A Transcription of Romans in 1997

Unit	Page	Verses	Attributions	Biblical	Comment
1	6r	Rom.1.1	α	Παῦλος	Τὸ ἀποῦσι γράφειν αἴτιον τοῦ κεῖσθαι αὐτοῦ τὸ ὄνομα διὰ τοῦτο δὲ ἀπὸ Σαύλου εἰς Παῦλον μετετέθη ἵνα μὴ δὲ ἐν τοῦτω ἔλαττον τι ἔχοι τοῦ κορυφαίου Πέτρου
1Ph	6r	Rom.1.1
2	6r	Rom.1.1	β	δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ	πολλοὶ δουλείας τρόποι καὶ πάντας ἔσχεν ὁ Παῦλος εἰς ὁ τῆς δημιουργίας εἰς ὁ τῆς πίστεως ἄλλος ὁ τῆς ἀποστολῆς
3	6r	Rom.1.1	γ ^*		Τὸ Ιησυς τὸ ἀνθρώπινον δηλοῖ τὴν δὲ τοῦ πνεύματος χρίσιν τὸ Χριστός
4	6r	Rom.1.1	δ	κλητὸς ἀπόστολος	ευγνωμονως ὁμολογεῖ ὅτι οὐχ ἑκὼν προσῆλθεν ἀλλὰ κληθεὶς κληθεὶς δὲ οὐκ εἰς πίστιν μόνην ἀλλὰ καὶ εἰς ἀποστολήν
5	6r	Rom.1.1	ε	ἀφωρισμένος	Άλλος μέν φησιν ἐν ἄλλοις ἐγὼ δὲ εἰς εὐαγγέλιον ἀφώρισμαι
5Ph	6r	Rom.1.1
6	6r	Rom.1.1	ϛ	εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ	θεὸν γὰρ ὄντα τὸν Χριστὸν εὐηγγελίζετο τὸν γὰρ πατηρα προηδεσαν ἐκ τῆς παλαιᾶς οὐδὲν δέ φησιν ἐρῶ σκυθρωπὸν ὡς οἱ προφῆται ἂλλ εὐαγγελίζομαι θεὸν ἐνηνθρωπηκότα
7	6r	Rom.1.2-Rom.1.3	ζ	ὁ προεπηγγείλατο διὰ τὴν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυίδ	Μηδείς φησι καινοτομεῖν με νομίσῃ πάλαι ἐπήγγελτο τοῦτο τὸ Εὐαγγέλιον τὸ δὲ ἐν Γραφαῖς δηλοῖ ὅτι οὐ μόνον ἔλεγον οἱ προφῆται ἀλλὰ καὶ ἔγραφον
7ex	6r	Rom.1.3
8	6r	Rom.1.3	η	κατὰ σάρκα	κατὰ γὰρ πνεῦμα υἱος θεοῦ ἦν
9	6r	Rom.1.4	θ	τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ	τοῦ ἀποδειχθέντος καὶ ἀποφανθέντος διά τε τῶν προφητῶν διά τε τῶν τοσούτων θεοσημειῶν διά τε τῆς ἀναστάσεως
9Ph	6r	Rom.1.4
10	6r	Rom.1.4	ι	ἐν δυνάμει	τουτέστιν οὐ χάριτι ὡς οἱ πολλοὶ ἀλλὰ δυνάμει οἰκεῖα ἦν ἐνήργει ἐν ταῖς θεοσημείαις
11	6r	Rom.1.4	ια	κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης	καὶ ἐκ τοῦ ἁγίου φησι πνεύματος ὁ παρέχει τοῖς εἰς αὐτον πιστεύουσιν
12	6r	Rom.1.4	ιβ	ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	καὶ ἐκ τῆς ἀναστάσεώς φησι καὶ τῆς τοῦ θανάτου καταλύσεως ἀναστάσεως δὲ ἧς αὐτος ἀνέστη ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός
12Ph	6r	Rom.1.4
13	6r	Rom.1.5	ιγ	δι' οὐ ἐλάβομεν χάριν	οὐκ ἐξ οἰκείων φησι κατορθωμάτων ἐλάβομεν τὴν ἀποστολὴν ἀλλὰ τὸ πᾶν χάριτος καὶ δωρεᾶς ἐστι
14	6r	Rom.1.5	ιδ	καὶ ἀποστολὴν εἰς ὑπακοήν	καίτοι τοῦ πνεύματος ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ ὡς ἐν ταῖς πράξεσι κεῖται ἀλλὰ πάντα κοινὰ οἶδεν τὰ τῆς ἁγίας τριάδος
14Ph	6r	Rom.1.5
15	6r	Rom.1.5	ιε	πίστεως	καὶ γὰρ οὐ δεῖ πολυπραγμονεῖν γέννησιν καὶ οὐσίαν θεοῦ ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
16	6r	Rom.1.5	ιϛ	ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνησιν	εἰ γὰρ καὶ μὴ αὐτος πάντα περιῆλθεν ἀλλὰ καὶ οὕτως πάντες ευγγελισθησαν διὰ τῶν λοιπῶν ἀποστόλων
17	6r	Rom.1.5	ιζ	ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ	οὐχ ἵνα τὴν οὐσίαν φησι τοῦ θεοῦ περιεργασωμεθα ἂλλ ἵνα τῶι ὀνόματι αὐτοῦ πιστεύσωσιν
18	6r	Rom.1.6	ιη	ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἐν οἷς ἔθνεσι τουτέστι μεθ' ὧν ἐθνῶν καὶ ὑμεῖς ἐκλήθητε οὐ γὰρ ἀφ' ἑαυτῶν ἥκατε καταστέλλει δὲ αὐτῶν τὸ φρόνημα ὡσεὶ ἔλεγεν μὴ νομίσητε ὡς βασιλεύουσα πόλις πλέον τι τῶν ἄλλων ἔχειν ἀλλὰ μετὰ τῶν λοιπῶν ἐθνῶν ἐκλήθητε
19	6r	Rom.1.7	ιθ	πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ	Οὐ γὰρ εσι [sic!]παρ' αὐτω διαστολὴ πλουσίου καὶ πένητος
20	6r	Rom.1.7	κ	ἀγαπητοῖς θεοῦ	πρῶτον τὸ ἀγαπητοῖς τέθεικε θεοῦ εἶτα τὸ κλητοῖς ἁγίοις δηλῶν ἐκ τῆς ἀγάπης είναι θεοῦ τὸν ἁγιασμον
21	6r	Rom.1.7	κα	κλητοῖς ἁγίοις	πανταχοῦ κλητοῖς λέγων τῆς τοῦ θεοῦ ἡμᾶς εὐεργεσίας ἀναμιμνήσκει
21Pha	6r	Rom.1.7
21Phb	6r	Rom.1.7
22	6v	Rom.1.7	κβ	χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη	οὐδεὶς γάρ φησιν ἐξ ἔργων δύναται σωθῆναι
23	6v	Rom.1.7	κγ	ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ	ἡ γὰρ ἀπὸ θεοῦ χάρις καὶ εἰρήνη τὸ βέβαιον ἔχει τὸ δὲ ἀπὸ πατρὸς τὴν υἱοθεσίαν ἐνδείκνυται
24	6v	Rom.1.8	κδ	πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ	ἔδει γὰρ ἐξ εὐχαριστίας προοιμιάσασθαι εὐχαριστεῖν δὲ οὐ μόνον ὑπὲρ τῶν ἰδίων κατορθωμάτων ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν τοῦ πλησίον τοῦτο γὰρ ἀγάπης
25	6v	Rom.1.8	κε	τῶ θεῶ μου	ἀγάπης σημεῖον τὸν γὰρ ἁπάντων θεὸν ἰδιοποῖεται
26	6v	Rom.1.8	κϛ	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν	αὐτος γὰρ ἡμῖν αἴτιος τῆς εἰς τὸν πατέρα εὐχαριστίας ὁ καὶ προσλαβόμενος ἡμᾶς καὶ τῶ ἰδίῳ αἵματι πρὸς αὐτον καταλλάξας
27	6v	Rom.1.8	κζ	ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῶ κόσμῳ	τὴν γὰρ τῶν Ῥωμαίων πίστιν οὐκ ἀπεικὸς ἦν λαλεῖσθαι παρὰ πάντων
28	6v	Rom.1.9	κη	μάρτυς γάρ μου ἐστιν ὁ θεός	εἰκοτως τὸν θεὸν ἄγει μάρτυρα ἀγνώστους ἀνθρώπους πείθειν βουλόμενος
29	6v	Rom.1.9	κθ Θεοδωρ(ητου)	ὦ λατρεύω	οἷον δουλεύω πολλὰ γὰρ εἴδη λατρείας καὶ γὰρ καὶ ὁ προσευχόμενος καὶ ὁ νηστείᾳ χρώμενος καὶ ὁ τοῖς θείοις λόγοις προσέχων καὶ μέντοι καὶ ὁ τῆς τῶν ξένων θεραπείας επιμελόμενος θεῶ λατρεύει ὁ δέ γε θεῖος ἀπόστολος λατρεύειν ἔφησε θεῶ τὸ τοῦ υἱοῦ προσφέρων τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγέλιον καὶ λατρεύειν ἐν τῶ πνεύματι τουτέστιν ἐν τῶ διδομένῳ χαρίσματι ἐκ τούτου δείκνυσι κατὰ τὸ ἀναγκαῖον μεριμνῶν ὑπὲρ αὐτῶν ὡς τὸν λόγον δεξαμένων καὶ δέχεσθαι μελλόντων
30	6v	Rom.1.9	λ	ἐν τῶ πνεύματί μου ἐν τῶ εὐαγγελίῳ	ἡ τοῦτό φησιν ὅτι οὐ τῆ ἐμὴ σπουδὴ υπερξε μοι τὸ λατρεύειν θεῶ ἀλλὰ τῆ τοῦ πνεύματος χάριτι ἡ ὅτι οὐ σαρκική μου ἐστιν ἡ λατρεία ἀλλὰ πνευματική
31	6v	Rom.1.9	λα	τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ὡς ἀδιαλείπτως	ὁρᾷς ὅτι ἄνω εἰπὼν εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ τοῦ Χριστοῦ ἔλεγεν
32	6v	Rom.1.9-Rom.1.10	λβ	μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου	ἀγάπης εἰλικρινοῦς τὸ καὶ μεμνῆσθαι καὶ ἀδιαλείπτως τοῦτο ποιεῖν καὶ μάλιστα ἐν προσευχαῖς
33	6v	Rom.1.10	λγ	δεόμενος εἰ πως ἤδη ποτε	καὶ γὰρ ἐλθεῖν ἠπείγετο καὶ παρὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τοῦτο πρᾶξαι οὐκ ἐβούλετο τὸ δὲ ἤδε ποτε ἀντὶ τοῦ ὀψέ ποτε ὅπερ ἐστι σφόδρα επειγομένου
34	6v	Rom.1.10	λδ	εὐοδωθήσομαι ἐν τῶ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	εὐκολίαν φησι σχοίην καὶ ἐπὶ καλῷ τὴν πρὸς ὑμᾶς ὁδόν
35	6v	Rom.1.11	λε	ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς	οὐχ ἁπλῶς δέ φησι καὶ ἀνόητως ἰδεῖν ὑμᾶς σπουδάζω ἂλλ ώστε χάρισμα μεταδοῦναι λέγει δὲ τὴν διδαχὴν καὶ τὴν κατήχησιν τοῦτο γὰρ τὸ στηριχθῆναι εἰκὸς ἀκμὴν σαλευομένων αὐτῶν
36	6v	Rom.1.11	λϛ	ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικόν	τὸ ἵνα τι μετριάζοντος ἐστιν ὡσεὶ εἶπεν ἵνα μικροντι τὸ δὲ μεταδῶ δηλοῖ ὅτι οὐκ ἐμόν τι δώσω ἂλλ ὅπερ καὶ ἐγὼ ἔλαβον
37	6v	Rom.1.11	λζ	εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς τοῦτο δὲ ἐστιν	οὐ γὰρ μικρὸν χάρισμα τὸ μὴ σαλεύεσθαι τῆ πι[στει]
37Ph	6v	Rom.1.11
38	6v	Rom.1.12	λη	συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν	ἐπειδὴ στηριγμοῦ ἐμνήσθη ἵνα μὴ λυπήση αὐτοὺς ὡς ὅτι σαλεύονται ἐπάγει τὸ συμπαρακληθῆναι τοῦτ' ἐστιν ἵνα καὶ ἐγὼ ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς ἐμε παρακαλέσητε τῆς γὰρ ἀλλήλων φησι δεόμεθα παρακλήσεως διὰ τῆς ἐνούσης ἡμῖν πίστεως σφόδρα δὲ μετριάζει ἑνὶ δὲ καὶ οὕτως νοῆσαι τὴν παράκλησιν ἵνα ὑμεῖς μὲν παρ' ἐμοῦ εἰς τὴν πίστιν παρακληθῆτε ἐγὼ δὲ εἰς εὐφροσύνην ὁρῶν ὑμᾶς πεπιστευκότας
39	6v	Rom.1.12-Rom.1.13	λθ	διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	πολλῶν γὰρ πιστῶν συνοδος μεγίστην ἐργάζεται παρακλησις
38Ph	6v	Rom.1.13
40	7r	Rom.1.13	μ	καὶ ἐκωλύθην	εἰ οὖν εὐχὴ ἐλθεῖν καὶ ἐπὶ ὠφέλεια ἔρχῃ τι μὴ παραγίνῃ ἐκωλύθην φησιν
41	7r	Rom.1.13	μα	ἄχρι τοῦ δεῦρο	οὐκέτι δὲ περιεργάζεται τὴν αἰτίαν τῆς κωλύσεως οὐ γὰρ ἡμῶν τὸ ἀπαιτεῖν εὐθύνας θεὸν ὧν κελεύει ἀλλὰ μόνον ὑπακούειν
42	7r	Rom.1.13	μβ	ἵνα τινα καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθώς	πάντως εἴποι τις διὰ τοῦτο ἐκωλύθης ὅτι οὐ κατὰ θεὸν ἐλθεῖν ἐβούλου οὐμενοῦν φησι καρπὸν γὰρ ἔχειν καὶ ἐν ὑμῖν ἤθελον καρπὸν λέγων τὸ εἰς πίστιν αὐτοὺς έναγαγειν
41Ph	7r	Rom.1.13
43	7r	Rom.1.13	μγ	καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν	τῶ συνάπτειν αὐτοὺς τοῖς {λοιπούς /λοιποῖς }^*καταστελλεει αὐτῶν τὸ φρόνημα
44	7r	Rom.1.14	μδ	Ἕλλησί τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις	ὥσπερ φησιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις οὕτω καὶ ὑμῖν ὀφειλέτης εἰμι
45	7r	Rom.1.14	με	ὀφειλέτης εἰμι	οὐδὲν ἴδιον φησι δίδωμι ὀφειλέτης εἰμι πᾶσιν εὐαγγελίσασαι καὶ πληρῶσαι τὴν δοθεῖσάν μοι ἐντολήν
46	7r	Rom.1.15	μϛ	οὕτως τὸ κατ' ἐμε πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι	ὥσπερ φησιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμι οὕτως καὶ ὅσον ἧκεν εἰς τὴν ἐμὴν σπουδὴν καὶ προθυμίαν καὶ ὑμῖν εὐαγγελίσασθαι χρεωστῶ τὸ γὰρ ὀφειλέτης εἰμι ἀπὸ κοινοῦ δεκτέον
47	7r	Rom.1.16	μζ	οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ	ἐπεὶ δὲ τοῖς ἀπίστοις πολλὰ ἄδοξα δοκεῖ είναι ἐν τῶ Εὐαγγελίῳ οἷον ὁ σταυρὸς ὁ θάνατος ἡ τῶν Ἰουδαίων παροινία τέως αὐτοὺς τοῦτο διδάσκει μηδὲν ἐν αὐτω ἄδοξον ὑπονοεῖν καὶ διὰ τοῦτο αισχύνεσθαι εἶτα λοιπὸν προβαίνων καὶ ἐξαίρει τὸ Εὐαγγέλιον
46ex	7r	Rom.1.16	κ(αι) αλλως		ἐπειδὴ πολλοῖς προτερήμασιν οἱ Ῥωμαῖοι μέγα ἐφρόνουν οἷον πλουτῷ δυναστεια σοφία ὑμεῖς μέν φησιν ἐπὶ τούτοις φρονεῖτε ἐγὼ δὲ θεὸν κηρύξων ἔρχομαι ἐν μέσῳ ὑμῶν καὶ οὐκ αἰσχύνομαι διατὶ δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν τῶν δεχομένων
48	7r	Rom.1.16	μη	δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῶ πιστεύοντι	καλῶς τὸ εἰς σωτηρίαν ἑνὶ γὰρ καὶ εἰς τιμωρίαν δύναμις θεοῦ εἰς σωτηρίαν δὲ οὐ παντὶ ἀλλὰ τῶ πιστεύοντι τοῖς γὰρ ἀπειθοῦσι κόλασιν ἀπειλεῖ τὸ Εὐαγγέλιον
47Ph	7r	Rom.1.16
49	7r	Rom.1.16	μθ	Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι	ῥήματος μόνον τιμὴ τὸ πρῶτον οὐ χάριτος πλεονασμός
50	7r	Rom.1.17	ν	δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ	ἵνα γὰρ μὴ σωτηρίαν καὶ δικαιοσύνην ἀκούων ἐνταῦθα μόνον αὐτὴν συμβαίνειν νομίσῃς ἐπάγει τὸ ἀποκαλύπτεσθαι ὅπερ καὶ τὴν ἐκεῖ δηλοῖ ὥς νυν αὐτῆς μὴ πάσης πεφανερωμένης
49Ph	7r	Rom.1.17
51	7r	Rom.1.17	να	ἐν αὐτω ἀποκαλύπτεται	τῶ Εὐαγγελίῳ δηλονότι
50Pha	7r	Rom.1.17
50Phb	7r	Rom.1.17
52	7r	Rom.1.17	νβ	ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται	ἀπὸ πίστεως ἄρχεται καὶ εἰς τὸν πιστεύσαντα λήγει ἡ ὅτι ἐκ πίστεώς τε ἄρχεται καὶ εἰς πίστιν ὀφείλει λήξαι ὡς οὐκ ὀφειλοντων ἡμῶν ἅπαντα τὰ ἐν αὐτω περιεργάζεσθαι
51exa	7r	Rom.1.17	τ(ου) α(υ)τ(ου) s	εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται	δεῖ γὰρ πιστεῦσαι τοῖς προφεταις καὶ δι' ἐκείνων εἰς τὴν τοῦ Εὐαγγελίου πίστιν ποδηγηθῆναι
51exb	7r	Rom.1.17	αλλ(ως)		ὁ γὰρ τῶ δεσπότῃ πιστεύων Χριστῷ καὶ τοῦ βαπτίσματος τὴν χάριν δεξάμενος ποδηγεῖται διὰ τούτων εἰς τὸ πιστεῦσαι τοῖς μέλλουσιν ἀγαθοῖς τῆ ἐκ νεκρῶν ἀναστάσει τῆ αἰωνίῳ ζωὴ καὶ τῆ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
51exc	7r	Rom.1.17	Ακακι(ου) ^*		τῶ μὲν Ἰουδαίῳ ἐκ τῆς τοῦ θέτου νόμου πίστεως εἰς τὴν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶ δὲ Ἕλληνι ἐκ τῆς τοῦ φυσικοῦ εἰς τὴν αὐτὴν Ἰησοῦ Χριστοῦ πίστιν
53	7v	Rom.1.17	νγ	ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται	ἵνα γὰρ μὴ δόξῃ ἀπίθανον είναι τὸ ῥῆμα ὅτι πίστις σωτηρίαν δωρεῖται καὶ διακιοσύνην παράγει τὸν Αμβακουν μάρτυρα
54	7v	Rom.1.18	νδ	ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν	ἐν τῆ τῆς κρίσεως ἡμέρα
55	7v	Rom.1.18	νε	ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων	ἡ μὲν γὰρ δικαιοσύνη μονοειδὴς ποικίλη δὲ ἡ περὶ τὰ δόγματα ἀσεβεῖ καὶ ἡ περὶ τὴν πολιτείαν κακία
56	7v	Rom.1.18	νϛ	τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίαι κατεχόντων	ἀλήθεια μὲν ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις ἀδικία δὲ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατέχουσιν ὅσοι τὸ σέβας τοῦ θεοῦ περιάπτουσιν εἰδώλοις τὸ δὲ κατεχόντων οἷον φυλαττόντων
55Ph	7v	Rom.1.18
57	7v	Rom.1.19	νζ	διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ	ἡ γὰρ γνῶσις τοῦ θεοῦ φανερά φησιν ἐστιν ἐν αὐτοῖς καὶ πᾶσι διὰ γὰρ τῆς ὁρωμένης κτίσεως ὁ ἀόρατος θεὸς γινώσκεται τοιγαροῦν οἱ τοιοῦτοι ἑκοντες ἀποπλανῶνται
56Ph	7v	Rom.1.19
58	7v	Rom.1.19	νη	φανερὸν ἐστιν ἐν αὐτοῖς ὁ γὰρ θεὸς αὐτοῖς	διὰ τοῦ κάλλους καὶ μεγέθους τῆς κτίσεως
59	7v	Rom.1.19	νθ	ἐφανέρωσε	τῶ τὴν κτίσιν προθεῖναι πᾶσι διδάσκαλον οἱ οὐρανοὶ γάρ φησι διηγοῦνται δόξαν θεοῦ
60	7v	Rom.1.20	ξ	τὰ γὰρ ἀορατα αὐτοῦ	ἐπειδὴ εἶπεν ὅτι τὴν ἰδίαν γνῶσιν ὁ θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσεν αὐτοὶ δὲ αὐτον ἑκοντες παρέδραμον νυν τοῦτο ἀποδείκνυσι καί φησιν ὅτι δι' ὧν ἐποίησεν ὁ θεὸς οἷον διά τε τῶν ἀόρατων διά τε τῶν ὁρατῶν ἔδειξεν ἑαυτοῦ τὸ μεγαλεῖον ἡ κτίσις γὰρ φωνὴν ἀφιεῖσα διὰ τῆς ὄψεως τὸν δημιουργὸν ἀνακήρυσσει ἀορατα δέ φησιν ἀγγέλους καὶ πᾶσαν τὴν ἐν οὐρανοῖς δύναμιν ποιήματα δὲ τὰ ὁρώμενα οἷον οὐρανὸν θάλασσαν ὅρα οὖν τι φησι καὶ τὰ ἀορατα αὐτοῦ φησι διὰ τῶν ὁρατῶν γίνεται δῆλα ὁ γὰρ οὐρανόν φησιν ὁρῶν ἐν θυμηθησεται πάντως ὅτι καὶ ἐν τος αὐτοῦ ἐστι τινα λειτουργικὰ πνεύματα ὥστε τὸ ἀφανὲς ἐκ τοῦ φανεροῦ σαφηνίζεται
59Ph	7v	Rom.1.20
61	7v	Rom.1.20	ξα	ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποημασι νοούμενα καθορᾶται	ἵνα γὰρ μὴ συναιδους θεῶ νομίσῃς τοὺς ἀγγέλους ὑπο κτίσιν αὐτοὺς ἄγει τὰ ἀορατα γάρ φησι ποία ταῦτα τὰ ἀπὸ κτίσεως κόσμου εἰς γένεσιν παραχθέντα καλῶς δὲ τὸ καθορᾶται ἐκ γὰρ τῶν ὁρατῶν τὰ νοητὰ γινώσκεται
60ex	7v	Rom.1.20	Κυ(ριλλου) s	ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις	Πῶς γινώσκεται διὰ τῆς δημιουργίας ἡ ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις ὅτι φθαρτὴν ἐχοντων τὴν φύσιν τῶν παρηγμένων εἰς γένεσιν καὶ κεκλημένων ἐν χρόνῳ πρὸς ὕπαρξιν ἔσται που πάντως ὁ τούτων δημιουργὸς ἄφθαρτος καὶ ἀΐδιος
60Ph	7v	Rom.1.20
62	7v	Rom.1.20	ξβ	καὶ θειότης εἰς τὸ είναι αὐτούς	αποκοινουνοουμεν ἡ καθορᾶται
63	7v	Rom.1.20	ξγ	ἀναπολογήτους	τοσούτων γὰρ ὄντων τῶν δεικνύντων τὸ τοῦ θεοῦ μεγαλεῖον τι ἀπολογήσονται οἱ ἑκοντες αποτυφλοθεντες οὐκ αυτὴ δὲ σπουδὴ τῶ θεῶ γέγονεν ἄπαγε εἰ καὶ οὕτως ἐξέβη
64	7v	Rom.1.21	ξδ	διότι γνόντες τὸν θεόν	ἔγνωσαν γὰρ διὰ τῆς κτίσεως ἂλλ ἑκοντες παρέδραμον καὶ οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν
63Pha	7v	Rom.1.21
63Phb	7v	Rom.1.21
65	8r	Rom.1.21	ξε	οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν	ανθ ὧν γὰρ εδειδοξασαι καὶ εὐχαριστῆσαι ὅτι τὸν ὀρώμενον κόσμον δι' ἡμᾶς συνεστήσατο ἐκ τοῦ ἐναντίου καὶ ἠτίμασαν
65Ph	8r	Rom.1.21
66	8r	Rom.1.21	ξϛ	ἂλλ εμεαταιωθησαν	ἐπλανήθησαν φησι καὶ τοῦ παντὸς ἐξέπεσον
67	8r	Rom.1.21	ξζ	ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν	εἰπὼν ὅτι ἑκοντες ἐτυφλώθησαν λέγει καὶ τὴν αἰτίαν ἤδε ἐστι τὸ πάντα λογισμοῖς ἐπιτρέψαι καὶ οὐχὶ πίστει βουλόμενοι γὰρ ἐν σχήματι τὸν ἀσχημάτιστον καὶ ἐν εἴκοσι σωματικαῖς τὸν άσώματον καταλαβεῖν ἐπλανήθησαν οὐ δυνηθέντων τῶν λογισμῶν πρὸς τὸ πέρας ἐξικέσθαι οἷον πόθεν δῆλον ὅτι οὐρανὸν ἡ γῆν ἐποίησέν τις δὲ πατὴρ θεοῦ ἡ τις αἰτία τῆς ὑποστάσεως ἡ αὕτη ἡ ὑπόστασις
68	8r	Rom.1.21	ξη	καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία	νεφεσι γὰρ ὁμοιωθέντες οἱ λογισμοὶ ἐσκότισαν αὐτῶν τὴν καρδίαν ἀσύνετον δέ φησι διὰ τὸ μὴ θελῆσαι πίστει τὸ πᾶν παραλαβεῖν
69	8r	Rom.1.22	ξθ	φάσκοντες είναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν	ἤδε αἰτία τοῦ τὸ πᾶν τοῖς λογισμοῖς ἐπιτρέψαι τὸ οἴεσθαι σοφοὺς είναι καὶ ἑαυτοῖς ἀρκεῖν πρὸς πᾶσαν κατάληψιν διὸ καὶ ἐμωράνθησαν τι γὰρ ἀνοητότερον τοῦ λίθοις καὶ ξύλοις προσκυνεῖν
70	8r	Rom.1.23	ο	καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ	εἶχον οὖν τὴν εἴδησιν τοῦ θεοῦ ἀλλὰ ταύτην δόντες ἀντέλαβον δόξαν καὶ σέβας εἰδώλων δόξαν δὲ θεοῦ τὸ δημιουργικὸν τὸ προνοητικὸν ταύτην τοιγαροῦν προσεκύρωσαν εἰδώλοις ἐν ὁμοιώμασιν ἀνθρώπων καὶ πετηνῶν καὶ τῶν λοιπῶν καὶ αἰσχύνονται οἱ σοφοὶ τὰ θεοῦ ἴδια καὶ ἐξαίρετα ἑρπετοῖς προσάψαντες
71	8r	Rom.1.23	οα	ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετηνῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν	καὶ αὐτο τὸ είναι τὸν ἄνθρωπον φθαρτὸν ἦρκε αὐτῶν ἐλέγξαι τὴν ἄνοιαν τὸ δὲ καὶ ἐν τοῖς ὁμοιώμασι τοῦ φθαρτοῦ προσκυρῶσαι τὴν τοῦ θεοῦ δόξαν τῆς ἄγαν ἐστι παραπληξίας
72	8r	Rom.1.24	οβ	διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς	οὐκ αὐτος παραδοὺς ἄπαγε ἂλλ αὐτος μὲν αὐτῶν ἠμέλησεν ἀναξίων ὄντων κηδεμονίας λοιπὸν δὲ λαβὼν αὐτοὺς ὁ σατανᾶς πάρεδωκεν εἰς απαρεδωκεν τὴν συγχώρησιν οὖν τοῦ θεοῦ παράδοσιν λέγει
72Ph	8r	Rom.1.24
72exa	8r	Rom.1.24
72exb	8r	Rom.1.24	Οικουμενιου ^*		ἡ τάχα ἑαυτοὺς παρέδωκαν ἐπειδὴ τοῦτο ἐπεθύμουν ἐν γὰρ ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν φησι
73	8r	Rom.1.25	ογ	οἵτινες μετήλλαξαν	ὁρᾷς πάλιν τὸ μετήλλαξαν σημαῖνον ὅτι κατὰ εἴδησιν μετήλλαξαν
74	8r	Rom.1.25	οδ	τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	τουτέστιν ἐπὶ θεοῦ λέγεσθαι καὶ νοεῖσθαι τὸ ἀληθὲς δυνάμενα περιέθηκαν τῶ ψεύδει τουτέστι τοῖς εἰδώλοις
74exa	8r	Rom.1.25	Θεοδω(ρητου) s	τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	ἀλήθειαν θεοῦ καλεῖ τὸ θεὸς ὄνομα ψεῦδος δὲ τὸ χειροποίητον εἴδωλον δέον αὐτοὺς τὸν ἀληθῆ προσκυνῆσαι θεὸν τῆ κτίσει τὸ θεῖον σέβας προσήνκεγκαν
74exb	8r	Rom.1.25	Σευηρι(ανου) ^*		ὅτι ὁ μὲν θεὸς ἀληθῶς ἐστι θεὸς τὰ δὲ εἴδωλα οἷς προσεκύνησαν ψευδως προσαγορευονται θεοί
75	8v	Rom.1.25	οε	καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν	σέβοντες καὶ λατρεύοντες διετέλεσαν
76	8v	Rom.1.25	οϛ	τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα ὃς ἐστιν	ἀεὶ τῆ συγκρίσει φοβερώτερον ποιεῖ τὸν λόγον τῆ κτίσει φησι παρὰ τὸν κτίσαντα
77	8v	Rom.1.25	οζ	εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν	ἂλλ οὐ παρὰ τοῦτό φησι παρεβλάβη τι ὁ θεὸς εἰς τὴν οἰκείαν δόξαν ὁ μὲν γὰρ ἔμεινεν καὶ οὕτως εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας αὐτῶν δὲ αἱ προλεχθεῖσαι ἀμοιβαὶ καὶ αἱ προλεχθησόμεναι ἀτιμίαι τοῦ σώματος καὶ ἀντιδόσεις
78	8v	Rom.1.26	οη	διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν	διὰ τοῦτο ποῖον ἐπειδὴ ἐλάτρευσαν τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα
79	8v	Rom.1.26	οθ	μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν	ἔχοντες γὰρ ἐκ φύσεως μίξιν νόμιμον μετήλλαξαν αὐτήν
80	8v	Rom.1.26-Rom.1.27	π	εἰς τὴν παρὰ φύσιν ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρρενες ἀφέντες	αἰσχρότατον τι λέγει ἐπικεκαλυμμένως
81	8v	Rom.1.27	πα	τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας	δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον τοῖς θείοις νόμοις ἀλλὰ καὶ τοῖς τῆς φύσεως ἐπολέμουν
82	8v	Rom.1.27	πβ	ἐξεκαύθησαν ἐν τῆ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἦν	πολλὴν μανίαν καὶ οἶστρον δηλοῖ τὸ ἐξεκαύθησαν
83	8v	Rom.1.27	πγ ^*		οὐκ εἶπεν τὴν ἐπιθυμίαν ἀλλὰ τὴν ἀσχημοσύνην δηλῶν ὅτι καὶ αὐτὴν τὴν φύσιν κατησχυναν
84	8v	Rom.1.27	πδ ^*		ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν τὰ πάθη ἂλλ ὅτι σπουδὴν εἶχον ἐργάζεσθαι αυτὰ τὸ γὰρ κατὰ ἐπίτασίν τινα καὶ φιλονεικίαν δηλοῖ ὡς εἰ τις φιλονεικοίη ὅπως μᾶλλον προσκρουσθη θεῶ
85	8v	Rom.1.27	πε	ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες	ἦν προσῆκον ἦν ἥτις αὐτοῖς ὠφείλετο τοιούτοις οὖσιν
86	8v	Rom.1.27	πϛ ^*		τὸν ὀφειλόμενον μισθὸν τῆ πλάνη αὐτῶν πλάνην δέ φησι τὸ προσκυνῆσαι τῆ κτίσει ἦν ἀπολαμβάνουσιν ἐν ἑαυτοῖς γυνὴ ἀπὸ γυναικὸς καὶ ἀνὴρ ἀπὸ ἀνδρὸς ἐν ασχημονουντες ἐπειδὴ γὰρ τοῖς περὶ γεέννης λόγοις οὐκ ἐπίστευον ταύτην αὐτοῖς ἀντιμισθίαν ὁ Παῦλος προφέρει ἦν καὶ ἠρυθρίων
87	8v	Rom.1.28	πζ	καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει	ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀγνοίας ἦν ἡ πλάνη ἂλλ εἰδήσεως μᾶλλον δὲ καὶ τούτων τινας αἰνίττεται εἰ καὶ ὡς ἐπὶ ἑτέροις ἐσχημάτισται ὁ λόγος
88	8v	Rom.1.28	πη	παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα	τῆ γὰρ ἀποστροφὴ τοῦ θεοῦ εἰσάγεται νοῦς ἀδόκιμος παρὰ τῶν δαιμόνων τοῦτο παράδοσιν ἔθος καλεῖν τῆ γραφή
89	9r	Rom.1.29-Rom.1.30	πθ	πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικία πορνεία πονηρίᾳ πλεονεκξια κακία μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστὰς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστὰς ὑπερηφάνους	οὐδέν φησι συμμετρον ἀλλὰ πεπληρωμένους πάσης ἀδικίας ὅταν γὰρ ἀποστροφὴ γένηται θεοῦ εἰκοτως πάντα ἀντεισέρχεται τὰ κακὰ εἶτα γενικῶς εἰπὼν τὴν ἀδικίαν λοιπὸν καὶ τοῖς ἐιδικωτέροις αὐτῆς ἐπεξέρχεται
89ex	9r	Rom.1.30	Γενναδιου s	πεπληρωμένους πάσηι ἀδικίαι πορνείαι πονεριαι πλεονεκξιαι κακίαι μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστὰς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστὰς ὑπερηφάνους	καὶ ἑνὶ τοῦτω τῶ τῆς ἀδικίας προσρήματι κοινῇ τὰ εἰς άλληλους αὐτῶν πάντα περιλαβὼν ἁμαρτήματα ἐν τοῖς ἑξῆς ἀπαριθμεῖται καθ' ἕκαστον καὶ πονηρίαν μὲν λέγει τὸν ἐκ κατασκευῆς εἰς τινα παρὰ τοῦ πόνον γινόμενον πλεονεξίαν δὲ τὴν ὑπὲρ τῆς ἐπιθυμίας τοῦ πλείονος βλάβην κακίαν δὲ τὴν τοῦ κακῶσαὶ τὸν πέλας σπουδὴν φθόνον δὲ τὴν ἐπὶ τοῖς τοῦ πλησίον καλοῖς βασκανίαν φόνον δὲ τὴν μέχρις ἀναιρέσεως κίνησιν ἔριν δὲ τὴν ἐπίψογὸν φιλονεικίαν δόλον τὰς ἐπὶ λύμῃ τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλάς τε καὶ μηχανὰς κακοήθειαν δὲ τὴν κακοτροπίαν ψιθυρισμὸν δὲ τὴν υπ ὀδόντα τῶν παρόντων κακολογίαν καταλαλίαν δὲ τὴν εἰς ἅπαντας ὑπό τινων βλασφημίαν θεοστυγεῖς δὲ οὐ τοὺς ὑπο θεοῦ στυγομενου οὐ γὰρ αὐτω τοῦτο δεῖξαι πρόκειται νυν ἀλλὰ τοὺς μισοῦντας θεὸν ὑβριστὰς δὲ τοὺς θρασεῖς καὶ λοιδόρους ὑπερηφάνους δὲ τοὺς κατὰ τῶν οὐκ ἐχόντων ἐφ' οἷς ἔχουσι φυσωμένους ἀλαζόνας δὲ τοὺς ἐφ' οἷς οὐκ ἔχουσιν αὐχοῦντας ὡς ἔχοντας ἐφευρετὰς δὲ κακῶν τοὺς ἐπὶ τοῖς παλαιοῖς κακοῖς ἕτερα καινοτομοῦντας κακὰ γονεῦσι δὲ ἀπειθεῖς τοὺς καὶ μέχρι γονέων ἀγνώμονας ἀσυνέτους δὲ τοὺς ἀσυνειδήτους ὧν οὐδὲν ἀφρονέστερον ἀσυνθέτους δὲ τοὺς ταῖς συνθήκαις μὴ ἐμμένοντας ἃς ἂν πρός τινας συνθῶνται ἀστόργους δὲ τοὺς ἀπηνεῖς καὶ ἀφίλους ἀσπόνδους δὲ τοὺς ἀδιαλλάκτους καὶ μνησικάκους ἀνελεήμονας δὲ τοὺς ἀκαμπεῖς καὶ ἀνενδότους πρὸς ἔλεον
90	9r	Rom.1.30	ϟ	ἀλαζόνας	εἰ γὰρ ὁ κατορθῶν τῆι ἀλαζονεία χρησάμενος ἐκένωσεν τὰ κατορθωθέντα ποίας ἂν εἰ ἡ τιμωρίας ἄξιος ὁ ἐν ἁμαρτίαις αλαζομενουμενος
91	9r	Rom.1.30	ϟα	εφευρεστας κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς	ὅπερ μελετώντων καὶ σπουδαζόντων ἴδιον οὐ μὴν ἀγνοούντων
92	9r	Rom.1.31	ϟβ	ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀσπόνδους ἀνελεήμονας	ἀποσχοινίζοντας ἀπὸ πάντων τουτέστι πάντας μισοῦντας καὶ ἀποστρεφομένους
93	9v	Rom.1.32	ϟγ	οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα	πάλιν δείκνυσιν αὐτοὺς ἐν γνώσει ἁμαρτάνοντας δικαίωμα δὲ τὰς ἐντολὰς λέγει
93Ph	9v	Rom.1.32
94	9v	Rom.1.32	ϟδ	πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσιν οὐ μόνον αυτά	τι δὲ τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ὅτι οἱ τὰ τοιαυτὰ πράσσοντες φησιν ἄξιοι θανάτου εἰσι τοῦτο γὰρ δικαίωμα καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ θεοῦ
95	9v	Rom.1.32	ϟε	ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι	δύο τίθησιν ἐγκλήματα τὸ ποιεῖν τε καὶ συμπράττειν τοῖς ποιοῦσι καὶ εἰς τὸ κακὸν παρακαλεῖν τὸν πλησίον
95ex	9v	Rom.1.32	Ισιδωρου s	ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι	τινες μὴ νοήσαντες τὸ εἰρημένον ἀλλὰ διαπορήσαντες καὶ παραπεποιῆσθαι τὰς ἀποστολικὰς λέξεις νομίσαντες οὕτως αὐτὰς ἡρμήνευσαν οὐ μόνον οἱ ποιοῦντες αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ συνευδοκοῦντες τοῖς πράσσουσιν οὕτως γὰρ εἶχεν ἔφασαν τὸ παλαιὸν ἀντίγραφον ἵνα μεῖζον ἡ τὸ ποιεῖν καὶ ἔλαττον τὸ συνευδοκεῖν ἐγὼ δὲ οὔτε ἡμαρτῆσθαι ἐν τοῦτω φήσας τὰ ἀποστολικὰ βιβλία οὔτε καταδραμὼν τῶν μὴ νενοηκότων φράσας τοῖς ἐντευξομένοις ἐπιτρέψω τὴν ψῆφον φημι τοίνυν ὅτι ἐπειδὴ τοῦ πλημμελεῖν τὸ ἐπαινεῖν τοὺς πλημμελοῦντας πολλῷ ἀργαλεώτερον ἐστι καὶ μεῖζον εἰς κολάσεως λόγον εἰκοτως εἴρηται οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσιν ὁ μὲν γὰρ μετὰ τοῦ πλημμελεῖν καταγινώσκων τῆς ἁμαρτίας δυνήσεται χρόνῳ ποτε ἑαυτὸν ἀνακτήσασθαι μεγίστην βοήθειαν ἔχων εἰς τὸ μεταγνῶναι τὴν κατάγνωσιν τῆς ἁμαρτίας ὁ δὲ ἐπαίνων τὴν πονηρίαν τῆς ἐκ τοῦ μετανοῆσαι βοηθείας ἑαυτὸν ἀποστερεῖ ἐπεὶ τοινων δι' εφθαρμενης ἐστι γνώμης καὶ ψυχῆς ἀνίατα νοσούσης αὕτη ἡ ψῆφος εἰκοτως τοῦ πλημμελοῦντος ὁ τὴν ἁμαρτίαν ἐπαίνων πολλῷ παρανομώτερος κέκριται
96	9v	Rom.2.1	ϟϛ	διὸ ἀναπολόγητος εἰ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων ἐν ὦ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον	ᾔδει τῆ πόλει ἐγχειρισθεῖσαν τοῦ κόσμου τὴν ἡγεμονίαν καὶ λοιπὸν πρὸς τοὺς ἄρχοντας ἀποτείνεται ὁ δὲ αὐτος καὶ πρὸς ἰδιώτας ἁρμοζει λόγος
99Ph	9v	Rom.2.1
97	9v	Rom.2.1-Rom.2.2	ϟζ	σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αυτὰ πράσσεις ὁ κρίνων οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστι	ὁ γὰρ τὰ κακὰ πράσσων κατακρίνων δὲ τοὺς τὰ ὁμοία πράσσοντας καθ' ἑαυτοῦ πρώτου τὴν κατάκρισιν ἐκφέρει
98	9v	Rom.2.2	ϟη	κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας	ὧδε μὲν γὰρ οὐ κατὰ ἀλήθειαν ἐστι τὸ κρίμα πολλοὶ γὰρ καὶ ἔνοχοι διαφευγουσιν καὶ ἀθῶοι κατακρίνονται ἐκεῖ δὲ κατὰ ἀλήθειαν ἐστιν καὶ ὧδε δὲ τὸ τοῦ θεοῦ κρίμα οὔτε ἄδικον ἀθῶοι οὔτε δίκαιον κατάκρινει ὅταν εἰς κρίσιν καὶ ἐνταῦθα καταστῇ τισιν
99	10r	Rom.2.3	ϟθ	λογίζῃ δὲ τοῦτο ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αυτὰ ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ	πολλοὶ γὰρ ἡγοῦνται ὅτι εἰ καὶ ἐγώ φησι ἁμαρτάνω ἄλλους δὲ κωλύω ἁμαρτεῖν μισθὸν ἐκ τούτου ἔχω ἀλλὰ ἀκούσεται τὸ ἰατρὲ θεράπευσον σεαυτὸν τὴν γὰρ καταδίκην φησιν σὺ σαυτῷ ἐπήγαγε πρώτῳ
100	10r	Rom.2.4	ρ	ἡ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς ἀγνοῶν	μακροθυμεῖ μὲν πλὴν εὰν μὴ ἐπιστραφῶμεν τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει
101	10r	Rom.2.4	α	ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει	διὰ τοῦτο γὰρ μακροθυμεῖ οὐχ ἵνα τῆ μακροθυμία χρήσῃ εἰς ἀφορμὴν μείζονος καταφρονήσεως ἂλλ ἵνα διάστημα μετανοίας λάβῃς ἐπιμένων οὖν ἀπολήψῃ
102	10r	Rom.2.5	β	κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν	ὅταν γάρ τις μήτε χρηστότητι μαλάσσηται μήτε ὀργὴ [sic!]δειλιᾷ τι τούτου σκληρότερον
103	10r	Rom.2.5	γ	θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρα	τὸ πάντως φυλαχθησόμενον δηλοῖ καὶ ὅτι σὺ σαυτῷ αἴτιος σὺ γὰρ ἀποτιθεὶς καὶ θησαυρίζεις
104	10r	Rom.2.5	δ	ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως	ἵνα μὴ ὀργὴν θεοῦ ἀκούων πάθος νομίσῃς ἐπήγαγεν ἀποκαλύψεως δικαιοκρισίας ἔνθα γὰρ δικαιοκρισία οὐκ ἐστι πάθος τότε γὰρ μάλιστα ἡ δικαιοκρισία ἀποκαλύπτεται ὅταν ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
105ex	10r	Rom.2.5-Rom.2.6	ε Οικουμενιου	καὶ δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ	ὡς πρὸς τὴν ἑρμηνείαν τὸ καὶ παρέλκεται
106	10r	Rom.2.7	ϛ	τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου	οὐ γὰρ μόνον ἡ πίστις ἀρκεῖ ἀλλὰ καὶ ἔργων χρεία ὑπομονὴν δὲ εἰπὼν γενναίως ἔχειν διδάσκει πρὸς τοὺς πειρασμούς
106Ph	10r	Rom.2.7
107	10r	Rom.2.7	ζ	ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμήν	τὸ ὑπερβατον ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον
108	10r	Rom.2.7	η	καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν ζωὴν αἰώνιον	τὰς περὶ ἀναστάσεως ἀνοίγει θύρας
109	10r	Rom.2.8	θ	τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας	πάλιν δείκνυσι φιλονεικίας είναι καὶ ῥαθυμίας τὰ ἁμαρτήματα
110ex	10r	Rom.2.8	ι Οικουμ(ενιου)	καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῆ ἀλήθεια πειθομένοις δὲ τῆ ἀδικία θυμὸς καὶ ὀργή	παρέλκεται ὁ καί
110	10r	Rom.2.8	ι	καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῆι ἀληθείαι πειθομένοις δὲ τῆι ἀδικίαι θυμὸς καὶ ὀργή	τις γὰρ πιστεύει ὅτι καλὸν ἡ ἀδικία καὶ κακὸν ἡ ἀλήθεια δῆλον οὖν ὡς ἐν γνώσει ἐστιν ἡ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ μάλιστα τὸ πειθομένοις δηλοῖ ἑκὼν γὰρ πείθεται ὁ πειθόμενος
111	10v	Rom.2.9	ια	θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργεζομενου τὸ κακὸν Ἰουδαίου τε	οὐκ ἑνί φησι βασιλεὺς οὐκ ἑνὶ δυνάστης ὃς διαφεύξεται
112	10v	Rom.2.9	ιβ	πρῶτον	ὅσω γὰρ πλείονος διδασκαλίας ἠξίωται τοσούτῳ πλέον ἁμαρτάνων τιμωρηθησεται
113ex	10v	Rom.2.9	ιγ Οικουμενιου	καὶ Ἕλληνος	ἐξέσται φησιν
114	10v	Rom.2.10	ιδ	δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῶ εργεζομενω τὸ ἀγαθον Ἰουδαίῳ	καλῶς τὸ εἰρήνη ἐκεῖ γὰρ οὐδεὶς διὰ φθόνον μαχήσεται τῶ τιμηθέντι ἡ δοξασθέντι
115	10v	Rom.2.10	ιε	τε πρῶτον	ἵνα μὴ νομίζωσιν Ἰουδαῖοι τὸν ἀκροβυστον κἂν θεοσεβὴς ἡ ἔλαττον ἔχειν συνάπτει αὐτούς
116	10v	Rom.2.10	ιϛ	καὶ Ἕλληνι	Ἕλληνα οῦτον ειδωλατρην λέγει ἀλλὰ τὸν ἀκροβυστον μὲν θεοσεβῆ δὲ καὶ πιστόν
117	10v	Rom.2.11	ιζ	οὐ γὰρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῶ θεῶ	οὐ γὰρ προσώπων ἂλλ ἔργων ἐστιν ἡ ζήτησις
118	10v	Rom.2.12-Rom.2.13	ιη	ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ	ἔνθεν ἄχρι φυλλων πλειόνων μάχην εἰσάγει ἐθνικῶν καὶ Ἰουδαίων καὶ συνηγορεῖ τοῖς ἐθνικοῖς μὲν φύσει δὲ τὰ δικαία πράττουσιν τοῦτο δὲ ποιεῖ θέλων τὸν μὲν νόμον ἐκβαλεῖν τὴν δὲ πίστιν ἀντεισαγαγεῖν
118exa	10v	Rom.2.13	ιη	ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ	δεῖξαι θέλει ἐν δύο ἁμαρτήσασιν Ἰουδαίῳ καὶ ἀκροβύστω χεῖρον τὸν Ἰουδαῖον τιμωρεῖσθαι ὅσω καὶ νόμου ὁδηγοῦ εὐπορήσας ἥμαρτεν ἀνόμως δὲ ἁμαρτόντα εἰσάγει τὸν ἀκροβυστον ὅς φησιν ἀνόμως ἀπολεῖται τουτέστιν οὐ μετὰ ἀκριβείας νόμου ὁ δηλοῖ τὴν συμμετρον ἀπώλειαν ἐν νομως δὲ ἁμαρτόντα λέγει τὸν Ἰουδαῖον ὅς φησι διὰ τοῦ νόμου ὃν καὶ παραβέβηκε κριθήσεται τουτέστι κατακριθήσεται δηλοῖ δὲ τοῦτο τὴν χείρονα ἀπώλειαν κρίσιν δὲ αὐτὴν καλεῖ καὶ οὐκ ἀπώλειαν διὰ τὸ ἡγεῖσθαι τὸ δικαστηριον εἰ χεῖρον οὖν ὁ Ἰουδαῖος τιμωρεῖται κατὰ τὴν {γραφήν /παραγραφήν }^*πως ἐπὶ μὲν τοῦ Ἕλληνος ἀπολοῦνται εἶπεν ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰουδαίου κριθήσονται ὧν τὸ μὲν ἀναμφίβολον κακὸν είναι δοκεῖ τὸ δὲ ἀμφίβολον ἀλλὰ πρόσχες κριμαι ἐνταῦθα τὸ κατάκριμα λέγει τουτέστι τὴν ἀναμφίβολον ἀπώλειαν δηλοῖ ἀλλὰ ἑνὶ τιμωρία παρὰ τιμωρίαν καὶ τὰ δύο οὐκ ἀναμφίβολον ἀπωλείας
118exb	10v	Rom.2.13	Ιωαννου s	ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ	ἐνταῦθα οὐ μόνον ἰσοτιμίαν δείκνυσιν Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος ἀλλὰ καὶ πολὺ τὸν Ἰουδαῖον βαρούμενον ἀπὸ τῆς τοῦ νόμου δόσεως ὁ μὲν γὰρ Ἕλλην ἀνόμως κρίνεται τὸ δὲ ἀνόμως ἐνταῦθα οὐ τὸ χαλεπώτερον ἀλλὰ τὸ ἡμερώτερον λέγει τουτέστι οὐκ ἔχει κατηγοροῦντα τὸν νόμον τὸ γὰρ ἀνόμως τουτέστι χωρὶς τῆς ἐκείνου κατάκρισεως φησιν ἀπὸ τῶν τῆς φύσεως λογισμῶν καταδικάζεται μόνον ὁ δὲ Ἰουδαῖος ἐννόμως τουτέστι μετὰ τῆς φύσεως καὶ τοῦ νόμου κατηγοροῦντος ὅσω γὰρ πλείονος ἀπέλαυσεν ἐπιμελείας τοσούτῳ μείζονα δώσει δίκην
118exc	10v	Rom.2.13
119	11r	Rom.2.13-Rom.2.14	ιθ	ἂλλ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα	ἴσως γὰρ ἀνθρώπους πλανῶσιν ἂλλ οὐ τοὺς ἀκροατὰς τοῦ νόμου δίκαιοι θεὸς ἀλλὰ τοὺς ποιητάς
120	11r	Rom.2.14	κ	φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες	τοῖς τῆς φύσεως λογισμοῖς χρωμένους πρὸς δικαιοπραγίαν
120ex	11r	Rom.2.14	Ιω(αννου) s	φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες	φύσει ὅταν εἴπῃ τοῖς ἐκ φύσεως λέγει λογισμοῖς
121	11r	Rom.2.14-Rom.2.15	κα	ἑαυτοῖς εἰσι νόμος οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου	θαυμάσιο οὖν οὗτοι οἱ νόμου παιδαγωγὸ μὴ δεηθέντες αὐτοὶ νομοθέται τε εἰσιν ἑαυτῶν καὶ πληρωταὶ τῆς νομοθεσίας
122	11r	Rom.2.15	κβ	γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν	οὐ γὰρ δέονται τοῦ ἐν γράμμασι νόμου φησιν ἀλλὰ τούτοις ἡ καρδία ἔγγραπτον ἔχει κατανοούμενον τὸν νόμον
123	11r	Rom.2.15	κγ	συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως	ἀρκεῖ γὰρ ἀντὶ νόμου τὴν οἰκείαν συνείδησιν ἔχειν μαρτυροῦσαν
124	11r	Rom.2.15-Rom.2.16	κδ	καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἡ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρα ὅτε κρίνει ὁ θεός	ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῶ κριτηρίῳ οὐ δεόμεθα τῶν ἔξωθην ἡ κατηγορούντων ἡ μαρτυρούντων ἡμῖν τὰ χρηστὰ ἂλλ οἱ ἑκάστου λογισμοὶ καὶ τὸ συνειδὸς ἡ κατηγορεῖ ἡ απολογειται
124Ph	11r	Rom.2.16
125	11r	Rom.2.16	κε	τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου	οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι τὰ φανερὰ ὁ δὲ θεὸς τῶν κρυπτων ἐστι ἐξετασής
126	11r	Rom.2.16	κϛ	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ	ὁ γὰρ πατήρ φησι κρίνει οὐδένα ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκεν τῶ υἱῷ
127	11r	Rom.2.17	κζ	ἴδε σὺ Ἰουδαῖος	εἰπὼν ὅτι οὐδὲν τῶι θεοσεβεῖ μὲν ἀκροβύστω δὲ λείπει πρὸς τὸ σωθῆναι εὰν ἡ μόνον τοῦ νόμου ποιητὴς τίθησι λοιπὸν καὶ ἐφ' οἷς μέγα ἐφρόνουν οἱ Ἰουδαῖοι δεικνὺς ὅτι οὐδὲν τούτων ὠφελεῖ τὸν μὴ ὀρθῶς βιοῦντα καὶ πρῶτον αὐτο τὸ ὄνομα τέθεικεν ἴδε σύ φησιν Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ ἐδοκει γὰρ καὶ αὐτο τὸ ὄνομα μέγα τι είναι ὥς νυν τὸ τῶν χριστιανῶν
128	11r	Rom.2.17	κη	ἐπονομάζῃ	οὐ γὰρ εἰ κατὰ ἀλήθειαν εἰ μὴ πληροῖς τὸν νόμον
128ex	11r	Rom.2.17	Θεοδ(ωρητου) s	καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	οὐ γὰρ κάμνεις φησιν ὡς ὁ ἔξω νόμου πολιτευόμενος τὸ πρακτέον ἐπιζητῶν ἂλλ ἔχεις τὸν νόμον σαφῶς ἅπαντα σε διδάσκοντα
129	11r	Rom.2.17	κθ	καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	μέγα φησιν ἐπὶ τῶ νόμῳ φρονεῖς καὶ ἐν τρυφας αὐτω ὡς ἡξιωμένος νομουθειου παρὰ τοὺς λοιποὺς τὸ δὲ ἐπαναπαύῃ δηλοῖ ὅτι οὐ καμάτῳ αὐτῶν ἡ κατορθώμασιν ἐδόθη ἀλλὰ θεία χάριτι
130	11v	Rom.2.17	λ	καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῶ	ὡς μόνος ἀγαπηθεὶς παρὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους δοκεῖ δὲ αὐτοὺς καὶ εἰς ἀπόνοιαν σκώπτειν
131	11v	Rom.2.18	λα	καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα	καίτοι τὸ γινώσκειν μὲν μὴ ποιεῖν δὲ πλείονα παρεσκέυαζε τὴν κόλασιν ἂλλ ὅμως καὶ ἐπὶ τοῦτω μέγα ἐφρόνουν ὅθεν οὐ λέγει ποιεῖς ἀλλὰ γινώσκεις τὸ τοῦ θεοῦ θέλημα
132	11v	Rom.2.18	λβ	καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου	ἡ γὰρ τοῦ νόμου κατήχησις οἶδε τῶν συμφερόντων ἀκριβῆ δοκιμασίαν ἐκδιδάξαι οὗτοι δὲ μὴ ποιοῦντες καὶ ἐπὶ τῶ εἰδέναι τὴν τῶν συμφερόντων δοκιμασίαν μέγα ἐφρόνουν
133	11v	Rom.2.19-Rom.2.20	λγ	πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν είναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων ἔχοντα τημ μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς αλαηθειας ἐν τῶ νόμῳ	οὐκ εἰ φησιν ὁδηγος ἂλλ οὕτω περὶ σεαυτοῦ λογίζῃ τυφλοὺς δὲ λέγει καὶ ἐν σκότει καὶ ἄφρονας καὶ νηπίους τοὺς προσκολλωμένους αὐτοῖς προσηλύτους οἱ οὔπω εἴδησιν εἶχον τοῦ νόμου τούτοις γὰρ τοῖς ὀνόμασιν ἀπὸ κενοδοξίας αὐτοὶ τοὺς προσηλύτους ἐκάλουν διὸ καὶ αὐτος ἠρέμα ἐπονειδίζων αὐτοῖς τοῖς τοιούτοις ὀνόμασιν ἐχρήσατο
