A Transcription of Romans in 627

Unit	Page	Verses	Attributions	Biblical	Comment
		Rom.1.1-Rom.1.7	^*	Paulus serνus Christi Jesu νοcatur apοstοlussegregatus in eνangeliο quod ante promiserat per prophetas suos in scripturis sacris de filiο suο qui factus est ex semine Daνid secundum carnem qui praedestinatus est Filius Dei in νirtute secundum spiritum sanctificatiοnis ex resurrectiοne mοrtuοrum Jesu Christi Dοmini nοstri per quem accepimus gratiam et apοstοlatum ad οbοediendum fidei in οmnibus gentibus prο nοmine eius in quibus estis et vos vocati Jesu Christi Dοmini nοstri οmnibus qui sunt Romae dilectis Dei νοcatis sanctis Gratia vobis et pax a deο patre nοstrο et domino Jesu Christο
1	71r	Rom.1.1		Παῦλος
1Ph	71r	Rom.1.1
2	71r	Rom.1.1		δοῦλος
3	71r	Rom.1.1		Ἰησοῦ Χριστοῦ
4	71r	Rom.1.1		κλητὸς ἀπόστολος
5	71r	Rom.1.1		ἀφωρισμένος
5Ph	71r	Rom.1.1
6	71r	Rom.1.1		εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ
7	71r	Rom.1.2		ὁ προεπηγγείλατο διὰ τὴν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις
7ex	71r	Rom.1.3		περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυίδ
8	71r	Rom.1.3		κατὰ σάρκα
9	71r	Rom.1.4		τοῦ ὁρισθέντος υἱοῦ θεοῦ
9Ph	71r	Rom.1.4
10	71r	Rom.1.4		ἐν δυνάμει
11	71r	Rom.1.4		κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνης
12	71r	Rom.1.4		ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν
12Ph	71r	Rom.1.4
13	71r	Rom.1.5		δι'οὗ ἐλάβομεν χάριν
14	71r	Rom.1.5		καὶ ἀποστολήν
14Ph	71r	Rom.1.5
15	71r	Rom.1.5		εἰς ὑπακοὴν πίστεως
16	71r	Rom.1.5		ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνησιν
17	71r	Rom.1.5		ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ
18	71r	Rom.1.6		ἐν οἷς ἐστε καὶ ὑμεῖς κλητοὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ
19	71r	Rom.1.7		πᾶσιν τοῖς οὖσιν ἐν Ῥώμῃ
20	71r	Rom.1.7		ἀγαπητοῖς θεοῦ
21	71r	Rom.1.7		κλητοῖς ἁγίοις
21Pha	71r	Rom.1.7
21Phb	71r	Rom.1.7
22	71r	Rom.1.7		χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη
23	71r	Rom.1.7		ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ
	71r	Rom.1.7	^*	Primum quidem gratias agο [Deo meo per Iesum] Christum prο οmnibus νοbis [quia fides vestra annuntiatur] in uniνersο mundο
24	71r	Rom.1.8		πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ
25	71r	Rom.1.8		τῶ θεῶ μου
26	71r	Rom.1.8		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ πάντων ὑμῶν
27	71r	Rom.1.8		ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῶ κόσμῳ
28	71r	Rom.1.9		μάρτυς γάρ μου ἐστιν ὁ θεός
29	71v	Rom.1.9	Θεοδωρητου s	ὦ λατρεύω	εἴδη λατρείας πολλὰ καὶ γὰρ ὁ προσευχόμενος θεῶ λατρεύει καὶ ὁ νηστείᾳ χρώμενος καὶ ὁ τοῖς θείοις προσευχῶν λογιοις ηδι μέντοι καὶ ὁ τῆς τῶν ἀσθενῶν θεραπείας επιμελουμενος ὁ δὲ θεῖος ἀπόστολος λατρεύειν ἔφησε τῶ θεῶ τὸ τοῦ υἱοῦ προσφέρων τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγέλιον καὶ λατρεύειν ἐν τῶ πνεύματι τουτέστιν ἐν τῶ διδομένῳ χαρίσματι
30	71v	Rom.1.9		ἐν τῶι πνεύματί μου ἐν τῶ εὐαγγελίῳ
31	71v	Rom.1.9		τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ὡς ἀδιαλείπτως
32	71v	Rom.1.9-Rom.1.10		μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου
33	71v	Rom.1.10		δεόμενος εἰ πως ἤδη ποτε
34	71v	Rom.1.10		εὐοδωθήσομαι ἐν τῶ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
35	71v	Rom.1.11		ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς
36	71v	Rom.1.11		ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικόν
37	71v	Rom.1.11		εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς
37Ph	71v	Rom.1.11
38	71v	Rom.1.12-Rom.1.13		τοῦτο δὲ ἐστιν συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ ὅτι πολλάκις προεθέμην ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
	71v	Rom.1.13	^*	Desiderο enim νidere νοs ut aliquid impertiar gratiae νοbis spiridualis ad cοnfirmandοs νοs id est simul cοnsοlari in νοbiscum per eam quae inνicem est fidem νestram atque meam
38Ph	71v	Rom.1.13
39	71v	Rom.1.13		καὶ ἐκωλύθην
40	71v	Rom.1.13		ἄχρι τοῦ δεῦρο
41	71v	Rom.1.13		ἵνα τινα καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθώς
41Ph	71v	Rom.1.13
42	71v	Rom.1.13		καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν
43	71v	Rom.1.14		Ἕλλησίν τε καὶ βαρβάροις σοφοῖς τε καὶ ἀνοήτοις
44	71v	Rom.1.14		ὀφειλέτης εἰμι
45	71v	Rom.1.15		οὕτως τὸ κατ' ἐμε πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι
46	71v	Rom.1.16		οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ
46ex	71v	Rom.1.16
47	71v	Rom.1.16		δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν
47Ph	71v	Rom.1.16
48	72r	Rom.1.16		παντὶ τῶ πιστεύοντι Ἰουδαίωι τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι
49	72r	Rom.1.17		δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ
49Ph	72r	Rom.1.17
50	72r	Rom.1.17		ἐν αὐτω ἀποκαλύπτεται
50Pha	72r	Rom.1.17
50Phb	72r	Rom.1.17
51	72r	Rom.1.17		ἐκ πίστεως εἰς πίστιν καθὼς γέγραπται
51exa	72r	Rom.1.17	s	ἐκ πίστεως	δεῖ γὰρ πιστεῦσαι τοὺς προφετας καὶ δι' ἐκείνων εἰς τὴν τοῦ Εὐαγγελίου πίστιν ποδηγηθῆναι
51exb	72r	Rom.1.17	^*		ἡ καὶ ἄλλως ὁ γὰρ τῶ δεσπότῃ πιστεύων Χριστῷ καὶ τοῦ βαπτίσματος τὴν χάριν δεξάμενος ποδηγεῖται διὰ τούτων εἰς τὸ πιστεῦσαι τοῖς μέλλουσιν ἀγαθοῖς τῆ ἐκ νεκρῶν ἀναστάσει φημι καὶ τῆ αἰωνίῳ ζωὴ καὶ τῆ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
51exc	72r	Rom.1.17	Ακακιου		τῶ μὲν Ἰουδαίῳ ἐκ τῆς τοῦ θέτου νόμου πίστεως εἰς τὴν διὰ Ἰησοῦ Χριστῷ τῶ δὲ Ἕλληνι ἐκ τῆς τοῦ φυσικοῦ εἰς τὴν αὐτὴν Ἰησοῦ Χριστοῦ πίστιν
52	72r	Rom.1.17		ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται
53	72r	Rom.1.18		ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ' οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν
54	72r	Rom.1.18		ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων
55	72r	Rom.1.18		τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικία κατεχόντων
55Ph	72r	Rom.1.18
56	72r	Rom.1.19		διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ
56Ph	72r	Rom.1.19
57	72r	Rom.1.19		φανερὸν ἐστιν ἐν αὐτοῖς ὁ γὰρ θεὸς αὐτοῖς
58	72r	Rom.1.19		ἐφανέρωσεν
59	72r	Rom.1.20		τὰ γὰρ ἀορατα αὐτοῦ
59Ph	72r	Rom.1.20
60	72r	Rom.1.20		ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποημασι νοούμενα καθορᾶται
60ex	72r	Rom.1.20	Κυ(ριλλου) s	ἡ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις	Πῶς γινώσκεται διὰ τῆς δημιουργίας ἡ ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις ὅτι φθαρτὴν ἐχοντων τὴν φύσιν τῶν παρηγμένων εἰς γένεσιν καὶ κεκλημένων ἐν χρόνῳ πρὸς ὕπαρξιν ἔσται που πάντως ὁ τούτων δημιουργὸς ἄφθαρτος καὶ ἀΐδιος
60Ph	72r	Rom.1.20
61	72r	Rom.1.20		καὶ θειότης εἰς τὸ είναι αὐτούς
62	72r	Rom.1.20		ἀναπολογήτους
63	72r	Rom.1.21		διότι γνωντες τὸν θεόν
63Pha	72r	Rom.1.21
63Phb	72r	Rom.1.21
64	72r	Rom.1.21		οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν
65Ph	72r	Rom.1.21		ἂλλ εμεαταιωθησαν
66	72r	Rom.1.21		ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν
67	72r	Rom.1.21		καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία
68	72r	Rom.1.22		φάσκοντες είναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν
69	72r	Rom.1.22
70	72r	Rom.1.23		καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ
71	72r	Rom.1.23		ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ
72	72v	Rom.1.23-Rom.1.24		ἀνθρώπου καὶ πετηνῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς
72Ph	72v	Rom.1.24
72exa	72v	Rom.1.24
72exb	72v	Rom.1.24
73	72v	Rom.1.25		οἵτινες μετήλλαξαν
74	72v	Rom.1.25
74exa	72v	Rom.1.25	Θεοδωριτου s	τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ψεύδει	ἀλήθειαν θεοῦ καλεῖ τὸ θεὸς ὄνομα ψεῦδος δὲ τὸ χειροποίητον εἴδωλον δέον γὰρ αὐτοὺς τὸν ἀληθῆ προσκυνῆσαι θεὸν τῆ κτίσει τὸ θεῖον σέβας προσήνκεγκαν
74exb	72v	Rom.1.25
75	72v	Rom.1.25		καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν
76	72v	Rom.1.25		τῆ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα ὃς ἐστιν
77	72v	Rom.1.25		εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν
78	72v	Rom.1.26		διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν
79	72v	Rom.1.26		μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν
80	72v	Rom.1.27		ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρρενες ἀφέντες
81	72v	Rom.1.27		τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας
82	72v	Rom.1.27		ἐξεκαύθησαν τῆ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους
83	72v	Rom.1.27		ἄρσενες ἐν ἄρσεσιν τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἦν
84	72v	Rom.1.27
85	72v	Rom.1.27-Rom.1.28		ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες καὶ καθώς
86	72v	Rom.1.28
87	72v	Rom.1.28		οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει
88	72v	Rom.1.28		παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ θεός
89	73r	Rom.1.28-Rom.1.29		εἰς ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικία
89ex	73r	Rom.1.29	Γενναδιου εις το πεπληρωμενους παση αδικια ^* s	πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικία	καὶ ἐν τοῦτω τῶ τῆς ἀδικίας προσρήματι κοινῇ τὰ εἰς άλληλους αὐτῶν πάντα περιλαβὼν ἁμαρτήματα ἐν τοῖς ἑξῆς ἀπαριθμεῖται καθ' ἕκαστον καὶ πονηρίαν μὲν λέγει τὸν ἐκ κατασκευεις εἰς τινα παρὰ τοῦ πον γινόμενον πλεονεξίαν δὲ τὴν ὑπὲρ τῆς ἐπιθυμίας τοῦ πλείονος βλάβην κακίαν δὲ τὴν τοῦ κακῶσαὶ τὸν πέλας σπουδὴν φθόνον δὲ τὴν ἐπὶ τοῖς τοῦ πλησίον καλοῖς βασκανίαν φόνον δὲ τὴν μέχρις ἀναιρέσεως κίνησιν ἔριν δὲ τὴν ἐπίψογὸν φιλονεικίαν δόλον δὲ τὰς ἐπὶ {λυμει /λύμῃ }^τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλάς τε καὶ μηχανὰς κακοήθειαν δὲ τὴν κακοτροπίαν ψιθυρισμὸν δὲ τὴν υπ ὀδόντα τῶν παρόντων κακολογίαν καταλαλίαν δὲ τὴν εἰς {ἀπόντας /απουντας }^ὑπό τινων βλασφημίαν θεοστυγεῖς δὲ οὐ τοὺς ὑπο θεοῦ στυγομενου οὐ γὰρ αὐτω τοῦτο δεῖξαι πρόκειται νυν ἀλλὰ τοὺς μισοῦντας θεὸν τὴν γὰρ τῶν ἀνθρώπων περιπαντα διισι βδελυριαν ὑβριστὰς δὲ τοὺς θρασεῖς καὶ λοιδόρους υπεριφανους δὲ τοὺς κατὰ τῶν οὐκ ἐχόντων ἐφ' οἷς ἔχουσιν αὐτον φυσωμένους ἀλαζόνας δὲ τοὺς ἐφ' οἷς οὐκ ἔχουσιν αὐχοῦντας ὡς ἔχοντας ἐφευρετὰς δὲ κακῶν τοὺς ἐπὶ τοῖς παλαιοῖς κακοῖς ἕτερα καινοτομοῦντας κακὰ γονεῦσι δὲ ἀπειθεῖς τοὺς καὶ μέχρι γονέων ἀγνώμονας ἀσυνέτους δὲ τοὺς ἀσυνειδήτους ὧν οὐδὲν ἀφρονέστερον ἀσυνθέτους δὲ τοὺς ταῖς συνθήκαις ἐμμένοντας ὡς ἂν πρός τινας συνθουνται ἀστόργους δὲ τοὺς ἀπηνεῖς καὶ ἀφίλους ἀσπόνδους δὲ τοὺς ἀδιαλλάκτους καὶ μνησικάκους ἀνελεήμονας δὲ τοὺς ἀκαμπεῖς καὶ ἀνενδότους πρὸς ἔλεον
90	73r	Rom.1.29-Rom.1.30		πορνεία πονηρίᾳ πλεονεκξια κακία μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας ψιθυριστὰς καταλάλους θεοστυγεῖς ὑβριστὰς ὑπερηφάνους ἀλαζόνας
90exa	73r	Rom.1.30	Θεοδωριτου s	κακία	κακίαν τῆς ψυχῆς λέγει τὴν επιχειρωρωπην
90exb	73r	Rom.1.30	Γενναδιου s	θεοστυγεῖς	θεοστυγεῖς ουτους ὑπο τοῦ θεοῦ στυγουμενους τἄλλα τοὺς μισοῦντας θεόν
91	73r	Rom.1.30		εφευρεστας κακῶν γονεῦσιν ἀπειθεῖς
92	73r	Rom.1.31		ἀσυνέτους ἀσυνθέτους ἀστόργους ἀσπόνδους ἀνελεήμονας
92ex	73r	Rom.1.31	του αυτου s	ἀσπόνδους	ἀσπόνδους τοὺς {αδιαλακτους /ἀδιαλλάκτους }^*λέγει καὶ τοὺς μνησικάκους
93	73r	Rom.1.32		οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα
93Ph	73r	Rom.1.32
94	73r	Rom.1.32		πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσιν οὐ μόνον αυτά
95	73r	Rom.1.32		ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι
95ex	73r	Rom.1.32	Ισιδωρου s	ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι	τινες μὴ νοήσαντες τὸ εἰρημένον ἀλλὰ διαπορήσαντες καὶ παραπεποιῆσθαι τὰς ἀποστολικὰς λέξεις νομίσαντες οὕτως αὐτὰς ἡρμήνευσαν οὐ μόνον οἱ ποιοῦντες αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ συνευδοκοῦντες τοῖς πράττουσιν οὕτω γὰρ εἶχεν ἔφασαν τὸ παλαιὸν ἀντίγραφον καὶ γὰρ ἵνα μεῖζον ἡ τὸ ποιεῖν καὶ ἔλαττον τὸ συνευδοκεῖν ἐγὼ δὲ οὔτε ἡμαρτῆσθαι ἐν τοῦτω φήσας τὰ ἀποστολικὰ βιβλία οὔτε καταδραμὼν τῶν μὴ νενοηκότων φράσας τοῖς ἐντευξομένοις ἐπιτρέψω τὴν ψῆφον φημι τοίνυν ὅτι ἐπειδὴ τοῦ πλημμελεῖν τὸ ἐπαινεῖν τοὺς πλημμελοῦντας πολλῷ ἀργαλεώτερον ἐστι καὶ μεῖζον εἰς κολάσεως λόγον εἰκοτως εἴρηται οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσιν ὁ μὲν γὰρ μετὰ τοῦ πλημμελεῖν καταγινώσκων τῆς ἁμαρτίας δυνήσεται χρόνῳ ποτε ἑαυτὸν ἀνακτήσασθαι μεγίστην βοήθειαν ἔχων εἰς τὸ μεταγνῶναι τὴν κατάγνωσιν τῆς ἁμαρτίας ὁ δὲ ἐπαίνων τὴν πονηρίαν τῆς ἐκ τοῦ μετανοῆσαι βοηθείας ἑαυτὸν ἀποστερεῖ ἐπεὶ τοινων δι' εφθαρμενης ἐστι γνώμης καὶ ψυχῆς ἀνίατα νοσούσης αὕτη ἡ ψῆφος εἰκοτως τοῦ πλημμελοῦντος ὁ τὴν ἁμαρτίαν ἐπαίνων πολλῷ παρανομώτερος κέκριται
96	73r	Rom.2.1		διὸ ἀναπολόγητος εἰ ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων ἐν ὦ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον
99Ph	73r	Rom.2.1
97	73r	Rom.2.1-Rom.2.2		σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αυτὰ πράσσεις ὁ κρίνων οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστι
98	73r	Rom.2.2		κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας
99	73r	Rom.2.3		λογιζει δὲ τοῦτο ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αυτὰ ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ
100	73r	Rom.2.4		ἡ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας
101	73v	Rom.2.4		καταφρονεῖς ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει
102	73v	Rom.2.5		κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν
103	73v	Rom.2.5		θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρα
104	73v	Rom.2.5		ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως
105ex	73v	Rom.2.5-Rom.2.6		καὶ δικαιοκρισίας τοῦ θεοῦ ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
