	87v	Rom.8.4
412	87v	Rom.8.4
413	87v	Rom.8.4
413Ph	87v	Rom.8.4
414	87v	Rom.8.4
414exa	87v	Rom.8.4
415ex	87v	Rom.8.4
415exb	87v	Rom.8.4
416	87v	Rom.8.4
417	87v	Rom.8.4
418	87v	Rom.8.4
418ex	87v	Rom.8.4
419	87v	Rom.8.4
420	87v	Rom.8.4
421	87v	Rom.8.4
422	87v	Rom.8.4
423	87v	Rom.8.4
424	87v	Rom.8.4
425	87v	Rom.8.4
426	87v	Rom.8.4
426Ph	87v	Rom.8.4
426ex	87v	Rom.8.4
427	87v	Rom.8.4
428	87v	Rom.8.4
429	87v	Rom.8.4
430	87v	Rom.8.4
431	87v	Rom.8.4
432	87v	Rom.8.4
433	87v	Rom.8.4
434	87v	Rom.8.4
435	87v	Rom.8.4
436	87v	Rom.8.4
437	87v	Rom.8.4
438	87v	Rom.8.4
438ex	87v	Rom.8.4
439	87v	Rom.8.4
440	87v	Rom.8.4
441	87v	Rom.8.4
442	87v	Rom.8.4
443	87v	Rom.8.4
444	87v	Rom.8.4
444ex	87v	Rom.8.4
445	87v	Rom.8.4
446	87v	Rom.8.4
447	87v	Rom.8.4
448	87v	Rom.8.4
449	87v	Rom.8.4
449ex	87v	Rom.8.4
449Ph	87v	Rom.8.4
450	87v	Rom.8.4
451	87v	Rom.8.4
451ex	87v	Rom.8.4
452	87v	Rom.8.4
453	87v	Rom.8.4
454	87v	Rom.8.4
455	87v	Rom.8.4
455ex	87v	Rom.8.4
455Ph	87v	Rom.8.4
456	87v	Rom.8.4
457	87v	Rom.8.4
458	87v	Rom.8.4
459	87v	Rom.8.4
459Ph	87v	Rom.8.4
460	87v	Rom.8.4
461	87v	Rom.8.4
462	87v	Rom.8.4
462ex	87v	Rom.8.4
463	87v	Rom.8.4
464	87v	Rom.8.4
464ex	87v	Rom.8.4
465	87v	Rom.8.4
466	87v	Rom.8.4
467	87v	Rom.8.4
468	87v	Rom.8.4
468Ph	87v	Rom.8.4
469	87v	Rom.8.4
469Ph	87v	Rom.8.4
470	87v	Rom.8.4
471	87v	Rom.8.4
472	87v	Rom.8.4
473	87v	Rom.8.4
474	87v	Rom.8.4
475	87v	Rom.8.4
476	87v	Rom.8.4
477	87v	Rom.8.4
477ex	87v	Rom.8.4
478	87v	Rom.8.4
478ex	87v	Rom.8.4
478Ph	87v	Rom.8.4
479	87v	Rom.8.4
479Ph	87v	Rom.8.4
480	87v	Rom.8.4
481	87v	Rom.8.4
482	87v	Rom.8.4
483	87v	Rom.8.4
484	87v	Rom.8.4
485	87v	Rom.8.4
486	87v	Rom.8.4
486exa	87v	Rom.8.4
486exb	87v	Rom.8.4
487	87v	Rom.8.4
488	87v	Rom.8.4
489	87v	Rom.8.4
489ex	87v	Rom.8.4
489Pha	87v	Rom.8.4
489Phb	87v	Rom.8.4
490	87v	Rom.8.4
491	87v	Rom.8.4
491Ph	87v	Rom.8.4
492	87v	Rom.8.4
492Ph	87v	Rom.8.4
493	87v	Rom.8.4
494	87v	Rom.8.4
494Ph	87v	Rom.8.4
495	87v	Rom.8.4
495Ph	87v	Rom.8.4
496	87v	Rom.8.4
497	87v	Rom.8.4
498	87v	Rom.8.4
499	87v	Rom.8.4
500	87v	Rom.8.4
501	87v	Rom.8.4
502	87v	Rom.8.4
502Ph	87v	Rom.8.4
503	87v	Rom.8.4
504	87v	Rom.8.4
505	87v	Rom.8.4
506	87v	Rom.8.4
507	87v	Rom.8.4
507Ph	87v	Rom.8.4
508	87v	Rom.8.4
509	87v	Rom.8.4
509ex	87v	Rom.8.4
510	87v	Rom.8.4
510exa	87v	Rom.8.4
510exb	87v	Rom.8.4
511	87v	Rom.8.4
511ex	87v	Rom.8.4
512	87v	Rom.8.4
513	87v	Rom.8.4
514	87v	Rom.8.4