134	11v	Rom.2.20	λδ ^*		εὐφυῶς εἶπεν μόρφωσιν γνώσεως καὶ εὐσεβείας δηλῶν ὅτι οὐκ αὐτὴν ἔχουσι τὴν ἀληθῆ γνῶσιν καὶ εὐσέβειαν ἂλλ ἐπίπλαστον εἰκονα τινα σχῆμα μὲν ἔχουσαν ἀληθείας οὐκ οὖσαν δὲ καλῶς δὲ κεῖται τὸ ἐν τῶ νόμῳ ἔδει γὰρ τὴν εἰκονα τὴν ἀληθῆ ἐν τῶ συνειδότι καὶ ἐν ταῖς πράξεσι κεστῆσθαι σὺ δέ φησι μέγα φρονεῖς ὡς ὅτι ὁ νόμος ἔχει τὴν εἰκονα ταύτην ἂλλ οὐδὲν τοῦτο πρός σε ἐπεὶ μὴ ποιητὴς εἰ τοῦ νόμου
134Ph	11v	Rom.2.20
135	11v	Rom.2.21-Rom.2.22	λε	ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις	εἶτα ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα παρὰ θεοῦ λαβόντες καὶ μὴ φυλάττοντες αυτὰ μείζονος ἔσονται τιμωρίας ἔνοχοι ὅσω καὶ ἐν γνώσει ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τέως οὐ σφόδρα αὐτῶν καθάπτεται ἀλλὰ κατ' ἐρώτησιν προάγων τὸν λόγον τοῦτο αὐτο ἐνδείκνυται
135ex	11v	Rom.2.22
136	11v	Rom.2.22	λϛ	ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς	ὁ μὲν νόμος καὶ τὰ ἐν τοῖς εἰδώλοις χρήματα βδελυκτὰ εἶχεν διὰ τὸ δαίμοσιν ἀνατεθῆναι ὑμεῖς δέ φησι τὰ μὲν εἴδωλα βδελύσσεσθαι φατὲ τὰ δὲ ἐπ' αὐτοῖς χρήματα ἀρπάζετε ἄρα οὖν οὐδε τὰ εἴδωλα κατὰ ἀλήθειαν βδελύσσεσθε
136Ph	11v	Rom.2.22
137	11v	Rom.2.23	λζ	ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι δα τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις	καυχᾶσαι ὡς τιμηθεὶς παρὰ τοῦ θεοῦ διὰ τὸν νόμον τι τοίνυν τῆ παραβάσει ἀτιμάζεις τὸν νόμον καὶ συνατιμάζεις τὸν θεόν
138	12r	Rom.2.24	λη	τὸ γάρ	ἐπειδὴ βαρὺ εἶπεν ὅτι τὸν θεὸν ἀτιμάζεις τὸν προφήτην παράγει μάρτυρα ὡς εἰ εἶπεν οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ Ἠσαΐου
139	12r	Rom.2.24	λθ	ὄνομα τοῦ θεοῦ	οἱ γὰρ ἐξ ἐθνῶν ὁρῶντες αὐτοὺς κακῶς πολιτευομένους εἰς βλασφημίας ἐξεφέροντο τούτους λέγοντες ἔδει αγαπησαι τὸν θεὸν ἡ δοῦναί τι αὐτοῖς οὐκ ᾔδει κακοὺς ὄντας καὶ ἐσομένους
140	12r	Rom.2.24	μ	δι' ὑμᾶς βλαφθημειται ἐν τοῖς ἔθνεσι καθὼς γέγραπται	οὐ μόνον φησιν ὑμεῖς ἀτιμάζετὲ τὸν θεὸν ἀλλὰ καὶ ἄλλοις προσφασιν παρέχετε
141	12r	Rom.2.25	μα	περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ εὰν νόμον πράσσῃς εὰν δὲ παραβάτης νόμου ἧς	ἐπειδὴ μέγα τι ἐδοκει ἡ περιτομὴ τελευταῖον ἐπ' αὐτὴν ἦλθεν καί φησιν ἂλλ ἐρεῖτε μέγα καὶ ὠφέλιμον τι χρῆμα ἡ περιτομὴ εἰσκρίνει γὰρ τῶ λαῷ τοῦ θεοῦ ναί φησιν ὁμολογῶ ἀλλὰ τότε ὅταν νόμον πράσσῃς
142	12r	Rom.2.25	μβ	ἡ περιτομή σου	βούλεται δεῖξαι ὅτι περιτομὴ ἐστι νοητὴ ἧς τύπος ἡ αἰσθητὴ τὸ κεκαθάρθαι καὶ τὰ περιττὰ περιτετμῆσθαι περιττὸν δὲ πᾶν ὅσον οὐ φίλον θεῶ ἐκ δὴ τούτου ἐστι τις ἀκροβυστος μὲν τὸ σῶμα τὴν δὲ τοιαύτην ἔχων περιτομὴν καὶ πάλιν ἐμπερίτομος μὲν τὸ σῶμα ἀκροβυστος δὲ τὴν ψυχὴν ἀκροβυστίαν δὲ καὶ περιτομὴν τὴν ἀληθῆ δηλονότι αἱ αγαθαι καὶ πονηρᾶι πράξεις χαρακτηρίζουσιν
142Pha	12r	Rom.2.25
142Phb	12r	Rom.2.25
143	12r	Rom.2.25	μγ	ἀκροβυστία γέγονεν	εἰς νοητὴν ἀκροβυστίαν φησι μετὰ πεφοιτηκεν σου ἡ περιτομὴ διά σε τὸν κακῶς χρώμενον τέως γὰρ οὐ βούλεται φανερῶς ἀτιμάσαι τὴν περιτομήν
144	12r	Rom.2.26	μδ	εὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομήν	τουτέστιν οἱ τὴν ἀκροβυστίαν ἔχοντες ἐθνικοί
145	12r	Rom.2.26	με	λογισθήσεται	οὐκ εἶπεν ὅτι νίκα τὴν περιτομὴν τέως γὰρ ἐπαχθὲς ἦν ἂλλ ὅτι εἰς περιτομὴν λογισθήσεται παρὰ θεῶ δηλονότι
146	12r	Rom.2.27	μϛ	καὶ κρίνει	τουτέστι κατάκρινει ὡς καὶ εἴρηται ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται καὶ κρινοῦσι τὴν γενεὰν ταύτην
146Ph	12r	Rom.2.27
147	12r	Rom.2.27	μζ	ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία τὸν νόμον τελοῦσα	ἐκ φύσεως ἀκροβυστίαν λέγει τὸν ἐν σαρκὶ ἀκροβυστον οὗτος τοιγαροῦν πληρῶν τὰ ἀπὸ τοῦ νόμου κατάκρινει σε τὸν περιτομὴν ἔχοντα καὶ ὅσον ἧκεν εἰς τὸ γράμμα τὸν νόμον ταῖς δὲ πράξεσι παραβαίνοντα αὐτον
147Ph	12r	Rom.2.27
148	12r	Rom.2.27-Rom.2.28	μη	σε τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖὸς ἐστιν οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκί	διὰ γὰρ νόμου γραπτοῦ καὶ περιτομῆς προαχθεὶς ἐγένου πάντων παραβάτης
148ex	12r	Rom.2.28	μη	σε τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖὸς ἐστιν οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκί	λοιπὸν ὁρίζει τις ὁ ὄντως Ἰουδαῖος καί τις ὁ ὄντως ἀκροβυστος καὶ δοκεῖ μὲν μὴ ἐκβάλλειν τὸν Ἰουδαῖον ἀλλὰ τὸν παραβάτην πολὺ δὲ καταβαλλει αὐτοὺς σημαίνων πάντα πρὸς ἐπίδειξιν αὐτοὺς ποιοῦντας
149	12r	Rom.2.28	μθ	περιτομή	τοῦτο εἰπὼν ἐξέβαλεν τὰ σωματικα πάντα
150	12r	Rom.2.29	ν	ἂλλ ὁ ἐν τῶ κρυπτῷ Ἰουδαῖος	οἷον ὁ νοητος
151	12v	Rom.2.29	να	καὶ περιτομή	οὐ γὰρ χρεία φησι τὴν σαρκικὴν περιτέμνειν ἀκροβυστίαν ἀλλὰ τὴν καρδίαν ἐκ τῶν κακῶν πράξεων εἰπὼν δὲ ἐν πνεύματι προδοποιεῖ τῆ πίστει οἱ γὰρ πιστοὶ διὰ πνεύματος ἁγίου τὴν περιτομὴν ἔχουσι τῶν ἁμαρτιῶν
152	12v	Rom.2.29	νβ	καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι οὐ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων	ὁ τὴν καρδίαν φησι τετμημενος ἀπὸ πάσης ἀκαθαρσίας οὗτος γὰρ ἀληθῶς Ἰουδαῖος ὁ τὸν νόμον πληρῶν
153	12v	Rom.2.29	νγ	ἂλλ ἐκ τοῦ θεοῦ	τῆς γὰρ κρυπτης καὶ ἐν καρδία περιτομῆς οὐκ ἔσται ἐπαινέτης ἄνθρωπος ἂλλ ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς θεός
154	12v	Rom.3.1	νδ	τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	αντιτιθησιν ἑαυτῷ εἰ οὖν φησι κατὰ τὸν σὸν λόγον οὐδὲν ὠφελεῖ οὔτε τὸ είναι Ἰουδαῖον οὔτε τὸ περιτέμνεσθαι ἀλλὰ καὶ βλαπτει ὡς οἱ παραβαίνοτες μείζονος εἰσι τιμωρίας ἄξιοι τι δήποτε ἡμᾶς καὶ ἐξελέξατο ὁ θεὸς διατὶ δὲ καὶ περιτέμνεσθαι προσέταξεν ἦν μὲν οὖν πρὸς τὴν ἀντίθεσιν εἰπεῖν ὅτι τύπος ἦν ἡ περιτομὴ ταύτης τῆς διὰ πίστεως ἐν πνεύματι περιτομῆς καὶ ὁ Ἰουδαῖος τοῦ νοητοῦ Ἰουδαίου τοῦ ἐξομολογουμένου θεῶ Ἰούδας γὰρ ἐξομολόγησις ἑρμηνεύεται ἀλλὰ ταύτην τέως ἀφεὶς τὴν λύσιν ἀπαράδεκτον είναι ἔτι οὖσαν εἰς ἑτέραν ἦλθεν ὅτι ὠφελεῖ ὁ Ιουδαισμος κατὰ τοῦτό φησιν ἔμαθον ὁδὸν σωτηρίας ἔλαβον νόμον ὁδηγὸν τῶν πρακτέων εἰ δὲ μὴ ἐφύλαξαν ἑαυτοῖς μεμφέσθωσαν ἐμοι γὰρ τέως φησι πρὸς τοὺς μὴ παραβαίνοντας ὁ λόγος
154ex	12v	Rom.3.1	Θεοδωρ(ητου) s	τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	τὴν Ιουδαικην καταστείλας ὀφρὺν καὶ δείξας μάτην αὐτοὺς ἐπὶ τῆ περιτομὴ καὶ τῶ νόμῳ καὶ τῆ Ἰουδαίου προσηγορίᾷ μεγαλαυχουμένους ἵνα μή τις ὑπολάβη δυσμενείᾳ τοῦτο καὶ ἀπεχθείᾳ ποιεῖν ἐπάγει τι τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς εἰ τῶν ἀλλοφύλων φησιν ἐθνῶν τινες θεοσεβείᾳ καὶ ἀρετὴ κοσμούμενοι τῶν θείων ἀναῤῥήσεων ἀπολαύουσι τι δήποτε τῶν ἐθῶν ἐχώρισεν τὸν Ἰσραὴλ ὁ θεὸς καὶ τὴν περιτομὴν αὐτοῖς δέδωκεν τὸ γὰρ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου τὴν περιτομὴν λέγει εἶτα ἐπάγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ἐξελέξατο γὰρ αὐτῶν τοὺς προγόνους τῆς Αἰγυπτίων ἠλευθέρωσεν δυναστείας πολυθρυλήτους διὰ τὰς παντοδαπὰς θαυματουργίας ἀπέφηνε νόμον εἰς βοήθειαν ἔδωκεν προφήτας ἐπεστήσεν τοῦτο γὰρ λέγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ταῦτα μέντοι πάντα σιγήσας τοῦ νόμου τὴν θέσιν τίθησι μόνον πρῶτον μὲν ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
155	12v	Rom.3.2	νε	πολὺ κατὰ πάντα τρόπον	συντιθεται είναι τὸ περισσὸν καὶ ὠφέλιμον
156	12v	Rom.3.2	νϛ	πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ	ὅτι ὅλως φησιν ἐνεχείρισθησαν τὸν νόμον οὗτος γὰρ τὰ Λόγια τοῦ θεοῦ
157	13r	Rom.3.3	νζ	τι γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσι ναί φησιν ἐνεχείρισεν ἡμῖν ὁ θεὸς τὸν νόμον καί τις ὠφέλεια τοῦ νόμον ἐγχειρισθῆναι ὁπότε πολλοὶ οὐκ ἐπίστευσαν αὐτω καί τι φησι πρὸς τὸν θεὸν ει ὑμεῖς ἠπιστήσατε μὴ γὰρ ἀνάγκη σῶσαι ὑμᾶς εἶχεν ὁ θεὸς ἄκοντας μὴ γὰρ ἐπειδή φησι τινες ἠπίστησαν παρὰ τοῦτο τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ τουτέστι τὴν εὐεργεσίαν κατήργησαν καὶ ἐματαιοποίησαν οὐ μενοῦν εἰ γὰρ καὶ αὐτοὶ οὐκ ἐβουλήθησαν σωθῆναι ὁ μέντοι θεὸς τὸ αὐτοῦ πεποίηκεν
158	13r	Rom.3.4	νη	μὴ γένοιτο γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης καθὼς γέγραπται	οὐκ ἐπειδή φησιν ηπειθεσαν Ἰουδαῖοι διὰ τοῦτο παρεβλάβη τι ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἡ ἠλαττώθη ἀλλὰ πάντα γέγονεν ἵνα δι' ἐλεγχθῇ καὶ τοῦ θεοῦ τὸ ἀληθὲς ἐφ' οἷς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τῶν ἀνθρώπων τὸ ψευδες ἐψεύσαντο γὰρ τῆ ἀπιστία τὸν θεόν
158ex	13r	Rom.3.4	Οικουμενιου ^*		θεοῖς λατρεύσαντες καὶ δαίμοσιν
158Pha	13r	Rom.3.4
158Phb	13r	Rom.3.4
159	13r	Rom.3.4	νθ	ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῶ κρίνεσθαί σε	παράγει καὶ τὸν Δαυὶδ τὸ αὐτο λέγοντα ὅτι διὰ τοῦτό φησι καὶ ἀναξίους εὐεργετεῖ θεὸς ἵνα τε δειχθῇ αὐτοῦ τὸ ἀγαθον καὶ ἵνα νικήσῃ εἰς κρίσιν τοῖς ἀνθρώποις καταστάς
160	13r	Rom.3.5	ξ αντιθεσις	εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν θεοῦ	ὁ θεός φησιν εὐεργέτησεν ἡμεῖς δὲ αὐτον ἐψευσάμεθα καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν κακίαν ὤφθη μᾶλλον ἐλεήμων ὅσω καὶ ἀναξίους εὐεργετεῖ διὰ τοῦτο τοιγαροῦν καὶ νίκα ἐν τῆ κρίσει ἡμεῖς οὖν αὐτω ἀγνωμονήσαντες τὴν πρόφασιν τῆς νίκης παρέσχομεν διατὶ οὖν κολάζει ἡμᾶς δι' οὓς ὤφθη νικῶν
160ex	13r	Rom.3.5	λυσις		εἰ αἴτιος αὐτω σὺ τῆς νίκης κολάζει δέ σε ἀδικεῖ εἰ δὲ ἄδικος οὐκ ἐστι κολάζει δὲ ἄρα οὐ σὺ αὐτω τῆς νίκης αἴτιος ἐν ἦν γὰρ αὐτω καὶ ἄλλως νικᾷν κἂν σὺ μὴ ὤφθης κακὸς οὐ γὰρ ὁ μὴ κακὸς ἤδη καὶ ἄξιος θεοῦ ἀγάπην ἐπισπάσασθαι
160Ph	13r	Rom.3.5
161	13r	Rom.3.5	ξα	δικαιοσύνην συνίστησι τι ἐροῦμεν μὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν	εἰ δέ φησιν ἐκ τῆς ἡμῶν ἀδικίας μᾶλλον δείκνυται ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ ὅτι δὴ οὔτε ἡ ἡμῶν ἀδικία ἐκώλυσεν αὐτον τὰ δικαία ποησαι τουτέστιν εἰς τέλος ἀγαγεῖν τὰ ὑποσχεθέντα τῶ Ἀβραὰμ καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ὤφθη ὁ θεὸς δίκαιος καὶ ἀληθὴς εἰ μὴ ἡμεῖς γεγόναμεν ἄδικοι εἰ τοῦτὸ ἐστιν ἄρα ἀδίκως κολάζει τοὺς αἰτίους αὐτω ἀληθείας γενομένους εἰ δὲ μὴ ἀδίκως κολάζει ἄρα οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας αἴτιοι
162	13r	Rom.3.5	ξβ	κατὰ ἄνθρωπον λέγω	ἐπειδὴ γὰρ ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς ἐχρήσατο οὐκ ὄντα ἄδικον δεικνὺς τὸν θεὸν ἐπάγει κατὰ ἄνθρωπον λέγω φησι τοὺς λογισμοὺς τούτους ἐπεὶ καὶ ἄλλοι φησιν εἰσι λογισμοὶ θειότεροι ὡς εἰ εἶπεν κατὰ ἀνθρώπινον λογισμὸν λαλήσωμεν ἄδικὸς ἐστιν ὁ θεὸς μὴ γένοιτό πως οὖν ὀργὴν ἐπάγει ἡ δῆλον ὅτι οὐχ ἡμεῖς αὐτω τῆς ἀληθείας καὶ τῆς δικαιοσύνης αἴτιοι ἂλλ αὐτος ἑαυτῷ
163	13v	Rom.3.6	ξγ	μὴ γένοιτο ἐπεί πως κρίνει ὁ θεὸς τὸν κόσμον	εἰ ἦν φησιν ἄδικος οὐκ ἂν ἔκρινε τὸν κόσμον αὐτο γὰρ τὸ κρίνειν δηλοῖ ὅτι δίκαιὸς ἐστιν φύσις γὰρ αυτὴ τοῦ κρίνειν τὸ τὸν δίκαιον κρίνειν τοὺς ἀδίκους
164	13v	Rom.3.7	ξδ	εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν	τὸ αὐτο πάλιν λέγει εἰ γὰρ διὰ τοῦτό φησιν ἐπερίσσευσεν ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνην καὶ ἡ νίκη τοῦ θεοῦ ἐπειδὴ ἐγὼ ἠδίκησα καὶ ἐψευσάμην αὐτον ἀλόγως κρίνομαι ἔδει γάρ με καὶ ἀμοιβῶν ἀξιωθῆναι ὡς αἴτιον αὐτω τῆς νίκης καὶ ἀληθείας ἀλλά νυν οὐκ ἐγὼ αἴτιος τοιγαροῦν καὶ κρίνομαι
165	13v	Rom.3.7	ξε	εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τι ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι	ἵνα δοξάζηται επινικη καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀλήθεια
166	13v	Rom.3.8	ξϛ	καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθὼς φασί τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά	τι κρινόμεθα φησι ὡς ἁμαρτωλοὶ οἱ αἴτιοι νίκης θεῶ γενόμενοι καὶ μὴ γίνεται καθώς τινες ἡμᾶς νομίζουσι λέγειν τοιγαροῦν καὶ κωμωδουσιν ὅτι ποιήσωμεν τὸ κακὸν ἵνα ἐκ τούτου νικήσας ὁ θεὸς ἀμείψεται ἡμᾶς εὐεργεσίαις ὡς αἰτίους νίκης αὐτω γενομέμους ἐξ ὧν κακῶς ἐπράξαμεν
166ex	13v	Rom.3.8	s ^*		καὶ μὴ γένηται ἐκεῖνο φησιν ὅπερ λέγειν νομιζόμεθα ὅτι ἐκ τῆς ἀδικίας ἡμῶν εὐεργετεῖ ἡμᾶς ὁ θεὸς ὡς αἰτίους αὐτω νίκης μὴ γένηται δὲ ἐκεῖνο ποῖον τὸ ἐλθεῖν τὰ ἀγαθὰ καὶ τὸ ευεργετησθαι παρὰ θεῶ ὡς αἰτίους αὐτω νίκης νυν γάρ φησι τὸ ἐναντίον καὶ τιμωρούμεθα
167	13v	Rom.3.8	ξζ	ὧν τὸ κρίμα ἔνδικὸν ἐστι	ἤκουσαν Ἕλληνες τῶν Χριστιανῶν λεγόντων ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις καὶ αὐτοὶ μὲν ταῦτα ἔλεγον ὅτι πλεονάσας ὁ κόσμος ἁμαρτημάτων αὐτον τὸν υἱον τοῦ θεοῦ ἐπεπάσατο εἰς σωτηρίαν καὶ ἐκ τούτου ἐπλεόνασεν εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις αὐτοὶ δὲ διασύροντες τὸ εἰρημένον ἔφασκον τοὺς Χριστιανοὺς λέγειν δεῖν ἁμαρτάνειν ἵνα πλεονάσῃ ἡ χάρις ὧν φησι δηλονότι τῶν οὕτως βλασφημούντων ἡμᾶς τὸ κρίμα ἔνδικὸν ἐστιν ὅτι τὰ καλῶς εἰρημένα κακῶς μεθερμηνεύοντες διασύρουσιν
168	13v	Rom.3.9	ξη	τι οὖν προεχομεθὰ οὐ πάντως	διὰ τοῦ νόμου φησι καὶ τῆς περιτομῆς οὐδὲν προκατέχομεν πλέον ὧν ἔχομεν
168ex	13v	Rom.3.9	Σευηρι(ανου) s	τι οὖν προεχομεθὰ οὐ πάντως	τι οὖν κατέχομεν περισσὸν προητιασαμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας καὶ τὰ ἑξῆς ἐλλειπῶς εἴρηται τῶ γάρ τι οὖν κατέχομεν περισσὸν ἀκολουθον ἦν ἐπαγαγεῖν τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην ὅπερ ἐν τοῖς ἑξῆς προϊὼν λέγει δικαιοσύνην θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τι οὖν κατέχομεν φησι περισσὸν ἡμεῖς τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην προητιασαμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πως δὲ προητιασατο ἐν τῶ Ἕλληνας μὲν ἀπελέγξαι διαφθείραντας τὴν φυσικὴν γνῶσιν ἐν οἷς ἔφη ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν καὶ ὅτι γνόντες τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν Ἰουδαίους δὲ παραβεβηκότας τὸν νόμον δι' ὧν φησιν ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι καὶ δείξας ὅτι παρ' οἷς μὲν ἡ φύσις ἠσθένησεν παρ' οἷς δὲ καὶ ἡ φύσις καὶ ὁ νόμος ἀκολούθως τὴν ἐκ τοῦ Εὐαγγελίου χάριν εἰσάγει καί φησι τι καὶ ἔχομεν ἡμεῖς ἐκ τῆς χάριτος περισσὸν καὶ ἐξαίρετον τὴν πίστιν τὴν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δικαιοσύνης οὖσαν ἀπεργαστικήν
168Pha	13v	Rom.3.9
168Phb	13v	Rom.3.9
169	14r	Rom.3.9	ξθ	προητιασαμεθα	ἄνω εἰπών τι τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου καὶ διδάξας ἔχειν τι περισσὸν τὸν Ἰουδαῖον διὰ τὸ ἐγχειρισθῆναι τὸν νόμον νυν δείκνυσι μηδὲν ἔχειν περισσὸν ὡς μὴ φυλάξαντας αὐτον μὴ ὅτι καὶ ἔλαττον ὅσον τὸ ἐν γνώσει ἁμαρτάνειν χεῖρόν τι οὖν ἔχομεν φησιν ἡμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι πλέον τι οὐδέν φησι τι δήποτε ὅτι πάντες ὑπο ἁμαρτίαν ἐσμεν Ἰουδαῖοί τε καὶ Ἕλληνες
170	14r	Rom.3.9	ο	γὰρ Ἰουδαίους	οὐδὲν οὖν φησι τῶ Ἰουδαίῳ πλέον ἐκ τοῦ νόμου οὐκ ἐφύλαξεν γὰρ οὐδε τῶ ακροβυστη ἥμαρτεν γὰρ οὐδεὶς οὖν ἔχει πλέον τοῦ άλλου καὶ γὰρ πάντας ἠτιασάμεθα τουτέστιν ἠλέγξαμεν ὄντας ὑφ' ἁμαρτίαν εἶτα ἵνα μὴ δόξῃ ἐπαχθὴς είναι τὸν Δαυὶδ καὶ Ἠσαΐαν φέρει μάρτυρας
171	14r	Rom.3.9-Rom.3.11	οα	τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ' ἁμαρτίαν είναι καθὼς γέγραπται οὐκ ἐστι δίκαιος οὐδε εἰς οὐκ ἐστιν ὁ συνιῶν οὐκ ἐστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν	τοὺς ἐν ἀκροβυστίαι δηλονότι
172	14r	Rom.3.12	οβ	πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρειώθησαν οὐκ ἐστι ποιῶν χρεστοτητα οὐκ ἐστι ἕως ἑνός	ἅμα τῶι ἐκκλῖναι ἀπὸ θεοῦ ἀχρεῖοὶ καὶ ἀπεῤῥιμμένοι γεγένηνται
173	14r	Rom.3.13-Rom.3.15	ογ	τάφος ανεωγμενος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπο τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα ἄρας καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα	ταῦτα τοῖς καταλαλοῦσιν πρέπει
174	14r	Rom.3.16	οδ	σύντριμμα καὶ ταλαπωρια ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν	ὁδούς φησι τὴν πολιτείαν καὶ τὴν ζωὴν σύντριμμα δὲ καὶ ταλαιπωρίαν τὰς ἁμαρτίας οὐδὲν γὰρ οὕτως ἐπὶ τριβει καὶ ἐξίτηλον ποιεῖ ψυχὴν καὶ σῶμα ὡς ἁμαρτία
175	14r	Rom.3.17-Rom.3.18	οε	καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἐστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν	ὁδὸν εἰρήνης τὴν χρηστὴν λέγει πολιτείαν
176	14r	Rom.3.19	οϛ	οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ	ἵνα μὴ λέγωσιν Ἰουδαῖοι καί τι πρὸς ἡμᾶς ταῦτα πάντως γὰρ περὶ ἡμῶν εἴρηται ναί φησι πρὸς ὑμᾶς πάντες γὰρ τοῦτο ἴσμεν ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει νόμον δὲ λέγει πᾶσαν τὴν παλαιὰν τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ ποία γὰρ ἦν φησιν ἀνάγκη ἑτέρων κατηγορεῖν καὶ οὐχὶ τῶν οἰκείων τὸν Δαυὶδ καὶ ἄλλους ἐλέγχειν τὸν εἰς διόρθωσιν Ἰουδαίων ἀποσταλέντα Ἠσαΐαν
177exa	14r	Rom.3.19	s	τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ	σὺν πολλὴ καὶ τοῦτο τέθεικεν ἀκριβείᾳ οὐ γὰρ εἶπεν περὶ τῶν ἐν νόμῳ ἀλλὰ τοῖς ἐν τῶ νόμῳ πολλὰ γὰρ καὶ περὶ Βαβυλωνιων λέγει Περσῶν τε καὶ Μήδων καὶ Αἰγυπτίων καὶ ἑτέρων πλείστων ἐθνῶν ἂλλ ὅμως Ἰουδαῖος καὶ τὰς περὶ τούτων προῤῥησεις προσέφερον
177exb	14r	Rom.3.19	s	τοῖς ἐν τῶι νόμωι λαλεῖ	τουτέστι τοῖς ὑπο νόμον
177exc	14r	Rom.3.19
177	14r	Rom.3.19	οζ	ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ	δείκνυσι μεγαλορήμονας τοὺς Ἰουδαίους διὰ τοῦτο τοιγαροῦν ἠλέγχοντο ὑπο τῶν προφητῶν ἵνα τῶν μεγαλορημόνων ἀπορραφῇ τὰ στόματα
178	14v	Rom.3.19	οη	καὶ ὑποδικος γένηται	τοιοῦτόν τι αἰνίττεται διὰ τοῦτό φησιν οἱ προφῆται διήλεγξαν καὶ ἔδειξαν τοὺς Ἰουδαίους εἰκῆ μεγαλορήμονας μᾶλλον δὲ ὅλον τὸν κόσμον υπεθυνον ἁμαρτίαις ἵνα προοδοποιήσωσι τῆ πίστει καὶ γὰρ γινώσκοντες οἱ ἄνθρωποι ὅτι οὔτε ἀπὸ νόμου καὶ περιτομῆς οὔτε ἀπὸ ἀκροβυστίας ἑνὶ σωθῆναι εὐχερῶς τῶ Χριστῷ προσέλθωσι τῶ χάριτι σωζοντι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων
178Ph	14v	Rom.3.19
178ex	14v	Rom.3.19-Rom.3.20	s	πᾶς ὁ κόσμος τῶ θεῶ διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται	οὐ μόνον φησιν Ἰουδαῖοι
179	14v	Rom.3.20	οθ	διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται	εἶτα ἵνα μὴ ἀναξιοπαθήσωσιν Ἰουδαῖοι συγκαταριθμούμενοι παντὶ τῶ κόσμῳ εἰς τὸ ὑπόδικοι είναι πάλιν τὰ κατ' αὐτοὺς ἐξετάζει
180	14v	Rom.3.20	π	πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ	οὐδε γὰρ ἐπλήρωσε τὰ ἐν τῶ νόμῳ
181	14v	Rom.3.20	πα	διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	καί τι λέγω ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖσθε Ἰουδαῖοι ἐκ τοῦ νόμου εἰς τὸ μὴ γενέσθαι ἅμα τῶ παντὶ κόσμῳ ὑπόδικοι μενοῦνγε ἐξετάζων τις εὑρήσει καὶ βλαβέντας ὑμᾶς ὑπο τοῦ νόμου οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ὑμῶν κακίαν πως ὅτι τὸ γνῶναι τὴν ἁμαρτίαν διὰ τοῦ νόμου ἔχετε τὸ δὲ ἐν γνώσει ἁμαρτάνειν χαλεπώτερον τοῦ ἐν ἄγνοια
181ex	14v	Rom.3.20	Γενναδιου s	διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	εἰς τοῦτό φησιν ὁ νόμος ἐλυσιτέλησεν ἐγνώρισεν ἡμῖν τὴν ἁμαρτίαν οὐ τῶ ἀπαγορεῦσαι μόνον τὴν πρᾶξιν τῶν ἀτοπων ἀλλὰ καὶ τῶ παρακούοντας αὐτοῦ τιμωρεῖσθαι μὴ ἐπιφερομένης γὰρ κολάσεως τοῖς ἁμαρτάνουσιν οὐκ ἂν ἐγνωρίσαμεν αὐτὴν διὰ τούτων τοίνυν πάντων ἀκριβῶς συστήσας ὑφ' ἁμαρτίαν πάντας ὄντας ἐπάγει λοιπὸν δεικνὺς τοῦ οἰκείου λόγου τὸ περιττόν
182	14v	Rom.3.21	πβ	νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου	επιδειξεας αὐτοὺς μηδὲν ὠφελουμένους ἐκ τοῦ νόμου καὶ εἰς ἐπιθυμίαν ἀγαγὼν Μεθόδου σῶσαι δυναμένης εὐκαίρως εἰς τὴν πίστιν εἰσβάλλει Χριστοῦ
183	14v	Rom.3.21	πγ	δικαιοσύνη θεοῦ	εἰ μετὰ νόμου φησιν ἡμαρτήσαμεν πως ἂν σωθείημεν εἴποι τις χωρὶς νόμου διὰ τῆς ἐκ θεοῦ δικαιοσύνης φησιν ὅπου δὲ θεὸς δίδωσι μὴ ἀμφίβαλλε ἄνθρωπε
184	14v	Rom.3.21	πδ	δικαιοσύνη θεοῦ	ἡ παρὰ θεοῦ δεδομένη
185	14v	Rom.3.21	πε	πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπο τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν	τὸ φανερούμενον δῆλον ὡς ἦν μὲν ἐκέκρυπτο δὲ τὴν οὖν καινοτομίαν φεύγων καὶ τὸ δοκεῖν πρόσφατον είναι τὸ κήρυγμα εἶπεν πεφανέρωται καὶ οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ καὶ προμαρτυρηθεῖσαν ὑπο Μωσέως οὗτος γὰρ ὁ νόμος καὶ τῶν προφητῶν
186	14v	Rom.3.22	πϛ	δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας	ποία δικαιοσύνη εἴποι τις ἡ πως διδομένη ὑπο θεοῦ διὰ πίστεώς φησιν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶτα ἵνα μὴ δοξωσι ξένον τι ἀκούειν εἰ ὅλως ἑνὶ σώζεσθαι μηδὲν αὐτοὺς συνεισενεγκόντας δείκνυσιν ὅτι καὶ τὸ πιστεῦσαι συνεισενεγκεῖν ἐστιν ἀνδρείας γὰρ δεῖται ψυχῆς τὸ πιστεῦσαι διὸ καί φησι διὰ πίστεως δεικνὺς καὶ ἡμᾶς ἐκ τούτου συνεισφέροντας
186Ph	14v	Rom.3.22
186ex	15r	Rom.3.22	Γενναδιου s	εἰς πάντας	εἰς πάντας μὲν τοὺς Ἰουδαίους φησιν ὡς οἴκοθεν καὶ ἐξ ἑαυτῶν ἐσχηκότας τῆς σωτηρίας τὸν αἴτιον ἐπὶ πάντας δὲ τοὺς ἐθνικοὺς λέγει ὡς ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπὶ τούτοις ἐκταθείσης τῆς χάριτος ὅμως μέντοι καὶ τούτων κἀκείνων μετασχήσειν τῆς χάριτος ἔφησεν οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ πάλιν ὅτι κοινῇ δικαίως ἡ χάρις κατὰ πάντων
187	15r	Rom.3.22	πζ	καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας οὐ γὰρ ἐστι διαστολή	πάλιν δείκνυσι μηδὲν Ἰουδαίους ἔχοντας πλέον τῶν ἐξ ἐθνῶν
188	15r	Rom.3.23	πη	πάντες γὰρ ἥμαρτον	μὴ γάρ μοι φησιν εἴπῃς ἐγὼ μὲν Ἰουδαῖὸς εἰμι ἄνωθεν εἰδὼς θεὸν οὗτος δὲ ξένος καὶ βάρβαρος ὅλως εἰ πάντες ἥμαρτον ἔχουσι καὶ τὸ πάντες ὁμοτίμως σωθῆναι
189	15r	Rom.3.23-Rom.3.24	πθ	καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῆι αὐτοῦ χάριτι	μὴ γάρ μοι εἴπῃς φησι ὅτι Ελληνεις πλέον ἥμαρτον μὴ σὺ κατόπιν οὐκ εἰ τῆς δόξης καὶ τῆς εὐεργεσίας τοῦ θεοῦ καὶ δωρεὰν τουτέστιν ἄνευ σῶν κατορθωμάτων σώζῃ καὶ πάλιν ὡς μηδὲν ἕτερον συνεισενέγκαι πλὴν πίστεως δικαιούμενος δὲ δωρεὰν δικαιοῦται καὶ κατόπιν ἔρχεται τῆς τοῦ θεοῦ δόξης καὶ εὐεργεσίας
189Pha	15r	Rom.3.24
189Phb	15r	Rom.3.24
190	15r	Rom.3.24	ϟ	διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ	πως δὲ δικαιοῦται διὰ τῆς ἀφέσεως τῶν παραπτομάτων ἧς τυγχάνομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ
191	15r	Rom.3.25	ϟα	ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως	εὐδοκία γὰρ τοῦ πατρὸς ἐξ ιλασμα γεγένηται τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν τὸ δὲ προέθετο δηλοῖ παλαιὰν τὴν περὶ τούτου βουλήν
192	15r	Rom.3.25	ϟβ	ἐν τῶ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν	ὁ μὲν γὰρ πατὴρ προέθετο ὁ δὲ υἱος τὸ αἷμα ἐξέχεεν ὑπὲρ ἡμῶν κοινῇ οὖν ἡ χάρις τῆς ἁγίας τριάδος συνήργησεν γὰρ καὶ τὸ πανάγιον πνεῦμα
193	15r	Rom.3.25	ϟγ	τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ	ὥσπερ ἔνδειξις τουτέστιν ἀποδειξις πλουσίου τὸ καὶ ἑτέρους πλουτίζειν οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς ἐνδείξασθαι βουλόμενος τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐδικαίωσεν
194	15r	Rom.3.25	ϟδ	διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων	ἀποδειξις δὲ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ μάλιστα γέγονεν ὅτι παρειμένους τουτέστι νενεκρωμένους ταῖς ἁμαρτίαις ἐδικαίωσεν εἶτα ἐπιτείνει τῶν ἀνθρώπων τὸ ἔγκλημα τῶ τὰς ἁμαρτίας γενέσθαι ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ ὅτε γάρ φησιν ἔδει μετανοῆσαι δοθείσης ἀνοχῆς τότε ἡμάρτομεν τοὺς οὖν ἀσύγγνωστα πταίσαντας νυν δὲ διὰ πίστεως σώζει
194Ph	15r	Rom.3.25
195	15r	Rom.3.26	ϟε	ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῶ νυν καιρῷ	τὸ γὰρ νεκρωθέντα ταῖς ἁμαρτίαις νυν σώζεσθαι ὅτε καιρὸς τιμωρίας ὑπάρχει τοῦτο ἀποδειξις τῆς δικαιοσύνης
195ex	15r	Rom.3.26	Οικ(ουμενιου) s	ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῶ νυν καιρῷ	ἔδει γὰρ τὰς πρὸς τὸν Ἀβραὰμ πληρωθῆναι ὑποσχέσεις τὸ καὶ ἐνευλογηθήσονται ἐν τῶ σπέρματί σου πάντα τὰ ἔθνη τοῦτο οὖν δικαιοσύνη τὸ ἀληθεῦσαι καὶ ἐπὶ τοῖς ἀναξίοις τοῦ σώζεσθαι
195Ph	15r	Rom.3.26
196	15r	Rom.3.26	ϟε ^*	εἰς τὸ είναι αὐτον δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ	ἰδοὺ ἡ ἔνδειξις τῆς δικαιοσύνης τὸ μὴ μόνον είναι δίκαιον τὸν θεὸν ἀλλὰ καὶ τὸ δικαιοῦν τὸν διὰ πίστεως τοῦ Ἰησοῦ οἰκεῖον θεοῦ καὶ λαὸν γινόμενον
197	15v	Rom.3.27	ϟζ	που οὖν ἡ καύχησις ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου	τούτων τοίνυν οὕτως γεγενημένων καὶ τοῦ πατρὸς σώζοντος τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ οἰκειωθέντα που λοιπὸν τῶν Ἰουδαίων ἡ καύχησις δείκνυσιν αὐτοὺς εἰκῆ καυχωμένους ἐξεκλείσθη οὐκ εἶπεν ἠφανίσθη ἂλλ ἐξεκλείσθη δεικνὺς ὅτι καὶ χώραν εἶχέ ποτε νυν μέντοι ἡ πίστις ἀπέκλεισεν αὐτήν
198	15v	Rom.3.27	ϟη	τῶν ἔργων οὐχὶ ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως	νόμου ἔργων τῶν ἔργων περιφραστικῶς καὶ νόμου πίστεως τῆς πίστεως περιφραστικῶς φησιν οὖν ουδι ἔργων ὧν ἐπράξαμεν ἡ Ἰουδαίων καύχησις ἐξεκλείσθη ἀλλὰ διὰ πίστεως ὡς εἰ εἶπεν πᾶσα ἐκείνη ἡ καύχησις καὶ τὰ δοκοῦντα προτερήματα διὰ τῆς πίστεως ἀπεκλείσθη οὐδὲν θεντων ἡμῶν ἔργων
199	15v	Rom.3.28	ϛθ	λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου	τοιγαροῦν λέγομεν φησιν ἐκ πίστεως δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς τῆς ἐκ νόμου παρατηρήσεως
200	15v	Rom.3.29	ρ	ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν	εἰ γὰρ μόνους τοὺς ἐκ τοῦ νόμου ὁρμωμένους ἡ τῶ νόμῳ στοιχοῦντας {ἐδικαίου καί /ἐδικαίου ὁ θεὸς καί }^*οὐ πάντα τὸν πιστεύοντα μονομερὴς ἂν ἦν
201	15v	Rom.3.30	α	ἐπείπερ εἰς ὁ θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως	καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ οἱ ἐκτὸς νόμου πίστεως δέονται πρὸς τὸ σωθῆναι
202	15v	Rom.3.31	β	νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως μὴ γένοιτο	ἐθορύβουν Ἰουδαῖοι ὡς ἐκβαλλομένου τοῦ νόμου διὰ τῆς πίστεως λέγει οὖν ὅτι οὐ μόνον οὐ καταργεῖ ἡ πίστις τὸν νόμον ἀλλὰ καὶ ἵστησι πως ὅτι ὁ νόμος σῶσαι βουλόμενος οὐκ ἰσχύει ἡ δὲ πίστις σώζει τὸν οὖν σκοπὸν τοῦ νόμου πληροῦσα ἡ πίστις ἵστησιν αὐτον
203	15v	Rom.3.31	γ	ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	εἰπὼν ἱστῶμεν ἔδειξε σαλευόμενον
203exa	15v	Rom.3.31	Ιω(αννου) s	ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	ἔργον ἦν τοῦ νόμου ώστε δίκαιον ποιῆσαι τὸν ἄνθρωπον ἂλλ οὐκ ἴσχυσε τοῦτο ποιῆσαι πάντες γάρ φησιν ἥμαρτον ἡ πίστις δὲ ἐλθοῦσα τοῦτο κατώρθωσεν ὁμοῦ γάρ τις ἐπίστευσε καὶ ἐδικαιώθη οὐκοῦν ἔστησε τοῦ νόμου {τὸ θέλημα /τὸ θέλημα ἡ ὁ πιστεύσας }^*
203exb	15v	Rom.4.1	Θεοδ(ωρητου) s	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι	ἄνωθεν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται τὰ περὶ τῆς πίστεως προεθέσπισαν δεχομενοι τοίνυν τὴν πίστιν βεβεαιοῦμεν τὸν νόμον
203exc	15v	Rom.4.1	τ(ου) αυτ(ου) Θεοδ(ωρητου)		ποίαν φησι πρὸ τοῦ πιστεῦσαι θεῶ τὸν Ἀβραὰμ δικαιοσύνην αὐτοῦ δι' ἔργων γεγενημένην ἠκούσαμεν κατὰ σάρκα γὰρ τὴν ἐν ἔργοις λέγει ἐπειδὴ διὰ τῆς σαρκὸς ἐκτελοῦμεν τὰ ἔργα
204	15v	Rom.4.1	δ	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι	μέγα ἐφρόνουν ἐπὶ τῶ Ἁμβραὰμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἀεὶ προέφερον ὅτι Ἁβρρὰμ περιετμήθη σκοπὸς οὖν αὐτω δεῖξαι ὅτι καὶ αὐτος Ἀβραὰμ οὐκ ἐξ ἔργων ἂλλ ἐκ πίστεως ἐδικαιώθη καί φησι τι οὖν λέγομεν Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι καί τινος αὐτον ἐπιτευχηκέναι δικαιοσύνης τῆς δι' ἔργων ἡ τῆς διὰ πίστεως καὶ δείκνυσιν ὅτι τῆς διὰ πίστεως ὅθεν καὶ εὕρημα αὐτὴν καλεῖ ἐπεὶ μὴ ἐξ ἔργων αὐτὴν ἐκτήσατο ἂλλ ἐκ πίστεως ἥτις χάριτι Χριστοῦ παρέχεται
204ex	16r	Rom.4.1	Γενναδιου s	κατὰ σάρκα	μεθ' υπερβατος ἐστιν ἡ ῥῆσις οὑτωσί πως κειμένη τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι ἀνέλθωμεν φησιν ἐπὶ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ κατὰ σάρκα γένους ἡμῶν ὃν ἐκ πάντων ἐθνῶν ἐκλεξάμενος ὁ θεὸς εὐλόγησεν τε καὶ εἰς τοὺς ἐξ αὐτοῦ δι' αὐτοῦ τὰ τῆς εὐλογίας ὑπέσχετο παραπέμψειν δῆλον γὰρ ὅτι ὅπως ἂν ἔχοι τὰ κατ' αὐτον οὕτως σχήσει καὶ τὰ ἡμέτερα
204Ph	16r	Rom.4.1
205	16r	Rom.4.1	ε	κατὰ σάρκα	καλῶς πρὸς Ἰουδαίους τὸ κατὰ σάρκα κατὰ πίστιν γὰρ καὶ ἐπαγγελίαν ἡμεῖς οἱ πιστοὶ τέκνα ἐσμεν τοῦ Ἀβραὰμ καθὼς ἡ γραφή φησιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα
206	16r	Rom.4.2	ϛ	εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεόν	δύο δείκνυσιν ὅτί τε ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη καὶ ὅτι μείζων ἡ διὰ πίστεως δικαιοσύνη καί φησιν εἰ ἐξ ἔργων καὶ κατορθωμάτων Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη ἔχει μὲν καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεὸν ἂλλ ἐφ' ἑαυτῷ ὡς κατωρθωκότι ὁ δὲ ἐκ πίστεως σωθεὶς ἐπεὶ μὴ ἔχει εἰς ἑαυτὸν καυχήσασθαι οὐδὲν γὰρ ἔργον ἔπραξεν εἰς τὸν θεὸν καυχᾶται μεῖζον δὲ τὸ εἰς θεὸν καυχᾶσθαι ἤπερ εἰς ἑαυτὸν τὰ μὲν γὰρ κατορθώματα πολλάκις καὶ ἀφανίζεται ἑτέραις πλημμελείαις ἡ δὲ εἰς θεὸν καύχησις ἄτρεπτος μένει
207	16r	Rom.4.3	ζ	τι γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	φέρει τὴν γένεσιν μαρτυροῦσαν ὅτι Ἀβραὰμ ἐκ πίστεως ἐδικαιώθη
208	16r	Rom.4.4	η	τῶ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα	δείκνυσι μείζονα τὴν κατὰ χάριν δικαιοσύνην ἦν ἡ πίστις παρέχει οὕτως τῶ μὲν γὰρ κατορθοῦντι φησιν κατὰ ὀφειλὴν κεχρεώστηται ἡ ἀντιμισθία τι δὲ δύναται καὶ ὁ πάνυ ἐνάρετος κατορθῶσαι καὶ ὀφειλέτην ἔχειν θεὸν ὁ δέ γε ἐκ πίστεως δικαιούμενος κατὰ χάριν δικαιοῦται ἔνθα δὲ θεὸς χαρίζεται πάντως μεγάλα χαρίζεται τι γὰρ χαρίζεται υἱοθεσίαν παρέχει ἀδελφοὺς ποιεῖ Χριστοῦ κληρονόμους θεοῦ συγκληρονόμους Χριστοῦ ἅτινά ποτε ἂν παρέσχεν ἡμῖν τὰ κατορθώματα
208ex	16r	Rom.4.4
209	16r	Rom.4.5	θ	τῶ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ	μὴ δὲ τὴν πίστιν νομίσῃς εὐχερῶς παραγίνεσθαί τινι ἀνδρείας γὰρ δεῖται καὶ διεσμηγμένης ψυχῆς
210	16r	Rom.4.5	ι	εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι τῶ μὲν ἐργαζομένῳ μισθὸς κατὰ τὰ ἔργα λογίζεται τῶ δὲ πιστῷ δικαιοσύνη μυρίων δὲ μισθῶν ἐστι περιεκτικὴ ἡ δικαιοσύνην
211	16r	Rom.4.6	ια	καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ὦ ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων	καὶ ὁ Δαυὶδ τῆ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη ψηφίζεται τὸν ἁγιασμον χωρὶς ἔργων
212	16v	Rom.4.7-Rom.4.8	ιβ	μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ αιμαρτιαι μακάριος ἀνὴρ ὦ οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν	μακαρισμὸς ἐστιν ἡ κορυφὴ τῶν ἀγαθῶν δοκεῖ μέν πως ἀλλόκοτος είναι ἡ μαρτυρία οὐ γὰρ ἔχει μακάριος ὦ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων λογίζεται πλὴν σφόδρα ἐστι κατάλληλος εἰ γὰρ μακάριος ὦ αἱ ἁμαρτίαι κατὰ χάριν ἀφέθησαν τρισμακάριστος δηλονότι ὃν ἐδικαίωσεν κατὰ καριν ὁ θεός
212Ph	16v	Rom.4.8
213	16v	Rom.4.9-Rom.4.10	ογ ^*	ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῶ Ἁβρρὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην πως οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομὴ ὄντι ἡ ἐν ἀκροβυστία	εἶτά φησιν οὗτος ὁ τῶ Δαυὶδ εἰρημένος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἦλθεν ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν καὶ μᾶλλον δείκνυσιν ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν αὐτον ἐληλυθότα καὶ χώραν ἔχοντα τῶ τὸν Ἀβραὰμ ἐν ἀκροβυστία ὄντα σωθῆναι καὶ δικαιωθῆναι
214	16v	Rom.4.10	ιδ ^*		εἶτα κατασκευάζει τὸ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν μᾶλλον ἔχειν χώραν καί φησι τῶ Ἀβραὰμ ἐλογίσθη δικαιοσύνη διὰ πίστεως ἴδωμεν τοιγαροῦν ἐν περιτομω ὄντι αὐτω ἡ ἀκροβύστω καὶ δῆλόν φησι ὡς ἀκροβύστω ὁρᾷς οὖν ὅτι μᾶλλον ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν χώραν ἔχει
215	16v	Rom.4.10	ιε	οὐκ ἐν περιτομὴ ἂλλ ἐν ἀκροβυστία	εἰ οὖν ἐν ἀκροβυστία ὧν ἐδικαιώθη ἄρα μᾶλλον ὁ τῶ Δαυὶδ εἰρημένος μακαρισμὸς ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν χώραν ἔχει ἡ ἐπὶ τὴν περιτομήν
215ex	16v	Rom.4.11	s	καὶ σημεῖον ἔλαβε περιτομῆς σφαγιδα τῆς δικαιοσύνης	ἡ περιτομὴ ἐδόθη διὰ τρεῖς αἰτίας ταύτας ώστε σημεῖον είναι πίστεως καὶ τοῦ ἁβραμιαίου γένους δηλωτικὴν καὶ σύμβολον καὶ αἴνιγμα πολιτείας καθαρᾶς καὶ σώφρονος ώστε οὐχ ὡς δικαιοσύνης ποιητικὴ ἐδόθη ἀλλὰ σφραγὶς καὶ σημεῖον τῆς ἐκ πίστεως δικαιοσύνης
216	16v	Rom.4.11	ιϛ	καὶ σημεῖον ἔλαβεν περιτομῆς σφραγῖδα τῆς δικαιοσύνης	δοκοῦσαν ἀντίθεσιν λύει τοσοῦτόν φησι μεγάλη ἡ περιτομὴ καὶ ταύτης χωρὶς οὐκ ἑνὶ δικαιωθῆναι ὅτι καὶ αὐτος ὁ ἐν ἀκροβυστία κατὰ τὸν σὸν λόγον δικαιωθεὶς περιτομῆς ἐδεήθη καί φησιν οὐ διά τι ἕτερον περιετμήθη ἡ διὰ τὸ σημεῖον καὶ ἀπόδειξιν ἐπιφέρεσθαι τὴν περιτομὴν τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία ὑπαρξάσης αὐτω δικαιοσύνης εἰ δὲ σημείου ἕνεκεν καὶ σφραγῖδος ἔλαβεν αὐτὴν οὐδὲν αὕτη πρὸς τὴν δικαιοσύνην συνετέλεσεν ἀλλὰ μόνον τὸ τοιῶσδε δεδικαιῶσθαι εσημαινεν τουτέστιν ὅτι ἐν τῆ ἀκροβυστία ὧν ἠξιώθη τῆς δικαιοσύνης
216Ph	16v	Rom.4.11
217	17r	Rom.4.11	ιζ	τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία εἰς τὸ είναι αὐτον πατέρα	τῆς ἐκ πίστεως ὑπαρξάσας
218	17r	Rom.4.11	ιη	πάντων	διά τι δὲ ὅλως ἐδεήθη αὐτῆς εἰ μηδὲν συνετέλει ἐν τῆ δικαιοσύνη πρῶτον μὲν καθὼς ἄνω λέγει εἰς τὸ είναι αὐτὴν σημεῖον ἔπειτα ἵνα κοινὸς γένηται πατὴρ τῶν τε ἐν περιτομὴ τῶν τε ἐν ἀκροβυστία
219	17r	Rom.4.11	ιθ	τῶν πιστευόντων	οὐχ ἁπλῶς τῶν οἷον δήποτε ἀλλὰ τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Χριστόν
220	17r	Rom.4.11	κ	δι' ἀκροβυστίας εἰς τὸ λογισθῆναι	τῶν ἐν ἀκροβυστία ὄντων καὶ πιστευόντων
221	17r	Rom.4.11	κα	καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην	διὰ πίστεως δηλονότι χωρὶς ἔργων
221Ph	17r	Rom.4.11
222	17r	Rom.4.12	κβ	καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον	ὥσπερ γὰρ οἱ ἐν ἀκροβυστία οὐ διὰ τοῦτο μόνον σχοῖεν τὸν Ἀβραὰμ πατέρα διὰ τὸ ἐν ἀκροβυστία αὐτον πεπιστευκέναι εἰ μὴ καὶ τὴν πίστιν μιμήσαιντο οὕτως οὐδε οἱ ἐν περιτομὴ σχήσουσι διὰ τὸ μόνον περιτμηθῆναι τὸν Ἀβραὰμ εὰν μὴ καὶ τὴν πίστιν αὐτοῦ μιμήσωνται δῆλον ὡς καὶ ἐκπεσοῦνται τῆς πρὸς Ἀβραὰμ συγγενείας οἱ Ἰουδαῖοι ἐὰν μὴ πιστεύσωσι
223	17r	Rom.4.12	κγ	ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι	στοιχοῦσι πειθομένοις ἐμμένουσιν
223Ph	17r	Rom.4.12
224	17r	Rom.4.12	κδ	τοῖς ἴχνεσι τῆς πίστεως	τοῖς ἴχνεσι τῆ μιμησε τῆ ὁμοιώσει
225	17r	Rom.4.12	κε	τῆς ἐν ἀκροβυστία τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ	πάλιν ὑπομιμνήσκει ὅτι ἐν ἀκροβυστία ἐπίστευσε καὶ ὕστερον περιετμήθη
226	17r	Rom.4.13	κϛ	οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῶ Ἀβραὰμ ἡ τῶ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου	θαυμάσιον λέγει οὕτως φησι ἡ περιτομὴ χωρὶς πίστεως οὐκ ἰσχύει δικαιῶσαι οὐδε προπάτορα σοι ποιεῖ ὡς ἰουδαῖε τὸν Ἀβραὰμ ὅτι οὐδε ὁ νόμος ἐφ' ὦ μεγαφρονεις συνετέλεσεν τι εἰς τὰς ἐπαγγελίας τῶ Ἀβραὰμ ἀλλὰ μόνῃ ἡ πίστις ἀκροβύστω γὰρ ἔτι ὄντι καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι πιστεύσαντι εἰ οὖν αὐτος ὁ νόμος οὐδὲν εἰς τὰς ἐπαγγελίας συνετέλεσεν σχολῇ γοῦν ἡ περιτομὴ πρὸς δικαιοσύνην ἐξαρκέσει
226ex	17r	Rom.4.13	Σευηρια(νου) s	τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου	κληρονόμους τοῦ κόσμου τοὺς δικαίους ἔσεσθαι φησιν ὅτι τῶν ἀσεβῶν ἐκ μέσου γενομένων καὶ παραδοθέντων κολάσει ἐν τῆ τῆς κρίσεως ἡμέρα τὸν συμπάντα λοιπὸν κόσμον ἕξουσιν οἱ δίκαιοι ἀνακαινισθέντα καὶ αὐτῶν ἔσται τὰ οὐράνια ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐπίγεια
227	17r	Rom.4.13	κζ	ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως	τῆς πίστεώς φησι
227Ph	17r	Rom.4.13
228	17r	Rom.4.14	κη	εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις	ὁ γὰρ ἐχόμενος τοῦ νόμου ὡς σώζοντος ἀτιμάζει τὴν διὰ πίστεως σωτηρίαν κληρονόμοι δὲ οἷον τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας
229	17v	Rom.4.14	κθ	καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία	ὡς οὐ χρειωδεις οὖσαι κατήργηνται αἱ ἐπαγγελίαι τουτέστιν ἄπρακτο γεγόνασιν πως εἰ γὰρ ἡ πίστις καταργεῖται δι' ἦν αἱ ἐπαγγελίαι δῆλον ὅτι συγκαταργοῦνται αἱ ἐπαγγελίαι εἰ δὲ αὗται καταργηθῶσιν οὔτε ὁ Ἀβραὰμ πατήρ τινος
230	17v	Rom.4.15	λ	ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὐ γὰρ οὐκ ἐστι νόμος οὐδε παράβασις	καὶ οὕτως φησι οὐ διὰ τοῦ νόμου βεβαιοῦνται αἱ ἐπαγγελίαι ὅτι τρόπον τινα καὶ ἐμποδίζονται πως ὅτι ὁ νόμος ὀργὴν καταργαζεται παραβαθεὶς δηλονότι οὐδεὶς γὰρ αὐτον ἴσχυσεν πληρῶσαι ἔνθα δὲ ὀργή πως ἥξουσιν αἱ ἐπαγγελίαι ἡ δὲ πίστις φησι τὴν χάριν εἰσάγει τοῦ θεοῦ χάριτος δὲ οὔσης ἔρχονται καὶ πληροῦνται αἱ ἐπαγγελίαι
231	17v	Rom.4.16	λα	διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τὸ είναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν	ἔνθα γὰρ χάρις θεοῦ οὐκέτι ἀμφίβολοι αἱ ἐπαγγελίαι ἀλλὰ βεβαίαι θεὸς γάρ φησιν ὁ δικαίων χάριτί τις ὁ κατακρίνων
232	17v	Rom.4.16	λβ	παντὶ τῶ σπέρματι	τὸ ὑπερβατον παντὶ τῶ σπέρματι Ἀβραάμ
233	17v	Rom.4.16	λγ	οὐ τῶ ἐκ τοῦ {νόμου ἀλλά /νόμου μόνον ἀλλά }^*καί	ἐκ τοῦ νόμου λέγει τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστεύσαντας
234	17v	Rom.4.16-Rom.4.17	λδ	τῶ ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ὃς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε	τοὺς χωρὶς νόμου πιστοὺς γενομένους ὅρα δέ πως λοιπὸν συνάπτει τοὺς δύο λαοὺς καὶ πάντων ποιεῖ πατέρα τὸν Ἀβραάμ
235	17v	Rom.4.17	λε	κατέναντι οὐ ἐπίστευσεν θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος	κατέναντι τουτέστιν ὥσπερ ὁ θεὸς οὐκ ἐστι μερικὸς ἀλλὰ πάντων θεὸς οὕτως καὶ ὁ Ἀβραὰμ πάντων πατήρ
235Ph	17v	Rom.4.17
235exa	17v	Rom.4.17	s
235exb	17v	Rom.4.17	s	κατέναντι οὐ ἐπίστευσε θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος	ὥσπερ γάρ φησι πάντων ἐστι ποιητὴς ὁ θεὸς καὶ πάντων θεός τε καὶ κηδεμὼν οὕτω καὶ τὸν Ἀβραὰμ πάντων πατηρα κεχειροτόνηκεν οὐκ Ἰουδαίων μόνων ἀλλὰ πάντων τῶν πιστευόντων
235exc	17v	Rom.4.17	s	κατέναντι οὐ ἐπίστευσε θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος	ἀντὶ τοῦ ἐνώπιον πρὸ προσώπου οὐ ἐπίστευσεν θεοῦ
236	17v	Rom.4.17	λϛ	τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα	τὸν μὲν τῆς ἀναστάσεως καταβάλλεται λόγον πλὴν προφορως καὶ εἰς τὸ προκείμενον ἐπίστευσεν φησιν ὁ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ ὅτι καὶ τοὺς νεκροὺς ζωοποιεῖ διὰ τοῦτο καὶ τὸ δοῦναι αὐτον σπέρμα γεγηρακότι ὁ γὰρ τοὺς νεκροὺς ζωοποιῶν καὶ τὰ μὴ ὄντα οὐσιῶν πολλῷ μᾶλλον δυνήσται τῶ νεκρωμενω {διὰ γερας /διὰ τὸ γερας }^*σώματι δοῦναι σπέρμα
236Pha	17v	Rom.4.17
236Phb	17v	Rom.4.17
236ex	17v	Rom.4.18	Σευηριανου s	ὃς παρ' ἐλπίδα	παρ' ἐλπίδα τῆς οἰκείας φύσεως ἐπ' ἐλπίδι τῆς τοῦ ἐπαγγειλαμένου δυνάμεως
237	17v	Rom.4.18	λζ	ὃς παρ' ἐλπίδα	τὴν ἀνθρωπίνην
238	17v	Rom.4.18	λη	ἐπ' ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτον πατέρα	τῆ τοῦ θεοῦ
239	18r	Rom.4.18	λθ	πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου	τῶν κατὰ πίστιν καὶ ἐπαγγελίαν τις δὲ αὐτοῦ υἱος διὰ πίστεως καὶ ἐπαγγελίας δοθεὶς δηλονότι Ἰσαὰκ ὁ γὰρ Ἰσμαὴλ κατὰ σάρκα ἦν αὐτοῦ
240	18r	Rom.4.19	μ	καὶ μὴ ἀσθενήσας τῆ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον	πολλὰ μὲν ἦν τὰ ἀσθενῆ καὶ ἀδύναμον αὐτοῦ τὴν πίστιν γενέσθαι παρασκευάζοντα ἂλλ οὐδε πρὸς ἐν ἠσθένησεν ἡ γενναία ψυχὴ πρῶτον ὅτι πρὸς οὐδε ἐν τοιοῦτον παράδειγμα ἰδεῖν ἠδύνατο ἀλλὰ πρώτῳ ἡ τῆς παρ' ἐλπίδα παιδοποιίας δέδοται ἐπαγγελία δεύτερον τὸ {νενεκρῶσθαι /εννεκρωσθαι }^*αὐτοῦ τῶ γερα τὸ σῶμα τρίτον τὸ συνενεκρῶσθαι τὴν μήτραν Σάρρας καὶ ἀδυνάτως ἔχειν πρὸς παιδοποιΐαν
241	18r	Rom.4.19	μα	ἑκατονταετής που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας	καλῶς τὸ ἑκατονταετής που οὐ γὰρ ἦν ἑκατονταετὴς ἂλλ ἐνενήκοντα ἐννέα
242	18r	Rom.4.20	μβ	εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ	οὐ γὰρ ἦν ἔργων ἀποδειξις ἀλλὰ ψιλὰ ῥήματα
243	18r	Rom.4.20	μγ	οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία	οὐκ εἶπεν οὐκ ἐπίστευσεν ἂλλ οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία τουτέστιν οὐδε ἐνεδοίασεν οὐδε ἀμφέβαλεν
244	18r	Rom.4.20	μδ	ἂλλ ἐνεδυναμώθη τῆ πίστει	εἰπὼν ἐνεδυναμώθη δείκνυσι πολλῷ καμάτῳ καὶ δυνάμει ψυχῆς κατορθουμένην τὴν πίστιν
245	18r	Rom.4.20	με	δοὺς δόξαν τῶ θεῶ	πως ἐνεδυναμώθη δοὺς δόξαν φησι τῶ θεῶ τουτέστιν οὐ περιεργασάμενος πως ἐγχωρεῖ τοῦτο γενέσθαι ἂλλ εὐθὺς πιστεύσας καὶ εὐλογήσας ὡς εὐεργέτην τὸν θεὸν ὡς ἤδε δεδωκότα τὸ ἐπαγγελθέν
246	18r	Rom.4.21	μϛ	καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ ἐπήγγελται δυνατὸς ἐστι καὶ ποιῆσαι	οὐκ εἶπε πιστεύσας ἂλλ ἐμφαντικώτερον πληροφορηθείς
247	18r	Rom.4.22	μζ	διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην	ὁρᾷς ὅτι ἀπὸ πίστεως ἐδικαιώθη
248	18r	Rom.4.23	μη	οὐκ ἐγράφη δὲ δι' αὐτον μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτω	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν οἱ ἀκροαταὶ καί τι πρὸς ἡμᾶς ἐκεῖνος γὰρ ἐδικαιώθη ἐπάγει ὅτι ταῦτα οὐ χάριν μόνου τοῦ πατριάρχου γέγραπται ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς ἵνα παράδειγμα τὸν Ἀβραὰμ ἔχοντες πιστοί τε ὁμοίως γινώμεθα καὶ ὁμοίως ἡ πίστις ἡμῖν εἰς δικαιοσύνην λογίζηται
249	18r	Rom.4.24	μθ	ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν	εὐφυῶς εἰσέβαλεν εἰς τὸν περὶ τοῦ κυρίου λόγον καί φησιν οὐ διὰ τὰς οἰκείας ἁμαρτίας ἀπέθανεν ἐπεὶ οὐδε ανασταθηναι αὐτον ἔδει ὥσπερ οὐδε πρὸ τούτου τις ἀλλὰ διὰ τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας ἵνα ἐξ ἑαυτῶν ἡμᾶς ἀπαλλάξη
250	18v	Rom.4.25	ν	ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν	ἵνα φησι δικαιώσῃ ἡμᾶς καὶ ἀπαλλάξη ἁμαρτιῶν οὐ γὰρ διὰ τοῦτο οἰκειωσάμενος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν δίκην θανάτου δέδωκεν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα ἡμᾶς ὑπευθύνους καὶ χρεωστας ἔχῃ θανάτου ἂλλ ἵνα δικαιώσῃ ἡμᾶς καὶ τέλεον ἀνευθύνους ἀφῇ
251	18v	Rom.5.1	να	δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου	πως δ' ἄν τις εἰρηνέυοι πρὸς τὸν θεὸν ἀκολουθῶν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ ὡς ὅ γε ἁμαρτάνων πολεμεῖ θεῶ
251Ph	18v	Rom.5.1
252	18v	Rom.5.1	νβ	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	εἰ γὰρ δι' αὐτοῦ τῶν προγενομένων ἐλυτρώθημεν ἁμαρτιῶν δι' αὐτοῦ πάλιν καὶ τῆς εἰς αὐτον πίστεως μενοῦμεν μὴ ἁμαρτάνοντες καὶ γὰρ εὐχερὲς μᾶλλον φυλάξαι ἡ κτήσασθαι τὰ ἀγαθὰ τῆ αὐτοῦ συνεργίᾳ
253	18v	Rom.5.2	νγ	δι' οὐ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσκήκαμεν	δι' αὐτοῦ γὰρ προσήχθημεν τῶ πατρὶ εἰ οὖν μακρὰν ὄντες ἐγγὺς γεγόναμεν τῶ θανάτῳ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον ἐγγὺς ὄντες εἰρηνεύσομεν πρὸς αὐτον χάριτι αὐτοῦ
254	18v	Rom.5.2	νδ	τῆ πίστει	θεὶς τὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὰ ἡμῶν τίθησι πρὸς γὰρ τὰς ἀφάτους δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ ἡμεῖς οὐδὲν πλὴν πίστεως ηνεγκαμεν
254Ph	18v	Rom.5.2
255	18v	Rom.5.2	νε	εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ἡ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπ' ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ	τουτέστι τὸ καταζιωθηναι τῆς τοῦ θεοῦ γνώσεως τὸ προσαχθῆναι αὐτω τὸ ἁμαρτιῶν ἀπαλλαγῆναι καὶ ὅσα τὸ βάπτισμα χαρίζεται τὸ δὲ ἑστήκαμεν βεβειοτητα δηλοῖ
255Ph	18v	Rom.5.2
256	18v	Rom.5.3-Rom.5.4	νϛ	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργεζεται ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμὴν ἡ δὲ δοκιμή	οὐ μόνον δέ φησιν ἐπὶ τοῖς δοθεῖσι καὶ τοῖς μέλλουσιν ἀγαθοῖς καυχώμεθα ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἐναντίοις είναι δοκοῦσιν οἷον ταῖς θλίψεσί τι δήποτε ὅτι πρὸς ὑπομονὴν ἡμᾶς ἀλείφουσιν τις δὲ τῆς ὑπομονῆς τὸ κέρδος δοκίμους φησι ποιεῖ τι δὲ τοῦ γενέσθαι δοκίμους τὸ ὄφελος ἐλπίδα ἡμῖν προξενεῖ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ὁ δέ γε ταῦτα ἐλπίζων οὐκ ἂν καταισχυνθείη ὁ μὲν γὰρ ἐπ' ἄνθρωπον ἐλπίζων ἴσως καὶ ψευσθείη τῆς ἐλπίδος ὁ δὲ ἐπὶ θεὸν οὐκέτι πλὴν οὐ μόνον φησιν ἐν οἷς ἑστήκαμεν ἀγαθοῖς ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς προσδοκωμένοις ὡς ἤδη παροῦσι καυχώμεθα τοῦτο γὰρ πίστεως ἀκριβοῦς καλῶς δὲ δόξης εἶπεν εκβαινοντα γὰρ τὰ ἐπαγγελλόμενα δοξάζεσθαι τὸν ἐπαγγειλάμενον ποιεῖ
256Pha	18v	Rom.5.4
256Phb	18v	Rom.5.4
257	19r	Rom.5.4-Rom.5.5	νζ	ἐλπίδα ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ κατάισχυνει	ἄρα γε οἱ κακῷ συνειδότι πληττόμενοι οὐδε ἐλπίζουσιν ἀντίδοσιν ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ὁ γὰρ βούλεται ἕκαστος τοῦτο καὶ νομίζει
258	19r	Rom.5.5	νη	ὅτι ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν	καὶ πόθεν φησι δῆλον ὅτι ἐκεῖ δώσει ἡμῖν ἀγαθὰ ὁ θεὸς πόθεν ἐξ ὧν ἐνταῦθα δέδωκέν τι δὲ ἔδωκεν τὸ πνεῦμά φησιν ὅπερ ἐκ μόνης ἀγάπης θεοῦ ἧς ἠγάπησεν ἡμᾶς ἐπεφοίτησεν ἡμῖν οὐ γὰρ ἡμεῖς οἰκείοις κατορθώμασιν ἐπεσπασάμεθα τὴν χάριν τοῦ πνεύματος
258ex	19r	Rom.5.5	Οικου(μενιου) ^*		καλῶς δὲ τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἡ ἐστιν ἡ δόσις τοῦ πνεύματος εἶπεν ἐκκεχύσθαι οἷον δαψιλῶς δεδόσθαι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν νοητὴ γὰρ ἡ ἐνοίκησις τοῦ προσκυνητοῦ καὶ τρισαγίου πνεύματος καινῷ μόνῳ καὶ καρδία λεπτή
259	19r	Rom.5.6	νθ	ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν	εἰπὼν τοῦ ἁγίου πνεύματος τὴν δόσιν μεταβαίνει εἰς τὸν θεόν
259Ph	19r	Rom.5.6
260	19r	Rom.5.6	ξ	ἀσθενῶν	τὰ μέλλοντα πιστωσάμενος ἐκ τῆς τοῦ ἁγίου πνεύματος δωρεᾶς νυν καὶ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ πιστοῦται εἰ γάρ φησιν ὑπὲρ ἀνδρὸς ἐναρέτου οὐκ ἄν τις ἕλοιτο ἀποθανεῖν σκοπεῖ μοι τοῦ δεσπότου τὴν ἀγαθότητα ὅτι τὸν υἱον ὑπὲρ ἀσεβῶν ἔδωκε τῆ ἁμαρτία
261	19r	Rom.5.6-Rom.5.7	ξα Οικου(μενιου)	κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν	τουτέστι κατὰ τὸν εὔκαιρον καὶ προσήκοντα καιρὸν καὶ χρόνον
262	19r	Rom.5.8	ξβ	συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν	συνίστησι βεβαιοῖ δείκνυσι
263	19r	Rom.5.9	ξγ	πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νυν ἐν τῶ αἵματι σωθησόμεθα δι' αὐτοῦ	εἰ γὰρ τότε φησιν οὐ περιεῖδεν ὅτε καὶ ἁμαρτωλοὶ ἦμεν καὶ χρεία ἦν πρὸς τὸ σῶσαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πόσῳ μᾶλλον νυν οὐ περὶ ιδοι ἀλλὰ σώσει ὅτε οὔτε ἁμαρτωλοὶ ἐσμεν δικαιωθέντες τῶ αἵματι τοῦ Χριστοῦ οὔτε ἔτι χρεία θανατωθῆναι τὸν υἱον αὐτοῦ
264	19r	Rom.5.9-Rom.5.10	ξδ	ἀπὸ τῆς ὀργῆς εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῶ θεῶ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν	τῆς μελλούσης κολάσεως
265	19r	Rom.5.10	ξε	τῆ ζωὴ αὐτοῦ	οὐκέτι γάρ φησι χρεία ὡς τὸ πρότερον δοῦναι τὸν υἱον εἰς θάνατον ἀλλὰ ζῶντος ἔσται ἡ σωτηρία οὐδὲν οὖν φησι δυσχερές
266	19v	Rom.5.11	ξϛ	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῶ θεῶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δι' οὐ νυν	ἵνα μὴ ἐρυθριῶμεν καὶ ἀδημονῶμεν ὅτι τοσοῦτον γεγόναμεν ἀσεβεῖς ὡς χρείαν γενέσθαι καὶ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ πρὸς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς ἐπάγει οὐ μόνον δὲ ἐσώθημεν φησιν ἀλλὰ καὶ καυχᾶσθαι ὀφείλομεν τοιγαροῦν καὶ καυχώμεθα ὅτι ὅλως ἀπέθανε Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ὄντων ἀσεβῶν τοῦτο γὰρ τὴν ἄγαν τοῦ πατρὸς ἀγάπην δηλοῖ ὅτι καὶ ὑπὲρ ἀσεβῶν τὸν υἱον δέδωκεν τοὺς δὲ ἀγαπωμένους ὑπο θεοῦ οὐκ ἐγκαλύπτεσθαι οὐδε ἀδημονεῖν ἂλλ ἀγάλλεσθαι καὶ καυχᾶσθαι ἐν θεῶ προσήκει
267	19v	Rom.5.11	ξζ	τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν	τὴν οἷον οἰκείωσιν καὶ τὸ διαλλαγῆναι ἡμῖν ὀργιζόμενον πρὸ τούτου τὸν θεόν
268	19v	Rom.5.12	ξη	διὰ τοῦτο ὥσπερ δι' ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθε καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος	κατασκευάσας ἄνω πολλαχῶς τὸ δεδικαιῶσθαι ἡμᾶς τῆ τε μετουσίᾳ τοῦ πνεύματος καὶ τῶ θανάτῳ τοῦ υἱοῦ νυν καὶ ἐκ τοῦ εὔλογο αὐτο κατασκευάζει ὅτί φησι καὶ εὔλογον ἦν τοὺς διὰ ένα ανθρωοπον ἁμαρτωλοὺς καὶ θνητους γινομένους ἐπεὶ ἐζηλώσαμεν αὐτοῦ τὴν παρακοὴν διὰ τὸν ἕνα ἄνθρωπον τὸν κύριον δηλάδη σωθῆναι δικαιωθέντας καὶ ἀπαθανατισθέντας
268Ph	19v	Rom.5.12
269	19v	Rom.5.12	ξθ	καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν	ἐφ' ὦ Ἀδὰμ δι' ὃν Ἀδὰμ ἡ ὅτι ἐπ' αὐτω καὶ οἱ ἄλλοι
270	19v	Rom.5.12	ο Οικου(μενιου)	ἐφ' ὧι πάντες ἥμαρτον	ἵνα μή τις ἀδικίαν ἐγκαλέσῃ τῶ θεῶ ὅτι τοῦ Ἀδὰμ πταίσαντος ἡμεῖς ἀποθνήσκομεν ἐπάγει ἐφ' ὦ πάντες ἥμαρτον ὡσεὶ ἔλεγεν αὐτος μὲν τὴν ἀρχὴν παρεσχε καὶ τὴν αἰτίαν ὅτι πάντες ἡμάρτομεν κατὰ ὁμοίωσιν αὐτοῦ
270Ph	19v	Rom.5.12
271	19v	Rom.5.13	οα	ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου	θέλει δεῖξαι ὅτι οὐ τοσοσυτον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀποθνήσκομεν ὅσον διὰ τὸν Ἀδὰμ χώραν δεδωκότα τῶ θανάτῳ ἐκ τῆς παρακοῆς καί φησιν ἦν μὲν ἐν τοῖς ἀνθρώποις καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἡ ἁμαρτία πλὴν οὐκ ἐλογίζετο αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν ἀπαγορεύοντα τὴν ἁμαρτίαν μὴ λογιζομενης οὖν τῆς ἁμαρτίας ἀπέθνησκον οἱ ἄνθρωποί τι δήποτε ἄρα οὐ πρόδηλον ὅτι διὰ τὴν τοῦ Ἀδὰμ κατάκρισιν
271exa	19v	Rom.5.13	Οικου(μενιου)		ὅρα δὲ τὴν ἀσφάλειαν τοῦ ἀπόστολο ἵνα μὴ δόξωμεν λοιπὸν ἀδικεῖσθαι διὰ ἄλλον ἀποθνήσκοντες εἶπεν ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ εἰ καὶ μὴ ἐλογίζετο τοιγαροῦν οὐ μόνον διὰ τὸν Ἀδὰμ ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἀπεθνήσκομεν
271exb	19v	Rom.5.13	κ(αι)(παλιν) τ(ου) αυτ(ου)		ἐγὼ νομίζω ἁμαρτίαν λέγειν αὐτον ἐνταῦθα τὴν ἐκ τῆς παραβάσεως τοῦ Μωσέως νόμου καὶ τῶν ἐκεῖσε ἐπιταγμάτων συνισταμένην οἷον τοῦ δεῖν περιτέμνεσθαι τοῦ σαββατίζειν καὶ τάδε μὲν ἐσθίειν τῶνδε δὲ ἀπέχεσθαι ἐπεὶ ἡ καθόλου ἁμαρτία ἦν καὶ αυτὴ τῆ τῶν ἀνθρώπων φύσει γινωσκομένη καὶ ἦν καὶ ἐνελογεῖτο οἷον ἀνδροφονία κλοπὴ παιδοφθορία καὶ τὰ ὁμοία καὶ μάρτυρες τούτων Κάϊν Λάμεχ οἱ ἐπὶ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ Σοδομῖται ἐπὶ γὰρ τούτων τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ὁ φυσικὸς ἔκειτο νόμος ὁ γὰρ δημιουργὸς παράγων εἰς γένεσιν τὸν ἄνθρωπον τῶν τε πρακτέων τῶν τε οὐ πρακτέων φυσικήν τινα γνῶσιν ἐνέθηκεν φασὶ δέ τινες τῶν πατέρων ὧν ἐστι καὶ Γρηγόριος ἐν τῶι τοῦ ἀνθρώπου ποιήματι καὶ τὴν ἐντολὴν τὸν Ἀδὰμ δοθεῖσαν φαγεῖν ἐκ τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρὸν ξύλου νόμον είναι ἁμαρτιῶν τούτων δὴ τῶν καθόλου ἀπείργοντα τὸ γὰρ ξύλον τὸ ποιητικὸν τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ πονηροῦ ἁμαρτίαν είναι ἐδέξαντο
271Ph	19v	Rom.5.13
272	20r	Rom.5.14	οβ	ἂλλ ἐβασίλευεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδάμ	εἱρμόν φησιν λαβὼν τὴν Ἀδὰμ παράβασιν
272Ph	20r	Rom.5.14
273	20r	Rom.5.14	ογ	μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῶ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ	Μωσέα φησι πᾶσαν τὴν παλαιὰν ὡς ἐκεῖ εἰ Μωσέως οὐκ ακουσι τὸν οὖν ἄχρι τῆς ἐπιδημίας τοῦ Χριστοῦ χρόνον Μωσέα λέγει φησιν οὖν ὅτι ἄχρι τῆς παλαιᾶς διαθήκης ἐπεκράτει ὁ θάνατός νυν δὲ ἐν τῆ νέα χάριτι Χριστοῦ λέλυται τῶ αἵματι τοῦ θεοῦ ἡμῶν μὴ ἁμαρτήσαντας δέ φησι τοὺς πρὸ τοῦ νόμου
273ex	20r	Rom.5.14	Οικουμενιου ^*		οὐκ ἐπειδὴ οἱ πρὸ τοῦ νόμου οὐχ ἡμάρτανον μᾶλλον γὰρ ἐκεῖνοι τῶν μετὰ τὸν νόμον ἀλλὰ διὰ τὴν αἰτίαν ἦν αὐτος εἶπεν ὅτι ἁμαρτία μὲν ἦν καὶ ἐνηργεῖτο παρὰ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐλογίζετο δὲ αὐτοῖς διὰ τὸ μὴ είναι νόμον τὸν τὴν ἁμαρτίαν ἀπαγορεύοντα ὅσον οὖν πρὸς τὸ μὴ λογίζεσθαι πρὸ τοῦ νόμου τὴν ἁμαρτίαν ἁμαρτία γάρ φησιν οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου ἀναμάρτητο ἦσαν τὸ τηνικάδε οἱ ἄνθρωποι καίτοι ἁμαρτάνοντες
273Ph	20r	Rom.5.14
274	20r	Rom.5.14-Rom.5.15	οδ	ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος ἂλλ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα	ὅς φησιν Ἀδὰμ τύπος ἦν τοῦ μέλλοντος ἔρχεσθαι τουτέστι τοῦ Χριστοῦ πως ὥσπερ φησι τῶ θανάτῳ τοῦ Ἀδὰμ πάντες ἀπέθνησκον οὕτως τῶ θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ πάντες ζησόμεθα καὶ ἀναστησομεθα ὁ οὖν τύπος ἐκ τοῦ ἐναντίου συμβέβηκεν
274ex	20r	Rom.5.15	Ιω(αννου) s	ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος ἂλλ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα	ὥσπερ ἐκεῖνος τοῖς ἐξ αὐτοῦ καίτοι γε μὴ φαγοῦσιν ἀπὸ τοῦ ξύλου γέγονεν αἴτιος θανάτου διὰ τὴν βρῶσιν εἰσαχθέντος οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς τοῖς ἐξ αὐτοῦ καίτοι γε μὴ δικαιοπραγήσασι γέγονε πρόξενος δικαιοσύνης
275	20r	Rom.5.15	οε ^*		ὅρα τι λέγει οὐχ οὕτως ἰσχύει φησι τὸ παράπτωμα τοῦ Ἀδὰμ ὅσον τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ εἰ οὖν τοσοῦτον ἴσχυσε τὸ παράπτωμα τοῦ Ἀδὰμ καίτοι ἀσθενὲς ὃν καὶ κατὰ πολὺ ἡττώμενον τῶ χαρίσματι τοῦ θεοῦ ώστε καὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας θανατῶσαι πόσῳ μᾶλλον ὑπερισχύσει τὸ χάρισμα τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς μὴ κατορθώσαντας ζωοποιῆσαι τῆ ἀναστάσει
276	20r	Rom.5.15	οϛ	οὕτως καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον	βούλεται δεῖξαι μείζονα ἐνεργήσασαν τὴν τοῦ Χριστοῦ χάριν ἤπερ ἐνήργησε τὸ τοῦ Ἀδὰμ παράπτωμα καί πως τοῦτο καὶ γὰρ ὁρῶμεν τὰ ἴσα ἐνεργήσαντα εἰ καὶ ἐναντία τὰ ἐνεργηθέντα ὥσπερ γὰρ ἡ ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρέπεμψε τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀνάστασιν τὸν ἴσον τρόπον καὶ ἡ παρακοὴ τοῦ Ἀδὰμ εἰς πάντας ἀνθρώπους παρέπεμψε τὸν θάνατόν πως οὖν φησι οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα οὕτως καὶ τὸ χάρισμα
276ex	20r	Rom.5.15	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτως ἔχοντος τοῦ πράγματος καθὼς εἶπας μεῖζον ἐνήργησεν ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ οὐ κατὰ τοῦτο λέγω μεῖζον ὡς ἄν τις οἰηθείη καθ' ὁ μείζων καὶ διαφορωτέρα ἡ ζωὴ τοῦ θανάτου ἂλλ ὅτι καὶ αὐτω τῶ ἔργῳ καὶ τῆ ἐνέργεια μεῖζον εἰργάσατο ἡ Χριστοῦ ὑπακοὴ τῆς Ἀδὰμ παραβάσεως πως ὅτι ὁ μὲν θάνατος ὁ τὴν ἀρχὴν ἐκ τοῦ Ἀδὰμ λαβὼν συνεργίαν ἔσχεν καὶ τὴν ἡμῶν ἁπάντων ἁμαρτίαν ἵνα κατὰ πάντων ἰσχύσῃ οὐ πάντως ἰσχύειν μέλλων εἰ καθαροὶ παντὸς ῥύπου ἔμειναν οἱ ἄνθρωποι ἡ δέ γε Χριστοῦ χάρις καὶ ἄνευ τῆς ἡμῶν συνερεργιας εἰς πάντας ἀφίκετο καὶ τοῦτο δηλοῖ τὸ τὴν χάριν τῆς ἀναστάσεως μὴ μόνον εἰς τοὺς πιστοὺς ἐνεργεῖσθαι τοὺς οἷον δόξαντας τὴν πίστιν συνεισφέρειν ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀπίστους οἷον Ιουδαδιους καὶ Ἕλληνας μεῖζον οὖν τὸ μὴ προσδεηθὲν τῆς ἀφ' ἡμῶν συμμαχίας τοῦ δεηθέντος καὶ τῆς ἡμῶν αὐτῶν εἰς τὸ ἴσχυσα συνεργιας
277	20v	Rom.5.15	οζ	πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῆ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσε	οὐ μόνον φησιν ἡ χάρις τοῦ πατρὸς ἀλλὰ δὴ καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦτο δὲ κατασκευαστικὸν ἐστι τοῦ δυνατὸ ὅτί φησι χάρις πατρὸς καὶ υἱοῦ ὅπου δὲ πατὴρ καὶ υἱος εὔδηλον ὅτι καὶ τὸ πνεῦμα δύναται πάντας σῶσαι
278	20v	Rom.5.16	οη	καὶ οὐχ ὡς	καὶ οὐχ ὥσπερ ἡ ἁμαρτία φησι τοῦ Ἀδὰμ οὕτως καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ ἂλλ ἡ δωρεὰ μείζων πως τὸ μὲν γὰρ κρίμα τουτέστι τὸ κατάκριμα ἐκ τοῦ ἑνὸς Ἀδὰμ εἰς πάντας ἦλθεν ἀνθρώπους τὸ δὲ χάρισμα καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ θεοῦ τοσοῦτον ὑπερίσχυσεν ώστε καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ Ἀδὰμ ἁμαρτίαν ἐξαλεῖψαι καὶ οὐ μόνον ἐκείνην ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων ἅπερ μετὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκείνην ἥμαρτον καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς δικαίωμα τουτέστιν εἰς δικαιοσύνην ἅπαντας ἤγαγεν πολὺ δὲ τὸ μέσον ἀμνηστίας ἁμαρτιῶν καὶ δικαιοσύνης
279	20v	Rom.5.16	οθ	δι' ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα	ἡ σύνταξις καὶ οὐχ οὕτως φησι τὸ δώρημα ὡς ἡ διὰ τοῦ ἑνὸς {αμαρτηστατος /αμαρτησταντος }^*παράβασις καὶ ἁμαρτία ἂλλ ἡ δωρεά φησι πολλῷ μᾶλλον
280	20v	Rom.5.17	π	εἰ γὰρ τῶ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός	πάλιν τὸ αὐτο κατασευαζει καί φησιν εἰ γὰρ τῶ παραπτώματι τοῦ Ἀδὰμ διὰ τὸν ένα αὐτον ὁ θάνατος ἐβασίλευσεν πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὴν χάριν λαβόντες καὶ τὴν δωρεὰν καὶ τὴν δικαιοσύνην οὐχ ὑπαχθησόμεθα θανάτῳ ἀλλὰ ζήσομεν
280Ph	20v	Rom.5.17
281exa	20v	Rom.5.17	πα Οικου(μενιου)	πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῆι βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ	περισσείαν φησι τὴν δαψίλειαν τοῦτο δὲ κατασκευαστικὸν ἐστι τοῦ πάντως ἐν ζωὴ βασιλεῦσαι ὅσω καὶ ἡ χάρις οὐ φειδωλῶς οὐδε μεμετρημένως ἐδόθη ἂλλ ἐκ περισσείας
281exb	20v	Rom.5.17	s	πολλῷ μᾶλλον περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῆι βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ	οὐ μόνον ἵνα ζήσωμεν ἐδόθη ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ ἁμαρτία ἀναιρεθῇ καὶ ἡ κόλασις συναναιρέθη ἂλλ ἵνα καὶ υἱοὶ θεοῦ γενώμεθα καὶ συγκληρονόμοι Χριστοῦ καὶ κληρονόμοι πατρὸς καὶ σύσσωμοι τοῦ υἱοῦ καὶ ἀλλὰ μυρία ἀγαθὰ διὰ τοῦτό φησιν οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος λαμβάνοντες
282	20v	Rom.5.18	πβ	ἄρα οὖν ὡς δι' ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα οὕτω καὶ δι' ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς	πάλιν τῶ αὐτω ἐπαγωνίζεται λόγῳ ἐπειδὴ γὰρ παράδοξον ἐδοκει τῆι τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ ζωὴ καὶ δωρεὰ καὶ κατορθώματι ἅπαν σώζεσθαι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων πολλαχῶς αὐτο κατασκευάζει
283	21r	Rom.5.19	πγ	ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου	τὸ αὐτο πάλιν λέγει ἐπὶ χειρημα
284	21r	Rom.5.19	πδ	ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί	τουτέστι θανάτῳ καὶ κολάσει
284ex	21r	Rom.5.19	Οικου(μενιου) ^*		ἡ διὰ τὸ τάξει καὶ εἰρμῷ εἰς πάντας τοὺς τοῦ γένους διαβῆναι τὴν τοῦ προπάτορος ἁμαρτίαν πάντων κατά τινα μίμησιν καὶ διδαχὴν ἐπιτελούντων αὐτήν
285	21r	Rom.5.19	πε	οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί	ὑπήκοος γὰρ γέγονε τῶ πατρὶ μέχρι θανάτου θανάτου δὲ σταυροῦ
286	21r	Rom.5.20	πϛ	νόμος δέ	καθαίρει τοῦ νόμου τὴν δόξαν πρὸς Ἰουδαίους γὰρ ἦν αὐτω ὁ ἄγων καί φησιν οὐ μόνον οὐδὲν ἡμᾶς ὤνησεν ὁ νόμος ἀλλὰ καὶ ηὔξησεν τὰς ἁμαρτίας ἐκ τοῦ παραβαίνεσθαι τὸ δὲ ἵνα οὐκ αἰτιολογικῶς κεῖται ἀλλὰ τὸ ὅπως ἐξέβη δηλοῖ οὐ γὰρ διὰ τοῦτο ἐδόθη ἵνα πλεονάσῃ τὴν ἁμαρτίαν ἄπαγε ἂλλ ἵνα σώσῃ καὶ παιδεύσῃ μὴ φυλαχθεὶς δὲ ηυξεσεν τὴν ἁμαρτίαν οὐ παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν τῶν μὴ φυλαξάντων αὐτον ραθυμιαν καὶ παράβασιν
286ex	21r	Rom.5.20	Γενναδιου s	νόμος δέ	ἔοικε τοῦτο τῆ πρὸς Γαλάτας ὁ νόμος τῶν παραβάσεων χάριν προσετέθη τὸ γὰρ ἵνα κἀνταῦθα κατὰ τὸ ἰδίωμα τέθεικεν σηναίνει γὰρ τὸ ἀκολουθον τοῖς γὰρ μετὰ τὸ Ἀδάμ φησιν ἅπασι μᾶλλον δὲ καὶ αὐτω τῶ Ἀδὰμ νόμου δοθέντος ἐπλεόνασεν τὸ παράπτωμα ὅσω γὰρ τὰ παραγγέλματα πλείω τοσούτῳ παραβαινομένων αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα
286Ph	21r	Rom.5.20
287	21r	Rom.5.20	πζ	παρεισῆλθεν	τὸ πρὸς καιρὸν αὐτοῦ δείκνυσιν
288	21r	Rom.5.20	πη	ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα	πολλὰς γὰρ δοὺς ἐντολὰς παραβαθεὶς ἐπλεόνασεν
289	21r	Rom.5.20	πθ	οὐ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία	μὴ φοβηθῇς φησιν ὅτι ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία καὶ γὰρ τῆ τῶν ἀνθρώπων παραβάσει εἰς δέον καὶ συμφέρον ἐχρήσατο ἄπορον τοῖς ἀπόροις μηχανώμενος ὁ θεὸς ἐκ γὰρ τούτου ἡ χάρις διὰ Χριστοῦ μείζων καὶ πολυποθητεα γεγένηται ἧς οὕτως γενομένης ἡ πίστις μᾶλλον ἐπέδωκεν οὐκοῦν ἐκ τοῦ πλεονασμοῦ τῆς ἁμαρτίας οὐχ ἡ κόλασις ἐπλεονάσθη ἂλλ ἡ σωτηρία γέγονεν ἐρασμιωτέρα
290	21r	Rom.5.20	ϟ	ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις	οὐ γὰρ μόνον τῶν ἁμαρτημάτων ἀπήλλαξεν ἂλλ καὶ μυρία ἀγαθὰ δέδωκεν
290ex	21r	Rom.5.20
291	21r	Rom.5.21	ϟα	ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῶ θανάτῳ	ἡ γὰρ ἁμαρτία ενταξει βασιλέως ὁ δὲ θάνατος ενταξει στρατιώτου καὶ ὑπουργοῦ γεγένηται ἐν τῶ θανάτῳ διὰ τοῦ θανάτου
292	21r	Rom.5.21	ϟβ	οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον	χάρις μὲν γὰρ καὶ χάρις θεοῦ καὶ δικαιοσύνη μείζων κατορθοῖ ἁμαρτίας καὶ θανάτου ὅμως αὐτος ἐκ περιουσίας εἶπεν οὕτως
292Ph	21r	Rom.5.21
293	21r	Rom.5.21	ϟγ	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	διὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ δηλονότι δικαιοσύνης
294	21v	Rom.6.1	ϟδ	τι οὖν ἐροῦμεν	τι οὖν φησι διὰ τῆς τῶν εἰρημένων ἀκολουθίαν ἔλθωμεν εἰς τοιάδε ῥήματα καὶ λέγει ποία
295	21v	Rom.6.1	ϟε	ἐπιμενοῦμεν τῆ ἁμαρτία ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ	ἐπειδὴ εἶπεν ἄνω οὐδε ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις ἵνα μὴ τοῖς ἀνοήτοις είναι δόξῃ τὰ εἰρημένα προτροπὴ ἁμαρτίας ἀναιρεῖ αυτά
296	21v	Rom.6.2	ϟϛ	μὴ γένοιτο	ὅπερ ἐπὶ τῶν ὡμολογημένων ὡς ἀτοπων εἰώθαμεν λέγειν
297	21v	Rom.6.2	ϟζ	οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσομεν ἐν αὕτη	ἡ ὅτι τὸ αὐτῆς φησι μέρος ἐνεκρώθημεν πως οὖν ἔνεστιν ἐκ τῆς αὐτῆς καὶ νεκροῦσθαι καὶ ζῆν ἡ ὅτι νεκροί φησι γεγόναμεν τῆ ἁμαρτία πιστεύσαντες τῶ Χριστῷ καὶ βαπτισθέντες οὐδει οὖν φησι τοὺς τὴν σωτεριον νέκρωσιν ὑπομείναντας ζῆσαι τὴν κακὴν ζωὴν τῆς ἁμαρτίας ἐνεκρώθημεν δὲ τῆ ἁμαρτία πως εἰς τὸ μὴ ὑπακούειν φησιν αὐτῆς
297ex	21v	Rom.6.2	Σευηριανου s	οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσομεν ἐν αὕτη	ἐπειδὴ βαπτιζόμενοι ὁμολογοῦμεν ἀποτεθνηκέναι τῶ κόσμῳ καὶ ἀποτάττεσθαι τῆ ἁμαρτία καὶ τῶ διαβόλῳ
298	21v	Rom.6.3-Rom.6.4	ϟη	ἡ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτω διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν	ἐπιπληκτικωτέρῳ λόγῳ κέχρηται ἑρμενεύων πως ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία καί φησιν ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν εἰς τοῦτο ἐβαπτίσθημεν εἰς τὸ καὶ αὐτοὶ ἀποθανεῖν θάνατον γὰρ μιμεῖται τὸ βάπτισμα τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν εἰ γὰρ καὶ μὴ σωματικὸς ἐστι θάνατος τὸ βάπτισμα ἁμαρτιῶν μέντοι
298Ph	21v	Rom.6.4
299	21v	Rom.6.4	ϟθ	διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός	πιθανὴν ποιεῖ τὴν ἀνάστασιν διὰ τῆς τοῦ ἐγείραντος δόξης καλῶς δὲ τὸν πατέρα φησιν ἐγηγερκέναι νηπίοις γὰρ ἔτι διαλέγεται
299ex	21v	Rom.6.4	Θεοδωριτου ^* s	διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός	δόξαν τοῦ πατρὸς τὴν θεότητα καλεῖ τοῦ Χριστοῦ καὶ γὰρ ἐν ἑτέρῳ φησιν ἵνα ὁ θεὸς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ πατὴρ τῆς δόξης
300	21v	Rom.6.4	ρ	οὕτως καὶ ἡμεῖς	ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν οὕτως καὶ ἡμεῖς ἀναστησομεθα ἂλλ εἰς πολιτείαν ἦλθεν ἑτέραν ἡμᾶς ἀπαιτῶν ἀνάστασιν τὴν διὰ χρηστῆς πολιτείας ἐν ἡ νεκροῦται μὲν ἡ ἁμαρτία ἀνίσταται δὲ βίος ἐνάρετος
301	21v	Rom.6.4	α	ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν	ὁ πόρνος ἐν ὦ μηκέτι πορνεύη καὶ ἅρπαξ μὴ ἀρπάζη τοῦτο καινότης ζωῆς
301Pha	21v	Rom.6.4
301Phb	21v	Rom.6.4
302	22r	Rom.6.5	β	εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῶ ὁμοιώματι	ὁμοιοτητα δεῖξαι ἐπιχειρεῖ ἡμῶν τε καὶ τοῦ Χριστοῦ καί φησιν εἰ σύμφυτοι οἷον συμμέτοχοι γεγόναμεν τοῦ θανάτου σύμφυτους δὲ λέγει διὰ τοῦτο ὥσπερ τὸ σῶμα τὸ δεσποτικὸν ταφὲν ἐν τῆ γῆ ἔφυσεν σωτηρίαν τῶ κόσμῳ οὕτω καὶ τὸ ἡμῶν φησιν ταφὲν ἐν τῶ βαστισματι ἔφυσεν ἡμῖν αὐτοῖς δικαιοσύνην
303	22r	Rom.6.5	γ	τοῦ θανάτου αὐτοῦ	ὁμοίωμα γὰρ θανάτου ἔχομεν ἐν τῶ βαπτίσματι οὐ σωματικὸν θάνατον αἱ γὰρ τρεῖς κατάδυσεις καὶ ἀναδύσεις τοῦ βαπτίσματος θάνατον καὶ ἀνάστασιν σημαίνουσιν
303exa	22r	Rom.6.5	τ(ου) αγι(ου) Κυριλλ(ου) εν τ(ω) ΙΒ βιβ(λιω) κ(α)τ(ά) Ιουλ(ιανου) ^*		ὁμοίωμα θανάτου ὁ Χριστοῦ θάνατος διὰ τὸ μὴ απομεμενηκενα αὐτον τῶ θανάτῳ ἀλλὰ ἀναβιῶναι τριήμερον
303exb	22r	Rom.6.5			καὶ πάλιν ὁμοίωμα θανάτου τὸ πάθος ἦν ἐν τῶ Χριστῷ καὶ μάλα εἰκοτως ἀνεβίω γὰρ καὶ οὐ μεμένηκε νεκρός
304	22r	Rom.6.5	δ	ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα	τῆς ὅταν ἀναστῶμεν
304ex	22r	Rom.6.5	Οικουμε(νιου) ^*		καὶ ὅρα ἀγαθότητα θεοῦ τὸν μὲν θάνατον τοῦ κυρίου ὡς ἐν εἰκόνι ἀπεθάνομεν τῆς δὲ ἀναστάσεως ἀληθῶς κοινωνήσομεν
305	22r	Rom.6.6	ε	τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	εἶτα λέγει πως ἡμῖν ἔσται ἐπίδοξος ἡ ἀνάστασις καί φησι τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος τουτέστιν ὁ κατεγνωσμένος βίος συνεσταυρώθη τῶ Χριστῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐφ' ὦ τε φησι καταργηθῆναι τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τουτέστιν ἵνα νέκρωσιν αἱ κακαὶ πράξεις ὑπομείνωσιν ἃς λέγει καὶ σῶμα ἁμαρτίας
305Ph	22r	Rom.6.6
305ex	22r	Rom.6.6	Θεοδ(ωρητου) s	ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	παλαιὸν ἄνθρωπον οὐ τὴν φύσιν ἐκάλεσεν ἀλλὰ τὴν πονηρὰν γνώμην ταύτην δὲ ἔφη τῶ βαπτίσματι νεκρωθῆναι
306	22r	Rom.6.6	ϛ	ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτία	εἰς τοῦτό φησιν ἵνα καταργηθῇ καὶ νεκρωθῇ εἰς τὸ μηκέτι ὑποπεσεῖν ἁμαρτία νέκρωσιν δέ φησι τὸ ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν ἵνα εἴη νεκρὸν νεκρὸς γὰρ οὐχ ἁμαρτάνει
306ex	22r	Rom.6.6	Κυριλλου s	ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆι ἁμαρτίαι	κατήργηται δὲ καὶ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τουτέστιν τῶν ἐν αὕτη κινημάτων ἡ ἔμφυτος ἀγριότης κατασείουσα μὲν ἀεὶ πρὸς τὰ αἰσχίω τὸν νοῦν ἐνιεῖσα δὲ ὥσπερ πηλῷ τὰς γεωδεστέρας ἡδονὰς καὶ τοῦτό φησι τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὧι ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς ὁ πατὴρ τὸν ἑαυτοῦ υἱον πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῆ σαρκὶ ὁρᾷς πως τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας κατήργηται κατακέκριται γὰρ ἐν τῆ σαρκὶ τῆς ἁμαρτίας τὸ κέντρον καὶ νενέκρωται μὲν ἐν πρώτῳ Χριστῷ διέβη δὲ παρ' αὐτοῦ τε καὶ δι' αὐτοῦ καὶ εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις
307	22r	Rom.6.7	ζ	ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας	ὁρᾷς ὅτι ὅσον εἰς τὸ ἁμαρτάνειν δεῖ ἡμᾶς είναι νεκροὺς ὁ γὰρ ἀποθανών φησι δεδικαίωται τουτέστιν ἀπήλλακται καὶ ἠλευθέρωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας τινες δὲ τοῦτο περὶ τοῦ βαπτίσματος ἐδέξαντο ἐν ὦ συνετάφημεν τῶ Χριστῷ
307Ph	22r	Rom.6.7
308	22r	Rom.6.8	η	εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω	εἶτα λοιπὸν καθαρῶς τὴν ἀνάστασιν εὐαγγελίζεται καί φησιν εἰ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ ὥσπερ καὶ ἀπεθάνομεν διὰ βαπτίσματος πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω τὴν μακαρίαν ἐκείνην καὶ ἀγήρω δηλονότι ζωὴν τὴν μετὰ τὴν ἀνάστασιν
308Pha	22r	Rom.6.8
308Phb	22r	Rom.6.8
309	22r	Rom.6.9	θ	εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριερύει	καὶ πόθεν φησι δηλονότι συζήσομεν τῶ Χριστῷ καὶ γὰρ αὐτο τοῦτο ἄδηλον μήπως καὶ αὐτος ὁ ἐγερθεὶς Χριστὸς πάλιν ἀποθάνῃ ἄπαγε φησι τοῦτο γὰρ χρὴ πεπληροφορῆσθαι ὅτι ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθανεῖται διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ἀπέθανεν ἵνα καταργήσῃ τὸν θάνατον
309ex	22r	Rom.6.9	Οικου(μενιου) s	οὐκέτι αποθνεσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριερύει	πως γὰρ δι' ὃν καὶ οἱ λοιποὶ ζησόμεθα συναναπεμπομένου τοῦ ὅλου τῆ ἀπαρχὴ ἡμῶν
310	22v	Rom.6.10	ι	ὁ γὰρ ἀπέθανε τῆ ἁμαρτία ἀπέθανεν ἐφάπαξ	καὶ τοσοῦτόν φησι οὐκέτι ἀποθανεῖται ὅτι καὶ ἐκεῖνο τὸ ἅπαξ ὁ ἀπέθανεν οὐχ ὡς ὑπεύθυνος θανάτου κατὰ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους ἀπέθανεν ἀλλὰ διὰ τὴν τοῦ κόσμου ἁμαρτίαν ἵνα ταύτην ἀνέλῃ καὶ θανατώσῃ
311	22v	Rom.6.10	ια	ὁ δὲ ζῆ ζῆ τῶ θεῶ	τοῦτο ὡς θεὸς ἀπαύστως καὶ ἀκαταλύτως ὡς γὰρ νοεῖται τῆ ἁμαρτία τουτέστι διὰ τὴν ἁμαρτίαν οὕτως νοεῖται τῶ θεῶ τουτέστι διὰ τὸ είναι θεός
311ex	22v	Rom.6.10	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτως νοήσεις ὥσπερ λέγομεν ἐπὶ τοῦ καθ' ἡμᾶς ἀνθρώπου ἀπέθανεν τῆ σαρκὶ ζῆ δὲ τῆ ψυχὴ κατὰ δοτικὴν ἀποδιδόντες τὸν λόγον οὕτω μοι νόει τῶ θεῶ ζῆ τουτέστι τῶ είναι θεὸς οὐκ ἐπειδὴ καὶ τῶ είναι ψυχὴ οὐκ ἔζη ἀλλὰ τὸ ἀμαχώτερον τέθεικεν τὸ είναι αὐτον θεόν
312	22v	Rom.6.11	ιβ	οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν είναι τῆ ἁμαρτία ζῶντας δὲ τῶ θεῶ	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσι καί τι φησι πρὸς ἡμᾶς εἰ ἅπαξ ἀποθανὼν ὁ Χριστὸς οὐκέτι ἀποθνήσκει φησιν οὕτω καὶ ὑμεῖς ἑαυτοὺς λογίζεσθε πως ὅτι ἀποθανεῖσθε μὲν διὰ τὴν ἁμαρτίαν ἅπαξ ζήσετε δὲ τῶ θεῶ καὶ γὰρ ἐν αὐτω ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμεν καθὼς ἀλλαχοῦ φησιν ἡ οὕτως ὥσπερ ὁ Χριστός φησιν ἀπέθανεν καὶ ζῆ οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς χρεὼν είναι νεκροὺς μὲν ὅσον πρὸς τὸ μὴ ἁμαρτάνειν ζῶντας δὲ εἰς τὰ κατὰ θεὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τουτέστι συμμαχοῦντος Χριστοῦ
313	22v	Rom.6.11	ιγ	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ γὰρ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἡ ζωὴ ἡμῶν
313ex	22v	Rom.6.11	Θεωδορητου s ^*		βασιλεία τυραννίδος ταύτῃ διαφέρει τῶ τὴν μὲν τυραννίδα ἀκόντων γίνεσθαι τῶν ὑπηκόων τὴν δὲ βασιλείαν βουλομενων τῶν ἀρχομένων παραινεῖ τοίνυν μηκέτι τῆ δυναστεια τῆς ἁμαρτίας συντίθεσθαι κατέλυσε γὰρ αὐτῆς τὴν βασιλείαν ὁ δεσπότης ἐνανθρωπήσας καὶ ἅτε δὴ θνητοῖς ἔτι καὶ παθητὸν ἔχουσι σῶμα νομοθετῶν σύμμετρα τῆ ἀσθένεια νομοθετεῖ καὶ οὐ λέγει μὴ τυραννείτω ἀλλὰ μὴ βασιλευέτω τὸ μὲν γὰρ ἴδιον ἐκείνης τὸ δὲ τῆς ἡμετέρας γνώμης ἡ μὲν γὰρ παθημάτων κίνησις καὶ ὄχλησις κατὰ φύσιν ἡμῖν γίνεται τῶν δὲ ἀπειρημένων ἡ πρᾶξις τῆς γνώμης ἐξηρτήται
314	22v	Rom.6.12	ιδ	μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία	ἐπεὶ οὖν νενκρους ὑμᾶς φησιν είναι χρὴ ὅσον εἰς τὴν ἁμαρτίαν μὴ κρατείτω ὑμῶν ἡ ἁμαρτία καλῶς δὲ ἐν τῶ θνητῷ σώματι διὰ γὰρ τοῦ σώματος ἡ ἁμαρτία ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μὴ βασιλευτω εἰς τὸ ὑπακούειν αὕτη τοῦτο γὰρ βασιλευσθαι
315	22v	Rom.6.12	ιε	ἐν τῶ θνετω ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αυτὴ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις	παραμυθεῖται αὐτοὺς ἐν τῶ εἰπεῖν θνητῷ σώματι δεικνὺς ὅτι πρόσκαιρὸς ἡ πάλη ἡ πρὸς ἁμαρτίαν πρόσκαιρον γὰρ καὶ τὸ σῶμα
315Ph	22v	Rom.6.12
316	22v	Rom.6.12-Rom.6.13	ιϛ	αὐτοῦ μηδὲ περιστανετε τὰ μέλη ὑμῶν	τουτέστι τὸ σώματος οἷον μὴ ἀποτελεῖτε
317	22v	Rom.6.13	ιζ	ὅπλα	τὸ γὰρ σῶμα ἄγεται καθὰ ἂν ἄγῃ τις δύναται γάρ τις τὴν χεῖρα καὶ ὅπλον ἐλεημοσύνης καὶ ἁρπαγῆς ποιῆσαι τὴν γλῶσσαν καὶ εὔφημον καὶ δύσφημον ὡς οὕτως καὶ τὰ λοιπά
318	23r	Rom.6.13	ιη	ἀδικίας τῆ ἁμαρτία ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτούς	καλῶς τὴν ἁμαρτίαν ἀδικίαν ἐκάλεσεν ἡ γὰρ ἑαυτόν τις ἀδικεῖ δι' αὐτῆς ἡ τὸν πλησίον
319	23r	Rom.6.13	ιθ	τῶ θεῶ ὡς ἐκ νεκρῶν	τέως ἐκ τῶν ὀνομάτων τὸ διάφορον οἷον γὰρ ἐστι μὴ παραστῆσαι ἑαυτὸν τῆ ἁμαρτία ἀλλὰ τῶ θεῶ