106	73v	Rom.2.7		τοῖς μὲν καθ' ὑπομονὴν ἔργου
106Ph	73v	Rom.2.7
107	73v	Rom.2.7		ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμήν
108	73v	Rom.2.7		καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον
109	73v	Rom.2.8		τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας
110ex	73v	Rom.2.8
110	73v	Rom.2.8		καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῆι ἀληθείαι πειθομένοις δὲ τῆι ἀδικίαι θυμὸς καὶ ὀργή
111	73v	Rom.2.9		θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργεζομενου τὸ κακὸν Ἰουδαίου
112	73v	Rom.2.9		πρῶτον
113ex	73v	Rom.2.9		καὶ Ἕλληνος
114	73v	Rom.2.10		δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῶ εργεζομενω τὸ ἀγαθον Ἰουδαίῳ
115	73v	Rom.2.10		τε πρῶτον
116	73v	Rom.2.10		καὶ Ἕλληνι
117	73v	Rom.2.11		οὐ γὰρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῶ θεῶ
118	73v	Rom.2.12-Rom.2.13		ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ
118exa	73v	Rom.2.13
118exb	73v	Rom.2.13	Ιωαννου s	ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον διὰ νόμου κριθήσονται οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῶ θεῶ	ἐνταῦθα οὐ μόνον ἰσοτιμίαν δείκνυσιν Ἰουδαίου καὶ Ἕλληνος ἀλλὰ καὶ πολὺ τὸν Ἰουδαῖον βαρούμενον ἀπὸ τῆς τοῦ νόμου δόσεως ὁ μὲν γὰρ Ἕλλην ἀνόμως κρίνεται τὸ δὲ ἀνόμως ἐνταῦθα οὐ τὸ χαλεπώτερον ἀλλὰ τὸ ἡμερώτερον λέγει τουτέστι οὐκ ἔχει κατηγοροῦντα τὸν νόμον τὸ γὰρ ἀνόμως τουτέστιν χωρὶς τῆς ἐκείνου κατάκρισεως φησιν ἀπὸ τῶν τῆς φύσεως λογισμῶν καταδικάζεται μόνον ὁ δὲ Ἰουδαῖος ἐννόμως τουτέστι μετὰ τῆς φύσεως καὶ τοῦ νόμου κατηγοροῦντος ὅσω γὰρ πλείονος απελαυσε ἐπιμελείας τοσούτῳ μείζονα δώσει δίκην
118exc	73v	Rom.2.13
119	73v	Rom.2.13		ἂλλ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου
120	74r	Rom.2.13-Rom.2.14		δικαιωθήσονται ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες
120ex	74r	Rom.2.14	Ιωαννου s	φύσει τὰ τὸ τοῦ νόμου ποιῇ οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες	φύσει ὅταν εἴπῃ τοῖς ἐκ φύσεως λέγει λογισμοῖς
121	74r	Rom.2.14-Rom.2.15		ἑαυτοῖς εἰσι νόμος οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου
122	74r	Rom.2.15		γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν
123	74r	Rom.2.15		συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως
124	74r	Rom.2.15-Rom.2.16		καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἡ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρα ὅτε κρίνει ὁ θεός
124Ph	74r	Rom.2.16
125	74r	Rom.2.16		τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου
126	74r	Rom.2.16		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ
127	74r	Rom.2.17		ἴδε σὺ Ἰουδαῖος
128	74r	Rom.2.17		ἐπονομάζῃ
129	74r	Rom.2.17		καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ
128ex	74r	Rom.2.17	s	ἴδε σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ τῶ νόμῳ	οὐ γὰρ κάμνεις φησιν ὡς ὁ ἔξω νόμου πολιτευόμενος τὸ πρακτέον ἐπιζητῶν ἂλλ ἔχεις τὸν νόμον σαφῶς ἅπαντα σε διδάσκοντα
130	74r	Rom.2.17		καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῶ
131	74r	Rom.2.18		καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα
132	74r	Rom.2.18		καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου
133	74r	Rom.2.19-Rom.2.20		πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν είναι τυφλῶν φῶς τῶν ἐν σκότει παιδευτὴν ἀφρόνων διδάσκαλον νηπίων
134	74r	Rom.2.20		ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῶ νόμῳ
134Ph	74r	Rom.2.20
135	74r	Rom.2.21-Rom.2.22		ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις
135ex	74r	Rom.2.22
136	74r	Rom.2.22		ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα
136Ph	74r	Rom.2.22
137	74v	Rom.2.22-Rom.2.23		ἱεροσυλεῖς ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι δα τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις
138	74v	Rom.2.24		τὸ γάρ
139	74v	Rom.2.24		ὄνομα τοῦ θεοῦ
140	74v	Rom.2.24		δι' ὑμᾶς βλαφθημειται ἐν τοῖς ἔθνεσιν καθὼς γέγραπται
141	74v	Rom.2.25		περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ εὰν νόμον πράσσῃς εὰν δὲ παραβάτης νόμου ἧς
142	74v	Rom.2.25		ἡ περιτομή σου
142Pha	74v	Rom.2.25
142Phb	74v	Rom.2.25
143	74v	Rom.2.25		ἀκροβυστία γέγονεν
144	74v	Rom.2.26		εὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομήν
145	74v	Rom.2.26		λογισθήσεται
146	74v	Rom.2.27		καὶ κρίνει
146Ph	74v	Rom.2.27
147	74v	Rom.2.27		ἡ ἐκ φύσεως {ἡ ἀκροβυστία /ἀκροβυστία }^*τὸν νόμον τελοῦσα
147Ph	74v	Rom.2.27
148	74v	Rom.2.27-Rom.2.28		σε τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου οὐ γὰρ ὁ ἐν τῶ φανερῷ Ἰουδαῖὸς ἐστιν οὐδε ἡ ἐν τῶ φανερῷ ἐν σαρκί
148ex	74v	Rom.2.28
149	74v	Rom.2.28		περιτομή
150	74v	Rom.2.29		ἂλλ ὁ ἐν τῶ κρυπτῷ Ἰουδαῖος
151	74v	Rom.2.29		καὶ περιτομή
152	74v	Rom.2.29		καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι οὐ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων
153	74v	Rom.2.29		ἂλλ ἐκ τοῦ θεοῦ
154	74v	Rom.3.1		τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς
154ex	74v	Rom.3.1	Θεοδωριτου s	τι οὖν τὸ περισσὸν τοῦ ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς	τὴν Ιουδαικην καταστείλας ὀφρὺν καὶ δείξας μάτην αὐτον ἐπὶ τῆ περιτομὴ καὶ τῶ νόμῳ καὶ τῆ τοῦ Ἰουδαίου προσηγορίᾷ μεγαλαυχουμενον ἵνα μή τις ὑπολάβη δυσμενείᾳ τοῦτο καὶ ἀπεχθείᾳ ποιεῖν ἐπάγει τι καὶ τὸ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου ἡ τις ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς εἰ τῶν ἀλλοφύλων φησιν ἐθνῶν τινες θεοσεβείᾳ καὶ ἀρετὴ κοσμούμενοι τῶν θείων ἀναῤῥήσεων ἀπολαύουσι τι δήποτε καὶ τῶν ἐθῶν εχωρισε τὸν Ἰσραὴλ ὁ θεὸς καὶ τὴν περιτομιν αὐτοῖς δέδωκέν τε τὸ γὰρ περισσὸν τοῦ Ἰουδαίου τὴν προτιμησιν λέγει τῶν ἐθνῶν εἶτα ἐπάγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ἐξελέξατο γὰρ αὐτῶν τοὺς προγόνους τῆς Αἰγυπτίων ἠλευθέρωσε δυναστείας πολυθρυλήτους διὰ τὰς παντοδαπὰς θαυματουργίας απεφηνεν νόμον εἰς βοήθειαν ἔδωκεν προφήτας επεστησε τοῦτο γὰρ λέγει πολὺ κατὰ πάντα τρόπον ταῦτα μέντοι πάντα σιγήσας τοῦ νόμου τὴν θέσιν τίθησι μόνον πρῶτον μὲν ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
155	74v	Rom.3.2		πολὺ κατὰ πάντα τρόπον
156	74v	Rom.3.2		πρῶτον μὲν γὰρ ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
157	74v	Rom.3.3		τι γὰρ εἰ ἠπίστησάν τινες μὴ ἡ ἀπιστία
158	75r	Rom.3.3-Rom.3.4		αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει μὴ γένοιτο γινέσθω δὲ ὁ θεὸς ἀληθὴς πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης καθὼς γέγραπται
158ex	75r	Rom.3.4
158Pha	75r	Rom.3.4
158Phb	75r	Rom.3.4
159	75r	Rom.3.4		ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῶ κρίνεσθαί σε
160	75r	Rom.3.5		εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν θεοῦ
160ex	75r	Rom.3.5
160Ph	75r	Rom.3.5
160exb	75r	Rom.3.5	s	εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν θεοῦ	Ἀναγκαίως τὴν ὑφ’ ἑτέρων προφερομένην ἀντίθεσιν τέθεικεν καὶ τῇ ἀπαγορεύσει τὸ ἄτοπον ἔδειξεν Οὐ γὰρ ἐγὼ φησὶ ταῦτα λέγω ἀλλὰ τοὺς τῶν ἄλλων τέθεικα λογισμοὺς Τοῦτο γὰρ λέγει «Κατὰ ἄνθρωπον » Ἐπεὶ πῶς κρινεῖ ὁ Θεὸς τὸν κόσμον Εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τὶ ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι Τῶν ἀτοπωτάτων ἐστὶ φησὶν,τὸ ταῦτα λέγειν Δικαία γὰρ ἡ ψῆφος τοῦ Θεοῦ καὶ οὐ τὸ ἐμὸν ἄγνωμον προξενεῖ τῷ Θεῷ τὴν ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ δόξαν Ἀδικία γὰρ ἐσχάτη τοὺς προξένους αὐτοῦ γενομένους τῆς δόξης δίκας εἰσπράττεσθαι παρ’ αὐτοῦ Τοῦτο γὰρ οὐδὲ τῶν ἄγαν ἀδικωτάτων ἀνθρώπων δράσοι τις ἂν ἤπου γε αὐτὸς ὁ τὰς τῆς δικαιοσύνης ἀναβλύζων πηγὰς δ' Καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθὼς φασίν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι Ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθὰ ὧν τὸ κρῖμα ἔνδικον
161	75r	Rom.3.5		δικαιοσύνην συνίστησι τι ἐροῦμεν μὴ ἄδικος ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν
162	75r	Rom.3.5		κατὰ ἄνθρωπον λέγω
163	75r	Rom.3.6		μὴ γένοιτο ἐπεί πως κρίνει ὁ θεὸς τὸν κόσμον
164	75r	Rom.3.7		εἰ γὰρ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῶ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν
165	75r	Rom.3.7		εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ τι ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι
166	75r	Rom.3.8		καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασιν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά
166ex	75r	Rom.3.8
166exb	75r	Rom.3.8	s	καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασιν τινες ἡμᾶς λέγειν ὅτι ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά	τινὲς τῇ δυσεβεια δουλεύοντες ψευδολογίαις κατ’ αὐτῶν κεχρημένοι λέγειν αὐτοὺς ἔφασκον Ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθὰ Ἀλλ’ οὐχ οὗτος ἦν ὁ τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας σκοπὸς Πᾶν γὰρ τοὐναντίον ἐνομοθέτησαν πάσης ἅπαντας παρανομίας ἀπέχεσθαι Τοὺς δὲ τῷ παναγίῳ κηρύγματι προσιόντας θαῤῥεῖν ἐκέλευον ὡς τῆς ἀφέσεως τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δεδομένης
167	75r	Rom.3.8		ὧν τὸ κρίμα ἔνδικὸν ἐστι
168	75r	Rom.3.9		τι οὖν προεχομεθὰ οὐ πάντως
168ex	75r	Rom.3.9	Σευηριανου εις τι ουν προεχομεθα s ^*		τι οὖν κατέχομεν περισσὸν προηιτιασάμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας καὶ τὰ ἑξῆς ἐλλειπῶς εἴρηται τὸ γάρ τι οὖν κατέχομεν περισσὸν ἀκολουθον ἦν ἐπαγαγεῖν τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην ὅπερ ἐν τοῖς ἑξῆς προϊὼν λέγει δικαιοσύνην θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ τι οὖν κατέχομεν φησι περισσὸν ἡμεῖς τὴν ἐκ πίστεως δικαιοσύνην προητιασαμεθα γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας πως δὲ προητιασατο ἐν τῶ Ἕλληνας μὲν ἀπελέγξαι διαφθείραντας τὴν φυσικὴν γνῶσιν ἐν οἷς ἔφη ὁ θεὸς γὰρ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν τὰ γράμματα αὐτῶν αποκτισεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοοῦμεν ακαθοραται καὶ διότι γνόντα τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδοξασαν ἡ εὐχαρίστησαν Ἰουδαίους δὲ παραβεβηκότας τὸν νόμον δι' ὧν φησιν ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις δείξας οὖν ὅτι παρ' οἷς μὲν ἡ φύσις ἠσθένησεν παρ' οἷς δὲ καὶ ἡ φύσις καὶ ὁ νόμος ακολουθην τὴν τκ τοῦ Εὐαγγελίου χάριν εἰσάγει καί φησι τι οὖν ἔχομεν ἡμεῖς ἐκ τῆς χάριτος περισσὸν καὶ ἐξαίρετον τὴν πίστιν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ δικαιοσύνης οὖσαν ἀπεργαστικήν
168Pha	75r	Rom.3.9
168Phb	75r	Rom.3.9
169	75r	Rom.3.9		προητιασαμεθα
170	75r	Rom.3.9		γὰρ Ἰουδαίους
171	75r	Rom.3.9-Rom.3.11		τε καὶ Ἕλληνας πάντας ὑφ' ἁμαρτίαν είναι καθὼς γέγραπται οὐκ ἐστιν δίκαιος οὐδε εἰς οὐκ ἐστιν ὁ συνιῶν οὐκ ἐστιν ὁ ἐκζητῶν τὸν θεόν
172	75r	Rom.3.12		πάντες ἐξέκλιναν ἅμα ἠχρειώθησαν οὐκ ἐστι ποιῶν χρεστοτητα οὐκ ἐστι ἕως
173	75v	Rom.3.12-Rom.3.15		ἑνὸς τάφος ανεωγμενος ὁ λάρυγξ αὐτῶν ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν ἰὸς ἀσπίδων ὑπο τὰ χείλη αὐτῶν ὧν τὸ στόμα ἄρας καὶ πικρίας γέμει ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα
174	75v	Rom.3.16		σύντριμμα καὶ ταλαπωρια ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν
175	75v	Rom.3.17-Rom.3.18		καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν οὐκ ἐστιν φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν
176	75v	Rom.3.18
177	75v	Rom.3.19	Θεοδωρητου s	οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῶ νόμῳ λαλεῖ ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ	σὺν πολλὴ καὶ τοῦτο τέθεικεν ἀκριβείᾳ
177exa	75v	Rom.3.19	^*		οὐ γὰρ εἶπεν περὶ τῶν ἐν τῶ νόμῳ ἀλλὰ τοῖς ἐν τῶ νόμῳ πολλὰ γὰρ καὶ περὶ Βαβυλωνιων λέγει Περσῶν τε καὶ Μήδων καὶ Αἰγυπτίων καὶ ἑτέρων πλείστων ἐθνῶν ἂλλ ὅμως Ἰουδαῖος καὶ τὰς περὶ τούτων προρησεις προσέφερεν
177exb	75v	Rom.3.19
177exc	75v	Rom.3.19
177	75v	Rom.3.19		ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ
178	75v	Rom.3.19-Rom.3.20		καὶ ὑποδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῶ θεῶ διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται
178Ph	75v	Rom.3.20
178ex	75v	Rom.3.20
179	75v	Rom.3.20
180	75v	Rom.3.20		πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ
181	75v	Rom.3.20		διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας
181ex	75v	Rom.3.20	Γενναδ(ιου) εις το δια γαρ νομου επιγνωσις αμαρτιας s ^*	διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας	εἰς τοῦτό φησιν ἡμῖν ὁ νόμος ἐλυσιτέλησεν ἐγνώρισεν τὴν ἁμαρτίαν φησιν ἡμῖν οὐ τῶ ἀπαγορεῦσαι μόνον τῶν ἀτοπων τὴν πρᾶξιν ἀλλὰ καὶ τῶ παρακούοντας αὐτοῦ τιμωρήσασθαι οὐ γὰρ ἂν κολάσεως τοῖς πταισμασιν ἐπιφερομένης ὁποῖόν τι τὸ τῆς ἁμαρτίας ἐστι ἐγνωρίσαμεν καὶ διὰ τούτων τοίνυν ἁπάντων σφόδρα ἀκριβῶς συστήσας τὸ ὑφ' ἁμαρτίαν είναι τοὺς ἅπαντας ἐπάγει λοιπὸν δεικνὺς τοῦ οἰκείου λόγου τὸ περιττόν
182	75v	Rom.3.21		νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου
183	75v	Rom.3.21		δικαιοσύνη θεοῦ
184	75v	Rom.3.21
185	75v	Rom.3.21		πεφανέρωται μαρτυρουμένη ὑπο τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν
186	75v	Rom.3.22		δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ
186Ph	75v	Rom.3.22
186ex	75v	Rom.3.22	Γενναδιου s	εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας οὐ γὰρ ἐστι διαστολή	εἰς πάντας μὲν τοὺς Ἰουδαίους φησιν ὡς οἴκοθεν καὶ ἐξ αὐτῶν ἐσχηκότας τῆς σωτηρίας τὸν αἴτιον ἐπὶ πάντας δὲ τοὺς ἐθνικοὺς λέγει ὡς ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπὶ τούτοις ἐκταθείσης τῆς χάριτος ὅμως μέντοι τούτων κἀκείνων μετασχήσειν τῆς χάριτος ἔφησεν οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ πάλιν ὅτι κοινῇ δικαίως ἡ χάρις κατὰ πάντων