515	87v	Rom.8.4
515ex	87v	Rom.8.4
515Ph	87v	Rom.8.4
516	87v	Rom.8.4
516Ph	87v	Rom.8.4
517	87v	Rom.8.4
518	87v	Rom.8.4
518Pha	87v	Rom.8.4
518Phb	87v	Rom.8.4
519	87v	Rom.8.4
519Ph	87v	Rom.8.4
520	87v	Rom.8.4
521	87v	Rom.8.4
522	87v	Rom.8.4
523	87v	Rom.8.4
524	87v	Rom.8.4
525	87v	Rom.8.4
526	87v	Rom.8.4
526Ph	87v	Rom.8.4
527	87v	Rom.8.4
527Ph	87v	Rom.8.4
528	87v	Rom.8.4
529	87v	Rom.8.4
530	87v	Rom.8.4
531	87v	Rom.8.4
531ex	87v	Rom.8.4
531Ph	87v	Rom.8.4
532	87v	Rom.8.4
533	87v	Rom.8.4
533Ph	87v	Rom.8.4
534	87v	Rom.8.4
535	87v	Rom.8.4
536	87v	Rom.8.4
537	87v	Rom.8.4
538	87v	Rom.8.4
539	87v	Rom.8.4
539ex	87v	Rom.8.4
540	87v	Rom.8.4
541	87v	Rom.8.4
541Ph	87v	Rom.8.4
542	87v	Rom.8.4
542Ph	87v	Rom.8.4
543	87v	Rom.8.4
544	87v	Rom.8.4
545	87v	Rom.8.4
546	87v	Rom.8.4
547	87v	Rom.8.4
547Ph	87v	Rom.8.4
548	87v	Rom.8.4
549	87v	Rom.8.4
550	87v	Rom.8.4
550Ph	87v	Rom.8.4
551	87v	Rom.8.4
552	87v	Rom.8.4
553	87v	Rom.8.4
554	87v	Rom.8.4
555	87v	Rom.8.4
556	87v	Rom.8.4
557	87v	Rom.8.4
558	87v	Rom.8.4
559	87v	Rom.8.4
560	87v	Rom.8.4
560ex	87v	Rom.8.4
561	87v	Rom.8.4
562	87v	Rom.8.4
563	87v	Rom.8.4
564	87v	Rom.8.4
565	87v	Rom.8.4
566	87v	Rom.8.4
566Ph	87v	Rom.8.4
567	87v	Rom.8.4
568	87v	Rom.8.4
569	87v	Rom.8.4
570	87v	Rom.8.4
571	87v	Rom.8.4
572	87v	Rom.8.4
573	87v	Rom.8.4
574	87v	Rom.8.4
575	87v	Rom.8.4
576	87v	Rom.8.4
577	87v	Rom.8.4
578	87v	Rom.8.4
579	87v	Rom.8.4
580	87v	Rom.8.4
581	87v	Rom.8.4
582	87v	Rom.8.4
583	87v	Rom.8.4
584	87v	Rom.8.4
585	87v	Rom.8.4
585Ph	87v	Rom.8.4
586	87v	Rom.8.4
587	87v	Rom.8.4
588	87v	Rom.8.4
589	87v	Rom.8.4
590	87v	Rom.8.4
591	87v	Rom.8.4
592	87v	Rom.8.4
593	87v	Rom.8.4
594	87v	Rom.8.4
595	87v	Rom.8.4
596	87v	Rom.8.4
596Ph	87v	Rom.8.4
597	87v	Rom.8.4
598	87v	Rom.8.4
599	87v	Rom.8.4
600	87v	Rom.8.4
601	87v	Rom.8.4
602	87v	Rom.8.4
603	87v	Rom.8.4
604	87v	Rom.8.4
605	87v	Rom.8.4
606	87v	Rom.8.4
607	87v	Rom.8.4
608	87v	Rom.8.4
608ex	87v	Rom.8.4
609	87v	Rom.8.4
609Ph	87v	Rom.8.4
610	87v	Rom.8.4
611	87v	Rom.8.4
612	87v	Rom.8.4
613	87v	Rom.8.4
613Ph	87v	Rom.8.4
614	87v	Rom.8.4
615	87v	Rom.8.4
616	87v	Rom.8.4
617	87v	Rom.8.4
618	87v	Rom.8.4
618Pha	87v	Rom.8.4
618Phb	87v	Rom.8.4
619ex	87v	Rom.8.4
619Ph	87v	Rom.8.4
620	87v	Rom.8.4
621	87v	Rom.8.4
621ex	87v	Rom.8.4
622	87v	Rom.8.4
623	87v	Rom.8.4
624	87v	Rom.8.4
625	87v	Rom.8.4
626	87v	Rom.8.4
627	87v	Rom.8.4
628	87v	Rom.8.4
629	87v	Rom.8.4
630	87v	Rom.8.4