319Ph	23r	Rom.6.13
320	23r	Rom.6.13	κ	ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν	οὕτως ἑαυτούς φησι παραστήσατε τῶ θεῶ ὡς ἄξιον ὅτι νενεκρωμένους ὑμᾶς ταῖς πάλαι ἁμαρτίαις ἤγουν τὸ ὑπο θανάτου βασιλεύεσθαι εζωοποιησεν
321	23r	Rom.6.13	κα	ὅπλα δικαιοσύνης τῶ θεῶ	ὁ γὰρ εἰς ὅπλα δικαιοσύνης τὰ μέλη παραστήσας τῶ θεῶ ἑαυτὸν παρίστησιν
321ex	23r	Rom.6.14	s	ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει	ποία ἁμαρτία οὐ κυριεύσει ἡ πρὸ τοῦ βαπτίσματος δηλονότι ἦν ἀφίησιν ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ τοῦτο δὲ ὁ νόμος ποιεῖν οὐκ ἠδύνατο οὐκ ἐστε οὖν φησι ὑπο νόμον τὸν μὴ δυνάμεον ῥύσασθαι ἀλλὰ μᾶλλον τιμωρούμενον
321Ph	23r	Rom.6.14
322	23r	Rom.6.14	κβ	ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει οὐ γὰρ ἐστε ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν	εάν φησι μὴ ἑαυτοὺς ὑποκλίνωμεν τῆ ἁμαρτία οὐχ ἁλισκόμεθα πως ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο τὸν νόμον ἔτι τὸν ἀπαγορεύοντα μὲν τὴν ἁμαρτίαν ῥύσασθαι δὲ μὴ δυνάμενον ἂλλ ὑπο τὴν χάριν Χριστοῦ τὴν καὶ τὰς προγενομένας ἀφεῖσαν ἁμαρτίας καὶ εἰς τὸ μέλλον φρουροῦσαν ἐὰν ἡμεῖς μὴ ραθυμησωμεν
323	23r	Rom.6.15	κγ	τι οὖν ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν μὴ γένοιτο	ἵνα μὴ ραθυμος ὁ ἀκροατὴς γένηται ὡς μὴ κυριευθησόμενος ὑπο τῆς ἁμαρτίας διὰ τὸ είναι ὑπο χάριν τὴν φρουροῦσαν ἀσφαλίζεται αὐτον
323Ph	23r	Rom.6.15
324	23r	Rom.6.16	κδ	οὐκ οἴδατε ὅτι ὦ παριστάνετε	ποιεῖτε ἀποδείκνυτε παρασκευάζετε
325	23r	Rom.6.16	κε	ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν	οὐ λέγω φησι τὴν γέενναν οὐδε τὰ ἐκεῖ δικαιωτήρια αυτὴ ἡ αἰσχύνη οὐχ ἱκανὴ ἀναχαιτίσαι ὑμᾶς ὅτι καταδουλοῦτε ἑαυτοὺς τῆ ἁμαρτία ὑπο Χριστοῦ ἐλευθερωθέντες
326	23r	Rom.6.16	κϛ	δοῦλοὶ ἐστε ὦ ὑπακούετε	ἐκείνου φησιν ἐστε τοῦ πράγματος δοῦλοι ὦ ὑπακούετε
327	23r	Rom.6.16	κζ	ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον	ἤτοι τῆς εἰς θάνατον ἀγούσης ἁμαρτίας φησιν ἡ τῆς ὑπακοῆς τοῦ θεοῦ τῆς εἰς δικαιοσύνην ἀγούσης
328	23r	Rom.6.16	κη	ἡ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην	ἀπὸ κοινοῦ δοῦλοὶ ἐστε
329	23r	Rom.6.17	κθ	χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε	φοβήσας αὐτοὺς τῆ δουλεία τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶ ἐκ ταύτης θανάτῳ τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκει τοῦ θεοῦ παραμυθούμενος τε αὐτοὺς καὶ δεινκὺς εὐκολώτερον τὸ μέλλον πρὸς σωτηρίαν
330	23r	Rom.6.17	λ	δὲ ἐκ καρδίας	μηδενός φησι βιασαμένου μηδὲ ἀναγκάσαντος τοῦτο δὲ καὶ ἐγκώμιον ἐστιν αὐτῶν
331	23v	Rom.6.17	λα	εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς	εἶτα ἐπειδὴ εἶπεν αὐθαίρετον αὐτῶν είναι τὴν προθυμίαν λοιπὸν λέγει καὶ τὴν τοῦ θεοῦ βοήθειαν ὑμεῖς μὲν γάρ φησιν ἑκοντες ὑπηκούσατε ὁ δὲ θεὸς ὑμᾶς εἰς τὸν τύπον τοῦτον τῆς διδαχῆς παρέδωκεν ποῖον τὸ ὀρθῶς ζῆν ἐθέλειν καὶ ὑγιαίνειν περὶ τὰ δόγματα τύπον δέ φησι διδαχῆς οἷον ὅρον καὶ κανόνα
332	23v	Rom.6.18	λβ	ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη	οὐ μόνον γάρ φησιν ὁ θεὸς ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ ἐδούλωσε τῆ δικαιοσύνη
332Ph	23v	Rom.6.18
333	23v	Rom.6.19	λγ	ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ασθενενιαν	συμμετρον τι φησι λέγω καὶ μικρὸν οὐχ ὑπερβαῖνον τὸ τῆς φύσεως ἀσθενές
334ex	23v	Rom.6.19	^* s	ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ασθενενιαν	τῆ φύσει μέτρῳ φησι τὴν παραίνεσιν οἶδα γὰρ τὰ ἐν τῶ θνητῷ σώματι κινούμενα πάθη
334	23v	Rom.6.19	λδ	τῆς σαρκὸς ὑμῶν	οὐκ εἶπεν τῆς προαιρέσεως ἡ τῆς προθυμίας ὅπερ ἦν ἐκείνων ἀδίκημα ἀλλὰ τῆς σαρκός φησιν ὁ παραγνωμην αὐτῶν ἐγίνετο ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον ποιῶν
335	23v	Rom.6.19	λε	ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νυν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ δικαιοσύνη εἰς ἁγιασμον	πολλῷ μὲν μείζονα ἔδει τῶ Χριστῷ τὴν δουλείαν παρασχεῖν καὶ τῆ δικαιοσύνη ἤπερ ὅσην παρέσχετε τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία πλὴν διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς τὴν ἴσην ἀπαιτῶ
336	23v	Rom.6.20	λϛ	ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη	ὅτε φησιν ἐν ἁμαρτίαις ἐζῆτε τοσοῦτον ὑπηκούετε τῆ ἁμαρτία ὡς μηδ ὅτι οὖν πράττειν καλὸν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη τουτέστιν ἐν οὐδενὶ ἦτε ὑποτεταγμένοι αὕτη οὐκοῦν καί νυν ἐπεὶ μετέστητε εἰς τὴν δικαιοσύνην ἐλεύθεροι γένεσθε τῆ ἁμαρτία τοῦτο γὰρ συνυπακούειν ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνώτερο κεφαλαίου ἀπαιτεῖ
337	23v	Rom.6.21	λζ	τινα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ' οἷς νυν ἐπαισχύνεσθε	τι οὖν τὸ ὄφελος ὑμῖν φησιν τῆς ταλαιπωρίας οὐδὲν δηλονότι τὸ ἐπαισχύνεσθαι ὑμᾶς νυν οὕτως γὰρ κακὸν ἡ ἁμαρτία ὅτι καὶ μετὰ ἀπαλλαγὴν αἰσχυνεταί τις ἐπ' αυτή
338	23v	Rom.6.21-Rom.6.22	λη	τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῶ θεῶ ἔχετε	οὐ μόνον ἀπὸ τὰ αἰσχύνης ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν ἀποτελεσμάτων κατασκευάζει τὸ μοχθηρὸν τῆς ἁμαρτίας τὸ τέλος ἐκείνων φησι θάνατον ἔχει τοῦτον δὴ τὸν νοητόν
339	24r	Rom.6.22	λθ	τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμον τὸ δὲ τέλος	ἐκείνων μέν φησιν ὁ καρπὸς θάνατος καὶ αἰσχύνη τούτων δὲ ὁ καρπὸς ἁγιασμὸς καὶ ζωὴ ἂλλ ὅμως καὶ τούτων οὕτως ὄντων φησιν καὶ οὕτως τῶ θεῶ δουλεύσατε ὥσπερ καὶ τῆ ἀκαρθασίᾳ καὶ τῆ ἀνομία
340	24r	Rom.6.22	μ	ζωὴν αἰώνιον	ἐκ τῶν δεδομένων τὰ προσδοκώμενα πιστοῦται τουτέστιν ἀπὸ τοῦ ἁγιασμο τὴν αἰώνιον ζωήν
341	24r	Rom.6.23	μα	τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος ^*	τὰ ὀψώνια οἷον ὁ καρπὸς ὅρα δὲ ἐξ ὧν ἐπεξέρχεται τῶ λόγῳ ἀσφαλεστέρους τε αὐτοὺς πρὸς τὸ μέλλον ποιεῖ καὶ εὐχαρίστους ὧν ἐῤῥύσθησαν
342	24r	Rom.6.23	μβ	τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰῶνος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	οὐκ εἶπεν ὁ μισθὸς τῶν κατορθωμάτων ἀλλὰ χάρισμα δεικνὺς ὅτι οὐκ ἐκ καμάτων ἀλλὰ κατὰ χάριν ἀπηλλάγησαν τῶν ἁμαρτιῶν
343	24r	Rom.7.1	μγ	ἡ ἀγνοεῖτε ἀδελφοὶ γινώσκουσι γὰρ νόμον λαλῶ	μετ' ἐγκωμίου
344	24r	Rom.7.1	μδ	ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ' ὅσον χρόνον ζῆ	εἶπεν ἄνω ὅτι ἀπεθάνομεν τῆι ἁμαρτίαι τοιγαροῦν οὐ κυριεύει ἡμῶν τῶν ὅσον ἐπ' αὐτῆι νεκρῶν νυν δὲ θέλει δεῖξαι ὅτι οὔτε ὁ νόμος ἡμῶν κυριεύει ἀνθρώπινον δὲ λέγει παράδειγμα εἶτα προϊὼν δείκνυσιν ὅτι οὐ μόνον ἡμεῖς ἀπεθάνομεν τῶι νόμωι ἀλλὰ καὶ ὁ νόμος ἀπέθανεν τῆι ἐπιφανείαι τοῦ Χριστοῦ
345	24r	Rom.7.2	με	ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῶ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ εὰν δὲ ἀποθάνῃ	οὐκ εἶπεν ἀνδρὸς ἡ γυναικὸς ἀλλὰ ἀνθρώπου ἵνα ἀμφοτέρους δηλώσῃ
345Pha	24r	Rom.7.2
345Phb	24r	Rom.7.2
346	24r	Rom.7.2-Rom.7.3	μϛ	ὁ ἀνὴρ κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρὸς ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρματίσει εὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ενταξει τοῦ ἀνδρὸς τέθεικεν τὸν νόμον ενταξει δὲ γυναικὸς τοὺς πιστευαντας
346Ph	24r	Rom.7.3
347	24r	Rom.7.3	μζ	εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ἐλευθέρα ἐστιν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ είναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ	ἐν τῶ παραδείγματι τὸν νόμον ὑποτίθεται ἀποθανόντα ἂλλ οὐκ ἐν τῶ συμπεράσματι ἵνα μὴ ἐπαχθῆ ποιήσῃ τὸν λόγον
348	24v	Rom.7.4	μη	ώστε ἀδελφοί μου καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητε τῶ νόμῳ	ἐν τῶ συμπεράσματι οὐκ εἰσάγει ἀποθανόντα τὸν νόμον διὰ τὸ μὴ δόξα είναι ἐπαχθὴς Ἰουδαίοις γὰρ λαλεῖ ἀλλὰ τοὺς πιστεύσαντας εἰσάγει τῶ θανάτῳ Χριστοῦ ἀποθανόντας ἀπὸ τοῦ νόμου διὸ καὶ ἐλευθερωθέντας εἰ οὖν τοῦ νόμου ἀποθανόντος οὐκ ἐστι παραβάτης ὁ καταλιμπάνων αὐτον καὶ πιστεύων τῶ Κυρίῳ πολλῷ μᾶλλον ἂν καὶ αὐτός τις ἀποθάνῃ ὥσπερ φησι καὶ ἡμεῖς ἀποθάνουμεν λέλυται ἀπὸ τοῦ νόμου καὶ οὐκ ἐστι παραβάτης ὁ πιστεύων τῶ Χριστῷ
348ex	24v	Rom.7.4
349	24v	Rom.7.4	μθ	διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ ^*τῶ	τοῦ θανατωθέντος ὑπὲρ ἡμῶν συναπεθάνομεν γὰρ αὐτω ἐν τῶ βαπτίσματι καὶ οὐκ ἐσμεν ἑαυτῶν ἠγοράσθημεν γὰρ τιμῆς
350	24v	Rom.7.4	ν	ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι	ὡς τοῦ νόμου ἀποθανόντος διὸ οὔτε παραβάται εὑρεθησόμεθα
351ex	24v	Rom.7.4	Θεοδωρητου /β s	ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκί	τουτέστιν ἐν τῆ κατὰ νόμον πολιτείᾳ σάρκα γὰρ τὰς τῆ σαρκὶ δεδομένας νομοθεσίας ὠνόμασεν τὰς περὶ βρώσεως καὶ πόσεως καὶ λέπρας καὶ τῶν τοιούτων
351	24v	Rom.7.4	να	ἵνα καρποφορήσωμεν τῶ θεῶ	εἶτα προτρέπει ἐλπίσι κρείττοσι τότε γάρ φησι τῶ θανάτῳ ἐκαρποφοροῦμεν τὸ πᾶν ἐκεῖνο πράττοντες νυν δὲ τῶ θεῶ
352	24v	Rom.7.5	νβ	ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκὶ τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου	τουτέστιν ἐν τῶ σαρκικῷ βίῳ οὐκ εἶπε δὲ ἐν τῶ νόμῳ ἵνα μὴ ἀπαράδεκτος γένηται ἔτι γὰρ ἔσεβον τὸν νόμον
353	24v	Rom.7.5	νγ	ἐνηργεῖτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν	οὐ γὰρ ᾔδειν φησι τὴν ἐπιθυμίαν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις τὰ οὖν διὰ τοῦ νόμου γνωριζόμενα καὶ πάλιν οὐκ εἶπεν ἐνεργεῖ τὰ μέλη ἵνα μὴ κατηγορήσῃ τῆς σαρκὸς ἀλλὰ ἐνηργεῖτο
354	24v	Rom.7.5	νδ	εἰς τὸ καρποφορμῆσαι τῶ θανάτῳ	δεικνὺς ἔξωθεν παραγενόμενα ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ εἰς τὸ συνεισενεγκεῖν τῶ θανάτῳ διὰ γὰρ τῶν ἁμαρτιῶν τῶ θανάτῳ καρποφοροῦμεν
355	24v	Rom.7.6	νε	νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες ἐν ὦ κατειχόμεθα	πάλιν τὸ ἐπαχθὲς φεύγων οὐκ εἶπεν κατήργηται ὁ νόμος ἂλλ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νόμου τουτέστιν ἀπολελύμεθα καὶ ηυλυτωμεθα διά τι ἐπειδὴ ἀπεθάνομεν διὰ τῆς ἁμαρτίας αυτὴ γὰρ ἡ κατέχουσα καὶ ἠγέρθημεν οὐ διὰ τοῦ νόμου ἀλλὰ διὰ τοῦ Χριστοῦ δῆλον οὖν ὅτι ἀπὸ μὲν τοῦ νόμου ἀπολελύμεθα ὡς ἀποθανόντος ὑπετάγημεν δὲ τῶ ρυσαμένῳ ἡμᾶς τοῦ θανάτου Χριστῷ
348ex	24v	Rom.7.6	του αγιου Βασιλιου ^* s	νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες ἐν ὦ κατειχόμεθα	τοῦ νόμου ἐπεξιέναι τοῖς ἀδικοῦσιν ἡ πλήττουσιν ἐπιτρέποντος ὁ κατὰ τὸ εὐαγγέλιον ἐπὶ τῆ πρώτη πληγὴ καὶ τῆ ἀφαιρέσει τοῦ χιτῶνος μακροθυμήσας τεθνηκετω νόμῳ καὶ τέθνηκεν ἡ τοι κατήργηται τοῦτω ὁ νόμος προσθεὶς δὲ καὶ τὸ ἱμάτιον καὶ τὴν ἑτέραν στρέψας σιαγόνα ἐν καινότητι ζωῆς περιπάτει
356	25r	Rom.7.6	νϛ	ώστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι πνεύματος	εἶτα ἵνα μὴ νομίσωσιν ὅτι ἀπολυθέντες τοῦ νόμου λοιπὸν ἃ βούλονται ἀκινδύνως πράττουσιν ἐπάγει άλλην δουλείαν ἀκριβεστέραν τὴν τοῦ πνεύματος καλῶς δὲ τὸ καινότητι ἐπειδὴ οὐ τὰ αυτὰ ἐν τῆ νέα ἐπιτετάγμεθα ἅπερ οἱ πάλαι ἐν τῶ νόμῳ ἀλλὰ καινὰ καὶ νέα παραγγέλματα καὶ φιλοσοφώτερα ὡσεὶ εἶπεν ἵνα δουλεύωμεν τοῖς νέοις τοῖς ἐκ τοῦ πνεύματος ἐπιταγεῖσι καὶ γὰρ τοῖς μὲν ἀρχαίοις τὸ μὴ φονεύειν ἡμῖν δὲ τὸ μὴ δὲ ὀργίζεσθαι ἐκείνοις μὴ μοιχεύειν ἡμῖν δὲ τὸ μηδὲ περιέργως ὁρᾷν ἐπιτέτακται
357	25r	Rom.7.6	νζ	καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος	οὐκέτι γὰρ ὁ νόμος ἐπιτάσσει ἀλλὰ τὸ πνεῦμα εἰπὼν δὲ παλαιότητι ἔδειξε τὸ σαθρὸν τοῦ νόμου καὶ ἀχρεῖον πᾶν γὰρ τὸ παλαιούμενον καὶ γηράσκον φησι ἐγγὺς ἀφανισμοῦ
357Ph	25r	Rom.7.6
358	25r	Rom.7.7	νη	τι οὖν ἐροῦμεν ὁ νόμος	ἐπειδὴ εἶπεν ἵνα δουλεύωμεν ἐν καινότητι πνεύματος ὡς τοῦ μὲν πνεύματος σώζοντος τοῦ δὲ νόμου μὴ σώζοντος φησι τι οὖν εἴποι τις ὅτι ὁ νόμος ἁμαρτωλὸς ἐστιν ἡ ἁμαρτίας πρόξενος οὐ τοῦτό φησι λέγω ἂλλ ὅτι πρόξενός μοι τοῦ γνῶναι τὴν ἁμαρτίαν οὐκοῦν καὶ χειρόνως τιμωρηθῆναι ὅτι ἐν γνώσει λοιπὸν ἁμαρτάνω ὅμως κατὰ μικρὸν δείκνυσι τὸν νόμον καὶ κατασκευαστικὸν τῆς ἁμαρτίας οὐ μὴν παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν αὐτῶν κακίαν
359	25r	Rom.7.7	νθ	ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις	μετετραπη φησιν ὁ νόμος τὴν φύσιν καὶ γέγονεν εἰς ἁμαρτίαν ὠθῶν οὐχί φησιν
359ex	25r	Rom.7.7	Σευηρι(ανου) s	αμρτια μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις	οὐκ εἶπεν ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησα εἰ μὴ διὰ νόμου ἂλλ οὐκ ἔγνων ώστε οὐ τοῦ ποιεῖν ἀλλὰ τοῦ διαγνιωσκειν τὴν ἁμαρτίαν ὁ νόμος αἴτιος παιδευτικὸς ὧν καὶ μὴ συγχωρῶν διὰ τῆς ἀγνοίας εἰς τὴν τῶν ἀλογων ἐκπίπτειν φύσιν
360	25r	Rom.7.8	ξ	ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατεργασατο ἐν ἐμοι	οὐχ ὁ νόμος αἴτιος φησι τῆς ἁμαρτίας ἂλλ ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς ἡ ἐστιν ὁ νόμος ἐξηπάτησέν με ὅρα πως ἠρέμα δείκνυσιν πρόφασιν τῆς ἁμαρτίας τὸν νόμον φανερῶς δὲ οὐ λέγει ἵνα μὴ προστῇ αὐτοῖς
360ex	25r	Rom.7.8	Σευη(ριανου) s	ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατεργασατο ἐν ἐμοι	ἁμαρτίαν ἔοικεν λέγειν τὸν διάβολον ὥσπερ οὖν τὴν σωτηρία ζωὴν ἡ γραφὴ καλεῖ καὶ δικαιοοσυνην τῶι ζωῆς καὶ δικαιοσύνης αἴτιον είναι οὕτως καὶ τὴν ἐναντίαν δύναμιν ἐκ τῆς οἰκείας ἐνεργείας ποτε μὲν ἁμαρτίαν ποτε δὲ ψεῦδος καὶ θάνατον καλεῖ οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰπὼν ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν τὸν διάβολον δηλοῖ λοιπὸν οὖν διὰ τῆς ἐντολῆς ἀφορμὴν ὁ διάβολος ἔλαβεν ὅτι τὰ παραγγέλματα τοῦ νόμου ὡς ὕλην τινα τῆς ἑαυτοῦ τέχνης ποιησάμενος εἰς τὸ ἐναντίον ταῖς ἐντολαῖς περιέτρεπε τὸν ἄνθρωπον δῆλον δὲ ὅτι δι' ἑαυτοῦ ὁ ἀπόστολος τὸν κοινὸν ἄνθρωπον δηλοῖ
361	25r	Rom.7.8	ξα	πᾶσαν ἐπιθυμίαν χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά	καλῶς τὸ πᾶσαν ἦν γὰρ καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἐπιθυμία ἐπεὶ διά τι ὁ κατακλυσμὸς γέγονε καὶ τὰ σόδομα ἀπώλετο ἀλλά νυν φησι καὶ ἃς οὐκ ᾔδειν ἐπιθυμίας ἔμαθον ἐκ τοῦ νόμου καὶ μαθὼν ἐποίησα
361Ph	25r	Rom.7.8
362	25v	Rom.7.9	ξβ	ἐγὼ δὲ ἔζων	ἀνενέργητος εἰ γὰρ ἐνήργει καὶ πρὸ τοῦ νόμου ἂλλ οὐ τοσοῦτον καθεύδειν ἐδόκουν φησιν αἱ πλείους ἁμαρτίαι καὶ τεθαναναι οὐ γὰρ ᾔδειν τὰς πλείους καὶ ἐν ἄγνοια πράττων οὐχ οὕτως ἡμάρτανον
363	25v	Rom.7.9	ξγ	χωρὶς νόμου	ποτε ἔζων χωρὶς νόμου πρὸ τοῦ δοθῆναι τὴν ἐντολὴν τοῖς πρωτοπλάστοις τὴν ἐν παραδείσῳ ζωήν
364	25v	Rom.7.9	ξδ	ποτε ἐλθούσης	πρὸ Μωσέως δηλονότι ἔζων φησιν οὐκ ἤμην νεκρὸς τῶ πλήθει τῶν ἁμαρτιῶν τότε γὰρ μόνον εἶχον κατήγορον τὸν φυσικὸν νόμον νυνὶ δὲ καὶ τὸν γραπτὸν νόμον ὁρᾷς πως ἐκ περιστάσεως ἔβλαψεν ὁ νόμος
365	25v	Rom.7.9-Rom.7.10	ξε	δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αυτὴ εἰς θάνατον	ἐντολήν φησι τὸν νόμον εἰπὼν δὲ ἀνέζησεν ἔδειξεν ὅτι ἦν μὲν ἡ ἁμαρτία ἂλλ ἡσύχαζεν ὁ δὲ νόμος εὐεργετῶν ἐφανέρωσεν αὐτὴν ἵνα φύγωμεν αὐτὴν ἂλλ ἡ περίστασις τοὺς μὴ φυγόντας ἔβλαψεν ἡ οὖν εἰς ζωήν μοι δοθεῖσα οὕτως γὰρ εἶχε φύσεως εἰς θάνατόν μοι γέγονε διὰ τὴν ἐμῶν ραθυμιαν οὐ διὰ τὴν αὐτῆς φύσιν
366	25v	Rom.7.11	ξϛ	ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέ με καὶ δι' αὐτῆς ἀπέκτεινεν	πάλιν τὰ αὐτὰ ποικίλως κατασκευάζει καὶ εἰκοτως μεγάλην γὰρ εἶχεν δόξαν ὁ νόμος δείκνυσιν οὖν αὐτον μηδὲν ὠφελοῦντα ἂλλ ἐκ περιστάσεως καὶ βλάψαντα ποιεῖ δὲ τοῦτο ἵνα εὐπαράδεκτος γένηται κηρύσσων τοῦ ἀφεῖναι μὲν τὸν νόμον προσδραμεῖν δὲ τῆ πίστει Χριστοῦ
366Ph	25v	Rom.7.11
367	25v	Rom.7.12-Rom.7.13	ξζ	ώστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθὴ τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο	οὐ γὰρ τῆς τοῦ νόμου φύσεως ἦν τὸ βεβλάφθαι με ἀλλὰ τῆς ἡμῶν φησι κακίας καὶ ῥαθυμίας ανθ ὧν οὐκ ἐφυλάξαμεν τὰ ἐπιταχθέντα
367Ph	25v	Rom.7.13
367ex	25v	Rom.7.13	Θεοδωρ(ητου) s	ώστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθὴ τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο	νόμον τὸν Μωσαϊκὸν λέγει ἐντολὴν δὲ τὴν τῶ Ἀδὰμ δεδομένην ἁγίαν μὲν ὡς τὸ δέον διδάξασαν δικαίαν δὲ ὡς ὀρθῶς τοῖς παραβάταις τὴν ψῆφον ἐπενεγκοῦσαν ἀγαθὴν δὲ ὡς ζωὴν τοῖς φυλάσσουσιν εὐτρεπίζουσαν
368	25v	Rom.7.13	ξη	ἂλλ ἡ ἁμαρτίαν ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον	ἵνα φησι δειχθῇ πως μιαρὰ καὶ ἰταμὴ καὶ ἰσχυρὰ ἡ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ τουτέστιν τοῦ νόμου αὐτοῦ τὸν θάνατον κατειργάσατο μεγίστην δὲ δηλοῖ τῆς ἁμαρτίας τὴν ἰσχὺν δεῖξαι θέλων τοῦ Χριστοῦ τὴν δωρεὰν ὅση ὅτι ταύτης ἡμᾶς τῆς ἰσχυρᾶς καὶ ἀφύκτου ἀπήλλαξεν
368Ph	25v	Rom.7.13
369	26r	Rom.7.13	ξθ	ἵνα γένηται καθ' ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς	ἵνα φησι δειχθῇ αὐτῆς ὁ ἅπας Ἰὸς καὶ ἡ πᾶσα κακία τὸ γὰρ καθ' ὑπερβολὴν ἐπιτάσεως ἐστιν οὐ μικρὸν οὖν ὤνησεν ὁ νόμος πᾶσαν αὐτῆς τὴν πικρίαν ἀποκαλύψας ἵνα διὰ γοῦν τοῦτο φύγωμεν αὐτήν
370	26r	Rom.7.14	ο	οἴδαμεν γὰρ ὅτι	ἐπειδὴ εἶπε τὸν νόμον αἴτιον τῆς ἁμαρτίας εἰ καὶ μὴ παρὰ τὴν αὐτοῦ φύσιν ἵνα μὴ νομίσωσιν αὐτον κατὰ τοῦ νόμου λέγειν οὐ μόνον αὐτον κατηγορίας ἀπαλλάσσει ἀλλὰ καὶ ἐγκωμιάζει αὐτον κατηγορεῖ δὲ τῶν μὴ φυλαξάντων
371	26r	Rom.7.14	οα	ὁ νόμος πνευματικὸς ἐστιν	διδάσκαλος φησιν ἀρετῆς πολέμιος ἁμαρτιῶν
371Ph	26r	Rom.7.14
371ex	26r	Rom.7.14	Οικου(μενιου) ^*		δῶρόν φησι τοῦ ἁγίου πνεύματος καὶ ὥσπερ ὑπαγόρευσις
372	26r	Rom.7.14	οβ	ἐγὼ δὲ σαρκικὸς εἰμι	αὐτος ὁ ἄνθρωπος οὐ καθὸ ἐστιν ἄνθρωπος ἀλλὰ καθὸ οὕτως ἑαυτοὺς ἤξαμεν ὑπο τὴν ἐπιθυμίαν φησι κείμενος τῆς σαρκὸς καὶ ἐπιτελῶν τὰ ἀρέσκοντα τῶ σώματι
373	26r	Rom.7.14	ογ	πεπραμένος ὑπο τὴν ἁμαρτίαν	μετὰ γὰρ τοῦ θανάτου φησι καὶ ὁ τῶν παθῶν ὑπεισῆελθεν ἐσμὸς οἷον ὀργὴ λύπη ἐπιθυμία κακὴ τούτοις φησι παραδεδομένος ἤμην τοῦτο γὰρ τὸ πεπραμένος παρεδεδόμην δὲ τῶν παθῶν ἀρχὴν λαβόντων τὴν ἐν Ἀδὰμ παράβασιν
374	26r	Rom.7.15	οδ	ὁ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω	εἶτα λέγει πως πεπράμεθα ὑπο τὴν ἁμαρτίαν οὐ γινώσκω φησιν πως ἀπατῶμαι καὶ συναρπάζομαι εἰς τὴν ἁμαρτίαν κλέπτομαι φησιν ὡς μικροῦ {μή /μηδέ }^*εἰδέναι τι πάσχω
374Pha	26r	Rom.7.15
374Phb	26r	Rom.7.15
375	26r	Rom.7.15	οε	οὐ γὰρ ὁ θέλω τοῦτο ποιῶ ἂλλ ὁ μισῶ τοῦτο πράσσω	οὐ τοῦτο λέγει ὅτι βιάζεται με καὶ ἄκοντα ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ τὸ ἀπατηλὸν αὐτῆς δεῖξαι θέλει καὶ ὅπως ἐκ τοῦ καταγλυκαίνειν τὴν αἴσθησιν συναρπάζει ὅτι πολλάκις οὐ καταγινώσκω πράγματος καὶ ὁ μισῶ εἰς τοῦτο συναρπάζομαι
376	26r	Rom.7.16-Rom.7.17	οϛ	εἰ δὲ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῶ νόμῳ ὅτι καλὸς νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο ἂλλ ἡ οἰκοῦσα	οὐ μικρὸν ἐγκώμιον τοῦ νόμου λέγει αὐτο γὰρ τὸ μὴ θέλειν τὴν ἁμαρτίαν παρὰ τῆς διδαχῆς ἔχω τοῦ νόμου πως οὖν αἴτιος ὁ διδάξας τὸ κακὸν αἴτιος δὲ ὁ οὕτως χαῦνος ὡς διὰ τὸ πρὸς καιρὸν ἡδὺ τῆς ἁμαρτίας ἐκεῖνα πράττων ὧν καὶ αὐτὸς ἐστι κατήγορος καὶ πρὶν πράξει καὶ μετὰ τὸ πρᾶξαι
377	26v	Rom.7.17-Rom.7.18	οζ	ἐν ἐμοι ἁμαρτία οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι	καί πως ἁμαρτία κατεργάζεται αὐτο τὸ ἡδύ μοι φησι τοῦ πραγαματος προβάλλεται καὶ οὕτως εξαπαταμε μὴ ἐμμένειν οἷς κέκρικα καὶ βεβούλευμαι
377ex	26v	Rom.7.18	Οικου(μενιου) s	οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι	τὸ αὐτεξούσιον θέλει δεῖξαι καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος κύριος τῆς ἐπ' ἄμφω τοῦ τε ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ ὁ ῥοπῆς φησιν οὖν οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοι τὸ ἀγαθον οὐκ ἀποκεκληρωμένον καὶ ἀνάγκη τινι παραμένον μοι ἔχω τὸ πράττειν τὰ ἀγαθὰ ὥστε καὶ πρὸς βίαν ἀφέλκειν με τῶν κακῶν τοῦτο γὰρ οἴκησις ἡ εἰς ἀεὶ διαμονὴ καὶ οἷον ἐγκάθισις
378	26v	Rom.7.18	οη	τουτέστιν ἐν τῆ σαρκί μου ἀγαθον	τὴν ἀπὸ τῆς πραβασεως εἰσοικισθεῖσαν λέγει οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ τῆς ἀναστάσεως
379	26v	Rom.7.18	οθ	τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω	τὸ θέλειν φησιν ἐστι μοι οὐ ποιῶ δὲ διὰ τὴν τῆς ἁμαρτίας συναρπαγὴν καὶ γάρ με συναρπάζει ἐφ' ὦ μὴ πρᾶξαι τὰ παρ' ἐμοῦ ἐπαινούμενα ἀλλὰ τὰ ψεγόμενα
380	26v	Rom.7.19	π	οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθον ἂλλ ὁ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω	δείκνυσι τοσαύτην τὴν ἀπάτην τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν πείθω ὅτί φησι σπουδή μοι πρᾶξαι τι κακὸν καὶ ὅμως ἔπεισιν ἡ ἐπιθυμία αἰχμαλωτίζουσά με καὶ πείθουσα τῶν δεδογμένων ὑπεριδεῖν καὶ ἐσπουδασμένων καὶ τὰ αὐτῆς πρᾶξαι
381	26v	Rom.7.20	πα	εἰ δὲ ὁ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο	σχεδὸν γὰρ καὶ ἀβουλήτως πρὸς τὸ κακὸν συναρπάζομαι ὡς είναι τὸ πᾶν τῶν τὴν ἁμαρτίαν ὑποτιθεμένων δαιμόνων μικρᾶς γὰρ χώρας ἐπιλαβόμενοι ἐκ τῆς ἡμῶν ῥαθυμίας τὸ ὅλον ἀνατρέπουσιν
382ex	26v	Rom.7.20	πβ Οικου(μενιου)	ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία	ἐπὶ μὲν τοῦ ἀγαθοῦ οὐκ εἶπεν οἴκησιν ἐπὶ δὲ τῆς ἁμαρτίας εἶπεν λοιπὸν γὰρ ἐκ τοῦ διαμαρτάνειν εἰς ἕξιν τινα τῆς ἁμαρτίας ἤλθομεν τὸ γὰρ ἄγαν ἔθος ἴσα φύσεως γίνεται
383	26v	Rom.7.21	πγ	εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῶ θέλοντι	ἀσαφὲς τὸ εἰρημένον ἐστι δὲ ἐπαινῶ τὸν νόμον φησιν κατὰ τὸ συνειδιὸς καὶ αὐτον δὲ εὑρίσκω τὸν νόμον ἐμοι τῶι τὸ καλὸν ποιεῖν προηρημένῳ προτροπὴν παρέχοντα τι οὖν μετὰ τοῦτο τὸ κακὸν πράσσω φησιν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται τουτέστιν ὅτι ἐπιμελῶς ἔγκειται ὥστε οὐδε βουλομένῳ μοι τὸ καλὸν πρᾶξαι ἱκανὸς ἐστι ὁ νόμος βοηθῆσαι πλὴν γὰρ τοῦ προτρέψασθαι οὐδὲν ἰσχύει τοιγαροῦν ἀφετέον τὸν νόμον τοῦτο γὰρ τὸ κατασκευαζόμενον αὐτω καὶ προσελευστέον τῶ Χριστῷ ὃς οὐ προτρέπεται μόνον ἀλλὰ καὶ ἀναιρεῖ τὴν προγενομένην ἁμαρτίαν διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ μετὰ τοῦτο σώζει καὶ βοήθει
383Pha	26v	Rom.7.21
383Phb	26v	Rom.7.21
384	27r	Rom.7.21	πδ	ἐμοι ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται	οἷον προτροπὴν καὶ συβουλὴν παρέχοντα
385	27r	Rom.7.22	πε	συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ	τέσσαρες εἰσιν ἐνταῦθα νόμο περὶ ὧν διαλαμβάνει εἰς μὲν ὁ νόμος τοῦ θεοῦ περὶ οὐ φησι συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ δεύτερος δὲ ὁ ἀντιστρατευομενος τρίτος περὶ οὐ φησι τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τέταρτος περὶ οὐ λέγει τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου τούτων ὁ πρῶτος τὸ εὐαγγελικὸν ἐστι παίδευμα ἔξωθην διὰ τοῦ κηρύγματος εἰσιὸν καὶ ῥυθμίζον τὴν ψυχν ὁ δεύτερος ὁ ἀντιστρατευομενος καὶ οὗτος τῶν ἔξωθεν ἐστιν ἐπεισιόντων κατὰ ἐνέργειαν τοῦ πονηροῦ καὶ τὴν ψυχὴν αἰχμαλωτίζων τρίτος ὅν φησι νόμον νοὸς οὗτὸς ἐστιν ὁ τῆ φύσει ἡμῶν ἐγκατασπαρεὶς παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἐπὶ τὰ τῶ θεῶ φίλα παροτρύνων ὁ τέταρτος ὁ τῆς ἁμαρτίας νόμος οὗτὸς ἐστιν ὁ φιλαμαρτήμων ὃς διὰ τῆς πρὸς τὸ κακὸν συνηθείας ἐν εσκιρωσεν ἐν ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ὅρα οὖν πως ἐκ διαμέτρου ἐναντίοις περιεστοιχίσμεθα νόμοις οἱ μὲν γὰρ δύο ἔξωθεν ἡμῖν ἐπεισρέουσιν ὁ μὲν πρὸς ἀγαθοεργίαν προκαλούμενος τουτέστιν ὁ εὐαγγελικὸς ὁ δὲ πρὸς κακίαν παρακαλῶν ὁ ἀντιστρατευομενος τοῦ πονεροῦ νόμος οἱ δὲ λοιποὶ δύο ἔνδον εἰσι καὶ τὴν ψυχὴν συνέχουσὶν ὁ μὲν τοῦ νοὸς παρὰ τοῦ δημιουργὸ ἡμῖν ἐγκατεσπαρμένος καὶ ὁδηγῶν πρὸς τὰ κρεῖττονα ὁ δὲ τέταρτος ὁ καὶ νόμος τῆς ἁμαρτίας διὰ τὴν πρὸς τὸ κακὸν ἕξιν ἐνσκιρωθεὶς ἐν ἡμῖν διὸ πρόσχες πως ἀκριβῶς εἶπεν βλέπω δέ φησιν ἕτερον νόμον ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου τοῦτω δὴ τῶ ἐμφύτῳ πρὸς τὰ καλὰ καὶ αἰχμαλωτίζοντὰ μὲν ἐν τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου ὡς εἰ ἔλεγεν ἔξωθεν εἰσπνέων συγκινεῖ καὶ ἐρεθίζει πάντα τὸν ἐν ἐμοι ἀποκείμενον κονιορτὸν καὶ βόρβορον ὃν ἡ πρὸς ἁμαρτίαν μοι ἕξις ενεπιλωσε καὶ ἐνέκαυσεν
385ex	27r	Rom.7.22			οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ καὶ γὰρ καὶ ὁ νόμος τοῦ θεοῦ ὁ εὐαγγελικὸς κινεῖ καὶ ἐρεθίζει τὰ ἐν ἡμῖν ἔμφυτα καὶ ἐγκατεσπαρμένα παρὰ τοῦ δημιουργὸ πρὸς ἀγαθοεργίαν σπέρματα ἕκαστος γὰρ τῶν ἔξωθεν ἐπεισιόντων τὸν οἰκεῖον καὶ κατάλληλον τῶν ἔνδον καὶ ἐν ἡμῖν ὄντων νόμων κινῶν καὶ διερεθίζων ἡ εὐσεβεῖν ἡ ἀσεβεῖν ἡμᾶς προτρέπεται
385Ph	27r	Rom.7.22
386	27r	Rom.7.22-Rom.7.23	πϛ	κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου	ἔσω ἄνθρωπον τὸν νοῦν ἤτοι τὴν ψυχὴν καλεῖ φησιν οὖν ὅτι οὐ θέλει ὁ νοῦς πράττειν ἅπερ ὁ νόμος λέγει ἂλλ ἐν αὐτω φησι τῶ καιρῷ τῆς ἁμαρτίας διὰ τῆς ἁμαρτίας συναρπάζομαι ταύτην γάρ φησιν ἕτερον νόμον διὰ τὸ ἴδια τινα καὶ ἔξω τοῦ νόμου ἐπιτάσσειν οὗτος τοιγαροῦν ὁ νόμος ἤτοι ἡ ἁμαρτία ἀπατᾷ με διὰ τῆς ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν καὶ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκειμένης ἐπιθυμίας καὶ αἰχμαλωτίζει με τὴν γὰρ ἐν ἡμῖν πρὸς τὸ συμφέρον ἐνοῦσαν ἐπιθυμίαν εἰς τὰ ἀσύμφορα τρέψασα ἡ ἁμαρτία ἡμῖν αὐτοῖς χρῆται καθ' ἡμῶν επιτειχισμασιν
387ex	27v	Rom.7.23	πζ Οικου(μενιου)	καὶ αἰχμαλωτίζοντά με	καλῶς εἶπεν αἰχμαλωτίζοντά με μάχης γὰρ κινουμένης μεταξὺ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν τοῦ νόμου ἐπιταγμάτων ἤγουν τοῦ ἀντιλέγοντος λογισμοῦ τῆ ἁμαρτία ἄπεισι νικήσασα ἡ αμρτια αἰχμάλωτον λαβοῦσα τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον
388	27v	Rom.7.23	πη	τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι	νόμον ἁμαρτίας περιφραστικῶς τὴν ἁμαρτίαν καλεῖ
389	27v	Rom.7.23	πθ	ἐν τοῖς μέλεσί μου	τῶ διὰ τῶν μελῶν μου φησι πολεμοῦντί μοι τοῦτο δὲ οὐ κατάγνωσις τοῦ σώματος οὐ γὰρ εἰ βασιλέως οἰκίαν τύραννος καταβάλῃ ἤδη τῆς οἰκίας ἡ αἰτία
390	27v	Rom.7.24	ϟ	ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπός τις με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου	τις με ῥύσεταί φησιν ἐκ τῶν σωματικῶν μου πράξεων τῶν τὸν νοητὸν επαγον τῶν θάνατον ἥτις με ῥύσεται ἀπὸ τοῦ μὴ συναρπάζεσθαι ὑπο τῶν ἐν τῶ σώματι ἐπιθυμιῶν αἱ θάνατὸς εἰσιν ἡμῖν τις με οὖν ἄλλος ἡ ὁ Χριστὸς τοῦτο γὰρ ἠρέμα ἐμφαίνει οὔτε γὰρ ὁ νόμος ῥύεται οὔτε ἡ ἐμὴ προαίρεσις σπουδάζουσα
391	27v	Rom.7.25	ϟα	εὐχαριστῶ τῶ θεῶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν	ὅτι αὐτός με φησιν ἐρρύσατο διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
392	27v	Rom.7.25	ϟβ	ἄρα οὖν αὐτος ἐγὼ τῶ μὲν νοῒ δουλεύω	ὅσον φησιν ἧκεν εἰς τὴν προαίρεσιν τὴν ἐμὴν ὁ ἔλεγεν ἄνω συνήδομαι γὰρ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον τῶ νόμῳ τοῦ θεοῦ
393	27v	Rom.7.25	ϟγ	νόμῳ θεοῦ τῆ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας	ἡ γὰρ ἁμαρτία διὰ τῆς σαρκὸς καὶ τῶν αὐτῆς ἐπιθυμιῶν τὰ ἑαυτῆς ἐνεργεῖ
394	27v	Rom.8.1	ϟδ	οὐδὲν ἄρα νυν κατάκριμα	ὁ μὲν νόμος οὕτως φησι ὁ δέ γε Χριστὸς οὐ μόνον τῶν προγενομένων ἀπήλλαξεν ἁμαρτιῶν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον ἀχειρώτους ἐποίησεν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ οὐδὲν ἄρα κατάκριμα οἷον οὐδεμία διὰ ἁμαρτίαν κατάδικη
395	27v	Rom.8.1	ϟε	τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	τι οὖν οὐδε μία κατάδικη οὐ δὲ ἁμαρτία νυν ἀσφαλίζεται αὐτο οὐχί φησιν ἂλλ ἐκείνοις ὅσοι μὴ ἑκοντες σαρκικὴν ζῶσι ζωὴν εἰ γὰρ μόνον προέλοιντο πνευματικῶς ζῆν οὐχ ἁμαρτήσονται ἐπὶ δέ γε τοῦ νόμου οὐδε ὁ βουλόμενος ζῆν ὀρθῶς ἴσχυεν μηδενὸς βοηθοῦντος μηδὲ συνεπισχουντος ἐν δὲ Χριστῷ Ἰησοῦ οἷον τοῖς οὖσιν ἐν τῆ Χριστοῦ πίστει καὶ ἑλομένοις πνευματικὴν ζωήν
396	28r	Rom.8.2	ϟϛ	ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου	ὥσπερ νόμον ἁμαρτίας τὴν ἁμαρτίαν φησιν οὕτως καὶ νόμον πνεύματος τὸ πνεῦμα ὅπερ φησιν ἐστι ζωῆς χορηγὸν τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ αὐτος γὰρ ἡμῖν αἴτιος τῆς δωρεᾶς τοῦ πνεύματος ὁ λύσας τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐπισπασάμενος καθὸ ἐστιν ἄνθρωπος τὸ πνεῦμα καὶ ἡμῖν μεταδους τοῦτο τοιγαροῦν τὸ πνεῦμα ἠλευθέρωσέν με ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἐντεῦθεν θανάτου ὁδηγοῦν πρὸς τὰ βελτίω
396Ph	28r	Rom.8.2
397	28r	Rom.8.3	ϟζ	τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὦ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ	ὁρᾷς ὅτι οὐ τοῦ νόμου καταψηφίζεται οὐ γὰρ εἶπεν τὸ πονηρὸν τοῦ νόμου ἐν ὦ ἐκακούργει ἀλλὰ τὸ ἀδύνατον καὶ ἐν ὦ ἠσθένει ὡς εἰ εἶπεν ἤθελεν σῶσαι ἂλλ οὐκ ἴσχυεν ἐπειδὴ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς τουτέστι τοῦ φρονήματος αὐτῆς οὐ γὰρ τὴν σάρκα διαβάλλει
398	28r	Rom.8.3	ϟη	υἱον πέμψας	ἄνω εἰπὼν τὸ πνεῦμα ἠλευθερωκέναι νυν τὸν υἱον λέγει κοινῇ γὰρ εὐδοκία τῆς ἁγίας τριάδος σεσώσμεθα
399	28r	Rom.8.3	ϟθ	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	τὸ ἐν ὁμοιώματι οὐ πρὸς τὸ σαρκὸς ὅρα ἀλλὰ πρὸς τὸ σαρκὸς ἁμαρτίας οὐ γὰρ ἄλλην παρὰ τὴν ἡμῶν ἥνωσεν ἑαυτῷ ἄπαγε ἂλλ οὐχ ἁμαρτωλὴν ὡς εἰ εἶπεν ἐν ὁμοιώματι ἁμαρτωλῆς σαρκὸς ἀναμάρτητον δὲ ὁ ἐν ἁγίοις Κύριλλος ἐν βιβλίῳ ἱ τῆς κατὰ Ἰουλιανοῦ τὸ σῶμά φησιν Χριστοῦ οὐκ ἦν ἁμαρτίας σῶμα ἂλλ ὁμοίωμα σαρκὸς ἁμαρτίας
399ex	28r	Rom.8.3	Βασιλ(ιου) εκ τ(ης) πρ(ος) Σωζοπολ(ιτανους) επιστολ(ης) s ^*	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	φαίνεται ὁ Κύριος τὰ μὲν φυσικὰ πάθη παραδεξάμενος πρὸς βεβαίωσιν τῆς ἀληθινῆς καὶ οὐ κατὰ φαντασίαν ένανθρωπησεως τὰ δὲ ἀπὸ κακίας πάθη ὅσα τὸ καθαρὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν καταῤῥυπαίνει ὡς ἀνάξια τῆς ἀχράντου θεότητος ἀπωσάμενος διὰ τοῦτο εἴρηται ἐν ὁμοιώματι γεγενῆσθαι αὐτον σαρκὸς ἁμαρτίας ὥστε σάρκα μὲν τὴν ἡμετέραν ἔλαβε μετὰ τῶν φυσικῶν αὐτῆς παθῶν ἁμαρτίαν δὲ οὐκ ἐποίησεν
400	28r	Rom.8.3	ρ	καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν	οὐχ ἁπλῶς φησιν οὐδε ἀνεξετάστως καθὸ δὲ δυνατὸς ἐστι κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἀλλὰ πρῶτον διελέγξας τὰ μεγιατα πταίουσαν καὶ ἁμαρτάνουσαν
400Ph	28r	Rom.8.3
401	28r	Rom.8.3	α	ἐν τῆ σαρκί	διὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ φησι τοῦτο γὰρ τὸ θαυμαστὸν ὅτι διὰ τῆς σαρκὸς τῆς πάλαι ἔνοχο οὔσης τῆ ἁμαρτία κατέκρινεν αὐτήν πως τῶ φυλάξαι δηλάδη ἀναμάρτητον ταύτῃ γὰρ νικήσας αὐτὴν καὶ ἐκόλασεν κόλασις δὲ ἁμαρτίας ἡ ἀναίρεσις αὐτῆς καὶ οὕτω παραδοῦναι εἰς τὸν θεὸν ἐπὶ ἀναιρέσει τῆς ἁμαρτίας
402	28v	Rom.8.4	β	ἵνα τὸ δικαίωμα ^*τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα	ἵνα μή τις λέγη καί τι πρὸς ἡμᾶς τοῦτό φησιν ταῦτα ἐποίησεν ὁ Χριστὸς ἵνα ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου τοῦτο γὰρ τὸ δικαίωμα πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τις δὲ ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου τὸ μὴ γενέσθαι ἡμᾶς ὑπευθύνους τῆ ἄρα πληρωθῇ δὲ ἐν ἡμῖν τισιν τοῖς μή φησιν ἐθέλουσι σαρκικῶς ζῆν ἀλλὰ πνευματικῶς ἵνα γὰρ μὴ εἴπῃς ἐνίκησεν ὁ Χριστὸς καὶ οὐκέτι χρεία ζῆν ἀσφαλῶς προσέθηκε τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ὡς εἰ εἶπεν κατώρθωται μὲν ἡμῖν ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου διὰ Χριστοῦ πλὴν ἀλλὰ καὶ ἡμῶν χρεία ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἔδωκεν τὴν νίκην καὶ τὸν στέφανον ἡμῶν δὲ τὸ δυνηθῆναι κατασχεῖν τὰ δοθέντα διὰ πολιτείας χρηστῆς καὶ πίστεως
403	28v	Rom.8.5	γ	οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν	οἱ ταῖς σαρκικαῖς φησιν ἐπιθυμίαις ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες ταύτας δὴ καὶ ἐν σπουδὴ ἔχουσιν
404	28v	Rom.8.5	δ	οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος	ἀπὸ κοινοῦ τὸ φρονυσιν
405	28v	Rom.8.6	ε	τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς ^*θάνατος	φρόνημα σαρκὸς καλεῖ τὴν γεώδη τῆς διανοίας ὁρμὴν καὶ τὴν εἰς τὰς ἀτόπους πράξεις ῥοπὴν τοῦτο δὲ οὐ διαβολὴ τῆς σαρκὸς οὐ γὰρ εἶπεν ἡ φύσις ἀλλὰ τὸ φρόνημα τὸ δυνάμενον καὶ ὀρθωθῆναι
406	28v	Rom.8.6	ϛ	τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος	εἰ πνευματικὸν οὐ μένει ἐν ἡμῖν διάνοια
407	28v	Rom.8.6	ζ	ζωὴν καὶ εἰρήνη ^*	τὸ μὲν ζωὴ ὡς πρὸς τὸ εἰρημένον ὅτι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος τὸ δὲ εἰρήνη ὡς πρὸς τὸ ἑξῆς διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν
408	28v	Rom.8.7	η	διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεὸν τῶ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ	φρόνημα σαρκὸς οὐχ ἡ σὰρξ ἀλλὰ τὸ πρὸς ἀκρασίαν αὐτῆς ὅρμημα οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως
409	28v	Rom.8.7	θ	οὐχ ὑποτάσσεται	εἶπεν τὴν αἰτίαν τῆς ἔχθρας διὰ τὸ μὴ εἴκειν τῶ θείῳ νόμῳ
409Ph	28v	Rom.8.7
410	28v	Rom.8.7	ι	οὐδε γὰρ δύναται	μὴ θορυβηθῇς ἀκούων τοῦτο οὐ γὰρ τοῦτο λέγει ὅτι ὁ σαρκικὸν φρόνημα ἔχων οὐδέποτε δύναται θεῶ ἀρέσαι ἂλλ ἐν ὦ ἐπιμἐνει ἐν αὐτω οὐκ ἂν ὑποταγείη θεῶ ἐπεί πως μετανοήσαντες πολλοὶ ἐσώθησαν οὐ γὰρ εἶπεν ὅτι ὁ ἔχων αὐτο ἄνθρωπος οὐ δύναται θεῶ ὑποταγῆναι ἂλλ αὐτο τὸ φρόνημα ὃ εἰσιν αἱ πονηρᾶι πράξεις ἃς καὶ καταλιπεῖν ἔξεστιν
411	28v	Rom.8.8	ια	οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῶ ἀρέσαι οὐ δύνανται	τινες δὲ οἱ ἐν σαρκὶ ὄντες δηλάδη οἱ τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχοντες ἐκ παραλλήλου γὰρ τὸ αὐτο εἶπεν
412	28v	Rom.8.9	ιβ	ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστε ἐν σαρκὶ ἂλλ ἐν πνεύματι	διὰ τὴν δοθεῖσάν φησι τοῦ θεοῦ χάριν οὐκ ἐστε ἐν σαρκὶ τουτέστιν ἐν σαρκικαῖς καὶ ἁμαρτωλοῖς πράξεσιν ἂλλ ἐν πνευματικῶ φρονήματι
413	28v	Rom.8.9	ιγ	εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν	οὐκ ἐστι τὸ εἴπερ ἐνταῦθα ἀμφιβάλλοντος ἀλλὰ πεπεισμένου ἀντὶ τοῦ ἐπειδήπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν ὡς καὶ ἐκεῖ ἐπείπερ δίκαιον παρὰ θεῶ ἀποδοῦναι τοῖς θλίβουσιν ὑμᾶς θλῖψιν καὶ γὰρ κἀκεῖ τὸ εἴπερ ἐπειδήπερ κεῖται
413Ph	28v	Rom.8.9
414	29r	Rom.8.9	ιδ	εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ	ἵνα μὴ λυπήση οὐκ εἶπεν εἰ δὲ οὐκ ἔχετε ἀλλὰ εἰ τις ὡς ἐπὶ ἄλλων
414ex	29r	Rom.8.9	Σευηρι(ανου) s	εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ	πνεῦμα Χριστοῦ εἶπεν τὰ χαρίσματα τῆς καινῆς διαθήκης
415exa	29r	Rom.8.9	ιε Οικουμ(ενιου)	πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ	κοινὸν γὰρ πατρὸς καὶ υἱοῦ τὸ πνεῦμα
415exb	29r	Rom.8.10	Ιω(αννου) s	εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν	ἔδειξεν ὡς οὐ τῆς σαρκὸς κατηγορεῖ ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας τῆ γὰρ ἁμαρτία προσέταξεν τοῦτο γενέσθαι νεκρὸν ἀντὶ τοῦ τὴν ἁμαρτίαν μὴ ἐνεργεῖν πνεῦμα δὲ ἐνταῦθα τὴν ψυχὴν προσηγόρευσεν ὡς πνευματικὴν ἤδη γεγενημένην ταύτῃ μετιέναι τὴν δικαιοσύνην κελεύει ἧς καρπὸς ἀξιέραστος ἡ ζωή
416	29r	Rom.8.10	ιϛ	εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν	τὸ λυπηρον ἐπὶ ἄλλο θεὶς καὶ ἑνὸς εἰ δέ τις φησι πνεῦμα θεοῦ τὸ ποθητὸν εἶπεν ἐπὶ αὐτῶν καὶ πληθυντικῶς εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν
417	29r	Rom.8.10	ιζ	τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι' ἁμαρτίαν	τὸ σῶμά φησιν ἔσται νεκρὸν ὡς πρὸς τὴν τῆς ἁμαρτίας ἐνέργειαν τοῦτο γὰρ τὸ διὰ ἁμαρτίαν
418	29r	Rom.8.10-Rom.8.11	ιη	τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν	μὴ φοβησθῇς φησιν ἀκούων νεκρὸν ἔχεις γὰρ καὶ ζωὴν τὸ πνεῦμα εἰς δικαιοσύνης ἐνέργειαν ὥσπερ δὲ εἶπεν τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν οὕτως ἦν ἀκολουθον εἰπεῖν τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ ἂλλ εἶπε ζωὴ δεικνὺς οὐ μόνον ζῶν τὸ πνεῦμα ἀλλὰ καὶ ζωοποιόν