187	75v	Rom.3.22
188	75v	Rom.3.23		πάντες γὰρ ἥμαρτον
189	75v	Rom.3.23-Rom.3.24		καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ θεοῦ δικαιούμενοι δωρεὰν τῆ αὐτοῦ χάριτι
189Pha	75v	Rom.3.24
189Phb	75v	Rom.3.24
190	75v	Rom.3.24		διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν
191	76r	Rom.3.24-Rom.3.25		Χριστῷ Ἰησοῦ ὃν προέθετο ὁ θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως
192	76r	Rom.3.25		ἐν τῶ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξιν
193	76r	Rom.3.25		τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ
194	76r	Rom.3.25		διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμρτημάτων
194Ph	76r	Rom.3.25
195	76r	Rom.3.26		ἐν τῆ ἀνοχὴ τοῦ θεοῦ πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῶ νυν καιρῷ
195ex	76r	Rom.3.26
195Ph	76r	Rom.3.26
196	76r	Rom.3.26		εἰς τὸ είναι αὐτον δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ
197	76r	Rom.3.27		που οὖν ἡ καύχησις ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου
197ex	76r	Rom.3.27	Γενναδ(ιου) s	ἐξεκλείσθη διὰ ποίου νόμου	ἀντὶ εξεληλαται
198	76r	Rom.3.27		τῶν ἔργων οὐχὶ ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως
199	76r	Rom.3.28		λογιζόμεθα οὖν πίστει δικαιοῦσθαι ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου
200	76r	Rom.3.29		ἡ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ἐθνῶν ναὶ καὶ ἐθνῶν
201	76r	Rom.3.30		ἐπείπερ εἰς ὁ θεὸς ὃς δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆς πίστεως
202	76r	Rom.3.30
203	76r	Rom.3.30
203exa	76r	Rom.3.31	Ιωαννου s	νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως μὴ γένοιτο ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν	ἔργον ἦν τοῦ νόμου ώστε δίκαιον ποιῆσαι τὸν ἄνθρωπον ἂλλ οὐκ ἴσχυσεν τοῦτο ποιῆσαι πάντες γάρ φησιν ἥμαρτον ἡ πίστις δὲ ἐλθοῦσα αὐτω κατώρθωσεν ὁμοῦ γάρ τις ἐπίστευσεν καὶ ἐδικαιώθη οὐκοῦν ἔστησεν τοῦ νόμου τὸ θέλημα
203exb	76r	Rom.3.31			ἄνωθεν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται τὰ περὶ τῆς πίστεως προεθέσπισαν δεχομενοι τοίνυν τὴν πίστιν βεβεαιοῦμεν τὸν νόμον
204	76r	Rom.3.31
203exc	76r	Rom.4.1	Θεοδωρητου s	τι οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ἡμῶν εὑρηκέναι κατὰ σάρκα	ποίαν φησι πρὸ τοῦ πιστεῦσαι τῶ θεῶ τὸν Ἀβραὰμ δικαιοσύνην αὐτοῦ δι' ἔργων γεγενημένην ἠκούσαμεν κατὰ σάρκα γὰρ τὴν ἐν ἔργοις λέγει ἐπειδήπερ διὰ τοῦ ἐκτελοῦμεν τὰ ἔργα
204ex	76r	Rom.4.1	Γενναδιου s ^*		μεθ' υπερβατος ἡ ῥῆσις ἐστιν ἀκολούθως γὰρ οὕτως εἰ πως ἂν ἦν συγκειμενη τι οὖν εὑρηκέναι Ἀβραὰμ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα ἡμῶν ἀνέλθωμεν φησιν ἐπὶ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ κατὰ σάρκα γένους ἡμῶν ὃν ἐκ πάντων εκλεξας ὁ θεὸς τῶν ἐθνῶν εὐλόγησεν τε καὶ εἰς τοὺς ἐξ αὐτοῦ δι' αὐτον παραπέμψειν τὰ τῆς εὐλογίας υπεχετο δῆλον γὰρ ὅτι ὅπως ἂν ἔχοι τὰ κατ' αὐτον οὕτως σχήσει καὶ τὰ ἡμέτερα
204Ph	76r	Rom.4.1
205	76r	Rom.4.1		κατὰ σάρκα
206	76r	Rom.4.2		εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη ἔχει καύχημα ἂλλ οὐ πρὸς τὸν θεόν
207	76r	Rom.4.3		τι γὰρ ἡ γραφὴ λέγει ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῶ θεῶ καὶ ἐλογίσθη
208	76v	Rom.4.3-Rom.4.4		αὐτω εἰς δικαιοσύνην τῶ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸς οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα
208ex	76v	Rom.4.4
209	76v	Rom.4.5		τῶ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ πιστεύοντι δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ λογίζεται ἡ πίστις αὐτοῦ
210	76v	Rom.4.5		εἰς δικαιοσύνην
211	76v	Rom.4.6		καθάπερ καὶ Δαυὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου ὧι ὁ θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων
212	76v	Rom.4.7-Rom.4.8		μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ αιμαρτιαι μακάριος ἀνὴρ ὧι οὐ μὴ λογίσηται κύριος ἁμαρτίαν
212Ph	76v	Rom.4.8
213	76v	Rom.4.8
215ex	76v	Rom.4.9	Σχολιον Σευηριανου s	ὁ μακαρισμὸς οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομήν	ἡ περιτομὴ ἐδόθη διὰ τρεῖς αἰτίας ταύτας ώστε σημεῖον είναι πίστεως καὶ τοῦ ἁβραμιαίου γένους δηλωτικὴν καὶ σύμβολον καὶ αἴνιγμα πολιτείας καθαρᾶς καὶ σώφρονος ώστε οὐχ ὡς δικαιοσύνης ποιητικὴ ἐδόθη ἀλλὰ σφραγὶς καὶ σημεῖον τῆς ἐκ πίστεως δικαιοσύνης τοῦ Ἀβραάμ
214	76v	Rom.4.9-Rom.4.10		ἡ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν λέγομεν γὰρ ὅτι ἐλογίσθη τῶ Ἁβρρὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην πως οὖν ἐλογίσθη ἐν περιτομὴ ὄντι ἡ ἐν ἀκροβυστία
215	76v	Rom.4.10		οὐκ ἐν περιτομὴ ἂλλ ἐν ἀκροβυστία
216	76v	Rom.4.11		καὶ σημεῖον ἔλαβεν περιτομῆς σφαγιδα τῆς δικαιοσύνης
216Ph	76v	Rom.4.11
217	76v	Rom.4.11		τῆς πίστεως τῆς ἐν τῆ ἀκροβυστία εἰς τὸ είναι αὐτον πατέρα
218	76v	Rom.4.11		πάντων
219	76v	Rom.4.11		τῶν πιστευόντων
220	76v	Rom.4.11		δι' ἀκροβυστίας
221	76v	Rom.4.11		εἰς τὸ λογισθῆναι καὶ αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην
221Ph	76v	Rom.4.11
222	77r	Rom.4.12		καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον
223	77r	Rom.4.12		ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσι
223Ph	77r	Rom.4.12
224	77r	Rom.4.12		τοῖς ἴχνεσι τῆς πίστεως
225	77r	Rom.4.12		τῆς ἐν ἀκροβυστία τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ
226	77r	Rom.4.13		οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῶ Ἀβραὰμ ἡ τῶ σπέρματι αὐτοῦ τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου
226ex	77r	Rom.4.13	Σευηριανου s	τὸ κληρονόμον αὐτον είναι τοῦ κόσμου	κληρονόμους τοῦ κόσμου τοὺς δικαίους ἔσεσθαι φησιν ὅτι τῶν ἀσεβῶν ἐκ μέσου γενομένων καὶ παραδοθέντων κολάσει ἐν τῆ τῆς κρίσεως ἡμέρα τὸν συμπάντα λοιπὸν κόσμον ἕξουσιν οἱ δίκαιοι ἀνακαινισθέντα καὶ αὐτῶν ἔσται τὰ οὐράνια ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐπίγεια
227	77r	Rom.4.13		ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως
227Ph	77r	Rom.4.13
228	77r	Rom.4.14		εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι κεκένωται ἡ πίστις καί
229	77r	Rom.4.14		κατήργηται ἡ ἐπαγγελία
230	77r	Rom.4.15		ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται οὐ γὰρ οὐκ ἐστιν νόμος οὐδε παράβασις
231	77r	Rom.4.16		διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἵνα κατὰ χάριν εἰς τὸ είναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν
232	77r	Rom.4.16		παντὶ τῶ σπέρματι
233	77r	Rom.4.16		οὐ τῶ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καί
234	77r	Rom.4.16-Rom.4.17		τῶ ἐκ πίστεως Ἀβραὰμ ὃς ἐστι πατὴρ πάντων ἡμῶν καθὼς γέγραπται ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τεθηκα σε
235	77r	Rom.4.17
235Ph	77r	Rom.4.17
235exa	77r	Rom.4.17
235exb	77r	Rom.4.17	Θεοδωρ(ητου) s	κατέναντι οὐ ἐπίστευσε θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος	ὥσπερ γάρ φησι πάντων ἐστι ποιητὴς ὁ θεὸς καὶ πάντων θεός τε καὶ κηδεμὼν οὕτω καὶ τὸν Ἀβραὰμ πάντων πατηρα κεχειροτόνηκεν οὐκ Ιουδαιοων μόνον ἀλλὰ πάντων τῶν πιστευόντων
235exc	77r	Rom.4.17	Σευηριανου s	κατέναντι οὐ ἐπίστευσε θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος	ἀντὶ τοῦ ἐνώπιον πρὸ προσώπου οὐ ἐπίστευσεν θεοῦ
236	77r	Rom.4.17		τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα
236Pha	77r	Rom.4.17
236Phb	77r	Rom.4.17
236ex	77r	Rom.4.18	Σευηριανου s	ὃς παρ' ἐλπίδα	παρ' ἐλπίδα τῆς οἰκείας φύσεως ἐπ' ἐλπίδι τῆς τοῦ ἐπαγγειλαμένου δυνάμεως
237	77r	Rom.4.18
238	77r	Rom.4.18		ἐπ' ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτον πατέρα
239	77r	Rom.4.18		πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου
240	77r	Rom.4.19		καὶ μὴ ἀσθενήσας
241	77v	Rom.4.19		τῆ πίστει οὐ κατενόησεν τὸ ἑαυτοῦ σῶμα ἤδη νενεκρωμένον ἑκατονταετής που ὑπάρχων καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας Σάρρας
242	77v	Rom.4.20		εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ
243	77v	Rom.4.20		οὐ διεκρίθη τῆ ἀπιστία
244	77v	Rom.4.20		ἂλλ ἐνεδυναμώθη τῆ πίστει
245	77v	Rom.4.20		δοὺς δόξαν τῶ θεῶ
246	77v	Rom.4.21		καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ὁ ἐπήγγελται δυνατὸς ἐστιν καὶ ποιῆσαι
247	77v	Rom.4.22		διὸ καὶ ἐλογίσθη αὐτω εἰς δικαιοσύνην
248	77v	Rom.4.23		οὐκ ἐγράφη δὲ δι' αὐτον μόνον ὅτι ἐλογίσθη αὐτω
249	77v	Rom.4.24		ἀλλὰ καὶ δι' ἡμᾶς οἷς μέλλει λογίζεσθαι τοῖς πιστεύουσιν ἐπὶ τὸν ἐγείραντα Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν
250	77v	Rom.4.25		ὃς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσυνην ἡμῶν
251	77v	Rom.5.1		δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχωμεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου
251Ph	77v	Rom.5.1
252	77v	Rom.5.1		ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
253	77v	Rom.5.2		δι' οὐ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσκήκαμεν τῆ
254	77v	Rom.5.2		πίστει
254Ph	77v	Rom.5.2
255	77v	Rom.5.2		εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ἡ ἑστήκαμεν καὶ καυχώμεθα ἐπ' ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ
255Ph	77v	Rom.5.2
256	77v	Rom.5.3		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδότες ὅτι
256Pha	77v	Rom.5.3
256Phb	77v	Rom.5.3
257	78r	Rom.5.3-Rom.5.4		ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργεζεται ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμὴν ἡ δὲ δοκιμὴ ελπιδαν
258	78r	Rom.5.5		ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ κατάισχυνει ὅτι ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν
258ex	78r	Rom.5.5
259	78r	Rom.5.6		ἔτι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν
259Ph	78r	Rom.5.6
260	78r	Rom.5.6		ἀσθενῶν
261	78r	Rom.5.6-Rom.5.7		κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν
262	78r	Rom.5.8		συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν
263	78r	Rom.5.9		πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νυν ἐν τῶ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι' αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς
264	78r	Rom.5.10		εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῶ θεῶ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν
265	78r	Rom.5.10		τῆ ζωὴ αὐτοῦ
266	78r	Rom.5.11		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῶ θεῶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δι' οὐ νυν
267	78r	Rom.5.11		τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν
268	78r	Rom.5.12		διὰ τοῦτο ὥσπερ δι' ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ
268Ph	78r	Rom.5.12
269	78v	Rom.5.12		{θάνατος διῆλθεν /θάνατος καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν }^*ἐφ' ὧι πάντες ἥμαρτον
270	78v	Rom.5.12
270Ph	78v	Rom.5.12
271	78v	Rom.5.13		ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν κόσμῳ ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖται μὴ ὄντος νόμου
271exa	78v	Rom.5.13
271exb	78v	Rom.5.13
271Ph	78v	Rom.5.13
272	78v	Rom.5.14		ἂλλ ἐβασίλευεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδάμ
272Ph	78v	Rom.5.14
273	78v	Rom.5.14
273ex	78v	Rom.5.14		μέχρι Μωσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσαντας ἐπὶ τῶ ὁμοιώματι τῆς παραβάσεως Ἀδάμ
273Ph	78v	Rom.5.14
274	78v	Rom.5.14
274ex	78v	Rom.5.14	Ιωαννου s	ὃς ἐστι τύπος τοῦ μέλλοντος	πως τύπος ἐστι τοῦ Χριστοῦ ὁ Ἀδὰμ ὅτι ὥσπερ ἐκεῖνος τοῖς ἐξ αὐτοῦ καίτοι γε μὴ φαγοῦσιν ἀπὸ τοῦ ξύλου γέγονεν αἴτιος θανάτου διὰ τὴν βρῶσιν εἰσαχθέντος οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς τοῖς ἐξ αὐτοῦ καίτοι γε μὴ δικαιοπραγησασιν γέγονε πρόξενος δικαιοσύνης
275	78v	Rom.5.15		ἂλλ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα
276	78v	Rom.5.15		οὕτως καὶ τὸ χάρισμα εἰ γὰρ τὸ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον πολλῷ
276ex	78v	Rom.5.15
277	78v	Rom.5.15		μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῆ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν
278	78v	Rom.5.16		καὶ οὐχ ὡς
279	78v	Rom.5.16		δι' ἑνὸς ἁμαρτήσαντος τὸ δώρημα τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰς δικαίωμα
280	78v	Rom.5.17		εἰ γὰρ τὸ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός
280Ph	78v	Rom.5.17
281exa	78v	Rom.5.17		πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῆι βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ
281exb	78v	Rom.5.17
282	78v	Rom.5.18		ἄρα οὖν ὡς δι' ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα
283	79r	Rom.5.18-Rom.5.19		οὕτω καὶ δι' ἑνὸς ἀνθρώπου δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου
284	79r	Rom.5.19		ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί
284ex	79r	Rom.5.19
285	79r	Rom.5.19		οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί
286	79r	Rom.5.19
286ex	79r	Rom.5.20	Γενναδιου s	νόμος δέ	ἔοικε τοῦτο τῆ πρὸς Γαλάτας ὁ νόμος τῶν παραβάσεων χάριν προσετέθη τὸ γὰρ ἵνα κἀνταῦθα κατὰ τὸ ἰδίωμα τέθεικε σηναίνει γὰρ τὸ ἀκολουθον τοῖς γὰρ μετὰ τὸ Ἀδάμ φησιν ἅπασι μᾶλλον δὲ καὶ αὐτω τῶ Ἀδὰμ νόμου δοθέντος ἐπλεονασε τὸ παράπτωμα ὅσω γὰρ τὰ παραγγέλματα πλείω τοσούτῳ παραβαινομένων αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα
286Ph	79r	Rom.5.20
287	79r	Rom.5.20		περεισηλθεν
288	79r	Rom.5.20
289	79r	Rom.5.20		ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα οὐ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία
290	79r	Rom.5.20		ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις
290ex	79r	Rom.5.20
291	79r	Rom.5.21		ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῶ θανάτῳ
292	79r	Rom.5.21		οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον
292Ph	79r	Rom.5.21