631	87v	Rom.8.4
632	87v	Rom.8.4
633	87v	Rom.8.4
634	87v	Rom.8.4
635	87v	Rom.8.4
636	87v	Rom.8.4
637	87v	Rom.8.4
638	87v	Rom.8.4
639	87v	Rom.8.4
640	87v	Rom.8.4
641	87v	Rom.8.4
641ex	87v	Rom.8.4
642	87v	Rom.8.4
643	87v	Rom.8.4
643ex	87v	Rom.8.4
644	87v	Rom.8.4
645	87v	Rom.8.4
646	87v	Rom.8.4
647	87v	Rom.8.4
647Ph	87v	Rom.8.4
648	87v	Rom.8.4
648ex	87v	Rom.8.4
649ex	87v	Rom.8.4
650	87v	Rom.8.4
650Ph	87v	Rom.8.4
651	87v	Rom.8.4
652	87v	Rom.8.4
652Ph	87v	Rom.8.4
653	87v	Rom.8.4
654	87v	Rom.8.4
655	87v	Rom.8.4
656	87v	Rom.8.4
657	87v	Rom.8.4
658	87v	Rom.8.4
659	87v	Rom.8.4
660	87v	Rom.8.4
661	87v	Rom.8.4
662	87v	Rom.8.4
663	87v	Rom.8.4
663Ph	87v	Rom.8.4
664	87v	Rom.8.4
665	87v	Rom.8.4
666	87v	Rom.8.4
666Ph	87v	Rom.8.4
667	87v	Rom.8.4
668ex	87v	Rom.8.4
669	87v	Rom.8.4
669Ph	87v	Rom.8.4
670	87v	Rom.8.4
671	87v	Rom.8.4
672	87v	Rom.8.4
673	87v	Rom.8.4
674	87v	Rom.8.4
674Ph	87v	Rom.8.4
675	87v	Rom.8.4
676	87v	Rom.8.4
677	87v	Rom.8.4
678	87v	Rom.8.4
678Ph	87v	Rom.8.4
679	87v	Rom.8.4
680	87v	Rom.8.4
681	87v	Rom.8.4
682	87v	Rom.8.4
682Ph	87v	Rom.8.4
683	87v	Rom.8.4
683ex	87v	Rom.8.4
684	87v	Rom.8.4
684exa	87v	Rom.8.4
684exb	87v	Rom.8.4
684exc	87v	Rom.8.4
684exd	87v	Rom.8.4
685	87v	Rom.8.4
685Ph	87v	Rom.8.4
686	87v	Rom.8.4
687	87v	Rom.8.4
688	87v	Rom.8.4
688ex	87v	Rom.8.4
689	87v	Rom.8.4
690	87v	Rom.8.4
690Ph	87v	Rom.8.4
691	87v	Rom.8.4
692	87v	Rom.8.4
693	87v	Rom.8.4
694	87v	Rom.8.4
695	87v	Rom.8.4
696	87v	Rom.8.4
697	87v	Rom.8.4
698	87v	Rom.8.4
699	87v	Rom.8.4
700	87v	Rom.8.4
701	87v	Rom.8.4
702	87v	Rom.8.4
702Pha	87v	Rom.8.4
702Phb	87v	Rom.8.4
703	87v	Rom.8.4
704	87v	Rom.8.4
705	87v	Rom.8.4
706	87v	Rom.8.4
707	87v	Rom.8.4
707ex	87v	Rom.8.4
708	87v	Rom.8.4
709	87v	Rom.8.4
710	87v	Rom.8.4
710Ph	87v	Rom.8.4
711	87v	Rom.8.4
711Ph	87v	Rom.8.4
712	87v	Rom.8.4
713	87v	Rom.8.4
714	87v	Rom.8.4
715	87v	Rom.8.4
715Ph	87v	Rom.8.4
716	87v	Rom.8.4
717	87v	Rom.8.4
718	87v	Rom.8.4
719	87v	Rom.8.4
720	87v	Rom.8.4
721	87v	Rom.8.4
721Ph	87v	Rom.8.4
722	87v	Rom.8.4
723	87v	Rom.8.4
724	87v	Rom.8.4
725	87v	Rom.8.4
725Pha	87v	Rom.8.4
725Phb	87v	Rom.8.4
726	87v	Rom.8.4
727	87v	Rom.8.4
728	87v	Rom.8.4
729	87v	Rom.8.4
730	87v	Rom.8.4
731	87v	Rom.8.4
732	87v	Rom.8.4
733	87v	Rom.8.4
733Ph	87v	Rom.8.4
734	87v	Rom.8.4
735	87v	Rom.8.4
736	87v	Rom.8.4
736ex	87v	Rom.8.4
736Ph	87v	Rom.8.4
737	87v	Rom.8.4
738	87v	Rom.8.4
739	87v	Rom.8.4