418ex	29r	Rom.8.11	Κυριλλου s	ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν	ἐγήγερται ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς παρὰ τοῦ πατρὸς ἐνεργουμένης περὶ τὴν σάρκα αὐτοῦ τῆς ζωῆς διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος ὃ ἐστιν αὐτοῦ οὐκοῦν καὶ εἰ ἐγηγέρθαι λέγοιτο παρὰ τοῦ πατρὸς ἀλλὰ καὶ αὐτος ἦν ὁ ανιστας διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πάντα γὰρ ἐνεργεῖται τὰ θεοπρεπῆ παρὰ τοῦ πατρὸς δι' υἱοῦ ἐν πνεύματι ἐγερεῖ τοίνυν καὶ τὰ ἡμῶν σώματα ἐκ νεκρῶν ὁ Χριστός
419	29r	Rom.8.11	ιθ	ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν	εἰς τὸν περὶ ἀναστάσεως ἦλθεν λόγον ἐπεὶ οὖν ἐν ταύτῃ πάντες μὲν ἀνίστανται ἂλλ οἱ μὲν εἰς ζωὴν οἱ δὲ εἰς τιμωρίαν οὐκ εἶπεν ἀναστήσει ἀλλὰ ζωοποιήσει τουτέστιν εἰς ζωὴν καὶ δόξαν ἀναστήσει
420	29r	Rom.8.11	κ	διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ πνεῦμα ἐν ὑμῖν	τὴν αἰτίαν εἶπεν τῆς ζωοποιήσεως ἐνοικοῦν δὲ εἶπεν τὴν δι' ὅλου μόνην δηλῶν
421	29r	Rom.8.12-Rom.8.13	κα	ἄρα οὖν ἀδελφοὶ ὀφειλέται ἐσμεν οὐ τῆ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε	μετὰ γὰρ τὴν τοσαύτην χάριν χρεωστοῦμεν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ζῆν καὶ οὐκέτι κατὰ σάρκα εἶτα ἵνα μὴ νομισθῇ τὰς ἀναγκαίας ἀναιρεῖν τοῦ σώματος ὑπηρεσίας οἷον τροφὴν ἔνδυμα ἐπάγει τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν τουτέστιν ἐν ἁμαρτίαις καὶ εἰς τὸ ἐπιτρέπειν ταῖς σαρκικαῖς ἐπιθυμίαις
422	29r	Rom.8.13	κβ	ἀποθνήσκειν εἰ δὲ πνεύματι	τὸν ἀθάνατον θάνατον ἐν τῆ γεέννῃ
423	29r	Rom.8.13	κγ	τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζήσεσθε	εἶδε διὰ πνεύματος ἁγίου τὰς πράξεις τοῦ σώματος τουτέστι τὰς πονηρᾶς ἀναιρεῖτε ζήσεσθε τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωήν
424	29v	Rom.8.14	κδ	ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται οὗτοὶ εἰσιν υἱοί	οὐκ εἶπεν ὅσοι πνεῦμα θεοῦ λάβωσιν ἂλλ ὅσοι πνεύματι ἄγονται τουτέστι παντὸς τοῦ β[ιου] ἡνίοχον καὶ ἡγεμόνα προστήσονται πάντες μὲν γὰρ οἱ βαπτιζόμενοι πνεῦμα ἅγιον λαμβάνουσιν ἂλλ οὐ πάντες αὐτω τὴν ἡγεμονίαν ἐνδιδόασιν
425	29v	Rom.8.14	κε	θεοῦ	ἰδοὺ καὶ τὴν υἱοθεσίαν εὐαγγελίζεται
426	29v	Rom.8.15	κϛ	οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα	ἐπειδὴ υἱοθεσίας ἐμνήσθη ἦσαν δὲ καὶ Ἰουδαῖοι τούτου ἠξιωμένοι τοῦ ὀνόματος ὡς τὸ υἱος πρωτότοκος μου Ἰσραὴλ καὶ ἐγὼ εἶπα θεοὶ ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου πάντες θέλει δεῖξαι πολλὴν τὴν τῶν υἱοθεσιῶν διαφορὰν οὐ γὰρ ἐλάβομεν φησι πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον οὐχ ὥσπερ φησιν Ἰουδαῖοι πνευματικὸν ἔλαβον νόμον ὡς δοῦλοι εἰς φόβον τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ πνεῦμα δουλείας αὐτοὶ γὰρ διὰ τοῦ ἐν χερσὶ τοῦ παρακειμένου φοβοῦ ὡς δοῦλοι ἠναγκάζοντο τὰ δέοντα ποιεῖν ἡμεῖς δέ φησιν ὡς υἱοὶ διὰ τὴν ἐν οὐρανοῖς ἐλπίδα τὰ δέοντα ποιοῦμεν οὐκοῦν ἐκείνοις μὲν τοῖς ενταξει δούλων ἐν φόβῳ ζῶσιν ἄχρις ὀνόματος καὶ τιμῆς ἡ υιοθησια ἡμῖν δὲ κατὰ ἀλήθειαν
426Ph	29v	Rom.8.15
426ex	29v	Rom.8.15	Οικου(μενιου) ^*		ὥσπερ πάντα τὰ παρ' αὐτοῖς τύπος ἦν τῶν ἡμετέρων οὕτως ἡγοῦμαι κα τὴν υἱοθεσίαν
427	29v	Rom.8.15	κζ	δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἂλλ ἐλάβετε πνεῦμα	τὸν πμευματικον φησι νόμον οὐ γὰρ ἔλαβον καθολικῶς πνεῦμα Ἰουδαῖοι
428	29v	Rom.8.15	κη	υἱοθεσίας	καί τοι ἀκολουθον ἦν εἰπεῖν ἐλευθερίας ἂλλ ὅμως τὸ μεῖζον λέγει
429	29v	Rom.8.15	κθ	ἐν ὦ κράζομεν ἀββᾶ ὁ πατήρ	λέγομεν γὰρ πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέθεικε δὲ καὶ τὴν εβραιαν λέξιν ἵνα τὸ γνήσιον δείξῃ διὰ πάντων
430	29v	Rom.8.16	λ	αὐτο τὸ πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῶ πνεύματι ἡμῶν ὅτὶ ἐσμεν τέκνα θεοῦ	ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι πατέρα ἐκάλουν τὸν θεὸν θέλει δεῖξαι ὅτι αὐτοῖς μὲν οὐκ ἐπετέτραπτο τοῦτο ἡμῖν δὲ ναὶ δῆλον ἐκ τοῦ μαρτυροῦντος πνεύματος καί φησιν αὐτο τὸ πνεῦμα τουτέστιν αὐτος ὁ παράκλητος συμμαρτυρεῖ τῶ πνεύματι ἡμῶν ὃ ἐστι τῶ δοθέντι ἡμῖν παρ' αὐτοῦ χαρίσματι οὐ γὰρ μόνον τοῦ χαρίσματος ἡ τοιαύτη φωνὴ ἀλλὰ καὶ τοῦ δωρησαμένου ἔνθα οὖν τὸ πνεῦμα μαρτυρεῖ ποία ἐστιν ἀμφισβήτησις
431	29v	Rom.8.17	λα	εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι	λοιπὸν αὔξει τὴν ἀξίαν ἑνὶ γὰρ τέκνα μὴ κληρονομοῦντα
432	29v	Rom.8.17	λβ	κληρονόμοι μὲν θεοῦ	ὁρᾷς ὅτι άλλη ἐστιν ἡ υἱοθεσία ἡμῶν παρὰ τὴν τῶν Ἰουδαίων ἡμεῖς γὰρ καὶ κληρονόμοι οἱ δὲ οὐχί φησι γὰρ περὶ αὐτῶν κακοὺς κακῶς ἀπολέσει καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσει ἄλλοις καὶ πάλιν πολλοί φησιν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται
433	29v	Rom.8.17	λγ	συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ	πάλιν αὔξει τὸ ἀξίωμα καὶ φιλονεικεῖ ἐγγὺς ἡμᾶς στῆσαι τοῦ δεσπότου
434	29v	Rom.8.17-Rom.8.18	λδ	εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα	ἵνα μὴ ραθυμοτεροι τὸ πᾶν χάριτος είναι λογιζόμενοι γενώμεθα ἀπαιτεῖ καὶ τὰ παρ' ἡμῶν εἰ γὰρ ἐν τοῖς λυπηροῖς φησιν κοινωνήσομεν καὶ ἐν τοῖς χρηστοῖς
435	30r	Rom.8.18	λε	τοῦ νυν καιροῦ	τὸ πρόσκαιρον τῶν παθημάτων δηλοῖ διὰ τοῦ νυν καιροῦ
436	30r	Rom.8.18	λϛ	πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν	εἶτα δείκνυσι τὸ ὅλον σχεδὸν τῆς χάριτος ὃν διὰ τὸ νικᾷν ταῖς ἀντιδόσεσι τὸν θεὸν καὶ ὅτι οὐκ ἰσχύομεν ἄξιόν τι τῆς ἐκεῖ ἀντιδόσεως παθεῖν ἡ συνεισενέγκαι
437	30r	Rom.8.18	λζ	ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς	καλῶς τὸ ἀποκαλυφθῆναι ἐστι γὰρ καί νυν ἀλλὰ κέκρυπται
438	30r	Rom.8.19	λη	ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως	ὁ λέγει τοιοῦτὸν ἐστιν καὶ αὕτη φησιν ἡ κτίσις σφόδρα προσδοκᾷ τὴν μέλλουσαν ἡμῶν δόξαν διά τι ἄφθαρτος φησι πλασθεῖσα διὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας φθαρτὴ γέγονεν ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς εξαφθαρτων φθαρτὸ γεγόναμεν βούλεται οὖν ἡ κτίσις φησι τοὺς ἀνθρώπους τὴν ἀφθαρσίαν ἀπολαβεῖν ἔσται δὲ τοῦτο ἐν τῆ ἀναστάσει ἵνα καὶ αὕτη τὴν οἰκείαν ἀφθαρσίαν ἀπολάβῃ τοῦ γὰρ ἀνθρώπου δι' ὃν γέγονε φθαρτὴ τὴν ἀφθαρσίαν ἀπολαμβάνοντος καὶ αὕτη τὴν οἰκείαν ἀφθαρσίαν συναπολήψεται προσωποποιία δὲ ἐστι τὸ πᾶν ἵνα τε τῶν ἀγαθῶν τὴν ὑπερβολὴν δηλώσῃ καὶ ἵνα δείξῃ ὅτι ἡμεῖς μᾶλλον ὀφείλομεν σπουδάζειν τῆς τοιαύτης δόξης καὶ ἀφθαρσίας ἐπιτυχεῖν ἤπερ ἡ κτίσις ἐπεὶ μὴ νόμιζε τὴν ἄψυχον καὶ ἀναίσθητον κτίσιν τὰ τοιαῦτα προσδοκᾶν ἡ αἰσθάνεσθαι
438ex	30r	Rom.8.19	s	ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως	σφόδρα προσδοκία
439	30r	Rom.8.19	λθ ^*		οἷον ἐπιτεταμένη προσδοκία
440	30r	Rom.8.19	μ	τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται	τὸ τέλος ὅταν μέλλωσι δείκνυσθαι τινες υἱοὶ θεοῦ καί τινες υἱοὶ διαβόλου
441	30r	Rom.8.20	μα	τῆ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη	οἷον τῆ φθορὰ τοῦτο γὰρ κατεκρίθη διὰ τὰς ἡμῶν ἁμαρτίας
442	30r	Rom.8.20	μβ	οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα	τῆς τοῦ Χριστοῦ δυνάμεως φησι τοῦτο τὸ ἔργον τὸ καὶ ἄκουσαν ὑποτάξαι
443	30r	Rom.8.20-Rom.8.21	μγ	ἐπ' ἐλπίδι ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς	καὶ αυτὴ γάρ φησι τὴν ἀπαλλαγὴν ἐλπίζει ἐπ' ἐλπίδι οὖν ἀπαλλαγῆς ὑπετάγη λοιπὸν ἑαυτὸν ἐφερμηνεύει πως ἐπ' ἐλπίδι ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται
444	30r	Rom.8.21	μδ	εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ	εἰς τὴν ἐλευθερίαν οἷον διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τουτέστι δι' ἡμᾶς ἔσται καὶ ἡ κτίσις ἄφθαρτος ὥσπερ καὶ δι' ἡμᾶς γέγονε φθαρτή
444ex	30r	Rom.8.21	Οικου(μενιου) ^*		ἡ τὸ εἰς τὴν ἐλευθερίαν δηλοῖ τουτέστιν εἰς τὴν αὐτὴν εἰς ἦν καὶ ἡμεῖς ἐλευθερίαν τῆς φθορᾶς ἐλεύσεται οἷον ἐκ φθαρτῆς ἄφθαρτος ἔσται
445	30r	Rom.8.22	με	οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις	στενάζει φησι ἡ κτίσις βουλουμένη τὴν φθορὰν ἀποθέσθαι λοιπὸν εἰ δὲ ἡ κτίσις πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς τοῦτο ἐθέλειν ὀφείλομεν καὶ μὴ τοῖς ὧδε κεχηνέναι οἱ καὶ λόγῳ τετιμημένοι καὶ υἱοθεσίαν προσδοκῶντες
446	30r	Rom.8.22	μϛ	συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νυν	ἐπειδὴ καὶ οἱ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ στενάζομεν διὰ τοῦτο συνωδίνει
447	30v	Rom.8.23	μζ	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς	οὐ μόνον φησιν ἡ κτίσις στενάζει ἀλλὰ καὶ οἱ ἀρχήν τινα μικρὰν καὶ γεῦσιν τοῦ πνεύματος λαβόντες σπεύδουσι πρὸς τὰ ἐκεῖ μεταβῆναι εἰ γὰρ ἡ ἀπαρχὴ τοῦ πνεύματος τοιαύτη ώστε ποιεῖν θαυματουργίας ἐκ τῆς σκιᾶς τι τὸ τέλειον
448	30v	Rom.8.23	μη	στενάζομεν	ἵνα μή τις εἴπῃ σὺ εἶπας θεοὶ ἐσμεν καὶ ποίαν ἄλλην προσδοκῶμεν υιοθησιαν φησι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος τουτέστι τὴν ἀφθαρσίαν τότε γὰρ βεβαία ἡ υἱοθεσία καὶ τότε ἥξει τὰ αὐτῆς ἀποτελέσματα νυν γὰρ οὔτε ἡ δόξα δήλη ἀλλὰ καὶ προσδοκεια ἐκ πτωσεως διὰ βίου κατεγνωσμένου
449	30v	Rom.8.23	μθ	υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν	εἶτα ἵνα μὴ νομισθῇ τὰ παρόντα διαβάλλειν καὶ δῷ λαβὴν τοῖς αἱρετικοῖς φησιν οὐδε τὰ παρόντα κακὰ ἀλλὰ τὰ προσδοκώμενα βελτίω ἃ ἐστιν υἱοθεσία
449ex	30v	Rom.8.23	Οικουμε(νιου) ^*		τότε γὰρ τὰ τῆς υἱοθεσίας ἀποτελέσματα
449Ph	30v	Rom.8.23
450	30v	Rom.8.24	ν	τῆ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἐστιν ἐλπὶς ὁ γὰρ βλέπει τις τι καὶ ἐλπίζει	ὡς εἰ ἔλεγεν πάντα λαβόντες παρὰ θεοῦ ἡμεῖς πίστιν αὐτω προσηγάγομεν ἧς μέγα μέρος ἡ τῶν ἐκεῖσε ἐλπὶς μὴ τοιγαροῦν ζητεῖ πάντα σοι ἐνταῦθα παρεῖναι τὰ ἀγαθὰ ἀλλά τινα καὶ τῆ ἐλπίδι ταμίευσαι εἰ δὲ πάντα παρεῖναι θέλεις οὐκέτι ἐλπίζεις ἐλπὶς γὰρ βλεπωμενη οὐκ ἐστιν ἐλπίς
451	30v	Rom.8.25	να	εἰ δὲ ὁ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν δι' ὑπομονῆς απεκδοχημεθα	εἰ δέ φησι τὰ μὴ ὁρώμενα ἐλπίζομεν ἐν ὑπομονὴ ἕξομεν τὴν τούτων προσδοκίαν ἡ δὲ ὑπομονὴ ὅτι μέρος μέγιστον ἀρετῆς παντί που δῆλον ώστε ἡ ἐλπὶς καὶ πίστεὼς ἐστι καὶ ὑπομονῆς ποιητική
452	30v	Rom.8.26	νβ	ωσαύτος δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν	καὶ μὴ νόμιζέ φησιν κάμνειν ὑπομένων οὐ γὰρ εασεισε τὸ πνεῦμα κάμνειν ἂλλ ἀντιλήψεται σου πρὸς τοῦτο ἀσθενεῖς γὰρ ἐσμεν καὶ οὐδε ὑπομονὴν κατορθῶσαι ἰσχύομεν δίχα τῆς τοῦ πνεύματος βοηθείας
451ex	30v	Rom.8.26	Οικου(μενιου) ^*		ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ πνεῦμα φροντίσει σου εἰ δὲ ἀμελεῖς ἀμεληθήσῃ
453	30v	Rom.8.26	νγ	τὸ γάρ τι προσευξόμεθα	καί τι λέγω φησιν ὅτι πρὸς κατόρθωσιν ὑπομονῆς δεόμεθα ἀντιλήψεως παρὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος καὶ ἐν τοῖς δοκοῦσι φησιν εὐχερέσιν οἷον ἐν τῆ εὐχὴ ἐστιν γὰρ ὅτε ἀσύμφορα αἰτοῦμεν
454	30v	Rom.8.26	νδ	καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν	καὶ ἑαυτὸν ἔμιξεν ἵνα μὴ εὑρέθη ἐπαχθής
455	30v	Rom.8.26	νε	ἂλλ αὐτο τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις	τὸ παλαιὸν χαρίσματα διαφορὰ πολλοὶ ἐλάμβανον προφητειῶν ἑρμηνειῶν γλωσσῶν ἅπερ πάντα πνεύματα ἐκάλουν καὶ εὐχῆς δὲ χάρισμα ἐλάμβανον τινες ἐπειδὴ γὰρ ἀγνοοῦν τὸ πλῆθος τὸ συμφέρον ᾔτει πολλάκις ἀσύμφορα ἐλάμβανον τινες χάρισμα εὐχῆς καὶ ὑπὲρ παντὸς τοῦ λαοῦ ηὔχοντο ὅπερ καὶ αὐτο πνεῦμα ἐλέγετο τοῦτο οὖν λέγει ὅτι καὶ αὕτη ἡ χάρις τῆς εὐχῆς ὑπὲρ ἡμῶν τῶ θεῶ ἐντυγχάνει μεγίστοις στεναγμοῖς τοῦτο δὲ εἶπεν συστῆσαι βουλόμενος ὅτι ἀγνοοῦμεν καθὸ δεῖ προσεύξασθαι εἰ γὰρ μὴ τοῦτό φησι ἦν τις χρεία λαβεῖν τινας χάρισμα εἰς τὸ εὔχεσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ
455ex	31r	Rom.8.26	Οικ(ουμενιου) s	ἂλλ αὐτο τὸ πνεῦμα ὑπὲρ ἐν τυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις	τοῦτό νυν ὁ διάκονος πληροῖ λιτανεύων
455Ph	31r	Rom.8.26
456	31r	Rom.8.27	νε	ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τι τὸ φρόνημα	αὐτος ὁ παράκλητος ὁ τὰς καρδίας τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων ἐρευνῶν τῶν τὴν χάριν δηλάδη καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ εὔχεσθαι λαβόντων
457	31r	Rom.8.27	νϛ	τοῦ πνεύματος	τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων τῶν τὸ εἰρημένον τῆς εὐχῆς λαβόντων πνεῦμα καὶ χάρισμα
458	31r	Rom.8.27	νζ	ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει	οὐκ αγνουντα φησι διδάσκουσιν οἱ πνευματικοὶ τὸν θεὸν ἂλλ οἶδεν ὁ παράκλητος ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει οὐ κατά τινα βλαβερὰν ἐπιθυμίαν ἀλλὰ κατὰ θεὸν ὃ ἐστι κατὰ τὴν βούλησιν τοῦ θεοῦ
459	31r	Rom.8.27	νη	ὑπὲρ ἁγίων	τῶν διὰ τῆς εὐχῆς ἁγιαζομένων
459Ph	31r	Rom.8.27
460	31r	Rom.8.28	νθ	οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν θεόν	οὕτω φησι διὰ τὴν ἐν τῶ εὔξασθαι ἄγνοιαν βοηθούμεθα ὑπο τοῦ πνεύματος ὅτι καὶ τὰ κακὰ εἰς ἀγαθὰ ἡμῖν περιτρέπει
461	31r	Rom.8.28	ξ	πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθον	πάντα φησι καὶ τὰ κακὰ καὶ γὰρ ταῦτα περιστρέφει ὁ θεὸς εἰς ἀγαθὰ εἰς γὰρ εὐδοκίμησιν τῶν πασχόντων περιστρέφεται μεῖζον δὲ τὸ εἰς ἀγαθὰ περιστρέφεσθαι τοῦ μὴ παντελῶς ἐπελθεῖν
462	31r	Rom.8.28	ξα	τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν	ἐπειδὴ ἀπίθανον είναι ἐδοκει τὸ περιστρέφεσθαι τὰ κακὰ εἰς ἀγαθὰ προσθεὶς τὴν τοῦ θεοῦ κλῆσιν ἐπιστώσατο τὸ εἰρημένον οὐ γὰρ τοῖς τυχοῦσι φησιν τοῦτο συμβαίνει ἀλλὰ τοῖς ὑπο θεοῦ κληθεῖσιν εἶτα μὴ νομισθῇ μονομερῶς ὁ θεὸς ἐνίους καλέσας φησι τοῖς κατὰ πρόθεσιν δεικνὺς ὅτι πάντες μὲν ἐκλήθημεν ἐκεῖνοι δὲ ὑπήκουσαν διὸ καὶ βοηθοῦνται οἱ κατὰ οἰκείαν πρόθεσιν γενόμενοι κλητοί
462ex	31r	Rom.8.28
463	31r	Rom.8.29	ξβ	ὅτι οὓς προέγνω καὶ προώρισε	ἀπὸ κοινοῦ κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς ὄντας
464	31r	Rom.8.29	ξγ	συμμόρφους ^*τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὸ είναι αὐτον πρωτότοκον	ὅπερ ἐστι φησιν ὁ υἱος τοῦ θεοῦ κατὰ φύσιν ἐν τῆ ἐνανθρωπήσει δῆλον δὲ ὡς ἅγιος καὶ ἀναμάρτητος τοῦτο καὶ αὐτοὶ γεγόνασι κατὰ χάριν συμμόρφους γὰρ τοὺς ἰσομόρφους εἰκονα δὲ τοῦ υἱοῦ τὴν οἰκονομίαν καλεῖ καὶ τὸ ἐντεῦθεν αὐτοῦ σῶμα κατὰ γὰρ τὴν οἰκονομίαν σύμμορφοι καὶ ἀδελφοὶ αὐτοῦ οἱ ἄνθρωποι κατὰ δὲ τὴν θεότητα μονογενὴς ἐστιν
464ex	31r	Rom.8.29	Κυ(ριλλου) s	συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὸ είναι αὐτον πρωτότοκον	εἰκὼν τοῦ θεοῦ τις ἂν νοοῖτο σαφηνιεῖ λέγων αὐτὸς Ὥσπερ γὰρ ἐφορέσαμεν τὴν εἰκονα τοῦ χοϊκοῦ φορεσωμεν καὶ τὴν εἰκονα τοῦ ἐπουρανίου τουτέστι τὴν ἐν ἁγιασμῷ ζωὴν τὴν πρὸς πᾶν ὅτι οὖν ἀμώμητον πολιτείαν ὥσπερ γὰρ εἰκονα τοῦ χοικοῦ τουτέστιν Ἀδὰμ τὴν ἐν παρακοῇ τε καὶ ἁμαρτίαις ζωὴν εἶναὶ φαμὲν οὕτως καὶ εἰκονα τοῦ ἐπουρανίου τουτέστι Χριστοῦ τὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν δικαίοσυνην τὴν ὑπακοήν
465	31r	Rom.8.29-Rom.8.30	ξδ	ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς οὓς δὲ προώρισε	διὰ πάντων τὴν συγγένειαν ἡμῶν τὴν πρὸς τὸν Χριστὸν σημᾶναι θέλει συγγένειαν δὲ τὴν ἐν τῆ οἰκονομία τῆς σαρκὸς αὐτοῦ
466	31r	Rom.8.30	ξε	τούτους καὶ ἐκάλεσεν καὶ οὓς ἐκάλεσε	πανταχοῦ τὸ κατὰ πρόθεσιν κλητοὺς ὄντας συνυπάκουε ἐπεὶ ἄτοπον ἅπαντα εἰ ὁ θεός τινας μὲν ευεποιησεν τινας δὲ οὐ τὸ δὲ κατὰ πρόθεσιν συνυπακούομενον αὐτῶν ποιεῖ τὸ κατόρθωμα καὶ προσωποληψίας ἀπαλλάττει τὸν θεόν
467	31v	Rom.8.30	ξϛ	τούτους καὶ ἐδικαίωσεν οὓς δὲ ἐδικαίωσε	διὰ τῆς τοῦ λουτροῦ παλιγγενεσίας
468	31v	Rom.8.30	ξζ	τούτους καὶ ἐδοξασε	διὰ τῶν χαρισμάτων διὰ τῆς υἱοθεσίας
468Ph	31v	Rom.8.30
469	31v	Rom.8.31	ξη	τι οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα	ὡς εἰ ἔλεγεν τούτων οὕτως ὄντων μηδεὶς λοιπὸν περὶ τῶν ὧδε πειρασμῶν ἡ κινδύνων λογοποιεσθω τι γὰρ ἑνὶ εἰπεῖν πρὸς τὴν τοσαύτην ἀγαθότητα τοῦ θεοῦ
469Ph	31v	Rom.8.31
470	31v	Rom.8.31	ξθ	εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν τις καθ' ἡμῶν	ἵνα γὰρ μὴ λέγωσιν ὅτι βασιλεῖς καθ' ἡμῶν καὶ δῆμο καὶ ἡγεμόνες πάντες γὰρ ἐπεβούλευον τοῖς πιστοῖς φησιν ὅτι ἰσχύει θεὸς τὰς καθ' ἡμῶν ἐπιβουλὰς ἀφορμὴν στεφάνων ποιήσασθαι οὐδεὶς οὖν ὁ καθ' ἡμῶν
471	31v	Rom.8.32	ο	ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἂλλ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρεδοκεν αὐτον	πως οὖν φησιν ἡμᾶς προήσεται ὁ θεὸς ὃς οὐ μόνον συμμόρφους τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ἐποίησεν ἀλλὰ καὶ ἐδικαίωσεν καὶ εδοξασεν καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ τὸν υἱον ἔδωκεν ὑπὲρ ἡμῶν πάντων φησιν καὶ ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν καὶ πορνῶν
472	31v	Rom.8.32	οα	πως οὐχὶ καὶ σὺν αὐτω τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται	εἰ τὸν υἱόν φησιν ἔδωκεν εἰς θάνατόν τι δεῖ φησι περὶ τῶν ἄλλων ἀμφιβάλλειν ὁ γὰρ τὸ μέγα δοὺς καὶ τὸ ἔλαττον δώσει
473	31v	Rom.8.33	οβ	τις ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ	πολλοὶ ἀσεβεῖς ἐμέμφοντο τοὺς πιστεύσαντας φησιν οὖν τις ἱκανὸς ἐγκαλέσαι ημεμψασθαι τοῖς ὑπο θεοῦ ἐκλεχθεῖσι καὶ ὅρα οὐκ εἶπεν δούλοις θεοῦ ἡ πιστοῖς ἀλλὰ ἐκλεκτοῖς ἐπαίρων τὸ ἀξίωμα
474	31v	Rom.8.33	ογ	θεὸς ὁ δικαίων	οὐκ εἶπεν ὁ ἀφεὶς ἁμαρτίας ἀλλὰ τὸ μεῖζον ὁ δικαίων
475	31v	Rom.8.34	οδ	τις ὁ κατάκρινων	ὅταν γὰρ θεὸς ψήφῳ τινι οἰκεῖα δικαιώσῃ τις ἐστιν ὁ κατακρίνων τι δὲ καὶ κατακρίνων ὠφελεῖ τὸ δὲ κατακρίνων ὡς ἐπὶ ἁμαρτήμασι
476	31v	Rom.8.34	οε	Χριστός	κατὰ ἐρώτησιν αυτὰ προάγει ὡς ἀναντιρρήτων ὄντων
477	31v	Rom.8.34	οϛ	ὁ ἀποθανὼν μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς	τις φησιν ὁ κατακρίνων τοῦ μὲν πνεύματος συναντιλαμβανομένου ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν τοῦ δὲ πατρὸς δικαιοῦντος τοῦ δὲ υἱοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντος οὓς γὰρ ἡ τριὰς απεδικαιοωσεν τις ὁ κατακρίνων
477ex	31v	Rom.8.34	Οικου(μενιου) ^*		καὶ οὕτω δύνῃ νοῆσαι ὡς πρὸς τὸ κατὰ πόδα τοῦ ῥητοῦ εἰ τὸ πνεῦμά φησιν ἀντιλαμβάνεται εἰ ὁ πατὴρ ἐδικαίωσεν τις ὁ κατακρῖναι δυνάμενος ὑπολείπεται φησιν ὁ υἱος ὁ υἱος οὖν φησιν ἔχει κατακρῖναι καί τοι τοσοῦτον ἀγαπᾷ ὡς καὶ θάνατον αἱρήσασθαι ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ὧν ἐν δεξιὰ τοῦ πατρὸς καὶ εἰς τὴν ἰδίαν ἐπανελθὼν δόξαν οὐκ ἐπαύσατο τῆς πρὸς ἡμᾶς ἀγάπης ἀλλὰ καὶ παρακελεῖ τὸν πατέρα ὑπὲρ ἡμῶν τοῦτο γὰρ τὸ ἐντυγχάνει τὴν δὲ παράκλησιν οὕτως νόει αὐτω τῶ ἐνηνθρωπηκέναι παρακάλει τὸ πατέρα ὑπὲρ ἡμῶν
478	31v	Rom.8.34	οζ	ὃς καὶ ἐστιν ἐν δεξιὰ τοῦ θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν	ἵνα γὰρ μὴ ἐλάττωσιν τὴν ἐντυχίαν νομίσῃς θεὶς πρῶτον τὴν ἰσοτιμίαν τῶ είναι ἐν δεξιὰ τοῦ θεοῦ οὕτως εἶπεν τὸ ἐντυγχάνει δεῖξαι θέλων τὴν διάπυρον αὐτοῦ ἀγάπην οὐ γὰρ ὡς αὐτος ἀσθενῶν σῶσαι διὰ τοῦ πατρὸς ἄπαγε
478ex	31v	Rom.8.34	Κυ(ριλλου) s	ὃς καὶ ἐστιν ἐν δεξιᾶι τοῦ θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν	ὡς πρὸς τὸ ἀνθρώπινον εἴρηται ὅ τι ἀρχιερεὺς ἦν
478Ph	31v	Rom.8.34
479	31v	Rom.8.35	οη	τις ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ	τις οὐδείς φησι τοὺς τοσαύτης ἀγάπης καὶ προνοίας ηξηιωμενους παρὰ θεοῦ
479Ph	31v	Rom.8.35
480	32r	Rom.8.35	οθ	θλῖψις ἡ στενοχωρία ἡ διωγμὸς ἡ λιμὸς ἡ γυμνότης ἡ κίνδυνος ἡ μάχαιρα	οὐκ εἶπεν χρήματα δόξαν καὶ ὅσα ανθρωπινα καλὰ ἂλλ ἅτινα καὶ βιάζεσθαι πέφυκε τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τὸ δὲ τῆς θλίψεως ὀνόματι πολλὰ δηλοῦται φυλακαὶ ἁλύσεις ἐξορίαι καὶ ὅσα τοιαῦτα
481	32r	Rom.8.36	π	καθὼς γέγραπται ὅτι	ἐντρέψαι αὐτοὺς βουλόμενος ἤγαγε τὴν μαρτυρίαν εἰ γὰρ οἱ ἐν τῆ παλαιά φησι ζωῆς κατεφρόνουν οἷς τὰ ἔπαθλα γῆ ἵνα καὶ τὰ ἐν τῆ γῆ ἀγαθὰ πόσῳ μᾶλλον ἡμεῖς ὀφείλομεν οἱ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔχοντες τῶν πόνων ἀμοιβήν
482	32r	Rom.8.36	πα	ἕνεκά σου θανατούμεθα	τῆ ματυρίᾳ τοῦ λόγον πιστοῦται
483	32r	Rom.8.36	πβ	ὅλην τὴν ἡμέραν	ἐστι γὰρ πρὸ αιρεσει πολλάκις τῆς ἡμέρας καταφρονεῖν
484	32r	Rom.8.36	πγ	ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς	πᾶσι φησιν εἰς τὸ ἀδικεῖν προκείμεθα οἱ ἀπόστολοι δῆλον ὡς πρόβατα σφαζόμενα μὴ ἀντιλέγοντες
485	32r	Rom.8.37	πδ	ἂλλ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς	ἐπαίρει τὸν ἀκροατὴν ἵνα μὴ καταπέσῃ θλῖψιν ἀκούσας καὶ διωγμὸν καὶ ὅσα εἶπεν καί φησι πάντων κρατοῦμεν χάριτι Χριστοῦ καὶ οὐκ εἶπεν νικῶμεν ἂλλ ὑπὲρ νικῶμεν τουτέστι δι' ὧν ἐπιβουλευόμεθα στεφανούμεθα οἱ γὰρ ἐπίβουλοι πρόξενο στεφάνων ἡμῖν ἂν εὐχαρίστως φέρωμεν
486	32r	Rom.8.38-Rom.8.39	πε	πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἕτερα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ	ἐπειδὴ ἄνω τὰ παρόντα εἶπε νυν τὰ μέλλοντα λέγει καί φησιν οὔτε ὁ μέλλων θάνατος οὔτε ἡ μέλλουσα ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε δυνάμεις δύνανταί με χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς διὰ Χριστοῦ μοι φησι προξενηθεισης πάντα μοι φησι μικρὰ πρὸς ἐκείνην τὴν ἀγάπην εἶτα ἐπειδὴ πᾶσαν εἶπε τὴν κτίσιν τὴν ὁρατὴν καὶ νοητὴν προστίθησιν οὔτε τις ἕτερα κτίσις τουτέστιν εἰ καὶ ἄλλη τις παρὰ τὴν οὖσαν ὑποσταίη οὐδε αὕτη μοι είναι τι δοκεῖ πρὸς τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἐπειδὴ δὲ καὶ ἀγγέλων καὶ δυνάμεων ἐμνήσθη μὴ νομίζει τοὺς ἀγγέλους ἡ τὰς δυνάμεις ἀποστῆσαί τινας ἐθέλειν ἀπὸ Χριστοῦ ἄπαγε ἀλλὰ τὸν περὶ θεὸν θερμὸν πόθον σημᾶναι ζητῶν εἰς τούτους ἦλθεν τοὺς λόγους
486exa	32r	Rom.8.39	Θεοδω(ρητου) s	οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἕτερα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ	βάθος ὡς οἶμαι τὴν γέενναν ὀνομάζει ὕψος δὲ τὴν βασιλείαν καὶ πρὸς τούτοις τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὸν αἰώνιον θάνατον
486exb	32r	Rom.8.39	αλλως		τουτέστιν οὔτε τὰ ἄγαν ἐπίδοξα οὔτε τὰ ἄγαν ἄδοξα
487	32r	Rom.8.39	πϛ	τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν	ἄνω πρῶτον εἶπεν τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ ἵνα μὴ ψεύδεσθαι δόξῃ περὶ τῆς ἰδίας λέγων ἀγάπης ὁ γὰρ ἀγαπηθεὶς οὐ θαυμαστὸν εἰ ἀνταγαπᾷ
488	32r	Rom.9.1-Rom.9.2	πζ	ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ ὅτι λύπη μοι ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῆ καρδία μου	μέγα θέλει εἰπεῖν διὸ προοδοποιεῖ τῶ πιστευθεναι ὅρα δὲ ἀλήθειαν φησι λέγω ἐν Χριστῷ καὶ οὐ ψεύδομαι καὶ ἡ συνείδησις μοι εἰς τοῦτο μάρτυς σὺν τῶ ἁγίῳ πνεύματι
489	32v	Rom.9.3	πη	ηὐχόμεν γὰρ αὐτος ἐγώ	ὅρα τὴν ἐπίτασιν οὐκ εἶπεν ἠβουλόμην ἂλλ ηὐχομην
489ex	32v	Rom.9.3	πθ	ἀνάθεμα είναι	δοκεῖ μὲν ἐθέλειν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν καὶ τῶν συγγενῶν ἀλλοτριωθῆναι Χριστοῦ τοῦτο γὰρ ἡ τοῦ ἀναθέματος δύναμις ὅμως ἀκριβῶς θεωροῦντι φανήσεται ὑπὲρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ταῦτα εἰρηκώς πως ἐπειδὴ ἑώρα τὸν θεὸν βλασφημούμενον ὑπο τῶν Ἰουδαίων ὅτί φησιν ἡμεῖς οἱ τὸν νόμον καὶ τὰς ἐπαγγελίας δεξάμενοι καὶ προπάτορες αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς οὓς ἦν ἡ υἱοθεσία ἐκβεβλήμεθα ἀντεισῆλθον δὲ ἄνθρωποι ἄρτι τῶν βωμῶν καὶ τῆς κνίσης ἐξελθόντες ἐπεὶ οὖν ταῦτα λέγοντας ᾔδει ὑπὲρ τοῦ μὴ είναι πρόφασιν βλασφημίας κατὰ τοῦ θεοῦ ηβούλετο ἐπιστρέψαι καὶ τοὺς Ἰουδαίους ὡς καὶ ἀνάθεμα ὑπὲρ τούτου ἐθέλειν γενέσθαι ὅπερ δεικτικὸν ἐστι τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὃν γὰρ οὐδεμία κτίσις χωρίσαι ἴσχυσεν πως ἂν ἐχώρισεν ἀγάπη συγγενῶν καὶ ἀδελφῶν
489Pha	32v	Rom.9.3
489Phb	32v	Rom.9.3
490	32v	Rom.9.3	ϟ	ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ	ὁ διδάσκαλος φησι πάντων ὁ μυρίους προσδοκῶν στεφάνους ὁ πάντων τὴν αὐτοῦ ἀγάπην προτιμῶν
491	32v	Rom.9.3	ϟα	ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα	διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ τοῦτο εἶπεν ηβούλετο γὰρ αὐτον παρὰ πάντων δοξάζεσθαι ἀλλὰ μὴ βουλόμενος δημοσιεῦσαι τὸ χάρισμα χάρισμα γὰρ τὸ οὕτως ἀγαπᾶν τὸν Χριστὸν τοὺς συγγενεῖς ἀγαπᾶν ὑποκρίνεται
491Ph	32v	Rom.9.3
492	32v	Rom.9.4-Rom.9.5	ϟβ	οἵτινὲς εἰσιν Ἰσραηλῖται ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ ἐπαγγελίαι ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα ὁ ὧν ἐπὶ πάντων θεός	δεῖξαι θέλει ὅτι ὁ θεὸς οὐδὲν παρῆκεν εἰς τὴν τῶν Ἰουδαίων εὐεργεσίαν αὐτοὶ δὲ οἰκεῖα ἀγνωμοσύνῃ πάντων ἐξέπεσον διὸ καταλέγει τὰς δωρεᾶς τοῦ θεοῦ
492Ph	32v	Rom.9.5
493	32v	Rom.9.5	ϟγ	εὐλογητὸς εἰς τοῦ αἰῶνας ἀμήν	αὐτος τὴν ὑπὲρ πάντων ἀνήγαγεν εὐχαριστίαν εἰ γὰρ καὶ Ἰουδαῖοί φησι βλασφημοῦσιν εἰς αὐτον ἂλλ ἐγώ φησιν οτα ἀπόῤῥητα εἰδὼς καὶ τὴν πρόνοιαν αὐτοῦ ἐπιστάμενος οἶδα ὅτι δοξολογεῖσθαι ὑπάρχει ἄξιος οἷα θεός
494	32v	Rom.9.6	ϟδ	οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ	ἰδού φησι καὶ ἀνάθεμα ζητῶ γενέσθαι ὑπὲρ τοῦ πιστεῦσαι Ἰουδαίους καὶ ἵνα μὴ δόξῃ ἐψεῦσθαι ὁ θεὸς ἐφ' οἷς ἐπήγγελται καὶ ὅμως εὰν ἴδωμεν ἀκριβῶς οὔτε νυν ἐξέπεσεν ὁ λόγος καὶ ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ ἡ ἐψεύσατο ταῦτα γάρ φησιν εἶπον οὐχ οἷον ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ τουτέστιν οὐκ ἐπειδὴ ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἂλλ ἵνα τὴν πρὸς αὐτοὺς ἀγάπην ἐνδείξωμαι καὶ λοιπὸν δείκνυσι πως ὁ λόγος τοῦ θεοῦ καὶ ἡ πρὸς Ἀβραὰμ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ οὐκ ἐκπέπτωκεν ποία δητα ἡ τὸ κατ' ἐπαγγελίαν δὲ αὐτοῦ σπέρμα λέγουσα ἰσάριθμον ἔσεσθαι τοῖς ἄστροις κατ' ἐπαγγελίαν δὲ αὐτοῦ σπέρμα τὸ τῶν πιστῶν καὶ οὐκ ἐκπεπτωκότων τῆς θείας προνοίας
494Ph	32v	Rom.9.6
495	33r	Rom.9.6-Rom.9.7	ϟε	οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ οὗτοι Ἰσραὴλ οὐδ ὅτι εἰσι σπέρμα Ἀβραὰμ πάντες τέκνα ἂλλ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα	καί πως φησιν οὐκ ἐξέπεσεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ πως ὅτι οὐ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ Ἰσραηλῖταὶ εἰσιν τουτέστι σπέρμα Ἀβραὰμ εἶτα σαφηνίζει αὐτο οὐ γὰρ ἐπειδή τινες φησι τέκνα σαρκικὰ τοῦ Ἀβραὰμ ἤδε καὶ τέκνα εἰσι κατ' ἐπαγγελίαν καὶ οἷς ἡ ἐπαγγελία ἐδόθη ἀλλὰ ποία ἐστι τέκνα Ἀβραὰμ ἄκουε φησι τῆς γραφῆς ὅρα δὲ οὐκ εἶπεν ἐξ Ἰακὼβ ἂλλ ἐξ Ἰσραὴλ τὸ τῆς ἀρετῆς γνώρισμα τεθεικὼς τὸ Ἰσραὴλ καὶ δεικνὺς τὴν ἄνωθεν δωρεάν
495Ph	33r	Rom.9.7
496	33r	Rom.9.8	ϟϛ	τουτέστιν οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα	εἶτα ἑρμηνεύει τὴν ἀναγνωσθεῖσαν γραφήν τι ἐστι τὸ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα ὅτί φησιν οἱ ἐκ τῆς ἐπαγγελίας εἰσι τέκνα οὐκ εἶπεν δὲ τοῦ Ἀβραὰμ ἀλλὰ τοῦ θεοῦ δεικνὺς οὐ δὲ τὸν Ἰσαὰκ ἁπλῶς είναι τοῦ Ἀβραὰμ ἵνα δείξῃ ὅτι οἱ τὴν υἱοθεσίαν ἔχοντες αὐτοὶ εἰσι κατ' ἐπαγγελίαν τέκνα τοῦ Ἀβραάμ
497	33r	Rom.9.8	ϟζ	τέκνα θεοῦ	ἐπεὶ τοῦτω τῶ λόγῳ καὶ οἱ Ιδουναιοι ἐπειδὴ ἀπόγονοι εἰσιν Ἀβραὰμ ὅσον τὸ κατὰ σάρκα ὤφειλον είναι τέκνα τοῦ θεοῦ ἂλλ οὐκ εἰσιν κατὰ σάρκα γὰρ αὐτοὶ σπέρμα Ἀβραὰμ ἂλλ ἡμεῖς ἐσμεν καὶ τέκνα τοῦ Ἀβραὰμ οἱ τῆς αὐτῆς αὐτω πίστεως καὶ τέκνα τοῦ θεοῦ διὰ τῆς κολυμβήθρας
498	33r	Rom.9.8-Rom.9.9	ϟη	ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῆ Σάρρα υἱος	ὅσοι φησι κατὰ τὸν Ἰσαὰκ γεννηθῶσιν οὗτοι εἰσι καὶ σπέρμα Ἀβραὰμ καὶ υἱοὶ θεοῦ ὁ γὰρ Ἰσαὰκ οὐ κατὰ νόμον ἐγεννήθη φύσεως ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ἐπαγγελίας οὐκοῦν οἱ γεννώμενο οὕτως υἱοὶ Ἀβραὰμ εἰσιν οὕτως δὲ ἡμεῖς γενώμεθα διὰ τῆς κολυμβήθρας ῥήμασι γὰρ καὶ ἡμεῖς ἐπαγγελίας γεννώμεθα ῥήμασι μὲν διὰ τὸ εἰς ὄνομα πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος γίνεσθαι τὰς ἐν τῆ κολυμβήθραι κατάδυσεις ἐπαγγελία δὲ καθὸ οἱ προφῆται πρὸ πολλῶν χρόνων τὸ βάπτισμα εὐηγγελίσαντο ὡς τὸ λούσασθε καθαροὶ γένεσθε
499	33r	Rom.9.10	ϟθ	οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα	καί τι φησι θαυμαστὸν ὅτι τῶν Ἰουδαίων οἱ μὲν πιστεύσαντες εἰς σπέρμα Ἀβραὰμ λογίζονται οἱ δὲ ἄπιστοι οὐκέτι τοῦτο γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν παλαιων εὑρήσεις καὶ γὰρ ὁ Ἰσαὰκ λογίζεται μόνος εἰς σπέρμα καίτοι ὄντων καὶ τῶν ἀπὸ Χεττούρας οὐ μόνον δὲ τοῦτό φησιν ἀλλὰ καὶ ἡ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς τοῦ Ἰσαὰκ σπέρμα ἔχουσα καὶ δύο γεννήσασα οὐκ ἔσχεν τοὺς δύο ἀρέσαντας θεῶ οὐ δὲ λογιζομένους εἰς σπέρμα Ἀβραὰμ οὕτω φησιν καὶ Ἰουδαῖοι οἱ μὲν πιστοὶ καὶ σπέρμα Ἀβραὰμ εἰσι καὶ σώζονται οἱ δὲ ἄπιστοι οὐκέτι
500	33r	Rom.9.10	ρ	Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν	ἐξ ὧν οὐκ ἔσχε φησι τοὺς δύο ἀρέσκοντας
501	33v	Rom.9.11	α	μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθον ἡ κακόν	τοῦ Ἠσαῦ καὶ τοῦ Ἰακώβ
502	33v	Rom.9.11	β	ἵνα ἡ κατ' ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ	ἡ κατὰ πρόγνωσιν ἐκλογή
502Ph	33v	Rom.9.11
503	33v	Rom.9.11-Rom.9.12	γ	οὐκ ἐξ ἔργων ἂλλ ἐκ τοῦ καλοῦντος ἐρρήθη αὕτη ὅτι ὁ μείζων δουλεύσει τῶ ἐλάσσονι	μήπω γάρ τι πράξαντα τὸν Ἰακὼβ ἐκάλεσεν ἀγαπητὸν τὸν γὰρ Ἰακώβ φησιν ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα
504	33v	Rom.9.13	δ	καθὼς γέγραπται τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα	οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι ἴσως μετὰ τὸ γενέσθαι ὁ δὲ θεὸς πρὸ γενέσεως ἐπίσταται τὰ ἐν τῶ ἀνθρώπῳ
505	33v	Rom.9.14	ε	τι οὖν ἐροῦμεν μὴ ἀδικία παρὰ τῶ θεῶ μὴ γένοιτο	ὁ μὲν Ἠσαῦ φησιν ὡς κακὸς ἐμισήθη τι δὲ ἐροῦμεν περὶ τῶν ἐν τῆ ἐρήμῳ Ιουδαδιων οὐ πάντες ἐμοσχοποίησαν πως οὖν εἴρηται ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ εἰ γὰρ ἀδικία οὐκ ἐστι παρὰ τῶ θεῶ καὶ ὅμως πάντων μοσχοποιησάντων εἶπεν ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ ἄρα κρυφίοις ὀφθαλμοῖς ὁ θεὸς ἐμβατεύει εἰς τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας καὶ οὐχ ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι οὐκ οὖν οὐδε ἐπὶ τῶν νυν Ἰουδαίων ἀδικεῖ ὁ θεὸς ἀλλὰ καί νυν ὅσοι μὲν ἄξιοι σώζονται πιστεύουσι γὰρ ὅσοι δὲ ἀνάξιοὶ ἀπόλλυνται οὐ πιστεύουσι γάρ
506	33v	Rom.9.15	ϛ	τῶ γὰρ Μωσῇ λέγει ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω	ὡς εἰ εἶπεν ἐγὼ οἶδά τινες ἄξιοι σωτηρίας καὶ ὅσοι οὐκ ἄξιοι εἰ οὖν Μωσῆς φησι ἠγνόει σχολῇ γοῦν ἡμεῖς γνοίημεν τὰς αἰτίας τῶν γινομένων
507	33v	Rom.9.16	ζ	ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδε τοῦ τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος θεοῦ	δεῖ μὲν οὖν θέλειν καὶ τρέχειν καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἕκαστον δύναμιν πληροῦν πλὴν ὅτι δίχα βουλῆς θεοῦ οὔτε ὁ θέλων οὔτε ὁ τρέχων ἀνύει τι πλέον
507Ph	33v	Rom.9.16
508	33v	Rom.9.17	η	λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῶ φαραώ	ἐδοκει αὐτω ἀντικεῖσθαι τι δήποτε ἐκβέβληται οἱ Ιουδαισμος παρὰ τῶ θεῶ ἀντεισήχθη δὲ ἡ πίστις θέλων οὖν ἡμᾶς παιδεῦσαι μὴ ἀπαιτεῖν εὐθύνας τὸν θεὸν ὧν πράττει ἀλλὰ πάντα ἡγεῖσθαι καλὰ κἂν ἡμεῖς ἀγνοῶμεν πολλὰ θεματοφορεῖ τὸ δυστέκμαρτον τῶν τοῦ θεοῦ κριμάτων παριστῶν
509	33v	Rom.9.17	θ	ὅτι εἰς αὐτο τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοι τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῆ γῆ	τούτου τὴν λύσιν κάτω λέγει ὅτί φησιν ὁ φαραὼ διὰ τὴν οἰκείαν κακίαν ἔπαθεν ἅπερ ἔπαθεν ὡς ὅγε θεὸς σῶσαι αὐτον ἤθελεν τοιγαροῦν καὶ ἐμακροθύμει χώραν αὐτω μετανοίας διδούς
509ex	33v	Rom.9.17	Οικου(μενιου) s	ὅτι εἰς αὐτο τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοι τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῆ γῆ	δύναμις θεοῦ ἡ μακροθυμία καὶ δύναμις μεγίστῃ τις γὰρ οὐ κἂν ἐκπλαγείη τοσοῦτον μακροθυμήσαντος τοῦ θεοῦ φησιν οὖν ὅτι εἰς τοῦτό σε συγκεχώρηκα βασιλεῦσαι ὅπως δειχθῇ πως εἰμι μακρόθυμος
510	34r	Rom.9.18	ι ^*	ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλέει ὃν δὲ θέλει σκληρύνει	τὸν ἄξιον ἐλεεῖσθαι ἐλέει τὸν δὲ σκληρὸν καὶ ἀπειθῇ σκληρὸν καὶ ἀπειθῇ είναι συγχωρεῖ οὐ γὰρ κρίσεως ὁ παρὼν καιρὸς ἀλλὰ πολιτείας καὶ αὐτεξουσιότητος τὸ γὰρ σκληρύνει σκληρὸν είναι συγχωρεῖ νοήσεις
510exa	34r	Rom.9.18	Γρεγοριου Νυσης s ^*		τὸ ἐσκληρῦνθαι παρὰ θεοῦ τὸν Αἰγύπτιον τύραννον οὐχ ὡς τὴν ἀντιτυπίαν ἐν τῆ ψυχὴ αὐτοῦ τῆς θείας βουλήσεως ἐντιθείσης νοητέον ἂλλ ὡς τῆς προαιρέσεως διὰ τῆς πρὸς τὴν κακίαν προσκλίσεως τὸν ἐκμαλάσσοντα τὴν ἀντιτυπίαν λόγον οὐ δεχομένης
510exb	34r	Rom.9.18	του αγιου Βασι(λειου) ^*		ἐσκλήρυνεν ὁ θεὸς τὸν φαραὼ τῆ μακροθυμία καὶ τῆ τῆς τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτοῦ τὴν κακίαν ἵνα εἰς τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας τὸ δίκαιον ἐπ' αὐτω τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ
511	34r	Rom.9.19-Rom.9.20	ια	ἐρεῖς οὖν μοι τι ἔτι μέμφεται τῶ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τις ἀνθέστηκεν μενοῦνγε ὦ ἄνθρωπε σύ τις εἰ ὁ ἀνταποκρινομενος τῶ θεῶ	ὡς ἐξ ἀκολουθίας ἴσως ἐρεῖς τι οὖν λοιπὸν παρ' ἡμᾶς εἶτα ἐπιστομίζει τοὺς πάντα θέλοντας μαθεῖν αποιει ὁ θεὸς καὶ τοὺς λόγους αὐτῶν εἰδέναι ὑπὲρ γὰρ ὧν μανθάνεις φησι χάριν ἔχε ὑπὲρ δὲ ὧν ἀγνοεῖς μὴ δυσχεραινε γινώσκων ὅτι κατάλογον πάντα προβαίνει κἂν σὺ τοὺς λόγους ἀγνοῇς καλὸν δὲ τὸ σύ τις εἰ κοινωνός φησιν εἰ τῆς ἀρχῆς αὐτω ἀλλὰ κριτής τις εἰ
511ex	34r	Rom.9.20
512	34r	Rom.9.20	ιβ	μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῶ πλάσαντι τι με ἐποίησας οὕτως	οὐ τὸ αὐτεξούσιον ἀναιρῶν λέγει ταῦτα ἄπαγε ἀλλὰ δεικνὺς ὡς πᾶσι τρόποις χρὴ πείθεσθαι τῶ θεῶ κἂν αγνωμεν τοὺς λόγους τῶν γινομένων ὡς ἐν τῶ γε ἀπαιτεῖν τῶν γινομένων εὐθύνας τὸν θεὸν ἡ μὴ ἀπαιτεῖν πεπεῖσθαι προσήκει μηδὲν πηλοῦ διαφέρειν
513	34r	Rom.9.21	ιγ	ἡ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ	ἔχει φησιν ἐξουσίαν ὁ θεὸς ἐγεῖρων τοὺς νεκροὺς τοὺς μὲν εἰς δόξαν τοὺς δὲ εἰς αἰσχύνην ἔγειραι κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῶν ἑκάστῳ βεβιωμένων οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ
514	34r	Rom.9.21	ιδ	ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὁ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος ὁ δὲ εἰς ἀτιμίαν	οὐκ ἐπειδὴ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς τοὺς δὲ οὐ τοιούτους ποιεῖ ὁ θεὸς ἄπαγε ἀλλὰ πάντα μὲν τὰ τοῦ θεοῦ χρηστὰ πρὸς πάντας κοινὰ καὶ τό γε ἧκον εἰς αὐτον ηβούλετο πάντας εὐδοκιμεῖν ἂλλ ὡς πρὸς τὴν ἐξουσίαν ἦν ἔχει ὁ θεὸς ποιεῖν αβουλεται τοῦτο αὐτω εἴρηται παντω δὲ καλῶς καὶ πρεπόντως ποιεῖ κἂν ἡμεῖς τοὺς λόγους ἀγνοῶμεν καί φησιν ὥσπερ ὁ κεραμεὺς ὁ θέλει ποιεῖ καὶ ὁ πηλὸς οὐδὲν ἀντιλέγει ἡ περιεργάζεται οὕτως μὴ δὲ σύ φησι περιεργάζου ἡ ἀγνοῶν δυσχεραινε ἃ ἂν θεός σε ἀγνοεῖν βούλεται καὶ γὰρ καὶ ἄγνοια σοι πάντως συμφέρει ἡ γὰρ ἂν ἐδιδάχθης
515	34r	Rom.9.22	ιε	εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ	μακροθυμίαν ἠθέλησεν ἐνδείξασθαι ἂλλ ἐπειδὴ εἰς ἀπόνοιαν τῆ μακροθυμία τοῦ θεοῦ ἐχρήσατο λοιπὸν ὀργὴν ἐνεδείξατο
515ex	34r	Rom.9.22	Οικου(μενιου) ^*		οὐκ ἄρα ὀργῆς πάθει ἥλω θεὸς ἄπαγε ἂλλ ἐπειδὴ ταῦτα ἐποίησεν ἃ ἡμεῖς ὀργιζόμενοι ποιοῦμεν ὀργὴν τὸ πρᾶγμα ἐκ τοῦ ἡμῖν γνωρίμου ἐκάλεσεν
515Ph	34r	Rom.9.22
516	34r	Rom.9.22	ιϛ	ἤνεγκεν ἐν πολλὴ μακροθυμία	τουτέστιν πάνυ ἐμακροθύμησεν εἰς μετάνοιαν ἄγων ὡς δὲ οὐκ ἦλθεν πρὸς σωφρονισμὸν ἐτιμωρήσατο αὐτον
516Ph	34r	Rom.9.22
517	34v	Rom.9.22	ιζ	σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα	σκεῦος ἦν ὀργῆς ὁ φαραὼ τουτέστιν ἄνθρωπος τὴν τοῦ θεοῦ ἀνάπτων ὀργὴν ἡ τὴν τοῦ θεοῦ ὀργὴν ἐπισπώμενος καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ εἰς ἀπώλειαν κατηρτισμένος τουτέστιν ἀπηρτισμένος καὶ τέλειος πρὸς τὸ δεῖν ἀπολέσθαι τοῦτο δὲ οὐ παρὰ τὸν θεὸν ἀλλὰ παρὰ τὴν οἰκείαν κακίαν
518	34v	Rom.9.22-Rom.9.23	ιη	εἰς ἀπώλειαν καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ	τι φησιν ἀλογίαν καταγινώσκεις τοῦ θεοῦ κατὰ ὑποστιγμὴν ἀναγνωστέον
518Pha	34v	Rom.9.23
518Phb	34v	Rom.9.23