293	79r	Rom.5.21		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν
294	79r	Rom.6.1		τι οὖν ἐροῦμεν
295	79r	Rom.6.1		επιμενομεν τῆ ἁμαρτία ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ
296	79r	Rom.6.2		μὴ γένοιτο
297	79r	Rom.6.2
297ex	79r	Rom.6.2	Σευηριανου s	οἵτινες ἀπεθάνομεν τῆ ἁμαρτία πως ἔτι ζήσομεν ἐν αυτή	ἐπειδὴ βαπτιζόμενοι ὁμολογοῦμεν ἀποτεθνηκέναι τῶ κόσμῳ καὶ ἀποτάττεσθαι τῆ ἁμαρτία καὶ τῶ διαβόλῳ
298	79r	Rom.6.3-Rom.6.4		ἡ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν συνετάφημεν οὖν αὐτω διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν
298Ph	79r	Rom.6.4
299	79r	Rom.6.4
299ex	79r	Rom.6.4	Θεοδωρ(η)τ(ου) s	διὰ δόξης τοῦ πατρός	δόξαν τοῦ πατρὸς τὴν θεότητα καλεῖ τοῦ Χριστοῦ καὶ γὰρ ἐν ἑτέρῳ φησι ἵνα ὁ θεὸς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ πατὴρ τῆς δόξης
300	79r	Rom.6.4		οὕτως καὶ ἡμεῖς
301	79r	Rom.6.4		ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν
301Pha	79r	Rom.6.4
301Phb	79r	Rom.6.4
302	79r	Rom.6.5		εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῶ ὁμοιώματι
303	79v	Rom.6.5		τοῦ θανάτου αὐτοῦ
303ex	79v	Rom.6.5
303exb	79v	Rom.6.5
304	79v	Rom.6.5		ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα
304ex	79v	Rom.6.5
305	79v	Rom.6.6		τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη
305Ph	79v	Rom.6.6
305ex	79v	Rom.6.6	s	ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη	παλαιὸν ἄνθρωπον οὐ τὴν φύσιν ἐκάλεσεν ἀλλὰ τὴν πονηρὰν γνώμην ταύτην δὲ ἔφη τῶι βαπτίσματι νεκρωθῆναι
306	79v	Rom.6.6
306ex	79v	Rom.6.6	Κυριλλου s	ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῆ ἁμαρτία	κατήργηται δὲ καὶ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας τουτέστι τῶν ἐν αὕτη κινημάτων ἡ ἔμφυτος ἀγριότης κατασείουσα μὲν ἀεὶ πρὸς τὰ αἰσχίω τὸν νοῦν ἐνιεῖσα δὲ ὥσπερ πηλῶι τὰς γεωδεστεραις ἡδοναῖς καὶ τοῦτό φησιν ὁ ἅγιος Παῦλος τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὦ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱον πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῆ σαρκὶ ὁρᾷς πως τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας κατηργειται κατακέκριται γὰρ ἐν τῆ σαρκὶ τῆς ἁμαρτίας τὸ κέντρον καὶ νενέκρωται μὲν ἐν πρώτῳ Χριστῷ διέβη δὲ παρ' αὐτοῦ τε καὶ δι' αὐτοῦ καὶ εἰς ἡμᾶς ἡ χάρις
307	79v	Rom.6.7		ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας
307Ph	79v	Rom.6.7
308	79v	Rom.6.8		εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτω
308Pha	79v	Rom.6.8
308Phb	79v	Rom.6.8
309	79v	Rom.6.9		εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριερύει
309ex	79v	Rom.6.9
310	79v	Rom.6.10		ὁ γὰρ ἀπέθανεν τῆ ἁμαρτία ἀπέθανεν ἐφάπαξ
311	79v	Rom.6.10		ὁ δὲ ζῆ ζῆ τῶ θεῶ
311ex	79v	Rom.6.10
312	79v	Rom.6.11		οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν είναι τῆ ἁμαρτία ζῶντας δὲ τῶ θεῶ
313	79v	Rom.6.11		ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν
313ex	79v	Rom.6.12	Θεοδωρ(η)τ(ου) s	μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία	βασιλεία τυραννίδος ταύτῃ διαφέρει τῶ τὴν μὲν τυραννίδα ἀκόντων γίνεσθαι τῶν ὑπηκόων τὴν δὲ βασιλείαν βουλομενων τῶν ἀρχομένων παραινεῖ τοίνυν μηκέτι τῆ δυναστεια τῆς ἁμαρτίας συντίθεσθαι κατελυσεν γὰρ αὐτῆς τὴν βασιλείαν ὁ δεσπότης ἐνανθρωπήσας καὶ ἅτε δὴ θνητοῖς ἔτι καὶ παθητὸν ἔχουσι σῶμα νομοθετῶν σύμμετρα τῆ ἀσθένεια νομοθετεῖ καὶ οὐ λέγει μὴ τυραννείτω ἡ ἁμαρτία ἀλλὰ μὴ βασιλευέτω τὸ μὲν γὰρ ἴδιον ἐκείνης τὸ δὲ τῆς ἡμετέρας γνώμης ἡ μὲν γὰρ παθημάτων κίνησις καὶ ὄχλησις κατὰ φύσιν ἡμῖν γίνεται τῶν δὲ ἀπειρημένων ἡ πρᾶξις τῆς γνώμης ἐξηρτήται
314	79v	Rom.6.12
315	79v	Rom.6.12		ἐν τῶ θνετω ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν αυτὴ ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ
315Ph	79v	Rom.6.12
316	79v	Rom.6.13		μηδὲ περιστανετε τὰ μέλη ὑμῶν
317	79v	Rom.6.13		ὅπλα
318	79v	Rom.6.13		ἀδικίας τῆ ἁμαρτία ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτούς
319	79v	Rom.6.13		τῶ θεῶ ὡς ἐκ νεκρῶν
319Ph	79v	Rom.6.13
320	79v	Rom.6.13		ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν
321	79v	Rom.6.13		ὅπλα δικαιοσύνης τῶ θεῶ
321ex	79v	Rom.6.14	s	ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει οὐ γὰρ ἐστε	ποία ἁμαρτία οὐ κυριεύσει ἡ πρὸ τοῦ βαπτίσματος ἦν ἀφίησιν ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ τοῦτο δὲ ὁ νόμος ποιεῖν οὐκ ἠδύνατο οὐκ ἐστε οὖν φησι ὑπο νόμον τὸν μὴ δυνάμεον ῥύσασθαι ἀλλὰ μᾶλλον τιμωρούμενον
321Ph	79v	Rom.6.14
322	80r	Rom.6.14		ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν
323	80r	Rom.6.15		τι οὖν ἁμαρτήσομεν ὅτι οὐκ ἐσμεν ὑπο νόμον ἂλλ ὑπο χάριν μὴ γένοιτο
323Ph	80r	Rom.6.15
324	80r	Rom.6.16		οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ παριστάνετε
325	80r	Rom.6.16		ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν
326	80r	Rom.6.16		δοῦλοὶ ἐστε ὦ ὑπακούετε
327	80r	Rom.6.16		ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον
328	80r	Rom.6.16		ἡ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην
329	80r	Rom.6.17		χάρις δὲ τῶ θεῶ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε
330	80r	Rom.6.17		δὲ ἐκ καρδίας
331	80r	Rom.6.17		εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς
332	80r	Rom.6.17
332Ph	80r	Rom.6.17
334ex	80r	Rom.6.18	σχολιον s	ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῆ δικαιοσύνη	τῆ φύσει μέτρῳ φησιν τὴν παραίνεσιν οἶδα γὰρ τὰ ἐν τῶ θνητῷ σώματι κινούμενα πάθη
333	80r	Rom.6.19		ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ασθενενιαν
334	80r	Rom.6.19		τῆς σαρκὸς ὑμῶν
335	80r	Rom.6.19		ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ ἀκαθαρσία καὶ τῆ ἀνομία εἰς τὴν ἀνομίαν οὕτως νυν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῆ δικαιοσύνη εἰς ἁγιασμον
336	80r	Rom.6.20		ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας ἐλεύθεροι ἦτε τῆ δικαιοσύνη
337	80r	Rom.6.21		τινα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ' οἷς νυν ἐπαισχύνεσθαι
338	80r	Rom.6.21-Rom.6.22		τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῶ θεῶ ἔχετε
339	80r	Rom.6.22		τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμον τὸ δέ
340	80v	Rom.6.22		{τέλος τῆς ἁμαρτίας ζωὴ αἰώνιος ζωὴν αἰώνιον /τέλος ζωὴν αἰώνιον }^*
341	80v	Rom.6.23		τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος τὸ δὲ χάρισμα
342	80v	Rom.6.23		τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰῶνος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν
343	80v	Rom.7.1		ἡ ἀγνοεῖτε ἀδελφοὶ γινώσκουσι γὰρ νόμον λαλῶ
344	80v	Rom.7.1		ὅτι ὁ νόμος κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ' ὅσον χρόνον ζῆ
345	80v	Rom.7.2		ἡ γὰρ ὕπανδρος γυνὴ τῶ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ εὰν δὲ ἀποθάνῃ
345Pha	80v	Rom.7.2
345Phb	80v	Rom.7.2
346	80v	Rom.7.2-Rom.7.3		ὁ ἀνὴρ κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρὸς ἄρα οὖν ζῶντος τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶς χρματίσει εὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ
346Ph	80v	Rom.7.3
347	80v	Rom.7.3		εὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ἐλευθέρα ἐστιν ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ μὴ είναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ
348	80v	Rom.7.4		ώστε ἀδελφοί μου καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητε τῶ νόμῳ
348ex	80v	Rom.7.4
349	80v	Rom.7.4		διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ
350	80v	Rom.7.4		τῶ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι
351	80v	Rom.7.4		ἵνα καρποφορήσωμεν τῶ θεῶ
351ex	80v	Rom.7.5	Θεοδωρ(η)τ(ου) σχολ(ιον) s	ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῆ σαρκί	τουτέστιν ἐν τῆ κατὰ νόμον πολιτείᾳ σάρκα γὰρ τὰς τῆ σαρκὶ δεδομένας νομοθεσίας ὠνόμασεν τὰς περὶ βρώσεως καὶ πόσεως καὶ λέπρας καὶ τῶν τοιούτων
352	80v	Rom.7.5		τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου
353	80v	Rom.7.5		ενεργειτο ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν
354	80v	Rom.7.5		εἰς τὸ καρποφορμῆσαι τῶ θανάτῳ
355	80v	Rom.7.6		νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ
356	81r	Rom.7.6		νόμου ἀποθανόντες ἐν ὦ κατηχομεθα ώστε δουλεύειν ἡμᾶς ἐν καινότητι πνεύματος
357	81r	Rom.7.6		καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος
357Ph	81r	Rom.7.6
358	81r	Rom.7.6
359	81r	Rom.7.6
359ex	81r	Rom.7.7	Σευηρ(ιανου) s	τι οὖν ἐροῦμεν ὁ νόμος ἁμαρτία μὴ γένοιτο ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν	οὐκ εἶπεν ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησα εἰ μὴ διὰ νόμου ἂλλ οὐκ ἔγνων ώστε οὐ τοῦ ποιεῖν ἀλλὰ τοῦ διαγνιωσκειν τὴν ἁμαρτίαν ὁ νόμος αἴτιος παιδευτικὸς ὧν καὶ μὴ συγχωρῶν διὰ τῆς ἀγνοίας εἰς τὴν τῶν ἀλογων ἐκπίπτειν φύσιν
360	81r	Rom.7.7		εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν οὐκ ἐπιθυμήσεις
360ex	81r	Rom.7.8	Σευηριανου s	ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατηργασατο ἐν ἐμοι πᾶσαν ἐπιθυμίαν χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά	ἁμαρτίαν ἔοικεν λέγειν τὸν διάβολον ὥσπερ γὰρ τὴν σωτηρία ζωὴν ἡ γραφὴ καλεῖ καὶ δικαιοοσυνην τὸ ζωῆς καὶ δικαιοσύνης αἴτιον αὐτον είναι οὕτω καὶ τὴν ἐναντίαν δύναμιν ἐκ τῆς οἰκείας ἐνεργείας ποτε μὲν ἁμαρτίαν ποτε δὲ ψεῦδος ποτε δὲ θάνατον καλεῖ οὕτω δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰπὼν ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν τὸν διάβολον δηλοῖ πων οὖν διὰ τῆς ἐντολῆς ἀφορμὴν ὁ διάβολος ἔλαβεν ὅτι τὰ παραγγέλματα τοῦ νόμου ὥσπερ ὕλην τινα τῆς ἑαυτοῦ τέχνης ποιησάμενος εἰς τὸ ἐναντίον ταῖς ἐντολαῖς περιέτρεπε τὸν ἄνθρωπον δῆλον δὲ ὅτι δι' ἑαυτοῦ ὁ ἀπόστολος τὸν κοινὸν ἄνθρωπον δηλοῖ
361	81r	Rom.7.8
361Ph	81r	Rom.7.8
362	81r	Rom.7.9		ἐγὼ δὲ ἔζων
363	81r	Rom.7.9		χωρὶς νόμου
364	81r	Rom.7.9		ποτε ἐλθούσης
365	81r	Rom.7.9-Rom.7.10		δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν ἐγὼ δὲ ἀπέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ {ἡ ἐντολὴ εἰς ζωήν /ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωήν }^*αυτὴ εἰς θάνατον
366	81r	Rom.7.11		ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησέν με καὶ δι' αὐτῆς ἀπέκτεινεν
366Ph	81r	Rom.7.11
367	81r	Rom.7.12		ώστε ὁ μὲν νόμος
367Ph	81r	Rom.7.12
367ex	81r	Rom.7.12	s	ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή	Νόμον τὸν Μωσαϊκὸν λέγει ἐντολὴν δὲ τῶ Ἀδὰμ δεδομένην ἁγίαν μὲν ὡς τὸ δέον διδάξασαν δικαίαν δὲ ὡς ὀρθῶς τοῖς παραβάταις τὴν ψῆφον ἐπενεγκοῦσαν ἀγαθὴν δὲ ὡς ζωὴν τοῖς φυλαττουσαν εὐτρεπίζουσαν
368	81r	Rom.7.13		τὸ οὖν ἀγαθον ἐμοι γέγονε θάνατος μὴ γένοιτο ἂλλ ἡ ἁμαρτίαν ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον
368Ph	81r	Rom.7.13
369	81r	Rom.7.13		ἵνα γένηται καθ' ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία
370	81v	Rom.7.13-Rom.7.14		διὰ τῆς ἐντολῆς οἴδαμεν γὰρ ὅτι
371	81v	Rom.7.14		ὁ νόμος πνευματικὸς ἐστιν
371Ph	81v	Rom.7.14
371ex	81v	Rom.7.14
372	81v	Rom.7.14		ἐγὼ δὲ σαρκικὸς εἰμι
373	81v	Rom.7.14		πεπραμένος ὑπο τὴν ἁμαρτίαν
374	81v	Rom.7.15		ὁ δὲ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω
374Pha	81v	Rom.7.15
374Phb	81v	Rom.7.15
375	81v	Rom.7.15		οὐ γὰρ ὁ θέλω τοῦτο ποιῶ ἂλλ ὁ μισῶ τοῦτο πράσσω
376	81v	Rom.7.16-Rom.7.17		εἰ δὲ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ σύμφημι τῶ νόμῳ ὅτι καλῶς νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία
377	81v	Rom.7.18		οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι
377ex	81v	Rom.7.18		οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖν ἐν ἐμοι
378	81v	Rom.7.18		τουτέστιν ἐν τῆ σαρκί μου ἀγαθον
379	81v	Rom.7.18		τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω
380	81v	Rom.7.19		οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθον ἂλλ ὁ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω
381	81v	Rom.7.20		εἰ δὲ ὁ δὲ οὐ θέλω ἐγὼ τοῦτο ποιῶ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτο
382ex	81v	Rom.7.20		ἂλλ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοι ἁμαρτία
383	81v	Rom.7.21		ευρησκω ἄρα τὸν νόμον τῶ θέλοντι
383Pha	81v	Rom.7.21
383Phb	81v	Rom.7.21
384	81v	Rom.7.21		ἐμοι ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοι τὸ κακὸν παράκειται
385	81v	Rom.7.22		συνήδομαι γὰρ τῶ νόμῳ τοῦ κυρίου
385ex	81v	Rom.7.22
385Ph	81v	Rom.7.22
386	81v	Rom.7.22-Rom.7.23		κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευομενον τῶ νόμῳ τοῦ νοός μου
387ex	81v	Rom.7.23		καὶ αἰχμαλωτίζοντά με
388	82r	Rom.7.23		τῶ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῶ ὄντι
389	82r	Rom.7.23		ἐν τοῖς μέλεσί μου
390	82r	Rom.7.24		ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπός τις με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου
391	82r	Rom.7.25		εὐχαριστῶ τῶ θεῶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν
392	82r	Rom.7.25		ἄρα οὖν αὐτος ἐγὼ τῶ μὲν νοῒ δουλεύω
393	82r	Rom.7.25		νόμῳ θεοῦ τῆ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας
394	82r	Rom.8.1		οὐδὲν ἄρα ἦν νυν κατάκριμα
395	82r	Rom.8.1		τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα
396	82r	Rom.8.2		ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέν με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου
396Ph	82r	Rom.8.2
397	82r	Rom.8.3		τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ὦ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκὸς ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ
398	82r	Rom.8.3		υἱον πέμψας
399	82r	Rom.8.3