740	87v	Rom.8.4
741	87v	Rom.8.4
742	87v	Rom.8.4
743	87v	Rom.8.4
744	87v	Rom.8.4
745	87v	Rom.8.4
745Ph	87v	Rom.8.4
746	87v	Rom.8.4
747	87v	Rom.8.4
748	87v	Rom.8.4
749	87v	Rom.8.4
750	87v	Rom.8.4
751	87v	Rom.8.4
751Ph	87v	Rom.8.4
752	87v	Rom.8.4
753	87v	Rom.8.4
754	87v	Rom.8.4
755	87v	Rom.8.4
756	87v	Rom.8.4
756ex	87v	Rom.8.4
757	87v	Rom.8.4
758	87v	Rom.8.4
759	87v	Rom.8.4
760	87v	Rom.8.4
760Ph	87v	Rom.8.4
761	87v	Rom.8.4
762	87v	Rom.8.4
762ex	87v	Rom.8.4
762exb	87v	Rom.8.4
763	87v	Rom.8.4
763Ph	87v	Rom.8.4
764	87v	Rom.8.4
765	87v	Rom.8.4
766	87v	Rom.8.4
767	87v	Rom.8.4
768	87v	Rom.8.4
769	87v	Rom.8.4
770	87v	Rom.8.4
771	87v	Rom.8.4
772	87v	Rom.8.4
773	87v	Rom.8.4
774	87v	Rom.8.4
775	87v	Rom.8.4
776ex	87v	Rom.8.4
777	87v	Rom.8.4
778	87v	Rom.8.4
779	87v	Rom.8.4
779Ph	87v	Rom.8.4
779ex	87v	Rom.8.4
779exb	87v	Rom.8.4
779exc	87v	Rom.8.4
780	87v	Rom.8.4
781	87v	Rom.8.4
782	87v	Rom.8.4
783	87v	Rom.8.4
783ex	87v	Rom.8.4
784	87v	Rom.8.4
785	87v	Rom.8.4
785ex	87v	Rom.8.4
785Ph	87v	Rom.8.4
786	87v	Rom.8.4
786Ph	87v	Rom.8.4
787	87v	Rom.8.4
787Ph	87v	Rom.8.4
788	87v	Rom.8.4
789	87v	Rom.8.4
790	87v	Rom.8.4
791	87v	Rom.8.4
792ex	87v	Rom.8.4
793	87v	Rom.8.4
794	87v	Rom.8.4
795	87v	Rom.8.4
796	87v	Rom.8.4
797	87v	Rom.8.4
798	87v	Rom.8.4
798Ph	87v	Rom.8.4
799	87v	Rom.8.4
800	87v	Rom.8.4
801	87v	Rom.8.4
801ex	87v	Rom.8.4
802	87v	Rom.8.4
803	87v	Rom.8.4
803ex	87v	Rom.8.4
803Pha	87v	Rom.8.4
803Phb	87v	Rom.8.4
804	87v	Rom.8.4
805	87v	Rom.8.4
806	87v	Rom.8.4
807	87v	Rom.8.4
808	87v	Rom.8.4
808ex	87v	Rom.8.4
808exb	87v	Rom.8.4
809	87v	Rom.8.4
810	87v	Rom.8.4
811	87v	Rom.8.4
812	87v	Rom.8.4
812ex	87v	Rom.8.4
813	87v	Rom.8.4
814	87v	Rom.8.4
815	87v	Rom.8.4
816	87v	Rom.8.4
817	87v	Rom.8.4
818	87v	Rom.8.4
819	87v	Rom.8.4
820	87v	Rom.8.4
821	87v	Rom.8.4
821Ph	87v	Rom.8.4
821ex	87v	Rom.8.4
822	87v	Rom.8.4
822Ph	87v	Rom.8.4
823	87v	Rom.8.4
824	87v	Rom.8.4
824ex	87v	Rom.8.4
825	87v	Rom.8.4
826	87v	Rom.8.4
827	87v	Rom.8.4
828	87v	Rom.8.4
829	87v	Rom.8.4
829Ph	87v	Rom.8.4
830	87v	Rom.8.4
831	87v	Rom.8.4
832	87v	Rom.8.4
833	87v	Rom.8.4
833ex	87v	Rom.8.4
833Pha	87v	Rom.8.4
833Phb	87v	Rom.8.4
834	87v	Rom.8.4
835	87v	Rom.8.4
836	87v	Rom.8.4
837	87v	Rom.8.4
838	87v	Rom.8.4
838Ph	87v	Rom.8.4
839	87v	Rom.8.4
840	87v	Rom.8.4
841	87v	Rom.8.4
842	87v	Rom.8.4
843	87v	Rom.8.4
843ex	87v	Rom.8.4
844	87v	Rom.8.4
845	87v	Rom.8.4
846	87v	Rom.8.4