519	34v	Rom.9.23	ιθ	ἐπὶ σκεύη ἐλέους	ὥσπερ φησιν εἰς τὰ σκεύη τῆς ὀργῆς τουτέστι τὸν φαραὼ ἤνεγκεν ὀργὴν πολλὰ πρότερον μακροθυμήσας οὕτως καὶ εἰς σκεύη ἐλέους τουτέστιν εἰς ἀξίους τοῦ ἐλεεῖσθαι ἡμᾶς ἤνεγκεν φιλανθρωπίαν τοῦτο γὰρ συνυπακουστέον
519Ph	34v	Rom.9.23
520	34v	Rom.9.23-Rom.9.24	κ	ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον	προητοίμασεν δὲ ἐπεὶ ἔγνω ἀξίους ἐλέου διὰ τὴν πίστιν τοῦτο δὲ εἰς δόξαν αὐτοῦ συντείνει
521	34v	Rom.9.24	κα	ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν	ὁρᾷς ὅτι οὐ μονομερῶς ὁ θεὸς ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰουδαίων καὶ ἐξ ἐθνῶν σώζει διὰ τῆς πίστεως τοὺς ἀξίους σωτηρίας
522	34v	Rom.9.25	κβ	ὡς καὶ ἐν τῶ Ὡσηὲ λέγει καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου	ὅτι δέ φησιν οὐχ ἁπλῶς οὐδ ὡς ἂν εἴποι τις μονομερῶς ἔσωσεν ὁ θεὸς τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστοὺς ἂλλ ἐπειδὴ ἄξιοι ἦσαν σωτηρίας παράγει τὸν προφήτην πρὸ τοσούτων χρόνων τοῦτο προαναφωνοῦντα ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς καὶ λαὸν καὶ ἠγαπημένην ἐκκλησίαν καὶ υἱοὺς καλεῖ τοὺς ἐξ ἐθνῶν τι δήποτε πάντως διὰ τὴν αὐτῶν εὐγνωμοσύνην καὶ πίστιν
523	34v	Rom.9.25-Rom.9.26	κγ	καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην καὶ ἔσται ἐν τῶ τόπῳ οὐ ἐρρήθη αὐτοῖς	τὴν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαν ἥτις οὐκ ηγαπη τὸ πρότερον οὐ γὰρ ἐγίνωσκεν θεόν
524	34v	Rom.9.26	κδ	οὐ λαός μου ὑμεῖς ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος	τὰ γὰρ ἔθνη ἀπηρνεῖτο ὁ θεὸς πάλαι διὰ τὴν δεισιδαιμονίαν
525	34v	Rom.9.27	κε	Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ εὰν ἡ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης	οὐδέν φησιν υποστελλεομενος βοᾷ
526	34v	Rom.9.27	κϛ	τὸ κατάλειμμα σωθήσεται	οὐ πάντες φησιν ἀλλὰ μέρος ἐξ αὐτῶν τοῦτο γὰρ τὸ κατάλειμμα
526Ph	34v	Rom.9.27
527	34v	Rom.9.28	κζ Οικουμε(νιου)	λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνη	τὸ συντελῶν δηλοῖ ὅτι πέρας ἔχουσι πάντες λόγοι πίστεως καὶ γνώσεως θεοῦ καὶ οὐκ ἔσται ἕτερος μετὰ τοῦτον τόν νυν κηρυσσόμεον καθώσπερ ἦν τὰ Ἰουδαίων καὶ μετεπέσεν εἰς τά νυν ἂλλ ἐπὶ συντέλεια πάσης πίστεως καὶ παντὸς λόγου δέδοται ὅ νυν τῆς πίστεως λόγος
527Ph	34v	Rom.9.28
528	34v	Rom.9.28	κη	ὅτι λόγον συντετμημένον	ἔδωκέν φησιν ὁ δὲ συντετμημένος καὶ συντετελεσμένος λόγος ὁ τῆς πίστεὼς ἐστιν
529	35r	Rom.9.28-Rom.9.29	κθ	ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας	τὴν πίστιν λέγει εὰν γάρ φησιν εἴπῃς ἐν τῶ στόματι σου κύριον Ιησον καὶ πιστεύσῃς ἐν τῆ καρδία σου ὅτι ὁ θεὸς αὐτον ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ ὁρᾷς τὴν συντομίαν
530	35r	Rom.9.29	λ	εἰ μὴ κύριος σαβαώθ	δυνάμεων στρατιῶν
531	35r	Rom.9.29	λα	ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν	διά τε τὴν αὐτοῦ χάριν καὶ διὰ τὴν τῶν καταλειφθέντων εὐγνωμοσύνην
531ex	35r	Rom.9.29	Οικου(μενιου) ^*		δύνῃ δὲ τοῦτο καὶ περὶ Χριστοῦ νοῆσαι ὥς φησιν ὁ ἐν ἁγίοις Κύριλλος
531Ph	35r	Rom.9.29
532	35r	Rom.9.30	λβ	τι οὖν ἐροῦμεν ὅτι ἔθνη	ἰδοὺ ἡ πᾶσα λύσις τινος ἕνεκεν οἱ πιστοὶ ἐσώθησαν οἱ δὲ ἐναπομείναντες τῶ Ἰουδαϊσμῷ οὐκέτι
533	35r	Rom.9.30	λγ	τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβε δικαιοσύνην	τὸ γὰρ ξένον ὅτι μὴ διώκοντα κατέλαβεν οἱ δὲ Ἰουδαῖοι διώκοντες οὐ κατέλαβον
533Ph	35r	Rom.9.30
534	35r	Rom.9.30-Rom.9.31	λδ	δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως Ἰσραὴλ δὲ διώκον νόμον δικαιοσύνης	αὕτη γὰρ ἡ ἀληθῶς δικαιοσύνη ὡς ἥγε τοῦ νόμου ψευδής
535	35r	Rom.9.31	λε	εἰς νόμον δικαιοσύνης	τουτέστι τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην
536	35r	Rom.9.31	λϛ	οὐκ ἔφθασεν	οὔτε γὰρ τὰ ἐν τῶ νόμῳ ἐφύλαξεν
537	35r	Rom.9.32	λζ	διά τι ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἂλλ ὡς ἐξ ἔργων νόμου	ἠθέλησε φησι δικαιωθῆναί τι οὖν αἴτιον τοῦ μὴ φθάσαι τὴν δικαιοσύνην ὅτι ἐξ ἔργων ἐζήτησὲν δικαιωθῆναί τις δὲ ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος ὧν
538	35r	Rom.9.32	λη	προσέκοψαν γὰρ τῶ λίθῳ τοῦ προσκόμματος	προσέκοψαν ἠπίστησάν πως δέ τις προσκόπτει ἐὰν ἔξω προσέχῃ ὥσπερ οὗτοι τῶ νόμῳ προσέχοντες
539	35r	Rom.9.33	λθ	καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου	προσκόμματος λίθον καὶ πέτραν σκανδάλου τὸν κύριον καλεῖ ἐκ τῶν εἰς αὐτον προσκοψαν τῶν καὶ σκανδαλισθέντων τὸ ὄνομα ἐπιθείς
539ex	35r	Rom.9.33	Θεοδωρητου		προσπταίειν εἰώθασιν οἱ ἑτέρωσε τὴν διάνοιαν ἔχοντες καὶ τὴν ὁδὸν προσκοπεῖν οὐκ ἐθέλοντες τοῦτο πεπόνθασιν Ἰουδαῖοι περὶ γὰρ δὴ τὰ περιττὰ τοῦ νόμου κεχηνότες τὸν ὑπο τῶν προφητῶν προαγορευθέντα λίθον ἰδεῖν οὐκ ἠθέλησαν
540	35r	Rom.9.33	μ	καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνηθεσεται	ὁρᾷς ὅτι οὐ μονομερὴς ὁ θεὸς ἀλλὰ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτον σωθήσεται τοῖς μὲν γὰρ ἀπίστοις ἐναντίως ἤπερ ἔχει φύσεως γίνεται τοῖς δὲ πιστοῖς κατὰ φύσιν
541	35v	Rom.10.1	μα	ἀδελφοὶ ἡ μὲν εὐδοκία	ἡ σφόδρα ἐπιθυμία
541Ph	35v	Rom.10.1
542	35v	Rom.10.1	μβ	τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν	μέλλων τῶν Ἰουδαίων καθάπτεσθαι προεισφέρει εὔνοιαν τοῦ λόγου ἵνα μὴ δόξῃ μισοῦντος είναι ἀλλὰ κηδομένου τὰ ῥήματα τῆς ἐπιτιμήσεως φησι δὲ ὅτι καὶ σφόδρα ἐπιθυμῶ καὶ δέομαι αὐτοὺς σωθῆναι
542Ph	35v	Rom.10.1
543	35v	Rom.10.2	μγ	μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν	δοκεῖ χαρίζεσθαὶ αὐτοῖς μαρτυρῶ φησιν αὐτοῖς ὅτι οὐ διὰ ἄνθρωπὸν εἰσιν ἀπεσχισμένοι Χριστοῦ ἀλλὰ διὰ ζῆλον δῆθεν θεοῦ τοῦτο δὲ κατὰ ἄγνοιαν πράττουσι νομίζοντες γὰρ τὸν νόμον είναι καλὸν ἀπιστοῦσι τῶ σώζειν δυναμένῳ Χριστῷ
544	35v	Rom.10.2	μδ	ἂλλ οὐ κατ' ἐπίγνωσιν	ζῆλον φησιν ἔχουσιν ἂλλ οὐχ ἵνα ἐπιγνῶσι τὸ ὄντως καλὸν ὃ ἐστιν ὁ Χριστὸς εἰ γὰρ τοιοῦτον ἔσχον ζῆλον ἐπέγνωσαν ἄν
545	35v	Rom.10.3	με	ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην	ῥῆμα συγγνώμης
546	35v	Rom.10.3	μϛ	καὶ τὴν ἰδίαν	δικαιοσύνην θεοῦ καλεῖ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν διὰ τὸ χάριτος δεῖσθαι θεοῦ
547	35v	Rom.10.3	μζ	δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι	ἰδίαν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου λέγει ἡ διὰ τὸ μηκέτι ἰσχύειν ἡ διὰ τὸ δεῖσθαι πόνων καὶ ἱδρώτων
547Ph	35v	Rom.10.3
548	35v	Rom.10.3	μη	τῆ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ	δηλονότι οὐδε ἐν τὴν ἐν νόμῳ ἐπλήρωσαν ζητοῦσι γὰρ στῆσαι οὐκοῦν οὐκ ἔστησαν
549	35v	Rom.10.3	μθ	οὐχ υπετεγησαν	οἷον πειθήνιον οὐχ ὑπέθηκαν αὐχένα
550	35v	Rom.10.4	ν	τέλος γὰρ νόμου	τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς ἐν τῶ θ βιβλίῳ κατὰ Ἰουλιανοῦ οὕτως κεῖται ὅτι τὸ τέλος καὶ οἷον ἀναίρεσις τοῦ νόμου καὶ πλήρωσις ὁ Χριστός
550Ph	35v	Rom.10.4
551	35v	Rom.10.4	να	Χριστός	ἐπειδὴ ὅλως καὶ τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην ἐκάλεσεν ἵνα μὴ νομίσωσιν ὅτι δύναται δικαιῶσαι ὁ νόμος φησι τέλος είναι καὶ πλήρωμα τοῦ νόμου τὸν Χριστὸν τὸ γὰρ τέλειον ὁ νόμος ἐν τῆι εἰς Χριστὸν ἔχει πίστει ὁ οὖν πιστεύων φησι Χριστῶι πληροῖ τὸν νόμον
552	35v	Rom.10.4	νβ	εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῶ πιστεύοντι	εἰς τὸ δικαιοῦν τὸν ὄντως τελειωτὴν τοῦ νόμου τουτέστι τὸν πιστόν
553	35v	Rom.10.5	νγ	Μωσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου	ὄρος τῆς ἐν νόμῳ δικαιοσύνης
554	35v	Rom.10.5	νδ	ὅτι ὁ ποιήσας αυτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς	οὐκοῦν οὐκ ἑνὶ σωθῆναι τὸν μὴ πληροῦνται τὰ ἐν αὐτω ἐπεὶ οὖν οὐδεὶς ἀνθρώπων ἐπλήρωσεν ἐξέπεσεν ἡ διὰ νόμου δικαιοσύνη καὶ ἀπρακτεῖ
555	35v	Rom.10.6	νε	ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει	εἰρηκὼς τὴν ἐκ νόμου δικαιοσύνην λέγει καὶ τὴν ἐκ πίστεως καὶ δείκνυσιν οὐχ οὕτως οὖσαν ἐπίπονον τοιγαροῦν ταύτην μέν τινες ἔφθασαν ἐκείνην δὲ οὐδείς
556	35v	Rom.10.6-Rom.10.7	νϛ	μὴ εἴπῃς ἐν τῆ καρδίαι σου τις ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανὸν τουτέστι Χριστὸν καταγαγεῖν ἡ τις καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον τουτέστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν	ἵνα μὴ νομισθῇ ἡ πίστις εὐκατόρθωτος καὶ εὐκαταφρόνητος διὰ τοῦτο δείκνυσι καὶ αὐτὴν πόνου δεομένην καὶ πρὸς τοὺς ἀφανεῖς λογισμοὺς ἔχουσαν τὴν πάλην μὴ εἴπῃς γὰρ μηδὲ ἐν καρδία τουτέστι μηδὲ ἐνθυμηθῇς ἀλλὰ πάντα λογισμὸν ἔκβαλε ἔξω
557	36r	Rom.10.8	νζ	ἀλλά τι λέγει ἐγγύς σου τὸ ῥῆμὰ ἐστιν ἐν τῶ στόματι σου καὶ ἐν τῆ καρδία σου τουτέστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὁ κηρύσσομεν	σύντομος μὲν ἡ σωτηρία καὶ οὐ δεομένη τῶν ἔξωθεν κόπων ἐν γὰρ τῆ διάνοια καὶ τῆ γλώσσῃ κεῖται πλὴν στεῤῥᾶς δεῖται καὶ νουνεχοῦς ψυχῆς
558	36r	Rom.10.9	νη	ὅτι εὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῶ στόματι σου κύριον Ἰησοῦν καὶ πιστεύσῃς ἐν τῆ καρδία σου	ἔδειξέν πως ἐν καρδία οἷον ἐν λογισμῷ καὶ γλώσσῃ κεῖται ἡ σωτηρία
559	36r	Rom.10.9	νθ	ὅ τι ὁ θεὸς αὐτον ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ	τρόπον λέγει δι' ουτις ἐναχθείη πρὸς τὴν πίστιν ἐν νοησον γάρ φησι τὸ δυνατὸν τοῦ ἐγείραντος καὶ οὐ δυσχερανεῖς πρὸς τὴν πίστιν
560	36r	Rom.10.10	ξ	καρδία γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν	καρδία μὲν γάρ φησι πιστευόμενος ὁ Χριστὸς δίκαιοι στόματι δὲ ὁμολογούμενος σώζει
560ex	36r	Rom.10.10
561	36r	Rom.10.11	ξα	λέγει γὰρ ἡ γραφὴ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνθήσεται	τὴν μαρτυρίαν ἤγαγεν ἵνα δείξῃ μὴ οὖσαν ἐν τῆ πίστει διαφορὰν Ἰουδαίου καὶ ἐθνικοῦ πᾶς γάρ φησιν ὁ πιστεύων
562	36r	Rom.10.12	ξβ	οὐ γὰρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος	τὸ πᾶσι κοινὸν τῆς χάριτος ἀνακηρύττει καὶ ὅπερ ἐποίησεν ἄνω πολλοῖς λόγοις θέλων καταγαγεῖν τὸ φύσημα τῶν Ἰουδαίων νυν διὰ βραχέων ποιεῖ ὅτι οὐκ ἑνὶ μέσον Ἰουδαίου καὶ ἐθνικοῦ
563	36r	Rom.10.12	ξγ	ὁ γὰρ αὐτος κύριος πάντων	ἄνω περὶ τοῦ πατρὸς ἔλεγεν ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν νυν δὲ τὸ αὐτο περὶ τοῦ υἱοῦ λέγει οὕτως οὐκ οἶδεν διαφορὰν τῆς ἁγίας τριάδος
564	36r	Rom.10.12	ξδ	πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτον	δείκνυσι τὸν Χριστὸν σφόδρα ἐφιέμενον τῆς ἡμετέρας σωτηρίας ὅπουγε πλοῦτον ἴδιον ἡγεῖται τὸ πολλοὺς πιστεῦσαι καὶ σωθῆναι τοῦτο δὲ ποιεῖ παιδεύων αὐτοὺς μὴ ἀπογνῶναι ἑαυτῶν ὁ γάρ φησι πλοῦτον οἰκεῖον ἡγούμενος τὸ σώζειν οὐκ ἄν ποτε οκνησει ἡ ἀναβάληται σῶσαι
565	36r	Rom.10.13	ξε	πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται	εἶπας οὐδὲν πλέον ἔχουσιν Ἰουδαῖοι τῶν ἐθνῶν μάρτυς δὲ ὁ Ἰωήλ
566	36v	Rom.10.14	ξϛ	πως οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν	εἶπεν πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται πως τοιγαροῦν ἔσται αὐτοῖς ἐπιτυχεῖν τῶν τοῦ προφήτου ῥημάτων ἀνθρώποις πιστεῦσαι μὴ θελήσασιν ἑαυτοὺς τοιγαροῦν μεμφέσθωσαν ἀποκλείουσι τὴν σωτηρίαν ἀφ' ἑαυτῶν
566Ph	36v	Rom.10.14
567	36v	Rom.10.14	ξζ	πως δὲ πιστεύσουσιν οὐ οὐκ ἤκουσαν	κατὰ τὸ ἀκολουθον γὰρ καὶ τοῦτο συμβαίνει ἐπειδὴ γὰρ τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκοῦσαι οὐκ ἠβουλήθησαν εἰκοτως οὐδε ἐπίστευσαν
568	36v	Rom.10.14	ξη	πως δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος	τοιγαροῦν ἰδού φησι κηρύσσων καὶ προσῆκον ὑμᾶς ἀνασχέσθαι τῶν λόγων καὶ τῶν ἐλέγχων
569	36v	Rom.10.15	ξθ	πως δὲ κηρύξουσιν εὰν μὴ ἀποσταλῶσι	δείκνυσιν ὅτι οὐκ ἐξ οἰκείας αὐθεντίας ἦλθεν εἰς τὸ κηρύξαι αὐτοῖς ἂλλ ἀποσταλεὶς παρὰ Χριστοῦ τοῦτω ἑαυτὸν αξοπιστον ποιῶν
570	36v	Rom.10.15	ο	καθὼς γέγραπται	οὐ μόνον φησιν ὅτι ἀπέσταλμαι ἀλλὰ καὶ πάλαι τὸ δεῖν ἀποστολὴν γενέσθαι προείρητο ἀξιοπιστος οὖν κατ' ἄμφω ἐκ τε τῆς ἀποστολῆς ἐκ τε τοῦ προωρίσθαι τὴν ἀποστολήν
571	36v	Rom.10.15	οα	ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην	οἱ πόδες αὐτῶν ἐνεκωμιάσθησαν διὰ τὸν τοῦ κηρύγματος τρόπον
572	36v	Rom.10.15	οβ	τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά	εἰ τοίνυν ἄλλως οὐκ ἦν πιστεῦσαι δίχα τοῦ ἀκοῦσαι καὶ δίχα τοῦ κηρύξαι κεκήρυκται δὲ καὶ ἤκουσαν εὔδηλον ὡς ὁ θεὸς μὲν οὐδὲν ἐλλέλοιπεν οἱ δὲ μὴ πιστεύσαντες ἑαυτοῖς μεμφέσθωσαν
573	36v	Rom.10.16	ογ	ἂλλ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῶ εὐαλγγελίῳ Ἠσαΐας γὰρ λέγει κύριε	ἐπειδὴ τοῦτο αὐτω ἀντέκειτο ὅτι εἰ ἀπὸ θεοῦ ἀπεστάλητε διά τι μὴ πάντες ὑπήκουσαν τῶ εὐαγγελίῳ φησιν ὅτι καὶ τοῦτο πρὸ πολλοῦ ἐλέχθη διὰ γὰρ τὸ είναι ἡμᾶς αὐτεξιουσίους οὐδένα πρὸς βίαν ἄγει ὁ θεός
574	36v	Rom.10.16	οδ	τις ἐπίστευσεν τῆ ἀκοὴ ἡμῶν	εἰ τοῦτό σε φησι σκανδαλίζει τὸ μὴ πάντας ὑπακοῦσαι αὐτό σε τοῦτο πιστεῦσαι πεισάτω ἐπειδὴ προελέχθη ὡς οὐ πάντες πιστεύσουσι
575	36v	Rom.10.17	οε	ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς	ἐπειδὴ ἀεὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα ἐπεζήτουν πρόφασιν λαβὼν τὸ προφητικὸν ἐντρέπει αὐτοὺς ὡς οὐ χρὴ σημεῖα ἐπιζητεῖν ἡ γὰρ πίστις ὡς ὁρᾶτε ἐξ ἀκοῆς οὐκ ἐκ σημείων γίνεται
576	36v	Rom.10.17	οϛ	ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος θεοῦ	ἐπειδὴ ἀκοὴν εἶπεν ἐπάγει διὰ ῥήματος θεοῦ μή φησιν εὐτελές τι νομίσῃς τὴν ἀκοὴν οὐκ ἐστιν ανθρωπινα ῥήματα λαλούμενα ἀλλὰ θεοῦ
577	36v	Rom.10.18	οζ	ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν	ἐπειδὴ εἶπεν ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς ἂλλ ἐρεῖ φησι τις μὴ οὐκ ἤκουσαν οἱ Ἰουδαῖοι καί φησιν ὅλη ἡ γῆ ἤκουσεν ὡς μαρτυρεῖ καὶ ὁ προφήτης καὶ οἱ Ἰουδαῖοι παρ' οἷς μάλιστα κεκήρυκται οὐκ εἴχομεν ἀκοῦσαι
578	37r	Rom.10.19	οη	ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ	ναί φησιν ἐκήρυξαν μὲν πολλοὶ εἰκὸς δὲ τοὺς ἐξ Ἰσραὴλ μὴ γνῶναι τοῦ κηρύγματος τὴν δύναμιν καί πως ἑνὶ τοῦτό φησι ὅτι τὰ μὲν ἔθνη οἷς οὐδὲν προείρητο ἔγνωσαν ὁ δὲ Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω καίτοι προακούσας ἰδοὺ γὰρ αὐτος ὁ νομοθέτης φησιν ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει ὡς οὖν τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἑωρᾶτε προσερχομένους τῆ πίστει καὶ ἔτι μὴν ἐρχομένους ἑαυτοὺς δὲ απορριπτεμενους ἔδει ὑμᾶς τὴν αἰτίαν εἰδέναι μᾶλλον δὲ ἑκοντες ἐπελάθεσθε τῶν οὕτω σαφῶν προῤῤήσεων
579	37r	Rom.10.19	οθ	πρῶτος Μωσῆς λέγει	δεύτερος γὰρ εἶπεν Ἠσαΐας
580	37r	Rom.10.19	π	ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει	οἷον παρακνισω μεγίστῃ δὲ ἡ τοῦ προστάγματος ἰσχὺς πολλάκις γὰρ ὁ παρακλήσει μὴ πεισθεὶς ἐπείσθη τῶ παρακνισμῷ
581	37r	Rom.10.19	πα	ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς	τι γὰρ εὐτελέστερον ἡ ἀσυνετώτερον εἰδωλολατρῶν
582	37r	Rom.10.20	πβ	Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει	ᾑρήσατο φησι καὶ κινδυνεῦσαι μᾶλλον ἡ συνεσκιασμεην εἰπεῖν τὴν οἰκονομίαν
583	37r	Rom.10.20	πγ	εὑρέθην τοῖς ἐμε μὴ ζητοῦσιν	τινες δὲ οἱ μὴ ζητοῦντες μήτε ἐπερωτῶντες οἱ ἐξ ἐθνῶν δηλάδη ὁρᾷς πόσας εἶχον τοῦ γνῶναι ἀφορμὰς ὁρῶντες γὰρ διὰ τῆς πίστεως εὐδοκιμοῦντα τὰ ἔθνη ὤφειλον ἀνανῆψαι ἀλλὰ ἑκοντες ἐτυφλώθησαν
584	37r	Rom.10.20	πδ	ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμε μὴ ἐπερωτῶσιν	τῶν ἐθνῶν καθαίρει τὸ φρόνημα ὅτί φησι τὸ πᾶν χάριτος ἦν ὅμως ἐστι καὶ τῶν ἐθνῶν τὸ γὰρ τὸν εὑρεθέντα καὶ φανέντα μηκέτι ἐάσαι τῆς αὐτῶν ἦν ἀρετῆς
585	37r	Rom.10.21	πε	πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου	ὦ κατηγορίας Ἰουδαίων ἵνα γὰρ μὴ λέγωσι διατὶ ἡμῖν μὴ γέγονεν ἐμφανὴς τὸ πλέον ἐπ' αὐτῶν γενόμενον ἔδειξεν ὅτι καὶ παρεκάλει καὶ οὐκ ἠκούσθη ὁ κύριος ὅλην δέ φησι τὴν ἡμέραν οἷον τὸν τῆς ένανθρωπησεως καιρὸν ἡ μᾶλλον πάντα τὸν ἔμπροσθεν ἐξ ἧς ἐξῆλθον ἐξ Αἰγύπτου
585Ph	37r	Rom.10.21
586	37r	Rom.10.21	πϛ	πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα	ὁ μὲν θεὸς ἐκάλει καὶ οἷον ἐναγκαλίσασθαι ηβούλετο τι δὲ αὐτοὶ ἠπείθουν καὶ ἀντέλεγον
587	37r	Rom.11.1	πζ	λέγω οὖν	ἄρα οὖν ἐπειδὴ ἠπείθησαν καὶ ἀντεῖπον μὴ ἐν ἀποβολὴ γεγένηνται ὡς μὴ δὲ ἐπιστρέψαι δύνασθαι καὶ διὰ τοῦτο κατηργεῖσθαι τὰς πρὸς Ἀβραὰμ ἐπαγγελίας οὐμενοῦν καὶ γὰρ καὶ λαὸς ἐστιν αὐτοῦ φησι καὶ προέγνω αὐτον τουτέστι πρὸ τῶν ἐθνῶν καὶ ἐγγὺς ὁ ἔλεγχος αὐτος ἐγώ φησιν ὁ κῆρυξ καὶ διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν ἰσραηλίτης εἰμι οὐκοῦν οὐκ ἀπώσθητε ἂλλ ἑαυτοὺς ἀπωθεῖσθε
588	37r	Rom.11.1	πη	μὴ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἰμι ἐκ σπέρματος Ἀβραὰμ φυλῆς Βενιαμίν	κατὰ ἐρώτησιν καὶ ἀπαγόρευσιν προάγει τὸν λόγον
589	37v	Rom.11.2	πθ	οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω	εἰ γὰρ ἀπώσατο οὐκ ἂν ἐξ Ἰουδαίων ἀποστόλους καὶ κήρυκας ἐξελέξατο
590	37v	Rom.11.2-Rom.11.3	ϟ	ἡ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τι λέγει ἡ γραφὴ ὡς ἐντυγχάνει τῶ θεῶ κατὰ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν	ἵνα μὴ λέγωσιν Ἰουδαῖοι εἶτα σὺ εἰ φησιν ὁ ἅπας λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σε μέλλουσιν αἱ πρὸς Ἀβραὰμ ἐπαγγελίαι πέρας λαμβάνειν φησι πρὸς τοῦτο ὅτι πολλοὶ εἰσι σεσωσμένοι ἂλλ ὑμεῖς ἀγνοεῖτε καὶ γὰρ καὶ ὁ Ἠλίας μόνος ᾤετο ὑπολελεῖφθαι ἂλλ ἤκουσεν είναι καὶ ἄλλους οὕτω καί νυν φησι πολλοὶ εἰσιν οἱ ἐξ Ἰουδαίων πιστοὶ ἂλλ ὑμεῖς ἀγνοοῦντες ἐμε μόνον οἴεσθε
591	37v	Rom.11.3	ϟα	κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου	εἰ δὲ ὁ Ἠλίας ἠγνόει ὅτι μόνος οὐκ ἦν σχολῇ γ ἂν ὑμεῖς εἰδείητε
592	37v	Rom.11.4	ϟβ	ἀλλά τι λέγει αὐτω ὁ χρηματισμός	τουτέστιν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ
593	37v	Rom.11.4	ϟγ	κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῆ Βάαλ	δηλοῖ τὸ κατέλιπον ὅτι τῆς τοῦ θεοῦ χάριτος ἦν τὸ πολὺ μέρος
594	37v	Rom.11.5	ϟδ	οὕτως οὖν	ὥσπερ οὖν τότε φησιν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ ἑπτακισχίλιοι εὐηρέστουν οὕτω καί νυν ὀλίγοι εὐαρεστοῦσι καὶ αὐτοὶ λογίζονται εἰς σπέρμα τῶ Ἀβραὰμ καὶ οὐκ ἐξέπεσεν ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ
595	37v	Rom.11.5	ϟε	καὶ ἐν τῶ νυν καιρῷ λεῖμμα κατ' ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν	οὐκοῦν καὶ ἐπὶ τοῦ Ἠλίᾳ χάριτι ἐσώθησαν τοῦτο γὰρ ὁ Κάϊν δηλοῖ σύνδεσμος καὶ πάλιν ὥσπερ ἐν Ἠλίᾳ φησιν ὑπόλειμμα ἐστιν εὐαρέστων κατὰ χάριν ἐπιλεγέντων τὸ δὲ εἰπεῖν ἐκλογὴν ἔδειξεν καὶ τῶν ἐπιλεγέντων τὴν δοκιμὴν οὐ γὰρ ἂν ἀδόκιμοι ἐπελέγησαν τὸ δὲ εἰπεῖν χάριτι ἔδειξεν τὴν τοῦ θεοῦ δωρεάν
596	37v	Rom.11.6	ϟϛ	εἰ δὲ χάριτι οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις εἰ δὲ ἐξ ἔργων οὐκέτι ἐστι χάρις	ἵνα μὴ λέγωσιν ὅτι εἰ καὶ προφῆται προέτρεπον καὶ ὁ θεὸς παρεκάλει καὶ ἡ παραζήλωσις ἱκανὴ ἦν ἡμᾶς πεῖσαι απητουμεθα δὲ φορτικά τινα καὶ διὰ τοῦτο οὐχ ὑπηκούσαμεν φησιν χάρις ἐστι τὸ πᾶν καὶ οὐ χρεία ἔργων εἰς τὸ πιστεῦσαι οὐδε γὰρ οἱ προσελθόντες διὰ ἔργα προγενόμενα ἀξιόχρεοι πρὸς τὴν κλῆσιν ἔδοξαν ἀλλὰ χάρις θεοῦ ἐστι τὸ πᾶν
596Ph	37v	Rom.11.6
597	37v	Rom.11.6	ϟζ	ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστιν ἔργον	εἰ γὰρ ἡ χάρις ἔργον ἀπαιτεῖται ἄρα τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστιν ἔργον τῆς χάριτος προλαβούσης καὶ γενομένης ἔργον καὶ οἷον ἐξωθησάσης τὸ ἔργον ἐκ τοῦ είναι ἔργον
598	38r	Rom.11.7	ϟη	τι οὖν ὁ ἐπιζητεῖ Ἰσραὴλ τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν	τοῦτο οὐκ ἐρωτῶντος ἐστιν ἂλλ ἐγκαλοῦντος ἑαυτῷ γάρ φησι μάχεται ὁ Ἰουδαῖος ζητῶν δικαιοσύνην ἦν οὐ βούλεται λαβεῖν τοῦτο γάρ φησιν ἐπιζητεῖ ὁ οὐ βούλεται τυχεῖν τὸ γὰρ τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν κατὰ οἰκείαν νοήσεις βούλησιν
599	38r	Rom.11.7	ϟθ	ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν	οἷον ἐξ Ἰουδαίων καὶ ἐξ ἐθνῶν πιστοὶ ἐκλογὴν δὲ εἰπὼν δείκνυσι καὶ τὴν ἐκείνων δοκιμὴν καὶ τὴν τοῦ θεοῦ χάριν τὸ δὲ ἐπέτυχεν δηλοῖ τῶν ἀγαθῶν τὸ μέγεθος
600	38r	Rom.11.7	ρ	οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν	ὅσοι ἐναπέμειναν τῶ Ἰουδαϊσμῷ λοιπὸν μετὰ τὸν ελκεγχον θαῤῥεῖ πώρωσιν αὐτοῖς ἐγκαλεῖν
601	38r	Rom.11.8	α	καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεός	τὸ ἔδωκεν μὴ ἐνέργειαν ἀλλὰ συγχώρησιν νόει οἷον λαβεῖν συνεχώρησεν
602	38r	Rom.11.8	β	πνεῦμα κατανύξεως	τὴν περὶ τὸ χεῖρόν νυν ἕξιν καὶ προσοχὴν τῆς ψυχῆς κατάνυξιν καλεῖ κατανυγηναι γὰρ ἐστι τὸ ἐμπαγῆναί που καὶ προσηλωθῆναι καὶ ἐν καλῷ καὶ ἐν κακῷ νυν μέντοι τὸ ἀμετάθετον αὐτῶν πρὸς τὸ κακὸν κατάνυξιν ἐκάλεσεν
603	38r	Rom.11.8	γ	ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας	εἰπὼν ἐπωρώθησαν φέρει τοῦ Ἠσαΐου τὴν μαρτυρίαν ἵνα μὴ δόξῃ ἐπαχθὴς είναι αἰτίαν δὲ τῆς πωρώσεως λέγει τὴν αὐτῶν γεγενῆσθαι φιλονεικίαν ὀφθαλμοὺς γὰρ ἔχοντες εἰς τὸ ἰδεῖν τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὦτα εἰς τὸ ἀκοῦσαι τὴν διδασκαλίαν οὐδενὶ τούτων εἰς δέον ἐχρήσαντο ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐκάμμυσαν τὰ δὲ ἀπέφραξαν ὡς τοῦτο σπουδάζοντες τὸ μὴ σωθῆναι
604	38r	Rom.11.9	δ	καὶ Δαυὶδ λέγει γενηθετω ἡ τράπεζα αὐτῶν	λοιπὸν τὴν ὑπὲρ τῆς ἀπιστίας ταύτης τιμωρίαν τὸν Δαυὶδ φέρει λέγοντα ἥτις τέλος ἔλαβεν καὶ ἐξῆλθεν
605	38r	Rom.11.9	ε	εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν	τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν καὶ ἡ τρυφῇ εἰς τὸ ἐναντίον περιέστη
606	38r	Rom.11.9	ϛ	καὶ εἰς σκάνδαλον	εὐάλωτοί φησι τοῖς ἐπηρεάζουσι γένωνται
607	38r	Rom.11.9	ζ	καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς	ἀνταπόδομα εἶπεν δηλῶν ὅτι ταῦτα πάσχοντες ἁμαρτιῶν τίνουσι δίκας
608	38r	Rom.11.10	η Οικου(μενιου)	σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον	τὸ αὐθαιρέτως μέλλον παρ' αὐτῶν γίνεσθαι ὡς ἐν κατάρας λέγει μέρει ἐπειδὴ γάρ φησιν οὐκ ηβουληθσαν τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης εἰδέναι μηδὲ ἴδοιεν
608ex	38r	Rom.11.10	s	καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον	τὸ μέλλειν αὐτοὺς ὑπο Ῥωμαίους γίνεσθαι δηλοῖ τὸ δὲ διὰ παντὸς ὡς οὐδε ελέυθερωθειεν ποτε σημαίνει
609	38r	Rom.11.11	θ	λέγω οὖν μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσι μὴ γένοιτο	καθαψαμενος αὐτῶν σφοδρῶς νυν πειρᾶται τινα παραμυθίαν αὐτοῖς εὗρε τὰ μὲν γὰρ ἁμαρτήματα φησι μέγιστα ἄρα δὲ μὴ τοιαῦτα ἔπταισαν ἵνα πεσόντες μὴ δὲ ἀναστῶσιν ἔτι κἂν βοθυληθῶσι μὴ γένοιτό φησιν οἷα γὰρ ἂν ἔπταισαν δεκτὸ εἰσι θεῶ βουληθέντες μόνον πλὴν ὅρα ὅτι καὶ ἐν αὕτη τῆ παραμυθία ὑπευθύνους αὐτοὺς ποιεῖ μεγίστων ἁμαρτημάτων
609Ph	38r	Rom.11.11
610	38v	Rom.11.11	ι	ἀλλὰ τῶ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν	ὅλον τὸ χωρίον τοῦτο εἴρηται ὅπως καὶ αὐτοὺς παραμυθήσηται καὶ πείσῃ μὴ ἀπογνῶναι καὶ ἵνα τῶν ἐθνῶν κατενέγκῃ τὸ φύσημα καὶ πείσῃ μὴ ἀπονοεῖσθαι διὰ τοῦτό φησιν ἐσώθη τὰ ἔθνη ὅτι αὐτοὶ σωθῆναι οὐκ ἠνέσχοντο ὡς εἴγε ἄξιον ἦν τούτους ἔδει πρώτους σωθῆναι εἶτα τὰ ἔθνη ἐπεὶ οὖν οὗτοί φησιν οὐκ ἠθέλησαν πρωτότυποι γεγόνατε ὑμεῖς ὅθεν καὶ αὐτός φησιν Ἰουδαίῳ τε πρώτῳ καὶ Ἕλληνι καὶ ὁ κύριος πορεύεσθε μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραὴλ καὶ τὸ ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον ὁρᾷς ὅτι ἡ ἀπείθεια τῶν Ἰουδαίων χώραν ἔδωκε τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ γενέσθαι πρωτοτύπους εἰς τὴν πίστιν
611	38v	Rom.11.11	ια	εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς	ἵνα ἐπειδὴ ἀφ' ἑαυτῶν πιστεῦσαι οὐκ ἠβουλήθησαν κἂν κατὰ ζῆλον πιστεύσωσιν
612	38v	Rom.11.12	ιβ	εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν	πρὸς παραμυθίαν αὐτοῖς λαλεῖ καὶ προτροπὴν εἰ γάρ φησι τὸ παράπτωμα αὐτῶν καὶ τὸ ἥττημα ἀφορμὴ γέγονεν ἀγαθῶν τοσούτοις πόσῳ μᾶλλων εὰν πάντες σωθῶσιν τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ πλήρωμα πόσοις ἄρα φησι γένωνται πρόφασις σωτηρίας πάντες σωζόμενοι ἐν ταυτῷ δὲ καὶ τὸ μὴ ἀπογνῶναι αὐτοὺς παιδεύει
613	38v	Rom.11.12	ιγ	πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν	τουτέστι γέγονεν
613Ph	38v	Rom.11.12
614	38v	Rom.11.13	ιδ	ὑμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν ἐφ' ὅσον μὲν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω	ὑπὲρ Ἰουδαίων λέγει τῶ τε μὴ δόξα διὰ μῖσος ἐκεῖνα ἃ εἶπεν εἰρηκέναι καὶ ἵνα καταστείλῃ τῶν ἐθνῶν τὸ φρόνημα ὑμᾶς φησι τὰ ἔθνη διὰ δύο αἰτίας ἐπαινῶ καὶ δοξάζω πρῶτον ὅτι τὴν διακονίαν ὑμῶν τουτέστι τὸ κήρυγμα ἐγκεχείρισμαι καὶ ἀνάγκην ἔχω ἐπαινεῖν καὶ δοξάζειν ὑμᾶς ὡς ἐμοὺς μαθητὰς ἔπειτα ἵνα καὶ τῶν Ἰουδαίων τινας οὓς καὶ σῶμα ἴδιον καλεῖ παρακνισθέντας ἐκ τῶν περὶ ὑμῶν ἐπαίνων σώσω λαμπρύνει δὲ κατὰ τοῦτο τὰ ἔθνη ὡς αἰτία γενόμενα σωτηρίας Ἰουδαίοις οἱ μὲν γὰρ ἐξ ἀπωλείας ὑμῖν εἰσί φησιν ἀφορμὴ σωτηρίας τὰ μέντοι ἔθνη εκενοις ἐκ πίστεως
615	38v	Rom.11.14	ιε	εἰ πως παραζηλώσω μου	ὦ φιλονεικίας Ἰουδαϊκῆς οὐκ εἶπεν πείσω ἀλλὰ παραζηλώσω ὡς οὐκ ἄλλως πεισθησομένων εἰ μὴ ἐξ ἐπιτάσεώς τινος
616	38v	Rom.11.14	ιϛ	τὴν σάρκα	ἄνω μὲν συγγενεῖς αὐτοὺς καὶ ἀδελφοὺς καλεῖ νυν δὲ σάρκα πλέον αὐτοὺς οἰκειούμενος
617	38v	Rom.11.14	ιζ	καὶ σώσω τινας ἐξ αὐτῶν	οὐδε οὕτως πάντας ἀλλά τινας οὕτως αὐτῶν ᾔδει τὸ μονότονον
618	38v	Rom.11.15	ιη	εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν κατάλλαγη κόσμου τις ἡ πρόσληψις	ἐπειδὴ πάλιν αὐτῶν καθήψατο πάλιν αὐτοὺς ἐπαινεῖ τὰ αυτὰ τοῖς ἄνω λέγων εἰ γάρ φησιν ἡ πρόσκρουσις αὐτῶν πρόφασις γέγονε σωτηρίας τῶ κόσμῳ τι ἂν εἴποι τις ὅτι ἔσται εὰν προσληφθῶσι παρὰ θεοῦ τι μὲν οὖν φησιν ἕτερον εἰ μὴ ἀνάστασις ἐκ νεκρῶν ἂλλ ὥσπερ ἡ ἀνάστασις οὐ διὰ τὴν πρόσληψιν αὐτῶν ἔσται οὕτως οὐδε ἡ σωτηρία τῶν ἐθνῶν γέγονεν δι' αὐτοὺς ἀλλὰ λόγους αὐτοῖς χαρίζεται εἰς τὸ προτρέψασθαι
618Pha	38v	Rom.11.15
618Phb	38v	Rom.11.15
619ex	39r	Rom.11.15	ιθ Οικου(μενιου)	εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν	ἡ τοῦτό φησι τι ἔσται ἡ πρόσληψις αὐτῶν εἰ μὴ ἵνα εἴπωμεν ὅτι ἀποθανόντας αὐτοὺς ταῖς ἁμαρτίαις ζωοποιεῖ ὁ προσλαμβάνων θεός
619Ph	39r	Rom.11.15
620	39r	Rom.11.16	κ	εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία	ἀπαρχὴν καὶ ῥίζαν καλεῖ τοὺς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ φύραμα δὲ καὶ κλάδους τοὺς ἐκ τοῦ γένους αὐτοῦ πιστεύσαντας
621	39r	Rom.11.16	κα	καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι ^*	εἰ οὖν σὺν τῆ ἀπαρχὴ καὶ τῆ ῥίζῃ ἀνάγκη είναι ἅγιον τότε φύραμα καὶ τοὺς κλάδους οἱ δὲ Ἰουδαῖοι οὐχ ἅγιοι ἄρα καὶ τῆς συγγενείας ἐξέπεσον τοῦ Ἀβραάμ
621ex	39r	Rom.11.16	Οικου(μενιου) ^*		ἡ ὅτι αὐτοὺς ἁγίους καλεῖ προτρέπων εἰς τὴν πίστιν ὡσεὶ εἶπεν ἐπιτήδειοὶ ἐστε καὶ πρέποντες τὸ θέλειν ὑμῖν λείπει μόνον
622	39r	Rom.11.17	κβ	εἰ δέ τινες τῶν κλάδων	ὀλιγότητος σημαντικὴν τέθεικε λέξιν παραμυθούμενος αὐτοὺς ἐπεὶ ἄνω δηλοῖ ὅτι ὀλίγοι ἐσώθησαν ὡς ὅταν λέγη τὸ κατάλειμμα σωθήσεται
623	39r	Rom.11.17	κγ	ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ ἀγριέλαιος ^*	τῆ ἀπιστία
624	39r	Rom.11.17	κδ	ὧν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς	ὅσον δείκνυσιν εὐτελεῖς τοὺς ἐξ ἐθνῶν τοσοῦτον πλέον παρακνίζει αὐτοὺς εἰπὼν δὲ ἐνεκεντρίσθης δείκνυσιν ἐν τῆ διαφερούσῃ αὐτοῖς ῥίζῃ ἐφεστηκότας τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἄρα οὐ παρακνίζοντος τὰ ῥήματα
625	39r	Rom.11.17	κε	καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου	τοῦτο ταλαιπωρία Ἰουδαίων τὸ τοὺς κατὰ μηδὲν διαφέροντας κοινωνοὺς τῆς διαφερούσης αὐτοῖς γενέσθαι ῥίζης αὐτοὺς δὲ ἐξωσθῆναι
626	39r	Rom.11.18	κϛ	μὴ κατάκαυχω τῶν κλάδων ^*	δείκνυσι τὴν ἄγαν εὐτέλειαν τῶν Ἰουδαίων οὐ γὰρ εἶπεν καυχῶ ἀλλὰ κατάκαυχω ὅπερ ἐπὶ τῶν χαμαὶ κειμένων γίνεται εἶτα καὶ παραδάκνει αὐτοὺς δεικνὺς καυχήσεως ἄξια συμβεβηκέναι τοῖς ἔθνεσιν ἐκ τῆς πίστεως εἰ καὶ μὴ προσήκει καυχᾶσθαι φησιν
627	39r	Rom.11.18	κζ	εἰ δὲ κατάκαυχασαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἂλλ ἡ ῥίζα σε	καί τι τοῦτο πρὸς τοὺς ἐκκλασθέντας κλάδους οὐδὲν εἰ μὲν γὰρ τῆς ῥίζης κατεκαυχώμην εἶχεν λόγον τοῦτο εἰ δὲ τὴν ῥίζαν ὡς ἁγίαν προσκυνῶ τι πρὸς τοὺς ἐκπεσόντας κλάδους εἰ βασταζομαι ὑπο τῆς ῥίζης ἀλλὰ βούλεται σκιὰν αὐτοῖς ἐξευρεῖν παραμυθίας ἵνα μὴ τῆ περισσοτέρᾳ λύπη καταποθῶσιν ἀλλὰ ἀνανήψωσιν ὡς ὑπολελειμμένης σωτηρίας
628	39r	Rom.11.19	κη	ἐρεῖς οὖν ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ	ἐσχημάτισται ὁ λόγος ὡς τῶν ἐθνῶν λεγόντων καὶ διά τι μὴ καυχήσομαι τοιούτων μοι φησιν ὑπαρξάντων χρηστῶν οὗτοι ἐξεκλάσθησαν καὶ ἐγὼ ἐνεκεντρίσθην καὶ κληρονόμος γέγονα τῆς τῶν πατρων αὐτῶν δόξης καὶ τῶν ἐκείνοις δοθεισῶν ἐπαγγελιῶν ὁ ξένος ἐγὼ καὶ κατ' οὐδὲν προσήκων ἀπολαύω ἐκ δὲ τοῦ εἰπεῖν καλῶς συναινεῖ τοῖς ἔθνεσιν ὡς ἀληθῆ εἰρηκόσιν
629	39r	Rom.11.20	κθ	καλῶς τῆ ἀπιστία ἐξεκλάσθησαν	ὅρα τὸ σοφὸν τοῦ ἀπόστολο ἐν τῶ δοκεῖν τὸν ὑπὲρ Ιοδαιων ποιεῖσθαι λόγον πλέον αὐτοὺς ἐπιτρίβει καὶ κατακόπτει
630	39r	Rom.11.20	λ	σὺ δὲ τῆ πίστει ἕστηκας μὴ ὑψηλοφρόνει ἀλλὰ φοβοῦ	τὴν αἰτίαν τῆς τε ἐκείνων ἀποβολῆς καὶ τῆς ἡμῶν προσλεψεως τῆς εἰς Χριστὸν λέγει πίστιν
631	39v	Rom.11.21	λα	εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο	θέλει αὐτῶν εκτραγωδησαι τὴν συμφορὰν ενταξει ἐπιτιμήσεως τῶν ἐθνῶν
632	39v	Rom.11.21	λβ	μήπως οὐδέ σου φείσεται	περιαιρεῖ τοῦ λόγου τὸ φορτικὸν τῆ ἀμφιβολίᾳ
633	39v	Rom.11.22	λγ	ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν ἐπὶ δέ σε χρηστότητα	ἐπὶ τὸν θεὸν ἄγει τὸ πρᾶγμα καὶ τὴν αὐτοῦ χάριν οὐδε γὰρ λέγει ἴδε πόσον ἔσχες πόνον καὶ κατορθώματα
634	39v	Rom.11.22	λδ	εὰν ἐπιμείνῃς τῆ χρεστότητι	εὰν ἄξια πράττῃς τῆς τοῦ θεοῦ φιλανθρωπίας οὐ γὰρ πίστεώς σοι δεῖ μόνης φησι
635	39v	Rom.11.22-Rom.11.23	λε	ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ καὶ ἐκεῖνοι δὲ εὰν μὴ ἐπιμείνωσι τῆ ἀπιστία	οὔτε γάρ σοι τὰ ἀγαθὰ οὔτε ἐκείνοις τὰ κακὰ ἀμετάβλητα
636	39v	Rom.11.23	λϛ	ἐγκεντρισθήσονται	οὐ γὰρ ὁ θεὸς αὐτοὺς ἐξέκοψεν ἂλλ αὐτοὶ ἑαυτούς
637	39v	Rom.11.23	λζ	δυνατὸς γὰρ ὁ θεὸς ἐστι πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς	τὸ πιθανὸν τῶ λόγῳ ἐκ τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως περιποιεῖ
638	39v	Rom.11.24	λη	εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν	καὶ λογισμὸν ἀποδίδωσι τοῦ δύνασθαι αὐτοὺς θελήσαντὰς ἐγκεντρισθῆναι εἰ γάρ φησι τὰ παραφυσιν ἡ πίστις ἐποίησεν πόσῳ μᾶλλον τὰ κατὰ φύσιν
639	39v	Rom.11.24	λθ	ἐγκεντρισθήσονται τῆ ἴδια ἐλαίᾳ	ἵνα μή τις πλέον τι τὸν Ἰουδαῖον ἔχειν νομίσῃ ἐν τῶ ἀκούειν περὶ τῶν ἐθνικῶν παρὰ φύσιν καὶ ἐνεκεντρίσθης τίθησι καὶ περὶ τῶν Ἰουδαίων τὸ ἐγκεντρισθῶσιν ἵνα ἰσοτιμίαν δείξῃ καὶ ὅτι οὐδὲν αὐτοῖς πλέον ἐκ τοῦ είναι ἐκ τῆς καλλιέλαιο ἅπαξ δεομένοις καὶ αὐτοῖς τοῦ ἐγκεντρισθῆναι
640	39v	Rom.11.25	μ	οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ τὸ μυστήριον τοῦτο	τὸ παρ' ὑμῶν φησιν ἀγνοούμενον
641	39v	Rom.11.25	μα	ἵνα μὴ ἦτε παρ' ἑαυτοῖς φρόνιμοι	τῶ γὰρ ἀγνοεῖν τὴν ἰδίαν ἐκύρουν βουλήν
641ex	39v	Rom.11.25	Γενναδιου s	ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῶι Ἰσραὴλ γέγονεν	ωσαν δέ φησι μὴ μέγα τι καὶ θαυμαστὸν ὑπονοοῖτε περὶ ἑαυτῶν ἀπατώμενοι ὡς ὄντες ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ὑμεῖς συνετὸ μάθετε συντόμως μυστήριον φρικωδέστατον ἄφατον τοῦ θεοῦ τὴν περὶ πάντας πρόνοιαν ὑποφαῖνον τῶν Ἰσραηλιτῶν πλὴν τῆς ἐκλέξεως τὸ γὰρ ἀπὸ μέρους τοῦτό φησιν πωρωθέντων καὶ τὴν σωτηρίαν ἀπωθουμένων ἐφ' ὑμᾶς μετήνεγκε ταύτην ὁ θεὸς εἰσποιηθέντων μέντοι πάντων ὑμῶν κἀκείνους αὖθις ἡ χάρις ἅπαντας περιλήψεται μαρτυρεῖ γὰρ αὐτο τοῦτο καὶ τὸ τοῦ Ἠσαΐου καὶ λόγιον γραφικόν
642	39v	Rom.11.25	μβ	ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῶ Ἰσραὴλ γέγονεν	οὐκ ἐξ ὁλόκληρο φησι καὶ γὰρ ἦσαν καὶ ἐξ Ἰουδαίων ἀμύθητοι πιστεύσαντες καὶ πιστεύειν μέλλοντες
643	40r	Rom.11.25-Rom.11.26	μγ	ἄχρις οὐ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ ^*σωθησηται καθὼς γέγραπται	πλήρωμα ἐθνῶν φησι πάντας τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστεύειν μέλλοντας ὅταν τοιγαροῦν πάντες εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πίστιν τότε καὶ ὁ Ἰσραὴλ πιστεύσας σωθήσεται Ἰσραὴλ δέ φησι τοὺς ἐν τῶ Ἰουδαϊσμῷ ἀπομεμενηκότας ὅτι θήσεις γὰρ αὐτούς φησι νῶτον καὶ ἐν τοῖς περιλοίποις τουτέστι καταλοίποις ἑτοιμάσεις τὸ πρόσωπον αὐτῶν
643ex	40r	Rom.11.26	Διονυσιου Αλεξανδρειας s	καὶ οὕτως πᾶς Ιηλ σωθησηται καθὼς γέγραπται	ἀντὶ τοῦ οἱ πλείονες
644	40r	Rom.11.26	μδ ^*		τουτέστιν ἀποστρέψει μὲν ἐξ ἁμαρτιῶν ἐπιστρέψει δὲ πρὸς ἑαυτόν
645	40r	Rom.11.26	με	ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ	ἵνα μή τις εἰς τοὺς ἤδη πεπιστεκουτας ἐξ Ἰουδαίων νομίσῃ τὴν γραφὴν ἁρμόζειν λέγει σημεῖον δι' οὐ δείκνυται ὅτι μέλλει ἡ προφητεία ποῖον τοῦτο ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν εἰ οὖν μήπω αφειλατο ἄρα μέλλει ἡ γραφὴ ὅθεν ἐπάγει ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα τοῦ θεοῦ
646	40r	Rom.11.27	μϛ	καὶ αυτὴ αὐτοῖς ἡ παρ' ἐμοῦ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν	τότε φησιν ἐκβήσεται ἡ ἐπαγγελία τοῦ θεοῦ
647	40r	Rom.11.28	μζ	κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι' ὑμᾶς	ὅσον μέν φησιν ἧκεν εἰς τὸ εὐαγγέλιον δι' ὑμᾶς τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἐχθροὶ εἰσιν οἱ Ἰουδαῖοί πως ὑμῶν γὰρ τὴν πίστιν εὐαγγελισθέντων φιλονεικότεροι γενόμενοι ἀπεσκίρτησαν τῆς πίστεως
647Ph	40r	Rom.11.28
648	40r	Rom.11.28-Rom.11.29	μη	κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα	κατὰ δὲ τὸ ἐκλελέχθαι πατρόθεν ὑπο θεοῦ ἀγαπητοὶ εἰσιν
648ex	40r	Rom.11.29	Οικουμε(νιου) ^*		εἶτα ἐπειδὴ έναπομεμενηκασι τῆ ἀπιστία καὶ διὰ τοῦτο οὐκ εἰσιν ἀγαπητοὶ ἀσφαλῶς λαλῶν φησι διὰ τοὺς πατέρας ὡσεὶ εἶπεν εἰ καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἀπιστίαν οὐκ ἀγαπητοὶ διὰ μέντοι τοὺς πατέρας ἔτι ἀγαπῶνται ὅθεν καὶ σωτηρίαν ἐκδέχονται
649ex	40r	Rom.11.29	μθ Οικουμ(ενιου)	καὶ ἡ κλῆσις τοῦ θεοῦ	ἡ γενομένη φησι περὶ τὸ ἔθνος
650	40r	Rom.11.30-Rom.11.31	ν	ὥσπερ γὰρ καὶ υμ[ει]ς ^*ποτε ἠπειθήσατε τῶ θεῶ νυν δὲ ἠλεήθητε τῆ τούτων ἀπείθεια οὕτως καὶ οὗτοί νυν ἠπείθησαν τῶ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσι	δείκνυσιν ἐνταῦθα τοὺς ἐξ ἐθνῶν πρότερον κεκλημένους εἶτα ἐπειδὴ οὐχ ὑπήκουσαν τοὺς Ἰουδαίους ἐκλεχθέντας καὶ τὸ αὐτο πάλιν συμβὰν μετὰ ταῦτα ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἠθέλησαν οἱ Ἰουδαῖοι πιστεῦσαι πάλιν ἐκλήθη τὰ ἔθνη καὶ κληθέντα τὸ δεύτερον ἐπίστεσυσαν ἂλλ οὐκ εἰς τὴν ἐκβολὴν τῶν Ἰουδαίων τελευτᾷ ἂλλ εἰς τὸ καὶ αὐτοὺς ἐλεηθῆναι πάλιν
650Ph	40r	Rom.11.31
651	40r	Rom.11.32	να	συνέκλεισε γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν	συνέκλεισεν τουτέστιν ἤλεγξεν ἀπειθοῦντας
652	40r	Rom.11.32	νβ	ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ ^*	ἵνα φησι τοὺς ἑτέρους διὰ τῆς τῶν ἑτέρων σώσῃ φιλονεικίας τούτους δι' ἐκείνων κἀκείνους διὰ τούτων
652Ph	40r	Rom.11.32
653	40v	Rom.11.33	νγ	ὦ βάθος	ὅτι μὲν βάθος εἶδεν πόσον δὲ οὐκέτι
654	40v	Rom.11.33	νδ	πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεοῦ	ἐννοήσας τὴν ἐξ ἀρχῆς σοφὴν τοῦ θεοῦ οἰκονομίαν καί τι πρὸς αὐτὴν εἰπεῖν ἀπορήσας ἐθαύμασε μόνον
655	40v	Rom.11.33	νε	ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ	οὐ γὰρ μόνον γνωσθῆναι οὐ δύναται ἂλλ οὐδε ζητηθῆναι
656	40v	Rom.11.33	νϛ	καὶ ἀνεξιχνίαστοι	οὐ γὰρ μόνον καταληφθῆναι οὐ δύναται ἂλλ οὐδε ἐρευνηθῆναι
657	40v	Rom.11.33	νζ	αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ	αἱ οἰκονομία φησι
658	40v	Rom.11.34	νη	τις γὰρ ἔγνω νοῦν κυρίου ἡ τις σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο	αὐτός φησι τὰ ἑαυτοῦ οἶδεν μόνος
659	40v	Rom.11.35	νθ	ἡ τις προέδωκεν αὐτω καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτω	οὐδενί φησιν ἀμοιβὴν χρεωστῶν εὐεργετεῖ ἂλλ αὐτος ἀεὶ κατάρχεται τῶν δορεῶν
660	40v	Rom.11.36	ξ	ὅτι ἐξ αὐτοῦ	αὐτος εὗρε τὰ ἀγαθά φησιν