399ex	82r	Rom.8.3	Βασιλ(ιου) εκ της προς τους Σωζοπολιτας επιστολ(ης)	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	φαίνεται ὁ Κύριος τὰ μὲν φυσικὰ πάθη παραδεξάμενος πρὸς βεβαίωσιν τῆς ἀληθινῆς καὶ οὐ κατὰ φαντασίαν ένανθρωπισεως τὰ δὲ ἀπὸ κακίας πάθη ὅσα τὸ καθαρὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν καταρυπαινει ὡς ἀνάξια τῆς ἀχράντου θεότητος αποσαμενος διὰ τοῦτο εἴρηται ἐν ὁμοιώματι γεγενῆσθαι αὐτον σαρκὸς ἁμαρτίας ὥστε σάρκα μὲν τὴν ἡμετέραν ἔλαβεν μετὰ τῶν φυσικῶν αὐτῆς παθῶν ἁμαρτίαν δὲ οὐκ ἐποίησεν
400	82r	Rom.8.3		κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν
400Ph	82r	Rom.8.3
401	82r	Rom.8.3		ἐν τῆ σαρκί
402	82r	Rom.8.4		ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα
403	82r	Rom.8.5		οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν
404	82r	Rom.8.5-Rom.8.6		οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος
405	82r	Rom.8.6
406	82r	Rom.8.6
407	82r	Rom.8.6		ζωὴν καὶ εἰρήνη
408	82r	Rom.8.7		διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκός
409	82v	Rom.8.7		ἔχθρα εἰς θεὸν τῶ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται
409Ph	82v	Rom.8.7
410	82v	Rom.8.7		οὐδε γὰρ δύναται
411	82v	Rom.8.8		οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες θεῶ ἀρέσαι οὐ δύνανται
412	82v	Rom.8.9		ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστε ἐν σαρκὶ ἂλλ ἐν πνεύματι
413	82v	Rom.8.9		εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν
413Ph	82v	Rom.8.9
414	82v	Rom.8.9		εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ
414exa	82v	Rom.8.9
415ex	82v	Rom.8.9
415exb	82v	Rom.8.9
416	82v	Rom.8.10		εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν
417	82v	Rom.8.10		τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι' ἁμαρτίαν
418	82v	Rom.8.10		τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην
418ex	82v	Rom.8.11	Κυριλλου s	εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν	ἐγήγερται μὲν ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς παρὰ τοῦ πατρὸς ἐνεργουμένης περὶ τὴν σάρκα αὐτοῦ τῆς ζωῆς διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος ὃ ἐστιν αὐτοῦ οὐκοῦν καὶ ἐγηγέρθαι λέγοιτο παρὰ τοῦ πατρὸς ἀλλὰ οὖν αὐτος ἦν ὁ ανιστας διὰ τοῦ ἁγίου πνεύματος πάντα γὰρ ἐνεργεῖται τὰ θεοπρεπῆ παρὰ τοῦ πατρὸς δι' υἱοῦ ἐν πνεύματι ἐγερεῖ τοίνυν καὶ τὰ ἡμῶν σώματα ἐκ νεκρῶν ὁ Χριστός
419	82v	Rom.8.11		ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει
420	82v	Rom.8.11		καὶ τὰ θνητὰ σώματα ἡμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ πνεῦμα ἐν ὑμῖν
421	82v	Rom.8.12-Rom.8.13		ἄρα οὖν ἀδελφοὶ ὀφειλέται ἐσμεν οὐ τῆ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε
422	82v	Rom.8.13		ἀποθνήσκειν εἰ δὲ πνεύματι
423	82v	Rom.8.13		τὰς πράξεις τοῦ σώματος θανατοῦτε ζησεσθαι
424	82v	Rom.8.14		ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται οὗτοὶ εἰσιν υἱοί
425	82v	Rom.8.14		θεοῦ
426	82v	Rom.8.15		οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα
426Ph	82v	Rom.8.15
426ex	82v	Rom.8.15
427	82v	Rom.8.15		δουλείας πάλιν εἰς φόβον ἂλλ ἐλάβετε πνεῦμα
428	82v	Rom.8.15		υἱοθεσίας
429	82v	Rom.8.15		ἐν ὦ κράζομεν ἀββᾶ ὁ πατήρ
430	82v	Rom.8.16		αὐτο τὸ πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῶ πνεύματι ἡμῶν ὅτὶ ἐσμεν τέκνα θεοῦ
431	82v	Rom.8.17		εἰ δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι
432	83r	Rom.8.17		κληρονόμοι μὲν θεοῦ
433	83r	Rom.8.17		συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ
434	83r	Rom.8.17-Rom.8.18		εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα
435	83r	Rom.8.18		τοῦ νυν καιροῦ
436	83r	Rom.8.18		πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν
437	83r	Rom.8.18		ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς
438	83r	Rom.8.19		ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται
438ex	83r	Rom.8.19
439	83r	Rom.8.19
440	83r	Rom.8.19
441	83r	Rom.8.20		τῆι γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη
442	83r	Rom.8.20		οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα
443	83r	Rom.8.20-Rom.8.21		ἐπ' ἐλπίδι ὅτι καὶ αυτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς
444	83r	Rom.8.21		εἰς τὴν {ἐλευθερίαν τῶν τέκνων /ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων }^*τοῦ θεοῦ
444ex	83r	Rom.8.21
445	83r	Rom.8.22		οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις
446	83r	Rom.8.22		συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νυν
447	83r	Rom.8.23		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς
448	83r	Rom.8.23		στενάζομεν
449	83r	Rom.8.23		υἱοθεσίαν ἀπεκδεχομενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν
449ex	83r	Rom.8.23
449Ph	83r	Rom.8.23
450	83r	Rom.8.24		τῆ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἐστιν ἐλπὶς ὁ δὲ γὰρ βλέπει τις τι καὶ ἐλπίζει
451	83r	Rom.8.25		εἰ δὲ ὁ δὲ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν δι' ὑπομονῆς απεκδοχημεθα
451ex	83r	Rom.8.25
452	83r	Rom.8.26		ωσαύτος δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται
453	83v	Rom.8.26		ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν τὸ γάρ τι προσευξόμεθα
454	83v	Rom.8.26		καθὸ δεῖ οὐκ οἴδαμεν
455	83v	Rom.8.26		ἂλλ αὐτο τὸ πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις
455ex	83v	Rom.8.26
455Ph	83v	Rom.8.26
456	83v	Rom.8.27		ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδεν τι τὸ φρόνημα
457	83v	Rom.8.27		τοῦ πνεύματος
458	83v	Rom.8.27		ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει
459	83v	Rom.8.27		ὑπὲρ ἁγίων
459Ph	83v	Rom.8.27
460	83v	Rom.8.28		οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν θεόν
461	83v	Rom.8.28		πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθον
462	83v	Rom.8.28		τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν
462ex	83v	Rom.8.28
463	83v	Rom.8.29		ὅτι οὓς προέγνω
464	83v	Rom.8.29		καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὸ είναι αὐτον πρωτότοκον
464ex	83v	Rom.8.29
465	83v	Rom.8.29		ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς
466	83v	Rom.8.30		οὓς δὲ προώρισεν
467	83v	Rom.8.30		τούτους καὶ ἐκάλεσεν καὶ οὓς ἐκάλεσεν τούτους καὶ ἐδικαίωσεν οὓς δὲ ἐδικαίωσεν
468	83v	Rom.8.30		τούτους καὶ εδοξασεν
468Ph	83v	Rom.8.30
469	83v	Rom.8.31		τι οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα
469Ph	83v	Rom.8.31
470	83v	Rom.8.31		εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν τις καθ' ἡμῶν
471	83v	Rom.8.32		ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο ἂλλ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρεδοκεν αὐτον
472	83v	Rom.8.32		πως οὐχὶ καὶ σὺν αὐτω τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται
473	83v	Rom.8.33		τις ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ
474	83v	Rom.8.33		θεὸς ὁ δικαίων
475	83v	Rom.8.34		τις ὁ κατάκρινων
476	83v	Rom.8.34		Χριστός
477	83v	Rom.8.34		ὁ ἀποθανών
477ex	83v	Rom.8.34
478	84r	Rom.8.34		μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθεὶς ὃς καὶ ἐστιν ἐν δεξιὰ τοῦ θεοῦ ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν
478ex	84r	Rom.8.34
478Ph	84r	Rom.8.34
479	84r	Rom.8.35		τις ἡμᾶς {χωρησει /χωρίσει }^*ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ
479Ph	84r	Rom.8.35
480	84r	Rom.8.35		θλῖψις ἡ στενοχωρία ἡ διωγμὸς ἡ λιμὸς ἡ γυμνότης ἡ κίνδυνος ἡ μάχαιρα
481	84r	Rom.8.36		καθὼς γέγραπται ὅτι
482	84r	Rom.8.36		ἕνεκεν σου θανατούμεθα
483	84r	Rom.8.36		ὅλην τὴν ἡμέραν
484	84r	Rom.8.36		ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς
485	84r	Rom.8.37		ἂλλ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς
486	84r	Rom.8.38		πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα
486exa	84r	Rom.8.39	Θεοδωρ(ητου) s	οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἕτερα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ	βάθος ὡς οἶμαι τὴν γέενναν ὀνομάζει ὕψος δὲ τὴν βασιλείαν καὶ πρὸς τούτοις τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὸν αἰώνιον θάνατον
486exb	84r	Rom.8.39	άλλος		τουτέστιν οὔτε τὰ ἄγαν ἐπίδοξα οὔτε ἄγαν ἄδοξα
487	84r	Rom.8.39		τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῶ κυρίῳ ἡμῶν
488	84r	Rom.9.1-Rom.9.2		ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ οὐ ψεύδομαι συμμαρτυρούσης μου τῆς συνηδησεως μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ ὅτι λύπη μοι ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῆ καρδία μου
489	84r	Rom.9.3		ευχομεν γὰρ αὐτος ἐγώ
489ex	84r	Rom.9.3
489Pha	84r	Rom.9.3
489Phb	84r	Rom.9.3
490	84r	Rom.9.3		ἀνάθεμα είναι
	84r	Rom.9.3		ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ
491	84r	Rom.9.3		ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα
491Ph	84r	Rom.9.3
492	84r	Rom.9.4		οἵτινὲς εἰσιν Ἰσραηλῖται
492Ph	84r	Rom.9.4
492ex	84r	Rom.9.4	Ιω(αννου) ^*		Τὶ οὖν ἐστι τὸ ἀνάθεμα Ἄκουσον αὐτοῦ λέγοντος Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ἀνάθεμα ἔστω τουτέστι κεχωρίσθω πάντων ἀλλοτριος ἔστω πάντων Καθάπερ γὰρ τοῦ ἀναθέματος τοῦ ἀνατιθεμένου τῷ Θεῷ οὐδεὶς ἂν τολμήσειεν ἁπλῶς ταῖς χερσὶν ἅψασθαι οὐδὲ ἐγγὺς γενέσθαι οὕτω καὶ τὸν χωριζόμενον τῆς Ἐκκλησίας πάντα ἀποτέμνων καὶ ὡς ποῤῥωτάτω ἀπάγων τούτῳ τῷ ὀνοματι ἀπὸ τοῦ ἐναντίου καλεῖ μετὰ πολλοῦ τοῦ φοβοῦ πᾶσιν ἀπαγορεύων αὐτοῦ ἀποχωρίζεσθαι καὶ ἀποπηδᾷν Τῷ μὲν γὰρ ἀναθέματι τιμῆς ἕνεκεν οὐδεὶς ἐτολμα ἐγγίσαι τοῦ δὲ ἀποτμηθέντος ἐξ ἐναντίας ἐχωρίζοντο γνώμης ἅπαντες Ὥστε ὁ μὲν χωρισμὸς εἷς καὶ ὁμοίως καὶ τοῦτο κἀκεῖνο τῶν πολλῶν ἠλλοτρίωται [ὁ δὲ τρόπος τοῦ χωρισμοῦ οὐχ εἷς ἀλλὰ καὶ ἐναντίος] οὗτος ἐκείνου Τοῦ μὲν γὰρ ἀπείχοντο ὡς ἀνακειμένου Θεῷ τοῦ δὲ ὡς ἠλλοτριωμένου Θεῶ καὶ ἀποῤῥαγέντος τῆς Ἐκκλησίας Τοῦτο οὖν καὶ ὁ Παῦλος δηλῶν ἔλεγεν Ηὐχομην ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ Καὶ οὐδὲ ἁπλῶς εἶπεν ὅτι ἠβουλόμην ἀλλὰ ἐπιτείνων αὐτὸ φησὶ καὶ Ηὐχομην Εἰ δὲ θορυβη σε ἅτε ἀσθενέστερον ὄντα ταῦτα λεγόμενα μὴ τὸ πρᾶγμα λογίζου μόνον ὅτι χωρισθῆναι ηβούλετο ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν δι’ ἣν ηβούλετο καὶ τότε ὄψη αὐτοῦ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀγάπης ἐπεὶ καὶ περιέτεμεν καὶ οὐ τῷ γενομένῳ προσέχομεν ἀλλὰ τῇ γνώμῃ καὶ τῇ αἰτίᾳ τοῦ γενομένου καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον αὐτοῦ θαυμάζομεν Οὐ περιέτεμε δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐξυρᾶτο καὶ ἔθυσεν καὶ οὐ δήπου διὰ τοῦτο αὐτὸν Ἰουδαῖον εἶναι φαμὲν ἀλλὰ δι’ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μάλιστα ἀπηλλάχθαι Ἰουδαϊσμοῦ καὶ καθαρεύειν καὶ γνήσιον εἶναι τοῦ Χριστοῦ θεραπευτὴν Ὥσπερ οὖν αὐτὸν περιτέμνοντα βλέπων καὶ θύοντα οὐ διὰ τοῦτο αὐτὸν καταδικάζεις ὡς Ἰουδαΐζοντα ἀλλὰ δι’ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μάλιστα στεφανοῖς ὡς ἀλλοτριον ὄντα Ἰουδαϊσμοῦ οὕτω καὶ ὁρῶν ἐπιθυμοῦντα ἀνάθεμα γενέσθαι μὴ διὰ τοῦτο θορυβηθῇς ἀλλὰ δι’ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μάλιστα αὐτὸν ἀνακήρυξον τὴν αἰτίαν καταμαθὼν δι’ ἣν τοῦτο βούλεται Ἂν γὰρ μὴ τὰς αἰτίας μὴ ἐξετάσωμεν καὶ τὸν Ἠλίαν ἀνδροφονον ἐροῦμεν
493	84v	Rom.9.4-Rom.9.5		ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα ὁ ὧν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοῦ αἰῶνας ἀμήν
494	84v	Rom.9.6		οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ
494Ph	84v	Rom.9.6
495	84v	Rom.9.6-Rom.9.7		οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ οὗτοι Ἰσραὴλ οὐδ ὅτὶ εἰσιν σπέρμα Ἀβραὰμ πάντες τέκνα ἂλλ ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα
495Ph	84v	Rom.9.7
496	84v	Rom.9.8		τουτέστιν ὅτι οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκός
497	84v	Rom.9.8		ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ
498	84v	Rom.9.8-Rom.9.9		ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῆ Σάρραι υἱος
499	84v	Rom.9.10		οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα
500	84v	Rom.9.10		Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν
501	84v	Rom.9.11		μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθον ἡ κακόν
502	84v	Rom.9.11		ἵνα ἡ κατ' ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ
502Ph	84v	Rom.9.11		μήπω γὰρ γεννεθεντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθον ἡ κακόν
503	84v	Rom.9.11-Rom.9.12		οὐκ ἐξ ἔργων ἂλλ ἐκ τοῦ καλοῦντος ἐρρήθη αυτὴ ὅτι ὁ μείζων δουλεύσει τῶ ἐλάσσονι
504	84v	Rom.9.13		καθὼς γέγραπται τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα
505	84v	Rom.9.14		τι οὖν ἐροῦμεν μὴ ἀδικία παρὰ τῶ θεῶ μὴ γένοιτο
506	84v	Rom.9.15		τῶ γὰρ Μωϋσεῖ λέγει
507	85r	Rom.9.15-Rom.9.16		ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδε τοῦ τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος θεοῦ
507Ph	85r	Rom.9.16
508	85r	Rom.9.16
510exa	85r	Rom.9.17	του αγιου Γρεγοριου Νυσσ(ης) s	λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῶ φαραώ	τὸ ἐσκληρῦνθαι παρὰ τοῦ θεοῦ τὸν Αἰγύπτιον τύραννον οὐχ ὡς τὴν αντυπιαν ἐν τῆ ψυχὴ τοῦ φαραὼ τῆς θείας βουλήσεως εντεθεισης νοητέον ἂλλ ὡς τῆς προαιρέσεως διὰ τῆς πρὸς τὴν κακίαν προσκλίσεως τὸν ἐκμαλάσσοντα {τῆς /τήν }^*ἀντιτυπίαν λόγον οὐ δεχομένης
509	85r	Rom.9.17		ὅτι εἰς αὐτο τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοι τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῆ γῆ
509ex	85r	Rom.9.17
510	85r	Rom.9.18		ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλέει ὃν δὲ θέλει σκληρύνει
510exb	85r	Rom.9.18	του αγιου Βασιλιου		ἐσκλήρυνεν ὁ θεὸς τὸν φαραὼ τῆ μακροθυμία καὶ τῆ τῆς τιμωρίας ἀναβολῇ ἐπιτείνων αὐτος τὴν κακίαν ἵνα εἰς τὸν ἔσχατον ὅρον αὐξηθείσης αὐτοῦ τῆς πονηρίας τὸ δίκαιον ἐπ' αὐτω τῆς θείας κρίσεως διαφανῇ