847	87v	Rom.8.4
848	87v	Rom.8.4
849	87v	Rom.8.4
850	87v	Rom.8.4
851	87v	Rom.8.4
852	87v	Rom.8.4
853	87v	Rom.8.4
854	87v	Rom.8.4
855	87v	Rom.8.4
856	87v	Rom.8.4
857	87v	Rom.8.4
858	87v	Rom.8.4
859	87v	Rom.8.4
860	87v	Rom.8.4
861	87v	Rom.8.4
862	87v	Rom.8.4
863	87v	Rom.8.4
863ex	87v	Rom.8.4
864	87v	Rom.8.4
865	87v	Rom.8.4
866	87v	Rom.8.4
867	87v	Rom.8.4
868	87v	Rom.8.4
869	87v	Rom.8.4
870	87v	Rom.8.4
871	87v	Rom.8.4
871Ph	87v	Rom.8.4
872	87v	Rom.8.4
873	87v	Rom.8.4
874	87v	Rom.8.4
875	88r	Rom.8.4	^*	^*	αὐτὴν ἐκ τῶν επικειμενων ἀλλὰ παραστῆτε τουτέστι τὰ παρ' ὑμῶν εισενεγκατε καὶ χεῖρα ορεξατε
876	88r	Rom.8.4-Rom.16.2	ψλη	καὶ γὰρ αυτὴ προστάτις ἐγενήθη πολλῶν	μέγας ὁ ἔπαινος καὶ ἱκανὸς αὐτοὺς προτρέψασθαι
877	88r	Rom.16.2	ψλθ	καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ	τὸ μέγιστον εγκωμιον τελευταιον τέθεικε μακαρία γὰρ ὄντως ηδυνηθεισα προστῆναι καὶ αναπαυσαι τὴν ἁγίαν ψυχὴν τοῦ Παύλου αὐτοῦ ἐμοῦ τουτέστι τοῦ ἀπόστολο τοῦ κηρυκος τοῦ διδασκάλου τῆς οικονουμενης
878	88r	Rom.16.2-Rom.16.4	ψμ ^*	ἀσπάσασθε {Πρισκ[αν] /Πρίσκιλλαν }^*καὶ Ἀκύλαν τοὺς συνεργοὺς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν	συνεργησαν φησιν ἐν διδαχὴ ἐν πειρασμοῖς ἐν κινδύνοις μέγας δὲ ὁ ἔπαινος
879	88r	Rom.16.4	ψμα	οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησία τῶν ἐθνῶν	ἡ διὰ τὴν διδασκαλίαν {διὰ τῶν χρημάτων /διὰ τὴν τῶν χρημάτων }^*εἰς αὐτοὺς συνεισφοραν
880	88r	Rom.16.4-Rom.16.5	ψμβ	καὶ τὴν κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν	οὕτω δὲ οὗτοι ἦσαν ευδοκιμοι ὅτι τὸν οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν ἐποίησαν ἡ ὅτι πανοικὶ ἦσαν πιστοὶ ὡς τὸν οἶκον λοιπὸν ἐκκλησίαν είναι
881	88r	Rom.16.5	ψμγ	ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητὸν μου ὃς ἐστι ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας εἰς Χριστόν	μέγα τὸ είναι Παύλου ἀγαπητὸν τοῦ κρίσει καὶ οὐ πρὸς χάριν φιλεῖν ειδοτος ἀπαρχὴν δὲ αὐτον λέγει ἡ ὅτι πρῶτος ἐπίστευσεν ἡ ὅτι πλεῖον ἁπάντων ευλαβειαν επεδεικνυτο ἵνα δὲ μὴ νομίσῃς ὅτι ἐν κοσμικοις ἦν πράγμασιν ἀπαρχὴ προστίθησιν εἰς Χριστόν
882	88r	Rom.16.5-Rom.16.6	ψμδ	ἀσπάσασθε Μαριάμ	δείκνυσιν ὅτι μετὰ τῆς διδασκαλίας καὶ ἕτερα κεκμηκεν εἰς αὐτούς
883	88r	Rom.16.6	ψμε	ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ὑμᾶς	οὐ μόνον φησιν εἰς ἑαυτὴν ἐκοπίασεν ἵνα σωθῇ ἀλλὰ καὶ εἰς ὑμᾶς ἀπόστολο {ταξην /τάξιν }^*πληρουσα καὶ εὐαγγελιστοῦ πως οὖν εἴρηται διδάσκειν γυναικὶ οὐκ ἐπιτρέπω τῆς ἐν τῶ μέσῳ καὶ δήμῳ προεδριας αὐτὴν κωλύων καὶ τῆς ἐν βήματι καθέδρας οὐ τῆς τοῦ λόγου διδασκαλίας