661	40v	Rom.11.36	ξα	καὶ δι' αὐτοῦ	αὐτός φησι καὶ ἐποίησεν τὰ ὄντα
662	40v	Rom.11.36	ξβ	καὶ εἰς αὐτον τὰ πάντα	αὐτός φησι συγκρατεῖ τὰ γενόμενα
663	40v	Rom.11.36	ξγ	αὐτω ἡ δόξα εἰς τοὺς αιωανς ἀμήν	ἐπειδὴ μεγάλα εἶπεν καὶ ἄγνωστα εἰς δοξολογίαν ἐτελεύτησεν
663Ph	40v	Rom.11.36
664	40v	Rom.12.1	ξδ	παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τῶν οἰκτίρμων τοῦ θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν	αὐτοί φησιν οἱ οἰκτιρμοὶ τοῦ θεοῦ δι' ὧν ἐσώθητε παρακαλοῦσιν ὑμᾶς αὐτοὺς γὰρ εἰσφέρει τὴν ἱκετηρίαν ποιουμένους ὅπως ἀξίαν αὐτῶν μετέλθητε πολιτείαν
665	40v	Rom.12.1	ξε	θυσίαν	ἐπειδὴ εἶπεν θυσίαν ἵνα μή τις νομίσῃ ὅτι κατασφάξαι ἑαυτοὺς κελευόμεθα ἐπήγαγεν ζῶσαν πως δὲ ἔσται θυσία τὸ σῶμα ὁράτωσαν ὀρθὰ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡ γλῶσσα καὶ ἡ χεὶρ ἡ μὲν εἰς υμνωδιαν θεοῦ ἡ δὲ εἰς ἐντολὰς ἀσχολείσθω καὶ γίνεται θυσία ζῶσα τὸ σῶμα
666	40v	Rom.12.1	ξϛ	ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῶ θεῶ	διαιρῶν ταύτην τὴν θυσίαν ἀπὸ τῆς Ἰουδαϊκῆς φησιν ἁγίαν εὐάρεστον καὶ λογικὴν ἡ γὰρ Ἰουδαϊκὴ σωματικὴ οὖσα οὐ σφόδρα ἦν ἁγία ἡ ευραρεστος
666Ph	40v	Rom.12.1
667	40v	Rom.12.1	ξζ	τὴν λογικὴν λατεριαν ὑμῶν	τὴν πνευματικήν φησι διακονίαν τὴν κατὰ Χριστὸν πολιτείαν ὡς εἰ εἶπεν παραστήσατε τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν διὰ λογικὴς λατρείας τουτέστι τῆς ἀναιμάκτου ἡ ὅτι προσενέγκατε θυσίαν ζῶσαν καὶ τὴν λογικὴν λατρείαν ἀπὸ κοινοῦ τὸ προσενέγκατε
668ex	40v	Rom.12.2	ξη Οικουμενιου	καὶ μὴ συσχηματίζεσθε	ἡ ὅτι μὴ συμμεταβάλλεσθε τοῖς καιροῖς
669	40v	Rom.12.2	ξθ	τῶ αἰῶνι τοῦτω	καί πως ἄν τις ἑαυτὸν προσενέγκῃ θυσίαν ζῶσαν πως μὴ συσχηματίζεσθε τουτέστι μὴ τυποῦτε ἑαυτοὺς κατὰ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου οὐδὲν γὰρ ὑγιὲς ἔχει ἡ μόνιμον διὸ καὶ σχῆμα αὐτο καλεῖ δηλῶν τὸ μὴ μένον τοῦτο δὲ εἰπὼν δηλοῖ τὸ ἐπίκηρον
669Ph	40v	Rom.12.2
670	41r	Rom.12.2	ο	ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε	τὸ τοῦ κόσμου σχῆμα καλῶν τὸ τῆς ἀρετῆς μορφὴν καλεῖ δεικνὺς τὸ φυσικὸν αὐτῆς κάλλος
671	41r	Rom.12.2	οα	τῆ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν	ἐπειδὴ ἄνθρωπον ὄντα οὐκ {ἐστιν /ἐστι μή }^*ἁμαρτεῖν φησιν ἀνακαίνου σαυτὸν ἀεὶ διὰ μετανοίας οὐδὲν γὰρ οὕτως παλαιὸ ψυχὴν καὶ σῶμα ὡς ἁμαρτία
672	41r	Rom.12.2	οβ	εἰς τὸ δοκιμάζειν ^*ὑμᾶς τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τὸ ἀγαθον	ἡ τοῦτό φησιν ἀνακαινώθητι ἵνα μάθῃς τι τε τὸ συμφέρον καί τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ ἡ ὅτι οὕτως δυνήσῃ ἀνακαινωθῆναι εὰν μάθῃς τι τε τὸ συμφέρον καί τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
673	41r	Rom.12.2	ογ	καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον	πρὸς Ιουδαους ἀποτείνεται οἵτινες εἴχοντο τοῦ νόμου λέγων ὅτι καὶ ὁ νόμος μὲν θέλημα ἦν θεοῦ ἂλλ οὐκ εὐάρεστον οὔτε τέλειον ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσθένειαν φησιν ὑμῶν συγχωρήθεν τέλειον δὲ καὶ εὐάρεστον ἡ νέα διαθήκη
674	41r	Rom.12.3	οδ	λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῶ ὄντι ἐν ὑμῖν	ἄνω διὰ τῶν οἰκτίρμων εἰρηκώς νυν διὰ τῆς χάριτος φησιν οὐδαμοῦ ἀξιοπιστον ἑαυτὸν νομίζων πρὸς τὸ πεῖσαι διὰ τοῦτό ποτε μὲν τοὺς οἰκτιρμούς ποτε δὲ τὴν χάριν προβάλλεται εἰπὼν δὲ διὰ τῆς χάριτος τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκει τοῦ θεοῦ
674Ph	41r	Rom.12.3
675	41r	Rom.12.3	οε	μὴ ὑπερφρονεῖν παρ' ὁ δεῖ φρονεῖν	μὴ παρὰ τὰ μέτρα φησιν ἡμῶν φρονῶμεν τοῦτο γὰρ ἀνοίας ἡ ἀπονοίας ἐστιν
676	41r	Rom.12.3	οϛ	ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν	φρόνησιν γὰρ ἐλάβομεν οὐχ ἵνα εἰς ἀπόνοιαν αυτὴ χρησώμεθα καὶ μωράνωμεν αὐτὴν ἂλλ ἵνα εἰς σωφροσύνην τουτέστιν εἰς τὸ ὑγιαίνειν τὴν διάνοιαν ταύτην γάρ νυν σωφροσύνην καλεῖ οὐ τὴν πρὸς τὴν ἀσέλγειαν ἀντιδιαστελλομένην
677	41r	Rom.12.3	οζ	ἑκάστῳ ὡς ὁ θεὸς ἐμέρισεν μέτρον	ἦσαν τινες παρ' αὐτοῖς χαρισμάτων ἠξιωμένοι καὶ οἱ μὲν ἐφρόνουν μέγα ἐπ' αὐτοῖς καὶ ἀπενοοῦντο κατὰ τῶν ἄλλων οἱ δὲ ἐζήλουν καί φησι τι ἀπονοῇ ἡ τι παραζηλοῖς εἰ ὁ θεὸς ἐμέρισεν πάντως καλῶς καὶ συμφερόντως ἐμέρισε στοιχείτω τοιγαροῦν ἕκαστος ὦ ἔχει καὶ μήτε ὑπεραιρέσθω θεοῦ γὰρ δόσις ἐστιν ουσον κατόρθωμα μήτε ζηλούτω ὁ θεὸς γὰρ ἐμέρισεν καὶ οἶδεν τὸ ἑκάστῳ πρέπον καὶ ἁρμόδιον
678	41r	Rom.12.3	οη	πίστεως	ἐξ ὧν εἰς αὐτό φησιν ἐμμενέτω καὶ μήτε ζηλούτω μήτε υπεραιυρεσθω πίστεως δέ φησι χαρίσματος
678Ph	41r	Rom.12.3
679	41r	Rom.12.4	οθ	καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτήν	τι γὰρ σύ φησι μέγα φρονεῖς τι δὲ σὺ ζηλοῖς οὐ πάντες ἐσμεν σῶμα ἐν μέλη δὲ ἀλλήλων καὶ οὐκ εἶπεν ὁ εὐτελὲς δοκῶν ἔχειν χάρισμα μέλος ἐστι τοῦτο μεῖζον ἔχοντος ἂλλ ὅτι καὶ ὁ τὸ μεῖζον ἔχων τοῦ τὸ εὐτελὲς τῆι ἀνακρίσει θέλων καὶ τούτους καταστεῖλαι κἀκείνους παραμυθήσασθαι
680	41r	Rom.12.4-Rom.12.5	π	ἔχει πρᾶξιν οὕτως οἱ πολλοὶ ἐν σῶμὰ ἐσμεν ἐν Χριστῷ ὁ δὲ καθ' εἰς ἀλλήλων μέλη	πρὸς τοῦτο αὐτω ὅρα ἡ παραβολὴ ὥσπερ φησι τὰ μέλη διάφορον ἐγκεχείρισται πρᾶξιν οὕτως διαφορὰ ἐδόθη παρὰ τοῦ πνεύματος χαρίσματα
681	41v	Rom.12.6	πα	ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν	εἰ ὁ θεὸς ἐχαρίσατο σύ τι μέγα φρονεῖς μὴ γὰρ σὸν κατόρθωμα τὰ χαρίσματα θεοῦ φησιν ἡ δόσις
682	41v	Rom.12.6	πβ	διαφορά	καλῶς τὸ διαφορὰ ἵνα δείξῃ οὐ τὸ μὲν μέγα τὸ δὲ μικρὸν μεγάλα γὰρ ἅπαντα ἀλλὰ ποικίλα καὶ ἁρμόδια
682Ph	41v	Rom.12.6
683	41v	Rom.12.6	πγ	εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως	νυν δείκνυσιν ὅτι τῶν δοκούντων μειζόνων χαρισμάτων οἱ λαμβάνοντες εἰσιν αἴτιοι πρὸς τὸ λαβεῖν εἰ γὰρ καὶ χάρις ἐστι τοσοῦτον μέντοι ἐπιῤῥει ὅσον ἂν εὕρῃ σκεῦος ἐπιτήδειον ἑαυτῷ καταστῆσαν διὰ τῆς πίστεως
683ex	41v	Rom.12.6	s	πίστεως	ἔχομεν φησιν
684	41v	Rom.12.7-Rom.12.8	πδ	εἴτε διακονίαν ἐν τῆ διακονία εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῆ διδασκαλία εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῆ παρακλήσει	ἡ διακονία γενικόν τι ἐστι πάντα γὰρ εἰς διακονίαν δίδοται τὰ χαρίσματα λοιπὸν δὲ καὶ τοῖς ἰδικοῖς ἐπεξέρχεται
684exa	41v	Rom.12.8	s	διακονίαν	ἔλαβεν τις
684exb	41v	Rom.12.8	s	τῆ διακονία	μενέτω φησιν
684exc	41v	Rom.12.8	s	ὁ διδάσκων	ἔλαβεν φησι χάρισμα διδασκαλίας ἀπὸ κοινοῦ τὸ μενέτω
684exd	41v	Rom.12.8	s	παρακαλῶν	χάρισμα φησιν ἔλαβε παρακλήσεως ἐν τῆ παρακλήσει μενέτω
685	41v	Rom.12.8	πε	ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι	λοιπὸν δείκνυσιν ὅτι οἱ κακῶς τοῖς χαρίσμασι χρώμενοι ἀνόνητα αυτὰ ποιοῦσιν
685Ph	41v	Rom.12.8
686	41v	Rom.12.8	πϛ	ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδή	οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ προστῆναι μόνον
687	41v	Rom.12.8	πζ	ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι	μὴ ὡς ζημιούμενος ἂλλ ὡς αὐτος μᾶλλον κερδαίνων ἔνθεν γὰρ συμβήσεται τὸ ἱλαρόν
688	41v	Rom.12.9	πη	ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος	μὴ πλάσμα ἀγάπης ἔστω ἀλλὰ ἀγάπη ἧς οὔσης κατορθοῦται τὰ εἰρημένα
688ex	41v	Rom.12.9	s	υποκριτος	ἔστω φησιν
689	41v	Rom.12.9	πθ	ἀποστυγοῦντες	μὴ μόνον ἀπεχόμενοι ἀλλὰ καὶ λίαν μισοῦντες τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀπὸ εἶτά φησι μὴ μόνον μισήσητε τὸ πονηρὸν ἀλλὰ καὶ ἔχεσθε τοῦ ἀγαθοῦ τὸ δὲ κολλώμενοι τὴν πρὸς αὐτο διάθεσιν ἐμφαίνει
690	41v	Rom.12.9-Rom.12.10	ϟ	τὸ πονηρὸν κολλώμενοι τῶ ἀγαθῷ τῆ φιλαδελφία	ἑνὶ γὰρ είναι ἀγάπην καὶ ἐπὶ αἰσχροῖς
690Ph	41v	Rom.12.10
691	41v	Rom.12.10	ϟα	εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι τῆ τιμὴ ἀλλήλους προηγούμενοι	εἰ γὰρ σχοίητέ φησι φιλαδελφίαν φιλήσετε πάντως ἀλλήλους ἀδελφοὶ γὰρ ἐστε εἶτα λέγει πως ἂν ἡ φιλαδελφία κατορθωθείη εἰ ἕκαστος φησιν ἡγεῖται τῆς πρὸς ἀδελφον τιμῆς
692	41v	Rom.12.11	ϟβ	τῆ σπουδὴ μὴ ὀκνηροί	καὶ γὰρ τοῦτο ἀγάπην τίκτει ὅταν μὴ τιμῶμεν μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπερσπουδάζωμεν
693	41v	Rom.12.11	ϟγ	τῶ πνεύματι ζέοντες	ζεον ἐν ἑαυτοῖς ἔχετε καὶ διατεθερμαμένον τὸ ἅγιον πνεῦμα ἔσται δὲ τοῦτο εὰν ζῶμεν ἐν καλοῖς ἔργοις
694	41v	Rom.12.11	ϟδ	τῶ κυρίῳ δουλεύοντες	διὰ τῶν εἰρημένων γὰρ ἐκγενήσεται ἡμῖν δουλεύειν τῶ κυρίῳ
695	41v	Rom.12.12	ϟε	τῆ ἐλπίδι χαίροντες	πως δ' ἂν γένοιτο ζέειν τῶ πνεύματι εὰν τῆ ἐλπίδι χαίρητέ φησιν οὐδὲν γὰρ οὕτως πρὸς πάντα ποιεῖ πρόθυμον ὡς ἐλπὶς καλὴ καὶ εάν φησιν υπομενητε καὶ εὰν εὐχὴν ἀδιάλειπτον ἔχητε
696	42r	Rom.12.12	ϟϛ	τῆ θλίψει ὑπομένοντες	ἡ γὰρ ὑπομονὴ τίκτει δοκιμήν
697	42r	Rom.12.12	ϟζ	τῆ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες	ταύτης γὰρ βοηθούσης ἔσται ραδια πάντα
698	42r	Rom.12.13	ϟη	ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες	ἐν οἷς ἂν ἐν χρεία γένωνται
699	42r	Rom.12.13	ϟθ	τὴν φιλοξενίαν διώκοντες	μὴ μείνῃς φησιν ἐκεῖνον ἐλθεῖν πρός σε ἐρυθριᾷ γὰρ ἀλλὰ σὺ δίωξον αὐτον
700	42r	Rom.12.14	ρ	εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε	διδάξας πως δέοι διακεῖσθαι πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς διδάσκει πως καὶ πρὸς τοὺς πολεμίους ὅρα δὲ οὐκ εἶπεν μὴ ἀμύνου μηδὲ καταρῶ ἂλλ ὁ μεῖζον εὐλόγει καὶ ὑπερεύχου
701	42r	Rom.12.15	α	χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων	μὴ μόνον φησι ῥήμασιν εὐλογεῖτε ἀλλὰ καὶ ἔργοις χαίρουσι μὲν συγχαίροντες ἀλγοῦσι δὲ συναλγοῦντες μεῖζον δὲ τὸ συγχαίρειν χαίρουσιν ὅσον ἡ εὐημερία τῶν πλησιων καὶ φθόνου πρόφασις τοῖς ἀσεβέσι γίνεται
702	42r	Rom.12.16	β	τὸ αὐτο εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονουτες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι	οἷον μέγαν σεαυτὸν νομίζεις τοιοῦτον νόμιζε καὶ τὸν ἀδελφον κἂν πένης ἦι ἐπεὶ μὴ ἐστι πλούτου καὶ πενίας διάκρισις παρὰ θεῶ πως δ' ἂν γένοιτό σοι τοῦτο εὰν μὴ φρονῇς περὶ σεαυτοῦ ὑψηλὰ ἀλλὰ συμφέρῃ καὶ συναπάγῃ τοῖς ταπεινοῖς καὶ εἰς τὴν ἐκείνων συγκαταβαινεις εὐτέλειαν ἐκ δὴ τούτων τὴν κενοδοξίαν καταστέλλει εἰκὸς γὰρ ἦν αὐτοὺς διὰ τὴν πόλιν τοῦτω κατησχησθαι τῶ πάθει
702Pha	42r	Rom.12.16
702Phb	42r	Rom.12.16
703	42r	Rom.12.16	γ	μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ' ἑαυτοῖς	τουτέστι μὴ ἡγεῖσθε είναι σοφοὶ καὶ μηδενὸς νοήματος ἐνδεεῖς φησι γὰρ ἡ γραφὴ οὐ αἱ οἱ συνετὸ παρ' ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες
704	42r	Rom.12.17	δ	μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες	εἰ γὰρ ψεκτὸς καὶ ἄθλιος ὁ ποιῶν τὸ κακὸν ἵνα τι μὴ φεύγῃς τὴν μίμησιν τῶν κακῶν ἀλλὰ τῶ ἀμύνασθαι ἔνοχον σαυτὸν καθιστὰς καὶ κοινωνὸν τῆ ἀσεβεῖ
705	42r	Rom.12.17	ε	προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων	τοῦτό φησιν ὅτι πρόνοιαν ποιεῖσθε τοῦ καλοὶ φαίνεσθαι ἐν τῶ μηδενὶ διδόναι ψόγου πρόφασιν ἡ ἐπειδὴ ἄνω εἶπε μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες προσέθηκεν καὶ τὸ προνοούμενοι καλὰ ὡς εἰ ἔλεγεν οὐκ ἀρκεῖ μόνον τὸ μὴ ἀποδιδοναι κακὰ ἀλλὰ δεῖ καὶ προνοεῖν τοῦ ποιήσαντος ἡμᾶς κακῶς καὶ γὰρ καὶ ἄνω οὐκ ἠρκέσθη τῶ μὴ καταρᾶσθαι τοὺς διώκοντας ἀλλὰ καὶ εὐλογεῖν προσέταξεν
706	42r	Rom.12.18	ϛ	εἰ δυνατὸν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες	ἐστι γὰρ ὅτε οὐ δυνατὸν ἔνθα περὶ εὐσεβείας ὁ λόγος τὸ δὲ ἐξ ὑμῶν τουτέστι σὺ τὸ σὸν ποίησον καὶ μὴ παράσχῃς ἔχθρας ἀφορμὴν μὴ Ἕλληνι μὴ Ἰουδαίῳ τοῦτο γὰρ τὸ μετὰ πάντων
707	42v	Rom.12.19	ζ	μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες ἀγαπητοὶ ἀλλὰ δότε τόπον τῆ ὀργή	ἐπειδὴ τοῦτο ἀκολουθον τὸν ἠδικημένον ἐκδικίας τυχεῖν τοῦτο αὐτο ἐπαγγέλλεται σοι φησι μὴ ἐκδικήσῃς σεαυτὸν καὶ ὁ θεός σε ἐκδικεῖ δότε γάρ φησι τόπον καὶ χώραν τῆ ὀργὴ τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν ἂν γὰρ σὺ μὴ ἀμύνῃ ἥξει ἡ ὀργή
707ex	42v	Rom.12.19	Ιω(αννου) ^*		ἐπειδὴ τοῦτο μάλιστα ὁ ἀδικηθεὶς ἐπιθυμεῖ ἰδεῖν ἐκδικίας ἑαυτὸν ἀπολαύοντα τοῦτο αὐτον μετὰ πολλῆς δίδωσι περιουσίας ἂν γὰρ αὐτος μὴ ἀμύνῃ θεὸς ἔσται ὁ τιμωρὸς συγχώρησον οὖν αὐτω ἐπεξελθεῖν τοῦτο γὰρ τὸ δότε τόπον τῆ ὀργή
708	42v	Rom.12.19	η	γέγραπται γάρ	παραμυθούμενος πλέον τὸν ἠδικημένον ἤγαγεν τὴν μαρτυρίαν
709	42v	Rom.12.19	θ	ἐμοι εδικησις ἐγὼ αντανποδωσω λέγει κύριος	ἐμοι τουτέστι παρ' ἐμοι
710	42v	Rom.12.20	ι	εὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου ψώμιζε αὐτον εὰν διψᾷ πότιζε αὐτον τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ	μὴ μόνον φησιν εἰρηνεύετε καὶ μὴ ἀμύνεσθε ἀλλὰ καὶ εὐεργετεῖτε τρέφοντες ποτίζοντες εἶτα ἐπειδὴ βαρὺ ἦν ἐπάγει ὅτι πῦρ αὐτω σωρεύσεις τοῦτο ποιῶν τοῦτο δὲ εἶπεν καὶ τοῦτον παραμυθούμενος καὶ τὸν ἠδικηκότα φοβῶν
710Ph	42v	Rom.12.20
711	42v	Rom.12.21	ια	μὴ νικῶ ὑπο τοῦ κακοῦ ἀλλὰ νίκα ἐν τῶ ἀγαθῷ τὸ κακόν	μαλαξας πρότερον τὸν ἀδικηθέντα καὶ πείσας αὐτον εὐεργετεῖν διὰ τοῦ εἰπεῖν ἄνθρακας σωρεύσεις νυν ὑψηλοτερον αὐτω παραινεῖ εἰ γὰρ τοιαύτη φησι διαθέσει τρέφεις ἵνα πῦρ αὐτω σωρευσης οὐκ ἐνίκησας τὸ κακὸν ἂλλ ἡττήθης αὐτω ἐγὼ δέ σε φησι νικᾷν τὸ κακὸν βούλομαι τοιγαροῦν μὴ διαθέσει κακοποιῷ εὐεργετεῖ ὑπὲρ γὰρ παραμυθίας σου φησιν εἴρηται τὰ εἰρημένα οὐχ ἵνα οὕτως ποιῇς
711Ph	42v	Rom.12.21
712	42v	Rom.13.1	ιβ	πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω	πολλὴν τοῦ κεφαλαίου τούτου πανταχοῦ ποιεῖται πρόνοιαν δεικνὺς οὐκ ἐπὶ καταστροφῇ τῆς κοινῆς εὐταξίας τοὺς τοῦ Χριστοῦ νόμους είναι καὶ ὅτι ἀρκοῦσι καὶ οἱ διὰ τὴν ἀλήθειαν πολεμοῦντες φησιν ἡμῖν καί τι δεῖ καὶ ἡμᾶς περιττοὺς ἐπινοεῖν ἡμῖν αὐτοῖς πολεμίους
713	42v	Rom.13.1	ιγ	οὐ γὰρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ἀπὸ θεοῦ	οὐ περὶ τοῦ καθεκαστον ἄρχοντος ταῦτα λέγει ἀλλὰ περὶ αὐτῆς τῆς ἀρχῆς ἐπειδὴ γὰρ τὸ ὁμότιμον στασιῶδες ἦν εἰσήγαγεν ὁ θεὸς τὰς ἐξουσίας
714	42v	Rom.13.1	ιδ	αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπο θεοῦ τεταγμέναι εἰσιν	κατὰ τοῦ αὐτοῦ εἶπεν εἰπὼν γὰρ οὐκ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπο θεοῦ πάλιν τὸ αὐτο λέγει αἱ δὲ οὖσαι φησιν ἐξουσίαι ὑπο τοῦ θεοῦ τεταγμέναι εἰσιν οἷον γεγονυῖαι ὁ θεός φησιν ἔταξεν καὶ διωκησεν αὐτάς
715	42v	Rom.13.2	ιε	ώστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῆ ἐξουσία τῆ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν	ἵνα μὴ εὐτελίζεσθαι νομίζωσιν οἱ τοῦ Χριστοῦ δοῦλοι ὑποτασσόμενοι αρχουσι δείκνυσιν ὅτι χρὴ πείθεσθαι καὶ μὴ ἀντιτάσσεσθαι μηδὲ ἀπειθεῖν τοῖς ἄρχουσιν ὡς ὅ γε τοῦτο ποιῶν φησι θεῶ ἀντιλέγει τῶ πεποιηκότι τὰς ἀρχάς
715Ph	42v	Rom.13.2
716	43r	Rom.13.2	ιϛ	οἱ δὲ ἀνθεστηκότες ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται	κατάκρισιν φησι τὴν παρὰ θεοῦ ἑαυτοῖς ἐπισπῶνται
717	43r	Rom.13.3	ιζ	οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσι φόβος	τι ἀλγεῖς φησιν ὑποταγεὶς τῆ ἐξουσία τι δὲ φοβῇ αὐτὴν καὶ τρέμεις μὴ γὰρ ἐπιτιμᾷ τοῖς καλῶς ζῶσι δὲ μὴ γὰρ ἐστι φοβερὸς τῶ τῆς ἀρετῆς ἐπιμελομένῳ
718	43r	Rom.13.3	ιη	τῶν ἀγαθῶν ἔργων	τουτέστι τοῖς τὰ ἀγαθὰ πράττουσι
719	43r	Rom.13.3	ιθ	ἀλλὰ τῶν κακῶν	τουτέστι τῶν τὰ κακὰ πραττόντων
720	43r	Rom.13.3	κ	θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν τὸ ἀγαθον ποιεῖ καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς	εἰ δὲ θέλεις φησι μὴ μόνον είναι σοι τὸν ἄρχοντα ἤπιον ἀλλὰ δὴ καὶ ἐπαινοῦντα τὸ ἀγαθον ποιεῖ
721	43r	Rom.13.4	κα	θεοῦ γὰρ διάκονὸς ἐστι σοι εἰς τὸ ἀγαθον	τοσοῦτον γάρ φησιν ἐπαινέσει σε τὸ ἀγαθον πράττοντα ὅτι δεῖ καὶ συμπράξει σοι πρὸς τοῦτο ὁ γὰρ φόβος πρόφασις σοι γίνεται καλῶς βιοῦν διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν θεοῦ αὐτον είναι διάκονον εἰς τὸ ἀγαθον ὅτι διακονεῖ τῆ βουλὴ τοῦ θεοῦ τοὺς ἀγαθοὺς ἐπαίνων καὶ τοὺς κακοὺς κολάζων ἐκ δὲ τούτου εἰς ἀγαθόν σε συνωθεῖ
721Ph	43r	Rom.13.4
722	43r	Rom.13.4	κβ	εὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς φοβοῦ οὐ γὰρ εἰκῆ	οὐκ ἄρα ὁ ἄρχων αἴτιος σοι τοῦ φοβοῦ ἀλλὰ τὸ πράττειν κακῶς
723	43r	Rom.13.4	κγ	τὴν μάχαιραν φορεῖ	ὁρᾷς πως εφοβησεν μὲν τὸν ὑπήκοον καθωπλισεν δὲ τὸν ἄρχοντα
724	43r	Rom.13.4	κδ	θεοῦ γὰρ διάκονὸς ἐστιν ἔκδικος εἰς ὀργὴν τῶ τὸ κακὸν πράσσοντι	ὁ γὰρ τοὺς κακῶς βιοῦντας τιμωρούμενος θεῶ διακονεῖ εἰς ὀργήν
725	43r	Rom.13.5	κε	διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν	ἀνάγκη οὖν φησι τοῖς ἄρχουσιν ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν τοῦ θεοῦ τὴν κατὰ τῶν μὴ ὑποτασσομένων τῆ ἀρχὴ γινομένην ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν τουτέστιν ἵνα μὴ δόξης ἀσυνείδητός τις είναι καὶ ἀγνώμων τῶ εὐεργέτῃ καὶ τῶ διακονῷ τοῦ θεοῦ μὴ ὑποτασσομενος
725Pha	43r	Rom.13.5
725Phb	43r	Rom.13.5
726	43r	Rom.13.6	κϛ	διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε	καὶ τοσοῦτόν φησιν εὐεργετοῦσιν αἱ ἐξουσίαι ὅτι καὶ φόρους τελεῖτε μισθὸν ὥσπερ τῆς κηδεμονίας καὶ τῆς προνοίας παρέχοντες
727	43r	Rom.13.6	κζ	λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν	τουτέστιν ὑπουργοὶ θεοῦ καὶ λειτουργοῦντες θεῶ τοῦτο τὸ ἡμῶν κήδεσθαι
728	43r	Rom.13.6	κη	εἰς αὐτο τοῦτο προσκαρτεροῦντες	τῶν οἰκείων φησι ἀμελοῦντες εἰς τὰς ὑπὲρ ὑμῶν φροντίδας ἀπησχόληνται
729	43r	Rom.13.7	κθ	ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλὰς τῶ τὸν φόρον τὸν φόρον	ἔδειξεν χρέος ὃν τὸ πρᾶγμα διὰ τοῦτο γὰρ ὀφειλὰς εἶπεν
730	43r	Rom.13.7	λ	τῶ τὸν φόβον τὸν φόβον {τῶ τὴν τιμήν /τῶ τὸ τέλος τὸ τέλος τῶ τὴν τιμήν }^*	φόβον καλεῖ τὴν ἐπιτεταμένην τιμὴν οῦτον ἐκ τοῦ πονηροῦ συνειδότος φόβον
731	43v	Rom.13.7	λα	τῶ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν	οὐ μόνον χρήματα φησι χρεωστεῖτε ἀλλὰ καὶ τὴν τιμήν
732	43v	Rom.13.8	λβ	μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους	ἐπὶ τὴν μητηρα τῶν ἀγαθῶν ἦλθεν τὴν ἀγάπην δεικνὺς αὐτὴν χρέος οὖσαν καὶ ὄφλημα
733	43v	Rom.13.8	λγ	ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν	εἶτα δείκνυσι τι τὸ κέρδος τῆς ἀγάπης ὅτί φησιν ὁ ταύτην πληρῶν τὸν νόμον ὅλον πληροῖ καὶ λέγει πως
733Ph	43v	Rom.13.8
734	43v	Rom.13.9	λδ	τὸ γὰρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐ κλέψεις οὐ ψευδομαρτυρήσεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἰ τις ἕτερα ἐντολὴ ἐν τοῦτω τῶ λόγῳ ανακελφαλαιουται	εἰπὼν ὅτι ὁ ἀγαπῶν τὸν νόμον ὅλον πληροῖ δείκνυσι πως ὅτί φησι πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ διὰ τῆς ἀγάπης πληροῦνται ἂλλ οὐκ εἶπεν πληροῦνται ἁπλῶς ἂλλ ἀνακεφαλαιοῦνται τουτέστι συντόμως καὶ ἐν βραχεῖ λόγῳ τὸ πᾶν γίνεται καὶ ὅλον πληροῦται τῶν ἐντολῶν τὸ ἔργον διὰ βραχέων
735	43v	Rom.13.9	λε	ἐν τῶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς	τὸ ὡς ἑαυτὸν τὴν ἐπιτεταμένην ἀγάπην δηλοῖ
736	43v	Rom.13.9-Rom.13.10	λϛ	ἑαυτὸν ἡ ἀγάπη τῶ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη	εἶδές πως τὰς ἀρετὰς ἑκατέρας ἔχει ἡ ἀγάπη τὴν τῶν κακῶν ἀποχὴν λέγω καὶ τὴν ποίησιν τῶν ἀγαθῶν ἰδοὺ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν τῶ πλησίον φησι κακὸν οὐκ ἐργάζεται ἰδοὺ ἡ ποίησις τῶν ἀγαθῶν πλήρωμα φησι νόμου ἡ ἀγάπη τὸν γὰρ πλησίον ευποιει ἅπασα δὲ ἡ σπουδὴ τοῦ νόμου τοῦτο βούλεται
736ex	43v	Rom.13.10	Σευηρι(ανου) s ^*		πληροῦτε φησι τὸ τῆς ἀγάπης ἔργον εἰδότες τὸν καιρὸν κατεπείγοντα καὶ ἀρετὴν ἀπαιτοῦντα νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν τουτέστιν νυν ὅτε ἔγνωμεν τῶν ἔργων τὰ ὠφελιμώτερα κοῦφον ὅμως γέγονε τὸ σωθῆναι ἤπερ ὅτε κατηχούμεθα ἔτι τὸν τῆς πίστεως λόγον οὐ γὰρ ἅμα τῶ πιστεῦσαι εἰς Χριστὸν καὶ τὴν ἀκριβῆ τῶν πρακτέων κατάληψιν εἴχομεν
736Ph	43v	Rom.13.10
737	43v	Rom.13.11	λζ	καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν	εἰδότες φησι ποῖον τοῦτο τὸν καιρόν φησι
738	43v	Rom.13.11	λη	ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη	ἐγγύς φησι τὸ τέλος καὶ δεῖ ἡμᾶς ἐπείγεσθαι εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἐργασίαν
739	43v	Rom.13.11	λθ	ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι	τῆς ῥαθυμίας ἀναστῆναι
740	43v	Rom.13.11	μ	νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν	τοῦ γὰρ παρόντος βίου ὑποσυρόμενο κατὰ μικρὸν ἐγγύτερος ὁ τῆς ἀναστάσεως γίνεται καιρός
741	43v	Rom.13.11	μα	ἡ σωτηρία	εὰν μὲν ὦμεν ὡς δεῖ παρεσκευασμένοι σωτήριος ἡμῖν ἔσται ἡ τῆς κρίσεως ἡμέρα εἶδε μὴ ὀλέθριος πλὴν αὐτος ἐκ τῶν χρηστοτέρων δηλοῖ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
742	43v	Rom.13.11	μβ	ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν	εἰκὸς ἦν τούτους ἐν ἀρχὴ μὲν ὡς νεαροὺς ζέειν νυν δὲ ἀπομεμαράνθαι τοῦτο οὖν αἰνίττεται ὅτι ὅσον φησιν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία σπουδάζειν μᾶλλον προσήκει ἡ γὰρ ραθυμειν
743	44r	Rom.13.12	μγ	ἡ νὺξ προέκοψεν ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν	νύκτα τὸν παρόντα καλεῖ βίον οὐδὲν γὰρ ὀνειράτων διαφέρει τὰ ἐν αὐτω ἡμέραν δὲ τὸν μέλλοντα χρόνον διὰ τὸ τὰ κρυπτὰ ἐν αὐτω φανεροῦσθαι
744	44r	Rom.13.12	μδ	ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός	ἔργα σκότους φησι τὰς πονηρᾶς πράξεις ὅπλα δὲ φωτὸς τὴν ἀρετὴν ὡς μὲν οὖν ὅπλα ἀσφαλίζεται ὡς δὲ φωτὸς λαμπρύνει
745	44r	Rom.13.13	με	ὡς ἐν ἡμέρα εὐσχημονως περιπατήσωμεν	ἄνω εἰρηκὼς μέλλειν τὴν τῆς κρίσεως ἡμέραν νυν αὐτὴν ἐφίστησι πτοῶν τὸν ἀκροατὴν τὸ δὲ περιπατήσωμεν ἀνεπαχθῆ ποιεῖ τὸν λόγον καὶ γὰρ καὶ ἑαυτὸν ἔμιξεν
745Ph	44r	Rom.13.13
746	44r	Rom.13.13	μϛ	μὴ κώμοις καὶ μέθαις	οὐ τὸ πίνειν ἀλλὰ τὸ ἀμέτρως κωλύει
747	44r	Rom.13.13	μζ	μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις	οὐ τὴν μίξιν ἀναιρεῖ ἀλλὰ τὴν πορνείαν
748	44r	Rom.13.13	μη	μὴ ἔριδι καὶ ζηλῶ	ἔριδι περὶ θυμοῦ λέγει ζηλῶ δὲ περιβασκανιας
749	44r	Rom.13.14	μθ	ἂλλ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν	ὁ γὰρ αὐτον ἐνδεδυμένος ἔχει καθόλου τὴν ἀρετήν πως δὲ αὐτον ἐνδυτέον εἰ πάντα ἡμῖν αὐτος εἴη ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν ἐν ἡμῖν φαινόμενος τὸ δὲ μηδέ ποτε αὐτοῦ ἀπολείπεσθαι ἔνδυμα καλεῖ
750	44r	Rom.13.14	ν	καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας	εἰπὼν μηδεῖν προνοεῖν τῆς σαρκὸς ἐπάγει εἰς ἐπιθυμίας ἵνα μὴ νομίσῃς ὅτι οὐδε ἐν τοῖς ἀναγκαίοις ἡμᾶς δεῖ προνοεῖσθαι τῆς σαρκὸς οἷον ἐν βρώσει ἡ ἐνδύματι προνοητέον τοιγαροῦν αὐτῆς πρὸς διαμονὴν οὐ πρὸς ἀσελγείας
751	44r	Rom.14.1	να	τὸν δὲ ασεθενουντα τῆ πίστει προσλαμβάνεσθε	ἦσαν τινες ἐξ Ἰουδαίων πιστεύσαντες οἵτινες ἔτι τοῦ νόμου ἐχόμενὸ πολλὰ τῶν βρωμάτων ἐβδελύσσοντο καὶ διὰ τὸ μὴ γίνεσθαι δηλοῖ λάχανα ἤσθιον μόνα ἵνα δόξῃ ἐγκρατείας ἀλλὰ μὴ βδελυγμοῦ είναι ἡ παρατήρησις ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι ἀπὸ Ἰουδαίων πιστοὶ οἱ ἑδραίως πεπιστευκότες οὐ παρετηροῦντο τὰ βρώματα πρὸς τούτους τοιγαροῦν τοὺς εἰλικρινεῖς πιστοὺς ἀποτείνων τὸν λόγον τῶν τὰ βρώματα βδελυττομένων καθάπτεται ἀσθενοῦντας καλῶν τῆ πίστει
751Ph	44r	Rom.14.1
752	44r	Rom.14.1	νβ	μὴ εἰς διακρίσεις ^*διαλογισμῶν	μία μὲν κατ' αὐτῶν πληγὴ τὸ εἰπεῖν ἀσθενοῦντας τῆ πίστει δευτέρα δὲ τὸ προσλαμβάνεσθε δείκνυσι γὰρ αὐτῶν πολλῆς δεομένων ἐπιμελείας τρίτη τὸ μὴ εἰς διακρίσεις λογισμῶν δηλοῖ γὰρ τοσοῦτον αὐτοὺς πταίοντας ὡς καὶ τοὺς κοινωνοῦντας αὐτοῖς τῆς φιλίας διακρίνεσθαι
753	44r	Rom.14.2	νγ	ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν ^*πάντα ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει	ὁ μὲν εἰλικρινῶς φησι πιστεύων καὶ μηδεμίαν ἔχων Ιουδαικην παρατήρησιν πάντα ἀβδελύκτως ἐσθίει ἀνακηρύττει δὲ αὐτον ἀπὸ τῆς πίστεως ὁ δέ γε φησι περὶ τὴν πίστιν ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει ἐν ταυτῷ καὶ διελέγχει αὐτον ὅτι οὐκ ἐπαινουμένην ἐγκράτειαν ἐσθίει τὰ λάχανα κἂν τοῦτο ὑποκρίνεται ἀλλὰ κατὰ ασθενιαν πίστεως
754	44v	Rom.14.3	νδ ^*	ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω	οὐκ εἶπεν διορθούσθω ἀλλὰ μὴ ἐξουθενείτω δεικνὺς ὅτι καταγέλαστα πράττει δεῖ γὰρ αὐτον ἀδελφικῶς διορθοῦσθαι καὶ οὐχ ὡς βδελυκτὸν ἐξουθενεῖν
755	44v	Rom.14.3	νε	καὶ ὁ μὴ ὁ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω	ὥσπερ γὰρ οἱ διὰ πίστιν ἀδιακρίτως πάντα ἐσθίοντες ἐξουθένουν τοὺς παρατηρουμένους οὕτως ἐκεῖνοι τούτους ὡς γαστριμάργους ἔκρινον ὅρα δὲ ἐπὶ τῶν ἐσθιόντων εἰπὼν ὁ θεὸς γὰρ αὐτον προσελάβετο ἐπὶ τῶν παρατηρουμένων οὐδὲν τοιοῦτον εἶπεν
756	44v	Rom.14.3	νϛ	ὁ θεὸς γὰρ αὐτον προσελάβετο	ὁ θεὸς γὰρ αὐτόν φησιν πρὸς ἑαυτὸν ἐφειλκύσατο καὶ ἀπήλλαξεν πάσης Ἰουδαϊκῆς παρατηρήσεως
756ex	44v	Rom.14.4	Σευηρια(νου) s	σύ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην	ὁ οἰκέτης Χριστοῦ ὃν προσελάβετο ὁ Χριστὸς ἀλλοτριος ἐστι τοῦ νόμου τις οὖν εἰ ὁ κρίνων ἀπὸ τοῦ νόμου τὸν τοῦ νόμου ἀλλότριον
757	44v	Rom.14.4	νζ	σύ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην	πρὸς τὸν εἰλικρινῆ πιστὸν ὁ λόγος αὐτω ἐκ δὲ τούτου δῆλον ὅτι οὐ μόνον ἐξουθένουν ἀλλὰ καὶ ἔκρινον τοὺς τὰ λάχανα ἐσθίοντας
758	44v	Rom.14.4	νη	τῶ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἡ πίπτει	τοῦ θεοῦ φησιν ἐστι καὶ τῶ θεῶ διαφέρει καὶ ἡ πτῶσις αὐτοῦ καὶ ἡ ἔγερσις οὐκ ἐπειδὴ οὖν οὐκ ἄξια ποιεῖ κατακρίσεως μὴ κρίνε αὐτόν φησιν ἂλλ ὅτι ἀλλοτριος ἐστιν οἰκέτης
759	44v	Rom.14.4	νθ	σταθήσεται δὲ δυνατὸς γὰρ ἐστιν ὁ θεὸς στῆσαι αὐτον	πάλιν πλήττει τοὺς ἀσθενεῖς καὶ παρατηρουμένους τὰ βρώματα εἰπὼν γὰρ σταθήσεται δηλοῖ ὅτι σαλεύονται καὶ τοσοῦτον ὡς θεοῦ δεῖσθαι στεῤῥοποιοῦντος
760	44v	Rom.14.5	ξ	ὃς μὲν κρίνει ἡμέραν παρ' ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν	εἰκὸς ἦν τινας τῶν συνεχῶς νηστευόντων κατακρίνειν τοὺς μὴ συνεχῶς νηστεύοντας οἷς τὸ κατακρίνειν καὶ σφόδρα ἐγκαλεῖν ἀπαγορεύει ἦσαν γὰρ νεήλυδες ἐν τῆ πίστει καὶ ἐδεδοίκει μὴ ἡ πολλὴ ἔγκλησις τέλεον αὐτοὺς ἀποσχίσῃ τῆς πίστεως ὀργισθέντας ταῖς ἐγκλήσεσι
760Ph	44v	Rom.14.5
761	44v	Rom.14.5	ξα	ἕκαστος ἐν τῶ ἰδίῳ νοΐ	μὴ περὶ πάντων δέξῃ τὸ ἕκαστος τῶ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω ἂλλ ἐπὶ νηστείας μόνον καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἀρτιπαγεῖς ἦσαν ἐν τῆ πίστει οἱ Ῥωμαῖοι καὶ συγκατεβαίνεν αὐτοῖς ὡς εἰ γε καὶ περὶ πίστεως δέξῃ τὸ εἰρημένον τοῦ παντὸς ἐξέπεσες
762	44v	Rom.14.5-Rom.14.6	ξβ	πληροφορείσθω ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ	κατὰ τὸν ἴδιον νοῦν ἕκαστος πληροφορείσθω ἡ ὅτι καλῶς ποιεῖ νηστεύων ἀεὶ ἡ ὅτι καλῶς ποιεῖ οὐ νηστεύων ἀεί
762ex	44v	Rom.14.6	Οικου(μενιου) ^*		οὐ δεκτέον τὸ ῥητον ἐπὶ δόγματος πίστεως ὅμως καὶ αὐτος προεῖπεν
762exb	44v	Rom.14.6	s	ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ	ἀμφότεροι γὰρ οὗτός τε κἀκεῖνος ἑνὶ χρῶνται σκοπῷ τιμὴ τῆ περὶ τὸν θεὸν ὅτε γὰρ παραφυλαττόμενος τὴν ἡμέραν οἴεται θεοῦ νόμον πληροῦν ὅ τε ἀδιαφορῶν περὶ τοῦτο πᾶσαν ὡς ὑπο θεοῦ γενομένην ἡμέραν δι' ὁμοίας ἔχει τιμῆς
763	44v	Rom.14.6	ξγ	καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ οὐ φρονεῖ καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει	οὕτω φησι φρονῶν ώστε καθ' ἡμέραν νηστεύειν διὰ τὸν κύριον οὕτως φρονεῖ καὶ ὁ φρονῶν ώστε καθ' ἡμέραν μὴ νηστεύειν διὰ τὸν κύριον οὕτως φρονεῖ πᾶν δὲ ὁ διὰ τὸν κύριον γίνεται καλὸν ἐστι φησι
763Ph	44v	Rom.14.6
764	45r	Rom.14.6	ξδ	εὐχαριστεῖ γὰρ τῶ θεῶ καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῶ θεῶ	εἰ οὖν φησι τὸ καίριον γίνεται τὸ διὰ πάντων εὐχαριστεῖσθαι τὸν θεόν τι διαφέρεσθε περὶ τῆς νηστείας οὕτω σφοδρῶς ὀλίγον γὰρ τὸ μέσον συγκαταβατικῶς μὲν οὕτως λέγει πλήν πως δύναται Χριστῷ εὐχαριστεῖν ὁ μὴ ἐσθίων ὡς γὰρ τοῦ νόμου ἐχόμενος οὐκ ἐσθίει
765	45r	Rom.14.7	ξε	οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῆ καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνήσκει	ἔχομεν φησι κύριον ὦ καὶ ζῶμεν εὰν ζῶμεν ὦ καὶ ἀποθνήσκομεν εὰν ἀποθνήσκομεν εἰ οὖν τῶ κυρίῳ διαφέρει ἡμῶν ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος αὐτος οἰκονομήσει τὰ καθ' ἡμᾶς καὶ οὐ χρεία κρίνειν τὸν πλησίον ἡ ἐξουθενεῖν
766	45r	Rom.14.8	ξϛ	εάν τε γὰρ ζῶμεν τῶ κυρίῳ ζῶμεν εάν τε ἀποθνήσκωμεν τῶ κυρίῳ ἀποθνήσκομεν	ζωῆς γὰρ αὐτος καὶ θανάτου μόνος ἔχει τὴν ἐξουσίαν
767	45r	Rom.14.8	ξζ	εάν τε οὖν ζῶμεν εάν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ κυρίου ἐσμεν	τὸν λογισμὸν ἐπήγαγεν τοῦ καὶ ζῶντας ἡμᾶς καὶ ἀποθανόντας είναι τοῦ Χριστοῦ πρὸς δὲ τούτοις κἀκεῖνο δείκνυσιν ὅτί φησιν εἰ τοσαύτη περὶ ἡμᾶς ἐχρήσατο πρόνοια ὡς καὶ σταυρωθῆναι οὐκ ἂν ἡμῶν καταφρονήσει εἰ γὰρ καὶ ἀποθανόντων ἡμῶν προνοεῖ πολλῷ μᾶλλον ζώντων τοῦτο δὲ πρὸς τοὺς κατακρίνοντας λέγει ὅτι φροντισθῶσι παρὰ θεῶ οἱ ἀσθενεῖς τῆ πίστει διὰ τὴν τοσαύτην αὐτοῦ περὶ πάντας πρόνοιαν καὶ τὸν ὀλιγόπιστον δὲ ἐντρέπει τῶν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκων τοῦ θεοῦ
768	45r	Rom.14.9	ξη	εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν ἵνα καί	δικαιώματά φησι προαπέθετο τῆς ἡμετέρας δεσποτείας
769	45r	Rom.14.9	ξθ	νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ	τουτέστι ψυχῶν καὶ σωμάτων αἱ μὲν γὰρ εἰσιν ἀθάνατοι τὰ δὲ θνητὰ οὕτως καὶ ὁ ἅγιος Μεθόδιος ἐν τῶ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ
770	45r	Rom.14.10	ο	σὺ δέ τι κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου	πρὸς τὸν ολογοπιστον πάλιν αὐτω ὁ λόγος
771	45r	Rom.14.10	οα	ἡ καὶ σύ τι ἐξουθενεῖς	πρὸς τὸν ἐδραῖον τῆ πίστει ὁ λόγος οὗτος
772	45r	Rom.14.10	οβ	τὸν ἀδελφόν σου πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῶ βήματι τοῦ Χριστοῦ	τῶ ὀνόματι τοῦ ἀδελφοῦ λύει αὐτοῖς τὴν ἔριν
773	45r	Rom.14.11	ογ	γέγραπται γὰρ ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος	δοκεῖ μὲν διὰ τῆς παραγωγῆς τῆς προφητείας καταστέλλειν τὸν πιστὸν εἰς τὸ μὴ ἐξουθενεῖν τὸν Ἰουδαΐζοντα πλὴν ὅλον τὸ χωρίον εἶπε κατάσειων τὴν ψυχὴν τοῦ Ἰουδαΐζοντος ἔτι ὧδε μὲν τῆ μνήμῃ τῆς χρισεως ἄνω δὲ ταῖς εὐεργεσίαις αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἐντρέπων εἰ γὰρ τῶ Χριστῷ φησιν πάντες παραστησόμεθα καὶ αὐτος ἡμᾶς καὶ οὐχ ὁ νόμος τὰς εὐθύνας ἀπαιτήσει τι σὺ ἔχῃ ἔτι τοῦ νόμου καὶ οὐ καθάπαξ ἐπιλαμβάνῃ τοῦ Χριστοῦ
774	45r	Rom.14.11	οδ	ὅτι ἐμοι κάμψει πᾶν γόνυ καὶ πᾶσα γλῶσσα	τὴν ἁπάντων αὐτω δεσποτείαν μαρτυρεῖ
775	45v	Rom.14.11	οε	ἐξομολογήσεται τῶ θεῶ	τὰς οἰκείας ἁμαρτίας ἐξ αὐτοῦ τοῦ συνειδότος ἅτε κριτῇ
776ex	45v	Rom.14.12	οϛ Οικου(μενιου)	ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῶ θεῶ	εἴρηται περὶ τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ὅτι αὐτος κρίνει οὐδένα τὴν δὲ κρίσιν δέδωκεν τῶ υἱῷ δῆλον οὖν ὡς περὶ τοῦ κριτοῦ εἴρηται τῶ Παύλῳ τὸ ἐξομολογήσεται τῶ θεῶ καὶ τὸν λόγον δώσει τῶ θεῶ ἄρα θεὸς ὁ Χριστὸς κἂν οἱ ἀσεβεῖς μὴ βούλωνται
777	45v	Rom.14.13	οζ	μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον	πάλιν τοῦ πρώτου ἔχεται λόγου ἵνα μὴ δόξῃ διὰ φόβον τῆς κρίσεως μνησθῆναι ἀλλὰ διά τινα λόγου ἀκολουθίαν
778	45v	Rom.14.13	οη	τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῶ ἀδελφῷ ἡ σκάνδαλον	τοῦτο καὶ πρὸς τὸν εἰλικρινῆ πιστὸν καὶ τὸν ἔτι ἰουδαΐζοντα ἁρμοζει καὶ γὰρ καὶ ὁ τέλειος ἐσκανδαλίζετο τῆ τῶν βρωμάτων παρατηρήσει τοῦ πλησίον καὶ ὁ τὰ βρώματα παραιτούμενος τῆ σφόδρα ἐπιπλήξει τοῦ εἰλικρινῶς πιστοῦ ώστε μία συμβουλὴ τοὺς δύο διορθοῦται ἀπέχεσθαι τούτων ἃ σκανδάλου πρόφασις τῶ πλησίον γίνεται
779	45v	Rom.14.14	οθ	οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ	ἔτι {περὶ τῶν βρωμάτων /περὶ τῆς τῶν βρωμάτων }^*παρατηρεσεως ὁ λόγος αὐτω ἐπεὶ οὖν εἶπεν οἶδα καὶ πέπεισμαι ὅτι οὐδὲν κοινὸν ἵνα μὴ εἴπῃ ὁ ἔτι ἰουδαΐζων καί τι εἰ σὺ εἰ πεπεισμένος τοῦ νόμου τὸ ἐναντίον εἰσηγουμένου προστίθησι τὸ ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ δεικνὺς ὅτι παρ' αὐτοῦ ταῦτα μεμαθηκεν καὶ πεπληροφόρηται καὶ οὐκ ἀφ' ἑαυτοῦ λέγει
779Ph	45v	Rom.14.14
779ex	45v	Rom.14.14	Θεοδ(ωρητου) s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ εἰ μὴ τῶ λογιζομένῳ τι κοινὸν είναι ἐκείνῳ κοινόν	οὐδέν φησι κοινὸν δι' αὐτοῦ ἵνα γὰρ μὴ λέγωσι σύ τις ὧν ἀντινομοθετεῖς Μωσῇ τὸν Μωσέως δεσπότην εἰς μέσον παράγει διδάσκων ὡς αὐτος τὰς νομικὰς παρατηρήσεις ἔπαυσεν καὶ οὐδὲν εἴασε νομίζειν ἀκάθαρτον ἔδεσμα τὸ γὰρ δι' αὐτοῦ τουτέστι διὰ τὴν εὐαγγελικὴν αὐτοῦ νομοθεσίαν
779exb	45v	Rom.14.14	s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ εἰ μὴ τῶ λογιζομένῳ τι κοινὸν είναι ἐκείνῳ κοινόν	οὐδὲν κοινὸν δι' ἑαυτοῦ τῆ φύσει τουτέστιν ἀκάθαρτον
779exc	45v	Rom.14.14	Σευη(ριανου) ^*		δι' αὐτοῦ τουτέστι τοῦ θεοῦ
780	45v	Rom.14.14	π	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ εἰ μὴ τῶι λογιζομένῳ τι κοινὸν είναι ἐκείνῳ κοινόν	διὰ τήν νυν δοθεῖσάν φησι χάριν παρ' αὐτοῦ οὐδὲν φύσει κοινὸν ἀλλὰ ποτης προαιρέσεως τοῦ μετιόντος γίνεται κοινὸν ὅθεν καὶ ἐκείνῳ μόνον γίνεται κοινὸν οὐχὶ δὲ καὶ πᾶσιν ἐκείνῳ γάρ φησιν κοινόν
781	45v	Rom.14.15	πα	εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται	ὠνείδιζον γὰρ αὐτοὺς οἱ πιστοὶ ὡς ἰουδαΐζοντας ἔτι καὶ διὰ τοῦτο παρατηρουμένους τὰ βρώματα οὐ βούλεται οὖν αὐτοὺς ἐν τοῖς μὴ πάνυ μεγάλοις πλήττεσθαι σφοδρῶς φοβούμενος μή πως ολιγοθυμήσαντες τέλεον ἀποστῶσι τῆς πίστεως εἰ οὖν καὶ μηδὲν ἐν βρώμασι κοινόν φησι πλὴν ἀπόσχου τῆς σφοδρᾶς ἐγκλήσεως τοῦ ἀδελφοῦ σου οἰκονομικῶς διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν
782	45v	Rom.14.15	πβ	οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς	βούλεται γὰρ είναι ἀγάπην εἰδὼς πάντα δι' αὐτῆς κατὰ μέρος κατορθοῦσθαι
783	46r	Rom.14.15	πγ	μὴ τῶ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὐ Χριστὸς ἀπέθανεν	μὴ ἐπειδὴ σὺ πάντα ἐσθίεις πιστὸς ὧν ἐγκαλῶν σφοδρῶς ἐκείνῳ ἐκβάλῃς αὐτον τέλεον τῆς πίστεως καὶ γὰρ καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ ὁ Χριστὸς ἀπέθανεν ὅθεν ὀφείλεις οἰκονομικῶς συγκαταβαίνειν αὐτω
783ex	46r	Rom.14.15	Οικου(μενιου) ^*		ὦ δὲ συμβουλεύει καὶ τοὺς πιστοὺς ἀπέχεσθαι βροματων διὰ τὴν τῶν ὀλιγοπίστων συγκατάβασιν ὅπερ καὶ παριὼν λέγει
784	46r	Rom.14.16	πδ	μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν	ἐγκαλῶν γὰρ καὶ ἀεὶ φιλονεικῶν πρὸς αὐτον διὰ τὴν τήρησιν τῶν βρωμάτων οὐ μόνον αὐτον φιλονεικότερον ποιεῖς ἀλλὰ καὶ πρόφασιν δίδως τοῖς ἔξωθεν βλασφημεῖν ἡμῶν τὴν πίστιν διὰ τὰς τοιαύτας μάχας
785	46r	Rom.14.16	πε	τὸ ἀγαθον	ἡ πίστις
785ex	46r	Rom.14.16	Οικου(μενιου) ^*		καλῶς μὲν διδάσκεις ἂλλ ἡ μάχη αἰτία βλασφημίας γίνεται
785Ph	46r	Rom.14.16
786	46r	Rom.14.17	πϛ	οὐ γὰρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις	παῦσαι βούλεται ἐκείνους τῶν ἐγκλήσεων οὐ γὰρ διὰ βρώσεως ἡ πόσεως φησιν ἔχομεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ
786Ph	46r	Rom.14.17
787	46r	Rom.14.17	πζ	ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ	ποία οὖν ἐστι τὰ εἰσάγοντα εἰς τὴν βασιλείαν δικαιοσύνη εἰρήνη χαρὰ τουτέστιν ὁ ἐνάρετος βίος ἡ πρὸς τὸν ἀδελφον εἰρήνη ἡ ἐκ τῆς ὁμονοίας χαρὰ ἐπειδὴ δὲ ἑνὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ καὶ ἐπὶ αἰσχροῖς προστίθησι τὸ ἐν πνεύματι ἁγίῳ ὡς εἰ εἶπεν ταύτην λέγω τὴν εἰρήνην καὶ χαρὰν τὴν ἐν πνεύματι ἁγίῳ γινομένην τουτέστι διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος εἰσηγουμένην
787Ph	46r	Rom.14.17
788	46r	Rom.14.18	πη	ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῶ Χριστῷ εὐάρετος τῶ θεῶ	ἑνὶ καὶ ἀπὸ κενοδοξίας ἐγκαλεῖν καὶ οὐ διὰ φόβον ἡ δι' ἀγάπην θεοῦ διὸ ἐπάγει ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῶ Χριστῷ ὃ ἐστιν ἐν δικαιοσύνη καὶ χαρὰ καὶ εἰρήνη πνευματική
789	46r	Rom.14.18	πθ	καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις	καὶ γὰρ καὶ οἱ ἄνθρωποί σε θαυμάσουσιν ὁρῶντες εἰρήνην ἔχοντα καὶ χαρὰν καὶ δικαιοσύνην ἤπερ διὰ τὰ βρώματα