511	85r	Rom.9.19-Rom.9.20		ἐρεῖς οὖν μοι τι ἔτι μέμφεται τῶ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τις ἀνθέστηκεν μενοῦνγε ὦ ἄνθρωπε σύ τις εἰ ὁ ἀνταποκρινομενος τῶ θεῶ
511ex	85r	Rom.9.20
512	85r	Rom.9.20		μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῶ πλάσαντι τι με ἐποίησας οὕτως
513	85r	Rom.9.21		ἡ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ
514	85r	Rom.9.21		ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὁ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος ὁ δὲ εἰς ἀτιμίαν
515	85r	Rom.9.22		εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ
515ex	85r	Rom.9.22
515Ph	85r	Rom.9.22
516	85r	Rom.9.22		ἤνεγκεν ἐν πολλὴ μακροθυμία
516Ph	85r	Rom.9.22
517	85r	Rom.9.22		σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν
518	85r	Rom.9.23		καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ
518Pha	85r	Rom.9.23
518Phb	85r	Rom.9.23
519	85r	Rom.9.23		ἐπὶ σκεύη ἐλέους
519Ph	85r	Rom.9.23
520	85r	Rom.9.23		ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν
521	85r	Rom.9.24		οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν
522	85v	Rom.9.25		ὡς καὶ ἐν τῶ Ὦσι λέγει καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου
523	85v	Rom.9.25-Rom.9.26		καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην καὶ ἔσται ἐν τῶ τόπῳ οὐ ἐρρήθη αὐτοῖς
524	85v	Rom.9.26		οὐ λαός μου ὑμεῖς ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος
525	85v	Rom.9.27		Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ εὰν ἡ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης
526	85v	Rom.9.27		τὸ κατάλειμμα σωθήσεται
526Ph	85v	Rom.9.27
527	85v	Rom.9.28		λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνη
527Ph	85v	Rom.9.28
528	85v	Rom.9.28		ὅτι λόγον συντετμημένον
529	85v	Rom.9.28		ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς
530	85v	Rom.9.29		καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας εἰ μὴ κύριος σαβαώθ
531	85v	Rom.9.29		ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν
531ex	85v	Rom.9.29
531Ph	85v	Rom.9.29
532	85v	Rom.9.30		τι οὖν ἐροῦμεν ὅτι ἔθνη
533	85v	Rom.9.30		τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαίωσυνην
533Ph	85v	Rom.9.30
534	85v	Rom.9.30-Rom.9.31		δικαίωσυνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως Ἰσραὴλ δὲ διώκον νόμον δικαιωσυνης
535	85v	Rom.9.31		εἰς νόμον δικαιοσύνης
536	85v	Rom.9.31		οὐκ ἔφθασεν
537	85v	Rom.9.32		διά τι ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἂλλ ὡς ἐξ ἔργων νόμου
538	85v	Rom.9.32		προσέκοψαν γὰρ τῶ λίθῳ τοῦ προσκόμματος
539	85v	Rom.9.33		καθὼς γέγραπται ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος
539ex	85v	Rom.9.33	Θεοδωρητου s ^*		προσπταίειν εἰώθασιν οἱ ἑτέρωσε τὴν διάνοιαν ἔχοντες καὶ τὴν ὁδὸν προσκοπεῖν οὐκ ἐθέλοντες τοῦτο πεπόνθασιν Ἰουδαῖοι περὶ γὰρ δὴ τὰ περιττὰ τοῦ νόμου κεχηνότες τὸν ὑπο τῶν προφητῶν προαγορευθέντα λίθον ἰδεῖν οὐκ ηθελισαν
540	85ra	Rom.9.33		καὶ πέτραν σκανδάλου καὶ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνηθεσεται
541	85ra	Rom.10.1		ἀδελφοὶ ἡ μὲν εὐδοκία
541Ph	85ra	Rom.10.1
542	85ra	Rom.10.1		τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν
542Ph	85ra	Rom.10.1
543	85ra	Rom.10.2		μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον θεοῦ ἔχουσιν
544	85ra	Rom.10.2		ἂλλ οὐ κατ' ἐπίγνωσιν
545	85ra	Rom.10.3		ἀγνοοῦντες γάρ
546	85ra	Rom.10.3		τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην
547	85ra	Rom.10.3		καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι
547Ph	85ra	Rom.10.3
548	85ra	Rom.10.3		τῆ δικαιοσύνη τοῦ θεοῦ
549	85ra	Rom.10.3		οὐχ υπετεγησαν
550	85ra	Rom.10.4		τέλος γὰρ νόμου
550Ph	85ra	Rom.10.4
551	85ra	Rom.10.4		Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην
552	85ra	Rom.10.4		παντὶ τῶ πιστεύοντι
553	85ra	Rom.10.5		Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου
554	85ra	Rom.10.5		ὅτι ὁ ποιήσας αυτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς
555	85ra	Rom.10.6		ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει
556	85ra	Rom.10.6-Rom.10.7		μὴ εἴπῃς ἐν τῆ καρδία σου τις ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανὸν τουτέστιν Χριστὸν καταγαγεῖν ἡ τις καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον τουτέστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν
557	85ra	Rom.10.8		ἀλλά τι λέγει ἐγγύς σου τὸ ῥῆμὰ ἐστιν ἐν τῶ στόματι σου καὶ ἐν τῆ καρδία σου τουτέστιν τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὁ κηρύσσομεν
558	85ra	Rom.10.9		ὅτι εὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῶ στόματι σου κύριον Ἰησοῦν καὶ πιστεύσῃς
559	85va	Rom.10.9		ἐν τῆ καρδία σου ὅ τι ὁ θεὸς αὐτον ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σωθήσῃ
560	85va	Rom.10.10		καρδία γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν
560ex	85va	Rom.10.10
561	85va	Rom.10.11		λέγει γὰρ ἡ γραφὴ πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτω οὐ καταισχυνθήσεται
562	85va	Rom.10.12		οὐ γὰρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος
563	85va	Rom.10.12		ὁ γὰρ αὐτος κύριος πάντων
564	85va	Rom.10.12		πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτον
565	85va	Rom.10.13		πᾶς γὰρ ὃς ανεπικαλεσητε τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται
566	85va	Rom.10.14		πως οὖν ἐπικαλέσηται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν
566Ph	85va	Rom.10.14
567	85va	Rom.10.14		πως δὲ πιστεύσουσιν οὐ οὐκ ἤκουσαν
568	85va	Rom.10.14		πως δὲ ἀκούσουσιν χωρὶς κηρύσσοντος
569	85va	Rom.10.15		πως δὲ κηρύξουσιν εὰν μὴ ἀποσταλῶσιν
570	85va	Rom.10.15		καθὼς γέγραπται
571	85va	Rom.10.15		ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην
572	85va	Rom.10.15		τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά
573	85va	Rom.10.16		ἂλλ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῶ εὐαλγγελίῳ Ἠσαΐας γὰρ λέγει κύριε
574	85va	Rom.10.16		τις ἐπίστευσεν τῆ ἀκοὴ ἡμῶν
575	85va	Rom.10.17		ἄρα οὖν ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς
576	85va	Rom.10.17		ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος θεοῦ
577	85va	Rom.10.18		ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἤκουσαν μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν
578	85va	Rom.10.19		ἀλλὰ λέγω μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ
579	86r	Rom.10.19		πρῶτος Μωσῆς λέγει
580	86r	Rom.10.19		ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ' οὐκ ἔθνει
581	86r	Rom.10.19		ἐπὶ ἔθνη ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς
582	86r	Rom.10.20		Ἠσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει
583	86r	Rom.10.20		εὑρέθην
584	86r	Rom.10.20		τοῖς ἐμε μὴ ζητοῦσιν ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμε μὴ ἐπερωτῶσιν
585	86r	Rom.10.21		πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου
585Ph	86r	Rom.10.21
586	86r	Rom.10.21		πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα
587	86r	Rom.11.1		λέγω οὖν
588	86r	Rom.11.1-Rom.11.2		μὴ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν {αὐτοῦ ὅν /αὐτοῦ μὴ γένοιτο καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἰμι ἐκ σπέρματος Ἀβραὰμ φυλῆς Βενιαμὶν οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὅν }^*
589	86r	Rom.11.2		προέγνω
590	86r	Rom.11.2-Rom.11.3		ἡ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τι λέγει ἡ γραφὴ ὡς ἐντυγχάνει τῶ θεῶ κατὰ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων κύριε τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν
591	86r	Rom.11.3		κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν μου
592	86r	Rom.11.4		ἀλλά τι λέγει αὐτω ὁ χρηματισμός
593	86r	Rom.11.4		κατέλιπον ἐμαυτῶι ἑπτακισχιλίους ἄνδρας οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῆ Βάαλ
594	86r	Rom.11.5		οὕτως οὖν
595	86r	Rom.11.5		καὶ ἐν τῶ νυν καιρῷ λεῖμμα κατ' ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν
596	86r	Rom.11.6		εἰ δὲ χάριτι οὐκέτι ἐξ ἔργων ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις εἰ δὲ ἐξ ἔργων οὐκέτι ἐστι χάρις
596Ph	86r	Rom.11.6
597	86r	Rom.11.6		ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστιν ἔργον
598	86r	Rom.11.7		τι οὖν ὁ ἐπιζητεῖ Ἰσραὴλ τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν
599	86r	Rom.11.7
600	86r	Rom.11.7		οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν
601	86v	Rom.11.8		καθὼς γέγραπται ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ θεός
602	86v	Rom.11.8		πνεῦμα κατανύξεως
603	86v	Rom.11.8		ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας
604	86v	Rom.11.9		καὶ Δαυὶδ λέγει γενηθετω ἡ τράπεζα αὐτῶν
605	86v	Rom.11.9		εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν
606	86v	Rom.11.9		καὶ εἰ σκάνδαλον
607	86v	Rom.11.9		καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς
608	86v	Rom.11.10		σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον
608ex	86v	Rom.11.10
609	86v	Rom.11.11		λέγω οὖν μὴ επτεσαν ἵνα πέσωσιν μὴ γένοιτο
609Ph	86v	Rom.11.11
610	86v	Rom.11.11		ἀλλὰ τῶ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν
611	86v	Rom.11.11		εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς
612	86v	Rom.11.12		εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν
613	86v	Rom.11.12		πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν
613Ph	86v	Rom.11.12
614	86v	Rom.11.13		ὑμῖν γὰρ λέγω τοῖς ἔθνεσιν ἐφ' ὅσον μὲν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος τὴν διακονίαν μου δοξάζω
615	86v	Rom.11.14		εἰ πως παραζηλώσω μου
616	86v	Rom.11.14		τὴν σάρκα
617	86v	Rom.11.14		καὶ σώσω τινας ἐξ αὐτῶν
618	86v	Rom.11.15		εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν κατάλλαγη κόσμου τις ἡ πρόσληψις
618Pha	86v	Rom.11.15
618Phb	86v	Rom.11.15
619ex	86v	Rom.11.15		εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν
619Ph	86v	Rom.11.15
620	86v	Rom.11.16		εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία
621	86v	Rom.11.16		καὶ τὸ φύραμα καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία καὶ οἱ κλάδοι
621ex	86v	Rom.11.16
622	86v	Rom.11.17		εἰ δέ τινες
623	87r	Rom.11.17		τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν σὺ δὲ ἀγριέλαιος
624	87r	Rom.11.17		ὧν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς
625	87r	Rom.11.17		καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου
626	87r	Rom.11.18		μὴ κατάκαυχω τῶν κλάδων
627	87r	Rom.11.18		εἰ δὲ κατάκαυχασαι οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις ἂλλ ἡ ῥίζα σε
628	87r	Rom.11.19		ἐρεῖς οὖν ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ
629	87r	Rom.11.20		καλῶς τῆ ἀπιστία ἐξεκλάσθησαν
630	87r	Rom.11.20		σὺ δὲ τῆ πίστει ἕστηκας μὴ ὑψηλοφρόνει ἀλλὰ φοβοῦ
631	87r	Rom.11.21		εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσιν οὐκ ἐφείσατο
632	87r	Rom.11.21		μήπως οὐδέ σου φείσεται
633	87r	Rom.11.22		ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν ἐπὶ δέ σε χρηστότητα
634	87r	Rom.11.22		εὰν ἐπιμείνῃς τῆ χρεστότητι
635	87r	Rom.11.22-Rom.11.23		ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ καὶ ἐκεῖνοι δὲ εὰν μὴ επιμεινωσιν τῆ απιστεια
636	87r	Rom.11.23		{εγκενθησοντα /εγκεντριθησονται }^*
637	87r	Rom.11.23		δυνατὸς γὰρ ὁ θεὸς ἐστιν πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς
638	87r	Rom.11.24		εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν
639	87r	Rom.11.24		ἐγκεντρισθήσονται τῆ ἴδια ἐλαίᾳ
640	87r	Rom.11.25		οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς
641	87v	Rom.11.25		ἀγνοεῖν ἀδελφοὶ τὸ μυστήριον τοῦτο
641ex	87v	Rom.11.25	Γενναδιου s	ἵνα μὴ ἦτε παρ' ἑαυτοῖς φρονημοι ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῶ Ἰσραὴλ γέγονεν	ωσαν δέ φησιν μὴ μέγα τι καὶ θαυμαστὸν ὑπονοοῖτε περὶ ἑαυτῶν ἀπατώμενοι ὡς ὄντες ὑπὲρ τοὺς ἄλλους ὑμεῖς συνετὸ μάθετε συντομας μυστήριον φρικωδέστατον ἄφατον τοῦ θεοῦ τὴν περὶ πάντας πρόνοιαν ὑποφαῖνον τῶν Ισραηλιτην πλὴν τῆς ἐκλέξεως τὸ γὰρ ἀπὸ μέρους τοῦτό φησιν πωρωθέντων καὶ τὴν σωτηρίαν ἀπωθουμένων ἐφ' ὑμᾶς μετηνεγκεν ταύτην ὁ θεὸς εἰσποιηθέντων μέντοι πάντων ὑμῶν κἀκείνους αὖθις ἡ χάρις ἅπαντας περιλήψεται μαρτυρεῖ γὰρ αὐτω τοῦτο καὶ τοῦ Ἠσαΐου καὶ λόγιον γραφικόν
642	87v	Rom.11.25
643	87v	Rom.11.25-Rom.11.26		ἄχρις οὐ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθησηται καθὼς γέγραπται
643ex	87v	Rom.11.26
644	87v	Rom.11.26
645	87v	Rom.11.26		ἥξει ἐξ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ
646	87v	Rom.11.27		καὶ αυτὴ αὐτοῖς ἡ παρ' ἐμοῦ διαθήκη ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν
647	87v	Rom.11.28		κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι' ὑμᾶς
647Ph	87v	Rom.11.28
648	87v	Rom.11.28-Rom.11.29		κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα
648ex	87v	Rom.11.29
649ex	87v	Rom.11.29		καὶ ἡ κλῆσις τοῦ θεοῦ
650	87v	Rom.11.30-Rom.11.31		ὥσπερ γὰρ καὶ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατε τῶ θεῶ νυν δὲ ἠλεήθητε τῆ τούτων ἀπείθεια οὕτως καὶ οὗτοί νυν ἠπείθησαν τῶ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσιν
650Ph	87v	Rom.11.31
651	87v	Rom.11.32		συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν
652	87v	Rom.11.32		ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ
652Ph	87v	Rom.11.32
653	87v	Rom.11.33		ὦ βάθος
654	87v	Rom.11.33		πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεοῦ
655	87v	Rom.11.33		ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ
656	87v	Rom.11.33		καὶ ἀνεξιχνίαστοι
657	87v	Rom.11.33		αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ
658	87v	Rom.11.34		τις γὰρ ἔγνων οὖν κυρίου ἡ τις σύμβουλος αὐτοῦ
	87v	Rom.11.34	^*	Ὁ altitudο diνiciarum sapientie ac sciencie dei quam incοmprehensibilia sunt iudicia eius et inνestigabiles νie eius quis enim cοgnονit sensum Dοmini aut quis cοnsiliarius eius fuit aut quis priοr dedit illi et retribuetur ei quοniam ex ipsο et per ipsum et in ipsο sunt οmnia
659	88r	Rom.11.34-Rom.11.35		ἐγένετο ἡ τις προέδωκεν αὐτω καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτω
660	88r	Rom.11.36		ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι' αὐτοῦ
661	88r	Rom.11.36
662	88r	Rom.11.36		καὶ εἰς αὐτον τὰ πάντα
663	88r	Rom.11.36		αὐτω ἡ δόξα εἰς τοὺς αιωανς ἀμήν
663Ph	88r	Rom.11.36
664	88r	Rom.12.1		παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τῶν οἰκτίρμων τοῦ θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν
665	88r	Rom.12.1		θυσίαν ζῶσαν
666	88r	Rom.12.1		ἁγίαν εὐάρεστον τῶ θεῶ
666Ph	88r	Rom.12.1
667	88r	Rom.12.1		τὴν λογικὴν λατεριαν ὑμῶν
668ex	88r	Rom.12.2		καὶ μὴ συσχηματιζεσθαι
669	88r	Rom.12.2		τῶ αἰῶνι τοῦτω
669Ph	88r	Rom.12.2
670	88r	Rom.12.2		ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε
671	88r	Rom.12.2		τῆ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν
672	88r	Rom.12.2		εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τὸ ἀγαθον
673	88r	Rom.12.2		καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον
674	88r	Rom.12.3		λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῶ ὄντι ἐν ὑμῖν
674Ph	88r	Rom.12.3
675	88r	Rom.12.3		μὴ ὑπερφρονεῖν παρ' ὁ δεῖ φρονεῖν
676	88r	Rom.12.3		ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν
677	88r	Rom.12.3		ἑκάστῳ ὡς ὁ θεὸς ἐμέρισεν μέτρον
678	88r	Rom.12.3		πίστεως
678Ph	88r	Rom.12.3
679	88r	Rom.12.4		καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν
680	88r	Rom.12.5		οὕτως οἱ πολλοὶ ἐν σῶμὰ ἐσμεν ἐν Χριστῷ ὁ δὲ καθ' εἰς ἀλλήλων μέλη
681	88r	Rom.12.6		ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν
682	88r	Rom.12.6		διαφορά
682Ph	88r	Rom.12.6
683	88r	Rom.12.6		εἴτε προφητείαν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως
683ex	88r	Rom.12.6		πίστεως
684	88v	Rom.12.7-Rom.12.8		εἴτε διακονίαν ἐν τῆ διακονία εἴτε ὁ διδάσκων ἐν τῆ διδασκαλία εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῆ παρακλήσει
684exa	88v	Rom.12.8
684exb	88v	Rom.12.8
684exc	88v	Rom.12.8
684exd	88v	Rom.12.8
685	88v	Rom.12.8		ὁ μεταδιδοὺς ἐν ἁπλότητι
685Ph	88v	Rom.12.8
686	88v	Rom.12.8		ὁ προϊστάμενος ἐν σπουδή
687	88v	Rom.12.8		ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι
688	88v	Rom.12.9		ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος
688ex	88v	Rom.12.9
689	88v	Rom.12.9		ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρὸν κολλομενοι τῶ ἀγαθῷ
690	88v	Rom.12.9
690Ph	88v	Rom.12.9
691	88v	Rom.12.10		τῆ φιλαδελφία εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι τῆ τιμὴ ἀλλήλους προηγούμενοι
692	88v	Rom.12.11		τῆ σπουδὴ μὴ ὀκνηροί
693	88v	Rom.12.11		τῶ πνεύματι ζέοντες
694	88v	Rom.12.11		τῶ κυρίῳ δουλεύοντες
695	88v	Rom.12.12		τῆ ἐλπίδι χαίροντες
696	88v	Rom.12.12		τῆ θλίψει ὑπομένοντες
697	88v	Rom.12.12		τῆ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες
698	88v	Rom.12.13		ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες
699	88v	Rom.12.13-Rom.12.14		τὴν φιλοξενίαν διώκοντες εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς
700	88v	Rom.12.14		εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε
701	88v	Rom.12.15		χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων
702	88v	Rom.12.16		τὸ αὐτο εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονουτες ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι
702Pha	88v	Rom.12.16
702Phb	88v	Rom.12.16
703	88v	Rom.12.16		μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ' ἑαυτοῖς
704	88v	Rom.12.17		μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες
705	88v	Rom.12.17		προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων
706	89r	Rom.12.18		εἰ δυνατὸν τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες
707	89r	Rom.12.19		μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες ἀγαπητοί
707ex	89r	Rom.12.19	Ιωαννου s	ἀλλὰ δότε τόπον τῆ ὀργή	ἐπειδὴ τοῦτο μάλιστα ἐπιθυμεῖ ὁ ἀδικηθεὶς ἰδεῖν ἐκδικίας ἑαυτὸν ἀπολαύοντα τοῦτω αὐτω μετὰ πολλῆς δίδωσι τῆς περιουσίας ἂν γὰρ αὐτος μὴ ἀμύνῃ θεὸς ἔσται ὁ τιμωρὸς συγχώρησον οὖν αὐτω ἐπεξελθεῖν τοῦτο γὰρ τὸ δότε τόπον τῆ ὀργή
708	89r	Rom.12.19		γέγραπται γάρ
709	89r	Rom.12.19		ἐμοι εδικησις ἐγὼ αντανποδωσω λέγει κύριος
710	89r	Rom.12.20		εὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου ψώμιζε αὐτον εὰν διψᾷ πότιζε αὐτον τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ
710Ph	89r	Rom.12.20
711	89r	Rom.12.21		μὴ νικῶ ὑπο τοῦ κακοῦ ἀλλὰ νίκα ἐν τῶ ἀγαθῷ τὸ κακόν
711Ph	89r	Rom.12.21
712	89r	Rom.13.1		πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω
713	89r	Rom.13.1		οὐ γὰρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπο θεοῦ
714	89r	Rom.13.1		αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπο οὖσαι ὑπο τοῦ θεοῦ τεταγμέναι εἰσιν
715	89r	Rom.13.2		ώστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῆ ἐξουσία τῆ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν
715Ph	89r	Rom.13.2
716	89r	Rom.13.2		οἱ δὲ ανθετηκοτες ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται
717	89r	Rom.13.3		οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσιν φόβος
718	89r	Rom.13.3		τῶν ἀγαθῶν ἔργων
719	89r	Rom.13.3		ἀλλὰ τῶν κακῶν
720	89r	Rom.13.3		θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν τὸ ἀγαθον ποιεῖ καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς
721	89r	Rom.13.4		θεοῦ γὰρ διάκονὸς ἐστιν σοι εἰς τὸ ἀγαθον
721Ph	89r	Rom.13.4
722	89r	Rom.13.4		εὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς φοβοῦ οὐ γὰρ εἰκῆ
723	89r	Rom.13.4		τὴν μάχαιραν φορεῖ
724	89r	Rom.13.4		θεοῦ γὰρ διάκονὸς ἐστιν ἔκδικος εἰς ὀργήν
725	89v	Rom.13.4-Rom.13.5		τῶ τὸ κακὸν πράσσοντι διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν
725Pha	89v	Rom.13.5
725Phb	89v	Rom.13.5
726	89v	Rom.13.6		διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε
727	89v	Rom.13.6		λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν
728	89v	Rom.13.6		εἰς αὐτο τοῦτο προσκαρτεροῦντες
729	89v	Rom.13.7		ἀπόδοτε οὖν πᾶσι τὰς ὀφειλὰς τῶ τὸν φόρον τὸν φόρον
730	89v	Rom.13.7		τῶ τέλος τὸ τέλος
731	89v	Rom.13.7		τῶ τὸν φόβον τὸν φόβον τῶ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν
732	89v	Rom.13.8		μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους
733	89v	Rom.13.8		ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν
733Ph	89v	Rom.13.8
734	89v	Rom.13.9		τὸ γὰρ οὐ μοιχεύσεις οὐ φονεύσεις οὐκ ἐπιθυμήσεις καὶ εἰ τις ἕτερα ἐντολὴ ἐν τοῦτω τῶ λόγῳ ανακελφαλαιουται
735	89v	Rom.13.9		ἐν τῶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν
736	89v	Rom.13.10		ἡ ἀγάπη τῶ πλησιω κακὸν οὐκ ἐργάζεται πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη
736ex	89v	Rom.13.11	Σευηριανου s	καὶ τοῦτο εἰδότες τὸν καιρόν	πληροῦτε φησιν τὸ τῆς ἀγάπης ἔργον εἰδότα τὸν καιρὸν κατεπείγοντα καὶ ἀρετὴν ἀπαιτοῦντα νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν τουτέστι νυν ὅτε ἔγνωμεν τῶν ἔργων τὰ ὠφελιμώτερα κοῦφον ὁ νόμος γέγονε τὸ σωθῆναι ἤπερ ὅτε κατηχούμεθα ἔτι τὸν τῆς πίστεως λόγον οὐ γὰρ ἅμα τοῦ πιστεῦσαι εἰς Χριστὸν καὶ τὴν ἀκριβῆ τῶν πρακτέων κατάληψιν εἴχομεν
736Ph	89v	Rom.13.11
737	89v	Rom.13.11
738	89v	Rom.13.11		ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη
739	89v	Rom.13.11		ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι
740	89v	Rom.13.11		νυν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν
741	89v	Rom.13.11		ἡ σωτηρία
742	89v	Rom.13.11		ἡ ὅτε ἐπιστεύσαμεν
743	89v	Rom.13.12		ἡ νὺξ προέκοψεν ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν
744	89v	Rom.13.12		ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καί
745	90r	Rom.13.12-Rom.13.13		ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτὸς ὡς ἐν ἡμέρα εὐσχημονως περιπατήσωμεν
745Ph	90r	Rom.13.13
746	90r	Rom.13.13		μὴ κώμοις καὶ μέθαις
747	90r	Rom.13.13		μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις
748	90r	Rom.13.13		μὴ ἔριδι καὶ ζηλῶ
749	90r	Rom.13.14		ἂλλ ἐνδύσασθαι τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν
750	90r	Rom.13.14		καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιησθε εἰς ἐπιθυμίας
751	90r	Rom.14.1		τὸν δὲ ασεθενουντα τῆ πίστει προσλαμβάνεσθε
751Ph	90r	Rom.14.1
752	90r	Rom.14.1		μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν
753	90r	Rom.14.2		ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν {τά /πάντα }^*ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει
754	90r	Rom.14.3		ὁ ἐσθίων {τὸν ἐσθίοντα /τὸν μὴ ἐσθίοντα }^*μὴ ἐξουθενείτω
755	90r	Rom.14.3		καὶ ὁ μὴ ὁ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω
756	90r	Rom.14.3		ὁ θεὸς γὰρ αὐτον προσελάβετο
756ex	90r	Rom.14.4	Σευηριανου s	σύ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην	ὁ οἰκέτης Χριστοῦ ὃν προσελάβετο ὁ Χριστὸς ἀλλοτριος ἐστι τοῦ νόμου τις οὖν εἰ κρίνων ἀπὸ τοῦ νόμου τὸν τοῦ νόμου ἀλλότριον
757	90r	Rom.14.4		σύ τις εἰ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην
758	90r	Rom.14.4		τῶ ἰδίωι κυρίῳ στήκει ἡ πίπτει
759	90r	Rom.14.4		σταθήσεται δὲ δυνατὸς γὰρ ἐστιν ὁ θεὸς στῆσαι αὐτον
760	90r	Rom.14.5		ὃς μὲν κρίνει ἡμέραν παρ' ἡμέραν ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν
760Ph	90r	Rom.14.5
761	90r	Rom.14.5		ἕκαστος ἐν τῶ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω
762	90r	Rom.14.5
762ex	90r	Rom.14.5
762exb	90r	Rom.14.6	Γενναδιου s	ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ	ἀμφότεροι γὰρ οὗτός τε κἀκεῖνος ἑνὶ χρῶνται σκοπῷ τιμὴ τῆ περὶ τὸν θεὸν ὅ τε γὰρ παραφυλαττόμενος τὴν ἡμέραν οἴεται θεοῦ νόμον πληροῦν ὅτε ἀδιαφορῶν περὶ τοῦτο πᾶσαν ὡς ὑπο θεοῦ γενομένην ἡμέραν δι' ὁμοίας ἔχει τιμῆς
763	90r	Rom.14.6		καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ οὐ φρονεῖ καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει
763Ph	90r	Rom.14.6
764	90r	Rom.14.6		εὐχαριστεῖ γὰρ τῶ θεῶ καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει καὶ εὐχαριστεῖ τῶ θεῶ
765	90r	Rom.14.7		οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῆ καὶ οὐδείς
766	90v	Rom.14.7-Rom.14.8		ἑαυτῷ ἀποθνήσκει εάν τε γὰρ ζῶμεν τῶ κυρίῳ ζῶμεν εάν τε ἀποθνήσκομεν τῶ κυρίῳ ἀποθνήσκωμεν
767	90v	Rom.14.8		εάν τε οὖν ζῶμεν εάν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ κυρίου ἐσμεν
768	90v	Rom.14.9		εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανεν καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν
769	90v	Rom.14.9		καὶ ζώντων κυριεύσῃ
770	90v	Rom.14.10		σὺ δέ τι κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου
771	90v	Rom.14.10		ἡ καὶ σύ τι ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου
772	90v	Rom.14.10		πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῶ βήματι τοῦ Χριστοῦ
773	90v	Rom.14.11		γέγραπται γὰρ ζῶ ἐγὼ λέγει κύριος
774	90v	Rom.14.11		ὅτι ἐμοι κάμψει πᾶν γόνυ καὶ πᾶσα γλῶσσα
775	90v	Rom.14.11		ἐξομολογήσεται τῶ θεῶ
776ex	90v	Rom.14.12		ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῶ θεῶ
777	90v	Rom.14.13		μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον
778	90v	Rom.14.13		τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῶ ἀδελφῷ ἡ σκάνδαλον
779	90v	Rom.14.14		οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ
779Ph	90v	Rom.14.14
779exb	90v	Rom.14.14	Ιωαννου s	ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι' αὐτοῦ	οὐδὲν κοινὸν δι' ἑαυτοῦ τῆ φύσει τουτέστιν οὐδὲν ἀκάθαρτον
779exa	90v	Rom.14.14	Θεοδωρητου s ^*		οὐδέν φησιν κοινὸν δι' αὐτοῦ ἵνα μὴ λέγωσι σύ τις ὧν ἀντινομοθετεῖς Μωϋσεῖ τὸν Μωσέως δεσπότην εἰς μέσον παρηγαγεν διδάσκων ὡς αυτως τὰς νομικὰς παρατηρήσεις ἔπαυσεν καὶ οὐδὲν εἴασεν νομίζειν ἀκάθαρτον ἔδεσμα τὸ γὰρ δι' αὐτοῦ τουτέστι διὰ τὴν εὐαγγελικὴν αὐτοῦ νομοθεσίαν
779exc	90v	Rom.14.14	Σευηριανου		δι' αὐτοῦ τουτέστιν τοῦ θεοῦ
780	90v	Rom.14.14		εἰ μὴ τῶ λογιζομενων τι κοινὸν είναι ἐκείνῳ κοινόν
781	90v	Rom.14.15		εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται
782	90v	Rom.14.15		οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς
783	90v	Rom.14.15		μὴ τῶ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὐ Χριστὸς ἀπέθανεν
783ex	90v	Rom.14.15
784	90v	Rom.14.16		μὴ βλασφημείσθω
785	91r	Rom.14.16		οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθον
785ex	91r	Rom.14.16
785Ph	91r	Rom.14.16
786	91r	Rom.14.17		οὐ γὰρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις
786Ph	91r	Rom.14.17
787	91r	Rom.14.17		ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ
787Ph	91r	Rom.14.17
788	91r	Rom.14.18		ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῶ Χριστῷ εὐάρετος τῶ θεῶ
789	91r	Rom.14.18		καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις
790	91r	Rom.14.19		ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους
791	91r	Rom.14.20		μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε
792ex	91r	Rom.14.20		τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ
793	91r	Rom.14.20		πάντα μὲν καθαρά
794	91r	Rom.14.20		ἀλλὰ κακὸν τῶ ἀνθρώπῳ τῶ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι
795	91r	Rom.14.21		καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον
796	91r	Rom.14.21		μηδὲ ἐν ὦ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει ἡ σκανδαλίζεται ἡ ἀσθενεῖ