884	88r	Rom.16.6-Rom.16.7	ψμϛ	ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου	μεῖζον τὸ εγκωμιον τὸ συναιχμαλώτους μου χαλεπωτερα γὰρ επασχον αιχμαλωτων διωκόμενοι υβριζομενοι ἀδικούμενοι
885	88r	Rom.16.7	ψμζ	οἵτινες εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις	μέγα μὲν καὶ τὸ είναι ἀποστόλους τὸ δὲ καὶ επισημους ἐν αὐτοῖς μέγιστον
886	88r	Rom.16.7	ψμη	oι καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ	ὅρα τὴν ἁγίαν ψυχὴν οὐκ ἐπαισχύνεται λέγων ὅτι πρὸ ἐμοῦ ἐπίστευσαν οὗτοι τῶ Χριστῷ
887	88r	Rom.16.7-Rom.16.8	ψμθ	ἀσπάσασθε Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητὸν μου ἐν κυρίῳ	μέγας ὁ ἔπαινος
888	88v	Rom.16.8-Rom.16.9	ψνα ^*	ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Xριστω καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητὸν μου	τοῦτο μεῖζον ὅτι καὶ συνήργει ἐν τῆ διδασκαλία
889	88v	Rom.16.9-Rom.16.10	ψνβ	ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ	οἷον ἀνεπίληπτον
890	88v	Rom.16.10	ψνγ	ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Αριστοβολυ	ἴσως οὐκ ἦσαν ὡς οἱ πρῶτοι διὸ οὔτε ονομαστι αὐτῶν ἐμνήσθη
891	88v	Rom.16.11	ψνδ	ἀσπάσασθε Ηρωδιωνα τὸν συνγγενη μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ {τῶ Ναρκίσσου /τῶν Ναρκίσσου }^*τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ	ισος πᾶσιν ὁ ἔπαινος ὅτι ἐν κυρίῳ ἦσαν τουτέστι πιστοί
891Ph	88v	Rom.16.11
892	88v	Rom.16.11-Rom.16.12	^*	ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ	περὶ τῆς Μαρίας ἄνω ἔλεγεν ὅτι πολλὰ εκοπιασε ταύτας δὲ ἔτι κοπιώσας λέγει διὸ μείζων ὁ ἔπαινος
893	88v	Rom.16.12	ψνε	ἀσπάσασθε Περσιδα τὴν ἀγαπητὴν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ	αὕτη μείζων Τρυφαινης καὶ Τρυφωσης ὅτί τε ἀγαπητῇ καὶ ὅτι πολλὰ ἐκοπίασεν
894	88v	Rom.16.12-Rom.16.13	ψνϛ	ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ	διπλοῦν {ἀγαθον είναι /ἀγαθον τὸ είναι }^*είναι καὶ τὸν υἱον ἀνεπίληπτον καὶ τὴν ματηρα εναρετον τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ καὶ ἐμοῦ
895	88v	Rom.16.13-Rom.16.14	ψνζ	ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμᾶν Πατροβαν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς	μέγα καὶ τούτοις τὸ είναι Παύλου ἀδελφούς
895Ph	88v	Rom.16.14