790	46r	Rom.14.19	ϟ	ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους	ἐπεὶ οὖν ταῦτα ἀνωμολόγηταί φησιν καὶ ὅτι καλὸν δέδεικται ἡ εἰρήνην ταύτην φησι μετερχώμεθα δι' ἧς ἔσται καὶ ἡ πάντων οἰκοδομή
791	46r	Rom.14.20	ϟα	μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε	οὐ μόνον φησιν οὐκ οἰκοδομεῖς ἐγκαλῶν ἀεὶ διὰ τὰ βρώματα ἀλλὰ καὶ ἦν ἔχει πίστιν καταλύεις φιλονεικοτέρους αὐτοὺς ποιῶν καὶ ἀποστῆναι τέλεον τῆς πίστεως παροξύνων
792ex	46r	Rom.14.20	ϟβ Οικου(μενιου)	τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ	ὁ θεός φησι διὰ σταυροῦ ᾠκοδόμησεν σὺ δὲ τὴν οἰκοδομὴν καταλύεις αὐτοῦ
793	46r	Rom.14.20	ϟγ	πάντα μὲν καθαρά	ἵνα μὴ τῆ πολλὴ τῶν ὑγιαινόντων ἐπιπλήξει βεβαιώσῃ τῶ ἀσθενεῖ τὸ παρατηρεῖσθαι τὰ βρώματα καὶ εἰς αὐτον χωρεῖ λοιπόν
794	46r	Rom.14.20	ϟδ	ἀλλὰ κακὸν τῶ ἀνθρώπῳ τῶ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι	τῶ μετὰ κακοῦ φησι συνειδότος ἐσθίοντι καὶ γὰρ εἰ ἀναγκασθεὶς φάγῃς φησιν οὐδὲν ὠφέλησας μετὰ γὰρ διακρίσεως βέβρωκας οὐ γὰρ τὸ φαγεῖν ποιεισε καθαρὸν ἂλλ ἡ γνώμη μεθ' ἧς ἐσθίεις
795	46v	Rom.14.21	ϟε	καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον	ἐνταῦθα οὐ μόνον τῶ πιστῷ παραινεῖ μὴ σφόρδα καθάπτεσθαι τοῦ ἀσθενοῦντος ἀλλὰ καὶ συγκαταβῆναι αὐτω καὶ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον κἂν ὰλλ ὅτι δέοι παραιτῆσαι διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ ἀδελφοῦ σου μεγίστην γὰρ ἔχει συγκαταβάσεως ἀφορμὴν ἡ ἀσθένεια
796	46v	Rom.14.21	ϟϛ	μηδὲ ἐν ὦ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει	ὅρα πως ἐν τῶ πρὸς τὸν πιστὸν λόγῳ τῶν ὀλιγοπίστων καθάπτεται προσκόπτειν γὰρ εἶπεν ὅπερ τυφλωττόντων ἴδιον σκανδαλίζεται ὅπερ εὐσκανδαλίστων ἀσθενεῖ ὅπερ ὀλιγοπίστων
797	46v	Rom.14.21-Rom.14.22	ϟζ	ἡ σκανδαλίζεται ἡ ἀσθενεῖ σὺ πίστιν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε	πίστιν ἐνταῦθα τὴν περὶ τῶν προκειμένων λέγει οἷον βρωμάτων ὡς ἥγε περὶ δογμάτων ὁμολογεῖσθαι πᾶσιν οφελει ἐνταῦθα δὲ καὶ κενοδοξεῖν αἰνίττεται τὸν τέλειον τέλειος εἰ φησιν καὶ ἀπηρτισμένος τι πομπεύεις τὴν ἀρετὴν ἴστω ὁ θεὸς τὸ πρᾶγμα
798	46v	Rom.14.22	ϟη	μακάριος ὁ μὴ κρίνων ^ἑαυτὸν ἐν ὦ δοκιμάζει ^	τουτέστιν ἐν ὦ ἂν δοκιμάσῃ πράγματι τοιῶσδε ἡ τοιῶσδε οἷον φαγει τόδε ἡ μὴ φαγεῖν πως δὲ ἔσται τοῦτο ἀπὸ καθαρὸ συνειδότος ἐπειδὴ γὰρ εἶπεν κατὰ σεαυτὸν ἔχε τὴν πίστιν φησιν ὅτι κἂν πάντες σε μέμφωνται οἰκονομικῶς τι ποιοῦντα ἡ διὰ σωτηρίαν τοῦ ἀδελφοῦ τὸ δὲ σὸν συνειδὸς οὐ κατακρινεισε μακάριος εἰ ἐκ δὴ τούτων τὸν ἀσθενῆ πλήττει εἰ γὰρ ἐκ τοῦ συνειδότος ὁ στέφανος καὶ ὁ μακαρισμὸς τῶ πιστῷ δηλονότι καὶ ἡ κατάκρισις μὴ οὖν κατὰ διάκρισιν ἔσθιε διὰ τὴν ἀνάγκην φησιν
798Ph	46v	Rom.14.22
799	46v	Rom.14.23	ϟθ	ὁ δὲ διακρινόμενος εὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πᾶν δὲ ὁ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστιν	τοῦτο πάλιν πρὸς τὸν ὑγιαίνοντα τι γὰρ αὐτον ἐκβιάζῃ φαγεῖν οὔπω ἐστηριγμένον οὐκ οἶδας ὅτι ὁ διακρινόμενος εὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι μὴ ἐκ πίστεως ἐσθίει ἂλλ ἐξ ἀνάγκης ἡ αἰδοῦς οὔτε γὰρ ἐπίστευσεν αὐτο καθαρὸν είναι καὶ οὕτως ἔφαγεν τι οὖν αὐτω πρόφασις γίνῃ κατακρίσεως εἶτα λοιπὸν κατὰ ἀποφασιν λέγει ὅτι πᾶν ὁ ἄν τις ποιῇ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτάνει
800	46v	Rom.16.24	ρ	τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς	τὸ ὑπερβατον τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν
801	46v	Rom.16.24	α	στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου	λοιπὸν επευχαται τοῖς ἀσθενέσιν εὐχῆς γὰρ εἶχον χρείαν μᾶλλον ἡ συμβουλῆς εἰπὼν δὲ στηρίξαι δηλοῖ ὅτι σαλεύονται εἶτα ἐπάγει καὶ τὸν τρόπον τοῦ στηριγμοῦ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου φησιν
801ex	46v	Rom.16.24	Οικου(μενιου) ^*		ἵνα οὕτως ζῶσιν φησιν ὡς τὸ εὐαγγέλιον διαγορεύει
802	46v	Rom.16.24	β	καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν ^μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις ^σεσιγημένου	ὁ Χριστὸς αυτὰ ἐκήρυξέ φησιν οὐκοῦν οὐκ ἀνθρώπων οἱ νόμο τοῦ εὐαγγελίου ἂλλ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ τὸ ἀξιοπιστον δὲ αὐτῶν δείκνυσιν ἀπό τε τοῦ κηρύγματος καὶ τοῦ ὀνόματος εὐαγγέλιον γὰρ λέγεται ποῖον δὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ αὐτος ὁ Χριστός
803	47r	Rom.16.25	γ	φανερωθέντος δέ νυν	τοῦ δοθέντος φησι κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου ποίου τοῦ σεσιγημένου μὲν ἐν τοῖς προλαβουσιν αἰωνίοις χρόνοις ὃ ἐστι πολλοῖς φανερωθέντος δέ νυν
803ex	47r	Rom.16.25			σημαίνει τὸ είναι αὐτο πολλῆς τιμῆς δῶρον οὐ μόνον ἐκ τοῦ κηρύξαντος Χριστοῦ καὶ ἐκ τοῦ λέγεσθαι εὐαγγέλιον ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ νυν ἡμῖν κατὰ δωρεὰν φανερωθῆναι εἰ καὶ ἦν προαιώνιον ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἦν ὁ υἱος ἀλλά νυν ἐγνώσθη ἀγνοούμενος τὸ πρίν
803Pha	47r	Rom.16.25
803Phb	47r	Rom.16.25
804	47r	Rom.16.25	δ	διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ' ἐπιταγὴν τοῦ αιωνου θεοῦ	πως δέ φησιν ἐφανερώθη διὰ γραφῶν προφητικῶν οὕτως τοῦ πατρὸς ἐπιτάξαντος γενέσθαι ταύτῃ δὲ τὸν ἄπιστον εἰς πίστιν προτρέπεται τι γὰρ φοβῇ εἰλικρινῶς αὐτω πιστεῦσαι οἱ προφῆται εἶπον ὁ θεὸς ἐνετείλατο
805	47r	Rom.16.25	ε	εἰς υποακοην πίστεως	ὑπακοῆς γὰρ χρείαν ἔχει ἡ πίστις ἵνα μήτις περιεργάζῃ διά τι νυν ἐφανερώθη καὶ διά τι πάλαι ἐσιγᾶτο
806	47r	Rom.16.25	ϛ	εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος	μὴ φοβοῦ φησιν οὐ σὺ μόνον πιστεύεις ἀλλὰ πᾶσα ἡ οἰκουμένη
807	47r	Rom.16.26	ζ	μόνῳ σοφῷ θεῶ	πρὸς ἀντιδιατολην τῶν ψευδων ὑμῶν θεῶν οὐ τοῦ Χριστοῦ ἡ τοῦ πνεύματος μὴ γένοιτο
808	47r	Rom.16.26	η	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὦ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν	γνωρισθέντος ἐν τοῖς ἔθνεσι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ κηρύξαντος λοιπὸν διὰ μέσου τὸ μόνῳ σοφῷ θεῶ ἡ δόξα
808ex	47r	Rom.16.26	Οικουμε(νιου) ^*		ἡ οὕτως τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι μόνῳ σοφῷ θεῶ στηρίξαι δέ πως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δόξα φησιν εἰς τοὺς αἰῶνας
808exb	47r	Rom.16.26	s
809	47r	Rom.15.1	θ	ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν	πρὸς τοὺς ὑγιαίνοντας τρέπει τὸν λόγον διδάσκων δεῖν συγκαταβαίνειν τοῖς ἀσθενέσι χρεωστοῦμεν γὰρ τοῦτό φησιν ὅρα δέ πως εὐτελίζει τοὺς ἀσθενεῖς περὶ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων φησιν οἱ δυνατοὶ περὶ τούτων δὲ τὰ ἀσθενήματα καὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ τὸ βαστάζειν
810	47r	Rom.15.1	ι	καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν	ἀλλὰ τῶ πλησίον διὰ τῆς συγκαταβάσεως
811	47r	Rom.15.2	ια	ἕκαστος ἡμῶν τῶ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθον πρὸς οἰκοδομήν	δυνατὸς εἰ καὶ πιστὸς λαβέτω σου πεῖραν ὁ ἀσθενὴς διὰ συγκαταβάσεως δεῖ γὰρ ἕκαστον ἡμῶν τῶ πλησίον ἀρέσκειν ἂλλ ἐπειδὴ ἑνὶ ἀρέσκειν καὶ ἐπὶ κακῷ προσέθηκεν εἰς τὸ ἀγαθον πρὸς οἰκοδομὴν τοῦτο γὰρ ποιῶν οἰκοδομήσεις αὐτον καὶ διορθώσεις
812	47r	Rom.15.3	ιβ	καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς ὁ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται	εἰ ἠθέλησεν φησιν ὁ Χριστὸς τὸ ἑαυτοῦ σκοπεῖν οὐκ ἂν ἔπαθεν εξην γὰρ αὐτω μηδὲ ὑβρισθῆναι ὰλλ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν οὐ δὲ τοῦ ἰδίου ἐφρόντισεν ἀλλὰ τοῦ ἡμέτερο συμφέροντος
812ex	47r	Rom.15.3	Ιω(αννου) s	καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς ὁ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται	εξην αὐτω μὴ ὀνειδισθῆναι μὴ παθεῖν ἅπερ ἔπαθεν εἰ γε τὸ ἑαυτοῦ ἐσκόπησεν ἀλλὰ τὸ ἡμῶν σκοπήσας τὸ ἑαυτοῦ παρειδεν καὶ ὑβρίσθη καὶ πονηρὰν παρὰ πολλοῖς ἔλαβε δόξαν
813	47v	Rom.15.3	ιγ	οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ' ἐμε	οὐδέν φησι ξένον γέγονεν ἂλλ οἱ ἐν τῆ παλαιὰ ὀνειδίσαντες καὶ ὑβρίσαντές σε θεὲ πάτερ οὗτοι καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ σου ἐμοῦ ἦλθον
814	47v	Rom.15.4	ιδ	ὅσα γὰρ προεγράφη εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη	ταῦτά φησι πρὸς ἡμετέραν διδασκαλίαν γέγραπται ἵνα μὴ μιμώμεθα
815	47v	Rom.15.4	ιε	ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γαρφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν	ἵνα φησι παρακαλούμενοι ὑπο τῶν γραφῶν καὶ διὰ τῆς ἐκεῖ γεγραμμένης ὑπομονῆς νευρούμενοι μένωμεν εἰς τὴν ἐλπίδα τοῦ θεοῦ ἡ γὰρ ὑπομονὴ τῆς ἐλπίδος ἐστι κατάσκευαστικη καὶ ἡ ἐλπὶς πάλιν τῆς ὑπομονῆς
816	47v	Rom.15.5	ιϛ	ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δώῃ ὑμῖν τὸ αὐτο φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις	δείκνυσιν ὅτι μετὰ τῶν γραφῶν καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν διδασκαλίας καὶ παρακλήσεως καὶ εὐχῶν χρεία πρὸς τὸ ἐπισπάσασθαι τὴν τοῦ θεοῦ βοήθειαν
817	47v	Rom.15.5	ιζ	κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν	ἀγάπην αὐτοῖς ἐπεύχεται ἂλλ ἐπειδὴ ἑνὶ καὶ ἐπὶ κακῷ ἀγάπη διαιρῶν ἐκείνης ταύτην ἐπάγει κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν
818	47v	Rom.15.6	ιη	ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	τι δὲ ὄφελος τοῦ ἀγάπην ἔχειν καὶ τὸ αὐτο φρονεῖν μετ' ἀλλήλων αἴτιον φησι γίνεται τοῦ πάντας ὁμοθυμαδὸν μία ψυχὴ δοξάζειν τὸν θεόν
819	47v	Rom.15.7	ιθ	διὸ προσλαμβανεσςθε	ἐπειδὴ ταῦτα οὕτως ἔχει φησιν προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους τουτέστι καταλλάσσεσθε ἑαυτοῖς καὶ πάλιν ἐν ὑποδείγματι τὸν Χριστὸν φέρει τοῦτο δὲ ποιοῦντες τὸν θεὸν δοξάσετε διὰ τῆς ἀγάπης
820	47v	Rom.15.7	κ	ἀλλήλους καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν θεοῦ	τὸ ὑπερβατον προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους εἰς δόξαν θεοῦ
821	47v	Rom.15.8	κα	λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς	τοῖς ἰουδαΐζουσιν ἐγκαλεὶ καί φησιν ὁ Χριστὸς ἐλθὼν συνέπραξε τῶ πατρὶ εἰς τὸ τὰς παρ' αὐτοῦ δοθείσας τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀβραὰμ ἐπαγγελίας εἰς πέρας ἐλθεῖν συνέπραξεν δὲ τὸν νόμον ἅπαντα πληρώσας καὶ περιτμηθεὶς τοῦτο γὰρ λέγει περιτομῆς ἵνα καὶ ταύτῃ βεβαιώσῃ καὶ πληρώσῃ τὸν νόμον
821Ph	47v	Rom.15.8
821ex	47v	Rom.15.8	s	λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς	ἑνὶ καὶ οὕτως νοῆσαι διάκονος γέγονεν ὁ Χριστὸς τῶν Ἰουδαίων τουτέστιν ὑπὲρ τοῦ τοὺς Ἰουδαίους ἐντὸς γενέσθαι τῶν ἐπαγγελιῶν ἵνα καὶ ὁ ταύτας ἐπαγγειλάμενος πατὴρ ἀληθεύσῃ
822	47v	Rom.15.8	κβ	ὑπὲρ αληθεαις θεοῦ	ὑπὲρ τοῦ αληθεσαι φησι τὸν ἐπαγγειλάμενον πατέρα
822Ph	47v	Rom.15.8
823	48r	Rom.15.8	κγ	εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων	ὁ δέ γε νόμος οὐκ ἴσχυσεν αὐτὰς βεβαιῶσαι πως οὖν φησιν οὐκ ἄτοπον τὸν βεβαιώσαντα ἡμῶν τὰς ἐπαγγελίας ἃς οἱ πατέρες ἔλαβον Χριστὸν παρορᾶν καὶ τοῦ νόμου ἔχεσθαι τοῦ μὴ ἰσχύσαντος τὰς ἐπαγγελίας ἡμῖν φυλάξαι
824	48r	Rom.15.9	κδ	τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν θεὸν καθὼς γέγραπται	οἱ μὲν Ἰουδαῖοι κἂν ἐπαγγελίας ἦσαν δεξάμενοι εἰ καὶ μηδὲν ἐξ αὐτῶν ὠφελήθησαν εἰ μὴ Χριστὸς αὐτὰς ἐβεβαίωσεν ὑμεῖς δέ φησι τὰ ἔθνη ὑπὲρ μόνης φιλανθρωπίας ὀφείλετε τὸν θεὸν δοξάζειν ἐπειδὴ μήτε ἐπαγγελίας εἴχετε ἂλλ ἠλεήθητε τῆς χάριτος τὸ πᾶν ποιησάσης ὅσον οὖν φησιν ἠλεήθητε χάριτι Χριστοῦ τοσοῦτον ὀφειλέται ἐστε τοῦ θεοῦ εἰς τὸ βαστάζειν τοὺς ὀλιγοπίστους ἐξ Ἰουδαίων τοῦτο γὰρ δόξα θεοῦ ἡ ὁμόνοια ὑμῶν καὶ εἰρήνη διαλέγεται γὰρ τοῖς ἐξ ἐθνῶν πιστοῖς οἱ μάλιστα ἐπέκειντο τοῖς παρατηρουμένοις τὰ βρώματα
824ex	48r	Rom.15.9	Ιω(αννου) εις τ(ο) ολον χωριον από του λεγω δε Χ(ριστο)ν Ι(ησου)ν ^* s	τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν θεὸν καθὼς γέγραπται	Ἐπαγγελία πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἦν γεγενημένη λέγουσα σοὶ δώσω τὴν γῆν καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εὐλογηθήσεται πάντα τὰ ἔθνη ἀλλ’ ἐγένοντο κολάσεως ὑπεύθυνοι μετὰ ταῦτα οἱ τοῦ σπέρματος Ἀβραὰμ ἅπαντες ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν αὐτοῖς εἰργάζετο παραβαινόμενος καὶ τῆς ἐπαγγελίας ἀπεστέρει λοιπὸν ἐκείνης τῆς τῶν πατέρων παραγενόμενος τοίνυν ὁ Υἱὸς συνέπραξε τῷ Πατρὶ εἰς τὸ τὰς ἐπαγγελίας ἀληθεῦσαι ἐκείνας πάντα γὰρ τὸν νόμον πληρώσας ἐν ᾧ καὶ περιτομὴ ἦν καὶ ταύτῃ καὶ διὰ τοῦ σταυροῦ ἀπαλλάξας τοὺς ἐπὶ τῇ παραβάσει οὐκ ἀφῆκεν διαπεσεῖν τὴν ἐπαγγελίαν ὅταν οὖν λέγη Διάκονον περιτομῆς τοῦτο λέγει ὅτι ἐλθὼν καὶ πάντα τὸν νόμον πληρώσας καὶ περιτμηθεὶς καὶ γενόμενος σπέρμα τοῦ Ἀβραὰμ ἔλυσεν τὴν κατάραν ἔπαυσεν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ ἐπιτηδείους λοιπὸν ἐποίησεν τοὺς μέλλοντας δέχεσθαι τὴν ἐπαγγελίαν Ἵνα οὖν μὴ λέγωσιν οὗτοι οἱ ἐγκαλούμενοι Πῶς οὖν ὁ Χριστὸς περιετέμετο καὶ πάντα τὸν νόμον ἐφύλαξεν εἰ εἰς τοὐναντίον αὐτον περιτρέπει φησιν οὐ γὰρ ἵνα μείνη ὁ νόμος τοῦτο ἐποίησεν ἀλλ’ ἵνα αὐτὸν λύση καὶ ἀπαλλάξη τῆς ἐκείνου κατάρας εἶτα ἵνα μὴ τοῦτο φυσήση τὸυς ἐξ ἐθνῶν φησὶ τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεὸν Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτον ἐστιν οἱ μὲν ἐξ Ἰουδαίων κἂν ἐπαγγελίας εἶχον σὺ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀλλ’ ἀπὸ φιλανθρωπίας ἐσώθης μόνης εἰ καὶ τὰ μάλιστα οὐδὲ ἐκείνοις τι πλέον ἐγένετο ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας εἰ μὴ παρεγένετο ὁ Χριστὸς δόξα δὲ θεοῦ τὸ συνῆφθαι τὸ ὁμοθυμαδὸν εὐφημεῖν τὸ βαστάζειν τὸν ἀσθενέστερον
825	48r	Rom.15.9-Rom.15.11	κε	διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι καὶ τῶ ὀνόματι σου ψαλῶ καὶ πάλιν λέγει εὐγφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ πάλιν αἰνεῖτε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐπαινέσατε αὐτον πάντες οἱ λαοί	τὴν μαρτυρίαν φέρει δεικνὺς ὅτι συνῆφθαι δεῖ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων τοῖς ἔθνεσι
826	48r	Rom.15.12	κϛ	καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν ἐπ' αὐτω ἔθνη ἐλπιοῦσιν	τὸ Καὶ παρέλκεται ἵνα ἡ ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ ποία αυτὴ ὁ ἀνιστάμενος φησιν ἄρχειν ἐθνῶν
827	48v	Rom.15.13	κζ	ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης	πάλιν εἰς εὐχὴν ἦλθεν λέγει δὲ ὁ θεός φησιν ἀπαλλάξει ὑμᾶς τῆς πρὸς ἀλλήλους μάχης καὶ τῆς ἔνθεν ἀθυμίας
828	48v	Rom.15.13	κη	ἐν τῶ πιστεύειν εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῆ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου	τοῦτο γὰρ παρ' ἡμῶν εἰσενεκτέον τὴν πίστιν ἐκ δὴ τούτου ἔσται ἡμῖν τὸ πάντων αἴτιον τῶν ἀγαθῶν ἡ εἰς θεὸν ἐλπὶς ἦν μεθ' ὑπερβολῆς ἐπεύχεται εἰς τὸ περισσεύειν γάρ φησιν ὅπερ οὐκ ἄλλως ἔσται εἰ μὴ τῆ δυνάμει τοῦ πνεύματος ὁ τοίνυν τὸ πνεῦμα ἔχων τὰ πάντα ἔχει
829	48v	Rom.15.14	κθ	πέπεισμαι δὲ ἀδελφοί μου καὶ αὐτος ἐγὼ περὶ ὑμῶν	οὐ δέομαί φησι μαθεῖν παρ' ἑτέρων
829Ph	48v	Rom.15.14
830	48v	Rom.15.14	λ	ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοὶ ἐστε ἀγαθωσύνης	ἀγαθωσύνην καλεῖ τὴν ἀπηρτισμένην ἀρετὴν τὸ δὲ μεστοὶ ἐπιτάσεως ἐστι ῥῆμα
831	48v	Rom.15.14	λα	πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως	τι γὰρ ὅτι φιλάδελφὸς ἐστι τις οὐ δυνάμενος δὲ εἰς δέον τῆ ἀγάπη χρήσασθαι διὰ τοῦτό φησι πάσης γνώσεως
832	48v	Rom.15.14	λβ	δυνάμενοι καὶ ἄλλους νουθετεῖν	οὐ μόνον ουδεισθε φησι παραινέσεως ἀλλὰ καὶ ἄλλους διδάσκετε
833	48v	Rom.15.15	λγ	τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀπὸ μέρους ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς	ἔδει γὰρ αὐτοὺς κατασκωφθέντας ἱκανῶς καὶ λεᾶναι
833ex	48v	Rom.15.15	s	τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀπὸ μέρους ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς	ἠρέμα φησι πως ὡς ἂν εἰ ἀναμνήσας τουτέστι μικρὸν ἀναμνήσας ἡ δὲ τοιαύτη σημασία τῶν λεξεων κολάζει τῶ μὴ καθόλου αὐτοὺς ἀναμεμνῆσθαι ὅθεν οὐδέ φησιν διδάσκων ἂλλ ἀναμιμνήσκων
833Pha	48v	Rom.15.15
833Phb	48v	Rom.15.15
834	48v	Rom.15.15-Rom.15.16	λδ	διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ὑπο τοῦ θεοῦ εἰς τὸ είναι με λειτουργὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ	οὐκ ἐμὸς ὁ πόνος φησιν ἀλλὰ χάρις ἐστι θεοῦ δείκνυσι δὲ ὅτι οὐδε ἀναμνῆσαι ἂν ἐτόλμησεν εἰ μὴ τὰ ἔθνη ἐπεπίστευτο πολλὰ δὲ μετριάζει
835	48v	Rom.15.16	λε	εἰς τὰ ἔθνη ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν	οὐκοῦν καὶ παρ' ὑμῶν δικαίως ἂν ἀκουσθείην
836	48v	Rom.15.16	λϛ	εὐπρόσδεκτος	τοιγαροῦν ἐμπιστευθεὶς ταύτην τὴν λειτουργίαν καὶ ἱερουργίαν σπουδὴν ἔχω εἰς ἔργον ἀγαγεῖν τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ἡ δὲ ἐστιν εὐπρόσδεκτον ὑμῶν γενέσθαι τὴν προσφοράν
837	48v	Rom.15.16	λζ	ηγιαμενη ἐν πνεύματι ἁγίῳ	πως δ'αν ἔσεσθε εὐπρόσδεκτοι καὶ ἡγιασμένοι εἰ ἔχετέ φησι τὸ πνεῦμά πως δὲ τοῦτο παραγίνεται διὰ βίου ἀλήπτου ὡς οἴγε μὴ ὀρθῶς βιοῦντες διώκουσιν τὸ ἅγιον πνεῦμα ἀφ' ἑαυτῶν
838	48v	Rom.15.17	λη	ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν	καυχῶμαι τοιγαροῦν οὐκ ἐν ἐμαυτῷ οὐδε ἐν σπουδὴ ἐμὴ ἂλλ ἐν Χριστῷ ἐν τοῖς πράγμασι τοῖς ἀνήκουσι καὶ διαφέρουσι τῶ πατρὶ ἄρα ἡ εἰς Χριστὸν πίστις τῶ πατρὶ διαφέρει
838Ph	48v	Rom.15.17
839	49r	Rom.15.18	λθ	οὐ γὰρ τολμήσω λαλεῖν τι ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι'	ἐπειδὴ εἶπεν ἔχω καύχημα προστίθησιν ὅτι οὐ κόμπος φησι ῥημάτων τὰ εἰρημένα οὐδὲν γὰρ εἰπεῖν τολμῶ τῶν μὴ παρὰ Χριστοῦ μοι παρασχεθέντων εἰς τὴν τῶν ἐθνῶν ἱερουργίαν καὶ ἵνα μου τὰ ἔθνη υπακουση ἀλλὰ καὶ σημείων ποιήσεις καὶ τεράτων ἐπιδείξεις μοι παρεσχέθησαν ἀνάγει γὰρ λοιπὸν ἑαυτὸν ἐπειδὴ σφόδρα ἐν τοῖς ἄνω ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν εἰπὼν τολμηρότερον ἔγραψα ὑμῖν ἵνα μὴ ὡς εὐτελοῦς ἀπόβλητος ὁ λόγος γένηται
840	49r	Rom.15.18-Rom.15.19	μ	ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων	δείκνυσιν ὅτι οὐδὲν ἦν αὐτοῦ ἀλλὰ τὸ πᾶν Χριστοῦ
841	49r	Rom.15.19	μα	ἐν δυνάμει πνεύματος θεοῦ	τὸ ἀξίωμα λέγει τοῦ ἁγίου πνεύματος ὅτι ταῦτα πεποίηκα φησι τῆ δυνάμει αὐτοῦ
842	49r	Rom.15.19	μβ	ώστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ	λοιπὸν ἡ ἀποδειξις τῶν εἰρημένων τῶν μαθητῶν τὸ πλῆθος διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν καὶ κύκλῳ ἵνα μὴ τὴν κατ' εὐθείαν ὁδὸν ἐνθυμηθῇς ἀλλὰ πάντα τὰ πέριξ οὐκ εἶπεν κηρύξαι ἂλλ ὁ μεῖζον ἦν πεπληρωκέναι
843	49r	Rom.15.20	μγ	οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός	φιλοτιμία δέ μοι ἦν φησιν ἐκεῖ εὐαγγελίζεσθαι ἔνθα οὔπω ἦν ὀνομασθεὶς ὁ Χριστός τι δή ποτε ἵνα μή φησιν ἐπ' ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ
843ex	49r	Rom.15.20	Σευηριανου s	οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός	οὐχ ὡς ἀπευχόμενος τῶν λοιπῶν ἀποστόλων τὴν κοινωνίαν ἂλλ ὡς πλεονεκτικὸν καὶ ἄδικον κρίνων τὴν τῶν ἀλλοτρίων ἔργων δόξαν ὑφαρπάζειν
844	49r	Rom.15.20-Rom.15.21	μδ	ἵνα μὴ ἐπ' ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ ἀλλὰ καθὼς γέγραπται	ἀλλότριον θεμέλιον φησι τὴν τῶν ἄλλων κηρύκων διδαχὴν ἀλλότριον δὲ ουδια τὸ ἂλλ οἷον τοῦ κηρύγματος ἀλλὰ κατὰ τὸν τοῦ μισθοῦ λόγον καὶ τοῦ καμάτου
845	49r	Rom.15.21	με	οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται καὶ οἱ οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι	δείκνυσιν ὅτι τοῦτο ποιῶν καὶ προφητείαν ἐπλήρου
846	49r	Rom.15.22	μϛ	διὸ καὶ ἐνεκοπτομην	τοῦ ἐν ἀρχὴ αὐτω εἰρημένου ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς νυν τὴν αἰτίαν ἀποδίδωσιν ὅτί φησιν ἡ πρὸς τὰ ἔθνη διδασκαλία ἐκώλυσεν με
847	49r	Rom.15.22	μζ	τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς	οἷον πολλάκις
848	49r	Rom.15.23	μη	νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις	ὁρᾷς ὅτι οὐ τῆς αὐτῶν δόξης ἐφιέμενος ἔγραψεν οὐ δὲ ὡς ἂν εἴποι τις κολακεύων αὐτοὺς ὡς δυνάστας καὶ γὰρ μονονουχὶ τοῦτο γράφει ἐπειδὴ τὸ ἔργον πεπλήρωκα καὶ οὐδὲν ἔχω ποιῆσαι θέλω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
849	49r	Rom.15.23	μθ	ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν	ἵνα μὴ δόξῃ ἐξευτελίζειν αὐτοὺς γραφῶν ὅτι μηδὲν ἔχων ποιῆσαι ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς τὸν τῆς ἀγάπης ἀναπτύσσει λόγον
850	49v	Rom.15.24	ν	ὡς εὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσαθαι ὑμᾶς	ἵνα μὴ πάλιν νομισθῇ κατὰ κολακείαν εἰρηκέναι τὸ ἐπιποθίαν ἔχων ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν κολάζει τὸ εἰρημένον λέγων ὅτι διὰ τοῦτο μάλιστα ἐλθεῖν θέλω ἵνα εἰς τὴν Σπανίαν ἀπέλθω
851	49v	Rom.15.24	να	καὶ ὑφ' ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ εὰν ὑμῶν πρῶτον	εἶτα ἵνα μὴ λέγωσιν ὁδοῦ πάρεργον ἡμᾶς ποιῇ ἐπάγει τὸ ἀφ' ὑμῶν προπεμφθῆναι ἵνα πάλιν τὴν ἀγάπην ἐνδείξηται ἂλλ ἐπειδὴ οὐκ ἦν ἀξιόχρεων τοῦτο προστίθησι τὸ ἐμπλησθῶ ὅπερ πατρὸς ἦν μᾶλλον ἡ διδασκάλου
852	49v	Rom.15.24	νβ	ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ	οἷον ἐν μέρει οὐδεὶς γὰρ χρόνος τελείως φησιν ἐμπλῆσαί με δύναται τῆς ὑμῶν ἀγάπης
853	49v	Rom.15.25	νγ	νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλήμ	ἐπειδὴ εἶπεν μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς ἔμελλεν δὲ ἔτι βραδύνειν ἵνα μὴ κεχλευάσθαι νομίσωσιν λέγει τὴν αἰτίαν τῆς ἔτι μελλήσεως
854	49v	Rom.15.25	νδ	διακονῶν τοῖς ἁγίοις	εἰ Παῦλος διάκονος ἐννόησον τὸ μέγιστον τοῦ πράγματος
855	49v	Rom.15.26	νε	εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα	οὐ μόνον τὴν αιτιαιν θέλει εἰπεῖν τῆς ἔτι μελλήσεως ἀλλὰ καὶ προτρέψασθαι αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς ἄλλοις πέμψαι τοῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τοῦτο γὰρ βούλεται αὐτω τὸ εἰπεῖν καὶ τοὺς πέμποντας
856	49v	Rom.15.26	νϛ	κοινωνίαν τινα ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχούς	κοινωνίαν καλεῖ τὴν ἐλεημοσύνην καθὸ αὐτοὶ μὲν χρήματα οἱ δὲ ἅγιοι τὴν πρὸς θεὸν παρρησίαν συνεισφέρουσιν
857	49v	Rom.15.26	νζ	τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ	διπλὴ ἡ τῆς ἐπιδόσεως ἀνάγκη διά τε τὴν πενίαν καὶ διὰ τὴν ἀρετήν
858	49v	Rom.15.27	νη	εὐδόκησαν γὰρ καὶ ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν	διά τι δὲ τοῦτο ποιεῖν εβουλευεσαντο ἴσασι φησι χρεωστοῦντες τοῦτο οὐκ ἄρα κατὰ ἐλεημοσύνην ἀλλὰ κατὰ χρέος πέμπουσιν
859	49v	Rom.15.27	νθ	εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσι καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς	λοιπὸν λέγει πως εἰσιν αὐτῶν ὀφειλέται δι' αὐτούς φησιν μάλιστα ἦλθεν ὁ Χριστὸς περὶ γὰρ τῶν ἐκ περιτομῆς πιστῶν ὁ λόγος αὐτω καὶ αὐτῶν ἦν τὰ ἀγαθὰ καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ὥσπερ οὖν τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησεν τὰ ἔθνη οὕτως χρὴ αὐτοὺς καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς οὐκέτι δὲ λέγει κοινωνῆσαι ἀλλὰ λειτουργῆσαι ενταξει διακονῶν αὐτοὺς τιθεὶς τῶν ἁγίων φόρους τελούντων ὡς βασιλεῦσι
860	50r	Rom.15.28	ξ	τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς	ὡς ἐν ἀσύλῳ τόπῳ καὶ ἀσφαλεῖ μέλλων ἀποτίθεσθαι καὶ γὰρ ἐν οὐρανοῖς ἡ μελλεν ἀποτίθεσθαι φησιν καὶ σφραγισάμενος
861	50r	Rom.15.28	ξα	τὸν καρπὸν τοῦτον ἀπελεύσομαι δι' ὑμῶν	καρπὸν καλεῖ τὴν ἐλεημοσύνην δεικνὺς κερδαίνοντα τὸν παρέχοντα
862	50r	Rom.15.28	ξβ	εἰς τὴν Σπασιαν	πάλιν τῆς {Σπανιας /Ισπανιας }^μέμνηται δεικνὺς τὸ πρὸ τοὺς {Σπανίους /Ισπανιους }^φίλτρον
863	50r	Rom.15.29	ξγ	οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι ^*	τουτέστιν οἶδα ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς κομῶντας ὑμᾶς τοῖς ἀγαθοῖς εὑρήσω τὸ γὰρ ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τὸ πάντων ἐντὸς είναι τῶν ἀγαθῶν σημαίνει
863ex	50r	Rom.15.29	Οικου(μενιου) ^*		ἡ οὕτως οἶδα ὅτι ἐρχόμενος πρὸς τὸ πληρῶσαι ὑμᾶς τῆς ἐκ τοῦ εὐαγγελίου εὐλογίας ἐλεύσομαι ὃ ἐστι πρὸς ἀρετὴν καὶ πίστιν ὑμᾶς ἀλείψω
864	50r	Rom.15.30	ξδ	παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύματος	ὡς μὴ αὐτος ὧν ἀξιόχρεως πρὸς τὸ πεῖσαι διὰ τοῦ Χριστοῦ ὑμᾶς φησι καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος παρακαλῶ ὅρα ὅτι υἱοῦ καὶ πνεύματος ἐμνήσθη οὐκέτι δὲ καὶ πατρὸς τοῦτο δὲ εἴρηται ἵνα ὅτε πατρὸς καὶ υἱοῦ μόνου μέμνηται μὴ θορυβηθῇς διά τι μὴ καὶ τοῦ πνεύματος ἐμνήσθη ἀδιαφόρως γὰρ τὴν ἁγίαν τίθησι τριάδα
865	50r	Rom.15.30	ξε	συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν θεόν	μεγίστῃ ταπεινωοφροσύνη ὅτι λέγει τῆς τούτων δεῖσθαι εὐχῆς
866	50r	Rom.15.31	ξϛ	ἵνα ῥυσθῶ	οὐκ εἶπεν ἵνα συμπλακῶ καὶ νικήσω αὐτοὺς ἀλλὰ ῥυσθῶ θεῖον νόμον πλρων ὅς φησιν εὔχεσθαι μὴ ἐμπεσεῖν εἰς πειρασμόν
867	50r	Rom.15.31	ξζ	ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῆ Ἰουδαία καὶ ἵνα ἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἱερουσαλήμ	σημαίνει πονηρούς τινας καὶ λύκους μᾶλλον ἡ ἀνθρώπους ἐπιθησομένους αὐτω
868	50r	Rom.15.31	ξη	εὐπρόσδεκτος γένηται τοῖς ἁγίοις	καὶ ἵνα φησιν ἡ θυσία μου εὐπρόσδεκτος γένηται παρὰ θεῶ καὶ ἵνα καὶ αὐτοὶ μετὰ προθυμίας καὶ εὐχαριστίας δέξωνται τὰ ἀπ' ἐμοῦ
869	50r	Rom.15.32	ξθ	ἵνα ἐν χαρὰ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς	εἰ γὰρ ῥυσθῶ φησιν ἐκ τῶν ἀπειθούντων καὶ ἡ διακονία μου εὐπρόσδεκτος γένηται ἐν χαρὰ καὶ οὐκ ἐν ἀθυμίᾳ ἐλεύσομαι
870	50r	Rom.15.32	ο	διὰ θελήματος θεοῦ	ὁ ἐξ ἀρχῆς εἶπεν καί νυν λέγει εἴπως ἤδε ποτε εὐοδωθήσομαι ἐν τῶι θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
871	50r	Rom.15.32	οα	καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν	ὁρᾷς αὐτοῦ τὸ ἄτυφον οπυ γὰρ εἶπεν διδάξω ὑμᾶς ἡ κατεχήσω ἀλλὰ συναναπαύσωμαι τουτέστιν ὑμεῖς ἐμοι διὰ τὴν διδασκαλίαν κἀγὼ ὑμῖν διὰ τὴν τῆς πίστεως ὑμῶν ἐπίδοσιν
871Ph	50r	Rom.15.32
872	50r	Rom.15.33	οβ	ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν	τοῦτο πανταχοῦ ἔθος αὐτω εὐχὴν τιθέναι μετὰ τὴν παραίνεσιν
873	50v	Rom.16.1	ογ	συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεχρεαις	ὅρα διὰ πόσων αὐτὴν σεμνύνει τῶ πρώτης μεμνῆσθαι τῶ ἀδελφὴν καλέσαι τι δὲ ἴσον τοῦ είναι Παύλου ἀδελφήν
874	50v	Rom.16.2	οδ	ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων	ἡ διὰ τὸν κύριον ἡ κατὰ κύριον καὶ ἀξίως τῶν ἁγίων ὃν τρόπον φησι πρέπει ἁγίους δέχεσθαι διπλὴν δέδωκεν αὕτη θεραπείας ἀφορμὴν καὶ τὸ διὰ τὸν κύριον αὐτὴν δεχθηναι καὶ τὸ είναι ἁγίαν
875	50v	Rom.16.2	οε	καὶ παραστῆτε αὕτη ἐν ὦ ἂν ὑμῶν χρηζη πράγματι καὶ γὰρ αυτὴ προστάτις	ὁρᾷς τὸ ἀνεπαχθὲς οὐκ εἶπεν ὅτι ἀπαλλάξατε αὐτὴν ἐκ τῶν ἐπικειμένων ἀλλὰ παραστῆτε τουτέστιν τὰ παρ' ὑμῶν εἰσενέγκατε καὶ χεῖρας ὀρέξατε
876	50v	Rom.16.2	οϛ	πολλῶν ἐγενήθη	μέγας ὁ ἔπαινος καὶ ἱκανὸς αὐτοὺς προτρέψασθαι
877	50v	Rom.16.2-Rom.16.3	οζ	καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν	τὸ μέγιστον ἐγκώμιον τελευταῖον τέθεικεν μακαρία γὰρ ὄντως ηδυνηθεισα προστῆναι καὶ ἀναπαῦσαι τὴν ἁγίαν ψυχὴν Παύλου αὐτοῦ ἐμοῦ τουτέστι τοῦ ἀπόστολο τοῦ κήρυκος τοῦ διδασκάλου τῆς οἰκονουμένης
878	50v	Rom.16.3-Rom.16.4	οη	τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ	συνεργησαν φησιν ἐν διδαχὴ ἐν πειρασμοῖς ἐν κινδύνοις μέγας δὲ ὁ ἔπαινος
879	50v	Rom.16.4	οθ	ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν	ἡ διὰ τὴν διδασκαλίαν ἡ καὶ διὰ τὴν ἐκ τῶν χρημάτων εἰς αὐτοὺς συνεισφοράν
880	50v	Rom.16.5	π	καὶ τὴν κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν	οὕτως δὲ ἦσαν εὐδόκιμοι ὅτι καὶ τὸν οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν ἐποίησαν ἡ ὅτι πανοικὶ ἦσαν πιστοὶ ὡς τὸν οἶκον λοιπὸν ἐκκλησίαν είναι
881	50v	Rom.16.5	πα	ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν μου ὃς ἐστι ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας εἰς Χριστόν	μέγα τὸ είναι Παύλου ἀγαπητὸν τοῦ κρίσει καὶ οὐ πρὸς χάριν φιλεῖν εἰδότος ἀπαρχὴν δὲ αὐτον λέγει ἡ ὅτι πρῶτος ἐπίστευσεν ἡ ὅτι πλεῖον ἁπάντων εὐλάβειαν ἐπεδείκνυτο ἵνα δὲ μὴ νομίσῃς ὅτι ἐν κοσμικοῖς ἦν πράγμασιν ἀπαρχὴ προστίθησιν εἰς Χριστόν
882	50v	Rom.16.6	πβ	ἀσπάσασθε Μαριάμ	δείκνυσιν ὅτι μετὰ τῆς διδασκαλίας καὶ ἕτερα κέκμηκεν εἰς αὐτούς
883	51r	Rom.16.6	πγ	ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς	οὐ μόνον φησιν εἰς ἑαυτὴν ἐκοπίασεν ἵνα σωθῇ ἀλλὰ καὶ εἰς ἡμᾶς ἀπόστολο τάξιν πληροῦσα καὶ εὐαγγελιστοῦ πως οὖν εἶπέν φησι γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω τῆς ἐν τῶ μέσῳ καὶ κοινῷ προεδρίας αὐτὴν κωλύων καὶ τῆς ἐν βήματι καθέδρας οὐ τῆς τοῦ λόγου διδασκαλίας
884	51r	Rom.16.7	πδ	ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου καὶ συναιχμαλώτους μου	μεῖζον τὸ ἐγκώμιον τὸ συναιχμαλώτους μου χαλεπώτερα γὰρ αἰχμαλώτων ἔπασχον διωκόμενοι ὑβριζόμενοι ἀδικούμενοι
885	51r	Rom.16.7	πε	οἵτινὲς εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις	μέγα μὲν καὶ τὸ είναι ἀποστόλους τὸ δὲ καὶ ἐπισήμους ἐν αὐτοῖς μέγιστον
886	51r	Rom.16.7	πϛ	οἱ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ	ὅρα τὴν ἁγίαν ψυχὴν οὐκ ἐπαισχύνεται λέγων ὅτι πρὸ ἐμοῦ ἐπίστευσαν οὗτοι τῶ Χριστῷ
887	51r	Rom.16.8	πζ	ἀσπάσασθε Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίῳ	μέγας ὁ ἔπαινος
888	51r	Rom.16.9	πη	ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου	τοῦτο μεῖζον ὅτι καὶ συνήργει ἐν τῆ διδασκαλία
889	51r	Rom.16.10	πθ	ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ	οἷον ἀνεπίληπτον
890	51r	Rom.16.10	ϟ	ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Αριστοβολυ	ἴσως οὐκ ἦσαν ὡς οἱ πρῶτοι διὸ οὐδε ὀνομαστὶ αὐτῶν ἐμνήσθη
891	51r	Rom.16.11	ϟα	ἀσπάσασθε Ηρωδιωνα τὸν συνγγενη μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Νακρίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ	ἴσος πᾶσιν ὁ ἔπαινος ὅτι ἐν κυρίῳ ἦσαν ὃ ἐστιν πιστοί
891Ph	51r	Rom.16.11
892	51r	Rom.16.12	ϟβ	ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ	περὶ Μαρίας ἄνω ἔλεγεν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ταύτας δὲ ἔτι κοπιώσας λέγει διὸ μείζων ὁ ἔπαινος
893	51r	Rom.16.12	ϟγ	ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητὴν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ	αὕτη μείζων Τρυφαίνης καὶ Τρυφώσης ὅτί τε ἀγαπητῇ καὶ ὅτι πολλὰ ἐκοπίασεν
894	51v	Rom.16.13-Rom.16.14	ϟδ	ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμᾶν Πατρόβαν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς	διπλοῦν ἀγαθον τὸ καὶ τὸν υἱον είναι ἀνεπίληπτον καὶ τὴν ματηρα ἐνάρετον τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ καὶ ἐμοῦ
895	51v	Rom.16.15	ϟε	ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ	μέγα καὶ τούτοις τὸ είναι Παύλου ἀδελφούς
895Ph	51v	Rom.16.15
896	51v	Rom.16.15	ϟϛ	καὶ Ὀλυμπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους	εἰ δὲ ἅγιοι οὐ μικρὸν αὐτοῖς τὸ ἐγκώμιον
897	51v	Rom.16.16	ϟζ	ἀσπάσασθε ἀλλήλους	νυν πάντας ἀναμὶξ τίθησιν ἵνα μή τις λύπη γένηται τοῖς μὴ ὀνομαστὶ μνημονευθεῖσιν
898	51v	Rom.16.16	ϟη	ἐν φιλήματι ἁγίῳ	ἑνὶ γὰρ καὶ μὴ ἁγίῳ
899	51v	Rom.16.16	ϟθ	ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Χριστοῦ	οὐκέτι τὸν δεῖνα ἡ τὸν δεῖνα ἂλλ ἐκοινοποίησεν αὐτοὺς τὸ ὑμᾶς εἰπών
900	51v	Rom.16.17	ρ	παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί	ξένον εἶδος συμβουλῆς ἱκέτου γὰρ ὑπέδυ πρόσωπον καὶ ἀδελφοὺς καλεῖ μετὰ πολλῆς τῆς τιμῆς
901	51v	Rom.16.17	α	σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας	ἐρευναν φησι καὶ καταμανθανει δείκνυσι δὲ τὸ δολερὸν αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ γίνονται κατάδηλὸ πονηροὶ ὄντες αυτὴ γὰρ μάλιστα ἐκκλησίας ἀνατροπὴ τῶ διηρησθαι ἀπ' ἀλλήλων
902	51v	Rom.16.17	β ^*		μετὰ γὰρ τὴν διχοστασίαν εἴσοδον εὑρίσκει τὰ σκάνδαλα
903	51v	Rom.16.17	γ	καὶ τὰ σκάνδαλα	τι δὲ ἐστι τὰ σκάνδαλα ἑρμηνεύει αἱρέσεις φησι παρὰ τὴν διδαχὴν ἡμῶν ἐπεισιοῦσα
904	51v	Rom.16.17	δ	παρὰ τὴν διδαχὴν ἦν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας καὶ ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν	αἱ γὰρ αἱρέσεις πᾶσαι καὶ τὰ σκάνδαλα ἀπὸ τοῦ δουλεύειν πάθεσι καὶ γαστρὶ διό φησιν ὅτι οὐ δουλεύουσι τῶ Χριστῷ ἀλλὰ τῆ κοιλία δοκεῖ δὲ τοὺς ἐξ Ἰουδαίων αἰνίττεσθαι καὶ γὰρ Ἰουδαίων πάντες ὡς γαστριμάργων κατηγοροῦσιν
905	51v	Rom.16.18	ε	οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῶ κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῆ ἑαυτῶν κοιλία	ἄχρι ῥημάτων ἡ θεραπεία φησιν ἡ δὲ διάνοια δολερὰ πρὸς ὑμᾶς καινὸν δὲ λέγει τρόπον ἀπάτης τὸ πρῶτον αὐτοὺς κολακεύειν
906	51v	Rom.16.18	ϛ	καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων	οὐκ εἶπεν ὑμῶν ἀλλὰ τῶν ἀπλουστέρων
907	51v	Rom.16.19	ζ	ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο	καὶ ὅτι οὐχ ὑμᾶς ἀλλὰ τοὺς ἀκάκους ἐξαπατῶσιν δῆλον ἔνθεν ὅτι ἡ ὑμῶν ὑπακοὴ καὶ πείθω εἰς πάντας ἦλθεν πολλοὺς δὲ αὐτοῖς ἐφίστησι μάρτυρας ἵνα μὴ ἀναισχυντήσωσι πρὸς τὴν κακὴν διδακήν
908	52r	Rom.16.19	η	χαίρω οὖν τὸ ἐφ' ὑμῖν	τοῖς μὴ ἐξαπατωμένοις φησιν
909	52r	Rom.16.19	θ	θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν είναι εἰς τὸ ἀγαθον ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν	ὑπαινίττεται ὅτι καὶ ἐξ αὐτῶν ἦσαν τινες ἀπατώμενοι θέλω γάρ φησιν εἰς μὲν τὸ ἀγαθον είναι ὑμᾶς φρονίμους εἰς δὲ τὰ φαῦλα ἀπείρους κακοῦ
909ex	52r	Rom.16.19	Σευηριαν(ου) s	θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν είναι εἰς τὸ ἀγαθον ἀκεραίους εἰς τὸ κακόν	τουτέστι φρονήσει μὲν κεχρῆσθαι εἰς τὸ μὴ ὑφ' ἑτέρων ἀδικεῖσθαι ἀκεραιότητι δὲ εἰς τὸ μὴ ἑτέροις ἐπιβουλεύειν
910	52r	Rom.16.20	ι	ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης	ἐπειδὴ ἦσαν διχοστασίαι τὸν τῆς εἰρήνης δοτῆρα ἐπικαλεῖται ἵνα παύσῃ τὰ σκάνδαλα
911	52r	Rom.16.20	ια	συντρίψει	ὁ πολλῷ μεῖζον ἦν τοῦ ὑποτάξαι
912	52r	Rom.16.20	ιβ	τὸν σατανᾶν ὑπο τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει	οὐ μόνον φησι τοὺς τὰ σκάνδαλα παρεμβαλλοντας συντρίψει ἀλλὰ καὶ αὐτον τὸν στρατηγὸν αὐτῶν σατανᾶν ἐν τάχει φησιν ἐκ τοῦ χρόνου τὴν παραμυθίαν κατασκευάζων
913	52r	Rom.16.20	ιγ	ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ' ὑμῶν	ἀνέμνησεν αὐτοὺς τῆς τοῦ θεοῦ χάριτος τῆς ἀεὶ σωσάσης εἰ δὲ ἐχθροὺς ὄντας ἔσωσεν φησιν πολλῷ μᾶλλον νυν ὁρᾷς ὅτι μετὰ τῶν ἔργων καὶ χάριτος εἰς τὸ σωθῆναι δεόμεθα μετὰ γὰρ τὸ μαρτυρῆσαι αὐτοῖς ὑπακοὴν τότε τὴν χάριν ἐπηύξατο
914	52r	Rom.16.21	ιδ	ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος	εἶδες ἐγκώμιον τοῦ Τιμοθέου συνήργει δὲ αὐτω ἐν τῶ εὐαγγελίῳ
915	52r	Rom.16.21	ιε	οἱ συγγενεῖς μου	συγγενεῖς φησι τοὺς εικοτας κατὰ τὴν εὐσέβειαν
916	52r	Rom.16.22	ιϛ	ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ	ἀντὶ μεγάλου τέθεικεν ἐπαίνου τὸ είναι ὑπογραφέα Παύλου
917	52r	Rom.16.23	ιζ	ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης	τουτέστιν ὁ ξενοδοχοσμου καὶ πολὺς ὁ ἔπαινος ὅτι πᾶσαν αὐτος ἐξενοδόχει τὴν ἐκκλησίαν καὶ τὸν Παῦλον ὃς οὐκ ἂν ἁπλῶς παρ' αὐτω ἐξενίσθη
918	52r	Rom.16.23	ιη	ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφος	τὴν ἀξίαν αὐτοῦ τέθεικεν ἵνα γνῷς ὅτι οὐ πλοῦτος οὐκ ἀξίωμα κώλυμα γίνεται τινι πρὸς τὸ ὀρθῶς βιοῦν ἡ πιστεύειν
919	52r	Rom.16.24	ιθ	ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	τῆς χάριτος μέμνηται τὸν εὐεργεσιῶν ὑπομιμνήσκων τοῦ Χριστοῦ
920	52r	Rom.16.24	κ	μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν	οὕτως ἄρχεσθαι ἀπὸ εὐχῆς καὶ οὕτως καταπαύειν τὸν λόγον προσήκει εἰς εὐχὴν ταύτην γὰρ θεμέλιον ταύτην ὅρον ἀεὶ ποιεῖν αὐτω φίλον