797	91r	Rom.14.22		σὺ πίστιν ἔχεις κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ
798	91r	Rom.14.22		μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ὦ δοκιμάζει
798Ph	91r	Rom.14.22
799	91r	Rom.14.23		ὁ δὲ διακρινόμενος εὰν φάγῃ κατακέκριται ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως πᾶν δὲ ὁ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστιν
800	91r	Rom.16.24		τῶ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς
801	91r	Rom.16.24		στηρίξαι
801ex	91r	Rom.16.24
802	91r	Rom.16.24		κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου
803	91v	Rom.16.25		φανερωθέντος δέ νυν
803ex	91v	Rom.16.25
803Pha	91v	Rom.16.25
803Phb	91v	Rom.16.25
804	91v	Rom.16.25		διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ' ἐπιταγὴν τοῦ αιωνου θεοῦ
805	91v	Rom.16.25		εἰς υποακοην πίστεως
806	91v	Rom.16.25		εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος
807	91v	Rom.16.26		μόνῳ σοφῷ θεῶ
808	91v	Rom.16.26		διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὦ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας ἀμήν
808ex	91v	Rom.16.26
808exb	91v	Rom.16.26
809	91v	Rom.15.1		ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν
810	91v	Rom.15.1		καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν
811	91v	Rom.15.2		ἕκαστος ἡμῶν τῶ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθον πρὸς οἰκοδομήν
812	91v	Rom.15.2
812ex	91v	Rom.15.3	Ιωαννου s	καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς ὁ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν ἀλλὰ καθὼς γέγραπται	τι ἐστιν οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν εξην αὐτῶι μὴ ὀνειδισθῆναι εξην μὴ παθεῖν ἅπερ ἔπαθεν εἰ γε ἤθελε τὸ ἑαυτοῦ σκοπεῖν ἂλλ ὅμως τὸ ἡμῶν σκοπήσας τὸ ἑαυτοῦ παριδεν καὶ ὑβρίσθη καὶ πονηρὰν παρὰ πολλοῖς ἔλαβε δόξαν
813	91v	Rom.15.3		οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ' ἐμε
814	91v	Rom.15.4		ὅσα γὰρ προεγράφη εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη
815	91v	Rom.15.4		ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεως τῶν γαρφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν
816	91v	Rom.15.5		ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δώῃ ὑμῖν τὸ αὐτο φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις
817	91v	Rom.15.5		κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν
818	91v	Rom.15.6		ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
819	91v	Rom.15.7		διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους
820	91v	Rom.15.7		καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν θεοῦ
821	91v	Rom.15.7
824ex	91v	Rom.15.8	Ιωαννου s	λέγω δὲ Χριστὸν Ἰησοῦν διάκονον	Ἐπαγγελία πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἦν γεγενημένη λέγουσα σοὶ δώσω τὴν γῆν καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εὐλογηθήσονται πάντα τὰ ἔθνη ἀλλ’ ἐγένοντο κολάσεως ὑπεύθυνοι μετὰ ταῦτα οἱ τοῦ σπέρματος Ἀβραὰμ ἅπαντες ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν αὐτοῖς {κατηργαζετο /κατειγραζετο }^*παραβαινομενοις καὶ τῆς ἐπαγγελίας ἀπεστέρει λοιπὸν ἐκείνης τῆς τῶν πατέρων παραγενόμενος τοίνυν ὁ Υἱὸς συνέπραξεν τῷ Πατρὶ εἰς τὸ τὰς ἐπαγγελίας ἀληθεῦσαι ἐκείνας πάντα γὰρ τὸν νόμον πληρώσας ἐν ᾧ καὶ περιτομὴ ἦν καὶ ταύτῃ καὶ διὰ τοῦ σταυροῦ τῆς κατάρας ἀπαλλάξας τοὺς ἐπὶ τῇ παραβάσει οὐκ ἀφῆκεν διαπεσεῖν τὴν ἐπαγγελίαν ὅταν οὖν λέγη Διάκονον περιτομῆς τοῦτο λέγει ὅτι ἐλθὼν καὶ πάντα τὸν νόμον πληρώσας καὶ περιτμηθεὶς καὶ γενόμενος σπέρματος Ἀβραὰμ ἔλυσεν τὴν κατάραν ἔπαυσεν ἐν τοῦ θεοῦ τὴν ὀργὴν ἐπιτηδείους λοιπὸν ἐποίησεν τοὺς μέλλοντας δέχεσθαι τὴν ἐπαγγελίαν Ἵνα οὖν μὴ λέγωσιν οὗτοι οἱ ἐγκαλούμενοι Πῶς οὖν ὁ Χριστὸς περιετέμετο καὶ πάντες ἐφύλαξεν τὸν νόμον εἰς τοὐναντίον αὐτω περιτρέπει οὐ γὰρ ἵνα μείνη ὁ νόμος τοῦτο ἐποίησεν ἀλλ’ ἵνα αὐτὸν λύση καὶ ἀπαλλάξει τῆς ἐκείνου κατάρας εἶτα ἵνα μὴ τοῦτο φυσήση τὸυς ἐξ ἐθνῶν φησιν τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεὸν Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτον ἐστιν οἱ μὲν ἐξ Ἰουδαίων κἂν ἐπαγγελίας εἶχον σὺ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀλλ’ ἀπὸ φιλανθρωπίας ἐσώθης μόνης εἰ καὶ τὰ μάλιστα οὐδὲ ἐκείνοις τι πλέον ἐγένετο ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας εἰ μὴ παρεγένετο ὁ Χριστὸς δόξα δὲ θεοῦ τὸ συνῆφθαι τὸ ὁμοθυμαδὸν εὐφημεῖν τὸ βαστάζειν τὸν ἀσθενέστερον
821Ph	91v	Rom.15.8
821ex	91v	Rom.15.8
822	92r	Rom.15.8		γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ αληθεαις θεοῦ
822Ph	92r	Rom.15.8
823	92r	Rom.15.8		εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων
824	92r	Rom.15.9		τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ελαιους δοξάσαι τὸν θεὸν καθὼς γέγραπται
825	92r	Rom.15.9-Rom.15.11		διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν καὶ τῶ ὀνόματι σου ψαλῶ καὶ πάλιν λέγει εὐγφράνθητε ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ πάλιν αἰνεῖτε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη καὶ ἐπαινέσατε αὐτον πάντες οἱ λαοί
826	92r	Rom.15.12		καὶ πάλιν Ἠσαΐας λέγει ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν ἐπ' αὐτω ἔθνη ἐλπιοῦσιν
827	92r	Rom.15.13		ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρῶσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῶ πιστεύειν
828	92r	Rom.15.13		εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῆ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου
829	92r	Rom.15.14		πέπεισμαι δὲ ἀδελφοί μου καὶ αὐτος ἐγὼ περὶ ὑμῶν
829Ph	92r	Rom.15.14
830	92r	Rom.15.14		ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοὶ ἐστε ἀγαθωσύνης
831	92r	Rom.15.14		πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως
832	92r	Rom.15.14		δυνάμενοι καὶ ἄλλους νουθετεῖν
833	92r	Rom.15.15		τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀδελφοὶ ἀπὸ μέρους ὡς ἐπαναμιμνήσκων ὑμᾶς
833ex	92r	Rom.15.15
833Pha	92r	Rom.15.15
833Phb	92r	Rom.15.15
834	92r	Rom.15.15-Rom.15.16		διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ὑπο τοῦ θεοῦ εἰς τὸ είναι με λειτουργὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὰ ἔθνη
835	92r	Rom.15.16		ἱερουργοῦντα
836	92v	Rom.15.16		τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος
837	92v	Rom.15.16		ηγιαμενη ἐν πνεύματι ἁγίῳ
838	92v	Rom.15.17		ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν
838Ph	92v	Rom.15.17
839	92v	Rom.15.18		οὐ γὰρ τολμήσω λαλεῖ τι ὧν οὐ κατηργασατο Χριστὸς δι' ἐμοῦ
840	92v	Rom.15.18-Rom.15.19		εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων
841	92v	Rom.15.19		ἐν δυνάμει πνεύματος θεοῦ
842	92v	Rom.15.19		ώστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ
843	92v	Rom.15.19
843ex	92v	Rom.15.20	Σευηριανου s	οὕτως δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός	οὐχ ὡς ἀπευχόμενος τῶν λοιπῶν ἀποστόλων τὴν κοινωνίαν ἂλλ ὡς πλεονεκτικὸν καὶ ἄδικον κρίνων τὴν τῶν ἀλλοτρίων ἔργων ὑφαρπάζειν δόξαν
844	92v	Rom.15.20-Rom.15.21		ἵνα μὴ ἐπ' ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ ἀλλὰ καθὼς γέγραπται
845	92v	Rom.15.21		οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται καὶ οἱ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσι
846	92v	Rom.15.22		διὸ καὶ ἐνεκοπτομην
847	92v	Rom.15.22		τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς
848	92v	Rom.15.23		νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις
849	92v	Rom.15.23		ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν
850	92v	Rom.15.24		ὡς εὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσαθαι ὑμᾶς
851	92v	Rom.15.24		καὶ ὑφ' ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ εὰν ὑμῶν πρῶτον
852	92v	Rom.15.24		ἀπό
853	93r	Rom.15.24-Rom.15.25		μέρους ἐμπλησθῶ νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλήμ
854	93r	Rom.15.25		διακονῶν τοῖς ἁγίοις
855	93r	Rom.15.26		εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα
856	93r	Rom.15.26		κοινωνίαν τινα ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχούς
857	93r	Rom.15.26		τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ
858	93r	Rom.15.27		εὐδόκησαν γὰρ καὶ ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν
859	93r	Rom.15.27		εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς
860	93r	Rom.15.28		τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς
861	93r	Rom.15.28		τὸν καρπὸν τοῦτον ἀπελεύσομαι δι' ὑμῶν
862	93r	Rom.15.28		εἰς τὴν Σπασιαν
863	93r	Rom.15.29		οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι
863ex	93r	Rom.15.29
864	93r	Rom.15.30		παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοὶ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύματος
865	93r	Rom.15.30		συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν θεόν
866	93r	Rom.15.31		ἵνα ῥυσθῶ ἀπὸ τῶν ἀπειθούντων ἐν τῆ Ἰουδαία
867	93r	Rom.15.31		καὶ ἵνα ἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἱερουσαλήμ
868	93r	Rom.15.31		εὐπρόσδεκτος γένηται τοῖς ἁγίοις
869	93r	Rom.15.32		ἵνα ἐν χαρὰ ἔλθω πρὸς ὑμᾶς
870	93r	Rom.15.32		διὰ θελήματος θεοῦ
871	93r	Rom.15.32		καὶ συναναπαύσωμαι ὑμῖν
871Ph	93r	Rom.15.32
872	93r	Rom.15.33		ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν
873	93v	Rom.16.1		συνίστημι δὲ ἡμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν οὖσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεχρεαις
874	93v	Rom.16.2		ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων
875	93v	Rom.16.2		καὶ παραστῆτε αυτὴ ἐν ὦ ἂν ὑμῶν χριζη πράγματι καὶ γὰρ αυτὴ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη
876	93v	Rom.16.2		καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ
877	93v	Rom.16.3		ἀσπάσασθε Πρίσκαν καὶ Ἀκύλαν
878	93v	Rom.16.3-Rom.16.4		τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ
879	93v	Rom.16.4		ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν
880	93v	Rom.16.5		καὶ τὴν κατ' οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν
881	93v	Rom.16.5		ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν μου ὃς ἐστιν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας εἰς Χριστόν
882	93v	Rom.16.6		ἀσπάσασθε Μαριάμ
883	93v	Rom.16.6		ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν εἰς ἡμᾶς
884	93v	Rom.16.7		ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ἰουνίαν τοὺς συγγενεῖς μου
885	93v	Rom.16.7		οἵτινὲς εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖς ἀποστόλοις
886	93v	Rom.16.7		οἱ καὶ πρὸ ἐμοῦ γεγόνασιν ἐν Χριστῷ
887	93v	Rom.16.8		ἀσπάσασθε Ἀμπλίαν τὸν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίῳ
888	93v	Rom.16.9		ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου
889	93v	Rom.16.10		ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ
890	94r	Rom.16.10		ἀσπάσασθε τοῖς ἐκ τῶν Αριστοβολυ
891	94r	Rom.16.11		ἀσπάσασθε Ηρωδιωνα τὸν συνγγενη μου ἀσπάσασθε τοὺς ἐκ τῶν Νακρίσσου τοὺς ὄντας ἐν κυρίῳ
891Ph	94r	Rom.16.11
892	94r	Rom.16.12		ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰς κοπιώσας ἐν κυρίῳ
893	94r	Rom.16.12		ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητὴν ἥτις πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ
894	94r	Rom.16.13-Rom.16.14		ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ ἀσπάσασθε Ἀσύγκριτον Φλέγοντα Ἑρμᾶν Πατρόβαν Ἑρμῆν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς
895	94r	Rom.16.15		ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ἰουλίαν Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ
895Ph	94r	Rom.16.15
896	94r	Rom.16.15		καὶ Ὀλυμπᾶν καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους
897	94r	Rom.16.16		ἀσπάσασθε ἀλλήλους
898	94r	Rom.16.16		ἐν φιλήματι ἁγίῳ
899	94r	Rom.16.16		ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Χριστοῦ
900	94r	Rom.16.17		παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς ἀδελφοί
901	94r	Rom.16.17		σκοπεῖν τούς
902	94r	Rom.16.17		τὰς διχοστασίας
903	94r	Rom.16.17		καὶ τὰ σκάνδαλα
904	94r	Rom.16.17		παρὰ τὴν διδαχὴν ἦν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας καὶ ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν
905	94r	Rom.16.18		οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῶ κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῆ ἑαυτῶν κοιλία
906	94r	Rom.16.18		καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσιν τὰς καρδίας
907	94v	Rom.16.18-Rom.16.19		τῶν ἀκάκων ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο
908	94v	Rom.16.19		χαίρω οὖν τὸ ἐφ' ὑμῖν
909	94v	Rom.16.19
909ex	94v	Rom.16.19	Σευηριανου s	θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν είναι εἰς τὸ ἀγαθον ακαιραιους δὲ εἰς τὸ κακόν	τουτέστιν φρονήσει μὲν κεχρῆσθαι εἰς τὸ μὴ ὑφ' ἑτέρων ἀδικεῖσθαι ἀκεραιότητι δὲ εἰς τὸ μὴ ἑτέροις ἐπιβουλεύειν
910	94v	Rom.16.20		ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης
911	94v	Rom.16.20		συντρίψει
912	94v	Rom.16.20		τὸν σατανᾶν ὑπο τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει
913	94v	Rom.16.20		ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ' ὑμῶν
914	94v	Rom.16.21		ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος
915	94v	Rom.16.21		οἱ συγγενεῖς μου
916	94v	Rom.16.22		ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ
917	94v	Rom.16.23		ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης
918	94v	Rom.16.23		ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφος
919	94v	Rom.16.24		ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
920	94v	Rom.16.24		μετὰ πάντων ὑμῶν ἀμήν