896	88v	Rom.16.14-Rom.16.15	ψνη	ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ καὶ Ὀλυμπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους	εἰ δὲ ἅγιοι οὐ μικρὸν αὐτοῖς τὸ εγκωμιον
897	88v	Rom.16.15-Rom.16.16	ψνθ	ἀσπάσασθε ἀλλήλους	νυν πάντας αναμιξ τίθησιν ἵνα μή τις λύπη γένηται τοῖς μὴ ονομαστι μνημονευθεισιν
898	88v	Rom.16.16	ψξ	ἐν φιλήματι ἁγίῳ	ἑνὶ γὰρ καὶ μὴ ἅγιον
899	88v	Rom.16.16	ψξα	ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Χριστοῦ	οὐκέτι τὸν δεινα ἡ τὸν δεινα ἂλλ εκοινοποιησεν αὐτοὺς τὸ ὑμᾶς εἰπών
900	88v	Rom.16.16-Rom.16.17	ψξβ	παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί	ξένον εἶδος συμβουλῆς ικετου γὰρ υπεδυ πρόσωπον καὶ ἀδελφοὺς καλεῖ μετὰ πολλῆς τῆς τιμῆς
901	88v	Rom.16.17	ψξγ	σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας	ἐρευναν φησι καὶ καταμανθανειν δείκνυσι δὲ τὸ δολερον αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ γίνονται κατάδηλὸ πονηροὶ ὄντες αυτὴ γὰρ μάλιστα ἐκκλησίας ανατροπη τὸ διηρησθαι ἀπ' ἀλλήλων
902	88v	Rom.16.17	^*	καὶ τὰ σκάνδαλα	μετὰ γὰρ τὴν διχοστασιαν εἴσοδον εὑρίσκει τὰ σκάνδαλα
903	88v	Rom.16.17	ψξδ	παρὰ τὴν διδαχὴν ἦν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας καὶ εκκλινατε ἀπ' αὐτῶν	τι δέ ἐστι τὰ σκάνδαλα ἑρμηνεύει αἱρέσεις φησι παρὰ τὴν διδαχὴν ὑμῶν επισειουσαι
904	89r	Rom.16.17-Rom.16.18	ψξε	οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῶ κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῆ ἑαυτῶν κοιλία	αἱ γὰρ αἱρέσεις πᾶσαι καὶ τὰ σκάνδαλα ἀπὸ τοῦ δουλεύειν πάθεσι καὶ γαστρὶ διό φησιν ὅτι οὐ δουλευουσι Χριστῷ ἀλλὰ κοιλία δοκεῖ δὲ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων αινιττεσθαι καὶ γὰρ Ἰουδαίων πάντες ὡς γαστριμαργων κατηγορουσί
905	89r	Rom.16.18	ψξϛ	καὶ διὰ τῆς {χρηλογιας /χρηστολογίας }^*καὶ εὐλογίας	ἄχρι φησι ῥημάτων ἡ θεραπεια ἡ δὲ διάνοια δολερα πρὸς ὑμᾶς καινὸν δὲ λέγει τρόπον ἀπάτης τὸ πρῶτον αὐτοὺς κολακευειν
906	89r	Rom.16.18	ψξζ	ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων	οὐκ εἶπεν ὑμῶν ἀλλὰ τῶν απλουστερων
907	89r	Rom.16.18-Rom.16.19	ψξη	ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο	καὶ ὅτι οὐχ ὑμᾶς ἀλλὰ τοὺς ακακους ἐξαπατῶσι δῆλον ἔνθεν ὅτι ἡ ὑμῶν ὑπακοὴ καὶ ἡ πείθω εἰς πάντας ἦλθε πολλοὺς δὲ αὐτοῖς εφιστησι μάρτυρας ἵνα μὴ αναισχυντησωσι πρὸς τὴν κακὴν διδακην
908	89r	Rom.16.19	ψξθ	χαίρω οὖν τὸ ἐφ' ὑμῖν	τοῖς μὴ εξαπατωμενοις φησι
909	89r	Rom.16.19	ψο	θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν είναι εἰς τὸ ἀγαθον ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν	ὑπαινίττεται ὅτι καὶ ἐξ αὐτῶν ἦσαν τινες απατωμενοι θέλω γάρ φησιν εἰς μὲν τὸ ἀγαθον είναι ὑμᾶς φρονιμους εἰς δὲ τὰ φαῦλα απειρους κακοῦ
909ex	89r	Rom.16.19
910	89r	Rom.16.19-Rom.16.20	ψοα	ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης	ἐπειδὴ ἦσαν διχοστασίαι τὸν τῆς εἰρήνης δοτηρα ἐπικαλεῖται ἵνα παύσῃ τὰ σκάνδαλα
911	89r	Rom.16.20	ψοβ	συντρίψει τὸν σατανᾶν ὑπο τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει	ὁ πολλῷ μεῖζον ἦν τὸ ὑποτάξαι
912	89r	Rom.16.20	^*		οὐ μόνον φησι τοὺς τὰ σκάνδαλα παρεμβαλλοντας συντρίψει ἀλλὰ καὶ αὐτον τὸν στρατηγον αὐτῶν σατανᾶν ἐν τάχει φησιν ἐκ τοῦ χρόνου τὴν παραμυθίαν κατασκευαζων
913	89r	Rom.16.20	ψογ	ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ' ὑμῶν	ανεμνησεν αὐτοὺς τῆς τοῦ θεοῦ χάριτος τῆς αὐτοὺς σωσασης εἰ δὲ ἐχθροὺς ὄντας ἔσωσε φησιν πολλῷ μᾶλλον νυν ὁρᾷς ὅτι μετὰ τῶν ἔργων καὶ χάριτος εἰς τὸ σωθῆναι δεόμεθα μετὰ γὰρ τὸ μαρτυρῆσαι αὐτοῖς ὑπακοὴν τότε τὴν χάριν επηυξατο
914	89r	Rom.16.20-Rom.16.21	ψοδ	ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργὸς μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος	εἶδες εγκωμιον τοῦ Τιμοθέου συνήργει δὲ αὐτω ἐν τῶ εὐαγγελίῳ
915	89r	Rom.16.21	^*	οἱ συγγενεῖς μου	συγγενεῖς φησι τοὺς εικοτας κατὰ τὴν εὐσέβειαν
916	89r	Rom.16.21-Rom.16.22	^*	ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ	ἀντὶ μεγάλου τεθηκεν ἐπαίνου τὸ είναι {υπογραφεα /υπογραφευς }^*Παύλου
917	89r	Rom.16.23	ψοε	ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης	τουτέστιν ὁ ξενοδοχοσμου καὶ πολὺς ὁ ἔπαινος ὅτι πᾶσαν αὐτος εξενοδοχει τὴν ἐκκλησίαν καὶ τὸν Παῦλον ὃς οὐκ ἂν ἁπλῶς παρ' αὐτω εξενισθη
918	89r	Rom.16.23	ψοϛ	ἀσπάζεται ὑμᾶς Eραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφος	τὴν ἀξίαν αὐτοῦ τέθεικεν ἵνα γνῷς ὅτι οὐ πλοῦτος οὐκ ἀξίωμα κωλυμα γίνεται τινι πρὸς τὸ ὀρθῶς βιουν ἡ πιστευεσαι
919	89r	Rom.16.23-Rom.16.24	ψοζ	ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	τῆς χάριτος μέμνηται τὸν εὐεργεσιῶν υπομιμνησκων τοῦ Χριστοῦ
920	89r	Rom.16.24	^*	μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν	οὕτως ἄρχεσθαι ἀπὸ τῆς εὐχῆς καὶ οὕτως καταπαυειν τὸν λόγον προσήκει εἰς εὐχὴν ταύτην γὰρ θεμέλιον ταύτην ὅρον ἀεὶ ποιεῖν αὐτω φίλον